टू इन्सेस्ट ऑर नॉट टू इन्सेस्ट

टू इन्सेस्ट ऑर नॉट टू इन्सेस्ट

"एक गोष्ट विचारु का?" साडीला लावलेल्या पिना काढून ठेवत सारीका म्हणाली.

"विचार की, परवानगी कसली मागतेस?" बेडवर बसून सारीकाला न्याहाळताना विकास म्हणाला. कपडे घालताना आणि काढताना सारीकाला बघणं हा विकासचा आवडता छंद. त्यातून ती 'साडी' नेसत किंवा फेडत असेल तर क्या बात!

"आजच्या पार्टीत सगळ्यात जास्त सुंदर कोण दिसत होतं? खरं-खरं सांग..."

"तूच की, अजून कोण?"

"खरं बोलतोयस की उगाच मला चढवायला म्हणून..."

"तुला चढवायला, आय मीन, चढवून घ्यायला तर मला नेहमीच आवडतं गं..."

"शटाप! खरं सांग ना, आज सगळ्यात जास्त 'हॉट' कोण दिसत होतं?"

"खरं सांगू म्हणतेस? अं... नक्की कुणा-कुणाबद्दल सांगू आता...?"

"विकास, प्लीज!" नुकतीच उतरवलेली साडी गुंडाळून बेडवर फेकत सारीका विकासच्या शेजारी येऊन बसली. "पंधरा वर्षांपासून एकत्र आहोत आपण. तुझ्या नजरेतून ओळखू शकते मी, तुझ्या मनात काय चाललंय ते..."

"अच्छा?" काळ्या स्लीव्हलेस ब्लाऊजमधून ऊतू जाणारं सारीकाचं गोलाकार स्तनसौंदर्य नजरेत साठवत विकास बोलला. "मग तूच सांग की, विचारतेस कशाला?"

"कन्फर्म करायला! मी ओळखलेली गोष्ट खरी आहे की नाही तेवढंच जाणून घ्यायचंय, म्हणून विचारतीये... सांग ना."

"हे बघ, तू माझ्यासोबत असलीस की मला दुसऱ्या कुणाकडं बघावंसंसुद्धा नाही वाटत. त्यातून तू हा असा साजशृंगार करुन आलीस म्हणजे..." तिच्या उघड्या गुबगुबीत दंडांवर त्याच्या हाताची बोटं नाचू लागली आणि त्याच्या तोंडातून किशोर कुमार गाऊ लागला, "ये नैना ये काजल, ये जुल्फें ये आँचल.. खूबसूरत सी हो तुम गजल..."

"बास बास बास... तुला कुणाकडं बघावंसं वाटतं आणि कुणाचं काय बघायला आवडतं ते सगळं मला माहितीये," आपल्या दंडावर फिरणाऱ्या त्याच्या एका हाताचं मनगट पकडून सारीकानं तो हात वर उचलला. त्याच्या हाताची बोटं आपल्या चेहऱ्यावर टेकवून तिनं हात सोडून दिला. तिच्या कपाळावरुन आणि नाकावरुन घसरत, तिच्या लालभडक ओठांवर ती बोटं रेंगाळली. विकासला पेटवण्यासाठी ती स्वतःच मान हलवून आपले ओठ त्याच्या बोटांवर घासू लागली. मधूनच आपल्या गोड-गुलाबी जिभेचं टोक बाहेर काढून तिनं त्याच्या बोटांना ओलसर स्पर्श केला.

"आह... सरु डार्लिंग," असं म्हणत विकास तिच्या अंगावर झेपावला. दोन्ही हातांनी तिचे उघडे दंड घट्ट धरत तो तिच्या सुंदर रेखीव चेहऱ्याची चुंबनं घेऊ लागला. डोळ्यांवर, कपाळावर, गालांवर आपले ओठ टेकवत तो तिच्या मादक ओठांपर्यंत येऊन पोहोचला. त्याचे ओठ तिच्या ओठांवर टेकणार, एवढ्यात सारीकानं दोन्ही हातांनी त्याचा चेहरा घट्ट पकडून ठेवला.

"मम्मी कशी दिसत होती आज?" प्रश्न विचारताना तिचे ओठ त्याच्या ओठांना घासून गेले, एवढं त्यांच्यातलं अंतर कमी झालं होतं.

"काय म्हणालीस?" विकासला तिच्या प्रश्नातले सगळे शब्द ऐकू आले होते, पण त्या वाक्याचा एकत्र अर्थ लावण्याइतका त्याचा मेंदू सतर्क नव्हता.

"मम्मी.. कशी.. दिसत.. होती.. आज?" एक-एक शब्द सावकाश उच्चारत सारीकानं पुन्हा प्रश्न केला.

