माझी गावाकडील बहीन सरला - भाग 03

पुढचा दिवस:

मी आज जरा लवकरच उठलो होतो आणि माझी अवरा-आवर करू लागलो. ताईने स्वयंपाक करून ठेवला होता. मी नाश्ता केला आणि कामावर जाण्यासाठी तयारी करू लागलो. आज ताईला फॅक्टरीत काम नव्हते, म्हणून ती घरीच राहणार होती. राज तयारी करून ऑफिसला गेला. कामात गुंतलेला असतानाही, त्याच्या मनात आजच्या जत्रेचे विचार येऊ लागले आणि त्याच्या चेहऱ्यावर एक आनंदी हास्य उमटले. जेव्हा त्याची कामातून सुटका झाली, त्याने ताईला फोन केला.राजने विचारले, "ताई, तू जत्रेसाठी तयारी केली का?"ताईने उत्तर दिले, "हो, तयारी झाली आहे."

ताईने हसत म्हटले, "बरं, तू लवकर ये. आपण एकत्र जाऊ आणि वाटेत ज्योती पण आपल्या सोबत येणारं आहे असे आपण तिघे वाटेचा आनंद घेत जत्रेत जाऊ."

राजने कामाची गडबड पूर्ण करून घरी परतण्यासाठी निघाला, त्याच्या मनात जत्रेच्या आनंदाची उत्सुकता आणि ताईसोबत घालवणाऱ्या वेळेची आतुरता होती.

राज, सरला ताई आणि तिची मैत्रीण ज्योती हे गावातल्या 'जत्रेत' पोहोचले. सरलाने एक साधी पण लक्ष वेधून घेणारी गुलाबी रंगाची साडी नेसली होती आणि वी-नेक असलेला हाफ स्लीव्ह ब्लाउज घातला होता, ज्यामुळे तिच्या उरोजांची आकृती स्पष्ट दिसत होती. तिचा साडीचा पदर अत्यंत कौशल्यपूर्वक चढवला गेला होता जेणेकरुन तिच्या पाठीचा आकार आणि नितंबाची चढ-उतार निरखण्यास सोपे जात होते, ज्याने राजला पूर्णपणे अचंबित केले.

ज्योतीने एक सुंदर मॉडर्न कुर्ता आणि लेगिंग्ज घातले होते. तिचा सावळा रंग आणि तिच्या तोंडावरील हलक्या लाल लिपस्टिकमुळे तिच्या सौंदर्यात आणखी भर पडली होती, आणि तिची बॉडी शेप अभिनेत्री विद्या बालन सोबत तुलना करण्याजोगी होती. राजने जेव्हा तिला प्रथमच पाहिले, तेव्हा त्याला तिच्या सौंदर्याचा धक्काच बसला.

जत्रेतील चमकधमक आणि इतर अनेक गोष्टींनी त्यांना आकर्षित केले. ताई आणि ज्योतीने राजला जत्रेतील विविध प्रकारच्या खाद्य पदार्थ आणि विक्रीच्या स्टॉल्सची ओळख करून दिली. राजचे लक्ष सतत सरलाच्या सौंदर्याकडे वळत होते. त्याच्या मनातील आकर्षणाबद्दल त्याला कुणालाही सांगायचे नव्हते, पण काही गोष्टी त्याच्याकडून नकळत घडत होत्या. ताईला लपून एकटक पाहणे, संधी मिळेल तेव्हा तिच्या जवळ जाणे आणि जमेल तेवढा स्पर्श करण्याचा प्रयत्न करणे,

ताई आणि ज्योती या गोष्टींपासून अज्ञात होत्या. पण ज्योतीचे लक्ष अधून मधून राजकडे जात होते, आणि सरला सोबत राजचे वागणे तिला वेगळं वाटत होते. राज जेव्हा जेव्हा जत्रेतील काही गोष्टी पाहण्यासाठी पुढे जात होता, तेव्हा ज्योती आणि सरला दोघेही एकमेकांशी कुजबुजत होत्या.

ताईचं सौंदर्य तिच्या उजळ चेहऱ्यावर आणि गडद डोळ्यांमधून दिसत होतं. तिचे ते निळे डोळे इतके मोहक होते की कोणालाही लगेच आकर्षित करू शकत होते. त्याचबरोबर, तिचे लांब, काळे केस सुद्धा तिच्या पाठीवरून खाली सरकत होते. तिच्या गुलाबी साडीमुळे तिचं सौंदर्य अजून खुलून दिसत होतं. हलका मेकअप केल्याने तिचा चेहरा अजून सुंदर दिसत होता.

