తల్లీ తనయుల శృంగార రతి కేళి

తల్లీ తనయుల శృంగార రతి కేళి

తల్లీ తనయుల శృంగార రతి కేళి - అమలిన అత్యంతానురాగ అక్షయ ఆత్మీయానుబంధ అపురూప అమోఘ అనుపమాన అనిర్వచనీయ ఆత్మానంద అనూహ్య అద్భుత అద్వితీయ అలౌకిక అగణిత అజేయ అపూర్వ అతులిత అనన్య అసమాన ఆసామాన్య అకళంకింత అమోఘ అనంత అనుభూతి, అనుభవం, అనందోత్సాహ అజేయ అనుబంధం. అనురాగ సంగమం సంగమ సమాగ సంభోగం. తల్లీ తనయుల శృంగార రతి కేళి అద్వైత అద్వయ తాదాత్యం తమి తీరని తన్మయత్వం తమకం.

ఏన్నో యేళ్ళ తరువాత భారతీదేవి ఆ గుడికి వచ్చింది. తను పుట్టి పెరిగి ఆడిపాడిన ఊరు. బాల్యజ్ణాపకాలు పెనవేసుకు పోయిన ఊరు అది. శివాలయం చాలా పాతది. జీర్ణావస్థలో ఉన్న గొప్ప దేవాలయాల్లో అది ఒకటి. నాలుగు ఎకరాల పైగా విస్తరించిన విశాలమైన ప్రాంగణం. అపురూప శిల్ప కళా నిలయం. అది ఒకప్పుడు ప్రసిధ్ధి బొందిన ప్రాంతమని, యుగాల క్రిందట దేవదేవుల చేత పూజ లందు కున్న పుణ్యస్థలం అని చెపుతారు. ఇప్పుడైతే ఆమెకి చిన్ననాటి జ్ణాపకాల నిధి. బాల్యం దాచుకున్న అపురూప స్మృతుల భరిణె.

ఉన్నత విద్యాభ్యాసం చేసి నగరంలో ఉన్నతోద్యోగంలో ఉన్న ఆమెకి ఇన్నాళ్ళూ సంసార బాధ్యతలు, కెరీర్ తో సరిపోయింది. కొడుకు పెరిగి పెద్దయ్యాక ఆమెకి స్వస్థలం లోని ఆలయానికి రావడానికి వీలు చిక్కింది. కొడుకు శివని వెంట బెట్టుకుని ఆ రోజు సాయంత్రం గుడికి వచ్చింది.

చాలా పెద్ద గుడి అయినా వచ్చిపోయే భక్తులు తక్కువే. ప్రశాంత మైన చిరుగాలి కదలికలకు చిరు సవ్వడులు చేసే గుడి గంటలు, నిర్మలమైన ప్రశాంత వాతావరణం భగవంతుని సాన్నిధ్యాన్ని అనుభభావించేలా చేస్తాయి. ఆ వేసవి సాయంత్రం ఇంకా చీకటి పడలేదు. అడుగడుగునా అద్భుత మైన శిల్ప కళతో అలరారే ఆ దేవాలయంలో కళాసృష్టి కని పిస్తుంది. బాల్య జ్ణాపకాలు ఆమె సొంతం. ఇప్పుడు వాటిని తన కొడుకుకి వివరిస్తూ తన చిన్నతనంలో ఆ దేవాలయానికి వచ్చినప్పుడు ఎక్కడెక్కడ కూర్చునేవారో, అప్పటి తన జ్ణాపకాలు, చిన్న తనంలో తన ఈడు వారితో ఆడిన ఆటలు అన్నీ వివరిస్తూ ముందుకు సాగుతూంది ఆమె, ఆమె వెంట కొడుకు.

నలభయవ పడిలో కూడా ఆమెలో ఉత్సాహం ఇసుమంతైనా తగ్గలేదు, చిన్నతనాన్ని గుర్తుచేసే చోట ఆమె కన్నెపిల్ల కన్నా ఉత్సాహంగా ఉంది. ఒక్కొక్క మంటపాన్ని పరిచయం చేస్తూ, ఒక్కొక్క ద్వారం విశిష్టతనీ వివరిస్తూ ఆమె వెళుతూ ఉంటే తన నగర జీవితపు బాల్యంలో ఎప్పుడూ చూడని ఒక కొత్త లోకానికి చేరు కున్నట్లు అప్రతిభుడై అతను ఆమె వెంటే సాగాడు. సువిశాల మైన మంటపాలతో ఉన్న దేవళాన్ని చుట్టి వచ్చేసరికి వారికి ఎంత సేపు అయ్యిందో కూడా గమనించలేదు. చిట్ట చివరి స్థంభం దాటి ప్రధాన ద్వారం దగ్గరికి వచ్చే టప్పటికి గానీ వారికి అర్ధం కాలేదు ద్వారం అప్పటికే మూసి వేశారని.

దేవాలయం మూల మూలలకి వెళ్ళిన వారికి సమయం తెలియలేదు. ప్రధాన ద్వారం 8:30 కి మూసి వేస్తారన్న విషయం మర్చిపోయింది. ఇద్దరూ గుడిలో చిక్కుకుపోయారు. ఫోన్ చేసి ఎవరినైనా పిలవవచ్చు. కానీ ఒకసారి మూసిన తలుపులు తెరవడం ఆ గుడి సాంప్ర దాయం కాదు. మరునాడు ప్రభాత కాలాన సుప్రభాత సేవతోనే స్వామి వారి ఆలయం తెరుస్తారు.

