Kavita Madam - Later Pt. 01

Note:- If you can’t see or read Marathi fonts properly then go above in your browser’s ‘VIEW’ menu and inside select ‘ENCODING’. Inside select ‘Unicode (UTF-8). Your browser will refresh and you’ll be able to read the fonts properly.

कविता मॅडम - उत्तरार्ध - भाग १

वाचकहों,

२००४ मध्ये मी जुन्या मराठी चावट कथा ग्रूपवर कथा लिहायला सुरुवात केली तेव्हा १२ बहिण-भाऊ कथा लिहील्या. ’इंसेस्ट कथा लेखक’ हा शिक्का माझ्यावर बसला होता. तेव्हा एक ’नॉन-इंसेस्ट’ कथा लिहून आपली लेखण-प्रतिभा सिद्ध करावी म्हणून मी १३वी कथा ’कविता मॅडम’ लिहायला घेतली. ही कथा माझ्या खऱ्या अनुभवावर आधारीत होती. त्यावेळी ह्या कथेचे मी ३ भाग लिहून पोष्ट केले. पण वाचकांचा ह्या कथेला म्हणावा तसा प्रतीसाद मिळाला नाही. मला ही कथा अजून पुढे लिहावी असे वाटत होते पण त्यावेळी वाचकांना ती पसंत पडली नाही म्हणून मी ती संपवली होती...

अधून मधून काही काही दर्दी वाचक ही कथा मी पुढे लिहावी अशी विनंती करत होते आणि मी पण नक्की लिहीन असे आश्वासन देत होतो. २००९ संपायच्या आत मी ह्या कथेचा पुढील भाग लिहीन असे शेवटचे आश्वासन दिले होते पण नेहमीप्रमाणे मी ते आश्वासन पाळले नाही. शेवटी माझी मलाच प्रचंड लाज वाटली आणि आता मी ही कथा पुढे लिहायला सुरुवात करत आहे..

माझी आपणास विनंती आहे की आपण ही उत्तरार्ध कथा वाचण्याआधी पुर्वार्ध असलेली १३ क्रमांकाची ’कविता मॅडम’ कथा वाचावी. म्हणजे आधी काय घडले ते आपणास कळेल आणि मग हा पुढचा भाग वाचायला तुम्हाला मजा वाटेल...


कथेचे पुर्वसुत्र;

मी सिवील इंजिनीअरींग पुर्ण केल्यावर एका छोट्या कंपनीमध्ये कामाला लागलो. त्यावेळी माझे वय २०-२१ च्या दरम्यान होते. तेथे ’कविता मॅडम’ टायपीस्ट कम टेलीफोन ऑपरेटर कम ऍडमिनीस्ट्रेटर म्हणून काम करत होत्या. वय साधारण ३२-३३ असेल. टिपिकल मराठमोळी बाई! चार-चौघात उभी राहिली तर चटकन लक्ष जाणार नाही पण आकर्षक होत्या. नेहमीच साडी घालायच्या व क्वचित कधीतरी पंजाबी ड्रेस घालत असत. पण नीटनेटक्या रहाणाऱ्या, चापून-चोपून साडी नेसत असत...

त्यांच्याशी ओळख झाल्यापासून मी त्यांच्याकडे लैंगीकदृष्ट्या आकर्षीत झालो होतो व त्यांच्याबरोबर लैंगीक संबंध ठेवण्याची स्वप्न बघू लागलो होतो. सुरुवातीला आमच्यात जुजबी संबंध होते पण नंतर सलगी वाढली... ऑफीसमधील एकांताचा फायदा घेत मी त्यांच्याबरोबर बिनधास्त मैत्रीचे संबंध प्रस्थापित केले. त्या पण माझ्याशी बिनधास्त वागू लागल्या... नंतर मग आमच्या संबंधात इतकी मोकळीक आली की मी त्यांच्या छातीला हात लावण्यापर्यंत मजल गेली...

त्यानंतर काय झाले हे आता पुढे वाचा...


"सागर! सोड हां मला.... लाज नाही वाटत मला अशी धरलीस ते...."
"नाही सोडणार.... मला चॅलेंज करत होतात ना...."
"ऊं... मी मस्करीत बोलले...."
"पण मी सिरीयसली पकडलेय तुम्हाला...."
"पण तू हात लावणार होतास ना.... मग मिठीत का घेतलेस?"
"अच्छा.... तर मी हात लावलेले चालले असते पण मिठीत नव्हते घ्यायला पाहिजे काय... ठिक आहे... मग आता हात लावतो..."

