அம்மா மாராப்பு மெல்ல நழுவுகிறது

அம்மா மாராப்பு மெல்ல நழுவுகிறது- 1

ஞாயிறு. மாலை 8. 00 மணி. ஆர். கே. ஆஸ்பிட்டல் சென்னை.

“எப்படி இருக்கார் மோகன்" என்று கேட்டுக் கொண்டே உள்ளே வந்தார் டாக்டர் ரங்கராஜன்டாக்டரை தொடர்ந்து ஹாஸ்பிட்டலுக்கே சொந்தமான டெட்டால் வாசனை. வெளியே நர்ஸ் மற்றும் டாக்டர் எல்லாம் நடக்கும் மெல்லிய ஷூ ஓசை கேட்டது. மூலை முடுக்கில் சில பேஷண்ட் முனகல்கள். நான் ராஜ். சமீபத்தில் 19 பிறந்த நாள் கொண்டாடினேன். கலைக்கல்லூரியில் முதல் வருடம் படிக்கும் மாணவன். வழக்கமான இந்தி கதாநாயகனை பற்றி கற்பனை செய்துக்கொள்ளலாம் என்னை பற்றி தெரிந்துக்கொள்ளலாம். ஷிபான் புடவையை கிழித்து போட்டாற் போல பளபளப்பான ஷர்ட், நீல நிற ஜீன்ஸ் பேண்ட், ஸ்போர்ட்ஸ் ஷு. மோகன் என் அப்பா. பெரிய தொழில் அதிபர். வயது 50. சமீபத்தில் நடந்த கார் விபத்தில் அடிப்பட்டு கடுமையான காயத்தோடு கஷ்டப்படுபவர். தன்னை பற்றி கவலைப்படுவதை விட தன் பிஸினஸை பற்றி கவலைப்படுபவர். டாக்டர் உட்கார்ந்ததும் அவர் பார்வை என் அம்மா கலாவின் மேல் சென்றது. அம்மா ஒரு கையால் சாத்துக்குடியை பிழிவதை நிறுத்திக் கொண்டு டாக்டரையே பார்த்தாள். மிஸஸ் கலா மோகன் என் அம்மா. ஹை வோல்டேஜ் தரும் அழகு. அசர வைக்கும் உடம்பு. தளும்பும் இளமை. கண் கூசும் நிறம். சிரிக்கும் போது அழகாக இருக்கும் அரிசி பற்களை கொண்ட அழகி. சற்றே வட்டமான முகம். நீண்ட மூக்கு. அழகிய உதடுகள். அதன் கீழே உள்ள மச்சம் அவள் அழகை அதிகப்படுத்தியது. தள தள வென்று இருக்கும் உடல் வாகு.

“உங்ககிட்டே ஒண்ணு சொல்லணும் மிஸஸ் மோகன்" என்று சுற்றி முற்றும் பார்த்தார். அவர் பார்வை அருகில் இருந்த மாதவி குட்டியையும், என்னை நோக்கியும் சென்றது. மாதவி குட்டி 25 வயது மலையாள மோகினி. வாளிப்பான தேகம். பளீரென்று நிறம். எப்போதும் தும்பை போல வெள்ளை வெளீரென்று மலையாள செட் புடவை கோல்டன் பார்டரோடு கட்டிக் கொண்டு இருப்பாள். எப்போதும் படகு கழுத்து வைத்து தைக்கப்பட்ட நல்ல நிறம். சதைபிடிப்பு அதிகம் இல்லாமல் தங்க கொடி போல இருந்தாள். உடலில் எடுப்பான முலைகள் இருந்தது. அது கச்சிதமாக அவளுக்கு கம்பீரம் சேர்த்தது. வெண்ணைய் இடுப்புக்கு சொந்தக்காரி. அப்போது லோ-ஹிப் வைத்து புடவை கட்டியிருந்ததால் அவள் தொப்புள் நன்றாக தெரிந்தது. குண்டியிலே ஏராளமான சதை. அப்பா செக்ரட்டரியாக இருந்து பின்னாளில் என் அம்மாவால் அங்கீகரிக்கப்பட்டு எங்கள் வீட்டில் அப்பாவின் இரண்டாம் மனைவியாக குடியேறியவள் மாதவி குட்டி. நான் இப்போது டாக்டரை பார்த்தேன்.

“சொல்லுங்க டாக்டர்"

“நான் தணியா பேசணும்"

“இவங்க எல்லாரும் என் குடும்பம்தான்டாக்டர் எதுவானாலும் நீங்க வெளிப்படையா சொல்லலாம்"

“ஓ. நீங்க"

“நானும் மிஸஸ் மோகந்தான்" என்றாள் மாதவி குட்டி.

“ரெண்டாந்தாரமா. உங்க வயசு"

மாதவி குட்டி கன்னத்தில் செம்மை படர்ந்தது.

“இருபத்தி ஐந்து"

“ஓ. உன்னை விட ஆறு வயசுதான் பெரியவ. ம்ம்ம்ம் அன்ஃபார்சுனேட்" என்றார்.

