படிப்படியாக மகனிடம்

மலையாள பட போஸ்டர் போல கண்ணாடியின் முன்னால் வெறும் டர்க்கி டவலை கட்டிக் கொண்டு கண்ணாடியில் என் அழகை ரசித்துக் கொண்டு இருந்தேன். டவலை கழட்டிவிடும்படியாக என் மார்பகங்கள் திமிறியது. ஏனோ உடல் அடக்கமுடியாத உணர்ச்சி வேகத்தில் நடுங்கியது. மனம் முழுதும் காமம். ஏனோ வயிற்றில் பட்டாம்பூச்சி பறந்தது. உடலெங்கும் இன்பக் கிளுகிளுப்பு பரவியது. உணர்சி பொங்கியது. இரவு மணி 10. இன்று என் 20 ஆவது திருமண ஆனிவர்ஸரி டே. அதுவும் இன்று வெளியே அழைத்துக் கொண்டு போவதாக. ம்ஹும் நம்பிக்கையில்லை. இருந்தாலும் மனம் கேட்கவில்லை. அதான் இந்த நேரத்திலும் குளித்து கண்ணாடி முன்னால் நின்றுக் கொண்டு இருந்தேன். இன்னும் என் கணவன் ராஜுவிற்காக காத்துக் கொண்டு இருந்தேன். ம்ம்ம்ம் எப்போது தான் அவர் நேரத்திற்கு வந்து இருக்கிறார். திருமணத்திலிருந்தே அப்படித் தான். பணத்திற்காக எப்போதும் ஓடிக் கொண்டு இருக்கும் அவர் என்று தான் என்னை பற்றி கவலைப்பட்டார். பணத்தை பெருக்கினாரே ஒழிய நாளுக்கு நாள் எங்கள் இடைவெளி அதிகரித்துக் கொண்டு தான் இருந்தது. மீண்டும் கண்ணாடியில் பார்த்தேன். 38 வயதிலும் அழகுதான். அதில் ப்ரத்யோகமாக தெரிந்தது என் நீண்ட பட்டு கூந்தல்தான். நேற்றுக்கூட என் நண்பி அனிதா சொன்னாள்.

"ஷோபா? இந்த தலைமுடி விஷயத்தில் உன்னை யாரும் அடிச்சிக்க முடியாதுடி" அடாடா. இதை சொல்லும்போது அவள் கண்ணில்தான் எவ்வளவு பொறாமை. உண்மைதான். நான் சிறிய வயதில் எனக்கு வரும் மாடலிங் அஸைன்மெண்ட் எல்லாமே ஷாம்பு அட்வர்டைஸ்மெண்ட்தானே? அதில் மயங்கித்தானே ராஜு அகர்வால் என்னை திருமணம் செய்துக் கொண்டார். ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ் அந்த உடல் அழகு அப்படியேத்தான் இருந்தது. மெல்ல என் கைகளால் தடவிக் கொண்டேன். மாசு மறுவற்ற உடல். பட்டு போல மென்மை. இன்னும் என் அழகுக்கு குறைவு இல்லை. மெல்லிய இடை. ஆனால் மார்பு மட்டும் பெருத்து இருந்தது. சிறுத்த இடை - பெருத்த முலை எவ்வளவு சிலை போல அழகை தருகிறது. மெல்ல என் நீண்ட பட்டு கேசத்தை தடவிக் கொண்டேன். கறுப்பு புடவை, கறுப்பு ஸ்லீவ்லெஸ் ஜாக்கெட், கறுப்பு ப்ரா என்று போட்டுக் கொண்டு இருந்ததில் என் வெண்மையான உடல் கலர் சற்று அதிகமாகவே தெரிந்தது. தலையை லூஸாக விட்டு அதில் நீண்ட மல்லிகையை க்ளிப் போட்டு வைத்துக் கொண்டேன். கழுத்து முகம் எல்லா இடத்திற்கும் பவுடரை போட்டு அப்பிக் கொண்டேன். மெல்ல செண்ட் பாட்டிலை எடுத்து என் அக்குள் முழுதும் அடித்துக் கொண்டேன். என் பட்டு கூந்தலை எடுத்து அதற்கு கீழும் அடித்துக் கொண்டதில் கூந்தல் மணமாக இருந்தது. ம்ஹும் ராஜுவிற்கு கொடுத்து வைக்கவில்லை. ஆனால் ஒன்று எப்போதும் நான் பணம் கேட்டால் அவர் மறுப்பதில்லை. எவ்வளவு செலவு செய்தாலும் கேட்பதில்லை. இதை வைத்து திருப்தி அடையவேண்டியதுதான்.

அப்போதுதான் வெளியே பெர்முடாஸில் படித்துக் கொண்டு இருக்கும் ராகு லை பார்த்தேன். ஆ அழகான புத்திசாலி பையன். இவன் இருப்பதால்தான் என் வாழ்க்கைக்கு ஒரு அர்த்தமே வருகிறது. ஆஹ்ஹ்ஹ் எப்போதும் படித்துக் கொண்டு இருக்கிறானே? காஃபி எதாவது வேணுமா? கேக்கலாமா. என்று உள்ளே நுழைந்தேன். அவன் மென்மையாக என்னை பார்த்து சிரித்தான். அவன் சிரிக்கும்போது கன்னத்தில் லேசாக குழி விழுகிறதே.

