ரசிகை

என் வீட்டு ஹாலில் உள்ள டி.வியின் முன்னால் தலையில் கை வைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்துக்கொண்டு இருந்தேன். இந்த திரை விமர்சனம் என்ற பெயரில் இப்போது இவர்கள் சொன்னதை கேட்டதும் கையில் இருக்கும் கல்லால் தொலைக்காட்சி பெட்டியை அடிக்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. படத்தின் பட்ஜெட் ஐம்பது கோடி! சினிமா என்பது ஒரு கூட்டு உழைப்பு! எத்தனை உழைப்பு! எத்தனை உழைப்பு!

திரை விமர்சனத்தில் ஒரு நீண்ட மைக்கை நீட்டியவுடம் அந்த விடலை பையன்

"தூத்தெறி இதெல்லாம் படமா! மட்டம்"

அந்த கதர் வேஷ்டி

"படு மோசம்"

எனக்கு பற்றிக்கொண்டு வந்தது! பச்சை தமிழ் படம். எல்லாரும் மும்பைக்கு சென்று இறக்குமதி செய்து வந்த "எனக்கு டமில் தெரியாது" சரக்கை நம்பாமல் நான் "ழ,ள" நன்றாக வந்த தமிழ் நடிகையை தைரியமாக கதா நாயகி ஆக்கி பச்சை தமிழ் படம் எடுத்தேன். எத்தனை தென் அமெரிக்க படம், பிரஞ்ச் படம் பார்த்து இருப்பேன். எப்படியெல்லாம் தமிழ் படம் அதனுடன் போட்டியிட வேண்டும் என்று உழைத்து இந்த படத்தை எடுத்தேன். மனதுக்குள் வெறுப்பு வந்தது! நாலு பைட், பஞ்ச் டயலாக் மட்டுமா படம்! வித்தியாசமாக எடுத்தேன். படத்தில் குறை இல்லை. ஆனால் இது நியாயமான விமர்சனம் இல்லை. இந்த தொலைக்காட்சி என் படத்தை விநியோகம் எடுக்க முயன்றபோது நான் தடுத்தேன்....இந்த பத்திரிகையின் வட நாட்டு முதலாளி தன் மகளை நடிக்க வைக்க என்னை சொல்லும்போது நான் மறுத்தேன். காரணம் கதையை விட சதை முக்கியமல்ல என்பதால்தான்!

மீண்டும் தொலைக்காட்சியை பார்த்தேன்.

"மாடு மேய்க்கறவன் எல்லாம் படம் எடுக்க வந்துட்டான் சார்" என்று திரை விமர்சனம். நான் ஒரு பேட்டியில் எப்போதே நான் மாடு மேய்த்தவன் என்று சொல்லி இருந்தேன். அதனால்தான் இந்த தொலைக்காட்சி என்னை வேண்டுமென்றே குத்தியது! ஏன் மாடு மேய்ப்பவன் படம் எடுக்ககூடாதா? மாடு மேய்க்கும் எழுமலை இன்று சினிமா டைரக்டர் பரத்தாக மாற்றியது என் உழைப்புதான்.

நான் மற்ற டைரக்டர் போல இல்லை! நான் வாட்ச் கூட அணிவது இல்லை. நான் சம்பாதித்தை எண்ணுவதுல் இல்லை. சேர்த்து வைப்பதும் இல்லை. எனக்கு ரசிகர் மன்றமும் இல்லை. நானே காசு கொடுத்து எனக்கு கட்-அவுட் வைப்பதும் இல்லை.

ஏன்! நாந்தான் டைரக்டர் பரத் என்று பேட்டி கூட கொடுத்ததில்லை!

"மட்டமான படம் சார்'

இது தொலைகாட்சியா? இல்லை தொல்லைகாட்சியா?

என் கையில் இருந்த பூ ஜாடியால் ஓங்கி தொலைகாட்சியை அடித்தேன்.

எனக்கு இருந்த ஒரே வீக்னஸ் விபச்சாரிகள்....சந்தோஷமாக இருக்கும்போதும் அவர்கள் தேவை...வருத்தமாக இருக்கும்போதும்!
இனிமேல் படம் எடுக்கபோவதில்லை....என்னை பாராட்டாமல் போனால் பரவாயில்லை. ஆனால் வேண்டுமென்றே என்னையா கிண்டல் செய்கிறீர்கள் என்று கோபமாக நடந்தே அருகில் இருந்த விபச்சார விடுதிக்கு வந்தேன்...