असे म्हणत मी कविता मॅडमना एका हाताने जखडून धरले आणि थोडे मागे होत दुसरा हात त्यांच्या छातीकडे नेला. पुर्ण वेळ त्या माझ्या डोळ्यात डोळे घालून बघत होत्या आणि त्यांच्या ओठावर हलके हसू होतो. मी हात नेवून त्यांच्या छातीच्या उभारावर ठेवला आणि हलकेच त्याला दाबले.

"बघा मॅडम.... लावलाच शेवटी मी तुमच्या छातीला हात..." त्यांच्या डोळ्यात खोलवर पहात मी म्हटले.
"हं.... खूप उशीर केलास पण.... खरे तर कधीच तू माझ्या छातीला हात लावायला पाहिजे होतास..." त्यांनी लाडावलेल्या स्वरात म्हटले.
"हं?.... काय म्हणता?..... म्हणजे तुम्हाला पण मी हात लावावा असे वाटत होते तर..." मी आश्चर्याने विचारले.
"मग काय... आधी किती चान्स तू घालवलेस....."
"अच्छा!!.... म्हणजे पहिल्यापासून तुम्हाला वाटत होते.... की मी तुमच्या छातीला हात लावावा.... ठिक आहे... अजूनही काही बिघडले नाही.... आता मी सगळी कसर भरून काढतो..."

असे म्हणत मी त्यांना मागे ढकलत सोफ्यावर बसवले आणि मी त्यांना चिटकून बसलो. मग त्यांच्या खांद्यावरून हात टाकून मी त्यांना जवळ ओढले. आमची तोंडे एकमेकांच्या जवळ आली.... नजरेने एकमेकांना इशारे झाले.... आणि आमचे ओठ एकमेकांना भिडले. हळु हळू आम्ही दोघे ओठांचे चुंबन घेवू लागलो. खरे तर आमच्यात हे सेक्स्युअल टेंशन बऱ्याच काळापासून तयार झाले होते. फक्त कोणीतरी सुरुवात करायची गरज होती. एक ठिणगी पडायचा अवकाश आणि आग भडकणार होती. त्याला मुहूर्त आत्ता मिळाला होता. ठिणगी पडली होती आणि आग भडकली होती.....

माझा मोकळा हात नकळत कविता मॅडमच्या छातीच्या उभारावर गेला आणि मी त्यांचे उभार दाबू लागलो. नॉट बॅड!!... त्यांच्या छातीची गोलाई बऱ्यापैकी मांसल होती. दाबताना मजा वाटत होती. आमचे ओठ विलग होवून एकमेकांच्या जीभा आम्ही कधी चाटायला लागलो हे कळलेच नाही. बराच वेळ एकमेकांना मिठी मारून आम्ही चुंबन घेत सोफ्यावर बसलो होतो. माझा हात मॅडमच्या छातीच्या दोन्ही उभारांवर मुक्तपणे फिरत होता. मध्ये मध्ये मी त्यांच्या नितंबावर आणि मांडीवर हात फिरवत होतो.

आणि अचानक बेल वाजली व आम्ही दोघे ताडकन उडालो!! कविता मॅडम पटकन पळत आपल्या जागेवर गेल्या आणि मी दरवाजा उघडायला पुढे झालो. मॅडमने मला थांबायचा इशारा केला आणि पळत पळत माझ्या जवळ आल्या. आपल्या हातरुमालाने त्यांनी माझे ओठ खसाखसा पुसले आणि व्यवस्थित चेक करून त्या परत आपल्या जागेवर गेल्या. अच्छा! तर मॅडम आपला रुमाल आणायला पळाल्या होत्या म्हणजे माझ्या ओठाला लागलेली त्यांची लिपस्टीक पुसता यावी म्हणून.... च्यायला! माझ्या तर हे लक्षातच आले नाही.... मग मी दरवाजा उघडला....

आमचे एक क्लायंट आले होते... मी त्यांना आत घेत त्यांचे स्वागत केले आणि त्यांना मिटींग रूममध्ये बसवले. नंतर कविता मॅडम आल्या आणि त्या क्लायंटला अटेंड करू लागल्या... मी ड्राफ्टींग सेक्शनमध्ये आलो आणि माझ्या ड्राईंगबोर्डवर काम करू लागलो. माझे कामात लक्ष लागत नव्हते कारण मला कविता मॅडमच्या छातीला केलेला स्पर्श आठवत होता. मस्त लुसलुशीत लागली तिची छाती हाताला. माझ्या लंड टाईट व्हायला लागला होता. मी तो क्लायंट जायची वाट बघत होतो पण बराच वेळ तो जायचे नाव घेत नव्हता. दोन तीन वेळा कविता मॅडम बाहेर आल्या आणि काही फाईल्स वगैरे घेवून पुन्हा आत गेल्या...