"என்னமா. எங்காவது வெளியே போறயா?"

அவன் திடிரென்று கேட்டதும் இன்று ராஜு என்னை வெளியே கூட்டிக் கொண்டு போவதாக சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது. அவர் எங்கே வரப்போறார். மெல்ல தளும்பிய கண்ணீரை மறைத்துக் கொண்டு

"இல்லேடா கண்ணா. எங்கேயும் போகல. ஏன் கேக்குற" என்று சமாளித்து கேட்டேன். அவனுக்கு சட்டென்று என் கண்கள் தளும்பியது வருத்தமாக இருந்திருக்கும். சற்று அங்கே நிலவிய சில விநாடி மௌனங்களை மறைக்க

"அம்மா. மறுபடியும் நாந்தான் ஃபர்ஸ்ட் ரேங்க்" என்றான்.

"ஓ. அப்படியா?" என்று முன்னால் வந்து அவனை லேசாக அணைத்துக் கொண்டேன். மெல்ல அவனை அணைக்கும்போது என் பட்டுக்கூந்தல் அவனை வேகமாக தோண்டிக் கொண்டு போனது.

"எனக்கு தெரியுமே நீ எவ்வளவு ஸ்மார்ட்" என்றேன். அவன் விரல்கள் என் பட்டு கேசத்தை லேசாக தடவிக் கொண்டு இருந்தது.

"அம்மா ஒன்னு சொல்லட்டுமா?"

"என்னடா ராகுல்?" என்றேன் ஆச்சரியமாக.

"யூ லுக் ஸ்டன்னிங்மா."

"ஓ தேங்க்ஸ்" என்றேன் ஆச்சரியமாக. இவன் இது போல பேசியதில்லையே.

"இந்த நீட்டு கூந்தல் உன் ஸ்பெஷாலிட்டிமா" என்று சொல்லிவிட்டு அவன் புத்தகம் பக்கம் திரும்பினான். அவன் கையில் இருந்த பட்டு கேசத்தை விடுவித்துக் கொண்டு மெல்ல என் அரௌக்கு வந்து கட்டிலின் மேல் விழுந்தேன். மெல்ல என் கண்கள் மீண்டும் கலங்கியது. சட். என்ன புருஷன் இவன். திடிரென்று எனக்கு என் கணவன் அருகில் இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றியது. நேரம் ஓடிக் கொண்டே இருந்தது. கையில் ஒரு நாவலை எடுத்து படித்துக் கொண்டு இருந்தேன். நேரம் போனதே தெரியவில்லை. சட். இன்னும் அவர் வரவில்லை. மணி 12 ஆக போகுது. இனி எங்கே வரப் போகிறார். மெல்ல நைட்டிக்கு மாறினேன். மீண்டும் வெளியே வந்தேன். இன்னும் ராகுல் அறையில் விளக்கு எரிந்துக் கொண்டு இருந்தது. இன்னும் படித்துக் கொண்டு இருக்கிறான் போல. மெல்ல மீண்டும் அவன் அறைக்கு வந்தேன். உள்ளே வந்தபோது அவன் கட்டிலில் படுத்துக் கொண்டு படித்துக் கொண்டு இருந்தான். மெல்ல அவன் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து அவன் முதுகை தொட்டேன். அவன் அதிர்ச்சியோடு திரும்பினான். சற்று நேரத்தில்

"அம்மா நீங்களா?" என்றான்.

"என்ன படுக்கலயா?" என்றேன்.

"இல்லேம்மா இன்னும் படிக்கணும்" என்று மெல்ல மூச்சை இழுத்துக் கொண்டான்.

"படுத்துக்கோ ராகுல். நாளைக்கு படிச்சிக்கலாம்."

"அம்மா. யூ லுக் ப்யூட்டிபுல். அதிலும் உங்க முடி ரொம்ப அழகு" என்றான்.

"இதையே இன்னுக்கு முழுசா சொல்ல போறீயா. நாளைக்கு படிக்கலாம்" என்று அவன் கன்னத்தை செல்லமாக தட்டி விட்டு எழுந்தேன். லைட்டை அணைத்து

