Kavita Madam - Eariler

Note:- If you can’t see or read Marathi fonts properly then go above in your browser’s ‘VIEW’ menu and inside select ‘ENCODING’. Inside select ‘Unicode (UTF-8). Your browser will refresh and you’ll be able to read the fonts properly.

कविता मॅडम

त्यावेळी मी नुकतेच सिव्हील इंजिनीअरींग पुर्ण केले होते आणि एका छोट्या कंपनीमध्ये ज्युनीअर इंजिनीअर म्हणून काम करायला लागलो होतो. आमची कंपनी छोटी म्हणजे अगदीच छोटी होती, बॉस धरून इन-मीन ५ माणसे.... बॉस पर्सनली सगळे प्रोजेक्ट हॅन्डल करत होते आणि त्याना एक सिनीअर इंजिनीअर असीस्ट करत होता. त्यांनी मला ज्युनीअर इंजिनीअर म्हणून घेतले होते आणि बहुतेक मी ड्राफ्ट्समनचे काम करत ऑफीसमध्येच असायचो. एक प्युन होता आणि एक टायपीस्ट मॅडम..... कविता मॅडम...

मी ही कंपनी जॉईन केल्यानंतर थोडे दिवस मला तेथे रुळायला गेले आणि मग माझी सगळ्यांशी चांगली मैत्री झाली (होतेच कितीजण म्हणा मैत्री व्हायला... सिनीयर इंजिनीअर, प्युन सुनील आणि कविता मॅडम). इंजिनीअर जोशी साधारण ३८ वर्षाचे होते त्यामुळे त्यांच्याबरोबर आदराचेच संबंध होते. प्युन सुनील ३० वर्षाचा होता आणि कविता मॅडम साधारण ३२-३३ च्या होत्या. ऑफीसमध्ये सगळ्यात लहान मीच होतो (वय २० वर्षे). मी सोडून सगळे विवाहीत होते.

बॉस आणि सिनीअर इंजिनीअर, जोशी सकाळी तास दोन तास ऑफीसमध्ये असायचे आणि मग साईट विजीट, मिटींग वगैरे साठी निघून जायचे आणि अगदी क्वचीत कधीतरी दुपारनंतर ऑफीसमध्ये यायचे नाहीतर डायरेक्ट दुसऱ्या दिवशी सकाळी यायचे. नंतर ऑफीसमध्ये मी, कविता मॅडम आणि प्युन, सुनील असे तिघेजणच रहायचो. आणि सुनीलसुद्धा त्याच्या डिस्पॅचींगच्या आणि इतर कामासाठी बऱ्याचदा बाहेर जायचा. तेव्हा बराचवेळ ऑफीसमध्ये मी आणि कविता मॅडम एकटेच असायचो.

ऑफीसही तसे छोटेच होते. दरवाजातून आत आल्यावर एक छोटी वेटींग एरीया, डाव्या बाजूला बॉसची केबीन व उजव्या बाजूला मीटींग रूम. थोडे पुढे आले की पुन्हा डाव्या बाजूला ड्राफ्टींग सेक्शन आणि उजव्या बाजूने आत गेले की कविता मॅडमचे क्युबीकल टेबल. तेथेच बाजूला छोटे डायनींग टेबल, पॅन्ट्री प्लॅटफार्म आणि टॉयलेट होते. वेटींग एरीयात एक थ्री सीटर विजीटर सोफा होता आणि समोर रिसेप्शन टेबल होते. पण कोणी रिसेप्शनीस्ट नसल्यामुळे टेबल रिकामे असायचे आणि कविता मॅडमच ’रिसेप्शनीस्ट’ चे काम करायच्या. तसे तर त्या टायपीस्ट कम अकाऊंटंट कम अँडमिनीस्ट्रेटर असे सगळेच काम करायच्या.

एकदा बॉस निघून गेल्यावर ऑफीसमध्ये आमचेच राज्य असे. बॉसच्या पाठीमागे ऑफीसमध्ये जी ’धमाल’ चालते ती आम्हीही करायचो. सुनीलला काही काम असले की मध्ये मध्ये तो कामासाठी बाहेर जायचा तेव्हा फक्त मी आणि कविता मॅडमच ऑफीसमध्ये असायचो. कविता मॅडमला काही पर्सनल काम असले की तीही मध्ये मध्ये बाहेर जायची आणि त्यावेळी मी तिचे काम संभाळून घ्यायचो. मी शक्यतो पुर्णवेळ ऑफीसमध्येच असायचो. तेव्हा जे कोणी ऑफीसमध्ये हजर असत ते सगळेजण धमाल करत असत. ऑफीसचा मेन दरवाजा नेहमी लॉक असायचा व कोणी आले तर त्यांना बेल मारावी लागायची. कि-होल मधून कोण आहे ते बघायचे आणि त्याप्रमाणे इतरजण आप.आपल्या जागेवर कल्टी मारायचे.