"कशी म्हणजे...? छानच... छानच दिसत होती... होत्या... बर्थडे होता ना त्यांचाच... कितवा गं?" विषय बदलायचा प्रयत्न करत विकास बोलला.

"फिफ्टी-फाईव्ह. पंचावन्न." विकासच्या डोळ्यांत रोखून बघत सारीकानं उत्तर दिलं.

"अरे हो, विसरलोच की.. पंचावन्न! वाटत नाही ना पण...?"

"काय वाटत नाही, विकास?"

"तेच... पंचावन्न वय झाल्यासारखं..."

"मग किती वय झाल्यासारखं वाटतं, विकास? पंचेचाळीस? की पस्तीस?"

"काहीतरीच काय, सरु... पस्तीसची तर तू आहेस."

"हो ना? मग पंचावन्न वर्षांच्या माझ्या मम्मीमधे असं काय आहे जे तुला पस्तिशीत आकर्षित करतं? मला कळू शकेल का, पतीदेव?"

"कमॉन सरु," स्वतःचा चेहरा मोठ्या मुश्किलीनं सारीकाच्या पकडीतून सोडवत विकास मागं सरकला. "माझं तुझ्या मम्मीशी चांगलं जमतं. आणि आज तसाही त्यांचा वाढदिवस होता, त्यामुळं जरा चेष्टा-मस्करी जास्त केली असेल. पण म्हणून तू वेगळा काहीतरी अर्थ त्यातून काढू नकोस."

"वेगळा अर्थ म्हणजे काय, विकास?" सारीकाच्या बोलण्यातून तिला नक्की काय वाटतंय ते कळतच नव्हतं. ती ना हसत होती, ना चिडून बोलत होती. सरळ आणि शांतपणे विकासच्या डोळ्यांत डोळे घालून ती त्याला प्रश्न विचारत होती. विकासची अस्वस्थता मात्र क्षणाक्षणाला वाढत चालली होती.

"हे बघ सारीका, तू समजतेस तसं काहीही नाहीये. मी तुझ्या मम्मीचा प्रचंड आदर करतो. अगदी माझ्या स्वतःच्या मम्मीएवढाच, किंवा त्यापेक्षाही जास्त कदाचित..."

"ओह, आय सी!" सारीका त्याच्या जवळ सरकत म्हणाली. "तुझ्या मम्मीबद्दल तुझ्या काय भावना आहेत ते मला चांगलंच माहिती आहे, विकास. तशाच भावना तुला माझ्या मम्मीबद्दल वाटतात, असंच ना?"

"छे छे! तू कुठला विषय कुठं घेऊन चाललीयेस? मी रिस्पेक्टबद्दल बोलतोय आणि तू..."

"मी इन्सेस्टबद्दल बोलतीये. येस, इन्सेस्ट! मराठीत बोलायचं झालं तर, जवळच्या नात्यातल्या व्यक्तींमधे येणारे 'तसले' संबंध..." हे बोलत असताना सारीकाच्या चेहऱ्यावर हास्याची बारीक लकेर उमटलेली विकासला दिसली.

"ते मी मूडमधे असताना फँटसी म्हणून तुझ्याशी शेअर केलं होतं, विसरलीस का? आणि अशा खूप साऱ्या फँटसीजबद्दल मी नेहमीच बोलतो." सारीकाच्या चेहऱ्यावरचे भाव बघून विकासला थोडा धीर आला.

"बाकीच्या खूप साऱ्या फँटसी आहेतच रे.. पण इंटरनेटवरच्या पॉर्न साहित्यामधे मेजॉरिटी इन्सेस्ट प्रकाराची आहे, असं तूच मला समजावलं होतंस, विसरलास का?"

"नाही विसरलो, पण पॉर्न साहित्य आणि प्रत्यक्ष आयुष्य यात फरक आहे ना, राणी?" पुन्हा तिच्या दोन्ही खांद्यांवर हात ठेवत विकास बोलला.

"फरक आहे तसं साम्यसुद्धा आहेच ना? आपल्या अनुभवातून आणि विचारांमधूनच पॉर्न तयार होतं, असं तूच म्हणत असतोस. आणि कुठल्याही फँटसीला चांगलं किंवा वाईट लेबल लावू नये, प्रत्येक फँटसीची वेगळीच मजा असते, असंही आपण बोलतो ना? मग बाकी सगळ्या फँटसी प्रकारांची मजा लुटून, फक्त इंसेस्टचा विषय काढला की तू टाळायचा प्रयत्न का करतोस?" विकासच्या शर्टची बटणं काढत सारीका बोलत होती.

