பட்டினப் பிரவேசம்

முதலில் அவளது முலையைத்தான் அவன் பார்த்தான். ஆனால் அது கிராமங்களில் வழக்கமான ஒன்றுதான் என்றும் அறிந்திருந்தான்.

வடகேரளத்தில் ஒரு பேருந்தில் அவன் பயணித்துக்கொண்டு இருந்த வேளை, அருகில் அமர்ந்திருந்த ஒரு பெண் தன் முலைகளில் ஒன்றை விடுவித்துத் தன் குழந்தைக்குப் பால்கொடுத்துப் பார்த்திருக்கிறான்.

மலையாளத்தி அவளின் வளப்பமான முலை அவனுக்கு உணர்ச்சியைத் தூண்டினாலும், ஒரு தாய் தன் பிள்ளைக்குப் பாலூட்டுவதைத் தவறாகப் பார்க்கக்கூடாது என்று உணர்ந்து பார்வையைத் திருப்பிக்கொண்டான்.

இது அப்படி இல்லை.

இந்தக் குழந்தை இவளுடையதில்லை. இன்னொருத்தியின் குழந்தைக்கு இவள் இதுவரை பால்சுரக்காத தன் முலையை ஊட்டுகிறாள்.

இவள் முலை, அந்த மலையாளத்திக்கு இருந்ததுபோன்று, பருத்துக் கனத்து அதன் கனத்தால் சற்றுச் சரிந்ததாகவும் இல்லை. ஒரு கிளிமூக்கு மாங்கனியின் அளவுக்கே, அதே வடிவில், கைக்குள் அடங்கிவரக் கூடியதாய் கிண்ணென்று விம்மிப்புடைத்து அவன் கண்கொத்தித் தின்றது.

மலையாளத்தி முலையிலிருந்து பார்வையைத் திருப்ப முடிந்த அவனுக்கு இவள் முலையிலிருந்து கண்ணெடுக்க முடியவில்லை. இவள் அந்நியமுமில்லை, சித்திமகள்.

“சிட்டு!” என்று கூப்பிட்டுக்கொண்டு அந்நேரம் அங்கொருத்தி வந்தாள். ‘சிட்டு’ என்பது சித்தி மகளுடைய பெயர். வந்தவள், “என்ன, இன்னிக்கும் என் செல்லத்துக்கு அம்மா வர்றதுக்கு முந்தியே பசிச்சிறுச்சா?” என்றவள் சிட்டுவின் முலையிலிருந்து குழந்தையை விடுவித்து, மடியில் கிடத்தி, கனத்துத் துருத்திய தன் முலைகளில் ஒன்றில் பொருத்திக்கொண்டாள்.

குழம்புமணம் வந்தது. “இந்தா வர்றேன், சுசிலா,” என்று எழுந்து பின்கட்டிலிருந்த அடுப்பங்கரைக்குப் போய்விட்டாள் சிட்டு.

“பாவம்ணே சிட்டு! ஒரு கொழந்தைக்காக எம்புட்டு ஏங்குறா தெரியுமா?” என்றாள் சுசீலா. “இப்படி, ஒரு கொழந்தையெ மார்போட அணைச்சிக்கிட்டா தனக்கும் அந்தப் பாக்கியம் கிடைக்கும்னு நம்புறாண்ணே.”

“என்னம்மா சொல்றே?”

“நெசந்தேன், சிவாண்ணே. இவட்ட இல்ல, உங்க மச்சான்ட்டதான் ஏதோ கொறை.”

சற்றுமுன் தன் தங்கையின் முலைமீது நாட்டம் கொண்டதற்காக வருந்தினான். என்றாலும் சுசீலாவை நம்பமுடியாமல் பார்த்தான்.

“ஆமாண்ணே, சிட்டுக்கு உருப்படியான ஒரு ஆம்பளைதான் தேவை. அம்புட்டுத்தேன்.” இதைச் சொல்லிவிட்டு சுசீலா தன் குழந்தையை முலைமாற்றினாள். மாற்றுவதற்கு முன் அந்த ஆண்சிசுவின் குஞ்சியை முத்தமிட்டாள்.

அதுகூட நாட்டுப்புறத்தில் வழக்கம்தான். ஆனால் தனது பத்து வயதிலேயே கிராமத்தை விட்டுப்போய் நகரங்களில் ஹாஸ்டல்களில் வளர்ந்து திரும்பியிருக்கிற சிவாவுக்கு, இப்போது, எதுவுமே இயல்பாய்ப் படவில்லை.

குழந்தையை மறுமுலைக்கு மாற்றிய சுசீலா, முதலில் பாலூட்டிய முலையை மூடவும் இல்லை. அவளுடைய இரண்டு முலைகளும், ‘பார்த்தால் பார்த்துக்கோயேன்’ என அவனுடைய காட்சிக்குக் கடைவிரித்து நின்றன. ஆமாம் நின்றன.