ఆమెకు చిన్నప్పటి సంఘటన గుర్తుకు వచ్చింది. ఆమె చిన్నగా నవ్వి, శివా, నాకు పదేళ్ళ వయస్సు లో ఈ దేవాలయంలో ఒక సారి ఇలానే గుడిలో ఆడు కొంటూ తలుపులు మూసివేసే వేళకి నేను లోపలే ఉండి పోయాను. బయటకి వెళ్ళిన వారు నా గురించి మర్చిపోయారు, ఇంటికి వెళ్ళిన తరువాత గానీ మా వాళ్ళకి గుర్తురాలేదు నా గురించి. మీ తాతయ్య గారికి నేను గర్భ గుడిలో భద్రంగానే ఉంటానని తెలుసు. కానీ చిన్న పిల్లను కదా ఒక్కదాన్నే భయ పడతానని దేవుడిని ప్రార్ధించారు. అప్పుడు ఏమని మొక్కుకొన్నారో తెలుసా? నేను భయ పడకుండా తెల్లారి పొద్దున క్షేమంగా ఉంటే అలయంలో ఉన్న నూట ఎనిమిది స్థంబాలకు అర్చన చేయిస్తా అని మొక్కుకున్నారు, కానీ ఇప్పటి వరకు అ మొక్కు తీర్చుకోవడం వీలు కాలేదు అన్నది. కొడుకు నవ్వి, అమ్మా ఈ కాలంలో కూడా అవన్నీ నమ్ముతున్నవా అన్నాడు. ఇది నమ్మకం గురించి మాత్రమే కాదు, ఒక ఆచార నిబద్ధత కి మనం ఎంతగా కట్టుబడి ఉంటాము అనేది. మనిషిని జీవితంలో నిలబేట్టేది, ఇతరుల నుంచి భిన్నంగా తయారు చేసి విజేతగా నిలబేట్టేది నిబద్దత మాత్రమే. మన సాంప్ర దాయాలు పద్దతులూ అన్నీ నిజంగా దేవుని దగ్గరకు చేరుస్తాయో లేదో కానీ మనలొ క్రమశిక్షణ, ఉన్నత విలువ లని నిలబెట్టటానికి దోహదం చేస్తాయి" అన్నది.

కొడుకు కొంచెం సేపు తల్లి కళ్ళల్లోకి చూసి "నిజమే అమ్మా" అన్నాడు. ఆమె హ్మ్మ్ ఆకలేస్తుందా అని అడిగింది. అతను చిరుమంద హాసం చేశాడు. అడగక పోయినా కొడుకు ఆకలి గురించి తెలుసుకునేది అమ్మ గాక మరెవరు? ఆమె ముందు నడుస్తూ ఉంటే అతను ఆమెను అనుస రించాడు. గర్భ గుడి ప్రధాన ద్వారం దగ్గర ఆనాటి దేవుని ప్రసాదం చక్రపొంగలి పులిహోర దద్దోజనం ఉన్నాయి. ఆ పక్కనే మినప గారెలు. ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళి భగవంతునికి

నమస్కరించి భక్తి భావంతో ఆ ప్రసాదం పళ్ళాలు అందుకుంది. కొడుకు కొంచెం దూరంలో నిలబడి భగవంతునికి నమస్కరించాడు. ఆమె కొంత ప్రసాదం దేవుని దగ్గర ఉంచి, మిగతాది తీసుకుని గర్భగుడి పక్కన ఉన్న మంటపంలోకి వచ్చింది. దేవుడు అన్ని చోట్లా ఉండలేక తనకు బదులుగా తల్లిని సృష్టించాడంటారు. ఆ దేవాలయం లో తన ప్రతిరూపం మాతృమూర్తే అని అనిపించిందేమో ఆ పరాత్పరుడికి ఆమె ద్వారా అతనికి భోజనం అందించాడు. వేరే ప్లేట్లేమీ లేక పోవటంతో ఇద్దరూ ఒకే కంచంలో కలిసి తిన్నారు. మధ్య మధ్యలో ఆమె అతనికి గోరు ముద్దలు పెట్టింది. తిన్న తరువాత దేవాలయంలో ఒక మూలగా ఉన్న నీటి కుళాయి దగ్గర చేతులు, పళ్ళాలు కడిగారు. తాగటానికి మంచినీళ్ళు మాత్రమే కాదు తియ్యని కొబ్బరి నీళ్ళు కూడా లభించాయి. కానీ వినటానికే చిన్న చప్పుడు కూడా లేదు. ద్వారాలు మూసి ఉన్న ప్రధాన ఆలయంలో చిన్న మాట మాట్లాడినా చటుక్కున ప్రతిధ్వనిస్తుంది. అందుకనే ఇద్దరూ అవసరమైనంత వరకే చిన్నగా మాట్లాడుతున్నారు.

బోర్ కొడుతోందా అని అడిగింది, ఇద్దరూ పక్కపక్కనే కూర్చుని ఉన్నప్పుడు. అదేమీ లేదు, నీకు బోర్ గా ఉందా అని అడిగాడు. ఆమె నవ్వింది. ఇంతలో ఎక్కడ నుంచో సాగర సంగమం లోని పాటలు వినిపిస్తుంది.

