சின்ன வீடு சிங்காரிகள்

எனக்கு நன்றாக ஞாபகம் இருக்கிறது அந்த நாள். ஆறு மாதத்திற்கு முன் நாங்கள் தஞ்சையிலிருந்து சென்னைக்கு வந்தோம். என் தந்தையார் காலமானதால் நானும் என் அம்மாவும் சென்னைக்கு வந்தபோது எனக்கு வயது 18. என் பெயர் ராஜு. என் அம்மாவிறகு வயது 45. என் அம்மா பெயர் ஈஸ்வரி. சென்னைக்கு வந்து அம்மா ஒரு ஹாஸ்பிட்டலில் நர்ஸாக சேர்ந்தார். அப்போது அந்த ஆஸ்பிட்டலில் கூட வேலை செய்தது பார்வதி. பார்வதி ஒரு நல்ல அழகி. அவள் அம்மாவிற்கு நர்ஸ் வேலை கிடைக்க அவள் முதலில் உதவி புரிந்தாள். பார்வதி கணவன் பாண்டியன். அம்மா நல்ல அழகு. பார்க்க சாயலில் தேவயானி மாதிரி இருப்பாள். அவள் முகம் முழு நிலாவை போல அழகு, நெகு, நெகுவென்று தந்த உடம்பு, நீளமான கறுத்த அடர்ந்த பின்னல். எப்போதும் நடிகை தேவயானி போல நீட்டாக வாரி பின்னிக் கொண்டு இருப்பாள். அம்மா நல்ல கலராக இருப்பாள். பார்த்தால் நிச்சயமாக எல்லாருக்கும் ஒரு வித கிளு, கிளுப்பு வரும். பற்கள் வெண்முத்துக்கள். திமு திமுவென்று பருத்து திரண்ட மார்புகள், ஒன்றாய் புடைத்த பிட்டங்கள். நிச்சயமாக ஒரு முறை பார்த்தால் மறுபடியும் பார்க்க தூண்டுவாள்.

அப்போது சென்னையில் வாடகை வீடு கிடைக்க சிரமப்பட்டதால் நாங்கள் அவர்களுடன் தங்க வேண்டி இருந்தது. அந்த வீடு மிகவும் சிறியது. இரண்டு ரூம் மற்றும் ஒரு ஹால் அவ்வளவுதான். ஒரு ரூமை படுக்கை அறையாகவும், மற்றொரு அறையை சமயல் ரூமாகவும் வைத்துக் கொண்டு இருந்தார்கள். ஹால் கூட அந்த பொதுவான பாத்ரூம் இருந்தது. ஆனால் அதுவே எங்களுக்கு மிகப்பெரிய வீடாக தெரிந்தது. பாண்டியன் சென்னையில் சொந்தமாக ஒரு மெடிக்கல் ஷாப் வைத்துக் கொண்டு இருந்தார். நான் பாண்டியன் கடையில் அவருக்கு எடுபிடியாக வேலை செய்ய ஆரம்பித்தேன். பாண்டியன் கொஞ்சம் நல்ல மாதிரி. அவ்வப்போது என்னை ஏதாவது விஸ்கி வாங்கி வர சொல்வார். அப்போதெல்லாம் கையில் ஏதாவது பணம் கொடுத்து படம் பார்க்க சொல்வார். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவர் நம்பிக்கைக்கு பாத்திரமானேன். பாண்டியன் ரொம்பவும் சாதுவான மனுஷன். பழகுவதில் நல்ல முதிர்ச்சி தெரிந்தது. எனக்கும் அவர் மேல் மதிப்பும் மரியாதையும் உயர்ந்தது. அந்த வீட்டுக்கு விருந்தாளிகள், சொந்தக்காரர்கள் என்று யாரும் அதிகம் வருவதே கிடையாது. அதனால் நானும் என் அம்மாவும் அங்கே இருப்பது அவர்களுக்கும் ஒரு ஆறுதலாக இருந்தது என்றே சொல்லலாம். நாளாவட்டத்தில் ஏதோ சொந்த வீட்டில் இருப்பது போலவும், பாண்டியனும், பார்வதியும் என் மாமா, அத்தை மாமா போல கருதினேன். சில சமயம் எங்கள் மீது அவர்கள் வைக்கும் அன்பு ஆச்சரியமாகவும் இருக்கும், நம் மீது இவ்வளவு தூரம் அன்பு வைக்கும் காரணம் என்னவென்று. ஒருவேளை அவருக்கும் என் அம்மாவுக்கும் தவறாக ஏதாவது. ச்சீ. அப்படி இருக்காது என்று நினைத்துக்கொள்வேன்.