பால்கட்டியதால் கனத்து, ஒரு கோவிற் கோபுரத்தின் கலசமே போன்று, கூம்பு வடிவத்தில் கூர்த்து நின்ற அவளுடைய முலைகள், கிட்டத்தட்ட நகரத்தான் ஆகிவிட்ட அவனைக் கிறங்க அடித்தன. இப்போது, ஒரு தாய் தன் பிள்ளைக்குப் பாலூட்டுவதைத் தவறாகப் பார்க்கக்கூடாது என்கிற அறிவு அவனை எட்டிக்கூடப் பார்க்கவில்லை. அவனால் அவள் முலைகளிலிருந்து பார்வையை அகற்ற முடியவில்லை. அதே நேரம் அவள் தப்பாக எடுத்துக்கொள்வாளோ என்கிற குறுகுறுப்பும் அவனுக்குள் இருந்தது.

“ஏன்ணே, வந்த வேலை என்னாச்சு?” தன் முலைகள் திறந்தபடி கிடக்க, அதைப் பொருட்படுத்தாமல், அவன்பால் அக்கறை காட்டினாள் சுசீலா.

“ஒன்னும் திகையாது போல இருக்கு, சுசி. வாங்குறதுக்கு ஆளு வேணும்ல?”

“ஆமாண்ணே, இந்த ஊர்ல அம்புட்டுப் பணம் யாருட்ட இருக்கு?” என்றவள், ‘ஆனா, யாருக்கும் அதுமாதிரி ஒரு தோட்டக்காடு அமையாதுண்ணே!” என்றும் வருத்தப்பட்டாள்.

“எனக்கும் சங்கடமாத்தான் இருக்கு. சிட்டு ஒத்துக்காம இருந்திருந்தாக்கூட நான் ஒன்னுஞ் சொல்லாமத் திரும்பிப் போயிருப்பேன்.” என்று வருந்தித் தலையைத் தொங்கப்போட்டவனின் பார்வை, மீண்டும் சுசீலாவின் கனமான முலைகளில் படிந்தது.

பட்டணத்தில் ஒரு வீடு வாங்குகிறான் சிவா. லோனுக்கு விண்ணப்பித்து அது இழுத்துக்கொண்டே போகிகிறது. அப்படித்தான், ஊரில் தன் பங்குக்கு உரிய நிலத்தை விற்றுவிட முடிவெடுத்து வந்தான். பங்குபிரிக்கப்படாமலே இருந்த அந்த நிலங்களை, அப்பா அம்மா சித்தப்பா சித்தி காலத்துக்குப்பின், உள்ளூரில்தானே வாக்கப்பட்டு இருந்த சிட்டு அனுபவித்து வந்தாள். மச்சான் கொஞ்சம் தூரம்தான், ஆனால் அவரும் அவனுக்கு உதவ முன்வந்தார். “இதையெல்லாம் வித்துப் போட்டுட்டு நாங்களும் பட்டணத்துக்கு வந்திர்றோம், மாப்ளே. ஒரு வாட்ச்மேன் வேலையாவது வாங்கிக்குடு, பொழச்சுக்குவோம்.”.

சுசீலா கனிவாகச் சொன்னாள், “வருத்தபடாதே, சிவாண்ணே. ஒருத்தர ஒருத்தர் நம்பித்தானே இருக்கோம். கடவுள் வழிகாட்டுவார்.”

சுசீலாவுக்கு ஊர் பக்கத்து கிராமம். இந்த ஊருக்கு கல்யாணமாகி வந்தவள். சிவாவுக்கு 2 வயது இளையவள். சிட்டுக்கும் அவனுக்கும் 4 வயது வித்தியாசம். மூவரும் முன்னும்பின்னுமாக ஒரே பள்ளியில் படித்தவர்கள்தாம். உள்ளூர்ப் பள்ளிக்கூடத்தோடு அவள்கள் படிப்பு நின்றுவிட்டது. வெளியூர் போய்ப் படித்த சிவா 22 வயதிலேயே, நல்ல சம்பளத்தில், ஒரு வேளையில் அமர்ந்துவிட்டான். இப்போது 25 வயதாகிறது.

“என்னண்ணே, என் மாரையே பார்த்துக்கிட்டு இருக்கே? ஒரு எட்டு என் வீட்டுக்குள்ள வாரியா? எதுலயாவது மனசெ மாத்திவிட்டாத்தான் ஒங் கவலை தீரும்.”

சுசீலா அப்படிச் சொன்னதுகேட்டுத் திடுக்கிட்டான். இப்படி மாட்டிக்கொண்டோமே என்று திகைத்தான். நல்லவேளை, அவள் திட்டவில்லையே என்றும் ஆசுவாசப் பட்டான்.

அப்போது அவள் குழந்தை உறங்கியிருந்தது. அதன் வாய் நழுவி இரண்டாவது முலையும் காம்போடு காட்சிக்கு நின்றது. அதையும் அவள் மூடவில்லை. கும்மென்று கண்கொத்தி நின்ற இரண்டு முலைகளையும் பார்த்து எச்சில் முழுங்கினான்.

