Μεταφρασμένα αποσπάσματα

~ Μεταφρασμένα αποσπάσματα απο ποίηση της Ρενέ Βιβιέν και Λούσι Ντελαρουέ, γύρω στα 1900. Ό,τι πιο ερωτικό έχω διαβάσει. ~

Είδα κάτω απο το φρύδι σου το γόητρο του φιδιού
Βλέμμα της έχιδνας μες στα μισόκλειστά σου μάτια
Ένιωσα το δηλητήριο βαθειά στο άγγιγμά σου…

Τα χείλη σου ανέπνευσαν το αίμα μιας πληγής
Και κάτι μέσα μου αρρωσταίνει και μετανοεί
Όταν το παγερό φιλί σου με καρφώνει…

Και η καρδιά μου, γεμάτη τρόμο απέναντι στη αγριότητά σου
Σε απεχθάνεται και σε λατρεύει,
Ω Θεά και Ερπετό!

♏

Οι τάφοι είναι λιγότερο ακάθαρτοι απ’το κρεβάτι σου …
Κάτω απο τη μειλίχια όψη σου νιώθω να σέρνεται με προσοχή το ερπετό …
Τα μισόκλειστα σου μάτια, μεσ’απο τα βλέφαρα
Κρύβουν την λάμψη προδοσίας ακατάληπτης
Μάταια μου επαναλαμβάνεις λόγια κολακευτικά …
Σε μισώ και σ’αγαπώ απαίσια.

♏

Περιφρονώ το σύμπαν που τον πόθο αλυσοδένει…
Θα πεθάνεις απ’τη πείνα, φεουδαρχική μου αγάπη

♏

Ερωτισμός που μοιάζει με τον Θάνατο, με βασανίζει
κυριαρχεί επάνω μου και σπάει τα γόνατα
μέσα στην φλογερή οδύνη

♏

Ο έρωτας για τον οποίο υπέφερα τον αποτρόπαιο νόμο
με προσελκύει σε αυτό που περισσότερο φοβάμαι, σε Εσένα!

♏

Και σε ποθώ απάνθρωπη ιέρεια
Και η μέθη σου ακονίζει Ερινύες…

♏

Στα μάτια μου έπεσε το ακατονόμαστο βλέμμα σου
Και ονειρεύομαι το αδύνατο στη παγωνιά της νύχτας

♏

Σε θέλω! Σε θέλω! Και είμαι μόνο μια γυναίκα και στέκομαι στης ευτυχίας σου την απαγορευμένη άκρη. Παρά τη νύχτα ηδονής και τις κλειστές τις πόρτες δεν είμαι μόνη μου μαζί σου: ολόγυρά μας καίγονται τα Γόμορα.
Θα σου επιτεθώ! Θα σε διαλύσω!
Σύντομη θεσπαίσια λάμψη της λεπίδας!

♏

Είναι οικεία η άβυσσος, κλειστή και λεία
Όπου ο πόθος μου συντρίβεται επάνω στη καρδιά…
Για να δω επιτέλους το κεφάλι σου να πέφτει
Ηττημένο, στης ηδονής το τέλος!

♏

Πάντοτε μεταμορφώνομαι και πάντα μένω η ίδια
Και ρίχνω της φωνής μου την ορμή στον άνεμο
Όλα τα πάθη της αιώνιας ψυχής μου
Αν, ξέφρενα, ο πόθος μου σε προσπεράσει
Θα είναι επειδή, σπάζοντας την ανθρώπινη σφραγίδα,
Το είναι μου παλεύει κάτω απ’τον θεό που το φιλάει

♏

Η ψυχή σου σαν νερό που υποχωρεί και η ψυχή μου που διψάει
Άραγε θα συναντηθούν?
Στην καρδιά των σαρκικών γιορτών μας …

♏

Κράτησα τον έρωτά σου στην καρδιά μου σαν μαχαίρι
Θα σε ρίξω εκεί αργά, με τη διάρκεια του θανάτου
Θα σε ποθήσω μετα δακρύων…μετα δακρύων…

♏

Δώσε μου τα χέρια σου και δώσε μου το στόμα σου
Καθώς το τρυφερό κορμί σου απαλά πλαγιάζει
Δεν μπορείς να νιώσεις, τον σκελετό μες στο σκοτάδι
Τον θυληκό τον θάνατο να σε περιεργάζεται και να σε εξουσιάζει

♏

Καταπίνω το επικίνδυνο κρασί της άγριας ψυχής σου
Στο νεκρικό κρεβάτι σου της μέθης και του πόνου
Αδύνατο, αδύνατο! Με όλους τους λυγμούς της κατά μήκος της καρδιάς …

♏

Τα μάτια μου, που είδαν στην ψυχή μου φλόγα σκοτεινή
Θα χαμηλώσουν τα τρικυμιώδη μάτια σου σαν το νερό
Θα νιώσεις πάνω σου τη δύναμη της αρπαγής μου
Μέσα απο τη γλύκα δέκα χρυσών νυχιών
Και, με όλη την αγάπη και την τέχνη μου που θεραπεύει
Θα σε αποκτήσω! Θα σε αποκτήσω!

♏

Ένα άγγιγμα είν’αρκετό να μου κατεδαφίσει τις δυνάμεις
Ένα άγγιγμα από την ερωμένη
Το φιλί της πάνω μου σαν κοφτερή λεπίδα
Τις νύχτες που κοιμόμαστε μαζί
Δεν είμαι τίποτα, μονάχα μία λεία
Που παλεύει ενάντιά της και κλαίει και τρέμει και γελάει
Που θα πεθάνει απο ευτυχία! Θα πεθάνει απο ευτυχία!
Ποιός έχει τεντώσει τη φριχτή χορδή
Μέσα στην ψυχή μου τόσο σκοτεινή και λάγνα ;

♏

Επιτέλους, σε αυτά τα χέρια τα γεμάτα μέγγενη και όνειρα
Με οργή, σφαγή και φόνο
Σαν Μεσσαλίδα σκοτεινή, που στο τέλος ερωμένων
Ουρλιάζει με ηδονή κάτω απο το ξίφος!

♏

Η αιώνια επιθυμία που μου καίει το είναι
Δεν έχει βρει κυρίαρχο
Και τίποτα ν’αποσιωπήσει στη ψυχή και στο κορμί μου
Τη φωνή που κλαίει: Ξανά!…Ξανά!…