- First Time
- Earthy Stories: Sex Secret 01
Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.
You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.
Click here
மண்வாசனைக் கதைகள் - ரகசிய சாஸ்திரிம்-1
நவஜீவன்
சின்ன லச்சுமி மகன் மயிலு என்கிற மயில்சாமிக்கு வயசு இருபதுதான். பார்க்க நல்ல ஆம்பிளயா வயசுக்கே மேலாவே வளந்துட்டான். அரும்பு மீசைகூட வந்தாச்சு. அவன் திண்ணையில கோமணம் அவுந்தது தெரியாம தூங்கிக்கிட்டு இருந்தப்போ வாழைக்காய் சைசா இருந்த அவன் உருப்பு தமுக்கடிச்சுக்கிட்டு இருந்ததைப் பார்த்த லச்சுமி பயந்தே போயிட்டா.
இன்னமும் இவனைக் கலியாணம் கட்டாம விட்டா அக்கம் பக்கத்தில மேயப் போயிடுவான், அப்புறம் விசயம் விவரம் கெட்டுப் போயிடுமின்னு லச்சுமி யோசிச்சா. அதுக்கேத்தாப்பில சந்தையில பாத்த மலையம்மா அவ மகள் ராணி முத்துவை மயில்சாமிக்கு கட்டிவைக்க முன் வந்தது சின்ன லச்சுமிக்கு ரொம்ப திருப்தியா இருந்திச்சு.
மலையம்மா பார்க்க தடியா கருப்பா ஆம்பிள கணக்கா இருந்தாலும், அவள் மக ராணி முத்து தொடப்ப சுப்பல் மாதிரி ஒல்லியா இருந்தா. அதுக்கு வயசு பதினேழுதான் ஆயிருக்கும். அதை வீட்டுக்குள்ளாரவே ஒரு விவகாரமும் தெரியாம வளத்திருக்கேன்னு மலையம்மா சொன்னது லச்சுமிக்கு நெசமாத்தான் தோணிச்சு.
அதுக்கு அழகுன்னு ஒண்ணும் அதிகம் இல்ல. ஆனாலும் நல்ல அடக்கமான பொண்ணு. அவ மாரும் சூத்தும் கறி வெக்காம வத்திக்குச்சி மாதிரி இருந்தா. ஒண்ணும் பிரசினை இல்லை. லச்சுமியே அப்படித்தான் இருந்தா என்ன ஆச்சு? ஆம்பிளயோடு நெதமும் படுத்து அவரு போட்டு கலாய்க்க ரெண்டு கொளந்தைய பெத்துப்போட்டா எந்தப் பொட்டச்சியும் சூத்தும் மாரும் உண்டக்கட்டி மாதிரி முன்னுக்குத் தள்ளிட்டு நிப்பாளுங்க.
ஆனா லச்சுமிக்கு வேற ஒரு பிரச்சினை இருந்திச்சு. மயிலு ஊரு விவகாரம் தெரியாத பையன். அம்மா பின்னாலையே சுத்திக்கிட்டு வளர்ந்தவன். ஆக அவனக் கட்டிக்கிறவ கொஞ்சம் பெரியவங்களுக்கும் புருசனுக்கும் அடங்கிப் போறவளா இருக்கணும்.
இல்லைன்னா வரப் போறது லச்சுமிய கழுத்தப் பிடிச்சு வெளிய தள்ளிடும். அதைவிட மோசம் வளையல்கார ரெட்டிமாதிரி கொஞ்சம் திடமான ஆம்பிள வந்தா அவன் கையப் பிடிச்சுக்கிட்டு கம்பங்காட்டுக்குப் போயி பாவாடையத்தூக்கிட்டுப் மல்லாந்து படுத்துடும. அப்படிப் பாத்தா ராணிமுத்து சரியாத்தான் இருந்தா. அவ அவ்வளவு அம்சமா இல்லை. கொஞ்சம் ஓரக்கண்ணு பாக்கும். ஆக எவனும் வலிய வந்து அவ கையப் பிடிக்க மாட்டான்.
அம்மாகாரி வேற நாலு பவுன் போடறா. அதும் அப்பன் ஒண்ணுத்துக்கும் ஒதவாதவன். தண்ணியப் போட்டுட்டு வேட்டி போனது தெரியாம பொறளுவான். அப்படி இருந்தாலும் கையில கொஞ்சம் சொத்து இருக்குது. ரெண்டு ஏக்கரா புஞ்ச பூமி இருக்கு. அதைத் தவிர அறை ஏகரா நஞ்சை நல்ல தண்ணிக் கேணியோட இருக்கு. ராணி முத்துதான் அவங்களுக்கு ஒரே வாரிசு.
லச்சுமிக்கு மனசுல அடிமட்டத்தில தம் பிள்ளையப் பத்தி இன்னும் ஒரு பயம் இருந்திச்சு. பாகமலை அடிவாரத்தில் கம்பங்காட்டு ஓரத்தில மயிலும் லச்சுமியும் தனி குடிசையில இருக்கவே மத்தவங்களோடு அதிகம் பழக்கம் கிடையாது. ஏதோ இருந்த ரெண்டு ஏக்கரில சோளமோ கம்போ போட்டு காட்டை வெட்டி, ஆட்டை வளத்துப் பொழச்சாங்க. பொட்டைக் கழுதங்களோட ஆம்பிளக பண்ற கேவலம் தெரியாம மயிலு வளந்ததுக்கு அந்த மாதிரி வனாந்திரத்தில இருந்ததும் ஒரு காரணம். அதுவே இப்போ தப்பாப் போயிடுச்சு.