“என்ன ஆச்சு டாக்டர்" என்று அம்மா குரல் எழுப்பினார்.

“யெஸ் கலா. கார் விபத்து அவரோட புருஷத்தன்மையை பறிச்சிடுச்சி. இனி அவர் தாம்பத்திய உறவுக்கு லாயக்கில்லை. அதே சமயம் ரத்த அழுத்தம் நிறைய இருக்கு"

என் அம்மா மெல்ல சாய்ந்தார்.

“கலா. ஆல் யூ ஆல்ரைட்.

அவர் பார்வை மாதவி குட்டிக்கு சென்றது.

“எஸ்பெஷலி ஃபார் யூ. பொருந்தாத கல்யாணம். குழந்தை இருக்கா"

“இல்லே டாக்டர்" என்றாள் மாதவி.

“ஐ பிட்டு யூ. அப்புறம் இந்த விஷயம் அவருக்கு தெரியக்கூடாது கொஞ்ச நாளைக்கு" என்றேன் முதல் முறையாக.

“எவ்வளவு நாளைக்கு"

“குறைந்த பட்சம் மூணு மாசம்"

“டிஸ்சார்ஜ்"

“நாளைக்கே பண்ணலாம்"

சற்று நேரத்தில் டாகடர் கிளம்பினார். நாங்கள் மூவரும் ஆஸ்பிட்டல் வெளியே உள்ள ரெஸ்டாரெண்ட் வந்தோம். நாங்கள் வந்த நேரம் ரெஸ்டாரண்டில் யாரும் இல்லை. ஆர்டர் செய்ய பேரர் ஓசைப்படாமல் வந்து டேபுளை நிரப்பினான். அம்மா சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.

“சித்தி"

“மாதவின்னு கூப்பிடு ராஜ்" என்றாள்.

“ஓக்கே மாதவி"

நான் அம்மாவை பார்த்தேன். அவள் எதுவும் சொல்லவில்லை.

“ஏய். இன்னும் ஒரு தடவை"

“ஏன்"

“நீ உச்சரித்தது நல்லா இருக்கு"

“மாதவி. மாது. குட்டி" என்று பலதடவை கூப்பிட்டேன். மாதவி கன்னத்தில் சிவப்பு ரத்தம் பாய்ந்தது.

“பச். இப்படி ஆச்சே” என்று சொன்னாள் அமைதியாக.

நாங்கள் மீண்டும் பழைய நிலமைக்கு வந்தோம்.

“ம்ம்ம். பிஸினஸ் எல்லாம்"

“அதை விட்டு தள்ளு"

நான் ஒருவேளை டாக்டர் சொன்னதை நினைத்து அம்மா எதாவது சொல்கிறாளா?

“அப்பாவுக்கு இப்படி ஆகும்னு நினைக்கல" என்றேன் வருத்தத்துடன்.

“அதை பத்தி என்ன நினைக்கறே" என்றாள் மாதவி அம்மாவை நோக்கி.

“என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல. ஆனா உன்னை பத்தி கவலைப்படறேன்" என்று அம்மா மாதவியை பார்த்து சொன்னாள்.

“ஏன்"

“ஏன்னா. நீ சின்ன பொண்ணு. உனக்கு ஏதாவது துணை வேணும். வீட்டில் இருந்த ஆணுக்கு இப்படி ஆனா"

“வீட்டில் ஆம்பள இல்லைன்னு யாரு சொன்னா" என்று என்னை பார்த்தாள். இப்போது வெட்கப்படுவது என் முறை. அம்மா எதுவும் சொல்லவில்லை.

“எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல"

“ஆம்பளைங்க பிரச்சனையே அதுதான்" என்று மாதவி சிரித்தாள்.

“எனக்கு புரியல" என்றேன்.

உண்மையிலேயே ஒன்றும் எனக்கு புரியவில்லை. என்ன சொல்ல வருகிறாள்.

“மாதவி பாவம். உங்கப்பா அவளை கடைக்குகூட கூட்டிட்டு போனதில்ல ராஜ்"

“நீ மட்டும் என்னவாம்" என்று இடைமறித்தாள் மாதவி.

“உண்மைதான். எனக்கும் எந்த சுகத்தையும் கொடுத்ததில்லை அவர்" என்றாள்.

“கவலைப்படாதே கலா. எல்லா சுகத்தையும் இவன் தருவான்" என்று மாதவி சிரிக்க நான் தடுமாறி போனேன்.

“நான்” தடுமாறினேன்.

“ஏய் என்ன சொல்றே" என்று அம்மா இப்போது இடைமறித்தாள்.

“இவங்கப்பாக்கு பதில் இவன் நம்மை கூட்டிட்டு போகலாம்" என்று சொல்லி சிரிக்க நான் நார்மலானேன்.

“ஏய். உன்கிட்டே ஓக்கே. ஆனா அம்மாவை பார்த்தா பயமா இருக்கு" என்று சொல்லி அம்மாவை பார்த்தேன். அம்மா லேசாக சிரித்தாள்.