మౌన మేలనోయి ఈ మరపు రాని రేయి, అంటూ అలనాటి అద్భుత గీతం ఆ గుడిలోని నిశ్శబ్దంలోకి పరుచుకుపోతోంది.

మౌనమేలనోయి ఈ మరపు రాని రేయి, ఎదలో వెన్నెల వెలిగే కన్నుల ఎదలో వెన్నెల వెలిగే కన్నుల, తారాడే హాయి లో... ఇంత మౌనమేలనోయి ఈ మరపు రాని రేయి పలికే పెదవి వణికింది ఎందుకో, వణికే పెదవీ వెనకాల ఏమిటో, కలిసే మనసులా విరిసే వయసులా కలిసే మనసులా, విరిసే వయసులా, నీలి నీలి ఊసులు...లేత గాలి బాసలు ఏమేమో అడిగినా, హిమమే కురిసే చందమామ కౌగిటా, సుమమే విరిసే వెన్నెలమ్మ వాకిటా, ఇవి ఏడడుగులా వలపూ మడుగులా ఇవి ఏడడుగులా, వలపూ మడుగులా కన్నె ఈడు ఉలుకులు, చంటి పాప కబురులూ ఎంతెంతో తెలిసినా మౌన మేలనోయి ఈ మరపు రాని రేయి. ఎదలో వెన్నెల వెలిగే కన్నుల ఎదలో వెన్నెల వెలిగే కన్నుల ...తారాడే హాయి లో ఇంత మౌన మేల నోయి ఈ మరపు రాని రేయి...

ఆ పాట ఆమెకి చాలా ఇష్టం. తొణకని నిండు గోదారి లాగా ఉండే ఆమె ఆ కావ్యనాయిక తమ ముందుకు వచ్చిందా అన్నట్లు ఉండేది. ఇప్పటికీ ఆమె లో అపురూప సౌందర్యం చెదిరిపోలేదు సరికదా వయస్సుతొ వచ్చిన పరిపక్వత మరింత అందాన్నినిండుదనాన్ని తెచ్చింది. గుడి గాలిలో ఆ గీతం సుడులు తిరుగుతూ ఉంది. ఆపాటలోని భావుకత్వం ఆమెతో పాటుగా ఆమె కొడుకుని కూడా తాకుతోంది. వేటూరి కలం నుంచి జాలువారిన భావకవిత్వం వారిద్దరి హృదయ తీరాలను మీటుతూ ఉంటే బాలు, జానకిల గళ ద్వయం ఆ భావు కత్వానికి ఆవేశాన్ని అద్దుతోంది. చెవులు తాకిన ఆ గానామృతం ఎదలో వెన్నెలగా మారి వెలిగే కన్నులలో ప్రతిఫలిస్తూ తెలియని హాయిని రేపుతోంది. అయినా గానీ నిశ్శబ్దం, చెవులు వినలేని మది మాత్రం అనుభూతించే ప్రేమ వారిద్దరికీ అనుభూతి లోకి వస్తోంది.

చిరుగాలి ఆమె ముంగుర్లను మెల్లగా తాకుతూ పైకెగరేస్తూ ఉంటే పసిడి నిమ్మపండు రంగు బంగారు జరీ అంచు చీరెలో మనోహరంగా మనోజ్ఞo గా దివి నుంచి భువికి దిగి వచ్చిన శోభన శృంగార దేవత లా ఉంది.