"குட் நைட் ராகுல்" என்று சொல்லவே அவனும் குட் நைட் என்ரான். மீண்டும் என் அறைக்கு வந்து படுத்தேன். சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் என் கணவர் வந்து படுத்து, படுத்த வேகத்திலேயே உறங்கி போனார். சட். என்ன மனிதர். சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் அவர் குறட்டை கேட்டது. மெல்ல அவர் மேல் கையை வைக்கலாமா என்று நினைத்தேன். ஆனால் ஏனோ ஒரு வெறுப்புதான் வந்தது. கல்யாண நாளிலுமா?காலையில் எழுந்தேன். ஏனோ இரவு தூங்கவேயில்லை. நேராக கிச்சனுக்கு சென்றேன். கவனமாக காலை உணவை தயாரித்தேன். அவற்றையெல்லாம் எடுத்து வந்து டேபுள் மேல் வைத்தேன். கணவர் சூட்கேஸுடன் வருவது தெரிந்தது. டேபுளில் அமர்ந்தவர் வேகவேகமாக உணவை அள்ளி நிரப்பிக் கொண்டு இருந்ததை பார்த்தேன். யோசித்து பார்த்ததில் நேற்று இரவில் இருந்து ஒரு வார்த்தை கூட நாங்கள் பேசவில்லை. சட். காஃபி டம்பளரை நீட்டியதை அவர் பார்க்கவேயில்லை.

"நேரமாயிடுச்சி ஷோபா" என்று விறுவிறுவென்று போவதை வெறுப்பாக பார்த்தேன். என்ன மனுஷன் இவர்?

"தேங்க்ஸ் ஃபார் காஃபி" என்று என் கையில் இருந்து காஃபியை பிடுங்கியதை உணர்ந்து திரும்பி பார்த்தேன். ஆஹா ராகுல்.

"ஸூப்பர் காஃபிம்மா. எக்ஸலெண்ட்" என்று பாராட்டும் இவனை பார்த்தேன். ஆஹ்ஹ்ஹ் என்னமா வளர்ந்து விட்டான். 18 வயதில் பெரிய சினிமா ஸ்டார் போல இருக்கிறான். நன்றாக உடற்பயிற்சி செய்வதால் மார்பு நன்றாக பரந்து இருந்தான். கைகள் எல்லாம் தடிமனாக இரும்பு போல இருந்தது.

"சரிம்மா. நானும் சாப்பிடறேன்" என்று சாப்பிட்டுவிட்டு என் புடவையில் துடைத்தான்.

"ச்சீய். இந்த பழக்கம் இன்னும் போகலேயே உனக்கு?" என்றேன்.

"ம்ஹும். எதுக்கு போகனும். அம்மா யூ ஹேவ் ஸ்டன்னிங் ஹேர்" என்று லேசாக தன் கையை அதில் துடைப்பது பொல பாவனை செய்ய

"ஏய்ய்ய்ய் வேணாம் ஹேர் பாழாயிடும்" என்று சொல்வதற்குள் மின்னல் போல மறைந்தான் ராகுல். ஆஹ்ஹ்ஹ் அதே குறும்புதான். நாட்டி பாய். என்று செல்லமாக என் மனதில் அவனை திட்டிக் கொண்டேன். இவன் இருக்கும் வரை எனக்கு வாழ்க்கையில் பிடிப்பு இருக்கும். அன்று மாலை உற்சாகத்துடன் வந்தான் ராகுல்.

"அம்மா எக்ஸாம் டைம் டேபுள் வந்தாச்சி அடுத்த திங்கள்கிழமையிலிருந்து எக்ஸாம்"

"எக்ஸாமை உற்சாகமா வரவேற்பது எனக்கு தெரிஞ்சி நீ மட்டும்தான்" என்று அவன் கன்னத்தை செல்லமாக தட்டினேன். ஆனால் எனக்கு மனதில் கவலை வந்தது. எப்போதும் படிக்கும் அவன் இனி பரிட்சைக்காக இரவு பகலாக படிக்கப் போறான். சட். உடம்பை கெடுத்துக்க போறான். இனி நாமும் இனி கவனமாக பார்த்துக் கொள்ளவேண்டும். அன்று இரவு 10. 30. வழக்கம்போல என் கணவர் வரவில்லை. கையில் காஃபியுடன் என் மகன் அறைக்கு வந்தேன். முழு ஏ. சி வைத்துக் கொண்டு வெறும் பெர்முடாஸ் மட்டும் போட்டுக் கொண்டு படித்துக் கொண்டு இருந்தான். மெல்ல அவன் பக்கத்தில் போய் நின்றேன்.

"இந்தா காஃபி" என்று குனிந்தேன். என்னமோ கணக்கு. போடுவது அடித்துக் கொண்டும் இருந்தான்.

"சரியாவே வர மாட்டேங்குது" என்று அவன் கைகள் மெல்ல என் நீண்ட முடி கற்றைகளை பிடித்தது. தன்னிச்சையாக அவற்றை எடுத்து தன் முகத்தில் வைத்து சேர்த்துக் கொண்டான்.

"என்ன கணக்கும்மா. வரவா மாட்டேங்குது"

என் தலைமுடி அவன் கையில் இன்னு இருந்தது. நிச்சயம் இவன் வேண்டுமென்றே செய்யவில்லை. அவன் கவனம் எல்லாம் படிப்பில்தான் இருக்கிறது. ஆனால்

"சரி. முதலில் காஃபி குடி" என்றேன்.