नंतर एकदा जेव्हा त्या बाहेर आल्या तेव्हा मी त्यांच्या टेबलजवळ गेलो आणि त्यांना विचारले,

"कधी हा क्लायंट जायचा?"
"त्याला काही मागचे रेकॉर्ड चेक करायचे आहेत तेव्हा तो लवकर जाणार नाही" त्या हसून मला म्हणाल्या.

ते ऐकून मी थोडा हिरमुसला झालो आणि टॉयलेटकडे वळालो. कविता मॅडम हसू दाबत असल्याचा मला भास झाला तेव्हा मी त्यांच्याकडे पाहिले. त्यांनी हसू दाबत एक कटाक्ष माझ्या पॅन्टकडे टाकला आणि त्या फाईल घेवून मिटींगरूमकडे गेल्या...

ओह! म्हणजे मी उत्तेजीत होतो हे त्यांना कळले तर.... आणि आता तो क्लायंट जायचे नाव घेत नव्हता तर मी टॉयलेटमध्ये जावून स्वत:ला ’शांत’ करणार हे त्यांनी ताडले आणि म्हणून त्या हसत होत्या. अर्थात! त्यांना कळले ह्याचे आता मला काही वाटत नसे तेव्हा मी तडक टॉयलेटमध्ये गेलो... पॅन्टमधून माझा लंड बाहेर काढून मी खसाखसा हलवायला लागलो आणि कविता मॅडमच्या छातीचा तसेच तिच्या अंगाचा स्पर्श आठवू लागलो... एका मिनीटात माझी पिचकारी उडाली आणि मी विर्य गाळायला लागलो...

त्यानंतर मी मुतून वगैरे बाहेर आलो आणि माझ्या जागेवर जावून काम करू लागलो... नंतर मग बाहेर गेलेला प्युन मुलगाही परत आला तेव्हा पुढे कविता मॅडमबरोबर काही करायला मिळण्याची शक्यता धुसर झाली. पण त्या दिवशी तिने मला जसा तिच्या छातीला हात लावायला दिला आणि नंतर मी तिला जी चोंबळले, तिचे चुंबन घेतले ती कामगिरी पण काही कमी नव्हती... त्या घटनेनंतर आमचे संबंध वेगळ्याच लेवलला गेल्याची मला जाणीव झाली. आता पुढे तिच्याबरोबर अजून काय काय करायला मिळेल ह्या कल्पनेने माझा उत्साह द्विगुणीत झाला!

नंतर दुसऱ्या दिवशी जेव्हा प्युन मुलगा बाहेर एका कामासाठी गेला आणि फक्त मी व कविता मॅडम ऑफीसमध्ये होतो तेव्हा मी त्यांच्या सीटजवळ गेलो... त्या काम करत होत्या पण मला पाहून त्यांनी काम थांबवले आणि माझ्याकडे त्या मिश्किलपणे हसत पाहू लागल्या... मीही हसत त्यांना म्हणालो,

"मॅडम, चला जरा साहेबांच्या केबीनमध्ये बसूया... ’गप्पा मारत’..."
"ठिक आहे.. तू हो पुढे... मी येते पाच मिनीटात..." त्यांनी हसून म्हटले.

मग मी येवून साहेबांच्या केबीनमध्ये त्यांच्या चेअरवर बसलो. पाच मिनीटांनी कविता मॅडम आल्या आणि समोरील विजीटर चेअरवर बसल्या. मग आम्ही थोड्या इकडच्या तिकडच्या गप्पा मारायला लागलो... मला तर त्या गप्पांमध्ये खरे तर इंटरेस्ट नव्हता. त्यांना कसे जवळ घ्यावे आणि त्यांची छाती दाबायला सुरुवात करावी ह्याचा मी विचार करत होतो. त्यांच्याजवळ जावून सरळ सरळ त्यांच्या छातीला हात लावायची माझी डेअरींग नव्हती तेव्हा काय करावे ह्याच विचारात मी पडलो होतो. शेवटी मी कालच्या प्रसंगाचा विषय काढत म्हटले,

