தாவணி தவறுகள் (இயல்பான கதைகள் வரிசை

தாவணி தவறுகள் (இயல்பான கதைகள் வரிசை)

டெல்லி

டெல்லியின் ஒரு பஞ்சாபிய ரெஸ்டாரெண்டில் அமர்ந்துக்கொண்டு இருந்தேன். சுற்றிலும் புழுதி! டெல்லியே புழுதிதான். சுற்றிலும் மக்கள் வெள்ளம். என் முன்னால் தட்டில் இருக்கும் காய்ந்த சுக்கா ரொட்டியையும், தாலையும் வெறுப்பாக பார்த்தேன். பார்க்கவே ஆயாசமாக இருந்தது. மனம் தஞ்சை தரணியில் சுற்றிக்கொண்டு இருந்தது. வாழை இலை விரித்து வித விதமாய்! சட்! இது என்ன வாழ்க்கை! சொந்த பந்தம் எதுவுமில்லாமல் , ஏன் என்று கேட்கக்கூட ஆளில்லாத ஒரு நாய் வாழ்க்கை! எனக்கென்று ஒரு உறவும் இல்லையே? மனம் வல்லபனை மீண்டும் நினைத்தது. வல்லபா என்னை விட்டு சென்று விட்டாயே? என்றது கூவிற்று மனம்.

அப்போதுதான்

"பொன்னீ" என்று ஒரு குரல்! என்னை யார் கூப்பிடுகிறார்கள் டெல்லியில். அதிர்ந்து திரும்பினான். எதிரே சுஷ்மிதா நின்றுக்கொண்டு இருந்தாள்.

"பொன்னி நீயா! நம்பவே முடியவில்லை!" என்று என் முன்னால் அமர்ந்தாள்.

என்னாலும் நம்ப முடியவில்லை. 10 வருடத்திற்கு அப்புறம் அவளை டெல்லியில் பார்க்கிறேன். அப்படியே இருக்கிறாள். காலம் அவள் அழகை குறைக்கவில்லை. ஆனால் அநியாயத்திற்கும் கூட்டியுள்ளது.

"கிம்மி காஃபி" என்று நுனி நாக்கில் ஆங்கிலம் பேசும் சுஷ்மிதாவை பார்த்தேன். நல்ல கலர். வழவழவென்று ஒரு புடவை அவளை கவ்விக்கொண்டு இருந்தது. ஸ்லீவ்லெஸ் போட்டிருந்ததால் அவள் தோள்படை ஆரோக்கியம் நன்றாக தெரிந்தது. மினுமினுப்பான உடல்! நுனி நாக்கு ஆங்கிலம். உடம்பில் ஒரு இன்ச் சதைகூட தன் கவர்ச்சியை இழக்கவில்லை. அவள் மார்பகங்கள், நிறம். சட்! இதை கண்டுதானே வல்லபன் மயங்கினான். இவள் முன்னால் மாநிறமாக, சாதாரணமாக, ஆங்கிலம் பேசக்கூட முடியாது என்றுதானே என்னை நீ நிராகரித்தாய் வல்லபா? எனக்கென்று எந்த சொந்தமும் இல்லாமல் இருந்த எனக்கு அடிக்கடி சென்னையில் இருந்து உன் மாமா வீட்டிற்கு வரும் உன்னைதானே என் உலகம் என்று இருந்தேன் வல்லபா! என்னை ஏன் நிராகரித்தாய்.

என் மனம் வல்லபனை நோக்கி பத்து வருடத்திற்கு முன்பாக சென்றது

******

வல்லபா எங்கிருக்கிறாய்?

அதோ வல்லபன்! வல்லபன் கல்லூரி மாணவன். ஒரு பணக்கார வீட்டு கன்றுக்குட்டி. நன்றாக க்ராப் அடித்து வெள்ளை நிறமாக இருப்பான். உறுதியான உடல். தினமும் ஜிம்மிற்கு நிறைய நேரம் செலவு செய்து படிப்பதற்கு நேரம் குறைவாக எடுத்துக்கொள்ளும் மாணவன். சற்றே நீண்ட முகம். கூர்மையான நாசி! தீர்க்கமான கண்கள். புருவம் அடர்ந்து இரண்டு கண்ணையும் சேர்த்திருந்தது. சிவந்த கன்னம். ரோமங்களடைங்கிய சர்ட் திறந்த மார்பு. அதன் நடுவில் ஒரு தங்க மைனர் செயின். இதுதான் வல்லபன். கல்லூரி விடுமுறையில் அவன் மாமாவின் வீட்டிற்கு வரும்போதுதான் அவனிடம் நான் மயங்கினேன். அவனும் என்னிடம் மயங்கினான்.