आमचे ऑफीस बिल्डींगच्या तळमजल्याला होते आणि बाजूनेच रहदारीचा रस्ता होता. तेव्हा खिडकीतून बाहेरची रहदारी न्याहाळणे हा एक चांगला टाईमपास होता. ड्राफ्टींग सेक्शनला जी खिडकी होती त्याच्या जवळच माझा बोर्ड होता तेव्हा काम करता करता बाहेरची रहदारी न्याहाळण्याचा मला चांगला चान्स मिळायचा. पण तेथे इतर कोणाला बसण्याची सोय नव्हती म्हणून जेव्हा आम्हा सगळ्यांना बाहेरची रहदारी न्याहाळायची असेल तेव्हा आम्ही बॉसच्या केबीनमध्ये बसायचो. बॉसच्या चेअरवर बसण्यासाठी आमची धावपळ व्हायची आणि जो आधी आत पोहचत असे तो त्या चेअरवर बसत असे व बाकीचे समोरच्या चेअरवर बसत असत.

मग तेथे बसून आम्ही गप्पा मारायचो. बाहेरून येणाऱ्या जाणाऱ्यावर कॉमेंट्स मारायचो. खिडकीला रिफ्लेक्टीव फिल्म असल्यामुळे बाहेरून कोणाला आतले दिसायचे नाही. फोन आला तर कविता मॅडम तेथेच उचलून अटेंड करायच्या. बॉसचा असेल तर ती इशारा करायची मग सगळे चाडीचिप्प व्हायचे. कधी कधी आम्ही वेटींग एरीयाच्या सोफ्यावर बसून गप्पा मारायचो तर कधी मिटींगरूममध्ये बसून गप्पा मारायचो.

चान्स मिळाला की आम्ही बाहेरून खायला मागवायचो. कधी भेळपुरी तर कधी वडापाव, कधी फालुदा तर कधी आईस्क्रीम. मग जसा मूड असेल तसे कधी बॉसच्या केबीनमध्ये बसून तर कधी वेटींग एरीयात बसून तर कधी मिटींग रूममध्ये बसून आम्ही मजेत गप्पा मारत ते खात-पीत असू. एअर फ्रेशनर मारला की रूममधला वास निघून जायचा तेव्हा कोणाला कळायचा प्रश्नच नव्हता. कामा व्यतिरीक्त ऑफीसमध्ये आम्ही जी मजा करायचो त्याबद्दल बॉसकडे कोणी चुगली करायचा प्रश्नच नव्हता कारण आम्ही सगळेच त्या धमालमध्ये सामील होते.

विशीचा उंबरठा नुकताच पार केलेल्या मुलाप्रमाणे माझ्यातही मुलींचे आकर्षण तर पहिल्यापासून होते आणि त्यात विवाहीत स्त्रीयांचे तर जास्तच. आणि माझ्या आकर्षणात कविता मॅडम अगदी फिट्ट बसत होत्या. तेव्हा मला कविता मॅडम मध्ये जास्त ’इंटरेस्ट’ वाटायला लागला. कविता मॅडम ’टिपीकल मराठी बाई’ सारख्या होत्या. चार चौघीत उभी राहिली तर पटकन उठून दिसणार नाही पण तरीही त्या आकर्षक होत्या. त्यानेहमी साडीच घालायच्या आणि फार क्वचीतच त्यांना मी ऑफीसमध्ये पंजाबी ड्रेस घालून आलेली बघितले असेल.

सुरुवातीला मला वाटले की त्यांच्या-माझ्या वयात जास्त फरक असल्यामुळे त्या माझ्याशी फारश्या बोलणार नाहीत पण नंतर जेव्हा आमच्यात चांगली मैत्री झाली तेव्हा त्या माझ्याशी अगदी ’मनमोकळेपणे’ बोलायला लागल्या. जस जसे आमच्या वागण्यात मोकळेपणा यायला लागला तस तसे माझा त्यांच्याकडे बघण्याचा दृष्टीकोन बदलला. मग त्यांचे चोरून निरीक्षण करण्याचा मला ’छंद’ लागला.