மயிலு அப்பனில்லாத வீட்டில பொட்டச்சி வளத்த புள்ளை. புண்டைக்கும் பூளுக்கும் வித்தியாசம் தெரியாம வளந்துட்டான். அவனுக்கு பொட்டைகள ஆளத் தெரியாது. அவன் வயசுப் பிள்ளைங்க கம்பங்காட்டில ஒதுங்க வந்த குட்டிங்களை மடக்கி ஓத்துட்டு போறப்போ இவனானா பட்டாம் பூச்சி பிடிக்க ஓடறான். அதைப் பார்த்த லச்சுமி கருமம் ஏதோ செய்வினைன்னு நொந்து போயிட்டா.
அந்தப் பய கிட்ட லச்சுமி கலியாணம் கட்டிக்கிறயாடான்னா அவன் வெக்கப்பட்டு பொட்டப்புள்ள மாதிரி குனிஞ்சுக்கிட்டு விரலால தரைய நோண்டறான். அவனுக்கு பொட்டைப் புள்ளங்கன்னா அவ்வளவு வெக்கம்.
அவன் “கலியாணமின்னா எனக்குப் பயமா இருக்கு அதுக்கு ஏன் நான் இன்னொரு பொட்டச்சியக் கட்டணும், நீயே என்னைக் கட்டிக்கோம்மா”ன்னு அவன் கேட்டப்போ சின்ன லச்சுமிக்கு அடி வவுத்தக் கலக்கிச்சு. வயசுப்பையன் அந்த மாதிரி பெத்தவளாண்ட பேசினா என்னத்தச் செய்யன்னு யோசிச்சா...
ஒத்தக்கை ராஜி கிட்ட சொல்லி மயிலுக்கு கலியாண விவகாரம் என்னான்னு சொல்லச் சொல்லாமான்னு மொதல்ல லச்சுமி யோசிச்சா. ராஜி மூணாம் மயில் கல்லுல இருந்த கந்து வட்டிக்காரர். அவரு கிட்டத்தான் லச்சுமி பத்தோ நூறோ கடன் வேணுன்னா வாங்குவா.
அவரு ஆம்பிளைக்கு பன்னிரண்டு வட்டின்னா பொண்ணுங்களுக்கு பத்து வட்டிக்குக் கடன் கொடுப்பாரு. ஆனா வட்டி வசூலு பண்றேன்னு ஃபுல் லோடு போட்டுட்டு வீட்டாண்டையே வந்துடுவாரு. லச்சுமிக்கு ஏனு கேக்க புருசன் வேற இல்லியா அதனால கண்ட வேளையில அவளாண்ட வர அவருக்கு தோதா இருந்திச்சு.
வேட்டிய முட்டிக்கு மேல தூக்கிக் கட்டிட்டு, பூளை சொறிஞ்சுக்கினே “திரேகம் சூடேறிடுச்சிடி, லச்சுமி, ஒன் அக்காளும் பொறந்த வூட்டுக்குப் போயிட்டா. ஒத்தக்கையனுக்கு ஒத்தாசைக்கி ஆளு இல்லை. கொஞ்சம் வெந்நீரு காச்சி ஒன் கையால எண்ணெய் தேச்சு வுடுடி”ன்னு, கையப் பிடிச்சு இழுப்பாரு.
எண்ணெய் தேய்க்கணும். வெந்நீத் தண்ணி ஊத்தி அரப்புப் போட்டுத்தேச்சா, என்னாடி இது சூட்டக் கொறைக்காம அதிகமாக் கிளப்பிட்டியேடின்னு, கோவணத்தை பிரிச்சுக்காட்டுவாரு. சுன்னி கரேல்னு பூளு மொறைச்சு நிக்கும். விலகிப் போனா அவளை அப்படியே இழுத்து சுவத்தில நிக்கவெச்சோ இல்லை தரையிலோ போட்டோ ஓத்துடுவாரு.
அதவிட மோசம் மொலையக் கடிச்சு, சூத்தக் கிள்ளி, “உன் கூதியும் சூத்தும் கொழுத்திருக்கு அது உந்தப்புடி நீ அதைக் காட்டினா எனக்குக் காஜியடிக்குது. என்னத்த செய்ய, உங்க அக்காளுக்கு என்னவோ நால்பது வயசில மாரு விபூதிப் பையாத் தொங்குதடி. அதைப்பாத்தாலே பூளு நிக்கலை, ஓக்கத் தோணலை”ன்னு பொலம்புவாரு.
லச்சுமி பதினாறு வயசில புருசன் காசியக் கலியாணம் கட்டி பதினேழு வயசில பிள்ளையப் பெத்ததவ. அதுக்கப்புறம் புருசன் காணாம போயிட்டான். ஆம்புளத் தொணையில்லாத லச்சுமிக்கு புருசன் பக்கத்தில இல்லேன்னா உடம்பு கேக்காதா?