"टाळायचा प्रश्न नाही, सारीका. इंसेस्ट हा प्रत्येकाला नेहमीच कम्फर्टेबल वाटेल असा प्रकार नाहीये असं मला वाटतं, एवढंच."

"असं का वाटतं पण तुला? तू स्वतःच कित्येकदा मला तुझ्या मम्मी आणि दीदीबद्दलच्या फँटसी ऐकवल्या आहेत. सेक्समध्ये देहभान हरपले असताना तू मला कधी-कधी मम्मीऽऽ माझी सेक्सी मम्मीऽऽऽ असं ओरडत अजून जोमानं झवतोस.. मला तुझी गांड मारु दे ना दीदीऽऽ असं म्हणून विनवण्या करतोस आणि गांडीत न घुसवता वरच्या वरच झडतोस.. लहान बाळासारखा माझ्या छातीला बिलगून दुद्दू पिताना मम्मीऽऽ मम्मीऽऽऽ म्हणत एक्साईट होतोस... असं वागल्यानं तुला 'किक' बसते असं तूच मला सांगितलंस ना?" बोलता-बोलता विकासचा शर्ट बाजूला करुन त्याच्या केसाळ छातीवर ती आपली लांबसडक बोटं फिरवू लागली.

"तो सगळा पॉर्न फिल्म्स बघण्याचा आणि सेक्स स्टोरीज वाचण्याचा परिणाम आहे. प्रत्यक्ष आयुष्यात मला ना तसला काही अनुभव आहे, ना अनुभव घ्यायची इच्छा..." सारीकाला जवळ ओढत विकास म्हणाला.

"थांब थांब थांब..." त्याच्या मिठीतून स्वतःला सोडवत सारीका मागं सरकली. "म्हणजे तुला असं म्हणायचंय की इंटरनेटवर पॉर्न साहित्यामधे तू इन्सेस्ट प्रकार वाचला नसतास तर तुझ्या मनात अशा फँटसी तयारच झाल्या नसत्या?"

"अं... असं जर-तर विचार करुन नाही सांगू शकत. पण कदाचित नसत्या झाल्या."

"मला नाही पटत," असं म्हणून सारीका बेडवरुन उठली आणि काहीतरी शोधाशोध करायला लागली.

"अगं काय झालं? अचानक काय शोधायला लागलीस?" तिच्या हालचाली न्याहाळत विकासनं विचारलं.

"एक मिनिट, माझा फोन कुठं ठेवला मी?" असं बोलत सारीका बेडरुममधून बाहेर हॉलमधे चालत गेली. ब्लाऊज-परकरमधल्या तिच्या पाठमोऱ्या आकृतीकडं बघताना विकासला संध्याकाळच्या पार्टीची आठवण झाली. पार्टीची म्हणण्यापेक्षा पार्टीतल्या 'मुख्य आकर्षणा'ची आठवण झाली. त्याला सारीकाच्या मम्मीची आठवण आली!

पंचावन्नाव्या वर्षी काय मेन्टेन केलंय स्वतःला... आज स्लीव्हलेस ब्लाऊज आणि सिल्कच्या साडीमधे काय कमाल दिसत होत्या... पार्टीला आलेल्या मावशा आणि काकवांचा नुसता जळफळाट... एवढंच कशाला, सारीकाच्या बहिणीसुद्धा फिक्या वाटत होत्या मम्मींसमोर... अर्थात सारीकाची बातच न्यारी. ती तशीही तिच्या नातेवाईकांमधे वेगळीच दिसते, उठून दिसते. पण मम्मींचं कौतुक यासाठी की, सगळ्यांमधे मिळून-मिसळूनसुद्धा स्वतःचं स्वतंत्र व्यक्तिमत्व आणि महत्त्वाचं म्हणजे 'सेक्स अपील' अजून टिकवून ठेवलंय बाईंनी...

शी! बाई म्हणायला कसंतरीच वाटतं ना... शाळेत शिकवत असल्या तरी मम्मी कधीच 'बाई' वाटल्या नाहीत. 'मिस्' शब्द चांगला आहे त्यापेक्षा. अलीकडंच केसांचा बॉबकट केल्यापासून अजूनच तरुण दिसायला लागल्यात... पण तरुण दिसणं हा त्यांच्या सेक्स अपीलचा भाग नव्हताच कधी... त्यांचं मॅच्युअर वागणं, धीरगंभीर पण प्रसन्न दिसणं, काळजीनं सगळ्यांशी बोलणं, हसणं, हे सगळं विकासला प्रचंड आकर्षक वाटायचं. सारीकाकडं त्यानं या गोष्टींचं बऱ्याचदा कौतुकसुद्धा केलेलं होतं... सारीकालासुद्धा आपल्या मम्मीचा अभिमान वाटत होता. पण...