"मॅडम, काल आपली गंमत अर्धवटच राहिली... तो क्लायंट आला नसता तर..."
"अर्धवट म्हणजे??... तुझा अजून काही करण्याचा विचार होता की काय??" त्यांनी आश्चर्याने विचारले.
"नाही म्हणजे... अजून काही नाही... पण असेच... अजून थोडी गंमत..." मी गोंधळत म्हणालो, "हरकत नाही... आता पण आपण पुढे कंटिन्यू करू शकतो..." मी सुचकपणे म्हणालो.
"हे बघ सागर... काल तू माझ्यावर जबरदस्ती केलीस म्हणून तू हात लावू शकलास... नाहीतर मी नसते तुला हात लावू दिले असते... त्याचा अर्थ असा नको समजूस की मी तुला सारखी सारखी हात लावायला देईल... काल मला काय झाले होते कोणास ठाऊक?... पण नेहमी नाही हं मी तुला तशी जवळ येवू देणार..." त्या थोड्या सिरिअसली म्हणाला.

आणि ते ऐकून मी अवाक झालो! माझा भ्रमनिरास झाला की मला ती पुन्हा हात लावायला देईल... पण मी चेहऱ्यावर काही दाखवले नाही आणि पान पलटत म्हणालो,

"नाही मॅडम... तसे नाही... मी गमतीत म्हणालो..."

मग आम्ही थोडा वेळ दुसऱ्याच गप्पा मारत बसलो. थोड्या वेळाने बेल वाजली आणि आम्ही दोघे बाहेर आलो. दरवाजा उघडला तर बाहेर गेलेला प्युन परत आला होता. मग आम्ही आपापल्या जागेवर जावून काम करत बसलो. माझा खरे तर मूड गेला होता... कविता मॅडमबरोबर मला अजून काहितरी मजा करायला मिळेल ह्या आशेवर मी होतो पण तिने माझा ’पोपट’ केला.

नंतर मग २/३ दिवस असेच गेले. आम्हाला ऑफीसमध्ये एकांत मिळाला की आम्ही साहेबांच्या केबीनमध्ये नाहीतर मिटींगरूममध्ये बसून गप्पा वगैरे मारत होतो. प्रसंगी आम्ही थोडी चावट चर्चा करतही होतो. पण तिला पुन्हा हात लावायचा चान्स मिळत नव्हता... तो चान्स कधी व कसा मिळेल ह्याची मी वाट पहात होतो.

चवथ्या दिवशी कविता मॅडम ऑफीसमध्ये आल्या तेव्हा त्या थोड्या उदास वाटत होत्या... माझ्या ते लक्षात आले पण मी त्यांना छेडले नाही. सकाळी ऑफीसमध्ये साहेब वगैरे होते तेव्हा म्हटले दुपारी एकांत मिळाला तर त्यांची विचारपूस करावी... लंचपर्यंत साहेब वगैरे निघून गेले. आम्ही जेवायला बसलो तेव्हा कविता मॅडम जास्त बोलत नव्हत्या. मी काही जोक केला तर त्या कसेनुसे हसत होत्या. मग मी पुढे जास्त काही बोललो नाही व शांतपणे आम्ही जेवण केले.

दुपारी प्युन ऑफिसमध्ये होता तेव्हा आम्हाला एकांत मिळत नव्हता. तेव्हा मी त्याला बाहेर एका ऑफिसमध्ये जावून काही डॉक्यूमेंट्स आणायला पाठवले. तो २/३ तास तरी परत येणार नव्हता. नंतर मी कविता मॅडमकडे गेलो आणि त्यांना म्हणालो की ’चला साहेबांच्या केबीनमध्ये बसूया’. तर त्या म्हणाल्या ’माझे डोके दुखतेय तर मी थोडा वेळ पडते’... मग कविता मॅडम रिसेप्शनमधील सोफ्यावर पडल्या. जसे मी आधी सांगितले होते की रिसेप्शन एरियामध्ये एक थ्री सिटर सोफा होता ज्याला आर्मरेस्ट नव्हत्या. त्यामुळे त्या सोफ्यावर व्यवस्थित झोपायला मिळायचे. दुपारी त्या सोफ्यावर झोपून आम्ही एखादी डुलकी घेत असू.