இரவில் 10 மணிக்கு கடையை பூட்டிக் கொண்டு நாங்கள் வீட்டிற்கு வரும்போது பார்வதி நைட்டியில் நடமாடிக் கொண்டு இருப்பாள். அவளை நான் எப்போதுமே ஒரு நடமாடும் செக்ஸ் பாம் ஆகத்தான் கருதுவேன். அவள் அமிரிமிதமான வளர்ச்சியை கண்டால் எல்லாரும் பெருமூச்சு விடுவார்கள். நன்றாக 6 அடி இருப்பாள் பார்வதி. அவள் தமிழ் மண்ணுக்கே உரிய அழகு. சற்று வட்ட முகம். தேங்காய் மாதிரியான மார்கள். நல்ல நிறம். சுருள், சுருளாக முடி. அந்த அலை அலையான கூந்தலை முன்புறம் விட்டு இருக்கும் அழகு அந்த கால ஜெயபாரதியை நினைவு படுத்தும். பெரிய கண்கள். அவள் உதடுகள் அந்த கால சீமா மாதிரி தடித்து இருக்கும். என்னவோ அவளை பார்த்த உடனே அவள் என் கனவு தேவதையானாள். அம்மா பார்வதிக்கு சமையலில் உதவி செய்வாள். பாண்டியன் ஹாலில் அமர்ந்து டி. வியை பார்த்துக் கொண்டே விஸ்கி அடித்துக் கொண்டு இருப்பார். ஆனால் அவரை கேட்கவா முடியும்? இது அவர் வீடல்லவா. சிறிது நேரம் கழித்து பாண்டியனும் பார்வதியும் அறைக்கு போன பின் நானும் அம்மாவும் ஹாலில் படுத்துக்கொள்வோம். இப்படித்தான் எங்கள் வாழ்க்கை 6 மாதமாக ஓடிக் கொண்டு இருந்தது.

அந்த வாழ்க்கை ஒரு நாள் மாறியது. அந்த நாள். அன்று இரவு மணி 2 இருக்கும். தூக்கத்திலிருந்து எழுந்துக் கொண்டேன். சிறுநீர் கழிக்க வேண்டும் போலிருந்தது, எனவே பாத்ரூம் போக நான் எழுந்தேன். பக்கத்தில் பார்க்கும் போது அம்மா காணவில்லை. எங்கே போயிருப்பார்க்கள்? என்று பார்க்கும் போது அந்த அறையில் இருந்து பாண்டியன் அறையில் இருந்து லேசாக முனகல் வந்தது. என் மனம் திடுகிட்டது. ஆனால் என் மனம் என்ன நடக்கிறது என்று பார்க்க விரும்பியது. மெதுவாக எழுந்து அடி மேல் அடி வைத்து என் கையை அந்த அறை கதவு நாப்பின் மேல் கை வைத்தேன். ஆனால் கதவு லேசாக திறந்துக் கொண்டது. சுற்றிலும் இருட்டாக இருந்தது எனக்கு வசதியாக போனது. லேசாக எட்டி பார்த்தேன். அந்த அறையின் உள்ளே இரவு விளக்கு லேசாக எரிந்துக் கொண்டு இருந்தது. அந்த மங்கலான விளக்கில் அவர்களை பார்க்க முடிந்தது. பாண்டியன் நின்றுக் கொண்டு இருந்தார். அவர் முன்னே அம்மாவும், பார்வதியும் முட்டி போட்டுக் கொண்டு நிர்வாணமாக இருந்தனர்.

"உங்க சுன்னி நல்லாயிருக்கு" என்று உரக்க சொல்லியவாறு அம்மா பாண்டியன் சுன்னிக்கருக்கில் தன் வாயை கொண்டு சென்றாள். பாண்டியன் நல்ல கறுப்பு. அம்மாவும், பார்வதியும் நல்ல கலர். ராட்சஸன் மாதிரி பாண்டியன் மலை போல நின்றுக் கொண்டு இருந்தார். பாண்டியன் விறைத்த ராட்சச சுன்னியை தன் இருகையாலும் பற்றிக் கொண்டு குழந்தையை கொஞ்சுவது போல கொஞ்சிக் கொண்டு இருந்தாள். பார்வதியும் அம்மாவுடன் சேர்ந்துக் கொண்டு பாண்டியன் சுன்னிக்காக போட்டி போட்டுக் கொண்டு இருந்தாள். அம்மா பாண்டியன் சுன்னி மொட்டை லேசாக முத்தமிட்டாள். தன் கைகளால் பாண்டியன் சுன்னியில் இருந்த முடிக்கற்றைகளை நன்றாக களைந்து, லேசாக அழுத்தினாள். பின் அம்மா கையில் இருந்து பார்வதி பாண்டியன் சுன்னியை வாங்கி அவளும் கொஞ்சினாள். பின் தன் இரு கையாலும் பாண்டியன் சுன்னியை ஆட்டினாள். பின் பார்வதி பாண்டியன் சுன்னி மொட்டில் அழுத்தமாக முத்தமிட்டாள். கொஞ்சம், கொஞ்சமாக பாண்டியன் சுன்னி அவள் சிவந்த வாயுக்குள் மறைந்தது. பாண்டியன் இரண்டு விறைக்கொட்டைகள் மட்டும் அவள் வாய் வெளியே இருந்தது. அம்மா குனிந்து விறைக்கொட்டையை சப்ப தொடங்கினாள். பாண்டியன் முன்னால் நகர்ந்து அம்மா விறைக்கொட்டையை சப்ப வசதி செய்துக்கொடுத்தார்.