नाजूक कंबर आणि उत्तम बांधा साडीने छान उठून दिसत होता, ज्यामुळे तिच्या चालण्याची शोभा आणि स्थिरता अधिकच वाढली होती. तिची मागच्या दिशेला तिची गोरी पाठ तिच्या साडीच्या पदराखाली लपलेली होती, आणि तिच्या पाऊलखुणा एक वेगळीच छटा दाखवत होत्या.

ताईची साडी सावरताना तिच्या उत्तम स्थूल बांध्याची ठसक अधिकच दिसून येत होती. तिच्या साडीचा पदर तिच्या उंचावलेल्या नितंबावर योग्य जागी बसला होता, ज्यामुळे तिच्या चालीत एक वेगळी गरीमा आली होती. तिच्या चालण्याचा ठाठ आणि त्यातून दिसणारा आत्मविश्वास तिच्या व्यक्तिमत्वाला अधिकच चमक देत होता.

ह्या वेळी सुद्धा ताईमध्ये राजला एक वेगळाच बदल दिसला. ताई स्वतःहून राजबरोबर जवळीक साधण्याचा प्रयत्न करत होती. जत्रेत सेल्फी घेताना किंवा फोटो काढताना, तसेच इतर उपक्रमात ती निवांतपणे राजच्या शेजारी उभी राहत होती. त्यांच्या गप्पा मारताना तिच्या नजरेचा खेळ आणि कधीकधी अनाहूतपणे तिच्या शरीराचा स्पर्श राजला वेधून घेत होता. ताईच्या हालचाली तिला राजशी खुल्या हृदयाने वागायला आवडत असल्याचे दाखवत होत्या, पण ती अनजाण बनून राहत होती. पण तिच्या प्रत्येक स्पर्शात एक अदृश्य आमंत्रण दडलेले होते. राज तिच्या या अनपेक्षित आणि नवीन वर्तनाने अचंबित होता.

जत्रेच्या रंगीबेरंगी प्रकाशाखाली ताईची त्याच्याकडे एकतर्फी ओढ जाणवत होते. तिच्या आवेगांची प्रतिक्रिया राजच्या मनात संभ्रम निर्माण करत होती.

त्याच वेळी,ज्योतीने राज आणि ताईला नाचण्यासाठी आग्रह केला. ती उत्साहितपणे त्यांना नाचायला लावत होती,जणू काही त्या दोघांच्या जवळीकीतून काहीतरी विशेष घडवू पाहत होती.तिच्या आग्रहामुळे राज आणि ताई एकमेकांच्या डोळ्यात डोळे टाकून नाचू लागले. त्यांच्या नृत्यातल्या प्रत्येक चालीत सुंदर समन्वय आणि तालमेळ दिसून येत होता, ज्यामुळे त्यांच्या भावनांची तीव्रता अधिकच खुलून दिसत होती.

राजला हे सर्व अनपेक्षित होते आणि तो विचारात पडला. हे सर्व कसे काय घडू शकते, कारण की जेव्हा राज आणि ताई घरात एकटे असायचे ते कमीत कमी आणि केवळ गरजेपुरतेच बोलायचे. पण आज ताईच्या स्वभावात बदल होता, याचा तो विचार करू लागला.

जत्रेच्या उत्सवात्मक वातावरणाने त्यांच्यातील भावनांना नवसंजीवनी मिळाली होती. ताईच्या आचरणातील बदल, तिच्या नजरेतील गुपितस्पद चमक आणि तिच्या हास्यातील उष्णता यामुळे राजच्या मनात एक नवीन कुतूहल निर्माण झाले होते. तो विचार करू लागला की, ताईच्या जीवनात काहीतरी विशेष घडले आहे का ज्यामुळे तिच्या वर्तनात हा बदल आला आहे? किंवा तिला काही नवीन स्वप्न पूर्ण करायचे आहेत का? राजचे मन असंख्य प्रश्नांनी ग्रासले गेले होते, आणि तो ताईशी याविषयी गप्पा मारण्याची संधी शोधत होता.