जरी कविता मॅडम अती-सुंदर नव्हत्या तरी त्या आकर्षक दिसायच्या. चापून चोपून नेसलेल्या साडीवरून त्यांच्या शरीराचे ’उंचवटे’ व ’खाचखळगे’ उठून दिसायचे. त्यांच्या पदराआड लपलेल्या त्यांच्या छातीच्या उभाराचे आकार बाजूने चोरून बघितल्यावर जसे दिसायचे त्यावरून त्यांच्या उन्नतपणाची कल्पना यायची. काही कारणाने त्या खाली वाकल्या की त्यांच्या नितंबाचा डेरेदारपणा लक्ष वेधून घ्यायचा. हळु हळू कविता मॅडम मला ’माधुरी दिक्षित’ पेक्षाही जास्त सेक्सी वाटायला लागल्या. माझ्या लैंगीक कल्पनाचे आणि कामूक स्वप्नाचे विश्व कविता मॅडमने व्यापून टाकले.

कविता मॅडमकडे चोरून बघताना मला सुनीलने बऱ्याच वेळा भापले होते. नंतर एकांतात त्याबद्दल तो माझी मस्करी करायचा. आधी आधी मी त्याच्याशी कविता मॅडमबद्दल खुलून बोलत नव्हतो पण नंतर नंतर त्याची आणि माझी चांगलीच गट्टी जमली. तो चांगलाच ’पोहचलेला’ होता व विवाहीत होता त्यामुळे लैंगीक संबंधाचे त्याला चांगलेच ’प्रॅक्टीकल ज्ञान’ होते. एखाद्या गुरूप्रमाणे तो आपल्या ’ज्ञानाची’ उधळण माझ्यावर करायचा आणि प्रामाणिक शिष्याप्रमाणे मी ते ’ज्ञान’ आकस्मित करीत होतो.

तो कुठून कुठून नागड्या उघड्या बायकांची पुस्तके घेवून यायचा आणि मला दाखवायचा. कामूक चावट कथांची सवंग पुस्तक आणायचा आणि मला वाचायला द्यायचा. ब्लू-फिल्मच्या कॅसेट मला आणून द्यायचा. बाईला झवण्याचा ’पहिला अनुभव’ मला त्याच्यामुळेच मिळाला. त्याच्या माहितीतल्या एका ’जागेवर’ त्याने मला दोनदा तिनदा नेले होते व रांडेला झवून मी माझा लैंगीक संबंधाचा ’उपवास’ सोडला होता.

सुनील आणि मी ऑफीसमध्ये एकटेच असलो की आमच्या लैंगीक संबंधाच्या गप्पा चांगल्याच रंगायच्या. इतर कोठल्याही बाईबद्दल वा मुलीबद्दल आचकट विचकट बोलून झाले की आम्ही ’कविता मॅडम’ वर यायचो. मग ती आज कशी दिसते, तिने आज कशी साडी घातली आहे, ब्लाऊज कसा घातला आहे, कोठल्या रंगाची ब्रेसीयर आत घातली आहे, तिचा कुठला भाग मला कसा चोरून बघायला मिळाला याच्यावर आमची चर्चा रंगायची. त्याने मला सांगितले की कविता मॅडम कडून ’चान्स’ घ्यायचा त्याने बऱ्याचदा प्रयत्न केला पण ती त्याला फळली नाही. तिला डायरेक्ट न विचारता, आडून आडून पटवायचा त्याने खूप प्रयत्न केला पण ती त्याला बधली नाही.

माझ्याप्रमाणे तो पण तिचे पहिल्यापासून चोरून निरीक्षण करत होता आणि तिला झवण्याची स्वप्न बघत होता. मी जवळपास असेल तर तो कविता मॅडमबरोबर बोलताना बऱ्याचदा डबल मिनींगमध्ये बोलायचा. मॅडम खाली बघून टायपींग करत असल्या की तो त्यांना विचारायचा "मॅडम,.... द्या ना मला लवकर.... कधीचा मी ताटकळत आहे...." एवढे बोलून तो माझ्याकडे बघत मूठ हलवून झवण्याचा इशारा करायचा. मॅडमने वर बघून त्याला "काय" म्हणून विचारले की तो चेहरा निर्विकार करत म्हणायचा, "पैसे हो..... टिकीट काढायला.... तुम्हाला काही वेगळे वाटले का?" असे म्हणून तो हळूच मला डोळा मारत असे.

त्याचे खोचक बोलणे कविता मॅडमला कळत असे पण त्याबद्दल त्या काही बोलत नसत व त्रासीकपणे त्याला पैसे देवून कटवत असत. तो निघून गेला की कविता मॅडम त्याच्या नावाने शंख फोडत असत आणि मी साळसूदपणे त्यांचे म्हणणे ऐकत असे. ऑफीसच्या कामाच्या बऱ्याच गोष्टी दोघांमध्ये वाटलेल्या होत्या त्यामुळे दोघांमध्ये अधून मधून खटके उडून ’शितयुद्ध’ व्हायची. दोघेही आप.आपली गऱ्हाणी मला सांगायचे पण मी कोणाचीही बाजू न घेता नेहमी तटस्थ रहायचो. माझे दोघांकडेही ’हितसंबंध’ जुडलेले असल्यामुळे मी कोणालाही दुखवत नसे. पण मग दोघांमध्ये पुन्हा सलोखा व्हायचा आणि मग ते एकमेकांशी मोकळेपणे वागायचे.