...पण एक गुपित विकासनं सारीकापासून अजूनपर्यंत लपवून ठेवलं होतं. मम्मीऽऽ मम्मीऽऽऽ म्हणत जेव्हा तो सारीकाचे मऊ लुसलुशीत स्तन चोखत असतो, तेव्हा त्याच्या नजरेसमोर त्याच्या स्वतःच्या नव्हे, तर सारीकाच्या मम्मीच्या उन्नत उरोजांची प्रतिमा तरळत असते. सारीकाला ओणवी करुन डॉगी स्टाईलमधे झवताना जेव्हा त्याचं यान तिच्या गुबगुबीत ढगांमधे गडप होतं, तेव्हा त्याला स्वतःच्या नव्हे, तर सारीकाच्या मम्मीचे विशाल नितंब आठवत असतात...

अजूनपर्यंत सारीकासोबत ही फँटसी शेअर करायचं त्याचं धाडस झालं नव्हतं. आणि आज नेमकं पार्टीमधे त्याच्याकडून असं काय घडलं असावं की ज्यामुळं सारीकाला एवढा थेट संशय यावा? आपल्याच विचारांमधे विकास गुंगलेला असताना, हातात फोन घेऊन सारीका परत आली आणि त्याच्यासमोर बेडवर बसली.

"सापडला बाबा फोन. आल्यावर पर्स बाहेरच ठेवली, त्यामधेच होता..." असं पुटपुटत सारीका फोनमधे काहीतरी शोधू लागली.

"अगं पण, अचानक उठून जाण्याएवढं काय अर्जंट काम आठवलं तुला?"

"काम नाही रे... तू म्हणालास ना की, इन्सेस्ट फँटसी हा सगळा पॉर्न फिल्म्स बघण्याचा आणि सेक्स स्टोरीज वाचण्याचा परिणाम आहे. त्यावरुन मला काहीतरी आठवलं..."

"काय आठवलं? इन्सेस्ट व्हिडीओ बघितलास का एवढ्यात नवीन? की नवीन सेक्स स्टोरी वाचलीस, जवळच्या नात्यातल्या व्यक्तींमधल्या संभोगाची...?" सारीकाजवळ सरकत विकासनं विचारलं.

"नाही रे, मी काय तेवढंच शोधत असते काय इंटरनेटवर?" विकासच्या उघड्या छातीवर रेलत तिनं फोनमधलं उत्खनन कार्य सुरुच ठेवलं. "चांगल्या क्वालिटीच्या प्रणयकथा लिहिणारा माझा एक आवडता लेखक आहे, त्यानं इन्सेस्ट या प्रकाराबद्दल लिहिलेला एक लेख वाचला मी एवढ्यात. तुला लिंक पाठवणार होते, पण म्हटलं वाचूनच दाखवू निवांत. तुझ्या बोलण्यावरुन मला एकदम तो लेख आठवला आणि... येस्स, सापडला. दाखवू वाचून?"

"इर्शाद!" हसत-हसत विकास म्हणाला. बाहेरुन घरात आल्यावर, अर्धवट कपडे उतरवून बेडवर एकमेकांच्या अंगावर रेलून बसायचं आणि मनसोक्त गप्पा मारायच्या, हा त्या दोघांचा वीक पॉइंट होता. पुस्तकांमधे किंवा इंटरनेटवर वाचलेलं आणि आवडलेलं काही ना काही दोघं एकमेकांना वाचून दाखवायचे, त्यावर चर्चा करायचे. वाचणाऱ्याचं सगळं लक्ष पुस्तकात किंवा फोनमधे असायचं, पण ऐकणाऱ्याचं मात्र निम्मंच लक्ष ऐकण्यात असायचं. आत्तासुद्धा आपल्या अंगावर रेलून बसलेल्या सारीकाच्या उबदार मुलायम स्पर्शाचं सुख अनुभवण्याकडं विकासचं जास्त लक्ष होतं. तिच्या उघड्या गुबगुबीत दंडांवर आणि कंबरेवरच्या मांसल वळ्यांवर त्याची बोटं सराईतपणे नाचत होती. सारीकाला याची सवय असल्यानं तीसुद्धा आपल्या शरीराचे लाड करुन घेत मोबाईलच्या स्क्रीनवर दिसणारा लेख मोठ्यानं वाचू लागली...

"टू इन्सेस्ट ऑर नॉट टू इन्सेस्ट!

इंटरनेटवर वाचायला मिळणाऱ्या पॉर्न साहित्यापैकी खूप मोठा वाटा इन्सेस्ट प्रकाराचा आहे. कुणाला आवडो अथवा न आवडो, सत्य हेच आहे. यामागची अनेक वेगवेगळी कारणं अशी असू शकतात...

