समस्त पेले

"साहेब... माझ्यावर दया करा... प्लिज मला अशी नासवू नका!... दया करा... माझी इज्जत अशी लुटू नका!..." सोनाली गयावया करत म्हणाली...

"हा हा हा हाऽऽऽऽ.... मघाशी पण काहितरी म्हणालीस ना?... हो... पतीव्रता!... हा हा हाऽऽऽ... विनोदच करतेस तु खुप!.... तु?? आणि पतीव्रता??? आणि आत्ता काय म्हणालीस?? नासवू नका??... इज्जर लुटू नका??.... अग भवाने!... इज्जत त्यांचीच लुटली जाते, ज्यांची इज्जत असते... नासवले त्यांनाच जाते, जे पवित्र असतात... तु बारा गावच्या लवड्याचे पाणी पिपेली पतीव्रता... तुझ्या पुच्चीचा स्वाद देवून तु कितीतरी लवड्यांना नासवलेस... आणि आता तु इज्जतीची भिक मागतेस??? शोभत नाही तुला हे!... अग तु तर भराभरा तुझी ही ब्रा अन चड्डी काढून नागडी होवून माझा लवडा चोखायला सुरुवात केली पाहिजेस... तर तु गयावया करतेस?? कमाल झाली तुझी रांडे!"

बबनराव सोनाली पेलेच्या इज्जतीचा तिचा नवरा संजय पेलेसमोर पार फालुदा करत होता!... सोनाली पेले स्वत: कामवासनेची मुर्तिमंत भोक्ती होती!... पण नवऱ्यासमोर असे परक्या पुरुषाकडुन उघड उघड झवून घेणे तिला पटत नव्हते... तिने आत्तापर्यंत स्वत:च्या सौंदर्याचा वापर करून परक्या पुरुषांना वश करून घेवून स्वत:च्या मर्जीप्रमाणे मनमुराद संभोगसुख घेतले होते... पण त्या क्षणी बबनरावासारखा एक परका पुरुष तिला रांडेसारखी कस्पटासमान वागणूक देत तिच्या मादक शरीराचा उपभोग घेण्याचा घाट घालत होता ते तिला लाजिरवाणे वाटत होते, अपमानास्पद वाटत होते!...

"साहेब, सोडा ना मला, प्लिज!... मी 'तशी' स्त्री नाही आहे... तुमचा काहितरी गैरसमज झालाय!..." सोनाली काकुळतीला येत म्हणाली.

"येस्स.... तु तशी स्त्री नाहीस... तु इस्त्री आहेस... गरम गरम भट्टीसारखी.... तुझी चूत इस्त्रीसारखी गरम आहे, जिला ह्या षंढ नवऱ्याचा एक लंड नाही तर रोज वेगवेगळ्या नवीन नवऱ्याचा लंड लागतो... आणि परत परत गैरसमज गैरसमज काय करतेस??... तुला काय मी येडझवा वाटलो, काहीपण बोलायला??? तुझी ती छिनाल रांड पोरगी... माझ्या पोराला म्हणते तुझी आई रांड!... तुझ्या बापाला जावून विचार... तेव्हा त्याचा बाप आलाय तिला दाखवायला... की तिची आई कशी रांड आहे ते!... कुठेय ती छ्म्मक छल्लो पोरगी तुझी??" बबनराव दरडावत म्हणाला.

"ती नाहीये इथे..." सोनालीने त्याची भेदक नजर चुकवत म्हटले... तिला त्यांना कळू द्यायचे नव्हते की तिची मुलगी, मृण्मयी पेले आत बेडरूममध्ये आहेत ते...

"गप्प बस, झवाडे... तुला काय वाटलं आम्हाला माहित नाही??? आणि तुझ्या पोरीला शोधू शकत नाही??? तुझ्या पोरीला आणतोच बाहेर... आधी तुला नासवतो आम्ही...."

म्हणत बबनराव पुढे झुकले आणि दारूची एक बाटली उचलून ते सोनालीच्या जवळ सरकले... मग त्यांनी सोनालीच्या अंगाभोवती हात टाकून तिला घट्ट पकडले आणि मग त्यांनी बाटली तिच्या तोंडाला लावून तिला जबरदस्ती दारू पाजायला लागले... सोनाली डोके हलवून त्यांना नकार देवू लागली पण बबनरावांनी तिचे डोके सोफ्याच्या बॅकवर दाबून धरून तिला जेरबंद केले आणि तिच्या तोंडात बाटली उपडी करून तिला जबरदस्ती दारू प्यायला भाग पाडले... गटागटा सोनालीच्या घश्यात दारू उतरू लागली आणि मनाच्या विरुद्ध तिला ती दारू पिणे भाग पडले!...

