Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.
You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.
Click here
සන්තෘප්තිමත් සැප ලබාදීම ගැන කෘතඥතාවය පලකරන්නට මෙන් පියුමි ගේ දෙතොල් ජයදේවගේ මුව වසා ගත්තේය. පියාගෙ වේගවත් පහර වලින් ගැස්සි ගැස්සි ඈ වාසනාව ගෙනා ගෘහයේ මූලිකයාගේ තොල් උරා බිව්වාය. ප්රහර්ෂවත් සුරාතාන්තයෙන් පසු ගැහෙන ජයදේවගේ සිරුර මද වෙලාවකින් යතා තත්වයට පත්විය. තවදුරටත් මිනිත්තු කීපයක් සොඳුරු යුවතියගෙ ප්රේමහරිත තොල් උරා බිව් හෙතෙම තවමත් හුකන දූපිය යුවලට නිදහස සලසමින් සෙමෙන් ඉවතට ඇදෙන්නට විය. ඔහු පැදුරට ගොස් ඇලවුණු අතර මුණින් අතට ඇඳ මත දිගාවුණු පියුමිගේ දෙපා අතරින් දිග ඇදී ආනන්ද ඇයට වැරෙන් හුකන්නට විය. වේගයෙන් පොල්ල වලේ ගසද්දි වැනෙන වල්ල පොලේ ගසන්නාක් මෙන් දිස් විය. වටකුරු පිරිපුන් දෙතන දෙපසින් මිරිකාගෙන තාත්තා පුලුල් නිතඹ මතට යටි බඩෙන් ඇන්නේය. තවමත් පහවන රති දියෙන් ඇඳ රෙද්ද දියබත් වී ගියේ ඒ මත බඹසර බිඳුණු කන්යාවන් දෙදෙනාගේ පැල්ලම් මකාලන්නට මෙනි.
"ආආආහ්හ්හ්ග්ග්ග්...." තෙවන ශුක්ර මුරය පත්තු විය. මිතුරාගේ මෙන් එවාද නිසරු දියරයක් ලෙසින් දියණියගේ ගැබ තුලට විසිවී ගියේය. මදක් බෙල්ල හැරවූ කෙල්ලගේ දොතොල් පාත් වූ තාත්තාගේ දෙතොල් හා එක්විය.
******
පැදුරට වී සුන්දර යෞවනිය මැදිකරගෙන වෙහෙසට පත් වැඩිහිටි දෙදෙන නින්දට වැද පැයභාගයක්වත් ගතවෙන්නට ඉඩ නොලැබිණ. පාසැල් යන්නට පාන්දරම අවදිවන ශිෂ්යාවක් මෙන් පහේ කණිසමටත් මිනිත්තු කීපයකට පෙර ලද කෙටි නින්දෙන් අවදිවූ පියුමි ඔවුන් දෙදෙනාව ආලිංගනයේ යෙදෙමින් අවදිකරවා ගත්තාය. මොහොතකට පසු එහි දක්නට ලැබුනේ හාවුන් මෙන් හුකන තිදෙනෙකි. කෙල්ලට තනි තනිව මාරුවෙන් මාරුවට ටික වෙලාවක් රමණය කල පිරිමින් දෙදෙන යලි එකවර කරන්නට සැරසුනහ. තිදෙනාම ඇලයෙන් දිගාවී පියාට පිටුපා දියණිය ජයදේවට මුහුණ ලා සිටියහ. ජයදේව පියුමිගේ කකුල ඔසවාගත් අතර ඒ අතරින් අත යැවූ කෙල්ල, තාත්තාගේ පොල්ල අල්ලා ගත්තාය.
"තාත්ති ටිකක් පුකේ ඇරලා පස්සෙ ආයේ හුත්තට ඔබන්න" අතපත් ලිංගය රෙනමගට යොමුකරමින් ඈ පැවසුවාය.
"මාරුවෙන් මාරුවට ගහන්නම්"
"හා.., එහෙම හොඳයි" ඇගේ වදන් අවසන් වන්නටත් පෙර වයෝවෘධ ශිෂ්ණ යුවල, විවර යුගලට එකවර පිවිසින. " ඌඌඌව්ව්ව්ව්ව්......."
ඌව්ව් ගෑවට ගැටිස්සියට ඌව්වා නොවුනේය. මෙවර ප්රේමයෙන් භරිත වෙමින් ගෘහමූලිකයා, අමුත්තියට සිපාචාර දක්වන්නට විය.