"ம்ஹும். கணக்கு தான் முதலில்" என்று அவன் ஒரு கையை மென்மையாக என் முடிக்கற்றையை தடவிக் கொண்டே இன்னொரு கையால் அந்த கணக்கை அடித்துக் கொண்டும், திருத்திக் கொண்டும் இருந்தான். நான் அமைதியாக அவன் என் முடிக் கற்றையை தடவிக் கொடுப்பதை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். என்னமா படிக்கிறான் என்று ரசித்துக் கொண்டு இருந்தேன்.

"அப்புறம் படிக்கலாம். முதலில் குடி. ஆறிப்போக போகுது" என்று குனிந்து அவன் கன்னத்தில் லேசாக முத்தமிட்டேன்.

"இதோ வந்துட்டேன். ஸால்வ் ஆகற மாதிரி இருக்குது. ஆனாலும் முடியல"

என்று வேக வேகமாக கணக்கு போட்டுக் கொண்டு இருந்தவன்

"ஏஏஏஏஏஏஏஏஏஹே. வந்துடுச்சி" என்று முதல் முறையாக குனிந்து என் கன்னத்தில் முத்தமிட்டான்.

"நீ ரொம்ப லக்கிம்மா. ஒரு மணி நேரமா முயற்சி பண்ணேன். நீ வந்ததுமே ஆன்ஸர் வந்துடிச்சி" என்று குதுகலித்தான். திடிரென்று உஷ்ணமாக என் கன்னத்தில் வந்த முத்தத்தால் கதி கலங்கி போனேன். இது தற்செயலாக நடந்தது என்று தெரிந்தாலும் ஏனோ என் முகம் குங்குமம் போல சிவந்தது. ஏனோ வெட்கப்பட்ட மாதிரி உணர்ந்தேன். ஏனோ என் உடலில் லேசாக அமில மாற்றங்கள் நடந்தது போல இருந்தது. என் இதயம் லேசாக துடித்தது. ஏ. சி காற்றில் என் தலைமுடி ஷாம்பு விளம்பரத்தில் வருவது போல பறந்துக் கொண்டு இருந்தது.

"இந்த கணக்கும் ரொம்ப கஷ்டம்தான்"

என்று என்னை நோக்கி நெருங்கி உட்கார்ந்துக் கொண்டான். அந்த பேப்பரை பார்த்தேன். எல்லாம் புரியாத குறியீடுகள். பார்த்திராத எழுத்துக்கள். சற்றே சோர்வாக இருந்தது. படுத்து தூங்கலாம் போல இருந்தது, ஆனால் என் முடிக்கற்றைகளை தடவிக் கொண்டு படித்துக் கொண்டு இருக்கும் அவனை விட்டு எழ மனதில்லை. மிகவும் கஷ்டப்பட்டு வெற்றி கண்ட பிறகெல்லாம் அவன் அடைந்த சந்தோஷமும், குதுகலமும் பரவசமூட்டியது. அவ்வப்போது அவன் திடிரென்று அந்த பரவசத்தில் முடியில் முத்தமிட்டபோது என்ன செய்வது என்றே புரியவில்லை. அவன் மென்மையான முத்தங்கள் எல்லாம் ஏனோ எனக்கு புதியதாக இருந்தது. சற்றே புதிய நிலை. மென்மையாக அவன் முத்தமிட்ட பகுதியை தடவிக் கொண்டேன். சற்று நேரத்தில் அவன் கை அப்படியே நின்று விட்டது. குனிந்து பார்த்தேன். நன்றாக உறங்கியிருக்கிறான். அப்படியே அவனை கட்டிலில் படுத்தேன். அவன் கைகள், கால்கள் எல்லாம் தடிமனாக இருந்தது. ஆண்மையின் சின்னமாக இருப்பது போல பட்டது. படுத்த அவன் மேல் பெட்ஷீட்டை போர்த்தேன்.

"ராகுல் ஐ லைக் யூ" என்று அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டேன். பின் லேசாக கதவை சாத்தி விட்டு என் அறைக்கு வந்தேன். எப்போது தூங்கினேனோ தெரியவில்லை. காலையில்

"என்ன ஷோபா. நேத்து தூக்கத்தில் ராகுல் ராகுல்னு சொல்லிட்டி இருந்தே. ஏன்?"

என்னது தூக்கத்தில் சொன்னேனா? தெரியல. ஏன்னு தெரியவில்லை.

தொடரும் மௌனிமகனிடம் படிப்படியாக - 2

"என்னது இரவில் ராகுல் பெயரை சொன்னேனா?"

ஆனால் கணவரிடம் வேறு ஒன்றும் சொல்லவில்லை. நானும் வீட்டு வேலைகளை செய்ய ஆரம்பித்து விட்டேன். என் கணவரும் வேகமாக வெளியே சென்று விட்டார். அப்போது ராகுல் வெளியே வந்தான்.

"மார்னிங்மா"

"குட் மார்னிங். காலேஜுக்கு கிளம்பலயா" என்றேன் பாத்திரத்தை கழுவிக் கொண்டே.