அவளுக்கு ஆம்பிளத் தொணை தேடி வர்ற நமச்சல ராஜி தீத்துட்டுப் போவாரு. அதனால ராஜி அவளை அனுபவிக்கிறது ஒரு விதத்தில நல்லாத்தான் இருந்திச்சு. இருந்தாலும் மொத மொதல்ல அவரு இழுத்துப் பிடிச்சு அவளைக் கீழ போட்டு அனுபவிச்சுப்போ பயமாத்தான் இருந்திச்சு. அழுதுப்புட்டா.
அப்படி அழுதவளைப் பாத்த ராஜி, “நான் என்ன ஊரில எவனும் பண்ணாததைப் பண்ணிப்புட்டேனா? நான் என்ன அந்நியமா? ஒங்க அக்காவைக் கட்டின மாமன்தானே? மச்சினச்சிய மாமன் ஓக்கலேன்னா எந்தக் கழுதடி ஓப்பான்”னு திருப்பிப் போட்டு சூத்தில குத்தினாரு.
பார்க்கப் போனா அவரு மாமனும் இல்லை அவரைக் கட்டினவ அக்காளும் இல்ல அவரைக் கட்டினவ அப்பத்தாவ லச்சுமியோட பாட்டன் வச்சிருந்தாருன்னு ஊரில பேசிக்குவாங்க. அது ஒரு உறவாவது எழவாவது. கடன் வசூல்னு சொல்லிட்டு பொம்பள கெடச்சா ஓத்துட்டுப் போறதில ராஜிக்கு ஒரு இது.
மூணு வீடு தள்ளி இருக்கிற கமலாகூட ராஜி அப்படி நடந்துக்கிறதப் பார்த்து ஊரே சிரிச்சிடுச்சு..அது புருசனோடு இருக்கிறப்போ ராஜி அங்க போயி புருசன சிகரட்டு வாங்கியாடா அப்படியே கலரும் குடிச்சிட்டு வாடான்னு கையில பணத்தைக் கொடுத்து அனுப்பிடுவாரு. அப்புறம், பட்டப் பகல்ல அவளுக்கு பிடிக்குதோ இல்லியோ அவ மேல ஏர்றது அவருக்கு லட்டு மிட்டாய் துன்ற மாதிரி.
அவ அளுது புருசனாண்ட சொன்னா, அவனோ ஆமா பெரிய ரதின்னு நெனப்பு ஏதோ வட்டியக் கழிச்சுக்கினு ஓத்துட்டுப் போனானேன்னு உடுடின் னுட்டான்! அந்தக் கதை மத்த கடங்காரிங்களும் சொல்லக் கேட்டிருக்கா லச்சுமி. யோசிச்சுப் பாத்தப்போ அப்பேர்பட்ட ராஜி மயிலுக்கு பொம்பிள வெவகாரத்தை சரியா சொல்லுவாருன்னு அவளுக்குத் தோணலை.
“அப்படியாடா உனக்கு நானே சேஞ்சு காட்டிடறேன் தொரிஞ்சுக்கன்னு” சொல்லி அவனக் கூட்டியாந்து “லச்சுமி ஒம் பையன் பொம்பளையக் கலியாணம் கட்டி என்ன பண்ணனுமின்னு கேக்கறான். வா கொஞ்சம் ஓத்துக் காட்டலாம்”னு” அவ கையப் பிடிச்சு இளுத்தா மானமே போயிடும்.
ஆத்தா புள்ளை முன்னால மடித் துணிய அவுத்துப் படுத்தா என்ன ஆகும்? அந்த ஆளு அப்படிப் பண்ணினாலும் பண்ணும், நம்ப முடியாது. ஆகவே ராஜி வேணாமின்னு அவ தொடர்ந்து யோசிச்சா.
அப்பதான் கீரைப்பாத்தி பச்சையம்மா ஞாபகம் வந்திச்சு. அவ கட்டின புருசன் செத்துப் போயி பத்து வருசமாயிடுச்சு. தாட்டியா இருந்தாலும் நாலு வெவரம் தெரிஞ்சவ. சல்லிசா பேசுவா. மயிலும் அவ கிட்ட பயமில்லாம அத்தை அத்தைன்னு சுத்துவான். பத்துவருசமா பச்சை லச்சுமியப் பாக்கிறப்பல்லாம் பொலம்புவா.
“ஏண்டி லச்சுமி ஒரு ஆம்பிள உம் மேல காலைப் போட்டு மார்ல கையப் போட்டு படுக்காம எப்படி இருக்கடி? எனக்கு தூக்கமே வரலைடி. உனக்கு நமச்சலா இல்லையான்னு” அவ கேக்கிறப்போ லச்சுமிக்கு சிரிப்புவரும்.
“அக்கா,நீ ஒத்தக் கையனாண்ட கை மாத்து வாங்கு. அவரு வீட்டுக்கு வந்து ஒந்துணியத் தூக்கி வட்டி வசூல் பண்ணுவாரு எல்லாம் சரியாப் போயிடுமின்னு” சொல்லுவா.