కురులకు గాలి తాకగను సుందర మోమున చంద్ర కాంతిలో

విరిసిన పుష్ప సోయగ శుభాంగ సుగంధిని స్త్రీత్వయందమే

మెరియగ దేవిభారతిని గాంచిన పుత్రుడు తల్లి అందముల్

మురిపెము తోడ జూడగ మన్మధ శరంబులు తాకె నిద్దరిన్

తరగని అంద చందము లతల్లి నిజూడ గపుత్ర మేడ్రమే

పెరిగెను బారు గాబలి సి పెద్ద గనయ్యె నుకామ కోర్కెలే

పెరగగ తల్లి పూకున ను మొడ్డ ను దించ గనాశ వృద్దినై

మురిపెము గాను జూచెనుగ పుత్రుని మేడ్రము తల్లి కోర్కెతో

ఇద్దరికీ ప్రేమానురాగాత్మీయానుబంధానుభూతి అనూహ్య భావాలేవో వారిద్దిరి మనసులని తాకుతూ ఉంది. నిశ్శబ్దాన్ని చేధించటానికి కాబోలు అతను ఏదో ఒకటి మాట్లాడటానికి ప్రయత్నించాడు కానీ విచిత్రంగా నోరు పెగలలేదు, ఏమి మాట్లాడాలో అర్ధం కాని అతని పరిస్థితి ఆమె గమనించింది. రెండు మనసులు మాట్లాడు కునే చోట, రెండు హృదయాలు ఊసు లాడాలని తపించే వేళ నోటి మాటలు బయటకి రావటం కష్టం. ఆమె మౌనమే మాటగా మారిన ఆ స్థితిని చూచాయగా గమనించింది. నెమ్మదిగా అడుగులో అడుగులు వేసుకుంటూ నెమ్మదిగా అక్కడ నుంచి లేచి ముందుకు వెళ్ళింది. అతని చూపులు దిగి వచ్చిన శోభన శృంగార దేవత లాంటి తల్లి అందాలను చూస్తున్నాయి. ఆమె రెండు అడుగులు వేసి నెమ్మదిగా గర్భ గుడికి ఉన్న ఒక స్థంభం చాటుకు కనుమరుగవ్వ బోయింది, కానీ ఆమె తన దృష్టి పథం నుంచి తప్పి పోకుండా అతను ఆమెను అనుసరించాడు. ముందు అతను నడుస్తున్నాడు. మంద గమని, గజగామిని తల్లి అతన్ని అనుసరిస్తూ నడుస్తుంది. అతని అడుగు పడినప్పుడల్లా ఆమె అడుగూ పడుతంది. పాణి గ్రహణం లా సప్తపదిలా చుట్టూ మంటపంలో ఇద్దరూ ఏడడుగులు నడిచారు. అతని పడుచు ఈడు ఆమెను వెన్నంటి నడవమని చెబుతూంది. పరస్పరం అనురాగంతో చేసుకునే గాంధర్వ వివాహం జరిగింది. పరియణం, ఉద్వాహం, కళ్యాణం, పాణిగ్రహణం, పాణిపీడనం, పాణిబంధం, దారోప సంగ్రహణం, దార పరిగ్రహం, దారకర్మ, దారక్రియ జరిగినట్లే ఆమె భావించింది.

స్త్రీ పురుషులు గాంధర్వ వివాహం ఆగలేని కోర్కెతో సంగమాభిలాష ఉదృతమై రమించాలనే కోర్కెతో చేసుకొనేది గాంధర్వ వివాహం. స్త్రీ పురుషులు మంచి చెడుల విచక్షణ కలిగి ఉండి ఒకరి నొకరు ఇష్టపడి పెద్దల అంగీకారం ప్రమేయము లేక పోయినా తమంత తాముగా రహస్యముగా వివాహం చేసుకొనడాన్ని గాంధర్వ వివాహము అని అంటారు. ఇతః పూర్వము శకుంతల దుష్యంతుల వివాహము ఈ విధము గానే జరిగినట్టు జెప్ప బడుతుంది.పూర్వము గంధర్వులు, రాజులు, చక్రవర్తుల ఈ విధమైన వివాహము చేసుకునేవారు. ఆమెకు తెలుసు పాణిగ్రహణం తర్వాత జరగవలసిన కార్యం శోభనం అని. గాంధర్వ వివాహం లో స్త్రీ పురుషుల

మధ్య ఆగలేని ఆపుకోలేని బలీయమైన పరస్పర శృంగార సంగమ రతికేళి వాంఛ తో రతి క్రీడకు సంసిద్ధమై ముందుగా గాంధర్వ వివాహం చేసుకొంటారు

ఇద్దరూ.

నలుబది యేళ్ళ ప్రాయమున తగ్గని స్త్రీత్వపు యంద చందముల్

బలిసిన పెద్ద సళ్ళు బిగువెంతయు తగ్గని క్షీరకుంభముల్

మలిచిన శిల్ప సోయగపు వంపుల శుభాంగ మోహనాంగినే

తలచెను ప్రేమ దేవతగ ప్రేయసి నెచ్చెలి ముద్దు భార్యగన్

తలచెను పుత్రుడామెను మదోన్మత శోభన నగ్నరూపమున్

వలచెను నొక్కనొక్కటిగ చీరెను బ్లౌజును బ్రాను లంగాను

వలపుల రాణి వీవనుచు ముద్దులు బెట్టగ దేహ మంతయున్

ఆమె కంటిపాపలు తత్తరపడుతున్నాయి. మొదటి సారి జీవితంలో తొలి శోభన కార్యానికి సిద్ధమయ్యే నవ యవ్వన నూత్న వధువులా కన్నెపిల్లలా వుంది ఆమె. మాటలతో చెప్పని రసమయ శృంగార భావం ఇద్దరిలోనూ గుసగుస లాడుతోంది. అతఃని చూపులు ఆమెను నిలువెల్లా తాకుతున్నాయి కాంక్ష తో. అ చూపుల తాకిడి కి ఆమె వళ్ళంతా పుత్రుడు తడిమినట్లుంది.

బాహూ ద్వౌచమృణాలమాస్యకమలం లావణ్యలీలాజలం

శ్రోణీతీర్థ శిలాచ నేత్రశఫరంధమ్మిల్ల శైవాలకమ్

కాన్తాయాః స్తన చక్రవాక యుగలం కన్దర్పబాణానలై

ర్దగ్ధానా మవగాహ నాయ విధినా రమ్యం సరోనిర్మితమ్.

భారతీదేవి అత్యంత సౌందర్యరాశి. ఆమె బాహువులు రెండూతామర తూండ్లు. ముఖం పద్మం. నీళ్ళు ఆమె శరీరపు లావణ్య ప్రవాహం. పిరుదులు స్నాన ఘట్టాలు. కన్నులు చంచలములైన బేడిసలు. ముక్తా విభూషిత మైన కేశ బంధం నీటిపై తేలిన నాచు. చన్నుగవ చక్రవాక పక్షుల జంట. మన్మథుని బాణాగ్ని సోకి నిలువెల్లా దహించుకొని పోతున్న ఆర్తులు తాప శాంతికై ఓల లాడేందుకు బ్రహ్మదేవుడు నిర్మించిన సరోవరం ఆమె.