ताई, ज्योती आणि राज जत्रेतील उत्साहात पूर्णपणे रमले होते. ताईने विनोदी शैलीत राजला आपल्या जवळ येण्याचे विविध बहाणे आखले होते, हे सगळे ज्योतीच्या सांगण्यावरून झाले. नंतर ज्योतीने एक विशेष सेल्फी काढण्याचा प्लान बनवला. ज्योतीने स्मार्टफोन हातात घेतला आणि राजला ताईच्या पाठीमागे उभे राहण्यास सांगितले. ज्योती सर्वात आधी उभी होती, ताई तिच्या मागे आणि राज ताईच्या मागे उभा होता. योगायोगाने राजची मांडी ताईच्या नितंबाशी घासली गेली, जसे ज्योतीने ताईला गुप्तपणे सांगितले होते ताई तसेच करत होती पण राजला याबद्दल काहीही माहित नव्हते. ज्योतीने ताईला खाली वाकण्यास सांगितले, ज्यामुळे ताईचे नितंब आणि राजच्या मांड्यांची घासण आणखी वाढली. राज हा अनुभव आनंदाने एन्जॉय करत आहे,हे पाहून ज्योती चकित झाली. ज्योतीने आणखी काही सूचना दिल्या जेणेकरून ही स्थिती आणि त्यांचा असा स्पर्श थोडा वेळ तरी कायम राहिल, व राज ताईच्या मऊ नितंबाचा स्पर्श घेऊ शकेल. हा अनुभव ताईसाठीही नवीनच होता, त्यामुळे ती विचार करू लागली की,आपला भाऊ आपल्या बरोबर हे सर्व कसे काय करू शकतो?

हा प्रसंग त्यांच्या दिवसाचा एक विनोदी आणि चटपटीत क्षण ठरला. जत्रेतील संगीत, खेळ आणि मौजमजाच्या भरात त्यांचे चेहरे आनंदाने उजळले. राजला हा स्पर्श विशेषच आवडला, ज्यामुळे तो या स्थितीचा भरपूर आनंद घेत होता.

जत्रेतून निघताना ज्योती आणि ताईने एकमेकांना निरोप देताना त्यांनी शेवटचं बोलणं केलं. ज्योतीचं राजशी असलेलं बोलणं असे होते, जसं ती त्याचा आदर करत होती, आणि हे राजला अपेक्षित नव्हतं की त्याच्यापेक्षा वयाने मोठी व्यक्ती त्याला इतकं मानपान का देत होती. त्याला वाटलं की ह्या गावात असेच बोलण्याची पद्धत असेल किंवा ताईने ज्योतीला काही वेगळंच सांगितलं नसेल ना? राजाच्या मनात विचारांची लाट उसळली, 'त्याच्या आणि ज्योतीच्या नात्यात काही खास आहे का?' हा विचार त्याच्या मनात घोळत राहिला. आणि त्याने ठरवले की लवकरात लवकर ताईला याबद्दल विचारणं गरजेचं आहे.

राज आणि ताई जत्रेतून चालत घराकडे निघाले. त्यांच्यातील एकांताचे क्षण राजाला विशेष आवडले कारण तो ताईचे सौंदर्य एकांतात निरखू शकत होता. त्याने काही प्रश्न विचारण्याचा प्रयत्न केला, पण ताई त्या विषयावर बोलणे टाळत असल्याचे त्याला जाणवले. ते घरी पोहोचले.घरी पोहचल्यावर फ्रेश होऊन त्यांनी थोडा आराम केला. रात्रीचे नऊ वाजले होते, ताईने जेवणाची तयारी सुरू केली. राजने मदतीचा आग्रह धरला, आणि ताईच्या नकारानंतरही त्याने मदत केली. जेवण तयार झाल्यावर ते जेवताना जत्रेत घालवलेल्या वेळांच्या आठवणींवर बोलत होते.

हे सारे एकत्र करताना राजला ताईच्या नव्या पैलूंची ओळख होत होती, आणि त्यांच्यातील संवादाची खोली वाढत होती.

राजला ताईला काही प्रश्न विचारायचे होते जे त्याच्या मनात खोलवर घर करून होते. त्याला उत्कंठा होती की ताईचे त्याच्याबरोबर वागणे कसे होते, जत्रेत तिचे वर्तन कसे होते आणि तीने असे वागणे का निवडले होते. पण त्याच्या मनात एक धास्तीही होती की, जर ताईला राग आला तर काय होईल? असे असूनही, राजने हिम्मत गोळा केली आणि आपल्या प्रश्नांची उत्तरे शोधण्याचे धाडस केले.

आणि त्याने तिला तिच्या वागणुकीबद्दल प्रश्न विचारले.