अर्धी बाटली दारू तिच्या घश्यात उतरली तेव्हाच बबनरावांनी बाटली बाजुला केली... बाटली तोंडापासून दूर झाली तसे सोनाली जोराने श्वास घेत खोकायला लागली... तिचा श्वास घश्यातच अडकला होता आणि कसेबसे ती श्वास घेत होती... तिच्या डोळ्यात आग लागली होती आणि ते लाल होवून त्यातून पाणी वाहू लागले होते... तसे तर ती आधीच बऱ्यापैकी दारू प्यायपेली होती... त्यात आणि बबनरावांनी अजुन एक अर्धी बाटली तिच्या घश्यात ओतली होती... त्यामुळे तिला दारू अजुन जास्त चढायला लागली आणि ती झूम व्हायला लागली... अंगातल्या गरमीने एसीमध्येही तिला घाम फुटायला लागला आणि तिला शरीरातून गरम वाफा निघत आहेत असे भासू लागले!...

मान मागे सोफ्याच्या बॅकवर टाकून ऊर भरून सोनाली श्वास घेत धापा टाकत होती... त्याने तिची सफेद ब्रामध्ये कसपेली छाती भात्यासारखी वर-खाली होवू लागली... तिचे भरगच्च गोळे बबनरावांच्या वासनामय नजरेला खुणवू लागले... बबनराव पुढे सरकले आणि त्यांनी तिच्या दोन्ही बगलेत हात घालून तिच्या पाठीमागे नेले. तिच्या ब्राच्या दोन्ही कडा त्यांनी हातात घट्ट पकडल्या आणि जोराचा हिसडा देत खेचल्या...

तटातट सोनालीच्या ब्राचे हूक तुटले आणि तिची ब्रा मोकळी झाली... बबनरांवानी तिच्या गोळ्यावरून ती ओरबाडून काढत तिचे गोळे नग्न केले... तीन परक्या पुरुषांच्या नजरेसमोर सोनाली पेलेचे भरगच्च दुधाळ गोळे उघडे झाले! पण दारू चढली असल्याने तिला त्याचे भान नव्हते अन ती अजुनही तशीच सोफ्याच्या बॅकवर मान टाकून पडली होती...

हपापल्यासारखे बबनराव सोनालीच्या गोळ्यांचे निरिक्षण करू लागले... त्यांच्याबरोबरच थोडे लांब उभे असपेले कदम आणि सावंतही लाळ घोटत तिची छाती पाहू लागले.... गव्हाळ उभारांवर तीन इंच गोलाकार तांबूस चॉकलेटी अरोला होता आणि त्याच्या मध्यापासून किंचित खाली तिचा डार्क चॉकलेटी निप्पल ताठ झालेला दिसत होता... तिचे निप्पल ताठरले होते म्हणजे ती उत्तेजित झापेली होती हे ओळखण्याएवढे बबनराव नक्कीच चाणक्ष होते!...

सोनालीची पेलेची उघडी छाती, किंचित चरबीयुक्त पोट आणि त्यावरची भलीमोठी खोलगट बेंबी पाहून बबनरावांना रहावले नाही आणि त्यांनी तिच्या डोक्यावरील केस पकडुन तिचे डोके घट्ट पकडले आणि तिच्या ओठांवर आपले ओठ दाबले!... दुसरा हात त्यांनी सोनालीच्या गोळ्यावर नेला आणि ते हपापल्यासारखे तिचे दोन्ही गोळे आळीपाळीने चिवडू लागले, कुस्करू लागले... केस घट्ट पकडल्याने सोनालीच्या डोक्याला झिणझिण्या आल्या!... डोके गच्च पकडल्यामुळे तिच्या मानेला रग लागली...

खाली बबनराव पिळवटल्यासारखी तिची छाती चिवडत होते, ज्याने तिच्या गोळ्यात वेदनेचा डोंब उसळला!... पण त्या सगळ्या वेदना आणि त्रासाची भावना सोनालीच्या अंगातला कामज्वर पेटवू लागली... कामोत्तेजनेने तिच्या पुच्चीतून कामसलील वाहू लागला... सोनाली उत्तेजनने हुंकारू लागली... दारू चढल्याने तसेही तिची शुद्ध हरपत चालली होती... त्यात आणि तिच्या अंगाचा जबरदस्ती उपभोग घेतला जात होता, ज्याने तिच्यातली 'सुप्त रांड' जागी होवू लागली...