அந்த ஆற்றங்கரையின் பக்கத்தில் ஒரு மரத்தின் கீழ் படுத்துக்கொண்டு இருந்தான் வல்லபன். இந்த இடம் நிறைய பேருக்கு தெரிவதில்லை. எனக்கு மட்டுமே தெரிந்த இடம். என் மூலமாக வல்லபனுக்கும்!

சுற்றிலும் பச்சை பச்சையாய் மரங்கள். காற்றின் செல்ல தீண்டுதலுக்கு சிணுங்கும் இலைகள். உறுத்தாத மாலை வெய்யில். ஒரு மரத்தின் நிழல் அவன் மேல் போர்வையாய் படிந்து இருந்தது. ஒன்றிரண்டு இலைகள் அவன் மேல் விழுந்து இருந்தது. அவன் அந்த பெயர் தெரியாத மரத்தை அசைத்து அதன் பூக்களை தரை மேல் பரப்பிக்கொண்டு இருந்தான்.

ஜல்! ஜல்!

அவன் காதில் இந்த கொலுசு சத்தம் கேட்டிருக்கும்!

ஆனாலும் கண்ணை மூடிக்கொண்டு கீழே சில்லிட்டு ஓடிக்கொண்டு இருந்த நதியின் தண்ணீரில் தன் காலை நனையவிட்டு விளையடிக்கொண்டு இருந்தான். மெல்ல கொலுசு காலுடன் மென்மையாக ஓவ்வொரு பாறையாக தாவிக்கொண்டு அவனருகில் வந்தேன். ஓடு வந்ததில் மூச்சு வாங்கியது! மூச்சு வாங்கியதில் என் மார்பகங்கள் மேலும் கீழுமாக ஏறி இறங்கியது. என் தாவணி தந்த ஒரு புற தரிசனத்தை கள்ளத்தனமாக ரசித்தபடி

"அதோ அங்கே நான் உட்கார்ந்து இருந்தா பொன்னி நீ வந்திருப்பீயா?" என்று மலை உச்சியை காட்டினான்.

"ஏனாம்" என்றேன்.

"அப்போ நீ கஷ்டப்பட்டு நீ ஒவ்வொரு பாறையா தாண்டி வந்திருப்பே! அப்போ இன்னும் பார்க்க நல்லா இருக்கும்" என்ற அவன் பார்வை கோணத்தை பார்த்தேன். அவன் பார்வை என் மார்பகங்களை உற்று பார்த்துக்கொண்டு இருந்தது!

"படவா! உன்னை அப்படியே பிடிச்சி ஆத்திலே தள்ளிடுவேன்" என்றேன் சிணுங்கிக்கொண்டே!

"அய்யோ தள்ளிடாதேம்மா! நான் பட்டணத்துக்காரன். எனக்கு நீச்சல் எல்லாம் தெரியாது" என்று பயமுறுத்த நான் சிரித்து நான் ஆற்றங்கரையில் குதித்தேன்.

"வா வல்லபா! என்னை பிடித்துக்கொள் நான் நீச்சல் கத்து தரேன்" என்றேன் ஆற்றில் நின்றுக்கொண்டே!

"வேணாம் ரிஸ்க்" என்றான்.

நான் பாவாடையை கூட்டி "வா வல்லபா" என்றேன்.

"இன்னும் கொஞ்சம் தூக்கேன்"

"படவா! உனக்கு அந்த ஆசையெல்லாம் இருக்குதா!" என்று மீண்டும் கரையருகே ஏறி வந்து அவன் காதை திருகினேன்.

"ஆ வலிக்குது! கண்ணு என்ன சிவந்திருக்கு. தண்ணீர் எதாவது அடிச்சியா?" என்று சிரித்தான்.

"கொன்னுடுவேன் படவா! இன்னிக்கு உன் பேச்செல்லாம் ஒரு தினுசா இருக்கா. ராத்ரியெல்லாம் தூங்கவேயில்லடா" என்று அவன் மார்பில் சாய்ந்தேன்.

"ஏன் கொசுக்கடியா?" என்று கண்ணடித்தான்.

"உச்ச்ச்" என்று உதட்டை பிதுக்கினேன்.

"அப்போ வயத்து வலியா?" என்று சிரித்தேன்.