पॉर्न साहित्य - स्टोरी किंवा फिल्म - तयार करणारे बहुतांश पुरुषच आहेत. अलीकडं काही स्त्री लेखिका किंवा दिग्दर्शिका या क्षेत्रात येताना दिसतायत, पण एकूण साहित्यनिर्मितीमधे त्यांचं प्रमाण अगदीच नगण्य आहे.

पॉर्न साहित्याचे ग्राहकसुद्धा बहुसंख्येनं पुरुषच आहेत. स्त्रिया आवडीनं हे साहित्य वाचायला किंवा पाहायला लागल्या असतील, पण साहित्यनिर्मितीचा उद्देश शक्यतो पुरुष ग्राहकांचं मनोरंजन हाच असतो. मुख्य प्रवाहातली फिल्म इंडस्ट्रीसुद्धा याला अपवाद नाही, बरं का!

अगदी मुळापासून विचार केल्यास, वयात येणाऱ्या मुलांना लैंगिक कल्पनाविलास करण्यासाठी सर्वाधिक ऐक्सेस कुणाचा असतो? आपल्या घरातल्या आणि नात्यातल्या स्त्रियांचा! शरीरात आणि मनात लैंगिक भावना निर्माण होत असताना समोर कुणीतरी 'मॉडेल' स्त्री हवी असते. माहितीतलं मॉडेल म्हणजे घरातली आई, बहिण, मावशी, काकू, वहिनी, वगैरे. या व्यक्तींच्या शरीराचं आणि व्यक्तिमत्वाचं निरीक्षण करत मुलं आपली लैंगिक स्वप्नं रंगवायला शिकतात.

सुरुवातीला कपड्यांच्या वरुन निरीक्षण आणि अंदाज; मग चुकून मिळालेलं कपड्यांच्या आतल्या अंगाचं दर्शन; मग मुद्दाम चोरुन बघणं; अंतर्वस्त्रं हाताळणं; चोरटा स्पर्श करणं; अशा टप्प्यांमधे मुलांचा 'कामानुभव' सुरु होतो.

पेपरमधे छापून येणारे नट्यांचे आणि जाहीरातीतल्या मॉडेल्सचे फोटो बारकाईनं न्याहाळता येतात. आता तर मोबाईलवर असे फोटो डाऊनलोड करुन, झूम करुन बघता येतात. पण या स्त्रिया आयुष्यात कधीच आपल्याला प्राप्त होणार नाहीत, याची खात्री असल्यानं त्यांच्याबद्दल स्वप्नरंजन करुन पुरेपूर लैंगिक समाधान मिळत नाही.

असं म्हणतात की, स्वप्नं मोठी जरुर बघावीत, पण उद्दीष्टं साध्य करता येण्याएवढीच मोठी ठेवावीत. स्वित्झर्लंडच्या बागेत फिरण्याचं स्वप्न बघत राहिलं तर निराशा पदरी येईल, पण महाबळेश्वरच्या बागेचं उद्दीष्ट ठेवलं तर मन आणि शरीर जास्त ऊर्जेनं कामाला लागतील.

पॉर्न फिल्म्सचा कितीही प्रसार झाला तरी इन्सेस्ट प्रकार अजिबात कमी न होण्यामागं हे खूप मोठं कारण आहे, असं मला वाटतं. सनी लिओनी कितीही आकर्षक दिसत असली तरी तिच्याशी संग करण्याची कल्पना आपलाच मेंदू अशक्य म्हणून नाकारत राहतो. पण सनी लिओनीसारख्या देहसंपत्तीची स्त्री आपल्या आजूबाजूला असेल तर मेंदूला ते 'मॉडेल' तुलनेनं जास्त विश्वसनीय आणि साध्य करता येण्यासारखं वाटतं. पुन्हा अशी स्त्री अनोळखी असेल तर हे उद्दीष्ट अशक्य वाटू शकतं, पण तीच स्त्री ओळखीची किंवा नात्यातली असेल तर मेंदू अजून जोमानं कामाला लागतो आणि त्या स्त्रीभोवती स्वतःची लैंगिक स्वप्नं रचू लागतो. नातं जितकं जवळचं, तितकी मेंदूची मोटीव्हेट आणि चार्ज होण्याची शक्यता जास्त!