"ஈஸ்வரி நல்லா ஊம்புடி" என்றபடியே பாண்டியன் தன் இடுப்பை அசைக்க ஆரம்பித்தார். இப்போது அம்மா தன் உதட்டால் பாண்டியன் சுன்னியை கவ்வி பிடித்தாள். அம்மாவின் நாக்கும், பார்வதியின் நாக்கும் பாண்டியன் சுன்னியோடு விளையாட ஆரம்பித்தது.

"எனக்கு கொஞ்சம் தாடி" என்று அம்மா பாண்டியன் சுன்னியை வாங்குவதை பார்த்து பார்வதி சிரித்தாள்.

"எடி. பாண்டியன் என் புருஷன்" என்றாள் சிரித்துக் கொண்டே.

"இருக்கட்டுமே. இப்ப பாண்டியன் எனக்கும் புருஷன்தான்" என்றபடியே சிரித்தபடியே அம்மா நாக்கு பாண்டியன் சுன்னியோடு விளையாட ஆரம்பித்தது. பாண்டியன் சுன்னி வேகமாக உள்ளே போன போது அம்மா வாயும் பெரிதாகியது. அதனால் பாண்டியன் அம்மா வாயில் தன் தண்டை வைத்து ஓங்கி, ஓங்கி அடித்தார். பாண்டியன் ஓங்கி அடித்த வேகத்தில் அவர் சுன்னி அவள் தொண்டைக்குழிக்கு போய் வந்தது. அவள் அந்த வேகத்தில் தன் நாக்கால் நக்கியதால் என்னால் அவள் சப்புக்கொட்டும் சத்தத்தைக்கூட கேட்க முடிந்தது. அவள் கன்னமும், அவள் உதடுகளும் பாண்டியன் ப்ரி கம்மால் பள, பளத்தது. பாண்டியன் ஒங்கி அடித்துக் கொண்டே இருந்தார். பார்வதி இப்போது தன் இரு கையால் அம்மா முலைகளை கசக்கிக் கொண்டே இருந்தாள். அம்மா தொடர்ந்து ஊம்பிக் கொண்டே இருந்தாள். பாண்டியன் அடித்த வேகத்தை பார்த்தால் அம்மா வாயிலேயே விந்தை கக்கி விடுவார் போலிருந்தது. ஆனால் பாண்டியனுக்கு அதில் விருப்பம் இல்லை போலிருக்கிறது அம்மாவை தட்டி விட்டு எழுந்தார்.

அம்மாவை கட்டில் மீது கிடத்தினார். அம்மா தன் இரு கால்களையும் நன்றாக விரித்துக் கொண்டாள். பாண்டியன் தன் சுன்னியை அம்மா புண்டை மீது பொஸிஷன் செய்துக் கொண்டு வேகமாக ஒரு குத்து குத்தினார். பாண்டியன் குத்திய வேகத்தில் அவர் சுன்னி வேகமாக வெண்ணையில் வேகமாக நுழைந்த கத்தி அம்மா புண்டைக்குள் வேகமாக நுழைந்தது. அம்மா கால்களை நன்றாக விரித்து தன் கையால் பிடித்துக் கொண்டார். பாண்டியன் தன் சுன்னியை அவள் ஓட்டையில் வைத்து நன்றாக ட்ரில் செய்ய ஆரம்பித்து விட்டார். ஆரம்பத்தில் மெதுவாக ஆரம்பித்த பாண்டியன் இப்போது வேகம், வேகமாக குத்த ஆரம்பித்தார். அம்மா பாண்டியன் குத்துகளை தாங்க முடியாமல் அலற ஆரம்பித்து விட்டாள். பார்வதி அலறிய அம்மாவை தன் வாயால் கவ்விக் கொண்டாள். அம்மா தலைமாட்டில் அமர்ந்துக் கொண்டு அம்மா பருத்த கனியை பிசைய ஆரம்பித்தாள். அம்மாவும் தன் இடுப்பை பாண்டியன் குத்துவதற்கு ஏதுவாக தூக்கிக்காட்டினாள். பாண்டியன் அவள் மார்பை கசக்கிக் கொண்டு இன்னும் வேகமாக அடிக்க ஆரம்பித்தான். பாண்டியன் சுன்னி ஆழமாக, இன்னும் வேகமாக சீராக உள்ளே சென்று வந்தது. "யேயே. தெவிடியா இன்னும் வேணுமா. முழுசா எடுத்துக்க" என்று இப்போது பாண்டியனும் கத்த ஆரம்பித்தார்.

"ஏங்க கத்தாதீங்க. பையன் முழிச்சிக்க போறான்" என்று அம்மா கிசுகிசுத்தாள்.