आम्ही सगळे एकत्र डायनींग टेबलवर बसून दुपारचे जेवण जेवत असू. एकमेकांचे जेवण शेअर करत आम्ही गप्पा मारत, गमतीजमती, जोक्स सांगत जेवायचो. डायनींग टेबल चार जणांचे होते. पहिल्या कविता मॅडम आणि त्यांच्या डाव्या हाताला सुनील बसायचा आणि मी सुनीलच्या बरोबर समोर बसायचो. सुनील मॅडमच्या बाजूला बसायला खूष असायचा आणि मी त्यांच्या समोर बसायला खुष असायचो. तो मॅडमच्या जवळ बसून नकळते ’स्पर्शसूख’ घ्यायचा आणि मी समोर बसून ’नेत्रसुख’ घ्यायचो. मला मॅडम तिरप्या दिसायच्या तेव्हा पदराआडील त्यांच्या डाव्या छातीचा ’उभार’ मला ओझरता बघायला मिळायचा. आणि काही घेताना त्यांनी जर हात वर केला की ब्लाऊजमध्ये दडलेला त्यांचा उभार बऱ्यापैकी दिसायचा व तेवढे ’दर्शन’ एका वेळेच्या ’हस्तकले’साठी पुरेसे असायचे.

ऑफीस तसे छोटे असल्यामुळे इकडे तिकडे फिरताना कविता मॅडम आणि सुनील यांचे एकमेकांना नकळत स्पर्श व्हायचे आणि मग नंतर सुनील आणि माझ्या ’गप्पा’ रंगल्या की तो मला कसा आणि कोठे स्पर्श झाला ते रंगवून सांगायचा. मी त्याला विचारले की असा स्पर्श झाला तर मॅडम काही बोलत नाही का तर तो म्हणाला की सुरुवातीला तो ’सॉरी’ बोलायचा पण मॅडम त्याला म्हणायची की ’असा नकळत स्पर्श झाला तर त्याबद्दल तिची काही हरकत नाही’. मला या गोष्टीचे थोडे आश्चर्य वाटले पण मग मीही तो ’नकळत’ चान्स घ्यायला लागलो. मी पण सुरुवातीला ’सॉरी’ म्हटले तर तिने मला ही ’तेच’ उत्तर दिले. पण मी शक्यतो ह्या ’नकळत’ स्पर्शाचा मुद्दाम चान्स घेत नसे. शेवटी काही झाले तरी मी सुनील सारखा ’सराईत’ नव्हतो.

कविता मॅडमची एक सवय होती. वेटींग एरीयात आम्ही गप्पा मारत किंवा काही खात बसलेलो असलो की बऱ्याचदा त्या रिकाम्या रिसेप्शन टेबलवर चक्क मांडी घालून बसत असत. आम्ही बाजूला सोफ्यावर बसलेलो असे आणि मॅडम आमच्या समोर टेबलवर मांडी घालून बसलेल्या असत. कित्येकदा त्या बसत असताना किंवा उतरत असताना त्यांच्या साडीतून काही ’दिसते का’ हे आम्ही गुपचूप बघायचा प्रयत्न करत असू पण आम्हाला फुकटचा ’शो’ बघायला मिळू नये याची त्या साडीवर हात ठेवून काळजी घेत असत. खासकरून सुनील समोर असेल तर त्या जास्तच काळची घेत.

पण जेव्हा कविता मॅडम आणि मी एकटे असू तेव्हा त्या थोड्या केअरलेस व्हायच्या आणि त्यामुळे मला त्यांच्या साडीमधून पायाचा किंवा मांडीचा थोडासा ’शो’ मिळायचा. आणि मग नंतर मी सुनीलला ते सांगताना त्यात माझा ’मीठ-मसाला’ मिक्स करून सांगायचो. किंबहुना बऱ्याचदा कविता मॅडमविषयीच्या आमच्या चावट बोलण्यामध्ये जास्त ’रंगत’ यावी म्हणून मी अँडीशनल ’मीठ-मसाला’ मिक्स करूनच सांगायचो. मला कल्पना नव्हती की ही माझी अँडीशनल ’मीठ-मसाला’ मिक्स करायची सवय एक दिवस माझा घात करणार होती....