భారతీదేవి అత్యంత అతులిత అసామాన్య అపురూప అనన్య అసామాన్య అమోఘ అందాల అగణిత గుణ సౌందర్య సోయగ రతి రమ్య స్వరూప సుకుమార కుసుమ కోమల సరసరసజ్ఞ శృంగార కేళీ విలాస ప్రౌఢ పొంగుల పరిపూర్ణ పరిణిత ప్రమోద కామ మదోన్మత విలసిత మదన మోహన మనోహర స్త్రీత్వ రూప లలిత లావణ్య సువిశాలమృగ నయన ధవళదంత సుధామృతాసుమధురాధరద్వయ సుబాహుమూలసుగంధ స్వేదనానమృత సుమధురస్వర సుందర సౌభాగ్య సుబాహు సుకర్ణ సుకర మృదుపాద నిడుపాటి నీల సుదీర్ఘ కేశ కరాళ కుంతల సుమేధ సహృదయ సులక్షణ సమ్మోహన సుగుణ సంపూర్ణ సువర్ణ సుగంధ శరీర సునంద శశాంకవదనార వింద సరసరసజ్ఞ శుభాంగ నిమ్నోన్మత తనూమధ్యమ మృదు ఘన జఘన విశాల విస్తార కటివలయ విద్యుల్లతా విగ్రహ భార కుచోద్వృత్త కుంభ నితంబ నతనాభి విరిసిన వికస్మిత విస్ఫారిత విశాల సౌగంధికా శోభన పుష్ప దళాకృత భగాధర సుకీల సువిశాల మదోన్మతా రసామృతభాండ విస్తార నిమ్నతటాకభగక్షేత్ర సర్వాంగ శోభనాలంకార భూషిత ధవళ వస్త్ర శోభిత సుందరీ మణి.

పల్లవ వైభవాస్పదములు పదములు కనక రంభాతిరస్కారు లూరు

లరుణప్రభా మనోహరములు కరములు కంబుసౌందర్యమంగళము గలము.

మహితభావాభావమధ్యంబు మధ్యంబు చక్షురుత్సవదాయి చన్నుదోయి

పరహసితార్దేందుపటలంబు నిటలంబు జితమత్తమధుకరశ్రేణి వేణి

భావజాశుగముల ప్రోపులు చూపులు

కుసుమశరుని వింటి కోనలు బొమలు

చిత్తతోషణములు చలువ భాషణములు

జలజనయనముఖము చంద్రసఖము!

ఆమె పాదములు లేత చిగురాకువలె మృదువుగాను, ఆమె తొడలు బంగారు రంగుకలిగి అరటి బోదేలవలెను, చేతులు అనురాకాతిలా మనోహరము గాను, కంఠము శంఖమువలెను, ఆమె నడుము ఉన్నట్టా లేనట్టా అనునట్లు శూన్యముగను, ఆమె చన్నులు నేత్రపర్వముగాను, ఆమె నుదురు చంద్రవంక వలెను, ఆమె జడ గండు తుమ్మెదల వరుసలవలెను, ఆమె చూపులు మన్మధ బాణముల వలెను కను బొమ్మలు మన్మధుని వింటి కొనలవలెను ఆమె వాక్కులు మనోల్లాసముగాను, ఆమె మోము చంద్రబింబ సమానము గాను ఉండునట.

తెల్లని చీరఁ గట్టి ఘన తేజపు మోమునఁ బొట్టుఁ వెట్టి యా

కళ్ళకు కాటుకద్ది తన కాలిన గజ్జెలు ఘల్లుఘల్లనన్

మెల్లగ దారిలో నడువ పిర్రలు చన్నులు నూగుచుండగన్

నల్లని కేశసంపదలు తొడలు దాటగ నాట్య మాడగన్

నల్లని వేణి బట్టుకొని నాట్యముఁ జేయగ తానె వచ్చెరో

అల్లన జూడగా సుతుడు కామమ దోన్మత తల్లిభారతిన్

మల్లెల మాలలే జడన బెట్టగ ముద్దుగ కౌగిలించగన్

సళ్ళను మీటుచూ రవిక కంగులు విప్పగ చీరె జార్చగన్

కాళ్ళకు మధ్యలో తొడల సందున వంగొని లోతుపూకు లో

నాలుక దోపిపూకురస మంతయు జుర్రగ వంగ బెట్టియున్

మెల్లగ మెల్లమెల్లగను పూకున మొడ్డను దోపి నిండుగా

కాళ్ళను యెత్తిబట్టి భు జాలకు పైనను వేసుకోవగన్

వేళ్ళను గుద్దనిండుగను బెట్టగ గుద్దను పూకు దెంతిన్

వాలు కన్నుల వయ్యారి వాలుజడయు

సాంప్రదాయ భూషణములు శాస్త్రవిధిని

భరత నాట్య భంగిమ కరచరణములను

గాంచ మదినేరి కైననూ కలుగు ముదము

భారతీదేవి అందం కాళిదాసు వర్ణించిన శ్యామలాదేవి వర్ణన లా వుంది

హేమ కుంభోప మోత్తుంగ వక్షోజ భారావనమ్రే త్రిలోకావనమ్రే లసద్వృత్త గంభీర నాభీ సరస్తీర శైవాల శంకాకర శ్యామ రోమావళీ భూషణే