"ச்சீய்"

"அப்போ"

"நீ எனக்கு எழுதிய காதல் கடிதம் எல்லாம் படிச்சிருந்தேண்டா!" என்றேன். என்னை அறியாமல் என் மனம் தடுமாறியது!

"எப்படி இருந்தது"

'ச்சீய் நல்லா இருந்தது! நான் உனக்கு எழுதிய கடிதம் எப்படி இருந்தது"

"அதை எப்பவோ நான் எடைக்கு போட்டுட்டேன்"

என் கண்கள் கலங்கியது! அதை கண்டதும்

"ச்சீய் நான் தமாஷுக்கு சொன்னா அழுதுடுவியா" என்று என் கண்ணை தடவினான்.

"தமாஷுக்குக்கூட அப்படி சொல்லாதே?" என்றேன்.

"சரி! சரி!" என்று அங்கு இருந்த கோரை புற்களில் ஒன்றை கிள்ளியெடுத்து அதன் முனையால் என் நெற்றியில் இருந்து துவங்கி கீழ் கோடாக என் உதட்டிற்கு கொண்டு வந்தான்.

"சரி ஒரு கதை சொல்றேன்"

"என்ன"

"ஒருத்தன் பத்தாயிரம் கடன் வாங்கினானாம். கடன் கொடுத்தவன் சொன்னானான். இப்ப ஒரு ஆயிரம் கொடு ! அப்புறம் கழிச்சிக்கோ. இது சரியா!"

"இது என்ன கதை சரிதான்" என்றேன் புரியாமல்.

"அப்போ இதுவும் சரிதான்!" என்று அவன் உதடுகள் என் உதடுகளை நோக்கி வந்தது.

"படவா! இதுக்குதான் இந்த கதையா?" என்றேன்.

"ஊம்ம்ம்ம்" என்று அவன் உதடுகள் என் உதடுகளை கவ்வி பச்செக்கென்று முத்தமிட்டது! சில நிமிடங்கள் அந்த முத்தத்தில் ஆழ்ந்து இருந்து பிறகு விலகினோம்.

"இப்போ நீ" என்றான்.

"நான் மாட்டேன்பா!"

"என்ன நீ சாதாரண முத்தம்தான் கேட்கிறேன். இங்க்லீஷ் முத்தமா கேட்கிறேன்!" என்றான்.

"அது என்ன சாதாரண முத்தம் - இங்க்லீஷ் முத்தம்" என்றேன் புரியாமல்

"அது வந்து சமீபத்தில் ஒரு படம் பார்த்தேன். ஜேம்ஸ் பாண்ட் ஒரு ஃபிகரை முத்தம் கொடுக்க ஆரம்பித்தான். நான் வெளியே போய் ஒரு தம் அடிச்சிட்டு வரலாம்னு போய் தம் அடிச்சிட்டு வந்தா இன்னும் முத்தம் கொடுத்துட்டு இருக்கான், பக்கத்தில் இருந்தவனை என்னடா இது முடியலயான்னு கேட்டேன். அதுக்கு அவன் இல்ல சார்! இன்னும் கிஸ்ஸடிச்சிட்டு இருக்கான். அவ உதடு வீங்கர வரை அடிப்பான் போலிருக்கு!" என்று சொல்லி சிரித்தேன்.

"ச்சீய்"

"சரி இங்க்லீஷ் முத்தம் வேணா! சாதா முத்தம் கொடு" என்று தன் உதட்டை காட்டினான்.

"ம்ஹும்" என்று சிணுங்கினேன்.

'ஏய்! ஏய்! சாதா முத்தம்கூட கொடுக்க மாட்டாயா" என்று முகம் திருப்பிக்கொள்ள

"ஏய்! நான் சாதா முத்தம்தான் தரமாட்டேன்னு" சொன்ன என்னை அவன் பார்த்து "அப்போ"

என்று அவன் என்னை நெருங்கி வந்தான். என் முகத்தை நேருக்கு நேர் பார்த்தான். சுற்றிலும் ஒரு முறை பார்த்தான். யாரும் இல்லை! மெதுவாக நெருங்கி மென்மையாக தன் உதடுகளை என் உதடுகள் மேல் பட்டும் படாமல் தொட்டு, பின் வலிக்காமல் கவ்விக்கொள்ள, என் கண்கள் செருக , என்னை அணைத்துக்கொண்டான்.