"ம்ஹும். இன்று முதல் ஸ்டடி லீவ் ஆரம்பம். நான்தான் சொன்னேனே"

என்று சொல்லிக் கொண்டே அவனும் பாத்திரத்தை கழுவ ஆரம்பித்தான்.

"டேய். விடு. இதை நான் பாத்துக்கறேன். கையை துடைச்சிட்டு போய் படி" என்று சொல்லிக் கொண்டே புடவை தலைப்பை நீட்டினேன். ஆனால் அதற்குள் அவன் கையை மேலே இருந்த ஜாக்கெட்டில் துடைக்க ஆரம்பித்தான். நான் பதிலுக்கு எதுவும் பேசவில்லை. அவன் கை அழுத்தமாக துடைத்தது சற்று வினாடிகள் அதிகமாக இருப்பது போல பட்டது. இது தினமும் நடக்கும் விஷயம் என்றாலும் இன்று ஏனோ ஒரு மாதிரியாக இருப்பது போல பட்டது.

"சரி ராகுல். நான் கடைக்கு போகனும். காய்கறி ஒண்ணுமேயில்லை. நான் போய் வாங்கிட்டு வருகிறேன்" என்றேன்.

"நானும் வரேம்மா"

"சரி வா" என்று சற்று தொலைவில் இருந்த ஷாப்பிங் மாலிற்கு கிளம்பினேன். அங்கு ஊசி முதல் வீ. சி. டி வரை கிடைக்கும். அங்குதான் நான் காய்கறி எல்லாம் வாங்குவேன். ராகுல் வந்தால் காரிலேயே போய்விட்டு வந்துவிடலாம். காரில் நாங்கள் எதுவும் பேசவில்லை. ஷாப்பிங் மாலிற்கு வந்ததும் நான் காய்கறி செக்சனுக்கு செல்ல அவன் ரேசர் ப்ளேடு வாங்கவேண்டும் என்று மற்றொரு செக்சனுக்கு சென்று விட்டான். அப்போதுதான் அந்த ஆளை பார்த்தேன். நன்றாக காலையிலேயே தண்ணீர் போட்டிருப்பான் போலே. குப்பென்று அடித்தது. மூக்கை துடைத்து விட்டுக் கொண்டேன். வெறித்து பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான். நான் என் பார்வையை திருப்பிக் கொண்டேன். ஆனாலும் அவன் பார்வை என்னை தொடருவது தெரீந்தது. அருகே இருந்த தக்காளியை எடுக்க போகும்போது ட்ம்மென்று என்னை மோதினான். சட். இங்கேயுமா?அவனை பார்த்தேன். இளித்தான்.

"டக்கர் ஃபிகர்"

சட். இவங்கிட்டே என்ன பேச்சு. விலகி நான் மற்ற காய்கறிகளை வேகமாக வாங்கிக் கொண்டு க்யூவில் நின்றதை பார்த்த ராகுல் வந்து சேர்ந்தான். அப்போது அந்த ஆளும் வந்து உரசுவது போல நின்றான். என் நிலமை தர்மசங்கடமானது. இதை பார்த்த ராகுல் அவனை பார்த்து

"கொஞ்சம் தள்ளி நில்லுங்க" என்றான் கோபமாக.

"ஏன் இது உங்க அப்பன் வீட்டு கடையா?" என்று அவன் உரசல் அதிகமானது.

"நகருன்னு சொல்றேன்ல" என்று ராகுலும் தன் குரலை உயர்த்த. நான்

"ராகுல் இந்த குடிகாரன் கிட்டே என்ன பேச்சு. அமைதியா இரு" என்று அவனை அடக்கினேன்.

"இங்கே பாருடா இவளை. என்னா ஒரு தலைமுடி" என்று குனிந்து கூந்தலின் மணத்தை இழுத்தான்.

"டேய் நகருடா இப்ப" என்று ராகுல் அவனை தள்ளிவிட அதற்குள் அந்த ஆள் கை வேகமாக என் பிட்டத்தை பற்றி அழுத்தமாக ஒரு கிள்ளு கிள்ளி விட்டான். ஓஓஓ என்று அந்த கடையே அதிரும்படி கத்தி விட்டேன். அதை கேட்டு கடையாள் வேகமாக வந்து விட மற்ற சிலரும் சேர்ந்து விட்டார்கள். என்னால் அவமானத்தை தாங்க முடியவில்லை. கண்கள் தளும்பி விட்டது. அதைக் கண்டு ராகுல் அவனை வேகமா தள்ளி விட்டான். அதையும் மீறி அவன் வர ராகுல் அவனை ஓங்கி அறைந்தான். அதற்குள் எல்லாரும் சேர்ந்து ராகுலை விலக்கி விட

"இந்த மாதிரி ஆளுங்களை எல்லாம் ஏன் சார் இங்கே விடறீங்க" என்று ராகுல் அந்த கடை ஓனரிடம் கத்த எல்லாரும் அவனை சமாதானம் செய்ய அந்த ஆள் கன்னத்தை தடவிக் கொண்டே விலகினேன். சட்டென்று நடந்த இந்த விஷயத்தால் கதி கலங்கி போனேன். ஏனோ என் கண்ணில் தண்ணீர் வழிந்தது. ராகுலை இறுக்கி கட்டிக் கொண்டேன் அவனும் என்னை ஆறுதலாக கட்டிக் கொண்டான். இது தன்னிச்சையாக நடந்த செயல் என்றாலும் அவன் அணைப்பு ஆறுதலாக இருந்தது உண்மை. அவன் கை வாஞ்சையாக என் தலைமுடியை தடவி விட்டது.