அவள் நகர்ந்து அவனை நெருங்கி உட்கார்ந்து அவன் தொடையில் கைவைத்தாள். அவன் விரைத்தான். லுங்கிக்குள் அவன் சுண்ணியும் விரைத்தது. நல்லவேளை ஜட்டி போட்டிருந்தான். அடுத்து அவள் அவன் புடைப்புமேலேயே கைவைத்துவிட்டாள். அவன் பயந்து அவள் கையைப் பிடித்தான். ஆனால் விலக்கவில்லை. தலைதிருப்பி, வீட்டுக்குள் சிட்டு போன திசைநோக்கிப் பார்த்தான்.

“சிட்டு சமையல் முடியாம வரமாட்டாண்ணே,” என்று கிசுகிசுத்துக்கொண்டே, அவள் அவன் பூலிருந்த புடைப்பைத் தடவிப் பார்த்தாள். “சரியான மொரடா இருக்கும் போலயே!?”

“விடு, சுசி!” என்று கரகரத்தவன், ஆனால் அவள் கைநகர்வைத் தடுக்கவில்லை. அவள் புரிந்துகொண்டாள்.

“சிட்டூ, என் புள்ளெ தூங்கிறுச்சு. சிவாண்ணனெக் கூட்டிட்டுப்போயித் தொட்டில் போட்டுட்டு வாறேன்.” என்று வீட்டுக்குள் கேட்கும்படியாகக் குரல் உரத்தாள்.

“சரிக்கா” என்றது சிட்டுவின் குரல். சுசீலா, அவன் பூல் புடைப்பை ஒருவாட்டி பிசைந்துவிட்டு, “உள்ள வா, உன்னெ வச்சுக்கிறேன்,” என்றவள், கைவிலகி, முலைகளை ப்ளவுசுக்குள் தள்ளத் தொடங்கினாள். அப்போதும் எச்சில்கூட்டி விழுங்கிய அவனைப் பார்த்து, “வீட்டுக்குள்ள வச்சு முழுசாத் தாரேன்ணே. அமுக்கிப் பிழிஞ்சு சவச்சுக் குடி!” என்று அழுத்தமாகச் சொல்லி, அவன் தலைமுடிக்குள் கைவிட்டு உளைத்துவிட்டு எழுந்துகொண்டாள். “வாண்ணே!” என்று கண்ணடித்துவிட்டு நடக்கத் திரும்பினாள்.

அதே வேளை, “சுசிலா!” என்று கூப்பிட்டபடி, அவள்வீட்டு வாசலில் ஓர் ஆள் வந்து நின்றான்.

“அய்யய்யோ, எங்க அண்ணன் வந்திருக்கு.” என்று இவன்பார்க்கத் திரும்பியவள், “மன்னிச்சுக்க, சிவா, அண்ணன் இன்னைக்குச் சாயங்காலம் போயிறும். நாளைக்கு உனக்குப் போதும்போதும்கிற அளவுக்குத் தாரேன்.”

அதற்குள் அந்த அண்ணனே இந்த வீட்டுத் திண்ணைக்கு வந்துவிட்டார். “இது யாரு?”

“சிட்டுவோட அண்ணன்ணே.”

“யாரு, சிவான்னு சிட்டுவோட பெரியப்பா மகன் ஒருத்தன் இருந்தானே?”

“ஆமாம், பாலாண்ணே! அதே சிவாதான்.” என்று சொல்லிக்கொண்டே சிட்டு வீட்டுக்குள்ளிருந்து வெளிப்பட்டாள்.

பாலாவும் சிவாவும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துப் புன்னகைத்துக்கொண்டார்கள்.

சுசீலாவும் பாலாவும் எதிர்வீட்டு வாசலுக்குள் போய்க் கதவடைக்க, “அவ்ளோதான், இனி, புருஷன் வர்ற வரைக்கும் கதவைத் தொறக்க மாட்டா,” என்று அதை ரகசியம்போலச் சொல்லிப் பெருமூச்சுவிட்ட சிட்டு, விருட்டென்று வீட்டுக்குள் போய்விட்டாள்.

கைநழுவிப்போன சுசீலாவை எண்ணி ஏமாந்திருந்த சிவா, இவ என்ன சொல்றா என்று குழம்பிப்போய், “என்ன சொல்றே, சிட்டு?” என்று கேட்டவாறு வீட்டுக்குள் போனான். சிட்டு சுவர்ப்பக்கமாகத் திரும்பி நின்றுகொண்டு இருந்தாள்.

“சிட்டூ?”

“அது ஒன்னும் இல்லண்ணே, விடுண்ணே!” அவள் குரல் உடைந்தது. அப்போதும் அவள் இவன் பக்கம் திரும்பவில்லை.

சிவா அவளை நெருங்கி அவள் தோள்தொட்டுத் திருப்ப முயன்றான். அவள் திரும்பி அவன் மார்பில் விழுந்து முகம்புதைத்தாள். கண்ணீர் அவன் சட்டையை நனைத்தது.

சிவா பதறிப்போனான். “என்னாச்சு, சிட்டு? என்னவோ சொல்லவந்தே, இப்போ அழுவுறே?”