राज सारखा हट्ट करू लागला, "ताई, मला सांग त्या ज्योती माझ्याशी असं का वागत होत्या? तू तिला आपल्याबद्दल काय सांगितलं आहेस?" त्याचा प्रश्नाचा धागा सुटेना. "आणि मागे त्या दिवशी जेव्हा ती अक्का आपल्या घरी आली होती, त्या ही माझ्याशी खूप वेगळ्या पद्धतीने वागत होत्या. त्याचं कारण काय? कृपया आज मला सांग ना."

राजचे हट्टी आग्रह चालूच राहिले की ताईने त्याच्या प्रश्नांची उत्तरं द्यावीत.

राज ने ताईला तिच्या वागणुकीचे कारण विचारायला सुरुवात केली. त्याचे आग्रहाने प्रेरित झालेल्या प्रश्नांनी ताईला अट ठेवायला भाग पाडले आणि तिने त्याच्या पुढं एक अट ठेवली.

"ताई म्हणाली, "जे काही मी आता सांगणार आहे, त्यामध्ये तू माझ्या सोबतच राहशिल आणि माझी साथ देशील, आणि हे सगळं तू कोणालाही सांगणार नाहीस, घरातील परिवारात सुद्धा नाही."

राज- हो ताई, मी कोणालाही काही सांगणार नाही.

ताई- राज, लक्षात ठेव. मला माहित नव्हतं की तू किती दिवस इथे राहणार आहेस. गावात कोणीही दोन जवान स्त्री-पुरुषांना एकत्र राहू देणार नाही. तुझ्या बाबतीत जर मी सगळ्यांना खरं सांगितलं असतं, तर ते मान्य करतील असं वाटतं का तुला?

राज- मग तू त्यांना काय सांगितलंस, ताई?

ताई- थांब, मी सांगते... मी सगळ्यांना सांगितलं की माझा नवरा माझ्यासोबत राहायला येणार आहे. मला हेच सांगणं योग्य वाटलं.

राज- काय, ताई! तू हे कसं सांगू शकतेस? मी तर तुझा भाऊ लागत आहे ना नात्याने.

ताई- अरे हो, राज. पण जेव्हा मी तुला त्या फाट्यावरून आणण्यासाठी घरातून निघाले होते, तेव्हा अक्का काहीतरी कामानिमित्त घरी आली होती. त्यांनी मला विचारलं, 'तू कुठे जात आहेस?' मी गडबडीत काय उत्तर देऊ, हे मला समजेना, आणि मग मी त्यांना सांगितलं माझे मिस्टर आले आहेत मुंबई वरून मी त्यांना आणायला जात आहे.

माझ्या नवऱ्याबद्दल इथे कोणालाही फारसं माहित नाही, कारण माझा नवरा मला शोधत इथे कधी आलाच नाही. त्यामुळे गावातील लोकांनी त्याला कधी पाहिलेलं नाही.

राज, कृपया रागावू नकोस. माझ्या या निर्णयामुळे तुला कुठलीही अडचण येणार नाही. मी ह्या गोष्टींची पूर्णपणे काळजी घेईन. मी हे सगळं तुझ्यासाठी केलं आहे, जेणेकरून तू इथे निश्चिंतपणे राहू शकेल आणि तुझं काम करन्यात तुला काही प्रॉब्लेम येणार नाही.

राजने ताईची परिस्थिती लक्षात घेता, तिच्या सगळ्या गोष्टींना ऐकून तिची साथ देण्याचे ठरवले, ज्यामुळे ताई सुखावली आणि निश्चिंत झाली. तीने राजला धन्यवाद केला आणि त्याला आराम करण्यास सांगितले. त्यानंतर ती आतील खोलीत झोपायला गेली.

राज अंथरुणावर झोपताना खूप गोष्टींचा विचार करत होता. त्याला आता ताईने सांगितल्याप्रमाणे सर्वांसमोर ताईशी नवऱ्यासारखे वागायचे होते, जेणेकरुन कुणालाही त्यांच्यातील खऱ्या नात्याची कल्पना येऊ नये आणि संशय निर्माण होऊ नये. पण आज जत्रेत झालेल्या ताईच्या स्पर्शाच्या खेळात व ताईसोबत नवरा-बायकोप्रमाणे वागण्याच्या कल्पनेने त्याच्या मनात एक वेगळीच भावना निर्माण झाली होती. त्याच्या मनात ताईसाठी आकर्षण आधीपासूनच होते, पण ह्या कल्पनेने ते आणखी वाढले. त्याच्या मनात एक विचार आला, जर ताई त्याच्याबद्दल चांगली भावना बाळगत असेल तर तो तिची काळजी घेण्यासाठी काहीही करू शकेल आणि आता पुढील दिवसात तो तिला प्रभावित करण्याचा निर्णय घेतो.