“அடேங்கப்பா. ரொம்ப பயம்தான். நீ எங்கிட்டே பேசறது ஒண்ணுக்குதான்" என்று சொல்லி சிரித்தாள்.

“எதை பற்றி கலாக்கா" என்றாள் மாதவி.

“பாக்கெட் மணி மட்டும் கேட்க பேசுவான்"

“அதுக்கப்பறம் மறந்துடுவான் இல்லே. ஆமா அதை வைச்சி என்ன செய்வே" என்று மாதவி சிரித்தாள்.

“ப்ரெண்ட்ஸ்"

“கேர்ள் ப்ரண்ட்ஸ்"

“ஒருத்தி மட்டும்" என்று சொல்லும்போதே என் முகம் சிவந்தது.

“பணம் கொடுத்துட்டு இவ மட்டும் தனியா இருக்கணும் இல்லே" என்று மாதவி சொன்னபோது நான் அதிர்ந்தேன். என்ன இன்று எல்லாம் ஒரு மாதிரியா இருக்குது.

“ஏன் நீயும் எங்க ரெண்டு பேரையும் கேர்ள் ப்ரண்ட்ஸ் ஆக்கிக்க கூடாது"

“அம்மாவையுமா"

“ஏன். அம்மா கேர்ள் ப்ரண்டா இருக்ககூடாதா. சரி. உன் கேர்ள் ப்ரண்டை எங்கே கூட்டிட்டு போவே"

நான் தயங்கினேன்.

“சொல்லு"

“ரெஸ்டாரெண்ட். அப்புறம் சினிமா"

“இங்கே எல்லாம் நாங்க வரமாட்டோமா" என்று அம்மா முதல் முறையாக சிரித்தாள்.

“அப்புறம் அங்கே என்ன செய்வே" என்று மாதவி கண்ணடித்தாள். அம்மா மௌனமாக சிரித்தாள்.

“சரிம்மா. நாளைக்கு எங்கே போகலாம்" என்றேன்.

“தைரியம் வந்துடுச்சே" என்று மாதவி சிரித்தாள்.

அதற்குள் நாங்கள் எல்லாரும் சாப்பிட்டு முடித்தோம்.

“நான் ரெஸ்டாரெண்ட் பே பண்ணிக்கறேன். இப்ப நீ வீட்டுக்கு கிளம்பு" என்று சொல்லவே நான் வீட்டுக்கு கிளம்பினேன். சற்று தொலைவில் சென்று பார்த்தால் காலையில் வாங்கிய மருந்து கொடுக்கவில்லை. திரும்பி வந்தால் அதற்குள் இருவரும் காணோம். ஒருவேளை மீண்டும் ஆஸ்பிட்டல் போய் விட்டார்களா. என்று நான் வேகமாக ஆஸ்பிட்டல் வந்து அறைக்கதவை திறக்க முயற்சிக்கும்போது லேசாக முனகல். மெல்ல எட்டி பார்த்தேன். அங்கே. மாதவியின் இடுப்பில் அம்மா கிள்ளிக் கொண்டு இருந்தாள்.

“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் என்ன இது ஆஸ்பிட்டல் ரூமில்.”

“எதுவானா என்னடி" என்று அம்மா மாதவியை இழுத்து அப்படியே தன் மேல் சாய்த்துக் கொண்டாள்.

“ஏய். என்ன ஆவேசம் அதிகமாகுது. கதவு எல்லாம் திறந்து இருக்குது"

“நம்மை தவிர யாருமில்லை" என்று அம்மா மாதவியின் உதட்டில் முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தாள்.

“அவர் இருக்கார்" என்று மாதவி கையை அப்பாவின் பெட்டை நோக்கி காட்டினாள்.

“டாக்டர் பத்து மணிக்கு தூக்க மாத்திரை கொடுத்து இருப்பார்"

“ஓ அப்படியா” என்று மாதவி கண்ணடித்தாள்.

“ஏண்டி அவன்கிட்டே அப்படி பேசினே"

“அக்கா. மனம் முழுதும் காமம் வைச்சிட்டு ஏங்கறத்துக்கு விட இது எவ்வளவோ பரவாயில்லை"“

“அதுவும் சரிதான்"

என்று அம்மா மாதவி குட்டியின் உதட்டை கடிக்க

“ரொம்ப முரடு நீ" என்று மாதவி சிணுங்குவது கேட்டது.

“அதுதான் டேஸ்ட்" என்று அம்மா சொல்ல இரு அழகான பெண்கள் இறுக்கி கொண்டு இருப்பது தெரிந்தது. இங்கே இருந்தால் நிச்சயம் மாட்டிக்கொள்வோம். எனவே மெல்ல அந்த இடத்தை விட்டு விலகி வீட்டுக்கு கிளம்பினேன்.