அவள் பதில்பேசாமல் தேம்பினாள். அவளைக் கட்டியணைத்து ஆறுதலாக அவள் முதுகைத் தட்டிக்கொடுத்தான். “சரி, நீ சொல்ல வேணாம். ஆனா அழாதே!”

நீர்கோர்த்த விழிகளோடு அவள் அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். இடதுகையால் அவளை அணைத்தபடியே வலது கையால் அவள் தலைவருடி கன்னம்வருடி நாடியைத்தாங்கி, கனிவோடு வினவினான், “என்னாச்சுமா?”

அவள் சிறிய நாசி விடைத்தது, வாயிதழ்கள் துடித்தன. அவளைத் தன்னோடு இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டான். அவள் சிறிய முலைகள் அவன் வயிற்றில் அழுந்தி நின்றன.

“அது வேணாம்ணே. அவ கதை நமக்கெதுக்கு?” துடித்துக்கொண்டிருந்த உதடுகள் சொல்லுதிர்த்தன.

“வேணாம்னுதானே நானும் சொல்றேன்? விடு!” என்று தன் அணைப்பைத் தளர்த்தினான். ஆனால் அவள் அவன் விலாவினூடாகக் கைகளை நுழைத்து அவனை விலகவிடாமல் தழுவினாள். அவன் குழம்பினான். ஆனால் அவளுக்கு அமைதி கிடைக்கிற வரைக்கும் தன்னை அணைந்திருக்கட்டும் என்று நின்றுகொடுத்தான்.

மீண்டும் அவன் மார்பில் சாய்ந்துகொண்டு சொல்லுவாள், “அவ பெரிய கைகாரிண்ணே. கொஞ்சம் ஏமாந்தியானா உன்னையே வளைச்சுப் போட்டுறுவா.”

அவனுக்குக் கெதக் என்றது. அவள் அண்ணன் பாலாமட்டும் வந்திராவிட்டால் இந்நேரம் அவள் வீட்டுக்குள் போய் ஏடாகூடமாய்...

“அவ்வளவு பெரிய ஆளா அவ?”

“சொன்னா நம்பமாட்டே, அவ பால்குடுத்துக்கிட்டு இருக்காள்ல அந்தக் குழந்தை அவ அண்ணனுக்குப் பொறந்ததுண்ணே.”

“என்ன சொல்றே சிட்டு?” அவளை விலக்கிப்பிடித்து அவள் முகம்பார்த்துக் கேட்டான், “எந்த அண்ணனுக்கு?”

“இந்தா இப்பொ வந்திச்சே இந்தப் பாலா அண்ணனுக்குத்தான்.”

மேலும் திகைத்தான். “அவன் அவளோட கூடப்பொறந்த அண்ணன் இல்லையா?”

“கூடப்பொறந்த அண்ணனோடதான் கூத்தடிச்சிருக்கா.”

“அப்படீன்னு உனக்கு யாரு சொன்னா?”

“அவதான் அவளேதான் சொன்னா.”

“எப்போ?”

“நேத்துத்தான் சொன்னா. எனக்கே அதிர்ச்சியாத்தான் போச்சு.”

நம்பமுடியாமல் சிவா, சிட்டுவையே வெறிக்கப் பார்த்தான். அதை மேற்கொண்டு தொடரவிட அவனுக்கு விருப்பமில்லை. ஏனென்றால் அது அவனை என்னவோ பண்ணியது. ஆனால், சற்றுமுன், திண்ணையில் தன்னை சுசீலா வளைத்துப்போட்டது, அதில் உண்மையிருக்குமோ என்று யோசிக்க வைத்தது. என்றாலும் கேட்டான், “அவ என்ன லூசா? ‘அப்டீ’ன்னு உன்கிட்ட என்னத்துக்குச் சொல்லணும்?”

“இல்லண்ணே, அவ வெவரமானவண்ணே. குடும்பத்தோடு ஒருக்கா கடல்ல இறங்கிக் குளிச்சிருக்காக. அலை இழுக்கும்லா, இவ கத்தியிருக்கா; அண்ணன்காரன் தாவிப் புடிச்சிருக்கான். புடிச்சவன் கையி இவ மொலைல பட்டிறுச்சாம். இவளுக்கு அதுல ஒரு சொகம் கிடைச்சதால, திரும்பத்திரும்ப உருண்டிக்கா. அவனும் மொலையில கை படுறாப்லயே புடிச்சிருக்கான். அப்பா அம்மா கரையேறுனதுக்கு அப்புறமும் விளையாண்டிருக்காக. அப்பொ இவ அவன் குஞ்சியெப் புடிச்சிட்டாளாம். அப்புறமா வீட்டுக்கு வந்து, அம்மா அப்பா வீட்ல இல்லாத ஒரு நாள்ல, இவ அவன் குஞ்சியெப் புடிக்க, அவன் இவளெ மல்லாத்திப் போட்டுக் கிழிச்சிட்டானாம். அப்பைலேர்ந்து இப்பவரைக்கும் அது தொடருதாம்ணே.”