ह्या मनातील भावनेने तो जरा जास्तच उत्तेजित झाला होता, आणि त्याच्या शरीरावर सुद्धा याचा परिणाम होत होता.

राज रात्री बेडवर झोपताना अनेक विचारांनी त्याचे मन व्यापले होते. त्याच्या मनात एक प्रश्न वारंवार उमटत होता, "जर ताईच्या मनात माझ्याशी लग्न करण्याची इच्छा आली तर किती छान होईल! मी तिच्याशी अधिक जवळ येऊन आम्ही दोघेही एकत्र सुखाचे आयुष्य जगू शकू." ह्या विचाराने त्याच्या मनात उत्साह आणखी वाढला.

राजच्या मनात ताईबद्दल एक वेगळंच शारीरिक आकर्षण अंकुरलं होतं. त्याच्या कल्पनेत ताईशी लग्न झालेलं असून, ते एकत्र राहत असल्याची परिस्थिती उभी राहिली होती. तो तिच्या सौंदर्याचे आणि देहबोलीचे समर्पक निरीक्षण करत असे, तिच्या डोळ्यात डोळे घालून, बिनधास्तपणे तिच्या शरीराचा स्पर्श करण्याची इच्छा त्याच्या मनात बळावत होती.

जेव्हा ताई त्याच्या कल्पनेत त्याच्या समोर येत असे, तिच्या वक्र देहयष्टीकडे त्याची नजर खिळून राहायची. तिच्या मनमोहक हालचालींनी त्याच्या हृदयात धडधड वाढवली. त्याच्या कल्पनेत तो ताईला अत्यंत प्रेमाने जपण्यासाठी स्वतंत्र होता, आणि त्या कल्पनेत कोणत्याही भीती किंवा संकोचाचे स्थान नव्हते.

पण राजला स्वत:लाही चांगलंच माहित होतं की ही सगळी विचारांची उधळण फक्त त्याच्या कल्पनेतलीच होती.

पण त्याला माहित नव्हते की ही कल्पना सत्यात उतरेल की नाही.

ह्या सर्व कल्पनांनी त्याचं मन बेचैन झालं होतं. त्याच्या हृदयाची धडधड वाढली होती आणि त्याच्या शरीरातली अशांतता त्याला अस्वस्थ करत होती. ताईच्या आकर्षक रूपाची कल्पना त्याच्या डोळ्यासमोर वारंवार उभी राहत होती, आणि त्याची ही भावना त्याच्या जिव्हाळ्यात अधिकाधिक उफाळून येत होती.

आता त्याच्या लवड्या मध्ये होणारी ताठरता त्याला जाणवली होती, त्याच्या मनात ताईच्या आकर्षणाच्या कल्पना अधिकाधिक जोर धरू लागल्या होत्या.

त्याच्या मनात ताईच्या विचारांची उधळण होती आणि त्याच्या लवड्यात ताठरता वाढत होती. त्याच्या कल्पनेत तो ताईला आलिंगनात घेऊन तिच्या अंगाच्या मृदुतेचा अनुभव घेत होता. हे सर्व विचार त्याच्या मनात अधिकाधिक उमटत होते, त्यामुळे त्याच्या मनाची अशांतता आणि ताईच्या आकर्षणाचे विचार यांच्यात घालमेल होत होती.

तो कसा बसा शांत होण्याचा प्रयत्न करत होता, पण ते अवघड झालं होतं. त्याला माहित होतं की ताई आतल्या खोलीत झोपली आहे, त्याच्या मनात तिला पाहण्याची ओढ लागली होती. त्याने ठरवलं, "जे होईल ते होईल, आता जाऊन ताईला जवळून पाहायचं." त्याने हिम्मत केली आणि आत गेला.