புதிய விபச்சார விடுதி! முன்பு வந்ததில்லை. அதனால் யாரும் தெரியாது. நான் யார் என்றும் தெரியாது!

முன்னால் இருக்கும் வழுக்கையிடம்

"ஐட்டம் இருக்கா?" என்றான்.

"சாப்டுட்டு இருக்காங்க" என்றான்.

"இங்கே மனுஷன் வெறுப்பில் இருக்கேன்...அதுகளுக்கு சாப்பாடு ஒரு கேடா" எனு சொல்லிக்கொண்டே உள்ளே வந்தேன்.

மூன்று பெண்கள் சாப்பிட்டுக்கோண்டு இருந்தனர். நான் வேகமாக வந்ததை பார்த்து அவர்கள் பேசுவதை நிறுத்தினார்கள்.

அந்த கருப்பு பெண்ணை இழுத்தேன்.

'சாப்டுட்டு வரேன்" என்று கெஞ்சினாள்.

பளாரென்று அறைந்தேன்.

அவளை ஏறக்குறைய இழுத்துக்கொண்டு பக்கத்தில் இருந்த அறைக்கு வந்தேன்.

"ஏன் உன்னை கூப்பிட்டேன் தெரியுமா?"

"பிடிச்சிருக்கா?" என்றாள்....அவள் பற்கள் வெண்மையாக தெரிந்தது!

"ஏன்னா...எல்லாரையும் விட நீதான் அசிங்கமாக இருந்தே..அதனால உன்னைதான் கொஞ்ச பேர் போட்டிருப்பாங்கடீ" என்று சொல்லிக்கொண்டே அவளை கோபமாக கட்டீலில் தள்ளினேன்.

"கழட்டணுமா" என்று சொல்லிக்கொண்டே அவளே தன் ஜாக்கெட் ஊக்குகளை கழட்ட முயல நான் பொறுமை இல்லாமல் அவள் புடவையை உருவ துவங்கினேன்.

ஒரே இழுப்புக்கு அது வந்து விட்டதால் அவள் பாவாடையை மட்டும் மறைத்து இருந்தது. அதன் நாடாவின் ஒரு முனையை இழுக்க அதுவும் அவளை விட்டு மறைந்தது!

அப்போதுதான் அவள் ஜாக்கெட்டை கழற்றி இருந்தாள். ஊக்குகளை தனியாக கழட்டி இருந்தாலும் கை வழியாக வெளியே எடுப்பது சிரமம். அதனால்தான் தாசிக்கள் ஊக்குகளை மாத்திரம் கழட்டி விட்டு ப்ராவை தூக்கி படுத்து விடுகின்றனர். அதுவே பல கஸ்டமருக்கு போதும்.

ஆனாலும் எனக்கு இன்னும் கோபம் போகவில்லை.

"கழ்ட்டுடின்னா நாயே"

என்று சொல்லிக்கொண்டே அந்த ஜாக்கெட்டை தாறுமாறாக இழுக்க அது தாறுமாறாக கிழிந்தது.

"ஐயையோ கிழிச்சிட்டீங்களே" என்று சிரித்தாள்.

எனக்கு இன்னும் கோபம் பற்றிக்கொண்டு வந்தது. அவள் முதுகை வேண்டுமென்றே என் நகத்தால் கீறினேன். முதுகும் பிட்டமும் காமத்திற்கு முக்கியம். ஆனால் நான் வேண்டுமென்றே அவள் முதுகில் கீறினேன்.

உறவுக்கு ஆரம்பமே முத்தம்தானே! அவள் என்னை நெருங்கி வந்தாள்.
மெல்ல அவள் நாக்கு என் நாவை தொட்டது. அவள் கடினமான உதடுகள் என் உதடுகளை கவ்வியது. ஆனால் என் மனநிலையில் அவற்றை நான் அனுபவிக்கும் நிலமையில் இல்லை!

மெல்ல என் பற்களால் அவள் உதடுகளை கடித்தேன். நன்றாக பலமாகவே கடித்தேன்.

"ஆவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ் வலிக்குது" என்றாள்.

"காசு வாங்கும்போது" என்றேன்.