त्या दिवशी कविता मॅडमचा मूड थोडा ऑफ होता तेव्हा त्या सोफ्यावर पडून झोपल्या होत्या... त्या झोपल्या जरी होत्या तरी त्यांना झोप लागत नव्हती. अस्वस्थपणे त्या इकडे तिकडे कुशी बदलत होत्या... काहितरी झाले होते ज्याने त्या अस्वस्थ होत्या. मी माझ्या सेक्शनचा दरवाजा किंचीत उघडा ठेवून त्या फटीतून त्यांचे गुपचूप निरिक्षण करत होतो. माझे लक्ष त्यांच्या छातीच्या उभारांवर होते. इकडे तिकडे कुस बदलताना त्यांचा पदर हलायचा आणि मला त्यांच्या छातीच्या मधल्या घळीचे दर्शन मिळायचे तर कधी त्यांचा उभार ब्लाऊजच्या गळ्यावरून दिसायचा. अर्थात त्या पदर पुन्हा नीट छातीवर घेवून छाती झाकून घेत होत्या.

कविता मॅडमच्या उभारांची मिळणारी झलक पाहून माझा जीव कासावीस होत होता व आता पुन्हा कधी ही छाती दबायला मिळेल ह्या आशाळभूत विचाराने मी त्यांना पहात होतो... शेवटी मला रहावले नाही. मी काहितरी विचार केला आणि पॅन्ट्री एरियात गेलो. तेथे मी दोन कप चहा बनवला आणि चहाचे कप घेवून रिसेप्शन एरियात आलो... मॅडमला मी हाक मारली आणि त्यांनी डोळे उघडून माझ्याकडे पाहिले... मी हसून त्यांना म्हणालो,

"घ्या, मॅडम... चहा घ्या..."
"अरे तू कशाला आणलास बनवून?... मी घेतला असता..." त्या उठून बसत म्हणाल्या.
"ठिक आहे हो... मी आणला बनवून तर त्यात काय बिघडल...," असे बोलून मी कप त्यांच्या हातात दिला आणि विचारले, "बसू का जरा इथे?"
"अरे बस ना..." कप घेत त्या म्हणाल्या.

आणि मी त्यांच्या डाव्या हाताला सोफ्यावर बसलो. मग आम्ही गुपचूप चहा पिऊ लागलो... एखाद मिनीट कोणी काही बोलले नाही. मग मीच म्हणालो,

"मॅडम काय झालेय आज तुम्हाला? इतक्या शांत का तुम्ही??"

तरीही त्या गप्प राहिल्या आणि शुन्यात पहात चहाचे घुटके घेत राहिल्या...

"अहो मॅडम... मी तुमच्याशी बोलतोय..."
"अं?..हं... काही नाही रे... असेच..." त्या भानावर येत कसेनुसे हसत म्हणाल्या.
"असेच कसे?... काहितरी झालेय नक्की... त्याशिवाय तुम्ही अश्या उदास होणार नाहीत... काय झालेय? सांगा बघू मला!..." मी म्हणालो...
"काही नाही रे... असेच माझे डोके दुखतेय..." त्यांनी जुजबी कारण दिले.
"मॅडम, एक सांगू का? तुम्हाला खोटे बोलता येत नाही... तुम्ही मला काहितरी थातूर-मातूर कारण देत आहात. खरे कारण वेगळेच आहे...." मी म्हणालो...
"नाही रे... मी खरे तेच सांगतेय..." त्या तरीही आपलीच रेकॉर्ड वाजवत होत्या.
"हे बघा, मॅडम... आता आपण दोघे जवळचे मित्र आहोत ना? मग तुमचे दु:ख मला सांगायला काय हरकत आहे? दु:ख दुसऱ्यांना सांगितले तर हलके होते... मी तर तुमचा जवळचा मित्र आहे... तेव्हा मला काय ते सांगा... त्याने तुम्हाला हलके वाटेल..."
"आता काय सांगू तुला? नेहमीचेच रडगाणे आहे... जावू दे..." असे म्हणून त्यांनी चहा संपवला आणि कप बाजूच्या टिपॉयवर ठेवला.