झाले काय की माझ्या ह्या अँडीशनल ’मीठ-मसाला’ मिक्स करून सांगण्याच्या सवयीमुळे सुनीलला असे वाटू लागले की कविता मॅडम मला ’लाईन’ देत आहेत. त्या माझ्याशी जरा जास्तच प्रेमाने बोलायच्या तेव्हा त्याला माझ्या ’फेका’ खऱ्या वाटू लागल्या. त्याने तो बिथरला. तो मॅडमवर काही वर्ष नंबर लावून होता पण तिने त्याला दाद दिली नाही आणि मला येवून जेमतेम वर्षच होत होते त्यात मॅडम माझ्याशी इतक्या कश्या खुलल्यात याची त्याला जेलसी वाटू लागली. आणि मग एक दिवस त्याने सगळा ’खेळखंडोबा’ केला.....

एके दिवशी मी ऑफीसमध्ये उशीरा येणार होतो. कविता मॅडम आणि सुनील एकटेच होते याचा फायदा घेत त्याने त्यांच्यावर काही लाऊड कॉमेंट्स केल्या. त्याने मॅडम चिडल्या आणि त्याच्याबरोबर भांडायला लागल्या. तोपण मॅडमशी भांडू लागला व त्यांना सांगू लागला की कश्या त्या माझ्याबरोबर वेगळे वागतात आणि त्याच्याबरोबर वेगळे वागतात. जेव्हा त्यांना त्याचे बोलणे समजले नाही तेव्हा त्याने मॅडमना माझ्या ’मीठ-मसाल्याचा’ सगळ्या गोष्टी सांगितल्या. मॅडमला ते ऐकून धक्काच बसला आणि त्या आणखीनच चिडल्या. अर्थात त्यांनी सगळ्या गोष्टी नाकारल्या व मी आलो की मला जाब विचारणार म्हणून त्याला सांगितले.

मला काय घडले याची कल्पना नव्हती व मी दुपारी ऑफीसमध्ये आलो. मी आल्यावर सुनीलने काही कामाचे निमित्त करून बाहेर कल्टी मारली. मी नेहमी सारखा मॅडमशी ’गोड’ बोलायला गेलो तर त्या माझ्यावर बरसल्या.

"सागर! मला वाटले नव्हते तू माझ्याबद्दल असे काही बोलत असशील म्हणून.... मी तुला काय समजत होते आणि तू काय निघालास.... माझ्याबद्दल तुझ्या मनात इतके घाणेरडे विचार असतील याची मी कल्पनाच नव्हती....."

त्यांचे बोलणे ऐकून मी चपापलो आणि त्यांना विचारले, "काय झाले, मॅडम? तुम्ही काय बोलताय मला काही कळत नाही...."

आणि मग त्यांनी मला सुनीलच्या आणि त्यांच्या भांडणाबद्दल सांगितले. मग मी त्यांच्याबद्दल काय काय बोलायचो जे सुनीलने त्यांना सांगितले, ते सगळे त्यांनी मला सांगितले. त्यांचे बोलणे ऐकून मी स्तब्धच झालो. काय बोलावे ते मला कळेना तेव्हा मी गुपचूप उभा राहिलो.

"सागर, मला वाटले नव्हते तू माझा तुझ्याबरोबर वागण्याचा असा अर्थ काढशील म्हणून.... मी तुला लहान भावाप्रमाणे मानून तुझ्याशी सलगीने वागायची पण त्याचा तू घाणेरडा अर्थ घेतला. आणि काय रे.... मी टेबलावर मांडी घालून बसते ते काय तुला माझ्या ’साडीतले’ दाखवायला काय?? तु सुनीलला सांगितले त्या रंगाच्या ’त्या’ मी कधी घालतच नाही....." त्या फणकाऱ्याने म्हणाल्या तेव्हा मला कळले त्या कशाबद्दल बोलत आहेत ते....

मी सुनील खोटेच बोललो होते की मी आणि मॅडम एकटेच असताना त्या जेव्हा टेबलावर मांडी घालून बसतात तेव्हा त्या अगदीच निष्काळजीपणा दाखवतात. त्याने मला त्यांच्या मांड्या तर दिसतातच पण आत घातलेली ’पँटीज’ पण दिसते. त्यानी मला विचारले की कोठल्या रंगाची ’पँटीज’ होती तर मी बेधडकपणे खोटे सांगितले होते की कधी ’चॉकलेटी’ रंगाची असते तर कधी ’निळ्या’ रंगाची.