சிவாவுக்கு குஞ்சி விடைத்துவிட்டது. இந்தக் கதையை எவன் கேட்டாலும் அவனுக்கு விடைக்கும்தானே? நல்லவேளை லுங்கிக்குள் ஜட்டி போட்டிருந்தான். ஆனாலும் இடையளவில் அவனுக்கும் சிட்டுவுக்கும் அப்போதும் நெருக்கம் இருந்ததால் இவனது குஞ்சிப் புடைப்பு அவளது வயிற்றில் இடித்தது. அதையுணர்ந்த நாணத்தில் அவள் தலை கவிழ்ந்தது. அதையறிந்த பதற்றத்தில் அவன் இடையளவிலும் விலகினான்.

தோளிலிருந்து விலகப்போன அவன் கைகளை விலகவிடாமல் பிடித்து, அவள் சொல்லுவாள், “சுசிலா சொல்றா, ஒரே தாய்க்குப் பொறந்த நாங்களே கூடிப்படுத்துக் கொழந்தையும் பெத்துக்கிட்டோம்; சிவாண்ணனும் நீயும் ஏன்....”

“சிட்டு?”

“அவ எதோ ஒளர்றாண்ணே. நீ தப்பா எடுத்துக்காதே.”

“இல்லம்மா,” சிட்டுவை இழுத்து இறுக்கி அணைத்தான். “நீ அந்தக் குழந்தையெ உன்னோட மார்புல அணைச்சிக்கிட்டு இருந்தப்பவே உன் மார்பைப் பார்த்து ஆசைப் பட்டுட்டேன், ஆனா அது தப்புன்னு....”

“பாவம்ணே நீ! ஆசைப்பட்டதுல தப்பில்லண்ணே.”

“ஆனா அது எப்படிச் சரிப்படும்? மச்சான்... மச்சான் என்ன நினைப்பாரு?”

“அவரால எனக்கொரு சொகமும் இல்லண்ணே.”

அவன்மீது துயரம் கவிந்தது. அவளை மேலும் இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டான். ‘மச்சானால் இவளுக்குக் குழந்தைதான் கொடுக்க முடியவில்லையா, அல்லது....?’

அவளை சாந்தப்படுத்துவது போல அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி முத்தினான். அவளும் இளகினாள். இளகியவள், அவனை விலகவிடாமல் இறுக்கி, அவன் இதழ்களைக் கவ்விச்சுவைத்து அவனுக்குள் தடுமாற்றத்தைக் கொண்டுவந்தாள். என்ன செய்வது என்று ஒன்றும் தோன்றாமல் அவன் நின்றுகொடுக்க, அவள் அவன் நாக்கோடு நாக்கு உறவாடவிட்டு, உமிழ்நீர் பெருக்கி, காம முத்தத்தால் அவனைக் கரைத்தாள். மட்டுமல்ல, யோசிக்கவிடாமல், அவளே அவன் கைகளைப் பிடித்திறக்கி தன் முலைகள் மீது வைத்துத் தந்தாள். ஏற்கெனவே சுசீலா கனற்றிவிட்ட காமக்கங்கு, இப்போது, சிட்டுவால் பற்றிக்கொண்டது. பற்றிப்பிடித்து அவன் அவள் முலைகளை ப்ளவுஸோடு சேர்த்துப் பிசையத் தொடங்கினான். ப்ளவுசிலிருந்து முலைகளை விடுவித்து அவன் கைகளில் ஒப்படைத்தாள். முழுக்க வளராத அச் சிறிய முலைகளை அள்ளிக் கசக்கி, அப்படியே வாய்வைத்து ஆசையாசையாகச் சப்பினான். அப்போது...

“சிட்டூ!” அவள் கணவனின் குரல் கேட்டது.

இருவரும் விலகிக்கொண்டனர். ‘நந்தி மாதிரி வந்திருச்சு ஜென்மம்,’ என்று முறுமுறுத்தபடி தன் ஆடைகளைத் திருத்திக் கொண்டாள்.

மச்சான் வீட்டுக்குள் வந்தார். “மாப்ளே, நீ நம்ம காடுகரையெ ஒருவாட்டி வந்து பார்க்கணும். சாப்ட்டதுக்கு அப்புறம் போறோம், என்ன?”

“என்னத்துக்கு? ஒரு விலை வந்தா வித்துக் குடுப்பீகளா, சும்மா இழுத்துக்கிட்டு...” என்றாள் சிட்டு. அவள் குரலில் கொஞ்சம் எரிச்சல் இருந்தது.

“குடுப்போம், சிட்டு, எல்லாத்தையும் குடுத்துட்டு நாமளும் பட்டணம் போயிறலாம்னு தானே நானுஞ் சொல்றேன். ஒருவாட்டி... எம் மனசு கேட்காமத்தான்...”

“போவோம், மச்சான், எனக்கும் பார்க்கணும்.” என்றான் சிவா.