आता बबनरावांनी तिची चड्डी काढुन तिला पुरी नागडी करायची घाई झाली!... ते तिच्या ओठांचे जबरदस्ती चुंबन घेत दुसऱ्या हाताने तिची पॅन्टी खाली सरकवू लागले... दारुच्या नशेत असुनही सोनालीला कळत होते की ते काय करत आहेत... तेव्हा ती बबनरावांचा हात पकडून त्यांना प्रतिकार करू लागली...

सोनाली विरोध करतेय हे लक्षात आले तसे बबनरावांनी चिडून तिच्या घट्ट धरलेल्या डोक्याला अजुन मागे खेचले... त्याने पुन्हा सोनालीला प्रचंड वेदना झाल्या अन ती 'आहहहहह...' करत आर्तपणे विव्हळली!... बबनराव एका हाताने जबरदस्ती तिची चड्डी उतरवू लागले आणि त्यांच्या जोरापुढे सोनालीचे काहीच चालले नाही... पुढच्याच क्षणी सोनाली पेले त्या सगळ्यांसमोर कंबरेखाली नग्न झाली आणि पर्यायाने पुर्ण नागडी झाली!...

संजय पेले भेदरलेल्या नजरेने समोर जे घडतेय ते पहात होता... त्याची बायको त्याच्या समोर नागवी केली गेली होती, एका परपुरुषाकडुन, तेही अजुन दोन परक्या पुरुषांसमोर... गंमत म्हणजे तो तिला वाचवायचा कोठलाही प्रयत्न करत नव्हता... म्हटले तर तो मोकळाच होता आणि उठून तो प्रतिकार करू शकला असता किंवा बायकोला वाचवायचा प्रयत्न करू शकला असता... पण तो तसे काही करत नव्हता आणि नुसतेच बसून भेदरलाय, घाबरलाय असे दाखवत होता...

संजय घाबरला होता, त्याला ऑलरेडी बराच मार पडला होता अन त्याने तिची सुटका करायचा प्रयत्न केला तर त्याला अजुन मार पडला असता, कदाचित त्याचा जीव घेतला गेला असता, ह्या भितीने तो काही विरोध करत नव्हता असे इतरांना वाटणे सहाजिकच होते... पण संजय पेलेच्या मनात एक वेगळीच हुरहुर चालली होती... पायजम्यात त्याचा लंड कडक होत चालला होता... आपल्या नजरेसमोर आपली बायको नागवी केली गेली होती आणि आता कदाचित पाशवीपणे झवली जाणार होती, ह्या विचाराने त्याच्या मनातली कामवासना जागी झाली होती... त्याच्या चेहऱ्यावर भेदरल्याचे भाव होते, भिती होती, अंगात थरकाप होता... पण तो भितीपेक्षा 'उत्तेजनेचा' जास्त होता!...

इतर बायकां-मुलींना झवताना संजय पेलेने अनेकदा कल्पना केली होती की त्याची बायको त्याच्या नजरेसमोर परक्या पुरुषाकडुन झवली जातीय, भोगली जातीय... कधी ती कल्पना फक्त मनात करत तर कधी ती उघडपणे झवत असलेल्या स्त्रीला सांगत त्याने ती कल्पना एंजॉय केली होती... पण ती प्रत्यक्षात घडवण्याचे धाडस त्याला कधी झाले नव्हते की ती कल्पना त्याने बायको सोनालीजवळ कधी उघड केली नव्हती... आज अप्रत्यक्षपणे त्याची ती कल्पना सत्यात उतरत होती आणि त्याचा परिणाम त्याच्या लंडावर होत होता... अर्थात, आपली उत्तेजना तो लपवून ठेवत होता आणि मारल्या-मरणाच्या भितीने तो भेदरला आहे असेच चेहऱ्यावर दाखवत होता...