पुन्हा एखाद मिनीट आम्ही शांत राहिलो. माझा चहा पण संपला आणि मी कप सोफ्याच्या बाजूला खाली ठेवला. मग मी त्यांच्याकडे प्रेमाने पाहिले आणि आपुलकीच्या स्वरात हळुवारपणे त्यांना म्हणालो,

"खरे सांगू का, मॅडम?... तुम्ही काहीही म्हणा किंवा काहीही समजा... पण मी आता तुमच्यात भावनिकदृष्ट्या गुंतत चाललो आहे... आपली मैत्री इतकी घट्ट झाली आहे की आपली सगळी सुख-दु:ख आपण शेअर करावी असे मला वाटत असते. तुम्ही सतत हसत-आनंदी रहावे असे मला वाटत असते... तेव्हा तुम्हाला असे उदास बघणे मला पहावत नाही... तुम्ही अश्या शांत शांत बसल्या तर मला कसेतरीच होतेय... तेव्हा प्लिज मला सांगा काय झालेय ते... तुमचे दु:ख हलके करणे मी माझे कर्तव्य समजतो..."

माझ्या त्या भावनेने ओथंबलेल्या शब्दांनी त्या सिरिअस झाल्या आणि त्यांच्या डोळ्यात पाणी तरळले! मग आपल्या हाताच्या ओंजळीत त्यांनी आपला चेहरा झाकला आणि त्या रडायला लागल्या... काय करावे ते मला समजेना! त्या पटकन रडतील ह्याची मी अपेक्षा केली नव्हती. आता त्यांचे सांत्वन कसे करावे हे मला कळेना. शेवटी मी धीर गोळा केला आणि त्यांच्या खांद्यावर हात टाकला... ’मॅडम शांत व्हा!... काय झाले? मला सांगा जरा’ असे म्हणत मी त्यांच्या पाठीवर हात फिरवायला लागलो...

तरीही कविता मॅडम रडत राहिल्या... अचानक त्यांनी माझ्या खांद्यावर डोके ठेवले आणि त्या हमसून रडायला लागल्या... मी त्यांच्या जवळ सरकलो आणि त्यांना कवेत घेतले.... त्यांच्या खांद्यावर व पाठीवर हात फिरवत मी त्यांना शांत करू लागलो... रडत रडत त्या मला काय झाले ते सांगू लागल्या...

आदल्या दिवशी रात्री कविता मॅडम ऑफीसमधून घरी गेल्यावर नेहमीप्रमाणे त्यांचे आपल्या सासूशी काही शुल्लक गोष्टीवरून खटके उडाले. मग शब्दाला शब्द लागून त्यांचे भांडण वाढले... नंतर त्यांचा नवरा आला तेव्हा सासूने त्याला तिच्या परिने झालेल्या भांडणाचा किस्सा सांगितला. त्याने कविता मॅडमचा नवरा वैतागला आणि त्याने त्यांनाच बडबड केली... कविता मॅडम त्याला आपली बाजू सांगत होत्या पण त्याने त्यांचे काही ऐकले नाही आणि सगळा दोष त्यांनाच दिला... रात्री एकांतातही त्याने कविता मॅडमला जवळ केले नाही आणि मॅडम जवळ गेल्यावर त्यांना झिडकारले... त्यामुळेच त्या दु:खी झाल्या होत्या... सकाळी उठल्यावरही नवऱ्याने रात्रीच्या रागाने तिच्याबरोबर अलिप्तपणा दाखवला आणि तो ऑफिसला निघून गेला. त्यामुळेच कविता मॅडम नाराज होत्या व दु:खी होत्या...

माझ्या कवेत राहून माझ्या खांद्यावर डोके ठेवून रडत रडत कविता मॅडमनी तो किस्सा मला सांगितला आणि मी त्यांच्या पाठीवर हात फिरवत त्यांची समजूत काढत राहिलो... खरे तर त्यांच्या किस्स्यात मला काही इंटरेस्ट नव्हता. माझे लक्ष त्यांच्या पाठीवर होते आणि माझ्या अंगाला त्यांच्या छातीच्या होणाऱ्या स्पर्शाकडे होते ... माझा उजवा हात त्यांच्या पाठीवर फिरत होता आणि मध्ये मध्ये खाली कंबरेवर जात होता. कधी कधी माझी बोटे किंचीत त्यांच्या बगलेत सरकत होती आणि साईडने त्यांच्या उभाराला त्यांचा ओझरता स्पर्श होत होता... असे वाटत होते की हात नेवून त्यांच्या छातीवर ठेवावा पण मी तो मोह आवरत होतो...