*****
විනාඩි හතලිහක් පමණ ඇදී ගිය අවසන් සැසියෙන් පසුව බොහො වෙහෙසට පත්ව හුන් තිදෙනා නිරුවතින්ම එකිනෙකා බදාගෙන පැදුරෙහිම නිදියාගත්හ. සැපසේ නින්ද ගිය ඔවුනට අරුණලු නැගෙද්දී මහ කාමරය තුළ කතුන් දෙදෙනෙකු සුවිසල් පොලු පහරකා ගේ දෙවනත් කරමින් නැගූ අඳෝනා සවනට වැටුනත් මනසට නොගියේය.
******
ජයදේව සුනීතාට දුරකථන ඇමතුමක් ගෙන ඇගේ සැමියා හා දියණිය ඔහුගේ උදව්වට තව දින දෙක තුනක් නවතා ගැනීම පිනිස කැමැත්ත ලබා ගත්තේය. මෙලෙස කල් ලබාගත් සයදෙනාගේ කල්ලිය දිනය පුරා සුනීතාව අන්තර් පවුල් සාමූහික රමණ මණ්ඩලයට ඇතුලත් කර ගැනීම සඳහා උපාය මාර්ග ගැන කතා කලහ. පිරිමින් තිදෙනා හා ගැහැනුන් තිදෙනා වරින් වර සිතට නැගෙන නැගෙන නොයෙකුත් අදහස් ඉදිරිපත් කරමින් සාකච්ඡා කලද ඒ කිසිවක් ප්රායෝගික නොවන බව නැතහොත් බෙහෙවින් අන්තරාදායක බව ඒත්තු ගත්හ. කොල්ලා වැඩිපුර ඉදිරිපත් කලේ වෙබ් අඩවිවල සදහන් අදහස්ය. කෙල්ලන් දැක්වූයේ සමවයස් කෙල්ලන් පැවසු දේවලඉන් අහුලා ගත් අදහස්ය. වැඩිහිටි පිරිමින් වඩා ප්රායෝගික අදහස් ඉදිරිපත් කලද ඒවා මෙවන් අවස්ථාවකට එතරම් උචිත නොවුනේය. යශෝධා මවක් හා බිරිඳක් ලෙසින් බලමින් අදහස් වල අඩුපාඩු වැඩිවශයෙන් පෙන්වූ තැනැත්තිය වූ අතර ඈ ඉදිරිපත් කල අදහස් හෝ සංශෝධන අනෙක්වාට වඩා මදක් සපලවීමට නැඹුරුතාවයක් පෙනෙන්නට තිබිණ. කෙසේවුවත් ඒ සියල්ලම අසමත්වීමේ ඉඩකඩ හා අන්තරාදයකකම බැරෑරුම් අඩියකවිය.
රාත්රියේ සයදෙනා නොයෙකුත් අයුරින් රමණයේ යෙදෙමින්ම තව තවත් අලුත් අදහස් පලකලද ඒ සියල්ල ගඟට කපන ඉණි මෙන් නිශ්පල වෙන බව පෙනෙන්නට තිබිණි.
"මං හෙට පුතා ඇන්න කොළඹ යන්ටයි කියලා හිතුවෙ" පාන්දර ජාමයේ අවසන් සමූහ රමණ සැසිය ගලායන අතරතුර යශෝධා පැවසුවාය.
"ගොහින්?" දියණියට යටවී හුන් ජයදේව ඇසීය.
"කොහොමින් හරි සුනීතාට අපෙ පුතා ලව්වා හුකව ගන්ට ඕන. ආයේ විදියක් නෑ පටන් ගන්ට"අම්මා යෝනිය ලොවන පුත්රයාගේ හිස අත ගාන්නට වූවාය.
"ඒකනම් ලේසි වෙන එකක් නෑ" බිරිඳ ගැන හොඳින්ම දත් ආනන්ද පුරුෂඟ දියණියතුල තබාගෙනම පැවසීය.
"අම්මිට මේක පෙන්නුවොත් වශී වෙයිනේ?" උරමින් සිටි තම ගත සිත වශීකරගත් නවීන්ගේ සුවිසල් පයිය අල්ලා පාමින් පියුමි ඇසුවාය.
