कळत-नकळत

स्वाती स्वतःची आवड म्हणून कितीही छोटे किंवा उत्तेजक कपडे घालत असली तरी इतर कुठल्याही स्त्रीप्रमाणं अधाशी नजरा तिलाही त्रासदायक वाटायच्याच. पण त्याचबरोबर तिनं शॉर्ट स्कर्ट घालूनही एखाद्या पुरुषानं तिच्या आकर्षक मांड्या आणि पायांकडं दुर्लक्ष केलं असतं तरी तिला वाईट वाटलं असतं.

अधाशीपणा टाळून नेत्रसुख घेण्याची कला या माणसाकडं आहे, हे तिनं ओळखलं.

त्याचबरोबर, ज्या अनोळखी पुरुषानं थोड्याच वेळापूर्वी आपल्या स्कर्टच्या आणि शर्टच्या अगदी आतपर्यंत आपल्याला बघितलंय त्याच्याशीच आपण आता सहज गप्पा मारत बसलोय, या गोष्टीची तिला मजाही वाटत होती.

त्याच्याशी काहीतरी वेगळंच बोलताना तिच्या डोक्यात मात्र त्यानं काय-काय आणि किती बघितलं असेल याचेच विचार घोळत होते. आणि या विचारांनीच तिच्या अंगावर अधून-मधून शहारे उमटत होते. मधे-मधे ती गरम कॉफीचे घोट घेत होती म्हणून बरं, नाहीतर ती थंडीनं कुडकुडतीय असंच त्याला वाटलं असतं.

तिच्या उत्तेजनेत भर टाकणारी आणखी एक गोष्ट म्हणजे काल वाचलेल्या कथेशी आणि त्यानंतर मनात आलेल्या विचारांशी जुळणारा योगायोग. एखाद्या अनोळखी माणसापुढं आपलं शरीर उघडं करायचं. अगदी पूर्ण उघडं नाही केलं तरी आपले आतले कपडे दाखवायचे. आपली पॅन्टी जर एखाद्या अनोळखी माणसानं बघितली तर? त्याच्या चेह-यावर कसे भाव येतील? किंवा आपल्या टॉपमधून आपला ब्रेसियर कुणाला दिसला तर? म्हणजे आपल्या ब्रेसियरचा रंग किंवा शर्टची वरची दोन-तीन बटणं उघडल्यावर दिसणारा भाग? ब्रेसियरचा भाग आणि आपल्या छातीवरची स्किन? आपल्या गुबगुबीत स्तनांमधली घळ - आपलं क्लीव्हेज?

आपलेच कालचे विचार आठवून स्वाती प्रचंड उत्तेजित झाली. काल अशक्य वाटणा-या गोष्टी आज एकामागून एक प्रत्यक्षात येत होत्या. आता पुढं काय...?

साधारण वीसेक मिनिटं ते दोघं बोलले, पण त्यांच्या गप्पांमधे कसलाही सूचकपणा किंवा छेडछाड नव्हती. दोन अनोळखी व्यक्ती एकमेकांना पहिल्यांदाच भेटल्यावर साधारणपणे जे गप्पांचे विषय असतात, तेवढेच या दोघांच्या बोलण्यात आले.

"मला आता निघालं पाहिजे." कॉफीचा शेवटचा घोट घेत स्वाती म्हणाली, "माझ्या मुलीची शॉपिंग संपण्याआधी मला माझ्यासाठीही काही खरेदी करायची आहे."

काही न बोलता फक्त हसत तो पुन्हा खुर्चीवर मागं रेलून निवांत बसला.

त्याचं नशीब किती जोरावर आहे याची त्याला कल्पनाही नसावी, कारण आता खुर्चीवरुन उठताना स्वाती पुन्हा एकदा त्याला 'दर्शन' देणार होती...

शॉर्ट स्कर्ट घालून कुणी खुर्चीवर बसलं असेल तर उठताना सर्वसाधारणपणे दोन प्रकारे उठता येतं.

पहिला 'सभ्य' प्रकार म्हणजे, दोन्ही गुडघे एकमेकांपाशी घट्ट धरुन एकाच वेळी दोन्ही पाय टेबलाबाहेर काढणं आणि मग उठून उभं राहणं.