தொடரும் மௌனி
அம்மா மாராப்பு மெல்ல நழுவுகிறது- 2

என் படுக்கை அறை மாடியில். மறுநாள் காலை எழும்போது கீழே இருந்து அருமையான சங்கீதம் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தது. அம்மா ஆஸ்பிட்டலில் இருந்து வந்து விட்டாள் போல. செல்போனை எடுத்து செக் செய்தேன் வழக்கம் போல. மாதவி ரெஸ்டாரெண்டில் எனக்காக வெயிட் செய்துக் கொண்டு இருக்கிறாள் என்று எஸ். எம். எஸ். எஸ். எம். எஸ் ஏனோ என் உணர்ச்சியை ஏற்றியது. அம்மாவை நினைத்துக் கொண்டே பாத்ரூம் சென்றேன். மனம் அம்மாவையும் மாதவி குட்டியையும் மாறி மாறி நினைத்துக் கொண்டு இருந்தது. அம்மா பார்க்க நடிகை அம்பிகா போல இருப்பாள். சற்று நீண்ட முகம். ஹை வோல்டேஜ் வெண்மை நிறம். நல்ல உயரம். வெண்மை நிறம். இயற்கையான குடும்பத்தனம். மனம் அவளை மாதவிக்குட்டியோடு ஒப்பிட்டது. அம்மா அம்பிகா மாதிரி இருந்தால் மாதவிக்குட்டி நடிகை ராதா போல. மாநிறத்திற்கும் அதிகமான நிறம், அழகான சற்றே வட்ட வடிவமான முகம், சிவப்பாய் கோவை இதழ்கள், குண்டான ஆனால் சிரிக்கும்போது சற்றே குழி விழும் கன்னங்கள், சிறிய அளவான உதடுகள், இயற்கையாகவே சிவந்து இருக்கும் உதடுகள் மேலும் லிப்ஸ்டிக்கால் சிவப்பாக இருக்கும். இருவரையும் அடைந்த அப்பா அதிர்ஷ்டசாலிதான். மெல்ல குளித்து முடித்து கீழே வந்தேன். அம்மா சிரித்துக் கொண்டு இருப்பதை பார்க்க முடிந்தது. இப்போதுதான் குளித்து இருப்பாள் போல. அவள் தலையில் ஈரம் இன்னும்கூட காயவில்லை. எப்போது ஆஸ்பிட்டலில் இருந்து வந்தாள்?. என்னை பார்த்ததும் டின்னருக்கு கூப்பிட்டாள். மனம் மாதவியை தேடிப்போனது. பசி இல்லை என்றாலும் அம்மாவை ஏமாற்ற விரும்பவில்லை. அவளுடன் இருப்பதற்காகவே நான் டின்னர் டேபுளுக்கு போனேன். மிகவும் அமைதியாக சாப்பிட ஆரம்பித்தோம்.

“ஏதாவது வேணுமா ராஜ்” என் பார்வை அவள் தலை முதல் கால் வரை எக்ஸ் ரே போல துழாவியது. எவ்வளவு அழகு. அவள் நல்ல உயரம். கூடவே உயரத்துக்கு ஏற்றாற் போல அவள் உடல் வாகு. சந்தன மரம் போல இருக்கிறாள். எங்கே எங்கே வட்டங்கள் இருக்க வேண்டுமோ அங்கே எல்லாம் பொருத்தமாக இருந்தது. அவள் நீளமான தலைமுடி அவள் பிட்டம் வரை நீண்டு இருந்தது, வாவ். பார்க்க மிகவும் ரம்யமாக இருந்தது. அவள் தோள் பட்டைகள் நன்று அகன்று இருந்தது. அந்த படகு போல இருந்த ஜாக்கெட் அவள் கழுத்து திரட்சியை காண்பித்தது. இடை சரேல் என்று இறங்கி பின் அகன்ற பிட்டம் பார்த்த உடன் இதுவரை அனுபவிக்காத இன்ப கிளர்ச்சியை அனுபவித்தேன். கூடவே காலை உணவௌ முடித்தேன். பின் மெல்ல எழுந்து கர்டைன் பின்னால் போய் கை கழுவும்போது என் ஆண்மை வீங்கி இருந்தது. என்ன நடக்குது இங்கே? இதுவரை அனுபவித்திராத உணர்வுகள். மெல்ல கை கழுவி விட்டு மீண்டும் டைனிங் டேபுளில் அமர்ந்தேன். அம்மாவை விட்டு விலகி போக தோணவில்லை.

“இந்தா பால்" என்று நீட்டிக் கொண்டு இருந்த மல்லிகை கரத்தை பார்த்தேன். பார்த்தவுடன் அந்த கையை தொட்டு பார்க்க வேண்டும் போல தோன்றியது. அவள் புடவை தலைப்பு சற்று விலகி இருந்தது. என் பார்வை அவள் மார்பை நோக்கி செல்வதை என்னால் தடுக்க முடியவில்லை. ஆனாலும் கஷ்டப்பட்டு என் பார்வையை அவள் மேலிருந்து எடுத்தேன். அவள் ஏதோ பேசிய மாதிரி இருந்தாலும் என்னால் அவற்றை கூர்ந்து கவனிக்க முடியவில்லை.

“என்ன யோசனை ராஜ்" என்று அவள் சொன்னவுடன் சுய நினைவுக்கு வந்தேன்.