"ඒක හරියන්නේ නෑ. එකෙක් ඔයිටත් ලොකු එකක් පෙන්නලා පොලඹව ගන්න ගිහින් වෙච්ච හදිය මං දන්නවානේ"
"කොහොමද එහෙනම් අම්මිව පොලඹවගන්නේ එතකොට?" හදිය ගැන දැනගැනීමේ කුහුලට වඩා ගැටලුව බලවත් විය.
"ඒක තමයි පුරස්නේ. මොනයම් හරි ගැටයක් ගහගන්ට වෙනවා. එන විදියක් බලන්ට ඕන"
"අපෙ අයියව පියුමිට යෝජනා කරන්ට යන විදියට යන්ට එහෙනම්" පියාගේ රහසඟ දිගේ පහලටම රූටා මදකට නැවතුන චතුරි, මිතුරිය හා සොයුරා අතර ඇතිවී ඇති ප්රේමය තේරුම් ගත් නිසා නොව, මේ පටන් ගත් රති කෙළි දිගට ලබාගැනීමෙ ආශාව නිසා පවුල් දෙක එක්ව තබගැනීමට ගැටගසා ගැනිමේ අරමුණ යටිසිතේ ඇතිව චතුරි අදහසක් දුන්නාය.
"ඒ අදහසත් හොඳයි වාගේ. බොරුවට යෝජනාව දාලා එනවිදියකට බලමු"
"බොරුවට මොකෝ ආයේ. ඇත්තටම යෝජනා කරමු" පියුමිගේ දෙතන දැඩිව මිරිකමින් නවීන් සෙමෙන් පවසා ඈ දෙසට මවගේ යෝනි සෙවල තැවරුණු මුහුණ හැරෙව්වේය. "මොකෝ කියන්නේ?"
"අපෝ මට බෑ" පියුමි අමනාපයෙන් මෙන් පැවසුවාය.
"අර මොකෝ? අපේ අයියා හොඳ නැත්ද?"
"නැතුව, අම්මටයි නංගිටයි දෙන්නටම හුකපු අමු වලත්තයෙක්නේ මෙයා." බැරෑරුම් මූණක් පාමින් පියුමි පැවසුවාය. "ඒක නෙමෙයි හැබැයි ප්රශ්නේ"
"ඔව්, ඔව් ඒක ප්රශ්නයක් වෙන්ට බෑනේ. අපි හැමෝවම වල් කමට ඇදලා දාපු තාත්තට කියලා හුකෝ ගත්තු එකී වෙච්චිකොට තෝ" චතුරි සරදම් කලාය.
"ඒත් මට මුලු ජීවිත කාලේම මේ තඩි පයියෙන් කන්න වෙනවනේ බං මෙයාව බැඳලා"
"නරකක් වේවියැ? අපෙ පුතාගෙන් පමනක්යැ. මේ නාකියො දෙන්නගෙනුත් බේරෙන්ට වෙන්නැ එතකොට"යි පවසමින් යශෝධා මහ හඩින් සිනාසුනාය.
"මාව ගන්න නම් ඉතින් ඔයාට වැඩක් කරන්න වෙනවා ඉස්සෙල්ලම. නැතිනම් සොරි"
"ඒ මොකද්ද ඒ?"
"අම්මිව කොහොමහරි පොලඹවගෙන අපේ ගොඩට ඇදලා ගන්න එක"
"බයෙත් බෑ, ඔක්කොම ගැස්සිලා යයිද කියලා"
"ශේප් එකේ බලන්ට අයියා. අවුල් වගේ නම් චොර කරගන්ට එපා. එයැයිට හොරෙන් මෙහෙම හරි අපිට ඉන්ට පුලුවන් නෙව"
"උඹලා නම් ඉතින් මෙහෙ නිදහසේ හොඳට හුකයි. මටයි තාත්තිටයි තමා අමාරු වෙන්නේ" පියුමි ශෝකයෙන් මෙන් කිව්වාය.
"දූ වොරි වෙන්ට එපා. මොනයම් දහංගැටයක් හරි දාලා මං කොයියම්මහරි විදියකින් අම්මිව අල්ලගන්නම්කෝ. දැං ඉතින් ලේලි වෙනුවෙන් ඒක නොකරම බෑනේ"
"ඒයි උඹත් අපිට සෙට් වෙන කොල්ලෙක් හොයගනින්" පියුමි මිතුරියට කිව්වාය. "මට අයියෙකුත් නෑනේ"
"මේ තුන් දෙනෙක්ම ඉන්දැද්දී මොකටෙයි ආයෙ තව මිනිහෙක්. ඔය මදෑ හොඳටෝම" චතුරි එලෙස කිව්වද ඇගේ ජීවිතයට තවත් පිරිමින් නොමැතිවේදැයි කවුරුන් දනීද?