"கூப்பிடுடி அவனையும் கூப்பிடுடி" என்று வெறி பிடித்த குத்த ஆரம்பித்தார். பாண்டியன் குத்திய வேகத்தை பார்த்து பார்வதியே அதிர்ந்து போய் இருந்தாள். அந்த அளவுக்கு பாண்டியன் ஏறி அடித்தார். அவர் இடித்த வேகத்தில் பாண்டியன் சுன்னி முழுதும் அவனுள் பாய்ந்தது. அம்மா தன் இரு கால்களையும் வானத்தை பார்த்தபடி நீட்டியிருக்க பாண்டியன் அவள் மேல் படுத்து இடுப்பை வேகமாக என்ஞினை போல மேலே கீழே ஏறி இறங்கிக் கொண்டு இருந்தது பார்க்க எனக்கு சற்று அதிர்ச்சியாகவே இருந்தது. பாண்டியன் தண்டை நன்றாக அம்மா ஓட்டையில் உள்ளே, வெளியே போய் கொண்டு இருந்தது தெரிந்தது. பார்வதி அம்மாவிற்கு முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டே அம்மாவின் திரண்ட திரண்ட முலைகளை கசக்கிக் கொண்டு இருந்தது பார்க்க இன்னும் அதிர்ச்சியாகவும் அதே சமயம் பரவசமாகவும் இருந்தது. பாண்டியன் இடிகள் அதிகமாக அதிகமாக அம்மாவின் முனகலும், பார்வதியின் முனகலும் அதிகமானது. அம்மா பாண்டியனை கெட்டியாக பிடித்துக் கொண்டு இருக்கையில் பாண்டியன் ஒரு மேனியாக் போல மேலும், கீழும் மூச்சு விட்டுக் கொண்டு அடித்துக் கொண்டு இருந்தவர் அப்படியே அவள் மேல் படுத்து தன் கடைசி விந்தை பாய்ச்சியதை அந்த மங்கலான ஒளியில் உணர முடிந்தது. பாண்டியன் தடாலென்று அவள் மீது அப்படியே விழுந்தார்.

அப்போதுதான் அந்த தவறு நடந்தது. பாண்டியனின் வெயிட்டை தாங்காமல் மூச்சுக்காக புரண்ட அம்மாவின் பார்வை என் மேல் பட்டது. என் பார்வையும் அவள் பார்வையும் ஒரு கணம் கலந்தது. நான் அதிர்ச்சி அடைந்தேன். என் இதயம் பட படவென அடித்துக் கொண்டது. வேகம், வேகமாக வந்து என் படுக்கையில் படுத்துக் கொண்டேன். மை காட். என்ன ஒரு தவறு செய்து விட்டேன். அதே சமயம் என்னால் என் இன்பத்தை கட்டுப்படுத்தவும் முடியவில்லை. இவ்வளவு காலம் என் தாயாக நினைத்துக் கொண்டு இருந்த என் அம்மா திடீரென்று எனக்கு வேறு மாதிரியாக தோன்றினாள். இதை என்னால் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. திடிரென்று அவள் எனக்கு தேவதையாக தோன்றினாள். சிறிது நேரம் கழுத்து அம்மா வெளியே வந்தாள். நான் தூங்குவது போல பாசாங்கு செய்தேன், என் அருகில் வந்த அவள் குனிந்து நான் தூங்குகிறேனா என்று பார்த்தாள். நான் தூங்குவதாக பாவ்லா செய்துக் கொண்டு இருந்தேன், பெருமூச்சு விட்டபடியே கலைந்த தன் கூந்தலை அள்ளி முடித்து படுத்தவள் குறட்டை விட்டு தூங்க ஆரம்பித்தாள். நான் அவளையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவளை பார்ப்பதே எனக்கு இப்போது போதை கொடுத்தது. நான் கண்ட அவள் வட்ட மார்பகங்கள், இறுக்கமான பிட்டங்கள் என் போதையை அளவுக்கு அதிகமாக ஏறியது. மெதுவாக என் கையை என் தண்டின் அருகில் கொண்டு சென்றேன். என் தம்பி ஏராளமான விந்தை கக்கினான். அதை கழுவிக்கொள்ள பாத்ரூம் போக வேண்டியதாக இருந்தது. திரும்பி வரும்போது பார்த்தால் பார்வதி பாண்டியன் மேலே படுத்து புரண்டுக் கொண்டு இருந்தாள். ஆஹா பாண்டியன் எவ்வளவு பெரிய அதிர்ஷ்டசாலி என்று தோன்றியது. பெண்டாட்டி கூடவே இன்னொரு பெண்ணையும் ஓட்டுகிறானே என்று தோன்றியது.

மறுநாள் காலை விடிந்ததும் என் அம்மாவை பார்ப்பதையே தவிர்த்தேன். திடிரென்று எல்லாம் புது மாதிரியாக இருந்தது. குளித்து முடித்து கதவை திறக்க போகும்போது பார்வதி அம்மாவிடம் கிசுகிசுத்தது கேட்டது.