"கூல் டவுன்" என்று சொல்லிக் கொண்டே என் முதுகை முடியுடன் தடவிக் கொடுத்த போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பயம் விலகி ஒரு வித பரவச நிலை அடைந்த மாதிரி உணர்ந்தேன். அவன் ஆறுதலாக தடவி விடுவதை நான் எதுவும் சொல்லாததால் அது சற்று நிமிடங்கள் அதிகமாகவே நடந்த மாதிரி தோன்றியது.

"ஸாரி மேடம்" என்று அந்த கடை ஓனர் என்னிடம் மன்னிப்பு கேட்டார்.

"பரவாயில்லிங்க. நீங்க என்ன பண்ணுவீங்க" என்றேன் மெதுவாக.

"ஸாரி ஸார். பார்த்து உங்க பெண்டாட்டியை அழைச்சிட்டு போங்க?" என்று ராகுலை பார்த்து சொல்லஅவனும் லேசாக அதிர்ந்ததை உணர முடிந்தது. என்னுள்ளும் ஏதோ அமில மாற்றங்கள் நடந்ததை உணர முடிந்தது. கார் வரை நடக்கும்போது அவன் அணைப்பிலேயே இருந்தேன். அவன் கார் ஸ்டார்ட் செய்யும்போதும் அவன் ஒரு கையால் என்னை அணைத்தபடி தான் ஸ்டார்ட் செய்தேன். அவன் ஆறுதலை என்னை பிடித்துக் கொண்டு இருந்தது எல்லாம் கொஞ்சம் வித்தியாசமாக இருந்தது. சற்று நேரத்திற்கு மேலேகவே அவன் என்னை பிடித்துக் கொண்டு இருந்தது ஆற்தலாக இருந்தது. நன்றாக உடற்பயிற்சி செய்ததால் அவன் உடம்பு எஃகு மாதிரி இருந்தது. அந்த அணைப்பு ஏனோ எனக்கு தேவைப்பட்டது போல தோன்றியது. இந்த அணைப்பு எல்லாம் தற்செயல்தான் என்றாலும் ஏனோ என் உடம்பில் உஷ்ணம் ஏறியது. என் எண்ணங்கள் மாறியது. அவன் தோளில் சாய்ந்து கொண்டு இருப்பதை விரும்பினேன். வீடு வறைக்கும் அந்த அணைப்பிலேயே வந்தது எனக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது. ஒரு வேளை நான் கலங்கி போயிருந்ததால் அவன் மறுப்பு எதுவும் சொல்லவில்லை போலிருக்கிறது. அந்த எஃகு கைகள் என் சந்தன முதுகின் மேலே கடைசி வறைக்கும் இருந்தது.

வீட்டிற்கு வந்ததும் தான் தன் கையை எடுத்தான். வந்ததும் அவன் நேராக படிக்க சென்று விட நான் சமையல் அறைக்கு சென்று எல்லாம் செய்தேன். பின் பாத்ரூமிற்கு சென்றேன். இன்று காலை நடந்ததை நினைத்துக் கொண்டே என் உடலை நன்றாக அக்ரேலிக் ஷவரில் தேய்த்து குளித்தேன். ஆனாலும் சில்லென்ற தண்ணீர் உடலைதான் சில்லாக்கியதே தவிர மனதில் இருந்த அதே உஷ்ணம் அப்படியேத்தான் இருந்தது. இன்று வித்தியாசமாக உடை செய்ய வேண்டும் போலிருந்தது. என்ன போட்டுக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்த போது தான் கேரளா முண்டு நினைவுக்கு வந்தது. என் தாய் கேரளத்தில் இருந்து வந்த்தால் அவள் எப்போதும் வீட்டில் முண்டு தான். எனவே அதே பழக்கம் எனக்கும் இருந்தது. எனவே நானும் தும்பை பூ போல இருந்த வெள்ளை கோல்டன் பார்டர் இருந்த முண்டை கட்டிக் கொண்டேன். கண்ணாடி முன்னால் நின்று அக்குளிலும், கழுத்திலும் ஏராளமான பவுடரை அப்பிக் கொண்டேன். லேசாக செண்டை எடுத்து அடித்துக் கொண்டேன். ஆ பட்டு கேசம். இதுவல்லவா அவனையும் மற்றவர்களையும் கவருகிறது. மெல்ல லூஸாகிக் கொண்டேன். செண்ட் அடித்துக் கொண்டு மெல்ல அவன் அறையை நோக்கி சென்றேன். தலையை சொறிந்து கொண்டு ஏதோ வேகமாக கனக்கு போட்டுக் கொண்டு இருந்தான். உற்று அதை பார்த்தேன். எனக்கு கணிதத்தில் ஏ. பி. சி கூட தெரியாது. மெல்ல அவனை நெருங்கி அவன் தலையில் கையை வைத்து அவன் முடியை சிலுப்பினேன். குப்பென்று செண்ட் அடித்திருக்கும். குனிந்த என் கன்னத்தில் அவன் கன்னம் வைத்துக் கொண்டே அவன் கை மெதுவாக என் தலைமுடி பக்கம் சென்றது.