*****
උදෑසන නමයට පමණ යශෝධා සුනීතාහට කතාකොට ඈ හා පුතා වැදගත් වැඩකට සවස කොළඹට එන්නට සිදුව ඇතිබවත්. සවස හයහාමාරට, හතට පමණ එහි පැමිනෙන බවත් රාත්රියේ නැවතෙන බවත් දැනුම් දුන්නාය. රාත්රියේ හෙමින් විවාහ යෝජනාවද ඉදිරිපත්කොට සුනීතාව මොනයම් විදියකින් හෝ රමණයට නම්මවා ගැනීම ඇගේ අදහස විය. බලෙන් හෝ එය සිදුකරලන්නට නොපැකිලෙන තරම් ඇගේ සිත දරදඬු වියහැකි තරමට පැවතින. සියල්ලෝ උදේ ඇහැරුණ වෙලේ පටත් දිගින් දිගටම යශෝධාලා තැබිය යුතු පියවර ගැන සිතමින් හුන් නමුත් කිසිම පලදායි අදහසක් කිසිවෙකුටත් පහල නොවිනි. සවස 7 වන විට ආනන්දලාගේ ගෙදරට කෙලින්ම සේන්දුවිය හැකිවන පරිදි මව හා පුතා, වියපත් වලත්ත බඹරුන් දෙදෙනාට අහිංසක ලපටි මල් කැකුලු දෙක බලාගන්නට තබා නිවසින් පිටවූහ. කුමකින් කුමක් වේදැයි මහත් දෙගිඩියාවකින් යුතුව සියල්ලෝම පසුවූ අතර තවමත් නිසි උපාය මාර්ගයක් හිතේ නොමැතිවම යශෝධා නවීන් සමග වායූසමනය කල කොළඹ බසයට ගොඩවූහ. දුරකතනයෙන් හෝ ඈ හට දැනුම් දීම පිණිස වැඩිහිටි හා නවයොවුන් මොළගෙඩි හතර තවමත් උපාය කලපනා කරමින් සිටියහ.ඒ අතරම පියවරු දෙදෙනා තම තමන්ගේ දූවරුන්ගේ ලපටි යෝනි තුලට ශිෂ්ණයන් ඔබන්නට වූයේ එයින්වත් නිසි අදහසක් පහලවෙන්නට රුකුලක් ලැබේයැයි සිතුවිල්ලත් ඇතුවය. නවීන් තම වෙන්ට වයිෆ්ගේ ඉල්ලීම කෙසේ නම් ඉටුකරන්නේදැයි සිතාගත නොහැකිව දුක්මුසු මුහුණින් මව අසල වාඩි වූවේය. අවුලක් වුවහොත් විවාහයටද පොල්ල වැටෙනු නිසැකය. විනාඩි 15ක් පමණ වන විට අසීමිත කල්පනා ලෝකවල තනිවහුන් මව්-පුතු රැගෙන කොළඹට එන්න පිටත්ව ධාවනය වෙමින් පැවතුන බස් රථය මහනුවර නගර සීමාව පසු කලේය.
තවමත් අදහස දුරය. එනමුත් බසය සැතැපුමෙන් සැතැමුව පසුකරමින් කොළඹට ක්රමයෙන් ලංවෙමින් තිබේ. පැයක පමණ කාලයක් නිහඬ කල්පනා ලොවක මව හා පුතා ගමනේ යෙදුනහ. අන්තිමේදි මනසට කෙටි විවේකයක් දෙන්නට සිතූ යශෝධා පුත්රයා දෙස බැලුවේ කථාවකට මුලපිරිමටය. නවීන් සුව නින්දකට වැටී හුන්නේය. ගමන් මල්ලට යටින් සෙමෙන් අතක් යැවූ ඈ පුත්රයාගේ වකුටුවී නිදියන නැඩ මල්ලියා අල්ලන්නට වූවාය. මල්ලියා සමග නවීන් ද ඇහැරෙන්නට විය. සුලු වෙලාවකින්ම නැඩයා උපරිමයට වැඩුන අතර එය කලිසමෙහි සිපරය දෙබෑකොට ගෙන එන්න තරම් පිම්බී ඉස්සී තිබිණ. එය කටට ගන්නට ඕනෑ බව මව ඉඟිකලාය. එහෙත් බසයේ යන වෙනත් මගීන් දැකියහැකි යැයි බියවූ හේ ඊට විරෝධය පෑවෙන් ඈ කිසිවෙකුට නොපෙනන ලෙසින් අත්ල කලිසම මත ගෙන ගියේය.