அவள் உடல் ஒரு நிமிடம் தூக்கி போட்டதை என்னால் உணர முடிந்தது. சட்! எனக்கே என் மேல் கோபம். யார் மேல் உள்ள கோபத்தை யார் மேல் காட்டுகிறேன். இந்த பெண் எப்படி திரை விமர்சனத்திற்கு காரணம் என்று மனம் ஒரு சார்பாக வாதிட்டாலும் , மனது இன்னும் சகஜ நிலைக்கு வரவில்லை. போட்டிருந்த தண்ணியும் அதற்கு உதவவில்லை.

நான் சட்டையை கழட்டினேன். வெறும் பேண்ட் பனியனுடன் இருந்தேன்.

அவள் என்னை அணைத்து இருந்ததால் என் பனியனை கழுத்துபுறமாய் கழட்டினேன்.

நானே என் பேண்டின் சிப்பை கழட்டி பாண்ட்டை லூஸாக்க அது என் காலடியில் விழுந்தது. நானே அதை தாண்டினேன்.

அவள் பெண்மையோடு சேறும்படி என் உறுப்பை எடுத்துக்கொண்டவள் அப்படியே என் ஜட்டிக்குள் கையை விட்டு அப்படியே என் பட்டக்ஸை பிடித்தாள்.

"கையை எடுடி...சீக்கிரம் விந்து விட்டா அப்புறம் இன்னொருத்தனை பிடிக்கலாம்னு பாக்கறயா" என்று வக்கிரமாக சிரித்தேன்.

"ச்சே அதெல்லாம் இல்லைங்க"

"அப்போ கையை எடுடி" என்று அவள் கையை ஆவேசமாக தட்டி விட்டேன். அவள் செய்வதறியாது நின்றாள்.

நானே என் ஆண்மையை வெளியே எடுத்து போட்டேன். என் ஆண்மை எனக்கே பிரமிப்பு தந்தது. இந்த டென்ஷனிலும் நன்றாக புடைத்துக்கொண்டு நீளமாக ஆவேசமாக இருந்தது. பொதுவாக மெதுவாக புணரும் நான், பெண்ணை பூ போல நடத்துவதில் ஆர்வம் கொண்டவன் நான். ஆனால் இன்று...மீண்டும் மனதில் இருந்த அடக்கி வைத்திருந்த கோபம் வெளிப்பட்டது.

நிச்சயம் இவள் விபச்சாரியாக இல்லையென்றால் என் வெறியை பார்த்து எல்லாரும் பயந்து இருப்பார்கள். அதே சமயம் எவ்வளவு கீழ்த்தரமாக நடத்த முடியுமோ அப்படி அவளை நடத்தினேன்.

அவளே லேசாக பயப்பட்டாற்போல தெரிந்தது. ஆனால் அவள் தேர்ந்த விபச்சாரி! அதனால் தன் முகத்தில் எதையும் காண்பிக்கவில்லை, அதை கண்டதும் என் மனம் மேலும் கோபம் வந்தது.

அவளை வேகமாக கட்டிலில் தள்ளினேன். அவளும் பலி ஆடு போல என் முன்னால் கட்டிலில் சென்று விழுந்தாள்.

நேரடியாக என் ஆண்குறியை அவள் பெண் குறியில் செலுத்தினேன்.
என் செய்கையால் நிச்சயம் அவளுக்கு உணர்ச்சி ஏறி இருக்காது என்று தெரியும். அதனால் அவளுக்கு வலிக்கும் என்றும் தெரியும்!

என் தடியும் பெரியதாக இருந்ததால் அவளுள் செல்ல செல்ல அவள் வலியில் துடிப்பது புரிந்தது. நான் வெறி பிடித்தாற்போல கத்திக்கொண்டே என் தடியை உள்ளே அழுத்தினேன். ஆனால் அவள் பொறுமையாக தன் கால்களால் என் முதுகை கட்டிபிடித்துக்கொண்டாள்.

அவள் உச்சநிலை என்ன ஆரம்ப நிலைக்கு கூட வரவில்லை என்பதா; அவள் வலியால் கத்தினாள். பொதுவாக பெண்கள் வேகமாக முனகினால் கூட கஷ்டப்படும் நான் இன்னும் அவள் வலியை பற்றி கொஞ்சமும் கவலைப்படவில்லை. என்னால் முடிந்தபடி வேகமாக இயங்கிக்கொண்டு இருந்தேன்.

மெல்ல அவளை சாய்த்து குத்தினேன்.

"ஐயோ வலிக்குது சார்" என்று கத்த ஆரம்பித்தாள்.

"காசு வாங்குவ இல்லே" என்று சொல்லிக்கொண்டே அதே பொஸிஷனில் வைத்து குத்தினேன். நான் வேகமாக குத்த துவங்கினேன்.