माझे बिंग बाहेर आले म्हणून मी घाबरलो. सुनीलने ’काशी’ केलीच होती तेव्हा आता मला माझा बचाव करायलाच हवा होता. मला माहीत होते की जर त्याक्षणी मी सुनील त्यांच्याबद्दल काय काय बोलायचा हे जर त्यांना सांगितले तर त्याच्यावर त्यांचा विश्वास बसणार नाही कारण त्या समजतील सुनीलने माझ्याबद्दल सांगितले म्हणून मी त्याच्याबद्दल सांगत आहे. तेव्हा मी वेगळाच पवित्रा घेतला. सुनीलने जे काही त्यांना सांगितले होते ते सगळे ’खोटे’ आहे असा मी पवित्रा घेतला.

"मॅडम, मी तुमच्याबद्दल असे काही बोललोच नाही... सुनीलने जे तुम्हाला सांगितले ते सगळे खोटे आहे.... मी तुमच्याबद्दल असे का बोलू? मी पण तुम्हाला मोठ्या बहिणीसारखे मानतो...."
"मग सुनीलने मला असे का सांगितले?"
"त्याला मला बदनाम करायचे असेल... तुम्ही माझ्याशी एवढे सलगीने वागता त्याची त्याला जेलसी होत असेल म्हणून आपले संबंध बिघडावे असे त्याला वाटत असेल...."
"पण तु जे आत्ता बोलतोयस ते मी खरे कशावरून मानायचे? तु पण आत्ता खोटे बोलत असावा...."
"मॅडम... जर तो खरा असला असता तर येथे थांबला असता ना.... मी आल्यानंतर तो बाहेर का निघून गेला... तो नंतरपण जावू शकला असता... पण तो आत्ताच का गेला? मी लगेच खरे-खोटे करेल म्हणून तो बाहेर पळून गेला..."
"पण मग त्याने तुझेच नाव घेवून का सांगितले??"
"काय माहीत, मॅडम...? त्याला येवू द्या.... म्हणजे मी खरे-खोटे काय ते करतो...." असे म्हणत मी त्यावेळी वेळ मारून नेली.

मला वाटले नव्हते सुनील माझा असा विश्वासघात करेल. आता सुनील आला की सगळी बाजी त्याच्यावरच उलटवायची ह्याचा मी निश्चय केला. माझे नशीब जोरावर होते कारण तो जेव्हा ऑफीसमध्ये आला त्याच्या पाच मिनीटे आधी आमचा एक क्लायंट ऑफीसमध्ये आला होता आणि कविता मॅडम त्याच्याबरोबर मिटींगरूममध्ये होत्या. त्याचा फायदा घेत मी सुनीलला पटकन ड्राफ्टींग सेक्शनमध्ये घेतले आणि थोड्क्यात बऱ्यापैकी झाडले. मग ऑफीसच्या पेटी कॅशमध्ये त्याने केलेल्या एका ’झोल’ चे गुपीत मला माहीत होते ते मी मॅडम आणि बॉसला सांगेन अशी मी त्याला धमकी दिली व तेथून कटवले.

अर्थात! सुनील बेडर होता आणि अश्या धमकीला घाबरणाऱ्यांपैकी नव्हता. ज्या बेदकारपणे तो हसत होता त्यावरून तर मला भिती वाटत होती की तो मॅडमसमोर माझ्यावर बाजी उलटवणार. आणि म्हणून मला थोडी धास्ती वाटत होती. नंतर मॅडम बाहेर आल्या व क्लायंट निघून गेला तेव्हा तर माझ्या गोट्या कपाळातच होत्या. पण मला माझी बाजू क्लीअर करायची होती तेव्हा मी थोडा दबकतच मॅडमकडे गेलो आणि सुनीलला तिथे बोलावले. मग मॅडमसमोर मी त्याला ’झाडायला’ सुरुवात केली आणि त्याला कबूल करायला सांगितले की त्याने मॅडमना खोटे सांगितले आहे व मी तसे काही बोललोच नव्ह्तो.

आश्चर्यकारपणे त्याने ते कबूल केले. त्याने मॅडमला सांगितले की तो खोटे बोलला. त्याने इतक्या सहजासहजी ते कबूल केले हे पाहून मी तर अवाकच झालो पण मी ते भासू दिले नाही व माझी बाजू क्लीअर केली. मॅडम पुढे त्याला काही बोलल्या नाही पण त्या चांगल्याच वैतागल्या होत्या. मी तेथून काढता पाय घेतला व येवून माझे काम करू लागलो. त्यावेळी ते प्रकरण तिथेच संपले पण त्याने आमच्या ऑफीसमधील ’मोकळे’ वातावरण गढुळ करून टाकले.