ताई साडी घालूनच झोपली होती. तिची साडी थोडी विस्कटली होती, ताईच्या देहाच्या वळणांचं रूप अधिक स्पष्ट दिसत होतं. तिच्या स्तनांची गोलाई, सुडौल कंबर आणि नितंबाचे आकार त्याचं लक्ष वेधून घेत होती. त्याची नजर तिच्या अवयवांवर वारंवार जाऊन थांबत होती, आणि त्याला तिचं सौंदर्य पाहून आपल्या इच्छांवर नियंत्रण ठेवणं कठीण झालं होतं. ताईला असेच जवळून बघत असताना त्याच्या हाताच्या सहाय्याने तो त्याचा लवडा पँट च्या वरूनच चोळून तो स्वत:ला शांत करण्याचा प्रयत्न करू लागला.

राजने आपल्या भावनांचे नियंत्रण ठेवण्याऐवजी, एक धाडसी पाऊल उचलले आणि ताईच्या शांत झोपलेल्या स्वरूपाकडे पाहून, त्याची स्वत:ची भावना अजूनच तीव्र झाली. त्याने धीराने पुढे जाऊन, ताईला हळूच उठवले. त्याच्या मनात येणार्या सर्व संकोचांना बाजूला सारत, त्याने तिच्याशी आपल्या भावनांबद्दल खुलेपणाने बोलण्याचे ठरवले.

राजने ताईला हळूवारपणे उठवल्यावर, तिच्या डोळ्यांतील गोंधळलेला भाव त्याला स्पष्ट दिसला. ती आपली साडी नीट करत असताना तिच्या मनात आलेल्या गोंधळाचे प्रश्न त्याला विचारले, "राज, काय झालं? काही हवं आहे का तुला?" त्या क्षणी तिच्या अर्धवटरित्या उघडे असलेल्या स्थनांना पाहून राजच्या मनातील भावना आणखी तीव्र झाल्या. परंतु तो आता तिला निराश करू इच्छित नव्हता.

त्याने आपले नियंत्रण सांभाळून तिच्याशी प्रामाणिकपणे बोलण्याचे ठरवले. तो म्हणाला, "ताई, मी माझ्या मनातील भावना लपवू शकत नाही.मी जेव्हा पहिल्या दिवशी तुला पाहिले होते तेंव्हा पासुन तुझ्या सौंदर्याने

माझं मन मोहित केलं आहे. परंतु माझ्या हृदयात तुझ्यासाठी खूप आदर आणि सन्मान आहे. मला तुझ्याशी खरे बोलायचे आहे, जेणेकरून आपण एकमेकांची भावना समजून घेऊ शकू."

ताईने त्याचे खुलेपण पाहून थोडी शांत झाली. ती म्हणाली, "राज, तू खरं बोललास, हे चांगलं आहे. आपण याबद्दल पुढे खुलेपणाने चर्चा करू या."

या संवादातून दोघांमध्ये एक नवीन समज निर्माण झाली आणि राजला तिच्या नजरेतून एक आश्वासन मिळाले की, तिच्या मनातील भावना सुद्धा त्याच्याशी जुळतील.

ताईने राजला विश्वासात घेत म्हटले, "राज, ह्यात काहीच चुकीचं नाही. हे सगळं नैसर्गिक आहे. तू तणाव घेऊ नकोस, आपण यावर नक्की काहीतरी पर्याय काढू."

राज तिच्या शब्दांतून आश्वासन मिळवत, म्हणाला, "ताई, तुझं म्हणणं खरं आहे. आपण सोबतीने, एकमेकांच्या भावनांना समजून घेऊन,ह्या स्थितीवर मात करू शकतो."

या संवादाने दोघांमध्ये आणखी गहिरी समज निर्माण झाली. राज तिच्या समजुतीमुळे थोडा निवांत झाला आणि तिच्याकडून गोड बोलण्याचे आश्वासन त्याला अधिकाधिक आकर्षित करत होते.

ताईने पुढे म्हटले, "राज, आपल्यातील ही जवळीक ही कदाचित आपल्याला अधिक बळकट बनवेल. आपण आपल्या भावनांवर नियंत्रण ठेवून, एकमेकांना समजून घेऊ या."

राज तिच्या उत्तराने समाधानी झाला आणि त्याच्या मनात एक नवीन ऊर्जा निर्माण झाली. दोघांच्या मधल्या संवादात एक नवीन उत्साह आणि समजदारीची लहर आली.

ताईने सध्याच्या परिस्थितीपासून जरा दूर राहण्याचे ठरवले. ती राजला म्हणाली, "राज, आपण सध्या हा विषय थोडा टाळूया. आपण उद्या याबद्दल बोलू."