कदम आणि सांवतने आपल्या हातातल्या बाटल्या घश्याखाली ओतून संपवल्या होत्या... बिनपाण्याची कच्ची दारू त्यांनाही लगेच चढली होती आणि ते दोघे टल्ली व्हायला लागले होते... समोर नागव्या झालेल्या सोनाली पेलेच्या गव्हाळ नग्न अंगाकडे पाहून त्या दोघांचेही लवडे उठायला लागले होते... ते हपापल्यासारखे वासनांध नजरेने सोनालीकडे बघत सरळ सरळ पॅन्टमध्ये वळवळणारा लवडा दाबू लागले... साहेबांच्या आधी ही मादा आपल्याला झवायला मिळाली तर किती बहार येईल ही कामलालसा त्यांच्या नजरेत स्पष्ट दिसत होती...

अर्थात, बबनरावांना त्यांच्या अवस्थेची कल्पना होती आणि ते दोघे काय करताहेत हे ते पहात होते... त्यांनी खरे तर विचार केला होता की आधी संजय पेलेसमोर त्याच्या बायकोला स्वत: झवावी आणि मग आपल्या असिस्टंट जोडीला तिला झवायचा चान्स द्यावा... पण मग त्यांनी वेगळाच विचार केला आणि छद्मीपणे हसत मोठ्याने म्हणाले,

"कदम अन सावंत... काढा तुमचे कपडे अन व्हा नागडे... या इकडे अन झवा ह्या रांडेला तुम्ही दोघे!... हिच्या हिजड्या नवऱ्यासमोर भोगा त्याची बायको!..."

"साहेब... पण... तुम्ही... पहिले??..."

साहेबांच्या पॅन्टमध्येही लवडा ताठलाय हे त्या दोघांनी हेरले होते आणि तरीही साहेब पहिले त्यांना झवायचा चान्स कसा काय देत आहेत ह्याचे आश्चर्य त्यांच्या चेहऱ्यावर होते!...

"अरे हा माल आधी तुम्ही चाखा... मी तर आहेच... मला हिच्या पुच्चीतून बाहेर पडलेला तो दुसरा माल चाखायचा आहे... या तुम्ही... लागा कामाला!..." बबनराव गुढपणे हसत त्यांना म्हणाले.

ते ऐकून कदम आणि सावंतना प्रचंड उत्साह आला!... भराभरा आपले कपडे काढून ते दोघे नागडे झाले... दारूच्या नशेने ते उत्तेजित झापेले होतेच आणि त्यात त्यांना पहिली वेळ अशी एखादी घरंदाज बाई साहेबांच्या आधी झवायला मिळत होती... ते दोन नग्न पुरुष सोनालीजवळ पोहचेपर्यंत त्यांचे लवडे टाईट झाले होते....

त्या दोघांना नवरा, संजयजवळ लांब असतानाच नागडे होताना सोनाली भेदरल्यासारखी पहात होती... बबनरावांनी पहिल्यांदा त्यांना नागडे होवून तिला झवायचे आमंत्रण दिले तेव्हाच तिच्या पुच्चीत उत्तेजनेची एक सणक सळसळत गेली होती!... एकाचवेळी दोन पुरुषांकडुन झवून घ्यायची तिची एक सुप्त इच्छा पुरी होणार होती... पण चेहऱ्यावर ती तसे दाखवू शकत नव्हती म्हणून घाबरल्याचे नाटक तिलाही करावे लागत होते अन ती ते खुबीने करत होती...

कदम आणि सावंत जावून सोनालीसमोर नागडे उभे राहिले... समोर सोफ्यावर बसलेल्या संजयला ते दोघे बायकोच्या दोन्ही बाजुला नागडे उभे असपेले आणि मध्ये नागडी बसपेली बायको दिसत होती... जणू तो शो त्याच्यासाठीच अरेंज केला होता अश्या तऱ्हेने सगळे घडत होते... भेदरल्यासारखा पुढे काहितरी अघटित घडणार असे भितीचे भाव त्याच्या चेहऱ्यावर होते पण मनातून लड्डू फुटत होते!... सोनालीही घाबरपेली, भांबावल्यासारखी, आता काय अघटित घडेल ह्या भितीचे भाव चेहऱ्यावर दाखवत तशीच बसून होती अन तिच्याही मनात लड्डू फुटत होते!...