మంజు సంభాషణే

చారు శింజర్కటీసూత్ర నిర్భత్ర్సితానంగ రేఖా ధనుశ్శింజనీ డంబరే దివ్యరత్నాంబరే

పద్మరాగోల్లసన్మేఖలా భాస్వర శ్రోణి శోభా జితస్వర్ణ భూబృత్తలే చంద్రికాశీతలే

వికసిత నవకింశుకా తామ్ర దివ్యాంశుకచ్ఛన్న చారూరు శోభా పరాభూత సింధూర శోణాయ మానేంద్ర మాతంగ హస్తార్గళే శ్యామలే

కోమల స్నిగ్ధ నోత్ప లోత్పాదితానంగ తూణీర శంకాకరోద్దమ జంఘాలతే చారు లీలాగతే నమ్ర దిక్పాల సీమంతినీ కుంతల స్నిగ్ధ నీల ప్రభాపుంజ సంజాత దూర్వాంకురాశంక సారంగ సంయోగ రింఖన్నఖేందూజ్జ్వలే ప్రోజ్జ్వలే

ప్రహ్వ దేవేశ దైత్యేశ యక్షేశ భూతేశ వాగీశ కోణేశ వాయ్వగ్ని మాణిక్య సంఘృష్ట కోటీర బలా తపోద్దామ లక్షారసారుణ్య లక్ష్మీగృహీ తాంఘ్రి పద్మద్వయే అద్వయే సురుచిర నవరత్న పీఠస్థితే సుస్థితే

కటి యొకటే ధరిత్రి నవఖండము లేలఁగఁ జాలు, నందుపైఁ

బటు జఘనంబె చక్రములఁ బుంపు లిడున్, గుచముల్ మహోన్నతం

బిటు సృజియించి, దీని కొకయించుక కౌను సృజింపఁడాయె నే

మిటికొ విరించి? యింతి మెయి మించు కనుంగొని మోహమందెనో

ఆమె మొల ప్రదేశ మొక్కటే విశాలంగా విస్తరించి ఈ భూమిమీది నవ ఖండాల్నీ ఏలటానికి సరిపోయేట్టుగానూ, ఆపై దిట్టమైన ఆమె మడికట్టు జఘనాలు (తొడలు) చక్రముల నాజ్ఞాపిస్తున్నట్టుండేవి గానూ, చన్నులను చాలా పెద్దగా ఎంతో ఉన్నతమైనవిగా సృష్టి చేసిన బ్రహ్మ దేవుడు నడుము భాగం దగ్గఱ కొచ్చేసరికి దాన్ని సృష్టి చేయడం మఱచిపోయినట్టున్నాడు. నడుమంత సన్నగా వుంది ఎందుకో?

ఒత్తు కొనివచ్చు కటికుచో ద్వృత్తి జూచి

పొలతి తనుమధ్య మెచటికొ తొలగి పోయె

ఉంఢె నేనియు కనబఢ కుంఢు నటవె

ఉథ్ధతుల మథ్య నిరుపేద కుంఢ దరమె!

సృష్టించ గానే ఆమె మేని సింగారాన్ని చూచి మోహంలో పడిపోయాడో ఏమిటో? బ్రహ్మ దేవుడు కి ఇది అలవాటే. సరస్వతి ని సృష్టించ గానే మోహించి వెంటనే పెళ్లి చేసుకొని ఆమెతో శృంగార రతి కేళి జరిపాడు. ఈ భారతీ దేవిని సృష్టించి భూమికి పంపి ఆమె కోసమే ఆమె కోర్కెలు దీర్చ డానికి వేరొక మగాడికి సాధ్యం కాదని గ్రహించి ఆమె గర్భాన శివలింగ మంత లింగంతో శివుని అంశతో ఆమెకు పుత్రుడిని పుట్టించాడు ఆమె మదనోన్మత శృంగార రతి కేళీ విలాసానికై.

రంభా స్తంభము లూరువు

లంభోరుహనిభము లక్షు లతను శరంబుల్

జంభాసురారి మదగజ

కుంభములే నా జనని చన్నుల పొంకముల్

భుజములు తమ్మి తూండ్లు, కను బొమ్మలు సింగిణి విండ్లు, చన్ను ల

క్కజపుఁ బసిండి గిండ్లు, తెలి గన్నులు శ్రీసతి యిండ్లు, వాతెరల్

నిజముగ దొండపండ్లు, రమణీయ కటి ద్వయి పైడి బండ్లు, కా

యజు విరి కల్వ చెండ్లు, పురమందలి క్రొవ్విరి బోండ్లు చూడగన్.

తత నితంబాభోగ ధవళాంశుకములోని, యంగదట్టపుఁ గావి రంగువలన

శశికాంతమణిపీఠి జాజువాఱఁగఁ గాయ, లుత్తుంగ కుచపాళి నత్తమిల్లఁ

దరుణాంగుళీ ధూత తంత్రీస్వనంబుతో, జిలిబిలిపాట ముద్దులు నటింప

నాలాపగతిఁ జొక్కి,యరమోడ్పుఁగనుదోయి, రతిపారవశ్య విభ్రమము దెలుపఁ

మృగమద సౌరభ విభవ

ద్విగుణిత ఘనసార సాంద్ర వీటీగంధ

స్థగితేతర పరిమళమై

మగువ పొలుపుఁ దెలుపు నొక్క మారుత మొలసె\న్‌.