“ஏதாவது கேட்டியாம்மா" என்றேன்.

மெல்ல முறுவலித்து சிரித்தாள்.

“இல்லை நீ ஏதோ சொன்ன மாதிரி இருக்குது" என்று சிரித்தேன்.

“ஏதுமில்லை. இன்னிக்கு மாதவியை எங்கே கூட்டிட்டு போகப்போறே?"

மெல்ல அவள் பார்வை என்னை கேள்வி கேட்டது. இவளிடம் மறைப்பதில் ஏதும் பிரயோஜனம் இல்லை.

“எங்கேயும் இல்லேம்மா. மார்க்கெட். அப்புறம் ரெஸ்டாரண்ட்" என்றேன்.

“ஓ. நானும் வரட்டுமா?"

என் இதயம் தடதடக்க ஆரம்பித்தது. அவளிடம் என்ன சொல்வது?

“இன்னிக்கு அவளோடு போறீயா?" என்றாள்.

“அப்படித்தான் சொன்னேன்? ஆனால் நீங்க" என்றேன் ஆர்வத்துடன்.

“ஓ. இன்னிக்கு முடியாது" என்றாள் அமைதியாக.

“நாளைக்கு"

“அதுக்கென்ன போனா போச்சு. எங்கே போகலாம்"

இந்த பதிலை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. என்ன சொல்வது?

“எங்கே போகலாம்" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.

“உனக்கு டயம் இருக்கா?" என்றாள் குறும்பாக.

“ஐயோ அம்மா. உனக்காக நான் என்ன வேணும்னாலும் செய்வேன்.”

“ஐயோ தெரிஞ்சி இருந்தா. ஏதாவது கேட்டிருப்பேனே"

இந்த தடவை அவள் குரலில் கிண்டல்.

“சரி. எங்கே போகலாம்.”

“நீ இன்னிக்கு அவளை கூட்டிட்டு போ. நாளைக்கு அதே இடத்துக்கு என்னை கூட்டிட்டு போ. சரியா ராஜ்" என்று சொல்லிக் கொண்டே மெல்ல சமையல் அறைக்கு சென்று விட்டாள். அவளை பார்த்துக் கொண்டே மெல்ல பைக்கை எடுத்துக் கொண்டு மாதவியை பார்க்க சென்றேன். மாதவி ரெஸ்டாரெண்டில் அமர்ந்துக் கொண்டு இருந்தாள். என்னை பார்த்து கையசைத்தாள்.

“ஹாய் ராஜ்.”

நான் மாதவி டேபுளுக்கு சென்றேன். என்னை பார்த்ததும் அவள் லேசாக விசிலடித்தாள். லேசாக என் முகம் சிவந்தது.

“ஏன் லேட்டு"

“அம்மா சாப்பிட சொன்னாள்"

“என்னுடன் ரெஸ்டாரண்ட் போகப்போறேன்னு சொல்லலயா?"

“நாளை அவளை கூட்டிட்டு போறேன்னு சொல்லி இருக்கேன்"

“அடிச்சக்கைலக்கிப்பா நீ"

“ஏன்"

“உனக்கு ரெண்டு கேர்ள் ப்ரண்ட்ஸ் இப்ப.”

மீண்டும் என் முகம் சிவந்தது.

“உனக்கு எங்கள் இருவரில் யாரை பிடிச்சிருக்கு"

“உங்க ரெண்டு பேரும்.”

“ஏய்ய்ய். வழ வழன்னு பதில் சொல்லாதே. யாராவது ஒருத்தரைத்தான் சொல்லனும்"

“அப்படின்னா நீதான்"

“ஏய் ஐஸ் வைக்காதே" என்று சிரித்தாள்.

“உண்மைதான் மாது” என்று அவளை பார்த்தேன்.

“ஏன்னு சொல்லு"

“நீ ரொம்ப செக்ஸி அதான்"

“…“

“அம்மா குடும்ப குத்துவிளக்கு போல. பேச பயமா இருக்கு. ஆனா நீ"

“நான்"

“உண்மை நண்பி"

என்று நான் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கும்போதே அவள் கைகள் மெல்ல என் தொடைகளை தட்டியது. மெல்ல அவள் கை என் தொடை முழுதும் ரெஸ்டாரெண்ட் டேபுள் கீழே தடவியது. மெல்ல அவள் கால்கள் என் கால்களுடன் விளையாடியது. சுற்றி முற்றும் பார்த்தேன். ரொம்ப சீக்கிரம் என்பதால் ரெஸ்டாரெண்டில் யாருமே இல்லை.

“எப்படி இருக்கு.”

என் உணர்சிகள் கட்டுக்கு அடங்காமல் போனது.

“சொர்க்கம்" என்று முணுமுணுத்தேன். மெல்ல என் உடம்பில் வெப்பம் ஏறியது.

“ரெஸ்டாரெண்ட் வந்தால் ஏதோ ப்ரைஸ் தறேன்னு சொன்னியே" என்றேன்.