"இந்த கணக்கு கஷ்டமா இருக்கு" என்று சொல்லிக் கொண்டே அவன் படிப்பை தொடர்ந்தான். ஆனால் அவன் கை என் தலை முடியை மட்டும் தடவிக் கொண்டு இருந்தது. அவன் கவனம் படிப்பில் தான் இருக்கிறது. ஆனாலும் தன்னிச்சையாக அவன் கை என் தலை முடியை தடவிக் கொண்டு இருப்பதை ரசித்தேன்.

"முயற்சி செய்" என்றேன். ஒருவேளை இது எனக்கே சொல்லி கொண்டதோ.

"நீங்க இப்படியே இருங்க. நான் முயற்சி செய்யறேன்" என்று அவன் சொல்ல நான் அவனை நெருங்கி

"சரி நான் இப்படியே உட்கார்ந்துக்கறேன். நீ முயற்சி செய்" என்றேன். உண்மையில் அவன் என் தலை முடியை தடவிக் கொண்டு இருப்பதை ரசித்தேன். அவன் விரல்களை தலை முடியை தன் விரல்களால் சுற்றிக் கொண்டு அதன் மென்மையை உணர்ந்துக் கொண்டு இருந்துக் கொண்டே கணிதம் போட்டுக் கொண்டு இருந்தான். நான் அவன் நெருக்கத்தை ரசித்துக் கொண்டு இருந்தேன். ஒரு கை என் தலை முடியை தடவிக் கொண்டு இருந்தது. மற்றொரு கை வேகமாக கணிதத்தை போட்டுக் கொண்டு இருந்தது. ஏதோ எழுதுவதும் அடிப்பதுமாக இருந்தான். நான் ஒன்றும் புரியாமல் அதையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவன் அடித்து எழுதியபோ தெல்லாம் அவன் கை என் மெத்தென்ற தொடையில் பட்டது. மெல்ல அந்த சுகத்தை அனுபவித்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவ்வப்போது அவன் எஃகு கைகள் என் தொடையை குத்தியது. என் உடல் எல்லாம் சிலிர்த்தது. கையே இப்படியா. ஆனால் இதையெல்லாம் வேண்டுமென்றே செய்வது போலவும் தோன்றவில்லை. அவன் கவனம் முழுதும் இதில்தான் இருந்த மாதிரி பட்டது. திடிரென்று என் கன்னத்தில் பச்சக்கென்று முத்தம் அவன் கொடுத்தபோது திகைத்தேன்.

"தாங்ஸ்மா. இந்த கேள்விக்கு விடை வந்துடுச்சி" அவன் முகத்தில் பரவசம். அவன் அவ்வப்போது இதுபோல செய்தாலும் ஏனோ இன்று என் நிலையில் சற்று ஒரு மாதிரியாக இருந்தது. இதுவும் தற்செயலாக நடந்ததா?

"எனக்கு எதுக்கு தாங்க்ஸ்"

"ஏன்னா. நீங்க தான் எனக்கு இன்ஸ்பிரேஷன்."

"இன்ஸ்பிரேஷனா?"

"ஆமாம். நீங்க இப்படி பக்கத்தில் இருந்ததால் தான் இப்படி என்னால் இந்த கணக்குக்கு விடை கண்டுபிடிக்க முடிஞ்சது."

"அதனால்"

"அதனாதான் இந்த அம்மாவிற்கு தாங்க்ஸ். முக்கியமா இந்த பட்டுக் கூந்தலுக்கு தேங்க்ஸ்" என்று என் கூந்தலின் முடிவை எடுத்து அதற்கு லேசாக முத்தம் கொடுத்தான். என்னை இழந்து விடுவேனோ? சற்று பயமாக இருந்தது.

"சரி எழுந்திரு. சாப்பிடலாம்" என்று கிச்சனை நோக்கி சென்றேன். ஏனோ இன்று நடப்பெதெல்லாம் வித்தியாசமாக இருக்கிறது. இன்று காலை முதல் நடப்பதையெல்லாம் மீண்டும் நினைத்து பார்த்தேன். சற்று வித்தியாசமாக இருந்தாலும் ஏனோ மனம் மிகவும் லைட்டாக இருந்தது. உடம்பின் ஒவ்வொரு செல்லும் புதிய ராகங்களை பாடுவது போல உணர்ந்தேன். மொத்தத்தில் வித்தியாசமான உணர்ச்சி பெருக்கில் இருந்தேன்.