प्रत्यक्ष शरीरसंबंधातून मिळणारं लैंगिक समाधान आणि काल्पनिक लैंगिक समाधान या दोन वेगळ्या गोष्टी आहेत. प्रत्यक्ष शरीरसंबंधासाठी बायको, मैत्रिण, गर्लफ्रेन्ड, प्रेयसी, एस्कॉर्ट, असे काही मर्यादीत पर्याय समाजानं उघड किंवा अप्रत्यक्षपणे मान्य केलेले आहेत. नैसर्गिक भावना मात्र ही सामाजिक बंधनं पाळत बसत नाहीत. त्यामुळं समाजानं आखून दिलेल्या नैतिक चौकटीबाहेरचे विचार डोक्यात येणं कुणीच थांबवू शकत नाही. जवळच्या नात्यातल्या स्त्रीसोबत शरीरसंबंध ठेवणं 'पाप' आहे असं समाजनियम सांगतात. पण अशा स्त्रीबद्दल लैंगिक आकर्षण वाटणं पूर्णपणे नैसर्गिक आहे. समाज आणि निसर्ग यांच्या संघर्षामधे कधी समाजाची भीती जिंकते तर कधी निसर्गभावना विजयी होतात. पण हा निकाल कधीच ब्लॅक ऐन्ड व्हाईट नसतो. त्यामधे असंख्य 'शेड्स ऑफ ग्रे' असतात! या शेड्सनुसार माणसाचं वर्तन ठरत जातं.

उदाहरणार्थ, समाजाची प्रचंड भीती बाळगणारा माणूस इन्सेस्ट विचारांपासून पळून जायचा, त्यांच्याकडं दुर्लक्ष करायचा जीवापाड प्रयत्न करतो. असा विचारसुद्धा मनात येणं त्याला पाप वाटतं, अपराधी वाटतं. स्वतःबद्दल गिल्टी फीलिंग घेऊन तो जगत राहतो. लक्षात घ्या, जवळच्या नात्यातल्या स्त्रीबद्दल लैंगिक आकर्षण वाटतच नाही असं म्हणणं अनैसर्गिक ठरेल. त्यामुळं समाजनियमांचं पारडं निसर्गनियमांपेक्षा जड झालं की असं आकर्षण दाबून टाकणारी परिस्थिती निर्माण होते.

याच्या अगदी उलट परिस्थिती म्हणजे, समाजाची लाज किंवा भीती गुंडाळून इन्सेस्ट संबंध प्रत्यक्ष आचरणात आणणारे लोक. जवळच्या नात्यातल्या स्त्रीसोबत बिनधास्त शरीरसंबंध ठेवणारे, शक्य झाल्यास त्या संबंधांचं समाजमान्य नात्यात, म्हणजे लग्नात वगैरे, रुपांतर करणारे लोक. असे लोक संख्येनं कमी असतील, पण असतात नक्की.

आता या दोन्ही टोकांच्या मधला प्रकार म्हणजे, मनातल्या मनात नैसर्गिक लैंगिक भावना जोपासणारे, पण प्रत्यक्ष आयुष्यात समाजाच्या मर्यादा पाळणारे लोक. जवळच्या नात्यातल्या स्त्रीबद्दल वाटणाऱ्या प्रखर लैंगिक भावनांची मनातल्या मनात किंवा स्वप्नात उजळणी करुन मानसिक सुख मिळवणारे हे लोक प्रत्यक्ष जीवनात त्याच स्त्रियांचा प्रचंड आदर करत असतील, त्यांना योग्य तो मान-सन्मान देत असतील, त्यांच्या जवळीकीचा गैरफायदा घेत नसतील, असं खरंच शक्य आहे. स्वतःच्या आईबद्दल किंवा सख्ख्या बहिणीबद्दल, अर्थात तिच्या शरीराबद्दल, वाटणाऱ्या आकर्षणाचा बाऊ न करता, त्याबद्दल स्वतःला दोष न देता, अपराधी वाटून न घेता, उलट त्या नैसर्गिक भावनांना फुलवत त्यांचा आनंद घेणारे हे लोक असतात. असा मानसिक आनंद घेणारे लोक विकृतच असतात आणि त्यांच्यापासून त्यांच्या नात्यातल्या स्त्रियांना धोकाच असतो, असं म्हणणं अतिशयोक्तपूर्ण आणि चुकीचं ठरेल.

एक उदाहरण घेऊ. लहानपणी मुलांसाठी आपले वडील हेच रोल मॉडेल असतात. हळू-हळू शाळेतले शिक्षक त्या रोल मॉडेलची जागा घेतात. मग कॉलेजमधले सिनियर्स किंवा समाजातल्या यशस्वी व्यक्ती आपल्या रोल मॉडेल वाटू लागतात. लैंगिक विचारप्रक्रियेमधेसुद्धा प्रत्येकजण हेच टप्पे पार करत जात असतो. आकर्षणाची सुरुवात जवळच्या नात्यातल्या स्त्रिया-मुलींबद्दल, मग शाळेतल्या शिक्षिका आणि विद्यार्थिनी, त्यानंतर समाजातल्या इतर बायकांबद्दल, वगैरे.