"எடி. எனக்கு நைட் ட்யூட்டி" என்பதும் அம்மா

"கவலைப்படாதே நான் புருஷனை பாத்துக்கறேன்" என்று சிரிப்பதையும் பார்க்க முடிந்தது. ஓ. இன்று பார்வதிக்கு நைட் டுயூட்டி. அப்போ. இன்றிரவும் எனக்கு மனம் கடிவாளம் இல்லாத குதிரை போல ஓடியது. அன்று பகல் முழுக்க மனம் இதை பற்றியே யோசித்துக் கொண்டு இருந்தேன். இரவு மணி மணி ஒருவழியாக வந்தது. பாண்டியன் என்னிடம் 500 ரூபாய் கொடுத்து விஸ்கியும், மல்லிகை பூவும் வாங்கி வர சொன்னார். பொதுவாக பாண்டியன் இப்படி சொல்லும்போது அது பார்வதிக்கு என்று நினைப்பேன். ஆனால் இன்றுதான் புரிந்தது. அது என் அம்மாவிறகு என்று. பாண்டியன் சொன்னபடியே வாங்கி வந்தேன். வீட்டிற்கு வந்தோம், மணி 10. 30 ஆனது. பாண்டியன் வீட்டிற்கு நுழைந்ததும் பார்வதியை கேட்டார். எனக்கு புரிந்து விட்டது இந்த நடிப்பெல்லாம் எனக்காகத்தான் என்று. பாண்டியன் விஸ்கி பாட்டிலை ப்ரிஜ்ஜில் வைக்க சொன்னார். அம்மாதான் எனக்கும், பாண்டியனுக்கும் சாப்பாடு பரிமாறினாள். அப்போதுதான் ஒரு தவறு நடந்து விட்டது. நான் விஸ்கி பாட்டிலை வைத்து ப்ரிஜ்ஜை பூட்டி விட்டேன். அந்த சாவியை என் தலைமாட்டில் வைத்த நான் அதை சுத்தமாக மறந்து விட்டேன். பின் தூக்கம் வருவது போல படுத்து போர்த்திக் கொண்டேன். அம்மா என் பக்கத்தில் படுத்துக் கொண்டார். நுழைவு அறையில் இருந்த கடிகாரம் பதினொன்று அடிக்கும்போது பாண்டியன் கதவை திறந்து "ஈஸ்வரி" என்று மென்மையாக கூப்பிட்டார். அவர் கூப்பிட்டதும் அம்மா சட்டென்று விழுத்துக் கொண்டு என்னை பார்த்தார். நான் மெதுவாக, மிக மெதுவாக என் கண்ணை திறந்து அதை பார்த்தேன். என் அம்மா என்னை நோக்கி குனியும்போது என் கண்ணை சடாரென்று மூடிக் கொண்டு அவர் நிமிர்ந்ததும் என் கண்ணை லேசாக விரித்து பார்த்தேன். என் இதயம் பட படவென்று அடித்துக் கொண்டது. இருட்டில் என் அம்மாவால் என் கண்களை பார்க்க முடியவில்லை. நான் தூங்கி விட்டதாக அம்மா நினைத்துவிட்டாள் போல. மெதுவாக எழுந்தாள். அதற்குள் பாண்டியன்

"ஈஸ்வரி" என்று மெதுவாக கிசிகிசுத்தார். பாண்டியன் குரல் கேட்டு அம்மா அந்த வினாடியே சிணுங்கினாள்.

"ஏங்க இவ்வளவு லேட்டு. நான் அரை மணி நேரமா காத்திருக்கேன்" என்றாள். அதற்குள் பாண்டியன் சற்று முன்னேறி அம்மாவை நெருங்கி கட்டி அனைத்தார்.

"ஹம்மாடி" என்று பாண்டியன் அணைப்பில் கண் சொக்கிய அம்மா முனகினாள்.

"லேட்டா வந்துட்டு. இது என்ன விளையாட்டு"

"எனக்கு இன்னிக்கு செம மூட். பார்வதி வேறு இல்ல" என்றார்.

"சரியா போச்சி. ராஜு முழுச்சிக்க போறான். நான் விஸ்கி எடுத்து வைக்கிறேன்" என்று அம்மா பாண்டியன் அணைப்பில் இருந்து திமிறினாள்.

"எனக்கு விஸ்கி வேண்டாம். நீதான் வேண்டும்" என்று பாண்டியன் அம்மா கன்னத்தை தடவினார்.

"ச்சீ. நீங்க ரொம்ப மோசம்"

"ஈஸ்வரி"

"ம்"

"நமக்கு தொடர்பாகி எத்தனை நாளாச்சி" என்றி கொஞ்சினார்

"ஆறு மாசம்"

"சரியா சொல்லு. "

"சரியா 182 நாட்கள்"

"கள்ளி அத்தனையும் நினைவில் வைச்சிருக்கியா. வாடி சீக்கிரம்" என்று பாண்டியன் அம்மாவை இழுத்துக் கொண்டு ரூமுக்குள் போனார். நல்ல காலம் ரூமை மூடவில்லை. சிறிது நேரம் கழித்து வருவது வரட்டும் என்று எழுந்து ரூமுக்குள் எட்டி பார்த்தேன். ரூமுக்குள் பாண்டியன் அம்மாவை துகில் உறிய ஆரம்பித்தது தெரிந்தது. ஆனால் பாண்டியன் அவசரப்படுவது ஏன் என்று புரியவில்லை.