మెత్తని యడుగుల మెఱుఁగారు జానువు;

లరఁటి కంబములదో యైన తొడలు

ఘనమగు జఘనంబుఁ గడు లేత నడుమును;

బల్లవారుణ కాంతి పాణియుగము

గడు దొడ్డ పాలిండ్లుఁ గంబుకంఠంబును;

బింబాధరముఁ జంద్రబింబముఖముఁ

దెలిగన్నుఁ గవయును నలికుంతలంబును;

బాలేందు సన్నిభ ఫాలతలము

నమరఁ గుండల కేయూర హార కంక

ణాదు లేపార మంజీర నాద మొప్ప

నల్ల నవ్వులఁ బద్మదళాక్షుఁ డసుర

పతుల నడగింప నాఁడు రూపంబుఁ దాల్చి.

పాలిండ్లపై నున్న పయ్యెద జాఱించు;

జాఱించి మెల్లన చక్క నొత్తు

దళ్కు దళ్కను గండఫలకంబు లొలయించు;

నొలయించి కెంగేల నుజ్జగించుఁ

గటు మెఱుంగులు వాఱు కడకన్ను లల్లార్చు;

నల్లార్చి ఱెప్పల నండఁ గొలుపు

సవరని దరహాస చంద్రికఁ జిలికించుఁ;

జిలకించి కెమ్మోవిఁ జిక్కుపఱచు

దళిత ధమ్మిల్ల కుసుమ గంధమ్ము నెఱపుఁ

గంకణాది ఝణంకృతుల్ గడలు కొలుపు

నొడలి కాంతులు పట్టులే కులుకఁ బాఱు

సన్నవలిపంపుఁ బయ్యెద చౌకళింప.

శివరంజని నవ రాగిణి పాట వినిపిస్తుంది

శివరంజని నవరాగిణి వినినంతనే నా తనువులోని అణువణువు కరిగించే అమృతవాహిని ఆ ఆ ఆ శివరంజని నవరాగిణి ఆ ఆ ఆ ఆ రాగాల సిగలోన సిరిమల్లివి... సంగీత గగనాన జాబిల్లివి రాగాల సిగలోన సిరిమల్లివి... సంగీత గగనాన జాబిల్లివి స్వర సుర ఝురీ తరంగానివి స్వర సుర ఝురీ తరంగానివి సరస హృదయ వీణా వాణివి శివరంజని నవరాగిణి ఆ ఆ ఆ ఆఆ కనులు పండు వెన్నెల గనులు. ఆ కురులు ఇంద్రనీలాల వనులు ఆ కనులు పండు వెన్నెల గనులు... ఆ కురులు ఇంద్రనీలాల వనులు ఆ వదనం అరుణోదయ కమలం ఆ అధరం సుమధుర మధుకలశం శివరంజని నవరాగిణి ఆ జనకుని కొలువున అల్లనసాగే జగన్మోహిని జానకి వేణుధరుని రధమారోహించిన విధుషీ మణి రుక్మిణి రాశీకృత నవరసమయ జీవన రాగచంద్రికా లలిత లావణ్య భయద సౌందర్య కలిత చండికా రావే రావే నా శివరంజనీ మనోరంజనీ రంజనీ నా రంజనీ నీవే నీవే నాలో పలికే నా దానివీ

నీవే నా దానివీ నా దానివి... నీవే నాదానివీ

గర్భగుడి చుట్టూ అడుగులో అడుగు వేస్తూ తిరుగుతున్నప్పుడు ఆమె మీద పడిన నిండు పున్నమి వెన్నెల కిరణాలు ఆమె మేని ఛాయని ద్విగుణీకృతం చేశాయి. వన్నె తగ్గని నిగ నిగా మెరిసే నున్నటి దేహ కాంతి ఆమెది. ఆ కాంతిలో దేవుడి ముందు విచ్చుకున్న చేమంతులదో ఆమె పిక్కలు దాటిన సుదీర్ఘ కేశ వాల్జడలో నిండుగా బెట్టిన మరు మల్లెలదో ఆమె దేహాన్నుంచి వచ్చే సుగంధమో తెలీకుండా ఉంది అక్కడ వ్యాపించిన మత్తైన సువాసన. పెదవులు మూగబోయి కంటి పాపలు మాత్రమే ఎదురెదురుగా మట్లాడుకునే వేళ, ఆమె అతనితో వీలైనంతగా కళ్ళు కలపటాన్ని తప్పించ సాగింది. స్త్రీ పురుషుల మధ్యన ఉండే ఒక ప్రణయ శృంగార భావనతో నిండిపోయిoది వాతావరణం. ఈ ప్రణయ శృంగార భావాలకు మూలమైన ఆ పరాత్పరుడి లీలనో, ఏదేమైనా ఒకరి కొకరు నోరు తెరిచి చెప్పకుండా ఒకరి నొకరు తాక కుండానే ఇద్దరి మనసులలో ఆ ప్రణయ భావ తరంగాలు చేరాయి. వారి మనసు లో శృంగార భావతరంగాలు ఉవ్వెత్తున లేచి అలలుగా కుదిపేస్తూ మన్మధ బాణాలు వారిద్దరినీ తాకాయి. ఆమె లాంటి అందగత్తె మన్మధుని వద్ద ఉంటే ఆనాడు అతడు శివుని కూడా జయించే వాడు కదా. మన్మధుని బాణాలకు మహర్షులను సైతం కామానికి దాసులు అవుతారు.

అతనికి తన తల్లిని చూస్తుంటే శ్రీనాధుని స్త్రీ వర్ణన గుర్తుకొచ్చింది.