அண்ணம் மொறை கிளியானூர் வாத்தியார் பச்சையப் எப்பவாவது பார்க்க வருவாரு. வந்தா அவ வீட்டிலதான் தங்குவாரு. ஆம்பிளையும் பொம்பிளயும் சினிமாக் கொட்டாயில லைட்டு அணஞ்சால கையப் போடற காலம் இது. அவரு அல்வா மாதிரி அம்சமான பொம்பிள கிடைச்சா வுடுவாரான்னு காலைல கால்வாய்க்கு ஒதுங்கற பொம்பிளைக பேசிக்கும்.
லச்சுமிக்கு அது பெரிய தப்பாத் தோணலை. நாலு சுவத்துக்குள்ள ஆம்பிள பொம்பிளக்குள்ள ஆயிரம் நடக்கும். ஏதோ சான்ஸ் கிடைக்குது பொம்பளை வசதியா இருக்கா, சமாளிக்கறாரு.
பச்சையம்மாவுக்கும் வசதி இருக்கு. ஒலகத்தில எவதான் சத்தியவான் சாவித்திரி. மத்த களுதங்க அருவையின் போது மொதலாளிப் புள்ளைங்களுக்குத் பல்லக்காட்டித் துணியத் தூக்கறவுளுகதான் அப்படி பொல்லாப்பு பேசுதுங்க..
ரொம்ப நேரம் யோசிச்சு லச்சுமி பச்சையம்மாவைக் கேட்டா என்னான்னு அவுங்க வீட்டுக்குப் போனா. சின்ன ஓட்டு வீடு. அக்கா வெளிய முருங்க மரத்தடில பொங்கிக்கிட்டிருந்தா.
“அக்கா உனக்கு வெல்லப் பணியாரம் கொணாந்திருக்கேன்”னு லச்சுமி துணில மூடியிருந்த தட்டை நீட்டினா.
“வாடி மகராசி. ஆளைக் காணுமே ரெம்ப நாளாச்சுடி”ன்னு கையப் பொடவையில தொடைச்சுட்டு பச்சையம்மா அவளை இழுத்துப் பக்கத்தில உக்கார வச்சா. அவ நால்பது வயசானவ. மணல்ல பிடிங்கின கிழங்கு மாதிரி உடம்பு வளத்தி. லச்சுமி மாதிரி கருப்பு இல்லை.. நல்ல பவுனு கலரு திரேகம் கொஞ்சம் பாரி.
“அக்கா, நம்ம மயிலுக்கு மலையம்மா பொண்ணு ராணி முத்துவக் கட்டலாமின்னு ரோசனை.” லச்சுமி மெதுவாகப் பெசினாள்.
“ஆமாண்டி அவன் வளந்துட்டான். வயக்காட்டில ஆடு பூந்தப்போ ஒம்புள்ள. அந்த வளியாப் போனான் டேய் ஆடு பூந்துடுச்சுடா கொஞ்சம் இளுத்துக் கட்டுறான்னேன். ஓடினவன் சேத்துக் குட்டையில விளுந்துட்டான். அவனைத் தூக்கி நிறுத்தினேன். அவன் துண்டும் கோவணமும் சேத்தோட போக பழனியாண்டி மாதிரி நின்னான் பாத்தா பனம் பூ மாதிரி புடுக்கு. விட்டா பத்து பிள்ளயப் பெத்துடும், எங்க மாமன் மாதிரி இம்மாத்தூண்டு இல்லை” என்று அவள் சொன்னது லச்சுமிக்குப் பிடிக்கலை.
இப்படிப் பேசறவ பார்வையில பையனுக்கு திருஸ்டி படக்கூடாதுடா பாகையாண்டி சாமின்னு மனசில வெண்டிக்கிட்டா லச்சுமி. “அப்படி இல்ல அக்கா, காலாகாலத்தில ஆக வேண்டியதப் பண்றது என் தலையில வந்திருக்கு அவன் அப்பன் ஓத்துப் போட்டதோட சரி. அப்புறம் எங்க தேசாந்திரம் போனானோ..பாவி” என்று மூக்கை சிந்தினா.
“என்னடி நல்ல சேதின்னு வந்தவ இப்போ அளுகற” என்று அவள் தேற்ற லச்சுமி தான் வந்த காரியத்தச் சொன்னா. “அக்கா அவனை ஒண்ணும் தெரியாம வளத்துட்டேன். அவனானா கலியாணங்கட்டிக்கிட்டு அந்தப் பொண்ணு கூட நான் என்னா பண்ணணு வேங்கிறான். அதை நான் அம்மாகாரி வாயால எப்படிச் சொல்லுவேன். எனக்கு பயமா இருக்கும்மா, ஒன்னையே கட்டிக்கிறேனே நீயும் பொம்பிள தானேங்கறான்.”
“அவம் பேச்சைக் கேட்டு எனக்கு பதட்டமா இருக்கு அக்கா. அப்பதான் ஒன் நினப்பு வந்திச்சு. அக்கா அளகா மெதுவாப் பக்குவமா பேசத் தெரிஞ்சவ. நாலு வெவரம் தெரியவைக்க அக்காவாலதான் முடியும்.. அவனும் அக்காவைப் பார்த்தா பயப்பட மாட்டான். அத்தை அத்தைன்னு உம் பின்னால சுத்தரவன் தானே, அதுதான் தோணிச்சி அக்கா நீ தான் ஒதவணும்”னு அவ சொன்னதும் பச்சையம்மா சிரிச்சா.