"இருங்க. லைட் அணைங்க" என்றாள்.

"இதோ லைட்டா அணைக்கிறேன்" என்ற பாண்டியன் இயக்கத்தில் அம்மா தன்னை இழந்து "என்னங்க இவ்வளவு அவசரம்" என்றாள். வீட்டில் யாரும் இல்லாதது போல நடந்துக் கொண்டார்கள். அம்மா முந்தானையை பாண்டியன் பற்றி இழுத்தபோது அம்மா அதை தன் ஜாக்கெட்டோடு பினைத்து இருந்ததால் சட்டென்று வரவில்லை. அவளே சேஃபிட்டி பின்னை எடுத்து விட்டு தன் ஜாக்கெட்டின் ஊக்குகளை விலக்கி ப்ராவின் பிடிப்பை தளர்த்தியதும் அந்த மார்பகங்கள் பாண்டியன் கையில் கையில் விழுந்தது. பாண்டியன் அவைகளை முதல் முறையாக பார்ப்பது போல அம்மாவின் மாங்கனிகளை ஆசையாக பிசைந்தார். அம்மாவை அவர் அருகில் இழுத்து அணைத்து சுவைத்த போது அவள் கைகள் அவர் முதுகை தடவி விட்டது. அவள் மார்பில் பாண்டியன் முகத்தை வைத்திருந்தாலும் அவர் கைகள் அவள் பட்டக்ஸை தேடியது. அத்துடன் அவள் புடவையை தூக்கி அவள் பெண்மையின் மிருதுத்தன்மையை பரிசோதிப்பது போல தடவிக்கொடுக்கும்போதுதான் அதன் வழவழப்பு அவர் முகத்தின் போக்கில் இருந்து எனக்கும்புலப்பட்டது. மார்பில் இருந்த முகத்தை கீழே இறக்கி அவள் தொப்புளை நாவால் தடவி அவள் வயிற்று பக்கத்தில் அழுத்தி பாண்டியன் முத்தமிடவே அவளே தன் புடவையை களைந்து போட்டாள். பாண்டியன் அம்மா பெட்டிக்கோட்டை இழுத்ததும் அம்மா அவர் லுங்கியை இழுத்தாள். அப்போது பாண்டியன் ஆண்மை அவளை இடிக்கவே அவள் அதை பிடித்து வருடி விட்டாள். அப்போது அம்மா பார்வை திடீரென்று கதவு அருகே வந்தது. யாரோ ஒருவர் அவர்களை உற்று பார்ப்பது போல உணர்ந்தாள் போல. மை காட். இரண்டாம் முறையாக நான் மாட்டிக் கொண்டேன். ஆனால் பாண்டியன் இது தெரியாமல் அம்மாவை இழுத்து பெட்டில் கிடத்தி ஆட்டத்தை தொடர பார்த்தார்.

"ஏங்க விளக்கை அணைச்சிடுங்களேன்" என்றாள் அம்மா. எனக்கு அவளை அம்மணமாக பார்க்க ஆசை ஒருபுறம். மறுபுறம் அய்யோ அவள் பார்த்து விட்டாளா. என்று ஆனாலும் பார்க்கட்டுமே? என்ற சபலம் தட்டியது.

"லைட் அணைக்க வேணாம்டி" என்று பாண்டியன் அம்மாவின் காலடியில் அமர்ந்தார். அம்மா கண்கள் ஹாலில் இருட்டாக இருப்பதாலும் என்னை தேடி கண்டு பிடித்து பளபளத்தது. பாண்டியன் இது எதுவும் அறியாமல் காரியத்தில் பொறுமையாக இறங்கினார். அம்மா முகத்தில் தெரிந்தது ஒருவித தடுமாற்றம். அரை மணி நேரம் பொறுமையாக முதல் ஆட்டம் முடிந்தது. அம்மா எழுந்தாள். அப்போதுதான் பாண்டியன் "விஸ்கி எங்கேடி" என்றார்.

"வேணாங்க" என்று அம்மா ஹாலை பார்த்துக் கொண்டே சொன்னாள்.