काही मुलं मोठी झाल्यावर आपल्या वडलांपेक्षा एखाद्या यशस्वी उद्योजकाला किंवा नेत्याला मानू लागतात, पण काही मुलं कितीही मोठी झाली तरी वडलांनाच रोल मॉडेल मानतात किंवा त्यांच्यासारखंच बनायचा प्रयत्न करत राहतात. यात चूक किंवा बरोबर काहीच नाही. त्याचप्रमाणं, काही मुलं सुरुवातीला आई किंवा बहिणीबद्दल लैंगिक विचार मनात आणून स्वतःचं समाधान करुन घेत असली तरी हळू-हळू वयानुसार आणि अनुभवानुसार बाकीच्या स्त्रियांबद्दल फँटसी बाळगू लागतात, पण काही मुलं लग्नानंतर किंवा प्रत्यक्ष शारीरिक संबंधाचा अनुभव घेतल्यानंतरसुद्धा आई-बहिणीबद्दलच फँटसी बाळगत राहतात. यातसुद्धा चूक-बरोबर काही ठरवू नये, असं मला वाटतं.

लैंगिक, शृंगारिक, पॉर्न साहित्याची निर्मिती करणारे लेखक किंवा कलाकार हीसुद्धा माणसंच असतात. त्यांची जडण-घडण बाकीच्यांप्रमाणे वर सांगितलेल्या टप्प्यांमधूनच झालेली असते. स्वतःच्या अनुभवांवर किंवा विचारांवर आधारित कथा किंवा कलाकृती निर्माण करायची म्हटलं, तर या नैसर्गिक विचारांचा प्रभाव त्या कलाकृतीवर पडणं अटळ आहे. समाजाची भीती किंवा लाज बाळगून काहीजण तो प्रभाव टाळत असतील, पण व्यक्तिशः ते स्वतः असा प्रभाव नाकारु शकत नाहीत. पण म्हणून इन्सेस्ट कथा लिहिणारे लेखक स्वतःच्या आया-बहिणींशी शरीरसंबंध ठेवतच असतील किंवा वहिनीचा गैरफायदा घ्यायचा प्रयत्न करतच असतील असं म्हणणं अन्यायकारक ठरेल. त्याचप्रमाणं, असं इन्सेस्ट न लिहिणारे किंवा न वाचणारे लोक घरातल्या आया-बहिणी-वहिनींकडं लैंगिक भावनेनं बघतच नसतील असं म्हणणंसुद्धा भोळसटपणाचं ठरेल.

पॉर्न किंवा शृंगारिक साहित्यामधे फँटसीला खूप महत्त्व आहे. तसं ते कुठल्याही कलाप्रकारामधे असतंच. उगाच नाही परीच्या आणि जादूच्या गोष्टी लहानपणापासून आपल्याला आवडत. पन्नास-पन्नास गुंडांना एकट्यानं लोळवणारा हिरोसुद्धा म्हणूनच लोकप्रिय होतो. चेहऱ्यावर एकही डाग नसलेली, लख्ख गोरी, चित्र काढल्याप्रमाणं प्रमाणबद्ध शरीरसंपदा असलेली हिरोईन म्हणूनच प्रेक्षकांना प्रचंड आवडते. हा सगळा देखावा काल्पनिक आहे, त्यामागच्या भावना फक्त खऱ्या आहेत, याची जाणीव ठेवली म्हणजे झालं. मग सिक्स-पॅक बॉडीवाला हिरो वाळूच्या घड्याळाप्रमाणं फिगर असलेल्या हिरोईनचं चुंबन कसं घेतो हे बघून प्रेक्षक घरी जातो आणि आपली ढेरी बायकोच्या पोटावरच्या वळ्यांवर दाबत तिच्या ओठांचं रसपान करुन आनंद मिळवतो. त्याच्या ढेरीचा आणि तिच्या वळ्यांचा त्या चुंबनसुखात अडथळा नाही येत.

फँटसीचा आनंद कुठपर्यंत लुटायचा आणि प्रत्यक्षात त्याचा वापर कुठपर्यंत करायचा हे जो-तो स्वतःपुरतं ठरवू शकतो. इन्सेस्ट कथा वाचल्यामुळं वाचकाच्या मनात स्वतःच्या आई-बहिणीबद्दल 'पाप' निर्माण झालं, असा दावा करणाऱ्यांना विचारावंसं वाटतं की, लहानपणापासून देवाच्या आरत्या, श्लोक, स्तोत्रं, भजनं ऐकणाऱ्या किती लोकांचे खरोखर 'देव' झाले हो? चांगलं बघावं, चांगलं वाचावं, चांगलं वागावं, ही अपेक्षा मान्य, पण चांगलं म्हणजे नक्की काय हे ज्याचं-त्यानं स्वतःच ठरवलेलं असतं. आणि जे काही ठरवलं असेल ते स्थळ-काळ-व्यक्तीपरत्वे तो बदलतसुद्धा असतो. मग उगाच कुठलीतरी कथा वाचून वाचक बिघडला असं म्हणण्याला काय अर्थ उरतो.