சாப்பிட்டபின் மூவரும் கிணற்றுப் பாசனத்திலான அவர்களுடைய தோட்டக் காட்டிற்கு வந்தார்கள். சுற்றுமுற்றும் அறுவடை முடிந்து வெறுமை தோற்ற, அவர்களுடைய அந்த ஐந்து குறுக்கம் நிலம் மட்டும் பச்சைப்பசேல் என்று இருந்தது.

சிவாவுக்குத் துக்கம் தொண்டையை அடைத்தது. அப்பா சித்தப்பா கட்டிக்காத்தது. மச்சானும் நல்லாத்தான் பார்த்துக்கிறார். “இதையா, மச்சான், விற்கணும்? பட்டணத்துல வீடுவாங்க முடியலைன்னாப் போகுது. இது நம்மைவிட்டுப் போகவேணாம், மச்சான்,” என்று விசனப்பட்டான்.

அவன் மனநிலையை உணர்ந்து, சிட்டு அவனை ஒ
ட்டிவந்து தொட்டுநின்றாள். அவன் அவளைத் தன் தோளோடு அணைத்துக் கொண்டான். அதிலொரு சகோதர வாஞ்சை இருந்தது.

அப்போது, அது வழியாகப் போன ஒருவர் குரலுயர்த்திக் கூப்பிட்டார், “வேலு, பூச்சிமருந்து மெஷின் கேட்டாயில்ல, வந்து எடுத்துக்கிறீயா?”

வேலு மச்சான் சொன்னார். “அது, மாமா, அங்க வந்து திரும்ப அரைமணி நேரமாவது ஆகும்லா? ஊர்லேர்ந்து மச்சான் வந்திருக்காப்ல...”

“மச்சானுக்குத் துணையாத்தான் அவரு தங்கச்சி இருக்குறாள்ல? கிளம்பி வா! நீ என் தோட்டத்துப் பக்கம் வந்து எம்புட்டு நாளாச்சு?”

“போயி எடுத்திட்டு வாங்க! நீங்க வர்ற வரைக்கும் அண்ணனும் நானும் இங்கெயே இருக்கோம்.”

சிட்டுவின் கணவர் வேலு அந்த ஆளோடு போய்விட்டார். தோட்டத்தின் கீழ்கோடியில் ஆமணக்கும் புளிச்சகீரையும் பயிரிடப்பட்டு ஒரு காடுபோல் மண்டிக்கிடந்தது. அந்த இடத்தில் சிட்டு தன் அண்ணனின் மார்பில் சாய்ந்தாள்.

“யாராவது பார்த்துறுவாங்க, சிட்டு.”

“ஆமணக்குச் செடிகளுக்குள்ள போயிட்டோம்னா யாருக்கும் தெரியாது.”

அவள் வழிகாட்ட அவன் அவளைப் பின்தொடர்ந்து செடிகள் அடர்த்தியாக இருந்த ஓரிடத்திற்கு வந்தார்கள். அணைத்தார்கள். வாயோடு வாய்வைத்து ஒருவர் எச்சிலை மற்றவர் உறிஞ்சிக் கொண்டார்கள். அவள் தன் சேலையை அவிழ்த்துத் தரையில் விரித்தாள். பிறகு பிளவுசிலிருந்து தன் குட்டி முலைகளை விடுவித்துவிட்டு, பாவாடையைத் திரைத்துக்கொண்டு மல்லாந்து படுத்தாள்.

தன் கண்களையே அவனால் நம்பமுடியவில்லை. என்ன ஒரு அழகான புண்டைமேடு அவளுக்கு! முலைகள்தாம், இன்னும் வளர்கிற படிநிலையில், நாய்மூஞ்சி போல முகப்பு நீண்டு நின்றன. ஆனால் அவள் புண்டை, வாழைத்தடி எனத் திரண்ட அவள் தொடைகளுக்கிடையில், அகலமாய் உப்பலாய் பார்த்தவர் பார்த்தபடி மயங்கி விழத்தக்க பரிமாணத்தில் இருந்தது. இருந்த சிறிதளவு மயிரும் சாலமிகுத்துப் பெய்யாத பீலி போல படிந்திருந்தது.

பார்த்தமட்டில் அதனை நக்கவேண்டும்போல ஒரு வெறியே அவனை ஆட்கொண்டுவிட்டது. மண்டியிட்டுக் கவிழ்ந்து அதில் முத்தமிட்டான்.

“அண்ணே, என்ன பண்றே?”

“நக்கப் போறேன்.”

“அய்யோ, அதெல்லாம் வேணாம்ணே. அது நல்லா இருக்கும்னு சுசிலா சொல்லுவா, ஆனா எனக்கு உள்ளவிட்டுச் செஞ்சாப் போதும்ணே. செஞ்சு எனக்குள்ள விந்துவிடுண்ணே! அதுதான்ணே எனக்கு இப்ப வேணும்.”

“அதையும் செய்யுறேன். அதுக்கு முந்தி இதையுஞ் செய்கிறேன்,” என்று அவள் புண்டையைக் கவ்வினான்.