“அதுதானே தந்துட்டுதானே இருக்கேன்" என்ற அவள் குரலில் கிண்டல்.

“போறாது” என்றேன்.

“ஓ. இன்னும் என்ன வேணும்னு சொல்லு" என்று கொல்லென்று சிரித்தாள்.

“ஏய்.”

“ஓக்கே. என்ன செய்யனுமோ அதைத்தான் நான் செய்யறேன்" என்று அவள் தொடர்ந்தாள். மெல்ல அவள் கைகள் என் தொடையை நன்றாக தடவியது. ரெஸ்டாரெண்டில் யாருல் இல்லாதது வசதியாக இருந்தது. மெல்ல அவள் கை என் பேண்ட் சிப்பிற்கு சென்றது.

“வலிக்குதா?"

“ம்ஹும்"

மெல்ல அவள் கைகள் என் ஜீன்ஸ் பேண்ட்டோடவே தடவியது. என் பார்வை அவள் மார்பகத்தை பார்த்தது.

“தொடனும் போல இருக்குதா?"

நான் சுற்றி முற்றி பார்த்தேன். பப்ளில் ப்ளேஸில். சற்று தயங்கினேன்.

“சொர்க்கம். சொர்க்கம்" என்று மட்டும் என் உதடுகள் உச்சரித்தது.

“அவுத்து பார்க்கணும் போல இருக்குதா?"

“இல்லையா பின்ன.”

“அப்ப இங்க கையை கொண்டா" என்று சொல்லி என் கையை எடுத்து அவள் தொடைகளின் மேல் வைத்துக் கொண்டாள். என் தண்டு இப்போது வரைமுறை இன்றி ஆட்டம் போட ஆரம்பித்தது. மெல்ல அவள் கையால் தண்டை என் பேண்ட் சிப்போட கசக்க ஆரம்பித்தாள். மெல்ல என் கைகள் அவள் தொடையை தடவியது. ரொம்ப ஸாஃப்ட். மெதுவாக அவள் தொடையை தடவ ஆரம்பித்தேன்.

“அப்ப இங்க கை வை" என்று என் கையை அவள் இரண்டு கால்களின் நடுவில் புடவையின் மேல்தான் வைத்துக் கொண்டாள். இதை சற்றும் நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. மெல்ல சேலை மேலே அவள் தொடைகளை அனுபவித்தேன். மெல்ல என் உணர்ச்சிகள் உச்சக்கட்டத்திற்கு சென்றது. என் தண்டு நீண்ட நேரம் உணர்ச்சி பிழம்பில் இருந்ததால் விந்தை கக்கி விடுவான் போல இருந்தது. அவளும் உணர்ச்சி பிழம்பில் இருந்தாள். என் கைகள் மெல்ல சேலையோட அவள் தொடையை பிசைந்தது. அந்த நேரம் பார்த்து பேரர் வந்தான். மெல்ல என் கையை எடுத்தேன்.

பேரர் வந்து சாப்பிட பொருள்களை டேபுளில் அடுக்கினான்.

“எந்தான்” என்று என்னை பார்த்து கண்ணடித்தாள்.

“அருமை"

“எந்தானு சுகந்தன்னே. திருப்தியா?" என்று சிரித்தாள்.

“ம்ம்ம்ம் கொஞ்சம்" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.

“எப்படி என் தொடை"

“அபாரம்" என்றேன்.

“ஏய். உன் அம்மாவை காட்டிலும் சின்னதுதான்" என்று தன் தொடையை பார்த்துக் கொண்டாள்.

அவள் சொன்னதை கேட்டவுடனே அதிர்ந்தேன். என் மனது நேற்று அவர்கள் இருவரும் கட்டிக் கொண்டு இருந்தது நினைவுக்கு வந்தது.

“ஏய். என்ன அதிர்ச்சியாயிட்டே. கலா தொடை பெருசுதானே" என்றாள்.

“ஏய். எனக்கு எப்படி தெரியும்"

“அதானே. உனக்கு எப்படி தெரியும். கலாவுக்கு நல்ல நீளமான கால். பருத்து இருக்கும். உனக்கும் பிடிக்கும்" என்றாள்.

“ஏய். என்ன விளையாடறயா? அவங்க என் அம்மா" என்றேன்.

“அப்படியானாலும் நானும் உனக்கு ஒரு விதத்தில் அம்மாதானே"

நான் மௌனமானேன்.

“கலா தொடையை அனுபவிச்சு தடவி பார். உனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்" என்றாள்.

“ஏய். ஆனா அது எப்படி நடக்கும்" என்றேன்.

“நடக்கும்"

“பிரச்சனை ஆகிடும்"

“ஏய். என்னை விட அவ ரொம்ப ஹாட். முயற்சி செய்"

அவள் பார்வை என்னை எக்ஸ்-ரே போல துழாவியது.

“முயற்சிக்கிறேன்"

மீண்டும் என் ஆண்மை துடிக்க ஆரம்பித்தது.

“என்ன ஆண்மை துடிக்குதா?" என்று சிரித்தாள்.