मध्ये मध्ये त्या मला त्यांच्या सासूचे तर कधी नवऱ्याचे कसे चुकले ते सांगत होत्या आणि मी त्यांच्या म्हणण्याला दुजोरा देत त्यांच्या सासुचा आणि नवऱ्याचा दोष आहे हे ठामपणे सांगत होतो... त्याने त्यांना थोडे बरे वाटत होते आणि त्यांचे रडणे कमी कमी होत गेले... त्या तरीही माझ्या कवेत राहिल्या आणि माझ्या खांद्यावर डोके ठेवून बसल्या होत्या... मी पण त्या जवळीकतेचा फायदा घेत त्यांच्या खांद्यावर तर पाठीवर हात फिरवत होतो... शेवटी रडायचे थांबत त्या डोळे पुसत मला म्हणाल्या,

"अरे मी माझ्या नवऱ्याकडून काय अपेक्षा करत होते? तू आत्ता जसे मला प्रेमाने जवळ घेतले तेच मी त्याच्याकडून अपेक्षीत करत होते... त्याने नुसते मला असे जवळ घेवून विचारले असते तरी मी काय झाले ते सांगितले असते... जवळ घेणे राहिले दूर... तो माझ्यावरच ओरडायला लागला..."
"जावू द्या हो, मॅडम... तो पण कदाचित कोठल्यातरी टेंशनमध्ये असावा... नाहीतर तुमचे काही चुकलेले नव्हते हे त्याच्या लक्षात आले असते... पण तरीही मला असे वाटतेय की तुमच्या नवऱ्याने जरा समजून घ्यायला हवे होते..."
"हो ना... मी पण तेच म्हणत होते... थोडे तरी त्याने समजून घ्यायला हवे होते... अरे सकाळी तर तो असे वागत होता जणू मी त्याची बायकोच नाही... मी घरातच नाही असे तो दाखवत होता.. स्वत:च स्वत:चे सगळे केले आणि गेला ऑफीसला..." त्या तक्रारीच्या स्वरात म्हणाल्या.
"जावू द्या... एखाद दिवस वागेल तसा तो... मग त्याची त्यालाच चुक कळेल आणि येईल तुमच्या मागे..." मी त्यांना आश्वस्त केले...

मग कविता मॅडमने आपले डोके माझ्या खांद्यावरून उचलले आणि त्या सरळ झाल्या. मी हळूच माझा हात खाली घेतला. पण मी तो पुर्ण काढून नाही घेतला तर त्यांच्या मागे खाली सोफ्यावर ठेवला... पदराच्या टोकाने त्या आपले डोळे नीट पुसत राहिल्या. आता त्या पुर्ण शांत होत्या आणि त्यांचा चेहरा थोडा तजेलदार वाटत होता. मी हसून त्यांना म्हणालो,

"बघितलत, मॅडम... तुम्हाला हलके वाटले ना?... मनावरचे एखादे ओझे उतरवल्यासारखे तुम्हाला वाटले असेल... तुमचा चेहराही थोडा टेंशनफ्री वाटतोय मला..."
"हो रे... हे बाकी बरोबर बोललास... मला खरेच बरे वाटतेय!..." त्या उत्साहाने म्हणाल्या, "थँक्स हं!"

असे बोलत त्यांनी पुन्हा आपले डोके माझ्या खांद्यावर ठेवले... मी पुन्हा हात वर त्यांच्या खांद्यावर आणून त्यांना जवळ घेतले आणि प्रेमाने म्हणालो,

"थँक्स कसले त्यात, मॅडम... मी म्हटले ना... तुमचे दु:ख शेअर करणे हे मी माझी कर्तव्य समजतो..."

असे बोलून मी त्यांचा खांदा दाबला आणि त्यांना अजून माझ्या जवळ ओढले... त्या पण बिनधास्त मला बिलगल्या आणि मान वर करत माझ्याकडे बघून हसत म्हणाल्या,

"आणि तू मला असे प्रेमाने जवळ घेतले ना... त्याने खरे मला जास्त बरे वाटले!... जे मी माझ्या नवऱ्याकडून अपेक्षीत करत होते... खरेच! अशी कोणाचीतरी प्रेमाची मिठी लागते खरी..."
"हंऽऽऽ... मग मॅडम तुम्ही काही काळजी करू नका... मी नेहमी तुम्हाला असा मिठीत घ्यायला तयार आहे... तुम्हाला बरे वाटते ना त्याने? मग हे सुख मी नेहमी तुम्हाला देईल..."