त्या दोघा नवरा-बायकोच्या खऱ्या मनस्थितीची बबनरावांना सुतराम कल्पना नव्हती अन त्यांना असे वाटत होते की दोघेही पुढे काय घडणार ह्या भितीने, घाबरपेले होते, भेदरपेले होते... तेव्हा त्यांनी पुढे काही गडबड करू नये म्हणून त्यांनी त्या दोघांना ओरडून धमकावले,

"हे बघा पेले झवाड जोडपं... मुकाट्याने आम्ही जे जे सांगतोय ते करत रहायचं, पहात रहायचं... काही चालबाजी करायचा प्रयत्न करायचा नाही... आमची आज्ञा मोडायचा विचारही करायचा नाही... तसे ऐकलेत तर तुमचा जीव वाचेल आणि फक्त अंगावर भागेल!... काही गडबड केली तर अंगाचे हालहाल तर होतीलच पण जीवही जाईल!... आम्हाला काहीच वाटणार नाही तुमचा जीव घ्यायला की आमचं कोणी काहीच वाकडं करू शकत नाही तुमचा जीव घेतला तर... तेव्हा मुकाट्याने सांगितलं ते करायचं!... जमलं तर तुम्ही पण मज्जा घ्या... समजले का?? काय म्हणतोय मी??"

त्यावर संजय पेले अन सोनाली पेले दोघांनीही घाबरत भेदरत हो हो अशी मान हलवली!

"अस्स... एकदम बेश्ट!.... चला रंडीबाई... करा सुरू... माझ्या दोन्ही साथीदारांना एकदम खूष करून टाका!... दाखवा तुमच्या नवऱ्याला तुम्ही किती लंडचोख्या आहात ते!... हं, करा चालू..."

दारूची नशा सोनाली पेलेलाही चढली होती... त्यात काही गडबड न करण्याची हमी तिने बबनरावांना दिली होती तेव्हा ते नाटक करत रहायची तिला आता गरज नव्हती... पण दोन लवडे एकदम झवायला मिळत आहेत हा आनंदही लगेच उघड चेहऱ्यावर दाखवता येणार नव्हता... तेव्हा मग तिने घाबरल्याचे, भेदरल्याचे आणि भितीने करतेय असे दाखवल्याचे नाटक चालू ठेवले... खरे तर तिची पुच्ची उत्तेजनेने पाझरायला लागली होती आणि उत्तेजनेने निप्पल ताठरले होते... पण त्याचा जास्त विचार करायच्या मनस्थितीत ती नव्हती की कोणीही नव्हते!...

सोनालीने नजर वर करून कदम आणि सावंतकडे पाहिले... दोघेही आशाळभूतपणे वरून दिसणाऱ्या तिच्या नागड्या अंगाकडे पहात होते अन तिची नजरानजर झाली तसे त्यांनी तिला लवडा दाखवत इशारा केला... सोनालीने समोर नवऱ्याकडे पाहिले आणि 'काही इलाज नाही!' अशी अगतिकता चेहऱ्यावर आणत त्या दोघांचे लवडे दोन्ही हातात धरले... ते दृश पाहून संजयच्या पायजम्यात लंडाने आचका दिला!... नशीब तो थोडा दूर होता आणि बहुतेक सगळ्यांचे लक्ष सोनालीवर होते त्यामुळे त्याच्या पायजम्याचा उंचवटा कोणाच्या नजरेत भरला नाही!...

आता सोनाली पेले हळु हळु दोघांचे जाडजूड अन लांब लवडे हलवायला लागली... गव्हाळ रंगाच्या सोनालीचे डोळे तसेही प्रचंड मादक होते आणि त्यात ती मध्ये मध्ये नजर वर टाकून आळीपाळीने त्या दोघांकडे बघत होती ते पाहून दोघांचे लवडे अजुन जास्त ताठरत होते... कदमला रहावले नाही आणि त्याने आपला हात सोनालीच्या डोक्यावर ठेवून ते पुढे दाबू लागला... त्याला काय पाहिजे ते सोनालीने ओळखले अन ती पुढे झुकायला लागली... संजय श्वास रोखून ती काय करतेय ते पहात होता अन पुढच्याच क्षणी कदमचा काळपट लांबट लवडा सोनालीच्या तोंडात गडप झाला!...

जसा कदमचा लवडा सोनालीच्या तोंडात शिरला तसे तिच्यातली 'रांड' जागी झाली आणि ती हपापल्यासारखी त्याचा लवडा चोखायला लागली... त्याचबरोबर दुसऱ्या हातात असलेला सावंतचा लवडा ती खसाखसा मूठ मारत हलवायला लागली... आश्चर्याने आणि मनात उत्तेजनेने संजय बायकोला दोन परके लवडे हाताळताना बघत होता आणि बाजुला बसपेले बबनरावही उत्सुकतेने सोनालीचे कसब बघत होते... तो संजयकडे पाहून छद्मीपणे हसत म्हणू लागला...

