ஆனந்தம்.10

மூவரின் மனதிலும் ஒரே கேள்விதான்! தங்களாலேயே மறக்க முடியாதபோது, ஆனந்த் சென்னைக்குத் திரும்பி எப்படி சமாளித்துக் கொண்டிருக்கிறான்?

ரஞ்சிதம் குழம்பிக் கொண்டிருக்கும்போதே செல்போன் மணிச்சத்தம் அவளது சிந்தனையைக் கலைத்தது. டிஸ்ப்ளேயில் ‘அக்கா’ என்று தெரியவே, பதட்டத்துடன் எடுத்தாள் ரஞ்சிதம்.

‘ஹலோ அக்கா?’ கொஞ்சம் அச்சத்துடன் பேசினாள் ரஞ்சிதம். மறுமுனையில், தன் அக்கா ஓரிரு நொடிகள் மௌனமாக இருக்க, மேலும் பதற்றமடைந்தாள்.

”அக்கா?” மீண்டும் அழைத்தாள் ரஞ்சிதம்.

”ஹலோ ரஞ்சி,” ஆனந்த் அம்மாவின் குரல் உற்சாகமாய்க் கேட்டது. “ஆனந்தை நல்லாக் கவனிச்சுக்கிட்டதா சொன்னான். ரொம்ப தேங்க்ஸ்டீ! உங்க மூணு பேரைப் பத்தியும்தான் வந்ததுலேருந்து பேசிட்டேயிருக்கான். உங்களை ரொம்பவே மிஸ் பண்றான்.”

“ரொம்ப சந்தோஷம் அக்கா,” என்று கூறிய ரஞ்சிதம் தொடர்ந்தாள். “இப்ப அவன் வீட்டுல இல்லையா?”

”வீட்டுலதான் இருக்கான்,” என்ற பதில் சிரிப்பொலியோடு கலந்து வந்தது. “உங்க மூணுபேருகிட்ட கத்துக்கிட்ட மொத்த வித்தையையும் என்கிட்டே காட்டிக்கிட்டு இருக்கான்.”

“என்னது?” அதிர்ந்தாள் ரஞ்சிதா.

மறுமுனையில் ஆனந்தின் அம்மா பேசுவது அவளது காதில் விழுந்தது.

“டேய், கையை வைச்சுக்கிட்டு சும்மாயிருடா. அதான் ராத்திரி பூரா அம்மாவைப் படாதபாடு படுத்தினியே பத்தாதா? சித்தியோட ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் பேசிட்டு வர்றேன்..”

ரஞ்சிதம் முகம் சிவந்தாள். ஆனந்த் தற்போது சென்னையில் என்ன செய்துகொண்டிருக்கிறான் என்பதைப் புரிந்துகொண்டவளது முகத்தில் குறும்புப்புன்னகை பூத்தது. அதுவரை தன்னை உறுத்திக் கொண்டிருந்த குற்ற உணர்ச்சியிலிருந்து விடுபட்டவளாக, கடைசியாக செல்போனில் சொன்னாள்.

‘ஆனந்த், உன்னை நாங்களும் ரொம்பவே மிஸ் பண்றோம்’

(முற்றும்)