"අහ්" මෙතෙක් වෙලා මනසට පීඩා දෙමින් සොයමින් සිටි විසඳුම එකවරම සිතට නැගුනෙන් යශෝධා හට ඉබේම හඩ නැගුනේය.
"ඇයි අම්මා?"
"මරු අදහසක් ආවා පුතා" තවදුරටත් අදහස සිතෙන් පිරිපහදු කරගනිමින් ගතයුතු ක්රියාමාර්ග ක්රමවත් කරමින් ඈ පැවසුවාය.
"ආ? මේක එළියටවත් පන්න ගන්ටද තනන්නේ?"
"නෑ, නෑ ලමයෝ මේක ගැන නෙමෙයි"
"එහෙනම්?"
"සුනීතාව ට්රැප් කොරගන්න එක"
"ආ... මොකද්ද මොකද්ද?"
"ඉන්ටකෝ කියන්ට"
ඈ අදහස ඔහුට පහත් හඬින් පැවසුවාය.
"එළ එළ" නවීන්ට ඉබේම කියැවිනි. අනතුරුව දෙදෙනා ක්රියාත්මක විය යුතු ආකාරය කතා කරගත්හ. අඩුපාඩු තැන්, නැවත සකසා ගනිමින්, දෙදෙනා දිගටම උපාය මනාව පෙල ගස්සවා ගත්හ. සුනීතාගෙන් ලැබියහැකි ප්රතිචාර ගැනද සලකමින් ඒ ඒ ප්රතිචාරයට අනුකූලව ගතයුතු විකල්ප ක්රියාමාර්ගද ඔවුන් දෙදෙන සාකච්ඡා කලහ. දිගින් දිගට අදහස් හුවමාරු වෙද්දී, ඔවුනගේ උපාය සාර්ථක වීමට බොහොදුරට ඉඩකඩ වැඩි බව දෙදෙනාටම ඒත්තු ගියහ.
"අපෙ අප්පචිලටත් කියමුද?" උපාය සැලසුම් කරන්නට පැයකට වඩා ගතවී තිබිණ.
"ඕනැන්නෙ නෑ. ඒ දෙන්නටත් මොලගෙඩි තලාගන්ට දෙමු ඇබිත්තක්" මොලගෙඩි තලාගැනීම කෙසේ වෙතත් උපාය ගැන තවදුරටත් සිතීම බොහෝ වෙලාවකට පෙර අතැර දමා හුන් පියවරු දෙදෙන ඒවන විට දියණියන්ගේ තන්ගෙඩි යහමින් තලා දමමින් හිල් දෙක හොඳහැටි පලාදමමින් උන්හ.
****
උනුසුම්ව යශෝධා හා පුත්රයා පිලිගත් සුනීතා මලගෙදරට සහබාගී වෙන්නට නොලැබීම ගැන බොහෝ සේ සමාව ඉල්ලමින් ඔවුනට රාතිය ගතකරන්නට අවශ්යය පහසුකම් සලසන්නට වූවාය. යශෝධාලා එහි පැමිනෙන විට සුනීතාද වැඩ ඇරී ගෙදර පැමිණ අඩහෝරාවක් පමණ ගතවී තිබිණ. රාත්රී ආහාර ගෙන මද වේලාවක් රූපවාහිනිය නරඹමින් තිදෙනා සාමිචීයේ යෙදුන අතර පැය තුන්කාලක් පමණ වල්පල් දොඩමින් කාලය කා දැම්මහ.
"ආ අමතකම වුණානේ අහන්න" එකවර බරපතල දෙයක් මැගහැරී ඇති පරිද්දෙන් සුනීතා හදිස්සියෙන් මෙන් සැටියේ අනෙක් පස ඉඳගෙන සිටි යශෝධා දෙස හැරී බලා කිව්වාය. "මොකද මේ හදිස්සියෙ ඔය දෙන්නට කොළඹ එන්න සිද්ද වුනේ?"