दुसरा 'प्रदर्शनप्रेमी' प्रकार म्हणजे, एक पाय आधी टेबलाबाहेर काढून दोन गुडघ्यांमधे 'आतलं' सगळं व्यवस्थित दिसेल इतकं अंतर ठेवणं.

गप्पा मारण्याच्या ओघात स्वातीला दोन गोष्टींचा विसर पडला होता. पहिली म्हणजे, आपल्या कपड्यांचं भान न राहिल्यानं आपल्यावर थोड्याच वेळापूर्वी ओढवलेला प्रसंग, आणि दुसरी गोष्ट म्हणजे कॉफी शॉपमधल्या टेबलांवरचे पूर्ण काचेचे पारदर्शक टॉप.

डावा पाय टेबलाबाहेर काढल्यामुळं स्वातीच्या स्कर्टमधे तयार झालेल्या पोकळीनं समोरच्या माणसाचं लक्ष ताबडतोब वेधून घेतलं. स्वातीच्या पायांमधे किमान दीडेक फुटाचं अंतर पडलं होतं आणि फिकट निळ्या रंगाच्या पॅन्टीतून तिच्या योनीप्रदेशाची रचना त्याला व्यवस्थित दिसली असणार याची तिला खात्री होती.

त्याची नजर तिच्या मांड्यांपासून आत जाणा-या बोगद्यात रुतली असल्यानं ती आपल्या चेह-याकडं बघतेय हे त्याच्या लक्षातही आलं नाही. त्याचे विस्फारलेले डोळे आणि त्याच्या ओठांच्या कोप-यात उमटलेलं हसू, यावरुन त्याला किती मजा येतीय याचा अंदाज स्वातीला आला.

मघाचच्या प्रमाणेच पुन्हा तिच्या शरीरावर लज्जा आणि उत्तेजनेनं सरसरुन काटा आला. ही थोडीशी विचित्र भावना स्वातीला स्वतःबद्दल वाटायची. म्हणजे तिला यात काही घाणेरडं किंवा वाईट वाटायचं असंही नाही, पण अशा प्रसंगी आपल्या मनात येणा-या विचारांबद्दल तिला काहीतरी वेगळं वाटायचं. वेगळं म्हणजे शब्दांत न सांगता येणारं असं काहीतरी. फारतर ती याला नशा म्हणू शकली असती...

आपल्याकडं बघून एखाद्या पुरुषाच्या चेह-यावर उत्तेजना किंवा कौतुक दिसलं की स्वातीला भारी वाटायचं. अगदी नशाच चढायची म्हटलं तरी चालेल.

लहानपणापासून दुर्लक्षित आणि न्यूनगंडाच्या भावनेत राहिलेल्या स्वातीला अशी नशा चढणं साहजिक होतं. अर्थात इतर वेळी तिच्यात आत्मविश्वास नसायचा असं नाही, पण अशा प्रसंगी तिची छाती आत्मविश्वासानं आणि स्वतःबद्दलच्या अभिमानानं दोन इंच अजूनच फुलायची.

अशी कौतुकाची आणि उत्तेजनेनं भरलेली नजर आपल्यावर अजून टिकावी असंच तिला वाटायचं. आत्ताही त्या अनोळखी पुरुषाच्या नजरेतलं कौतुक, उत्तेजना, आणि थोडीशी पुरुषी हाव या सगळ्यांचं तिला पुन्हा-पुन्हा भारी वाटत होतं.

पण लहानपणापासून अंगात भिनलेले संस्कार आणि 'बाईच्या जातीला' काय शोभत नाही याचं मिळालेलं बाळकडू तिला या नशेतून नेहमी बाहेर आणायचं. आपल्या समोर बसलेल्या या 'परपुरुषाला' त्याचं मन भरेपर्यंत आपल्या 'गुप्त' अंगांचं दर्शन देणं आपल्यासारख्या 'घरंदाज' बाईला शोभत नाही, असा विचार खाडकन् तिला जागं करुन गेला.