அந்த முத்த சுதந்தரத்தால் அவன் கை என் பின்னலை முன்னால் தள்ளிவிட்டு முதுகில் அலைந்து இறங்கி வெற்றுடம்பை தொட்டு இடுப்பு பக்கம் போனது.

சட்டென்று நான் விலகினேன்.

"வேணாம் வல்லபன்"

"ம்ஹும்"

என்று என்னை முத்தமிட ஆரம்பிக்க நான் என்னை இழந்தேன்.

"ஏய்! உன் பிறந்த நாளுக்கு நீ என்ன கொடுப்பே"

"என்னையே" என்றேன் மெதுவாக.

அதை கேட்டவுடன் அவன் மென்மையாக புன்னகைத்தான். அருகே இருந்த படுக்கையில் லேசாக என்னை கிடத்தினான். அவன் முகம் இப்போது என் முகம் அருகில்

அவன் கன்னம் என் கன்னத்தோடும் , அவன் உதடுகள் என் உதடுகளோடும் உராய்ந்தது. முதல் முறையாக ஆண் ஸ்பரிசம். ஸ்பரிசத்தில் மயங்கினேன். எல்லாம் புது அனுபவம். பயம் லேசாக விலகி வெட்கம் எழுந்தது. மெல்ல அவன் கன்னத்தை முத்தமிட்டேன். என்னை இறுக்கி அணைத்தான்.

என் உதடுகளை பிரித்து அவன் உதடுகள் என் நாக்கை கவ்வியது. அவன் கைகள் மெல்ல என் தாவணியை இழுத்து போட்டது. ஆற்றங்கரையில் என் கன்னி முதல் முறையாக அவனுக்கு விருந்தானது. அவன் கைகள் என் மார்பை ஜாக்கெட்டுடனேயே பிசைந்தது. யாரும் தொடாத எலுமிச்சை மார்பகங்கள் முதல் முறையாக அவனிடம் காங்கியது. அவன் உதடுகள் என் உடம்பின் எல்லா இடத்திற்கும் பயணமானது. அவன் கைகள் என் தோள்களை பற்றி லேசாக மஸாஜ் செய்ய நான் அவனிடம் மயங்கினேன். அவன் தொடுதலில் இருந்த இன்பத்தை அணு அணுவாக ரஸித்துக்கொண்டு இருந்தேன். அவன் அழுத்தல் நிமிடத்திற்கு நிமிடம் அதிகமானது.

"மெதுவா வல்லபா"

நான் கேட்டு அவன் பதில் சொல்லும் நிலையில் அவன் இல்லை. அவன் என்னை நிர்வாணப்படுத்த ஆரம்பித்தான். அவன் கைகள் என் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை தேடியது. மெதுவாக என் ஜாக்கெட்டின் ஊக்குகளை ஒன்று ஒன்றாக கழட்டினான். நான் உணர்ச்சி பெருக்கால் தத்தளித்தேன். மெல்ல என் ஜாக்கெட்டை அவிழ்த்து எறிந்தான். வெறும் பாவாடை மற்றும் ப்ராவோடு இருந்தேன்.

சற்று விலகி நின்று விஸிலடித்தவன் என் ப்ரா ஊக்குகளை கழட்ட என் எழுமிச்சை மார்பகங்கள் தென்பட்டது. பொறுமையாக அவன் கைகள் எலுமிச்சை மார்பகங்களை, கை படாத கனிகளை கசக்க ஆரம்பித்தான். கை படாத கனிகளை மெல்ல உயர்த்தி முத்தமிட்டான். அவன் நாக்கு என் பழுப்பு நிற முலைகளை துழாவியது. அவன் உதடுகள் என் மார்பு முலைகளை உறிஞ்ச, உறிஞ்ச வானத்தில் பறக்கலானேன். அவன் என் இரு மார்பகங்களையும் மாறி மாறி அனுபவித்துக்கொண்டு இருந்தான். இதுதான் முதல் முறை ஆனதால் அவன் உறிஞ்சலுக்கு என் உடல் இறுகியது.

அவன் கைகள் என் பாவாடை எலாஸ்டிக்கை தூக்க நான் நழுவி நிர்வாணமானேன். என் பெண்மை லேசாக கசிய ஆரம்பித்தது. என்ன நடந்திருக்கும் என்பதை உணர்ந்து இருப்பான் போலிருக்கிறது.

அவன் தன் உடைகளையும் களைந்தான். அவனை பார்க்க கூசினேன். அவன் கனத்த ஆண்மையை கண்டு மகிழ்ந்தேன்.