సొగసు కీల్జడ దాన సోగ కన్నుల దాన

వజ్రాల వంటి పల్వరుస దాన

బంగారు జిగి దాన బటువు గుబ్బల దాన

నయమైన యొయ్యారి నడల దాన

తోరంపు గటి దాన తొడల నిగ్గుల దాన

పిడికిట నడగు నెన్నడుము దాన

తళుకు జెక్కుల దాన బెళుకు ముక్కర దాన

పింగాణి కనుబొమ చెలువు దాన

మేలిమి పసిండి రవ కడియాల దాన

మించి పోనేల రత్నాల మించు దాన

తిరిగిచూడవె ముత్యాల సరుల దాన

చేరి మాటాడు చెంగావి చీర దాన

నవయువకుడైన అతడిని, అతనికి కన్నతల్లి అయిన నలభై యేళ్ళ ఆమె ప్రౌఢ మనస్సునీ మన్మధ శరాలు మీటుతున్నాయి. మనస్సు చెప్పిన దానికి వివేచన జత చేసే ప్రౌఢ వయసు ఆమెది, మనసు అడిగిన దానిని సొంతం చేసుకునే యవ్వనం అతనిది. చొరవ చెయ్యటానికి జంకే వరస అతనిది. అతడిని అనువు గాని చొరవ చేయకుండా చూసే భాద్యత ఆమెది. ఆ దేవుని సమక్షంలో ఏది జరిగినా ఆయన అనుమతి లేకుండా అనుగ్రహం లేకుండా మాత్రం జరగవు కదా. నెమ్మది నెమ్మదిగా వారిద్దరి మధ్యన దూరం తరిగి పోతూంది. కారణం అతను వేగంగా నడవటం కాదు ఆమె మందగమన కావటమే. గర్భగుడికి ముందర ఉన్న ప్రధాన మటపం లోకి ప్రవేశించింది. ఆమె పెద్ద సళ్ళు, పిర్రలు ఊగుతుంటే, నిడుపాటి వాలుజడ పిరుదలు దాటి లావైన తొడల జఘనాలు మీదుగా పిక్కల దాకా అటూ ఇటూ లయబద్ధం గా సయ్యాట లాడుతూ కదులుతుంది. వాల్జడ నిండుగా నలంకరించిన మల్లె మాలల సుగంధం గాలి లో వ్యాప్తి చెంద పుత్రునిలో శృంగార భావతరంగాలు ఉవ్వెత్తున చెలరేగాయి.

గోష్పద రూపమై మిగుల కోమలమై గణుతింపరానిదై

శష్ప విహీనమై నునుపు దాలగ గల్గి ద్రవం బపారమై

పుష్పిణి యైన నీ భగము పుణ్యమునన్ భుజియింప గల్గె వా

స్తోష్పతి కైన నా జనని సుందరి నిన్ను వచింప శక్యమే

దాయాదుల్వలె గుబ్బచన్ను లొలయన్ ధావళ్య నేత్రాంబుజ

చ్ఛాయ ల్తాండవ మాడ గేరి పురుష స్వాంతమ్ముల న్మన్మథుం

డేయం పుత్రుని లింగమే గని విశ్వేశార్చనా వేళలన్

వాయించెం గిరిగిండ్లు బాహు కుశల వ్యాపార పారీణతన్

పంగను జాపగా జనని వంగగ బెట్టగ తల్లి యోనిలో

లింగము బెట్టి క్రుక్కి యదలించుచు నొక్కొక తాకు తాకినన్

లింగ నమశ్శివాయ గురులింగ మహేశ్వర లింగరూప యో

యంగజ భంగ సాంబగురుడా యను దాకిన తాకు తాకునన్

జిలుగైన చెంగావి జిగి మీరు కుచ్చెళ్ళు

చిన్ని మెట్టెల మీద జిందులాడ

నీటైన రత్నాల తాటంకముల కాంతి

కుల్కు గుబ్బలమీద గునిసియాడ

గురుతైన యపరంజి గొప్ప ముత్తెపు సత్తు

మోవిపై నొకవింత ముద్దు గుల్క

తీరైన ముత్యాల హారముల్ మేలిమై

మెరుగు జెక్కుల తోడ మేలమాడ

గంధకస్తురి వాసనల్ గమ్మనంగ

నలరు విలుకాని చేతి పూపమ్మనంగ

కాళ్ళనందెలు గలు గల్లు గల్లనంగ

సొగసు గుల్కంగ వేపారి జనని వచ్చె

పిక్కలు దాటు వాల్జడన మల్లెల మాలలు నూగుచుండగన్

చక్కదనాల తల్లి రతి శోభన సోయగ స్త్రీత్వయందముల్

మక్కువ తోడ జూడ మదనోన్మతుడైన సుపుత్రుడామె సం

పర్కముకై తపించె జనని ప్రౌఢసుగంధము వ్యాప్తిజెందగన్

అరుదుగ కానిపించెడి సుగంధ శుభాంగిని మేనికాంతులే

మెరియగ రంభ మేనక సుభద్ర తిలోత్తమ తార ఊర్వశీ

సురుచి సరస్వతి ఊర్మిళ సుశీల ప్రమీల మరీచిక రమా

పరిమళ పంకజాక్షి పరమేశ్వరి శోభన సోయగ తల్లిభారతీ