पण मनात आलेल्या संस्कारी विचारांना स्वातीच्या शरीरानं बिलकुल थारा दिला नाही. ज्या विचारांनी तिला 'सावरुन' बसायला भाग पाडलं असतं असे विचार तिच्या शरीरानं भिरकावून दिले आणि त्यांची जागा नैसर्गिक प्रतिसादानं घेतली.

त्या अनोळखी पुरुषाच्या हपापलेल्या नजरेचे प्रतिसाद स्वातीच्या शरीरावर ठिकठिकाणी उमटू लागले. तिचा खालचा ओठ थरथरु लागला, श्वासांची गती वाढल्यानं तिची भरदार छाती वेगानं वर-खाली होऊ लागली, तिच्या स्तनाग्रांभोवती असह्य ताण जाणवू लागला, आणि तिच्या योनीपाकळ्या आपोआप उमलू लागल्या.

इतक्या गर्दीच्या ठिकाणी, एका अनोळखी पुरुषासमोर बसून स्वाती चक्क लैंगिक उत्तेजना अनुभवत होती. आणि उत्तेजना केवढी तर, त्यानं तिला तिचा स्कर्ट आणखी 'थोडा' वर उचलायला सांगितला असता तरी ती नाही म्हणू शकली नसती.

हा सगळा त्या नजरेचा परिणाम होता.

अर्थात स्वाती असं प्रदर्शन करुन मुद्दाम लक्ष वेधून घेणा-यांपैकी नव्हती. किंवा आपले कपडे कसे आहेत, आपल्याकडं कोण कसं बघतंय, आपलं कुठुन कुठुन काय काय दिसतंय हे न कळण्याइतकी वेंधळीही नव्हती. आपण कुठं आहोत आणि कसे दिसतोय याचं तिला पुरेपूर भान असायचं.

पण नकळत कधी आजच्यासारखा प्रसंग ओढवला आणि 'चुकून' घडलेल्या दर्शनानं कुणाची अशी नजर तिला जाणवली, तर मात्र तिचा स्वतःवरचा ताबा सुटायचा. हृदयाचे ठोके वाढायचे. घशाला कोरड पडायची. आणि खालच्या भागात ओलावा जाणवू लागायचा. एकूणच ती जबरदस्त उत्तेजित व्हायची.

आणि कुठल्याही पुरुषाच्या कसल्याही नजरेला हा चमत्कार जमायचा, असंही नाही. अगदी विशिष्ट परिस्थितीत, विशिष्ट पुरुषाच्या विशिष्ट नजरेपुढंच स्वातीची स्वतःवर घातलेली बंधनं गळून पडायची. तिच्या नव-याच्या नजरेचाही तिच्यावर असा परिणाम व्हायचा, पण त्याला परिस्थिती जास्त कारणीभूत असायची. बेडरुमच्या एकांतात, संभोगासाठी आतुरलेली जवळजवळ निर्वस्त्र शरीरं एकमेकांवर हा परिणाम करायचीच, पण त्याशिवाय आजच्यासारखेही काही प्रसंग स्वातीच्या आयुष्यात आले होते.

फार नाही, पण गेल्या वीसेक वर्षांत बारा-पंधरा वेळा तरी अशा परिस्थितीतून तिला जावं लागलं होतं, तेही कळत-नकळत.

असे प्रसंग वारंवार न आल्याचं स्वातीला समाधान वाटत होतं. त्यामुळंच तर आपलं 'सोशल स्टेटस' आणि आपली 'इमेज' जपण्यासाठी तिला फार आटापिटा करावा लागत नव्हता.

कारण जर असे प्रसंग वारंवार आले असते तर ती स्वतःवर ताबा ठेऊ शकली नसती, हे तिला मनोमन प्रामाणिकपणे मान्य होतं.