“ம்"

“குட். நாளைக்கு அவளை ரெஸ்டாரெண்ட் கூட்டிட்டு போகும்போது. லேசாக தொடு ராஜ். அவளை பத்தி எனக்கு தெரியும். அவ மறுக்க மாட்டா"

தர்மசங்கடத்தில் ஆழ்ந்தேன்.

“முயற்சி செய்யறேன்"

“குட். சக்ஸஸ் ஆனா"

“ஆனா"

“நீ ஆசைப்பட்ட மாதிரி என் பாச்சியை பார்க்கலாம்" என்று பார்வையால் தன் மார்பகத்தை காட்டினாள்.

நான் ஆச்சரியமாக பார்த்தேன்.

“வித்தியாசமான டீல்" என்றேன்.

“யெஸ். அப்புறம் நீ இதை தொடலாம், தடவலாம், கசக்கலாம்"

“நிஜமாவா"

என் குரல் திணறியது.

“யெஸ். இப்போ சாப்பிடலாம்" என்று மாதவி சாப்பிட துவங்கினாள். ஆனால் என்னால் முடியவில்லை. என் மனம் மீண்டும் என் அம்மாவை நோக்கி சென்றது. அம்மா தொடை எப்படி இருக்கும். மனதில் அம்மா தொடை ஃப்ளேஷ் நியூஸ் போல ஓடிக் கொண்டு இருந்தது.

தொடரும் மௌனி
அம்மா மாராப்பு மெல்ல நழுவுகிறது- 3

மாதவிக்குட்டி ஆஸ்பிட்டலுக்கு சென்று விட்டாள். நான் சற்று வாக்கிங் போய்விட்டு வீட்டுக்கு நுழைந்தவுடன் பார்த்தால் அம்மா ஹாலில் உட்கார்ந்துக் கொண்டு இருந்தாள். இப்போதுதான் அம்மா எல்லா வீட்டு வேலைகளையும் முடித்திருக்கிறாள் போல. நான் உள்ளே வந்த போது அவள் தன் முகத்தில் இருந்த வியற்வையை புடவை தலைப்பால் துடைத்துக் கொண்டாள். அப்போது அவள் உடலின் இடுப்பு பகுதி தெரிந்தது. அவள் இடுப்பின் அழகான உருண்டையான பகுதி தெரிந்தது. வாவ். அந்த செழுமை என் மனதின் போதையை ஏற்றியது. இடுப்பே இப்படி இருந்தால் அந்த தொடை எப்படி இருக்கும். அந்த கால்கள். வாவ். மீண்டும் என் மனது கட்டுக்கு அடங்காமல் ஓடியது. அம்மா மாதவி குட்டியை விட சற்று சதை பெருத்தவள். அதனால் இவளை பார்த்ததும் எனக்கு போதை சற்று அளவுக்கு அதிகமாகவே வருகிறது. இந்த உணர்ச்சி கொந்தளிப்பில் நான் சற்றே கதி கலங்கி போனேன். மீண்டும் அம்மா சமயல் அறை சென்று விட நான் என் அறைக்கு சென்றேன். அன்று இரவு எனக்கு தூக்கமே வரவில்லை. இரவெல்லாம் அம்மா நினைவாகவே இருந்தது. மாதவி குட்டியின் மேல் லேசாக கோபம் கூட வந்தது. இந்த உணர்ச்சியை தூண்டி விட அவளும் ஒரு காரணம் அல்லவா? மறுநாள் காலைக்காக காத்துக் கொண்டு இருந்தேன். மறுநாள் காலை நான் குளித்து முடித்து கீழே வந்தேன். நான் வந்ததும் அம்மா ரெடியாக நின்றுக் கொண்டு இருந்தாள். வாவ். முழு அலங்காரத்தோடு இருந்தாள். அவள் கையில் காஃபி. அவளை பார்த்ததும் நான்

“போகலாமா?" என்றேன்.

“ரொம்ப டயர்டா தூங்கிட்டு இருந்தே" என்றாள். என் முகம் சிவந்தது.

“இப்ப உங்க காஃபி எல்லா டயர்ட்னெஸ் போக்கிடிச்சி" என்று சொன்னேன். அது அவள் முகத்தில் சிரிப்பைக் கொண்டு வந்தது. அம்மா காஃபியை துளித்துளியாக விழுங்க விழுங்க அந்த தொண்டையில் பச்சை நரம்பு ஆடியது என்னை என்னவோ செய்தது.

“பைக்கில் போலாமா ராஜ்"

மிக இயல்பாக கேட்டாள். அந்த குரலில் இருந்த நெருக்கம் மிக இயல்பாக இருந்தது. மெல்ல வீட்டை விட்டு வெளியே வந்தோம். பைக்கில் ஏறி அமர்ந்தேன். பின்னால் அவள் அமர்ந்தாள். பைக்கை உதைத்து கிளப்பினேன்.