"ஏண்டி. இன்னிக்கு அவ கூட இல்ல. இன்னொரு ஆட்டம் ஆடலாம். விஸ்கி ப்ரிஜ்ஜில் இருக்கும் பார்" என்றார். அம்மா சரி என்று தயங்கியபடியே ஹாலை நோக்கி வந்தாள். அவள் வருவதை உணர்ந்த நான் வேகவேகமாக ஓடி அங்கிருந்த பாயில் படுத்துக் கொண்டேன். அம்மா என்னருகே வந்து எப்போதுமே போர்வை போர்த்திக்கொள்ளாத நான் போர்வை போட்டிருப்பதை பார்த்தால் சந்தேகம் வந்து என்னருகே நின்றபோது

"வாடி. சீக்கிரம் விஸ்கி ப்ரிட்ஜில் இருக்கு" என்று கேட்டது பாண்டியன் குரல். பாண்டியன் கேட்டது விஸ்கி. அது இருப்பது ஃபிரிட்ஜில். அதன் சாவி எங்கே? ஐய்யோ என் தலை மாட்டில் இருக்கே. அம்மா ப்ரிட்ஜ் அருகே போய் சாவி தேடிக் கொண்டு இருந்தாள். என்ன பண்றது. திடிரென்று யோசித்துக் கொண்டே வந்தவள் என் மீது இருந்த போர்வையை விலக்கினாள். சட்டென்று அம்மாவை பார்த்த நான் அசந்து போனேன். அவள் ஜாக்கெட்டில் சில ஹூக்கு பிரிந்து அந்த சதைக்கோளம் தெரிந்தது, கண் விழித்து என் பார்வை அங்கே போனதும் அவள் மார்பை முந்தானையால் மூடிக் கொண்டாள். அந்த எதிர் பாராத தரிசனத்தால் நிலை குலைந்து போய் நின்றேன்.

"என்னம்மா வேணும்"

அவள் மார்பு குலுங்குவதை காண முடிந்தது. என்ன ஒரு 45 வயதிருக்குமா? இந்த வயதிலும் இவ்வளவு அழகா? அப்படியானால் இள வயதில் எப்படி இருந்தாங்களோ?

"என்னம்மா வேணும்" என்றேன் மீண்டும்

"ஒண்ணுமில்லேடா பாண்டியன் விஸ்கி கேட்டார். ப்ரிஜ் சாவி. அதான் எழுப்பினேன். என்ன தூங்கலயா?" என்றாள்.

"எங்கேம்மா தூக்கம் வருது. படுத்தா ஏதேதோ கனவு வருது" என்று தலைமாட்டுக்கு அடியில் இருக்கும் ப்ரிஜ் சாவியை கொடுத்தேன். அம்மா சாவியை வாங்கி ப்ரிஜ்ஜை திறந்து விஸ்கியை எடுத்துக் கொண்டு என்னை பார்த்துக் கொண்டே ரூமிற்குள் சென்றாள். அம்மா ரூமிற்கு வந்ததும் பாண்டியன் அம்மாவை இறுக்க அணைத்துக் கொண்டது தெரிந்தது. மீண்டும் எழுந்து கதவை திறந்து பார்த்தேன். அம்மாவின் இரு ஜோடி கண்கள் என்னையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தது

மறுநாள் காலை விடிந்தது, பொதுவாக அதி காலை 5. 00 மணிக்கெல்லாம் நாங்கள் எல்லாரும் எழுந்து விடுவோம். போன இரவு சரியான தூக்கம் இல்லாததால் கண் எரிந்தது. முதல் நாள் இரவில் நடந்தது எல்லாம் கனவில் நடந்த மாதிரி இருந்தது. கண் விழித்து பார்த்ததும் பாண்டியன் கடைக்கு கிளம்பிக் கொண்டு இருந்தது தெரிந்தது. அம்மா ஓடி ஓடி சமையல் செய்துக் கொண்டு இருந்தது தெரிந்தது. பார்வதி இன்னும் ஹாஸ்பிட்டலில் இருந்து வரவில்லை.ஏனோ நன்றாக பசித்தது. அம்மா யதேச்சையாக சமையல் அறையில் இருந்து என்னை பார்த்தாள். நான் என் பார்வையை கீழே தாழ்த்தினேன். அவள் லேசாக எதையோ சொல்ல முயற்சி செய்வது போல தெரிந்தது. ஆனால் அவள் முகத்தை பார்ப்பதற்கு ஏனோ வெட்கமாக இருந்தது. உடனே அவர்கள் பார்வையிலிருந்து தப்பித்து பாத்ரூம் உள்ளே சென்று புகுந்துக் கொண்டேன். குளித்து முடித்து வெளியே வருவதற்கும் பாண்டியன் பைக்கோடு ரோடில் நிற்பதற்கும் சரியாக இருந்தது. வேகமாக வெளியே வந்த நான் உடை உடுத்தி வேகமாக சென்று பாண்டியன் பைக் பெவிலியனில் ஏறி அமர்ந்துக் கொண்டேன்.

"சாப்பிட்டு போடா" என்று அதற்குள் அம்மா குரல் கொடுத்துக் கொண்டே வருவதற்குள் பாண்டியன் பைக்கை எடுத்து விட்டார்.

"என்ன ராஜு சாப்பிடலாயா" என்றார். அவருக்கு நேற்று நடந்தது ஒன்றும் தெரியவில்லை. அதுவும் நல்லதுக்குதான். ஒரு மணி நேரம் மருந்துக்கடையில் வேலை செய்ததும் பசி எடுக்க ஆரம்பித்தது. காலையில் சாப்பிடாமல் கிளம்பியது எவ்வளவு மடத்தனம் என்று தெரிந்தது.