लैंगिक उत्तेजनेच्या प्रसंगी स्वातीला स्वतःची फार काळजी वाटायची. आपण तयार केलेली आणि जपलेली प्रतिमा, आपला रुबाब, आपला बेधडक स्वभाव, हे सगळं अशा वेळी गळून पडायचं. अशा परिस्थितीत आपण कसे वागू याची तिला कधीच कल्पना करवत नव्हती. अशा नशेच्या स्थितीत आपण योग्य निर्णय घेऊ शकणार नाही, किंबहुना आपण निर्णयच घेणार नाही, फक्त वाहवत जाऊ, अशी भीतीही तिला वाटायची.

यामुळंच कदाचित तिनं स्वतःची लैंगिक भूक भागवण्यासाठी एकांतात करता येतील असेच उपाय शोधले होते.

पण आज आत्ता ती पुन्हा एकदा अशा परिस्थितीत अडकली होती. अर्थात तिनं हे स्वतः ठरवून घडवलं होतं असं नाही. एकामागं एक गोष्टी जुळत गेल्या आणि कळत-नकळत ती इथपर्यंत येऊन पोहोचली. त्या कथेतल्या बाईचं अनोळखी तरुणासमोर अंगप्रदर्शन करणं, स्वातीच्या मुलीनं तिला आज मॉलमधे घेऊन येणं, आजच नेमका स्वातीनं हा शॉर्ट स्कर्ट घालणं, मुलीला इथंच तिच्या मैत्रिणी भेटणं, स्वातीनं एकटीनं कॉफी प्यायला येणं, एका बेसावध क्षणी जमिनीवर पडलेले पेपर नॅपकीन उचलायला तिनं खाली बसणं, आणि समोर बसलेल्या माणसाला आपल्या सुडौल मांड्या, स्तन, आणि अंतर्वस्त्रांचं दर्शन देणं, या सगळ्या गोष्टींना योगायोग म्हणावं की आणखी काही...?

कशाला काय म्हणावं हे सुचण्याच्या मनःस्थितीत स्वाती आत्ता तरी नकीच नव्हती. आत्ता तिच्या चेह-यावरचे भाव जर त्या समोरच्या माणसानं बघितले असते, तर त्याला ताबडतोब कळालं असतं की ही बाई जाम पेटलीय. आणि मग त्यानं नक्कीच पुढचं पाऊल टाकलं असतं, ज्याला विरोध करणं स्वातीच्या आवाक्याबाहेर होतं.

पण नशिबानं नेहमीप्रमाणं स्वातीला साथ दिली. त्या माणसाचं संपूर्ण लक्ष स्वातीच्या फाकलेल्या मांड्यांमधून दिसणा-या पॅन्टीवर खिळलं होतं. तिथून वर जाणा-या त्याच्या नजरेला स्वातीच्या धपापणा-या स्तनांनी कैद करुन टाकलं.

एवढा वेळ स्वातीला स्वतःला सावरायला पुरेसा होता.

"तुम्हाला भेटून छान वाटलं," आपला उजवा हात पुढं करत स्वाती अचानक म्हणाली.

तो दचकला. स्वातीला हसू आलं. आता ती पूर्ण शुद्धीवर आली होती आणि त्याची अवघड अवस्था बघून तिला गंमत वाटत होती. पण काही क्षणांपूर्वी आपली अवस्था त्याच्याहून बिकट होती हेही तिला आठवलं.

"मलाही खूप छान वाटलं." तिचा नाजूक हात हातात घेऊन तो हसत-हसत पुढं म्हणाला, "पुन्हा दर्शन कधी?"

त्याच्या प्रश्नानं स्वाती दचकली. त्याला नक्की काय म्हणायचं होतं? त्याला आज मिळालेल्या 'दर्शना'बद्दल बोलला का तो? की तो असंच काहीतरी बोलून गेला आणि आपल्यालाच त्यात विशेष अर्थ वाटतोय? की आपण इतके उत्तेजित झालो होतो की आपल्याला त्याच्याकडून असं काहीतरी म्हणणं अपेक्षितच होतं?

की त्याला खरोखरच असं विचारायचं होतं - "मॅडम, आज तुमच्या भरदार मांड्या, तुमची निळी सेक्सी चड्डी, तुमच्या छातीवरची गुबगुबीत कबुतरं बघून धन्य झालो. आता पुन्हा दर्शन कधी?"