त्या प्रकरणानंतर सगळ्यांचेच एकमेकांशी वागणे बदलले. जो तो आप.आपल्या कामात मग्न राहू लागला. सगळे एकमेकांशी फक्त कामापुरतेच बोलू लागले. बाहेरून काही खायला मागवायचे बंदच झाले आणि गप्पांची महेफील बरखास्त झाली. दुपारचे जेवणही जो तो आप.आपल्या सवडीप्रमाणे एकटेच जेवू लागला. ऑफीसमध्ये वावरताना आता कविता मॅडमचे ’नकळत’ स्पर्श मिळेनासे झाले कारण त्या अश्या स्पर्शाबाबत सावध राहू लागल्या. ऑफीसचे वातावरण आता शांत राहू लागले.

आणि त्यानंतर अजून एक घटना घडली ज्याने आमचे ऑफीस अजूनच सुने सुने झाले. सुनीलचे बॉसबरोबर पगार वाढवण्यावरून भांडण झाले आणि त्याने तडकाफडकी राजीनामा दिला. बॉसने त्याला थांबवण्याचा प्रयत्न केला नाही आणि एका महिन्यात सुनील आमची कंपनी सोडून निघून गेला. जाता जाता तो मला एक धक्का देवून गेला. मला तो म्हणाला की त्या दिवशी त्या प्रकरणात तो माझ्यावर बाजी उलटवू शकला असता आणि मी तसे खरेच बोललो हे कविता मॅडमना पटवून देवू शकला असता. पण त्याने विचार केला की जर त्याने तसे केले तर माझे कॅरेक्टर मॅडमसमोर खराब झाले असते. त्यावर आणी मॅडमने आणखीन काही अँक्शन घेवून बॉसला वगैरे सांगितले असते तर माझ्या जॉबवर पण गदा आली असती.

सुनील पुढे म्हणाला की कॅरेक्टरच्या बाबतीत तो स्वत: तर बदनामच होता तेव्हा त्याचे पुढे काही नुकसान झाले नसते. कविता मॅडमना ते माहीतच होते व त्या कधी त्याला चांगल्या समजतच नव्हत्या. पण मला त्या ’चांगला’ समजत होत्या तेव्हा त्यांच्या नजरेत मी ’चांगलाच’ रहावा म्हणून त्याने त्या दिवशी तसे कबूल केले. त्याचे बोलणे ऐकून मी अवाकच झालो आणि शेवटी मी कसेबसे त्याचे आभार मानले. सुनील कंपनी सोडून गेला आणि आमच्या ऑफीसमधला एक अध्याय संपला.....

मग सुनीलच्या जागी नवीन मुल प्युन म्हणून येवू लागली आणि जावू लागली. का कुणास ठाऊक पण २/३ महिन्यापेक्षा जास्त कधी कोणी टिकलाच नाही. बरे ही नवीन येणारी मुल १६/१७ वर्षाची अगदीच शिकाऊ असायची त्यामुळे आमच्याबरोबर त्यांचे सुनीलसारखे खेळीमेळीचे संबंध कधीच झाले नाही. आम्ही स्वत:हून काही बोललो तरच बोलायचे नाहीतर गप्पच रहायचे. नेहमी आपल्या कामात मग्न रहायचे आणि जर काम नसेल तर गुपचूप दरवाजात खुर्चीत बसून रहायचे. तेव्हा ऑफीस नेहमी शांतच रहायला लागले.

तसे पण ऑफीसमध्ये आम्ही तीनजणच असायचो. त्यात आणि प्युन कामासाठी बऱ्याचदा बाहेर जायचा तेव्हा म्हटले तर कविता मॅडम आणि मीच ऑफीसमध्ये असायचो. त्या प्रकरणानंतर कविता मॅडम माझ्याशी तर बोलतच नव्हत्या. आणि बोलल्या तर फक्त कामासंबंधीच बोलायच्या. इतर वेळी आम्ही आप.आपल्या जागेवर बसून काम करत रहायचो नाहीतर नुसतेच बसून रहायचो. पण पहिल्यासारखे कधी एकत्र बसायचो वा गप्पा मारायचो नाही. जरी मॅडम माझ्याशी बोलत नव्हत्या किंवा मला त्यांचा पहिल्यासारखा सहवास मिळत नव्हता तरी माझ्या डोक्यात त्यांचा विचार सतत असायचा. माझ्या मनात त्यांच्याबद्दल लैंगीक भावना आधीपासून तर होत्याच पण या काळात त्या जास्तच उफळून यायला लागल्या.