தொடரும் மௌனிபடிப்படியாக மகனிடம் - 3

// இப்போது அடுத்த இரண்டு பாகங்களுக்கு ராகுல் தொடருவான் //

அம்மா திடிரென்று கேரள முண்டில் வருவது சந்தோஷமாக இருந்தது. முண்டின் மேல் டவலை போட்டிலிருந்தாலும் அவள் அழகை அதனால் மறைக்க முடியவில்லை. அம்மாவின் இந்த மாற்றம் எனக்கு போதை ஏற்றியது. அவள் எப்படி திரும்பினாலும் அவள் வெண்மையான சதைகள் வெண்ணைய் போல் திரண்டு எழுந்து எனக்கு காமபோதையை ஏற்றியது. அம்மாவிற்கு என் போதை தெரியுமா? அம்மா எப்போதும் வீட்டில் ரிலாக்ஸாக இருக்க இப்படி கேரள முண்டில் இருப்பது வழக்கம். இப்போதும் அப்படித்தான் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். ஆனாலும் இன்று என்னால் ஏனோ தாங்க முடியவில்லை. அதிலும் அந்த பருத்த பிட்டத்தை பார்த்துக் கொண்டு இருகும்போது ஏனோ என் உடம்பு முழுதும் குப்பென்று வியர்த்தது. ஆனாலும் எப்படியோ சமாளித்துக் கொண்டு சகஜமாக இருந்தேன். சமையல் அறையில் தடார், புடாரென்று சத்தம். சமையல்காரி வரவில்லை போலிருக்கு. அம்மா நின்றுக் கொண்டு பாத்திரம் கழுவ மாட்டார்கள். எல்லாவற்றையும் தரையில் போட்டுக் கொண்டு கழுவுவது வழக்கம். மெல்ல புத்தகத்தை மூடி வைத்து விட்டு போனேன். பாத்திரம் கழுவிக் கொண்டு இருந்த அம்மாவை பார்த்ததும் போதை உச்சிக்கு போனது. அவள் குனிந்து பாத்திரம் கழுவும் போது அவள் பருத்த பப்பாளி மார்பகங்கள் ஜாக்கெட்டில் இருந்து வெளியே வந்து விழுந்து விடும் போலிருக்கு. அந்த பருத்த மாங்கனிகளின் மேல் பகுதியை பார்த்ததும் இதயம் ஏடா கூடமாக ஓடியது. அந்த சதை பிளவுக்கு நடுவே இருந்த இடைவெளி மனதை எங்கோ அழைத்து சென்றது. மெல்லியதான திரை போல அம்மா மேலே போட்டிருந்த டவல் இருந்தது.

"அம்மா நான் வேணும்னா ஹெல்ப்" என்று இழுத்தேன்.

"என்ன பாத்திரம் கழுவவா. சாப்பிட்டு காலேஜ் கிளம்பு" என்று சிரித்தாள். ஸ்டடி லீவ் ஆரம்பித்து விட்டது. ஆனாலும் கணிதத்தில் சில சந்தேகம் இருந்ததால் ப்ரொஃபஸரிடம் வந்து கேட்பதாக சொல்லி இருந்தேன். ஆனாலும் இது நல்ல வாய்ப்பு தான். அவள் முன்னாலேயே உட்கார்ந்துக் கொண்டு இட்டிலி சாப்பிட ஆரம்பித்தேன். மெல்ல சாப்பிட்டேன். சாப்பிட்டிக் கொண்டே அம்மாவின் அழகை பருகிக் கொண்டு இருந்தேன். அந்த வெண்மையான நெற்றியில் லேசாக வியர்வை வழிந்துக் கொண்டு இருந்தது. அவ்வப்போது அதை துடைத்து அந்த மயிற்கற்றைகளை தள்ளி விட்டுக் கொண்டு இருந்தாள். எவ்வளவு அழகான முடிகள். அப்பப்பா. அவை எவ்வளவு ஸாஃப்டாக இருந்தது. ஆனால் எவ்வளவு நேரம்தான் இப்படி ஓடும். சாப்பிட்டு முடித்து வழக்கம்போல தட்டிலேயே கை கழுவினேன். அதே போல எப்போதும் அம்மா புடவையில் கை துடைப்பது வழக்கம். அதையே நினைத்துக் கொண்டு அம்மா முன்னால் நின்றேன். என்ன செய்தேன். சட். அம்மா போர்த்தி இருந்த டவலை எடுத்து துடைத்து விட்டேன். சடாரென்று எடுத்ததால் அவள் பப்பாளி மார்பகங்களை தெளிவாக பார்த்து விட்டேன். அவளும் இதை எதிர்பார்க்கவில்லை. எனவே திடிர் பாதி மார்பக தரிசனம் என் உடலில் உஷ்ணத்தை ஒரு கணத்தில் ஏற்றி விட்டது. சட்டென்று என் மனம் துடித்து விட்டது. அம்மாவாச்சே.