"पुन्हा? असंच केव्हातरी... कळत-नकळत," असं पुटपुटत स्वाती खुर्चीतून उठली आणि त्याच्याकडं पाठ करुन चालू लागली. पुन्हा त्याची ती नजर, पुन्हा शरीरभर उमटणारे तरंग, पुन्हा तेच समर्पणाचे विचार... या सगळ्याकडं पाठ फिरवून स्वाती भराभर पावलं टाकत होती. स्वातीच्या मादक शरीराचं असं नकळत दर्शन घडल्यावर त्याची नजर तिच्या डुचमळणा-या नितंबांवर असणंही साहजिकच होतं. त्याच्याकडं पाठ करुन चालत असली तरी स्वातीला आपल्याला पाठीमागून निरखणारी त्याची नजर जाणवत होती. त्याला फार काही दिसू नये अशा बेतानं ती पावलं टाकू लागली, पण आज पहिल्यांदाच तिला तिच्या आवडत्या हाय हील्समधे चालणं कठीण वाटत होतं. आपल्याच पायात पाय अडकून आपण पडू की काय अशी भीतीही वाटत होती.

मोठ्या मुश्किलीनं फूड कोर्टचे सगळे स्टॉल ओलांडून स्वाती लिफ्टनं दुस-या मजल्यावर आली. थोड्या वेळापूर्वी कॉफी शॉपमधे जे काही घडलं त्यातून स्वाती अजून पूर्ण सावरली नव्हती. लेडीज सेक्शनमधे घुसून ती कपड्यांचा नवीन स्टॉक बघण्याचा प्रयत्न करु लागली.

पण तिला दुसरं काहीही सुचणं आत्ता शक्य नव्हतं.

समोरच्या स्टँडवर अडकवलेल्या शॉर्ट्सपैकी हाताला येतील त्या दोन चड्ड्या घेऊन ती कोप-यातल्या ट्रायल रुमकडं पळाली. ट्रायल रुमचा दरवाजा बंद करुन एका कोप-यात ती पाय पसरुन बसली. ट्रायल रुमच्या भिंतींवर पूर्ण उंचीचे आरसे लावले होते. समोरच्या आरशात स्वतःचं प्रतिबिंब बघत नकळत स्वातीचा उजवा हात तिच्या स्कर्टच्या आत शिरला. डाव्या हातानं तिनं शर्टवरुनच आपला उजवा स्तन दाबायला सुरुवात केली.

आपल्या लांबसडक बोटांनी आपल्या निळ्या चड्डीचं इलॅस्टीक ताणत तिनं दोन बोटं आत घुसवली. आधी स्वतःच्या योनीला वरवर कुरवाळत तिनं हळूच आपल्या नखांनी आपल्या नाजूक योनीपाकळ्यांना चिमटा काढला. त्याचवेळी डाव्या हाताच्या अंगठा आणि दोन बोटांमधे शर्टवरुनच उजवं निप्पल तिनं चिरडलं. दोन्हीकडं एकाच वेळी झालेल्या हल्ल्यानं स्वातीचा बांध फुटला आणि मोठ्या मुश्किलीनं घशातून येणारा हंबरल्यासारखा आवाज दाबत ती झडू लागली.

एक चाळीशीतली घरंदाज मराठी बाई, एका अठरा वर्षांच्या तरुण मुलीची आई, एका नामांकित सॉफ्टवेअर कंपनीची एचआर मॅनेजर स्वाती नुकतीच एका मॉलच्या कॉफी शॉपमधे एका अनोळखी पुरुषाला आपल्या अंतर्वस्त्रांचं आणि मादक शरीराचं दर्शन देऊन स्वतः उत्तेजित झाली होती आणि आता या छोट्याशा ट्रायल रुमच्या कोप-यात नुकतीच फळाफळा झडून पाय पसरुन बसली होती.

थोडीशी सावरताच स्वातीनं समोरच्या आरशात स्वतःकडं बघितलं. आपली अवस्था बघून तिला लाजही वाटली आणि गंमतही. तिचा चेहरा थकल्यासारखा वाटत होता, पण एक वेगळं समाधानही त्या चेह-यावर झळकत होतं. आपल्याला त्यावेळी नक्की काय वाटत होतं हे स्वातीला कदाचित आतादेखील सांगता येणार नाही.