त्यांचे माझे लैंगीक संबंध आहेत आणि जेव्हा जेव्हा, जसा जसा आणि जेथे कोठे चान्स मिळेल तेथे आम्ही दाबादाबी, चुम्माचाटी, चोखाचोखी आणि झवाझवी करतोय असे चित्र माझ्या डोळ्यासमोर उभे राहू लागले. अश्या विचाराने माझा लंड लगेच उठायचा आणि मग मी टॉयलेटमध्ये पळून मूठ मारून यायचो. एखाद्या व्यक्तीला सर्वसाधारणपणे टॉयलेटमध्ये जावून मुतून बाहेर यायला जेवढा वेळ लागतो तेवढ्याच वेळेत मी आत जावून खसखस मूठ मारून विर्य गाळायचो आणि बाहेर यायचो. कोणाला कळणारही नाही की मी आत मुतायला गेलो नव्हतो तर लंड गाळायला गेलो होतो.

दुपारच्या वेळी चान्स मिळाला की आम्हाला एक डुलकी घ्यायची सवय होती. शक्यतो आम्ही आमच्या जागेवरच हाताची घडी करून त्यावर मान टेकवून थोडा वेळ झोपायचो. पण तसे झोपणे जास्त कंर्फटेबल नव्हते तेव्हा बाहेर वेटींगच्या सोफ्यावर कधी अधी आम्ही झोपायचो. वेटींगच्या ३ सीटर सोफ्याला साईडला आर्मरेस्ट नव्हत्या त्यामुळे लांबलचक सोफ्यावर झोपायला बरे वाटायचे. जेव्हा सुनील होता तेव्हा आमच्या तिघांमध्ये सोफ्यावर कोण झोपणार यासाठी धावपळ व्हायची. मग जो सोफा आधी पकडेल तो तेथे झोपायचा व बाकी दोघे आप.आपल्या जागेवर झोपायचे. सुनील गेल्यानंतर नवीन प्युनसमोर मी किंवा कविता मॅडम सोफ्यावर कधी झोपलो नाही. पण जर प्युन बाहेर गेला असेल तर मग आमच्यापैकी कोणीतरी सोफ्यावर झोपून एक डुलकी घेत असे.

आता आम्ही बोलत नसल्यामुळे कविता मॅडम आणि माझ्यात पहिल्यासारखी धावपळ होत नसे पण ज्याला वाटेल तो जावून सोफ्यावर झोपायचा. पण मला माहीत होते की जर कविता मॅडम सोफ्यावर झोपल्या तर मला त्यांचे चोरून निरीक्षण करायला मिळते. आधी जेव्हा सुनील होता तेव्हा जर कविता मॅडम सोफ्यावर झोपलेल्या असतील तर त्याच्या उपस्थितीत मला त्यांना ’मन भरून’ बघता येत नसे. पण आता कोणीही नसताना मला त्यांना डोळे भरून बघता येत असे. दरवाजा लॉक असायचा तेव्हा कोणी आले तर बेल वाजवायचे. त्याने मॅडम पटकन उठायच्या आणि आत पळायच्या. मग मी जावून दरवाजा उघडायचो. जरी आम्ही बोलत नसलो तरी आमच्यात काही अलिखीत नियम होते. मॅडम झोपलेल्या असतील तर फोन अटेंड करणे तसेच दरवाजा उघडणे वगैरे कामे मी करायचो. आलेली व्यक्ती लगेच परत गेली की दरवाजा लावून परत मॅडम सोफ्यावर झोपायच्या.

अर्थात! मॅडम सोफ्यावर झोपलेल्या असल्या की पदर वगैरे व्यवस्थित घेवूनच झोपायच्या पण तरीही त्यांना तसे झोपलेले बघताना फार ’मजा’ वाटायची. त्यांचे पाय दरवाज्याच्या दिशेने असायचे व डोके ड्राफ्टींग सेक्शनच्या दिशेने असायचे. तेव्हा मागून मी दूरून त्यांना न्याहाळत आहे याची त्यांना कल्पना नसायची. बरे कल्पना जरी असली तरी त्यांना माहीत होते की फार फार तर मी फक्त बघणार.... याच्या व्यतिरीक्त काहीही करणार नाही. पण त्यांना काय माहीत नुसते बघुनच मी त्यांच्यावर ’काल्पनीक बलात्कार’ करत असे. श्वासाच्या लयीवर वर-खाली होत असलेल्या त्यांच्या छातीच्या उभारांना मी नजरेने चोंबाळत असे, कुस्करत असे. कल्पनेत मी त्यांच्या शरीराला कवटाळत असे, त्यांच्या अंगावर झोपत असे. मनसोक्तपणे त्यांना बघून घेतल्यावर मी गुपचूप टॉयलेटमध्ये जावून त्यांच्या नावाने मूठ मारत असे.