"बघ पेले.... तुझी छिनाल बायको कशी रांड बनून दोन लवडे घेतेय. तुला माहित आहे की नाही कोणास ठाऊक? पण तुझ्या ह्या आयघाल्या बायकोने असे कितीतरी लवडे चोखले आहेत, झवून घेतले आहेत!! आज तुझ्या नजरेसमोर तिचा वासनेचा खेळ होणार आहे. नाहीतर असे खेळ ती कायम खेळत कित्येक पुरुषांना खेळवत असते. आता निव्वळ असे लवड्याशी न खेळता ती कशी पाय फाकवून ते लवडे घालून घेवून कशी झवून घेईल ते पहाशीलच तू..."

संजयच्या तोंडून चकार शब्द बाहेर पडत नव्हता... तो अवाक होवून बायकोचे थेर बघत होता... सोनाली, आपली लग्नाची बायको अशी छिनाल रांड असेल ह्याचा त्याने फारसा विचार केला नव्हता... पण नजरेसमोर जे दिसत होते त्याने सगळे स्पष्ट कळत होते... सोनाली किती आवडीने एक लवडा चोखतेय तर दुसरा हलवतेय ते स्पष्ट दिसत होते... जरी ती चेहऱ्यावर अगतिक भाव दाखवत होती तरी तिची ॲक्शन त्याच्या विरुद्ध होती!...

कदमचा लवडा सोनालीने तिच्या तोंडातून बाहेर काढला... तिच्या लाळेने ओलसर झालेला तो सात इंची जाडजूड लवडा पाहून संजयला किंचित शरम वाटली की त्याचा लवडा थोडा लहानच होता!... आता सोनालीने सावंतचा लवडा तोडात घेतला आणि चोखायला लागली... आणि मग ती कदमचा लवडा मुठीत धरून हलवायला लागली... सोफ्यावर नागडी बसून सोनाली पेले दोन परक्या पुरुषांच्या लवड्याला सारखीच ट्रिटमेंट देत चोखत होती, हलवत होती...

बबनरावांना हॉलच्या आतील दरवाज्याच्या परद्याची हालचाल झापेली जाणवली!... त्यांनी त्याकडे लक्ष नाही असे दाखवले आणि गुपचूप जागेवरून उठले... सोनाली, कदम अन सावंतचे लवडे चोखत, हलवत होती अन संजय ते घाबरलेल्या उत्सुकतेने पहात होता तेव्हा ते चौघेही त्यात मग्न होते... त्यामुळे बबनराव हळुच उठपेले त्यांच्या कोणाच्याही लक्षात आले नाही... भिंतीकडे जावून बबनराव भिंतीला टेकून त्या परद्याकडे पुढे पुढे सरकू लागले... जेव्हा ते परद्याच्या जवळ पोहचले तेव्हा त्यांनी पटकन परदा बाजुला करत खसकन त्या मागे उभ्या असलेल्या मॄण्मयी, प्रियंकाला हॉलमध्ये ओढत ढकलून दिले...

मृण्मयी, प्रियंका, दोघी किंचाळत खाली पडल्या तसे बबनरावाने दोघींचे केस पकडून त्यांना ओढत उभे केले अन त्यांच्या झिंज्या तसेच घट्ट पकडून धरत ते दरडावले,

"या रंड्डीनो... आतून गुपचूप काय बघत उभ्या होता??... बाहेर येवून बिनधास्त मम्मी-पप्पांचा झवाझवीचा कार्यक्रम बघत बसा... चोरून काय बघायचे??"

"आहहह... सोडा आम्हाला...आम्ही काही नाही केले!..." मृण्मयी कळवळत म्हणाली...

"काही नाही केले???... अरे तुम्हीच तर हा सगळा खेळ मांडलाय... तुमच्यातली मॄण्मयी कोण अन प्रियंका कोण ते सांगा आधी बघू?..." बबनरावांनी पुन्हा त्या दोघींच्य केसांना हिसडा देत विचारले...

"मीऽऽऽ मीऽऽऽ... मी मृण्मयी...." वेदना सहन न होवून मृण्मयी पटकन म्हणाली...