"காலை விரி"

மெல்ல நானே கால்களை அகட்டி அவனை ஆட்கொள்ள தயாரானேன். அவன் என் தொடை பிரியும் இடத்தில் அமர்ந்தான். லாவகமாக என் பெண்மையை பிரித்து அதில் தன் ஆண்மையை வைத்தான். பின் தன் வேகத்தை கூட்டினான். முதல் முறை. அந்த கடுமையான மோதலை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை.

'ஆஆஆஆ ஆன்ஹ்" என்று அலறினேன்.

அவன் தொடர்ந்து இயங்கினால். சில நிமிட புணர்தலில் என்னுள் வெந்நீர் ஓடுவது போல உணர்ந்தான். அவன் களைத்து என் மேல் அப்படியே சாய்ந்தேன். என் கன்னித்தன்மை பறிபோனது.

மறுநாள், அடுத்த வாரம், அடுத்த மாதம் எல்லாம் நொடியாக போனது. அப்போது வந்தவள்தான் சுஷ்மிதா!

வல்லபா? மாறி விட்டாயே?

"சுஷ் படிப்பாளி - நீ படிக்காதவள், சுஷ் அழகி - நீ நாட்டுக்கட்டை"

வல்லபா மாறி விட்டாயே? மனம் கலங்கியது.

ஒரு நாள்,,,,

"வல்லபா என்னை எப்ப கல்யாணம் செஞ்சிக்கப்போறே?"

'நான் சுஷ்மிதாவை கல்யாணம் செஞ்சிக்கப்போறேன்"

என்று சிரித்துக்கொண்டே ஆற்றில் இறங்கினான். ஒரு வேளை தமாஷ் செய்கிறானோ? காவேரி பொங்கிக்கொண்டு இருந்தாள். வல்லபனுக்கு நீச்சல் தெரியாது.

சுழி....

"காப்பாத்து பொன்னீ" வல்லபன் குரல் அந்த இடத்தில் எதிரொலித்தது!

நான் இறுக்கமாக அவனை பார்த்தேன்.

"எனக்கு இல்லாத வல்லபன் எதற்கு"

என் கண் முன்னால் வல்லபன் இழுத்து செல்லப்பட்டான்.

மனம் உடனே என்னை கொலைக்காரி என்றது. மனம் நடுங்கியது. டெல்லி வந்தேன். அதன் பின்தான் இந்த வறண்ட வாழ்க்கை. ஆனால் அவன் பொன்னீ என்ற அலறல் என் காதில் எப்போதும் ஒலித்துக்கொண்டு இருந்தது.

***

என் முன்னால் இருக்கும் சுஷ்மிதாவை வெறுப்பாக பார்த்தேன். இவள் அல்லவா என் வல்லபனை நான் வல்லபனை இழந்ததற்கு காரணம்!

அப்போது என்னை நோக்கி முன்னால் வந்தாள் சுஷ்மிதா...

"உன் கிட்டே ஒன்னு சொல்லனும் பொன்னி"

"என்ன" என்றேன்.

"வல்லபன் உன்னை கல்யாணம் செஞ்சிக்க ரொம்ப ஆசைப்பட்டான். ஆனால் அவன் அப்போ படிச்சிட்டு இருந்ததாலே அவன் கல்யாணத்தை தள்ளி போட ஆசைப்பட்டான். ஆனா நீ கிராமத்து பெண் என்பதால் உன்கிட்டே என்னை அறிவுரை தருமாறு சொன்னான். அதுக்குள்ளே காவேரி அவனை இழுத்துட்டு போயிட்டது!"

அதிர்ந்தேன். வல்லபன் என்னை கல்யாணம் செஞ்சிக்க இருந்தானா? அப்போ நானே அவனை சாகடித்தேனா?

என் கண்ணில் கண்ணீர்?

"ஸாரி பொன்னி நான் இதை சொல்லியிருக்க கூடாது. ஆனால் வல்லவன் நிறைய தடவை சொன்னான். நான் உன்கிட்டே எதுவும் சொல்லவேயில்லை. இப்ப சொல்லிட்டேன். என் மன பாரம் குறைந்தது! பத்து வருஷ சுமை" என்றாள் சோகத்துடன்!

அவசரப்பட்டு விட்டேன்.

அவள் மனபாரத்தை இறக்கி வைத்தாள்.

ஆனால் என் மனதில் மனபாரம் ஏறிக்கொண்டதே வல்லபா!

முற்றும்
மௌனி