राज तिच्या शब्दांना गंभीरतेने ऐकत, म्हणाला, "बरं, ताई. तुझे म्हणणे योग्य आहे. मीही आता आराम करतो."

तिने पुढे आणखी काही सूचना दिल्या, "हो, राज. आपल्याला दोघांनाही थोडा विचार करण्याची गरज आहे. आराम केल्यावर आपल्याला नवीन दृष्टिकोन मिळेल."

दोघांनी आपापल्या मनाची गुंतवणूक केली आणि शांततेने रात्रीची वेळ घालवण्याचा निश्चय केला.

**पुढच्या दिवसाची सकाळ**

पुढचा दिवस उजाडला. रविवार असल्याने राजला सुट्टी होती. तो बेडवर बसून ताईला पाहत होता, तर ताई घरातील कामे करत होती. ताईने लवकर उठून सर्व कामे आटोपली होती आणि आता तिला शेतात काम होते तिला जायचं होतं.

तिने राजला संधी देत म्हटलं, "राज, जर तुला वाटलं तर तूही माझ्याबरोबर शेतात ये. मी आत्ताच जात आहे, नाहीतर मला उशीर होईल."

राज निवांतपणे उत्तर दिलं, "ताई, तू पुढे जा. मी अजून तयार नाही. माझी तयारी झाल्यावर मी तुला फोन करेन. जर माझं यायचं ठरलं तर मी येईन."

त्यानंतर ताई तयार होऊन शेतात निघून गेली आणि राज थोडा वेळ नंतर तयार होऊन शेतात येण्याचं विचार करू लागला.

त्यानंतर ताई कामावर पोहोचली आणि तिने काम सुरू केलं. तिथे ज्योतीसुद्धा आली होती. काम करता करता त्या दोघींमध्ये गप्पा सुरू झाल्या. ताईच्या मनात कालची राजसोबतची चर्चा आणि त्याने व्यक्त केलेल्या भावना घुमत होत्या. ती सर्व काही ज्योतीला सांगायच्या विचारात होती.

ताई: "ज्योती, काल राजने मला काही गोष्टी सांगितल्या. मला विचार करायला लागतोय की तूला सांगू की नाही. आपल्या दोघींमध्ये कधी काही लपवलं नाही, पण ही गोष्ट थोडी वेगळी आहे."

ज्योती (कुतूहलाने): "अरे, काय गोष्ट आहे ते सांग ना. आपण तर मैत्रिणी आहोत, एकमेकींना काहीही सांगू शकतो."

ताई: "बरं, राजने मला सांगितलं की त्याच्या मनात माझ्याविषयी आकर्षण आहे. हे एकूण कसं वेगळं वाटत आहे ना, कारण आमचे नातं बहीण-भाऊ सारखं आहे, सख्खा नसला तरी काय झाले. मला अजूनही समजत नाही तो असं कसं मला बोलू शकतो आणि का तो असं मला सांगतोय."

ज्योती: "हे खरं आहे का? पण तू काय विचार करत आहेस? त्याच्या भावनांचा काय विचार करणार आहेस?"

ताई: "मी अजून काही ठरवलेलं नाही. खरं सांगते, मला स्वतःला गोंधळलेलं वाटतंय. मला वेळ लागेल हे समजून घेण्यासाठी."

ज्योती: "बरं, घाई करू नकोस. जे काही निर्णय घेणार असशील ते विचारपूर्वक घे. आणि मी इथे आहे, जेव्हा गरज पडेल तेव्हा माझ्याशी बोलू शकतेस."

ताईला ज्योतीच्या शब्दांनी थोडा दिलासा दिला आणि त्यांनी पुढच्या कामाकडे लक्ष देण्यास सुरुवात केली.

नंतर ज्योती आणि सरला एकत्र जेवण करण्यासाठी बसल्या होत्या. दोघींची गप्पा सुरू होत्या आणि ज्योतीने सरलाला तिच्या मनातील भावना सांगायला सुरुवात केली.

ज्योती: "सरला, त्या जत्रेची आठवण आली? जेव्हा आपण सगळे गेलो होतो. तेव्हा राजचं तुझ्याबद्दलचं वर्तन पाहिलं, मला संशय आला होता, पण त्याचं तुला थेट कसं सांगायचं हे समजत नव्हतं. त्याची नजर कशी तुझ्यावर अडकली होती, आणि त्याचं बोलणं किती गोड होतं, त्यात काहीतरी वेगळं होतं."