"अच्छा.... तर तु ह्या रांडेची मुलगी!... डबल रांड... माझ्या मुलाच्या कानाखाली मारणारी.... माझ्या बायकोला रंडी म्हणणारी... बघ... बघ तुझी रंडी मम्मी!... माझी बायको नाही तर तुझ्या पप्पांची बायको, म्हणजे तुझी मम्मी पक्की रंडी आहे!... बघ ती कशी दोन परक्या पुरुषांचे लवडे चोखतोय... त्यांचे लवडे हलवतेय... ये रंडे, सोनाली... तु तुझे चोखायचे, हलवायचे काम चालू ठेव... तुझ्या ॲक्शनमध्ये खंड नको... नाहीतर ह्या दोघींची मान दाबेल इथेच!..." बबनरावांनी थांबलेल्या सोनालीला दरडावत म्हटले...

मृण्मयी अन प्रियंकाला बबनरावांनी बाहेर ओढल्या तेव्हाच सोनाली अवाक झाली होती आणि तिने त्या दोन लवड्यावरची ट्रिटमेंट थांबवली होती... तिला वाटले होते की त्या दोन मुलीं आत सुरक्षित आहेत, त्या बाहेर येत नाहीत, अन ती ह्या परक्या पुरुषांना जोपर्यंत रिझवत राहिल, तोपर्यंत त्या मुली आत सुरक्षित रहातील... पण त्या दोघी परद्याच्या मागे उभ्या होत्या, बहुतेक सगळे बघत होत्या, ह्याची कोणालाच कल्पना नव्हती...

पण आता बबनरावाने त्यांना पकडून बाहेर आणले होते अन आता त्यांचे काय होईल हे तिलाही सांगता येणार नव्हते... आता जीव वाचवायचा असेल तर तो हैवान सांगेल तसे करत रहावेच लागणार ह्याची सोनालीला कल्पना आली!... ती आता मुलींकडे पाहून चेहऱ्यावर अगतिकता दाखवत पुन्हा त्या कदम-सावंतचे लवडे चोखायला, हलवायला लागली...

"बरं आता घडाघडा बोला पोरींनो!... नाहीतर तुमचा जीव जाईल अन तुमच्या मम्मी-पप्पांचाही जीव जाईल!... आता सांगा... कधीपासून आतून गुपचूप बघताय??" बबनरावांनी मुलींना दम देत विचारले...

"पहिल्यापासून... तुम्ही आलात तेव्हापासून आम्ही गुपचूप बघत होतो..." मृण्मयीने घाबरत उत्तर दिले...

"अस्स... पहिल्यापासून काय... म्हणजे इथे जे घडत होते ते तुम्ही सगळे आतून बघत होता तर... कोणाला फोन बीन करून सांगितले तर नाही ना?? कोणाला इंफॉर्म तर केले नाही ना, रंडीन्नो??" बबनरावांनी त्यांचे केस जोराने ओढत दरडावत विचारले...

"नाही नाही... कोणालाही सांगितले नाही... आम्ही इथेच उभ्या होतो..." प्रियंकाने वेदनेने पिळवटत म्हटले...

"नक्की का?? खोटं तर बोलत नाही ना??? लक्षात ठेवा!... जर इंफॉर्म केले असेल, अन कोणी आले... तर सगळ्यात पहिले तुम्हा दोघींचा गळा दाबून तुम्ही खल्लास!... मग तुमचे मम्मी-पप्पा खल्लास!... मग दरवाजा उघडू आम्ही... तेव्हा सांगा खरे... कोणाला इंफॉर्म केलेत??"

"अहो विश्वास ठेवा आमच्यावर... आम्ही कोणालाही काही सांगितले नाही...," मृण्मयी काकुळतीला येत म्हणाली, "आमच्या मम्मी-पप्पांचा जीव इथे बाहेर धोक्यात आहे... आम्ही कसे काही करून त्यांचा जीव अजुन धोक्यात घालू अन आमचाही जीव धोक्यात घालू??? आम्ही खरचं कोणालाही काही इंफॉर्म केले नाहीये... प्लिज, आमच्यावर विश्वास ठेवा!..."

"विश्वास गेला पानीपतमध्ये.... पण लक्षात ठेवा!... इंफॉर्म केले असेल तर पहिला तुमचा गळा चिरणार... मग ह्यांचा..." म्हणत बबनरावांनी दोघींचे केस ओढत दोघींची चेहरे मम्मी-पप्पांकडे केले...