“அடி என்னாடி இது ஆச்சிரியமா இருக்கு? மம்மதக் கலை சொல்லித் தெரியுமாம்பாங்க. ஒரு ஆம்பிளையும் பொம்பிளையையும் தனியா விட்டா ஒண்ணோட ஒண்ணு தானே உடம்பு இதுனுக்குமே. இதுக்கு என்னா படிப்பா பாடமா துணிய அவுத்துப் போட்டுப் படுத்தாப் போதுமே, ஆடு மாடுக செய்யற வேலைதானே” பச்சை சொன்னது லச்சுமிக்கு கொஞ்சம் ஏமாத்தமாயிடுச்சு.
“இல்லை அக்கா அந்த பொண்ணப் பாத்தாலும் வெவரம் தெரிஞ்சமாறி இல்லை. அவனுக்கா பொம்பிளைன்னாலே பயம் வந்துடுது. நாளைக்கி ரெண்டுக்கும் விவரம் தெரியாதுன்னு தெரிஞ்சா மூணாம் மனுசன் வந்து ஏதோ தப்பு தண்டால இளுத்த வுட்டான்னா என்னா ஆவறது. மானம் போயிடாது? எனக்கே அப்படி ஆயிருக்கு அக்கா. யாருகிட்டையம் சொல்லாத ஒரு உண்மைய ஓங்கிட்ட சொல்லணும்” என்று லச்சுமி திடீரென்று குரலைக் குறைத்துப் பேசினா. அதை பச்சை கவனமாகக் கேட்டா.
“அக்கா, நான் பெரியவளான நாலாம் மாசம் எங்க அப்பத்தா என்னக் கூப்பிட்டா உனக்கு மாங்காப் பிஞ்சு மாதிரி மாரு வந்தாச்சுடி, புண்டையில பூன மசிரு பூக்குது இனிமே ஆம்பிள பக்கம் போவாதடின்னு சொன்னா. ஆனா அவ இப்படித்தான் ஏதாவது சொல்லிட்டு கெடப்பா, நீ வாடீன்னு எங்கம்மா என்னை இட்டுக்கிட்டு அவுங்க கொல்லக்காடு கிராமத்தில கலியாணத்துக்குப் போனா.”
“அங்கே இருந்த எல்லாப் பொம்பிளங்களும் எங்கம்மாவைப் பொண்ணு பெரிய மனுஷியானதுக்கு விசாரிச்சாங்க. அப்போ ஒரு பெரியவரு நல்லா மதுரை வீரன் மாதிரி தொங்கற மீசை, வழுக்கத் தலையோட வந்தாரு. வந்தவரு ‘என்ன பொட்டச்சிங்க வாய் நீளுதுன்னு’ அதட்டினாரு.”
“அம்மாகாரி, இல்ல மாமா லச்சுமி பெரிய வளாயிட்டா, அதுதான்’னு சொல்லிட்டு என்ன இளுத்து அவரு காலில விளச்சொன்னா. எனக்கு அவரு பார்வையே சரியாப்படல. முளிச்சு மாரைப் பாக்கறாரு, விரலால புடுக்கைச் சொறிஞ்சுக்கிட்டே உக்குங்கறாரு. எனக்கு பயமா இருந்திச்சு.”
“கொஞ்சம் நேரம் கழிச்சு பின்னால மாட்டுக் கொட்டாய் பக்கம் நான் ஒதுங்கப் போனேன்.அங்க தீவனம் வச்சிருந்த ரூம்புலேந்து எங்க சித்திகாரி அவுந்த பொடவையப் பிரிச்சுக் கட்டிக்கிட்டு அவசர அவசரமா வெளிய ஓடறா. நான் உள்ளாற எட்டிப் பாக்கிறேன். அங்க மதுரை வீரன் மாமா மூடை மேல மல்லாந்து கிடக்காரு. இடுப்பில வெள்ளி அண்ணாக்கவுறு தவிர ஒரு கோமணம்கூட இல்ல.”
“புடுக்கு கஜக்கோல் கணக்காக நீட்டிட்டு இருக்கு.. என்னப் பாத்தவரு ‘வாடி இங்க ராசாத்தின்னு கையப் பிடிச்சு இழுத்தாரு. அவரு மாருல மொசமொசனு மசிரு வெள்ளிக் கம்பி மாதிரி. அதுல போயி விளுந்தேன்.”
“ரெண்டு வடம் சங்கிலி போட்டிருக்காரு. ஒரு கையால என் மாராக்கத் தள்ளிட்டாரு. அப்பல்லாம். லவிக்கை யாரும் போடமாட்டாங்க. மொலையத் திருகறாரு. டேய் பம்பரக்கா மாருடான்னு பேசறாரு. அதில வாயவேற வெக்கறாரு. வாயி சுருட்டு நாத்தம். எச்சி மாருல ஒளுகுது. எனக்கு கைகாலு ஒதறுது..ஆனா புண்டையில சூடு ஏறுது. பயப்படாதடி. ஒனக்கு ஆம்பிளையும் பொம்பிளையும் ஒண்ணாப் படுத்தாப் பண்ற ரகசியம் தெரியுமான்னாரு. எனக்கு ஒரு எளவும் தெரியாது. பயத்தில பேச்சு வரலை. தெரியாதுன்னு தலையாட்றேன்.”