"மாமா நான் வீட்டுக்கு போய் சாப்பிட்டு வறேன்" என்றேன்.

"சரி. உங்கம்மா ஏதோ உங்க தூரத்து சொந்தம் கிரகபிரவேசத்துக்கு போகனும்னு சொன்னாங்க. அதனால் என் பைக்கை எடுத்திட்டு போய் அவங்களை கூட்டிக்கிட்டு போய் வந்துடு. நான் கடையை பார்த்துக்கறேன்" என்றார். நான் பைக்கை எடுத்துக் கொண்டு முந்தய தினம் இரவில் நடந்தவற்றை நினைத்துக் கொண்டே வீட்டுக்கு வந்தேன்.வீட்டு கதவை தட்டியபோது அம்மாதான் கதவை திறந்தாள்.

"அம்மா பசிக்குதும்மா" என்றேன் தயங்கியபடியே.

"கொஞ்சம் இருடா. நான் குளிச்சிட்டு வந்திடறேன்" என்று என் தலை முடியை சிலுப்பி விட்டு பாத்ரூம் உள்ளே சென்றாள். அம்மா இது போல என்னிடம் நடந்துக் கொண்டது கிடையாது. இன்று அவள் நடவடிக்கை வித்தியாசமாக இருந்தது. ஒரு வேளை நான் நேற்று ராத்திரி பாண்டியனுடன் பார்த்தது உறுத்துதோ? முதல் முறையாக அம்மாவின் வித்தியாசமான ஸ்பரிசம் என்னை என்னவோ செய்தது. இதுவரை எந்த பெண்ணையும் "தொட்டது" கிடையாது. எனவே இது எனக்கு புது அனுபவமாக இருந்தது. அதே சமயம் பரவசமாக இருந்தது. அம்மா பாத்ரூம் உள்ளே போவதை ஆசையாக பார்த்தேன். அவள் வேகமாக பாத்ரூம் உள்ளே சென்று தாளிட்டுக் கொண்டாள். எனக்கு என்ன செயவது என்றே தெரியவில்லை. என் வயிற்றுக்குள் பட்டாம்பூச்சி. பாத்ரூமில் அம்மா குளிக்கும் சத்தம் கேட்டது. மனம் தடதடவென்று அடித்துக் கொண்டது. என் தண்டு விரைக்க ஆரம்பித்தது. நேற்று பார்த்த மாதிரி எட்டி பார்க்கலாமா? ஆசையாகவும் இருந்தது ஆனால் பயமாகவும் இருந்தது. அப்போது பாத்ரூமில் இருந்து குரல் வந்தது.

"ராஜு நான் அவசரத்தில் பாவாடை கொண்டு வரல. அலமாறியில் பாவாடை இருந்தா கொண்டா?"

ஐயோ. அப்போது பாத்ரூமில் உள்ளே நிர்வாணமாகவா குளித்துக் கொண்டு இருக்கிறாள். அலமாறியை திறந்து பாவாடையை எடுத்துக் கொண்டு வந்தேன். பாத்ரூம் வெளியே நின்றுக் கொண்டே

"அம்மா பாவாடையை ரூம் மேலே போடட்டுமா?" என்று கேட்டேன்.

"வேணாம். இரு வந்துட்டேன்" என்று பாத்ரூமிலிருந்து சடாரென்று கதவு திறந்து நீண்டது. ஒரு வெண்மையான கைகள். வழ வழ என்று பளிங்கு போல. தொட்டு பார்க்கலாமா? பாத்ரூம் வெளியே சற்று நேரம் அந்த கரம் இருந்தது. நான் தடுமாறியபடி பாவாடையை அந்த கைகளில் கொடுத்தேன். அந்த கரம் வெளியே வந்து பாவாடையை கவ்விக் கொண்டு உள்ளே போனது. மீண்டும் திரும்பி நான் அமர்ந்து இருந்த பழைய இடத்திற்கே வந்தேன். அம்மா ஏன் பாத்ரூம் போகும்போது பாவாடை கொண்டு பொகவில்லை. ஏன் பாத்ரூம் மேலே பாவாடையை போட சொல்லவில்லை. ஏன் பாத்ரூமை திறந்து வாங்கிக் கொண்டார்கள் என்று யோசித்தேன். மனது கிளுகிளுத்தது. கொஞ்ச நேரத்தில் பாத்ரூம் கதவு திறந்தது. அம்மா பாவாடையை தூக்கி கட்டிக் கொண்டு மேலே டவலை போர்த்தியபடி வெளியே வந்தாள். அவள் ஈர உடம்பில் பாவாடை மேலோட்டமாக உடுத்தி இருந்ததால் அவளின் அங்கங்கள் தெளிவாக தெரிந்தது. ஜாக்கெட் இல்லாத உடம்பின் ஊடே அவளது மார்பக கனிகள் சற்று உப்பலாக தெரிய அதையே கண்கொட்டாமல் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவள் பார்வை என் மேல் பட்டபோது நான் சற்று திரும்பிக் கொண்டேன்.