அவன் நாக்குப்போடத் தொடங்கிய ஐந்து நிமிசத்தில் அவள் அவன் தலைமுடிக்குள் தன் விரல்களைக் கோர்த்து அவன் முகத்தைத் தன் புண்டையோடு அழுத்திக் கொண்டாள். அவன் அவளுடைய ஓட்டைக்குள் விட்டுவிட்டு நாக்காலேயே ஓத்தான். இந்தப் பக்கமும் அந்தப் பக்கமுமாக மாறிமாறி உள்ளுதடுகளைச் சப்பிச் சவைத்தான். வெளியுதடுகளின் விளிம்புகளை சுழற்றிச்சுழற்றி நக்கினான். உப்பலான அவள் புண்டைமேட்டை மயிரோடு சேர்த்து பல்படாமல் கடித்தான். அவள் குண்டிக்கு அடியில் கைவிட்டு அந்தக் கோளங்களை ஏந்திப் பிடித்து அவள் பருப்பைத் தன் நுனிநாக்கால் நுணுநுணுத்தான். உதடுகளால் அதைக் கவ்வி உறிஞ்சினான். கூதியின் மொத்தப் பிளவையும் கீழிருந்து மேலாக நாக்கால் அழுத்தம் கொடுத்து நக்குநக்கு என்று நக்கினான். அப்படியே அந்தச் செய்கைகளை சுழல்முறையில் மறுகமறுகச் செய்து அவளை மயக்கினான். பத்துப்பதினைந்து நிமிசத்தில், அவளுடைய அடிவயிறு அலையலையாகத் துவண்டு துடிக்கத் தொடங்கியது. “யம்மா! யே ஆத்தா!” என்று முனகிக்கொண்டே தன் ரதிநீரைப் பொங்கவிட்டாள். விடாமல் நக்கிக் குடித்தான். அதற்குமேல் அவளுக்கு ‘அங்கு’ கூசவே, அவன் தலையைப் பிடித்துத் தள்ளிவிட்டாள்.

“போதுமா, சிட்டு?”

அவள் வெட்கப்பட்டாள். “போண்ணே அங்கிட்டு! நல்லா இருக்கும்னு அவ சொன்னாதான், ஆனா இம்புட்டு நல்லா இருக்கும்னு தெரியாது. உச்சிக்குப் போயி, மிதந்து, உயிர் போயித் திரும்பியிருக்கேன்.”

அவள் அப்படிச் சொன்னது அவனுக்குத் திருப்தியாக இருந்தது. அடுத்த வேலைக்காகத் தன் சுண்ணியை விடுவித்தான். அது இருந்த நீளத்தையும் பருமனையும் பார்த்து அவள் மிரண்டுதான் போனாள்.

“அம்மாடி! என்னண்ணே, இது இம்புட்டுப் பெருசா இருக்கு?!”

“பயப்படாதே, சிட்டு, அம்புட்டும் உள்ள போயிறும்.”

ஆனால் போகவில்லை. சிவா, தான் நாக்குப்போட்டதால் கொழகொழத்துப் போயிருக்கும் அவள் கூதியில் தன் பூல் எளிதாக ஏறிவிடும் என்றுதான் எண்ணினான். ஆனால் அப்படி நிகழவில்லை. அவளின் முழங்கால்களை மடக்கி முலைகளோடு சேர அமுக்கி, அவள் கூதியை ஏந்திப் பிளக்கச் செய்து, தன் பூல் நுனியை அவளது புண்டைவெடிப்பில் வைத்து அழுத்திப் பார்த்தான். போகவில்லை. அழுத்தியழுத்திப் பார்த்தான். போகவேயில்லை.

“போயிறும்ணே, பலமாக் குத்தித் தள்ளு! சுசிலா அதுல வெள்ளரிப்பிஞ்சு, கத்தரிக்கா எல்லாம் விட்டுப் பண்ணியிருக்கா.”

ஓ! அவதான் இவளுக்கு வடிகாலா? தனக்குள் சிரித்துக்கொண்டான். சிட்டு சொன்ன வெள்ளரிப்பிஞ்சு வெள்ளந்தித்தனம் அவனுக்குப் பிடித்திருந்தது. தன் சுண்ணியின் பருமன் ஆனால் நன்றாக விளைந்த கப்பைக்கிழங்கு அளவுக்கல்லவா இருக்கிறது!

சுற்றுமுற்றும் இருந்த ஆமணக்குச்செடிகளின் காய்களைப் பறித்து அதன் விதைகளைப் பிரித்து நசுக்கி, அந்த எண்ணெய்ப் பிசுபிசுப்பைத் தன் சுண்ணியில் தடவினான். குருவிக்குஞ்சு வாய் போலத் திறந்து சிவந்திருந்த அவள் துளையிலும் தடவினான். அவள் கால்களை எடுத்துத் தன் தோள்களில் இட்டுக்கொண்டான். அப்போதுதான் அவள் கொலுசு போட்டிருந்ததைக் கவனித்தான். மணிக்குஞ்சம் வைத்த கொலுசுகள். ஓக்குறப்போ சத்தம் வருமே?