“எங்கே போகலாம்"

“எங்கேயாவது. ஐ”ம் அட் யுவர் டிஸ்போஸல். உன் மனதுப்படி செய்யறேன்"ஆஹா. எனக்கா இந்த அதிர்ஷ்டம். பைக்கின் வேகத்தை அதிகப்படுத்தினேன். சற்று நேரத்தில் நான் எனக்கு பிடித்த ஹோட்டலுக்கு சென்றேன். அந்த ஹோட்டலில் ரூஃப் கார்டன் அமர்க்களமாக இருக்கும். அவளை வழி நடத்தி கூட்டி சென்றேன். முகப்பில் ஏராளமான சிலைகள். ஏராளமான செடிகள். மிக குளிர்ச்சியாக இருந்தது. மூங்கில் கூடை நாற்காலிகள். ஒன்றில் நான் அமர அவள் என் பக்கத்தில் அமர்ந்தாள். மிக ரம்யமான சூழ்நிலை. அழகான படங்கள். முழு நீளத்திற்கு வந்த மெனு கார்டை படித்து பார்க்காமல் அவளுக்கு என்ன பிடிக்கும் என்று கேட்டு ஆர்டர் செய்தேன். அவளுக்கு பிடித்தது எனக்கு பிடிக்கும். எனக்கும் அதையே ஆர்டர் செய்தேன்.

“ஸோ"

“ஸோ"

சிரித்தோம்.

“இங்கேதான் கூட்டிட்டு வருவையா"

“யாரை"

“உன் கேர்ள் ப்ரைண்டை" என்றாள்.

“அம்மா. உனக்கு ஒன்று தெரியுமா"

என்ன என்பது போல பார்த்தாள்.

“எனக்கு கேர்ள் ப்ரண்டே கிடையாது. நேற்றுதான் எனக்கு புதுசா இரண்டு கேர்ள் ப்ரண்ட் கிடைச்சாங்க"

“ஓ"

“ஆமாம்மா. அதிலும் ஒருத்தர் அழகான கேர்ள் ப்ரண்ட்"

“மாதவி"

“இல்லேம்மா. நீங்கதான்" என்றேன். அவள் முகத்தில் செம்மை. அழகாக வெட்கப்பட்டாள்.

“பொய் செல்றே"

“இல்லேம்மா” என்று சொன்னதும் அவள் முகம் மேலும் ப்ரகாசமானது. அழகாக சாப்பிட்டாள். இரண்டே விரலில் அழகாக சாப்பிட்டாள். அழகாக சாப்பிட்டு முடித்தாள். ரெஸ்டாரெண்டில் இன்று ஆட்கள் அதிகம். அதிலும் இவள் மிகவும் அழகாக இருந்ததால் எல்லாரும் இவளையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தார்கள். அவள் சுற்று முற்றும் பார்த்தாள். பக்கத்தில் ரோஜா செடியில் ஒரு ரோஜாப்பூ.

“அழகான பூ" என்று தன் சுட்டு விரலில் காட்டினாள். பெண்களுக்கு மூணு ஆசைதானே. பூ, புடவை, நகை. நான் மெல்ல குனிந்து அந்த பூவை அதற்கு வலிக்காமல் எடுத்தேன்.

“இந்தாம்மா. கமான்"

அவள் என்னருகில் வந்தாள். வாவ். ஃபர்ப்யூம் ஸ்மெல். சட்டென்று அவள் கூந்தலில் வைத்தேன். இது சற்றும் எதிர்பாராத தருணம். அவள் முகத்தில் உஷ்ணம். சிவப்பு. கோபித்துக் கொண்டு விட்டாள். சடார் என்று பின் வாங்கினாள்.

“ஸாரிம்மா" என்றேன். அவள் பதில் எதுவும் சொல்லவில்லை. மெல்ல எழுந்தாள். நான் தடுக்கும் முன் அவள் எழுந்து பைக் நோக்கி சென்றாள். நான் பேயறைந்தவன் போல ஆனேன். ஒரு வேளை அதிகமாக உரிமை எடுத்து கொண்டேனா? சட். என்னை செருப்பால்தான் அடிக்க வேண்டும். நான் வேகமாக வெளியே வர பின்னால் பேரர் துரத்திக் கொண்டு வந்தான்.

“சார். பில்"

பாக்கெட்டில் இருந்த பணத்தை அப்படியே தூக்கிப்போட்டு ஓடி வந்தேன். இடியட். என் கஷ்டம் அவனுக்கு எப்படி தெரியும். அம்மா வேகமாக வெளியே போய்க் கொண்டு இருந்தார்கள். கோபமா? வெளியே வந்தவள் ஆட்டோவை பிடித்துக் கொண்டு போய் விட்டாள். தலைமேல் கையை வைத்துக் கொண்டு உட்கார்ந்து விட்டேன். சற்று நேரத்தில் சுதாரித்துக் கொண்டு பைக்கை கிளப்பினேன். அரை மணி நேரம் பயணம் செய்தது நினைவில்லை. வீட்டுக்கு வேகமாக சென்றேன். நான் வீட்டில் நுழைவதற்கும் அம்மா ஹாலில் உட்கார இருப்பதற்கும் சரியாக இருந்தது.