असे बोलून मी कविता मॅडमना अजून जवळ घट्ट ओढले आणि त्या पण अजून मला चिकटल्या... काही क्षण आम्ही तसेच स्तब्ध राहिलो, एकमेकांच्या जवळीकतेचे सुख अनुभवत... माझा उजवा हात त्यांच्या पाठीवरून त्यांच्या उजव्या हाताच्या दंडावर स्थिरावला होता. मग मी माझा हात त्यांच्या दंडावर वर-खाली फिरवायला लागलो... माझ्या पंज्याचा मनगटाजवळचा भाग त्यांचा हात आणि त्यांची छाती याच्या मधल्या फटीवर घासला जात होता... म्हणजे त्यांच्या उभारांना साईडने त्याचा स्पर्श होत होता...

त्याने कविता मॅडमना काय वाटले कोणास ठाऊक पण त्यांनी त्यांचा डावा हात त्यांच्या उजव्या बगलेतून माझ्या हाताखाली आणला आणि माझा हात ओढत माझ्या हाताचा पंजा त्यांच्या उजव्या छातीच्या उभारावर ठेवला... मी चमकून त्यांच्याकडे पाहिले. त्यांनी हळूच लाजत वर माझ्याकडे पाहिले आणि त्या चावटपणे हसल्या. मग त्यांनी मान खाली घेतली आणि आपले डोके अजूनच माझ्या खांद्यात खुपसत त्या मला बिलगल्या. काही क्षण मी माझा हात तसाच त्यांच्या उभारावर ठेवला आणि त्यांच्या डोक्यावर माझे डोके टेकवून त्यांच्या अंगाची ऊब अनुभवली. मग हळु हळू माझ्या हाताची बोटे हलू लागली...

आधी मी नुसतीच बोटे हलवून त्यांच्या छातीच्या उभाराचा अंदाज घेवू लागलो... मग मी माझा हात अजून आत सरकवत त्यांच्या पुर्ण उभारावर माझी बोटे पसरवली आणि त्यांचा पुर्ण उभार दाबायला लागलो... त्यांचा उभार इतका काही मोठा नव्हता तेव्हा माझ्या पंज्यात तो मावत होता... त्यांचा उभार हळुवारपणे दाबत मी त्यांच्या डोक्यावर माझे डोके घासायला सुरुवात केली. मग त्यांनी आपला चेहरा वर केला... त्यांचे डोळे मिटलेले होते आणि त्यांचे ओठ मला मुक आमंत्रण देत होते... डोके किंचीत खाली करून माझे ओठ मी त्यांच्या ओठाजवळ नेले... काही क्षण मी स्तब्ध झालो... त्यांना आपल्या ओठांजवळ माझ्या श्वासाची जाणीव झाली... आणि त्यांनीच आपले ओठ थोडे वर करून माझ्या ओठांना स्पर्श केला...

मग मी पण माझे ओठ कविता मॅडमच्या ओठांना भिडवले आणि त्यांचे चुंबन घ्यायला लागलो... त्यांच्या तोंडून निश्वास बाहेर पडला आणि त्या पण अधीरतेने माझ्या चुंबनात साथ देवू लागल्या... आता माझा त्यांच्या उभारावरील हात जास्तच हालचाल करायला लागला.... मी थोडेसे जोर लावून त्यांची छाती दाबू लागलो आणि उत्कटपणे त्यांच्या ओठांचे रसपान करू लागलो... त्यांच्या तोंडातून हुंकार बाहेर पडू लागले आणि त्या अस्वस्थ हालचाल करू लागल्या... माझा डावा हात आत्तापर्यंत त्यांच्या मांडीवर विसावलेला होता तो वर झाला आणि मी त्यांच्या डाव्या उभाराला त्याने स्पर्श केला...

त्याने कविता मॅडम थोड्या चेकाळल्या आणि त्यांनी आपले ओठ विलग केले आणि आपल्या जीभेने माझ्या जीभेला स्पर्श केला... मग मी पण माझ्या जीभेने त्यांच्या जीभेला स्पर्श केला... आणि मग मी त्यांचा डावा उभार माझ्या डाव्या हाताने करकचून दाबला! त्याच जोशात मी त्यांच्या तोंडात जीभ सारली आणि त्यांची जीभ चोखायला लागलो... आता मी त्यांचे दोन्ही उभार माझ्या दोन्ही हातांनी दाबत होतो, कुस्करत होतो... वर मी उत्कटपणे त्यांची जीभ चोखत होतो आणि त्यांचे चुंबन घेत होतो. त्या फक्त हुंकारत होत्या आणि माझा दुहेरी हल्ला त्याच उत्कटतेने झेलत होत्या...