அந்தக் கவலையை ஒதுக்கித் தள்ளிவிட்டு, தன் பூலின் முரட்டு மொட்டுப்பகுதியை அவள் கூதி உதடுகளுக்கிடையில் நுழைத்து, புண்டையின் பவள வாசலில் முட்டவிட்டு நிறுத்தினான். ஒரே குத்து!

“அம்மா!” என்று அலறிவிட்டாள் சிட்டு. ஆனால் அவளுடைய புண்டை இணக்கமாக வழிவிட்டு அவனை ஏற்றுக்கொண்டது. ’அண்ணன் சுண்ணி தங்கை புண்டைக்குள் போகாது,’ என்று, இயற்கையில், தடையேதும் இல்லை யல்லவா?

அவள் கண்ணோரங்களில் துளிர்த்த கண்ணீர்த் துளிகளை அவன் தன் முத்தத்தால் ஒத்தியெடுத்தான். “அவ்வளவுதாம்மா,” என்று ஆறுதலாகச் சொல்லிக்கொண்டே மேலும் இரண்டங்குலம் இறக்கினான்.

அப்போதுபார்த்து அவர்களுடைய மச்சான் குரல் கேட்டது, “சிட்டூ! சிவா! எங்கே இருக்கீங்க?”

அவன் பயந்து, படக்கென்று அவள் கூதியிலிருந்து தன் சுண்ணியைப் பிடிங்கிக்கொண்டான். அவள் பரிதவித்தாள். ஒருகணம் அவனை விலகவிடாமல் தன் கால்களாலும் கைகளாலும் பின்னி இறுக்கினாள். பாவம் சிட்டு! ஆனால் சிவா தன்னை விடுவித்துக்கொண்டான்.

நக்கிய வகையில் அவளுக்குத் திருப்திதான் என்றாலும்,
ஓத்து அவன் குழந்தையமுதைத் தன் கூதியில் விடவில்லையே என்கிற ஏமாற்றம் அவளில் கவிந்தது. வெண்ணெய் திரளும்போது தாழியை உடைத்த கணவனின்மீது கடுங்கோபம் வந்தது. எல்லாம் விதி!

இருவரும் ஆடைகளை அணிந்துகொண்டு வெளிப்பட்டனர்.

அப்போதுதானே, பட்டணத்திலிருந்து அவனுக்கொரு ஃபோன்காலும் வந்தது. ‘லோன் சாங்க்ஷன் ஆகிவிட்டது; உடனே வந்து கையெழுத்துப்போட்டுப் பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும்,’ என்கிற தகவல் அது.

தங்கையை சமாதானப்படுத்திவிட்டு, அன்று மாலையே புறப்பட்டுப் பட்டணம் வந்து சேர்ந்தான். அடுத்த பதினைந்து நாட்களுக்குள் கிருஹப் பிரவேஷம் தேதிகுறித்து, கிராமத்துக்குத் திரும்பி, தங்கையையும் மச்சானையும் அழைத்து வந்தான்.

பால்காய்ச்சுகிற அன்று ஆணும் பெண்ணுமாக அவன் அலுவலகத் தோழர்கள் சிலர் வந்து சென்றனர்.

அன்றிரவு...

“மாப்ளே கொஞ்சம் சரக்கு வாங்கித் தாய்யா!” என்றார் சிட்டுவின் கணவர்.

கொஞ்சம் என்ன, நிறையவே வாங்கி ஊற்றினான் சிவா. மச்சான் மட்டையாகிய மறுகணம், தங்கச்சியைத் தாவிப் பிடித்தான். அவளும் எப்படா அந்த வாய்ப்பு வரும் என்கிற ஏக்கத்தில்தானே இருந்தாள்?

மச்சான் ஹாலிலேயே மட்டையாகி மல்லாந்து கிடக்க, சிவா சிட்டுவை அலாக்காகத் தூக்கிக்கொண்டு படுக்கை அறைக்குள் நுழைந்தான்.

படுக்கையில் கிடத்தி அவள் குண்டிக்கு அடியில் ஒரு தலையணையை இட்டு உயர்த்தி, அவளுடைய தொடைகளை விரித்துவைத்து அவற்றிற்கு நடுவில் வந்து...

“நக்கவா, சிட்டு?”

“அதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம். அப்படித்தானே தோட்டத்துல கோட்டைவிட்டோம்?”

அவன் சிரித்தான். அதோடு அவள்மீது படுத்துப் பரவினான். இரு உடம்புகளுக்கு இடையிலும் தன் கையை நுழைத்து அவள் புண்டைப் பூவிதழ்களுக்குள் விரல்விட்டு, அது ‘ரெடி’யா என்று சோதித்தான். நெளுநெளுவென்று கசிவுகண்டு காத்திருந்தது.

அப்படியே பூலைப் பிடித்து, அவள் புண்டை ஓட்டையில் தன் தண்டு நுனியைப் பொருத்தி வைத்துவிட்டு, பிறகு கையை உருவி அவளிரு முலைகளையும் பிடித்துக்கொண்டு, உந்தித் தள்ளினான். கொஞ்சமாக இறங்கியது.