ताई: "हो, त्या वेळी मला असं काही जाणवलं नव्हतं, पण आता तुझं म्हणणं ऐकून, मीही ते लक्षात घेतलं आहे."

ज्योती: "त्याच्याबद्दल तुझ्या मनात काही विचार आहेत का? मला वाटतं की आपल्या दोघांमध्ये प्रामाणिकता असायला हवी. मी नेहमी तुला सगळं सांगत असते, कारण तुझ्या सुरक्षिततेबद्दल मला काळजी आहे."

ताई: "खरंय, मला त्याच्याबद्दल काही विशेष वाटत नव्हतं, पण आता त्याचं वागणं मला विचार करायला लावतंय."

ज्योती: "बरं, विचार कर आणि निर्णय घे. पण एक गोष्ट लक्षात ठेव, आपण दोघी एकमेकींना सपोर्ट करण्यासाठी आहोत. तुझ्या भावना आणि सुखाला प्राधान्य दे."

ताई: "आभार, ज्योती. तुझ्यामुळे मला खूप बळ मिळतं. आपण या प्रश्नावर चर्चा केल्यामुळे मला आता अधिक स्पष्टता मिळाली आहे."

दोघींनी एकत्र येऊन त्यांच्या मनातील गोष्टींचा विचार केला, आणि त्यांचं मैत्रीतील बंधन अधिक दृढ झालं.

ज्योती आपली चर्चा पुढे नेत म्हणाली, "म्हणूनच मी तुला त्या जत्रेत राजच्या जवळ जायला सांगितलं होतं, कारण मी खात्री करू इच्छित होते की तो तुझ्यासोबत कसा वागतो."

ताई: "आता मला सगळं समजलं ज्योती. तू मला त्याच्या जवळ जायला सांगितल्यामुळे मी त्याचं वर्तन स्वतः अनुभवू शकले."

ज्योती: हो,"बरोबर, त्याच्याबद्दल माझ्या मनात काही संशय आले होते, पण मी त्याचं वर्तन प्रत्यक्ष पाहू इच्छित होते. त्यामुळे मी तुला त्याच्याशी बोलण्यास सांगितलं."

ताई: "हो, तू मला त्याच्या जवळ पाठवून बरोबर केलंस. आता मला त्याच्या वागणुकीबद्दल एक वेगळी दृष्टिकोन मिळाली आहे. त्याच्याबद्दल माझं मत आता ठरवायचं आहे."

ज्योती: "बरोबर, त्याच्या वागणुकीबद्दल तुझं मत ठरवणं हे तुझ्या विवेकावर आहे. मला फक्त तुझी सुरक्षितता आणि खुशी महत्वाची आहे. आपण सगळ्यांनी सतर्क राहायला हवं."

त्यांच्या या संवादातून ताईला राजच्या वागणुकीचं खरं स्वरूप जाणून घेण्याची संधी मिळाली आणि ती त्याच्याशी संवाद साधताना अधिक सतर्क राहण्याची तयारी करत होती.

ज्योतीने माग प्रश्न विचारला, "जेव्हा त्याने रात्री तुला हे सारं सांगितलं, तेव्हा तू त्याला काय उत्तर दिलंस?"

ती म्हणाली, "मी विषय टाळत होते आणि आपण ह्याचा उपाय काढू, असं बोलले."

ज्योती तिच्याशी थोडी फ्रेंडली वाटून म्हणाली, "अरे, असं काय बोललीस तू त्याला? त्याला सध्या कोणतीही अशी आशा लावू नकोस. तू आधीच गोंधळात आहेस, त्यात त्याला कोणता उपाय देणार आहेस?"

ती म्हणाली, "बरोबर आहे, ज्योती. पण काहीतरी वेगळं करण्याची गरज आहे. मी त्याच्यासोबत थोडं स्पष्ट बोलले पाहिजे होते."

ज्योतीने सहानुभूतीने म्हणाली, "हो, तू बरोबर आहेस. पण आता सावधानीने वाग. आपलं पुढचं पाऊल नीट विचार करून टाकायला हवं."

त्यांच्या या संवादातून त्यांना एकमेकांच्या विचारांची जाणीव झाली आणि त्यांनी आगामी कार्यासाठी योग्य तयारी करण्याचं ठरवलं.

ज्योती: राजला सांगू नकोस की तू मला हे सगळं सांगितलंस. हे कुणालाही कळू देऊ नको.