அவள் மூச்சு சிரம்பட்டு வந்தது. வேண்டுமென்றே என் முழு உடலையும் அவள் மேல் சாய்த்தேன். என் கதைகளில் வரும் வில்லனை போன்று நடந்துக்கொண்டேன்.

வேகமாக குத்தினேன்.

இறுதியில் இரண்டு முறை அழுத்தமாக அடித்து நான் ஓய்ந்தேன். வெறு அடங்கியது. மெல்ல மெல்ல நான் அடித்த விஸ்கியின் வீச்சும் குறைந்தது.
அப்படியே சாய்ந்தேன். அவள் என்னையே பார்த்டுக்கொண்டு இருந்தாள்.

"அவ்வளவுதான்"

என்று சொல்லிக்கொண்டே என் ஜட்டி பேண்ட்டை போட்டுக்கொண்டேன்.

"எவ்வளவுடி காசு"

"500"

"ஓ! இதுக்கு மட்டும் இன்ஃப்ளேஷன் கிடையாது "

என்று திட்டிக்கொண்டே என் சட்டையில் தேடினேன்.

என் நெற்றியில் லேசான வியற்வை. எங்கே போச்சு பர்ஸ்! என் கிட்டே வாட்ச், மோதிரம் கூட கிடையாதே! இது என்னடா சொதனை! என் இதயம் படபடவென்று அடித்துக்கொண்டது.

"என்ன சார்"

முதல் முறையாக நான் புழுவை போல உணர்ந்தேன். நான் இவளை படுத்தியதற்கு நிச்சயம் என்னை காறிதுப்ப போகிறாள்.

"பர்ஸ் காணோம்....என்ன பண்றதுன்னே தெரியல"

தடுமாறினேன்....டிக்கெட்டுக்கு காசு இல்லாமல் கண்டக்டரிடம் மாட்டிக்கொண்டால் எப்படி இருக்கும்!

"இங்கேதான் இருக்கும்"

"அட இதுக்கா இவ்வளவு கஷ்டப்பறீங்க...விட்டு தள்ளுங்க சார்" என்றாள்.
நான் அவளை ஆச்சரியமாக பார்த்தேன்.

"சார் நீங்க டைரக்டர் பரத்தானே"

ம்ம்ம்ம் என்று தலையாட்டினேன்.

'சார்! எனக்கு பிடிச்ச டைரக்டர் சார் நீங்க"

என்னால் நம்பக்கூட முடியவில்லை.

"என்னை தெரியுமா?"

"உங்க சமீபத்திய படம் டிசம்பர் பூக்கள் ஏழு தடவை பார்த்தேன் சார்" என்றாள். அவள் கண்கள் விரிந்து சொன்னது அவள் ஆர்வத்தோடு சொல்வது எல்லாம் நிஜம் என்று பட்டது!

"ஆனா அந்த படம் ஓட" என்று சொல்லிக்கொண்டு இருக்கும்போதே

"அட விடுங்க சார்! எல்லா நல்ல படமும் ஓடறத்தில்லே....எல்லா ஓடற படமும் நல்ல படம் இல்லே....ஆனா இந்த படம்"

"படம்"

"ஆஹா! இந்த படத்தின் முதல் காட்சி இருக்குதே"

பேசிக்கொண்டே போனாள்......பேசிக்கொண்டே இருந்தாள். என் கண்ணில் லேசாக கண்ணீர். எனக்கும் ஒரு ரசிகை! ஆத்மார்த்தமான ரசிகை,

"பணம்"

"அதை விட்டு தள்ளுங்க சார்! உங்க ரசிகை சார் நான்! பணத்தை பற்றி கவலைப்படாதீங்க சார்!" என்று சொல்லிக்கொண்டு என்னை நோக்கி வந்தவள்

"மீடியா எல்லாம் விட்டு தள்ளுங்க சார்! இவனுங்க எல்லாம் பாராட்ட மாட்டாங்க....அதுக்காக படம் எடுக்கறத்தை விடாதீங்க...." என்று சொல்லும் போது என் கண்ணில் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்து விட்டாள்.

ஆம்...இவளுக்காக நான் படம் எடுக்க வேண்டும். கிண்டல் பண்றவன் பண்ணிட்டு போகட்டும். ஆம் இவளுக்காக நான் படம் மீண்டும் எடுக்க வேண்டும்!

முற்றும்
மௌனி