इतका वेळ आपण ट्रायल रुममधे काय करतोय याचा बाहेर कुणाला संशय येऊ नये अशी तिनं मनोमन प्रार्थना केली. ट्रायल रुममधे शिरताच एका कोप-यात फेकलेली पर्स उचलून तिनं त्यातून लिपस्टीक आणि कंगवा बाहेर काढला. थोडाफार मेकअप ठीकठाक केल्यावर आणि केसांमधून कंगवा फिरवल्यावर तिचं लक्ष खालीच पडलेल्या त्या दोन शॉर्ट्सवर गेलं.

साधारण एकाच पॅटर्नच्या पण लाल आणि निळ्या रंगांच्या त्या अगदी छोट्या चड्ड्या होत्या. त्यापैकी लाल चड्डी तिनं उचलून हातात घेतली. समोरच्या आरशात स्वतःकडं बघत तिनं आपल्या शॉर्ट स्कर्टचे हुक काढले. स्कर्ट व्यवस्थित काढून कोप-यातल्या छोट्या कॉर्नर पीसवर ठेवला आणि ती लाल चड्डी आपल्या पायांमधून वर चढवली.

दिसायला छोटीशी असली तरी ती चड्डी स्वातीच्या भरदार मांड्यांमधून सहज वर गेली. चड्डीचं कापड थोडं लवचिक वाटत होतं, ज्यामुळं थोडंसं ताणल्यावर पुढचं बटण आणि चेनसुद्धा लावता आली. मागच्या आरशात वळून बघितल्यावर स्वातीला चड्डीतून स्वतःचे डेरेदार नितंब जवळपास उघडेच दिसले. दुसरी निळ्या रंगाची चड्डी उचलायला ती पुढं वाकली तसं तिचं लक्ष मागच्या आरशात दिसणा-या, तिनं घातलेल्या लाल चड्डीतून डोकावणा-या निळ्या नायलॉनच्या पॅन्टीकडं गेलं.

"असले कपडे मी घालणार होय? शक्यच नाही!" स्वतःशीच बोलत ती चड्डीची चेन आणि बटण उघडू लागली.

****

शॉपिंगनंतर घरी येऊन स्वाती नुकतीच बेडरुममधे फ्रेश व्हायला गेली होती तेवढ्यात तिला मुलीची हाक ऐकू आली.

"मम्मा, ए मम्मा, इकडं ये ना लवकर."

"काय गं, काय झालं?"

"अगं हे बघ ना, माझ्या कपड्यांमधे चुकून काय आलंय..."

स्वाती दारातूनच मुलीकडं बघत उभी राहिली. मुलीनं नुकतेच शॉपिंग करुन आणलेले सगळे कपडे बेडवर ओतले होते आणि त्यातून झुरळ पकडावं तशी एक छोटीशी लाल चड्डी उचलून स्वातीसमोर धरली होती.

"हे बघ मम्मा, केवढीशी चड्डी आलीय चुकून माझ्या कपड्यांमधे..."

स्वातीला आधी काय करावं तेच सुचेना. मग झटकन् पुढं होऊन तिनं मुलीच्या हातातून ती चड्डी हिसकावून घेतली.

"चुकून नाही आलेली ही, मी विकत घेतलीय," स्वातीनं जरा जोरातच सांगितलं.

"पण मी इतकी छोटी चड्डी कशी घालू शकेन मम्मा?" मुलीनं आश्चर्यानं आणि काळजीनं विचारलं. स्वातीला खुदकन् हसू आलं, मुलीच्या प्रश्नाचं आणि ती पुढं जे उत्तर देणार होती त्याचंही.

"तुझ्यासाठी नाही बेटा, ही माझ्यासाठी घेतलीय मी." आणि मुलीच्या चेह-यावरचे आश्चर्याचे आणि गोंधळलेले भाव बघण्यासाठी न थांबता स्वाती आपल्या बेडरुममधे निघून गेली.

****