भारतातच नव्हे, तर परदेशातल्यासुद्धा पॉर्नविश्वात इन्सेस्ट हा प्रकार बहुसंख्येनं आढळतो. याचाच अर्थ, एवढे सारे लोक एवढा सारा वेळ त्या दृष्टीनं विचार करतात, कल्पनाविस्तार करतात, अनुभव घेतात, आणि त्यासंबंधी कलाकृती घडवतात. ज्याला या प्रकाराचा आनंद घ्यायचा आहे त्यानं तो घ्यावा, घेतो. ज्याला हा प्रकार बघितल्यानंतर किंवा वाचल्यानंतर आवडणार नाही, तो निश्चितच पुढच्या वेळी त्या प्रकाराच्या वाटेला जाणार नाही. पण नैतिकतेच्या आडून नैसर्गिक भावनांवर भले-बुरे शिक्के मारणं मानसशास्त्रीयदृष्ट्या योग्य वाटत नाही. या भावना कशामुळं निर्माण होतात, याचा थोडासा अभ्यास करुन हे मनोगत लिहिलं आहे. भावना नैसर्गिकपणे निर्माण होत असतील तर त्या दाबून न टाकता त्यांना योग्य वाटेनं बाहेर काढणं जास्त चांगलं. भावना दाबायचा प्रयत्न केल्यामुळं किंवा स्वतःबद्दल अपराधी वाटून घेत राहिल्यामुळं आपल्या व्यक्तिमत्वावर आणि नातेसंबंधांवर विपरित परिणाम व्हायची शक्यता असते.

'टू इन्सेस्ट ऑर नॉट टू इन्सेस्ट' हा प्रश्न नाहीचे मुळी! टू ऐक्सेप्ट ऑर नॉट टू ऐक्सेप्ट, म्हणजे जे आहे, जसं आहे, ते तसं आपण मान्य करणार की नाही, हा खरा प्रश्न आहे, असं मला वाटतं."

"बाप रे! केवढं स्पष्ट आणि परखड लिहितो हा माणूस..." सारीकाचं वाचन संपताच विकास म्हणाला.

"हो मग, उगाच नाही माझा फेव्हरिट लेखक आहे. त्याच्या सगळ्या कथा वाचून काढल्यात मी. आणि तुलासुद्धा अधून-मधून त्यातल्या फँटसी सांगत असते..." हातातला फोन बाजूला ठेवत सारीका म्हणाली.

"अच्छा!" ब्लाऊजवरुनच सारीकाच्या छातीवर हात फिरवत विकास म्हणाला. "या लेखातले जवळ-जवळ सगळेच मुद्दे पटण्यासारखे आहेत. मी स्वतः कधी एवढा खोलवर विचार नव्हता केला."

"होय, म्हणूनच तुला हा लेख वाचून दाखवावा असं मला पहिल्यांदा वाचतानाच वाटत होतं. आता मला सांग, इन्सेस्ट फँटसी हा सगळा पॉर्न फिल्म्स बघण्याचा आणि सेक्स स्टोरीज वाचण्याचा परिणाम आहे असं तुला अजून वाटतं का?" ब्लाऊजच्या कापडावरुन फिरणारी विकासची बोटं सारीकाला तापवू लागली होती.

"नाही, असा सरसकट पॉर्नला दोष देता येणार नाही. त्यामागं खूप मोठी प्रोसेस आहे हे आलंय माझ्या लक्षात..." विकासची बोटं आता ब्लाऊजच्या हुकांशी खेळू लागली होती.

"प्रोसेस जाऊ दे, किमान तुला वाटणारा गिल्ट तरी आता सोडशील का?" ब्लाऊजचे हुक सोडवण्यात विकासला मदत करत सारीका म्हणाली.

"हो, प्रयत्न नक्कीच करेन. पुढच्या वेळी." एक-एक हुक सोडवत विकास पुढं निघाला.

"पुढच्या वेळी कशाला? शुभस्य शीघ्रम! आजच्या एवढा चांगला मुहूर्त दुसरा कुठला असणार, माझ्या राजा?" शेवटचं हुक निघालं तसा ब्लाऊज छातीवरुन बाजूला करत सारीकानं स्वतःच त्याच्यासमोर आपल्या मुसमुसलेल्या तारुण्याचा खजिना खुला करुन दिला.