बबनरावांनी पुन्हा धमकावत दोघींना विचारले की आत काय काय करत होता सांगा... तेव्हा मॄण्मयी त्यांना सगळे सांगायला लागली...

बाहेरून आल्यानंतर मृण्मयी अन प्रियंका आत तिच्या बेडरूममध्ये गेल्या होत्या आणि कपडे बदलून, नाईट टि-शर्ट अन स्लॅक घालून फ्रेश झाल्या होत्या. मग आतमध्ये परस्पर किचनमधील कपाटातली एक वाईनची बाटली पळवून त्या बेडरूम लॉक करून ती पित गप्पा मारत धमाल करत बसल्या होत्या... त्यांनी बेलचा आवाज ऐकला होता आणि बाहेर हॉलमध्ये मम्मी-पप्पा बसलेत तेव्हा कोणी आले असेल तर ते पाहून घेतली ह्या बेफिकरीत त्या दोघी आत धमाल करत होत्या...

पण नंतर त्यांना बाहेरून थोडे गोंधळाचे, मोठ्याने बोलल्याचे आवाज ऐकायला यायला लागले... तेव्हा त्या दोघी गुपचूप बाहेर आल्या... हॉलच्या दरवाज्याच्या परद्यामागून त्या दोघी गुपचूप सगळे पाहू लागल्या... ते तिघे त्या दोघींचाच शोध घेत आले आहेत आणि त्यांची अन मम्मी-पप्पांची आता काही धडगत नाही ह्याची त्यांना कल्पना आली होती...

आधी त्यांच्याही मनात आले की कोणालातरी इंफॉर्म करून मदत घ्यावी... पण मग त्यांनी बाहेर मम्मी-पप्पांना जीवे मारण्याची धमकी दिली होती म्हणून त्यांनी कोणाला इंफॉर्म करायचा विचार सोडून दिला आणि नुसत्याच गुपचूप बघत बसल्या... सुटकेची किंवा काही करायची संधी मिळाली तर त्याचा फायदा घेवून तेव्हाच काहितरी ठरवून करावे असा त्यांनी विचार केला अन त्या गुपचूप बघत राहिल्या...

त्या दोघींनी तसे बबनरावांना सांगितले तसे ते छद्मीपणे हसत म्हणाले,

"हुश्शार आहात मुलींनो!... पण तितक्याच रांडा आहात... माझ्या मुलाला काही बोलला नसतास... तर ही वेळ पण आली नसती!... पण तुमच्या पुच्चीत खुप किडा!... स्वत:ला वीरबाला समजत होत्या होय, माझ्या मुलाच्या तोंडी लागायला?? आता भोगा तुमच्या डेअरींगची फळं!!..."

म्हणत बबनरावांनी त्यांचे केस सोडून दिले आणि प्रियंकाच्या कानाखाली एक सणसणीत वाजवली! त्या फटक्याने तिचा कान सुन्न झाला अन तिच्या डोळ्यापुढे अंधारी आली... शुद्ध हरपल्यासारखी ती खाली जमिनीवर पडली... मग बबनराव मृण्मयीकडे वळले तर ती घाबरून भेदरलेल्या नजरेने त्यांच्याकडे पाहू लागली... शांतपणे बबनरावांनी मृण्मयीचा टि-शर्ट पकडला आणि खसकन अंगातून ओढून काढला... हतबल असल्यासारखी मृण्मयी स्तब्ध उभी राहिली आणि तिने जराही त्याबद्दल विरोध दर्शवला नाही...

रात्रीची वेळ होती म्हणून टि-शर्टच्या आत मृण्मयीने ब्रा घातपेली नव्हती... त्यामुळे टि-शर्ट काढल्यावर तिचे नाजूक कोवळे उभार सगळ्यांच्या नजरेसमोर नग्न झाले!... ३४ साईजचे गोरेपान, गोलाकार पुष्ठ उभार सगळ्या पुरुषांच्या हावऱ्या नजरेसमोर उभे राहिले... होय, सगळ्याच पुरुषांच्या वासनांध नजरेसमोर... म्हणजे मृण्मयीचा पिता, संजय पेलेच्याही वासनामय नजरेसमोर... आपल्या मुलीचे नग्न उभार बहुतेक तो पहिली वेळ पहात होता पण त्याच्या नजरेत जराही शरम नव्हती की लाज नव्हती की संकोच नव्हता... असली तर लालसाच दिसत होती!...