“அவரு கை கீழே புடவைய விலக்கிக் கூதியத்தடவ ‘மசிரு சில்கு மாதிரி வளருதிடி. நல்லா இருக்கும் ஓக்க. என்றவரு அதில விரல விடறாரு. எனக்கு மூச்சு அடைக்குது. கூதில தண்ணி கஞ்சி மாதிரி ஊத்துது. அவரு என்ன திருப்பி சூத்தாமட்டையில விரல விடறாரு. எனக்கு இடுப்பு வலிப்பு வந்த மாதிரி இழுக்குது..மாமா..மாமாங்கறேன்.”
“மேல பேச்சு எளும்புல. இதுக்கு நடுவில அவரு புடுக்கு கடப்பாரை மாதிரி சூடா உள்ள ஏறி புண்டையத் தேடுது.. எனக்கு ஒண்ணும் முடியலை கொஞ்சம் சூத்த ஏத்தி இறக்கி நகந்து அதுக்குவழி விடறேன்.. ஆனா அவரு அப்படியே என்ன அலாக்காத் திருப்பி போட்டு நங் நங்னு ஓக்க ஆரம்பிச்சாரு.”
“பெரிய புடுக்கு! புண்டை பழக்கமில்லாம சின்னதாவே இருந்திச்சா. எனக்கு மொதல்ல வலி பொளக்குது. அவரை கெட்டியாப் பிடிச்சு மாரைக் கடிக்கிறேன். அப்படிப் பண்ணுடின்னவரு திடீருன்னு பாலு உட்டுட்டாரு. எனக்கு திரேகத்தில எலக்டிரி அடிச்சமாதிரி அதிறுது. அவரு எம்மேல அப்படியே சாய்ஞ்சுட்டாரு.”
“அவரு பாலு பாயாசமா தொடைய நனைக்குது. என்னைப் பிடிச்சு மொலையில முத்தறாரு. நீ ஒங்க சித்தியவிட நல்லா ஓக்கறன்னு முட்டாய் வாங்கிக்கோன்னு ஒரு ரூவா கொடுத்துட்டு இன்னொரு தபா ஓக்கராரு.”
“அடுத்த நாளே அவரு தம்பி பையனுக்கு. என்னைப் பொண்னணு கேட்டுட்டாரு எங்கம்மாவுக்கு ரெம்ப சந்தோசம். பெரிய மனுசண்டின்னா அவரு. அவங்க மனசு பெரிசுன்னு அம்மா சொன்னப்போ, சித்திகாரி காரமா அவருக்கு புடுக்கும் பெரிசுன்னு சொன்னா. அவ கிடக்கா பொறாமக்காரின்னு அம்மா சொல்லி அந்த பாழப்போன புருசனை எனக்குக் கட்டி வெச்சா.”
“கலியாணம் கட்டினப்புறமும் அப்பப்போ மதுரவீரன் எங்க வீட்டுக்கு வருவாரு. பழம் பணியாரம் பண்டமின்னு எனக்கு வாங்கியாருவாரு. டேய் போயி பிரியாணி வாங்கியாடான்னு இவரை எட்டு கல்லு அனுப்பிடுவாரு. அவரு போனதும் என் கையப் பிடிச்சு இழுத்து பண்ணாத வேலையில்ல.
எப்போதும் என்னை ராசாத்தி நீ ஓக்கவே பொறந்திருக்கம்பாரு. எனக்கு மானம் போகும். அவரு சாகற வரையில இப்படித்தான். நடந்திச்சு. எம் புருசனும் இடையில ஓடிட்டான். கடைசிக்காலத்தில பங்காளிங்கள்ளாம் அவரு பணத்தைப் பறிச்சு கோவணத்தோட தெருவுல நிக்க வெச்சப்போ நான்தான் அவரைப் வாய்யா எங்கூட வா. எங்க வீட்டில நில்லுன்னு இட்டாந்தேன்.
“என்னக் கட்டிக்கிட்டு அளுதாரு. ஆனா திரேகத்தில கொழுப்பு அப்பவும் கொறையல. அப்படியே நடையில போட்டு என் துணியத்தூக்கினாரு, தூன்னு துப்பியிருப்பேன். ஆனா ஆம்பிள சுகம் காணாம காஞ்சு போன உடம்பு கேக்கலை. புருசனும் ஓடிட்டான். இந்த ஒரு ஆளுதான் என்ன பொண்டாளவாவது மதிக்கிறானே”ன்னு தோணுச்சு.
“சரி வாய்யான்னு அணைச்சுக்கிட்டேன். ஆனா அந்த ஆளு பெரிய கில்லாடி. இல்லடி ராசாத்தி. இப்போ வேணாம். நான் ஒனக்குப் பண்ணின தப்புத்தான் என்ன தொறத்துது. நீ எனக்காக எவ்வளோ நாளு பொடவைய விலக்கி அனுபவிக்க வெச்சிருக்க,. இப்போ பணமில்லாத போதும் மதிக்கிறயான்னு பார்த்தேன்னாரு!”
“அவரு இடுப்பிலேந்து ஒரு பத்திரத்தை எடுத்து ராசாத்தி ஒம் பேருக்கு ரெண்டு ஏக்கரா புஞ்சை பாகமலையடில வாங்கி வச்சிருந்தேன். இந்தா இது உனக்கும் உன் வவுத்தில வந்த என் மகன் மயில்சாமிக்குன்னு சொன்னதும் எனக்கு மழக்கமே வந்தாச்சு. அந்த வெவரத்தை அவருக்கு சொல்ல எனக்கு தகிரியம் இல்லாம இருந்திச்சு.”
“மயில்சாமி அப்பேர்பட்ட அப்பனுக்குத் தப்பிப் பொறந்தவனாச்சேன்னு அவன கண்ணைக்கட்டியே வெவரம் தெரியாம வளத்துட்டேன். சொல்லு அக்கா எனக்கு எங்கம்மா நாலு வெவரம் சொல்லியிருந்தா அப்படி மொதல்ல கையப் போட என் பெரிய மாமனாரை விட்டிருப்பேனா” என்று தன் நீண்ட கதைய முடிச்சா லச்சுமி.
பச்சையம்மா சிரிச்சா. “போடி போக்கத்தவளே, தெரிஞ்சா மட்டும் என்னாவாம் ஏன் உன் சித்திக்கு வெவரம் தெரியுமில்ல? அவளும் முந்தானைய விரிக்கலையா? இப்போ என்ன ஆயிடுச்சி ஒனக்கு ரெண்டு ஏக்கராவாவது கொடுத்தாரு பெரியவரு. என் அதிர்ஸ்டம் வர்ற பெரியவருக்கு அவரு துணியக்கூட நான்தான் வெலக்கணும்” என்றவள் வேர்வையைத் துடைச்சுக்கிட்டா.
உள்ள போயி ரெண்டு பேரும் நீராகாரம் குடிச்ச பிறகு, பச்சை “சரிடி லச்சுமி ஒனக்காகத் தான் நான் ஒப்புக்கிடறேன். ஊம் பிள்ளைய கோமணம் கட்டாம அஞ்சு வயசில உம் மொலையக் கடிச்சுக்கிட்டு இருந்த காலத்திலேந்து பாத்த குத்தம் இப்போ ஆம்பிளயாயி வெவரம் தெரியலேன்னா அதுக்கு நான் ஒதவத்தான் வேணும். சின்னப்பய தானே கத்துக்குவான். அவன அனுப்பு ரெண்டு மூணு நாளு எங்கூட இருக்கட்டும் எனக்கும் கிணத்தக் கொஞ்சம் நோண்டணும் அதையும் செய்யட்டும்” என்று பச்சையம்மா லச்சிமியை அனுப்பினா..
அப்படித்தான் அன்னிக்கி ஆட்டு மந்தைங்க வீட்டுக்கு வர்ற வேளையில சிரிச்சுக்கிட்டே வந்தான் மயிலு. “அத்தை ஒங்கிணத்தை நோண்டணமாமே? வேல சேஞ்சா எனக்கு என்னா தருவே? கருவாட்டுக் கொளம்பு வெச்சுத்தா அத்தை”ன்னு அவ முந்தானியப் பிடிச்சு இளுத்தான்.
“டேய் என்னடா இது துரோபதி துணிய துச்சாசனம் இளுத்த மாதரி”ன்னு புடவையைப் பிடிச்சுக் கிட்டா. வீட்டுக்குள்ளே சூடு தாங்கல. நிலா வெளிச்சத்தில ஒக்காந்து ரெண்டு பேரும் அரிசிச் சோறும் கீரைக்குழம்பும் சாப்பிட உட்கார்ந்தாங்க.
அவன் சாப்பிட வெட்கப்பட்டான். பச்சை அவனை இழுத்துப் பிடிச்சு அரிசி சோத்து உண்டையையும் கீரையையும் அவன் வாயில் அடைச்சா. அப்போ அவன் வேணா அத்தைன்னு கையை நீட்ட அது மாரைப் பிடிச்சப்போ அவன் அவ மேல சாஞ்சிட்டான்
அப்போ அவன் முழங்கை அவ புண்டைய அழுத்த அவளுக்கு சூடேறி நீர் விட்டிடுச்சு. பதறிப் போனவ அவன் சுன்னி வேட்டியைத் தூக்கிக்கிட்டு நிக்கதப் பார்த்தா. அவ பார்வை போன இடத்தைப் பார்த்த மயிலு வெட்கப்பட்டு எழுந்து கால் தள்ளாட வாசலுக்குப் போனான். அத்தை. நான் இங்க திண்ணையில தூங்கிறேன்னு சொல்லி படுத்துட்டான்.
பச்சை பாயில் படுத்தா. நிலாக் காயுது ஆனா சூடு குறையல வேர்த்து விடுது. ஆகவே புடைவைத் தலப்பை விலக்கி அதால் விசிறிக்கிட்டே கண் அயர்ந்தா. ஊமைக்கோட்டானுங்க உங் கொட்ட, நரிகள் ஊ ஊ என்று தூரத்தில் ஊளையிட சுவத்துக்கோழி மோளம் தட்ட, மெதுவாகக் கண்ணை மூடினா.
திடீருன்னு ஏதோ சப்தம் கேட்டுச்சு. கண்ணை முழிச்சுப் பாத்தா. உய்ய்ங் உர்ர் உய்ய்ங் என்று பூனைங்க வெளிய சீறுதுங்க. சனியனுங்க ராவிலதான் இதுங்களுக்கு அதைச் செய்யணுமான்னு திட்டிக்கிட்டே திரும்பவும் கண்ணை மூடினா. அத்தை, அத்தைன்னு குரல் கேட்டு கண்ணை முழிச்சா. கோமணம் கட்டிய மயிலு கையில் வேட்டியோட குனிஞ்சு அவளை அசைக்கிறன்.
“என்னடா அது”ன்னு அவ கேட்டதுக்கு அத்தை அது என்னா சீறுது, எனக்கு பயமா இருக்குங்கறான். அவன் குரல் நடுங்குது ஏண்டா நீ ஆம்புளப் பூனையும் பொம்பளப் பூனையும் சண்டை போடறதக் கேட்டதே இல்லியாடா?ன்னு அவ சொன்னதை அவன் கவனிக்கலை. அப்போ விருட்டென்று ஒரு கருப்புப் பூனையை இன்னொரு பெரிய பூனை துரத்த அவங்க மேல விழுந்து ஓடிச்சு. பயந்து போனவன் ஐயோ அத்தைன்னு அவளைக் கட்டிக்கிட்டான்.
மயிலு தன் காலை அவ தொடை மேல போட்டுக்கிட்ட மொகத்தை பச்சையோட அக்குள்ல பொதச்சுக்கிட்டான். அவன் விட்ட சூடான மூச்சு பச்சைக்கு சுகமாய் இருந்திச்சு. அவன் கை அந்தப் பூனைகள் ஒவ்வெருமுறை சீரும் போதும் அவள் மாரை இருக்கிப் பிடிக்க அதுல இருந்த சொகம் அவளுக்கு புண்டையில வலியத் தருது.அவனுடைய உருப்பு கடப்பாரைக் காம்பு மாதிரி அவ தொடையத் தோண்டிச்சு.
“டேய், மயிலு நீ வளந்துட்டடா, நீ வயசுப் பையன் பயந்தா எப்படி”ன்னு அவன விலக்கப் பார்த்தா. ஆனா அவன் அவளை இன்னும் கெட்டியாப் பிடிச்சுக்கிட்டான். அவன் ஒடம்பில அவ்வளவு வலுவு.
அவன் அங்கேயே படுப்பேன்னு கலாட்டா பண்ணவே அவனைப் பக்கத்தில படுக்க வெச்சுக்கிட்டா. ரெண்டு பேருக்கும் தூக்கம் கலஞ்சிடுச்சு.
“ஏண்டா, நெசத்தச் சொல்லு, பொம்பிளங்களக் கண்டா பயப்படறியாமேடா, உங்கம்மா கலக்கமா இருக்கா,” என்றாள்.
“போ அத்தை, உன்னைப் பாத்தா பயப்படறேனா? ஆனா எனக்கு.மத்த பொம்பிளங்களைப் பாத்தா பேச அச்சமா இருக்கு. அதுங்க என்னைப் பார்த்து கொட்டவார்த்தை பேசி கேலி பண்ணுதுங்க. நீதான் என்ன இப்படி பக்கத்தில படுக்க உடறே. அம்மா மாட்டேங்கறா. அவ கருவக்கார்ரி போடா ஆம்பிளயாயிட்ட களுதை வயசாவுது தனியாத் தூங்குடான்னு தொரத்துவா” என்றவன் அவள் வயிற்றுப் பகுதியைத் தடவிக் கொடுத்தான்.
“ஒன்னத்தான் எனக்கு புடிச்சிருக்கு அத்தை. உன் ஒடம்பு சிலுக்குத் துணிமாதிரி” என்றவன் குனிந்து முகத்தை அவள் மார்பில் தேய்த்துக் கொண்டான். அவள் முலைக் காம்புகள் நிமிர்ந்து நிற்க இடுப்புக்குக் கீழே சூடு ஏறி கொதிச்சுச்சு..
இன்னும் நெருங்கி அவ மேல உரிமையோட சாய்ஞ்சு, இடுப்பில் வளைச்சு பிடிச்சுக்கறான்.
ஏதாவது ஏடா கூடமாப் பண்ணிடுவானோன்னு பயத்தில அவ உடம்பு காய்ச்சக் கண்ட மாதிரி நடுங்கிச்சு. ஆனால் மயிலு வாயைத் திறந்துக்கிட்டு தூங்கிட்டுருந்தான். அவன் கடவாயிலேந்து கம்பி மாதிரி சொள்ளு வடிஞ்சு அவ முலைக்காம்பை நனைச்சுது. அவனுடைய சுன்னி கோமணத்த ஒதுக்கிட்டு வெளிய தலையை நீட்டி அவள ஒத்தக் கண்ணால முறைச்சுப் பாக்குது.
பச்சையம்மா அதை லேசா தடவிவுட்டா. ‘உங்ங்’என்று முனகின மயிலு அவ கையோடு அதை கெட்டியாகப் பிடிச்சுக்கிட்டே தூங்கினான்.