යශෝධා පුත්රයාගේ මූණ බැලුවාය.
"මට මහන්සියි ඇංටි. මං යනවා නිදාගන්ට එහෙනම්" සංවාදය මග හරින ස්වරූපයෙන් ඉක්මනිම නැගිටගත් නවීන් තලතුනා ගැහැණුන් දෙපලට සුබපතා ඔවුන් දෙදෙනාහට වෙන්කර තිබූ කාමරය දෙසට ගමන්ගත්තේය. යශෝධා ඔහු නොපෙනී යනකම් පිලිතුරක් නොදී බලා හුන්නාය.
"අනේ මංදා සුනීතා" යශෝධා ලොකු සුසුමක් හෙලුවාය.
"ඇයි ඇයි යසෝ? බරපතල කේස් එකක්ද?"
"ඔව් අනේ, කා එක්කවත් කියන්න පුලුවන් එකක් නෙමේ සුනී?"
"කමක් නෑ එහෙනම්" කුහුලෙන් බරවූ සුනීතා දැනගැනීමට තිබුණු උනන්දුව සඟවාගෙන සෙමෙන් පැවසුවාය.
"නෑ, නෑ ඔයා ඇන්න කියන්ට ඕන කියලා මං හිතුවා. වෙන කෙනෙක් ඇත්තෙත් නෑ මට කියන්න. ඔයා විතරයි ඉන්නෙ මේ ගැන කතා කරන්ටවත්"
"ඉතින් මොකද්ද ප්රශ්නේ?" මදක් ආඩම්බර වෙමින් සුනීතා ඇසුවාය.
"අපි ගියේ සයිකැට්රික් කෙනෙක් ලඟට?"
"ආ.....! ඒ මොකද ඒ?"
"පුතාව පෙන්නන්ට?"
"මොකද කොල්ලගෙ අවුල? අර අෆෙයාර් එක කැඩිච්ච එක ගැනද?"
"ඔව් ඒකත් ලොකු පුරස්නයක් වෙලා තියෙන්නේ?"
"නවීන් පුතා බොක්කෙන්ම ලව් ද?"
"ලව් නෙමෙයි සුනී පුරස්නේ"
"එහෙනම්?"
"සෙක්ස්"
"සෙක්ස්?" විමතියෙන් මෙන් සුනීතා ඇසුවාය. "ඇයි දෙන්න කලින්ම සෙක්ස් කරන්න ගිහින්ද?"
"නෑ පුතා ඇන්න සෙක්ස් කොරන්ට බෑ කියලා දාලා ගොහින් තියෙන්නේ"
"ඒ මොකෝ?"
"අපෙ පුතාව හරියන්නෙ නෑ කියලා"
"ඒකි විසේ කාරියක් වෙන්නැති එහෙනම්"
"නෑ මෙයා. අපේ පුතාට අවුලක් තියෙනවා"
"මොකද්ද? ක්ෂණික මෝචනේ වද්ද?"
"එහෙම නෙමෙයි. ඒකනම් ඉතින් හදාගන්ට පුලුවනිනේ,"
"එහෙනම් ලමයා දුර්වලවත් වෙලාද?"
"නෑ එහෙම ගැටලුවකුත් නෑ"
"එහෙනම්." මදක් සිතූ සුනීතා යලි ඇසුවාය. "හෝමො පැත්තටවත් බරවෙලාද?
"එහෙමත් නෑ"
"ඉතින් කියන්නකෝ"
"අපෙ පුතා කෙල්ලො තුන්දෙනෙක් එක්කලම යාලු වෙලා හිටියා. ඔක්කොම කැඩුණ. පස්සෙ පුතා පැත්තක් ගහනවා වගේ තේරුණා. මං ජයේටත් කිව්වා ඒ ගැන. එයැයිනම් කිව්වා ඉතින් ගනන් ගන්ට එපා ඕවා සාමාන්යය දේවල් කියලා"
"ඉතිං?"
"ඒත් මට පෙනුන පුතා තිස්සෙම සයිඩ් ගහනවා. කෙල්ලො දැක්කම මග අරිනවා. ඉතින් මටත් ඔයා වගේ තමා හිතුනේ. ඔව්ව ඉතින් කතා කරන්ට ඕන අප්පච්චිලනෙ"
"ඉතින් ජයදේව මොකද කලේ"
"මොන පිස්සුද මෙයා. එයා කොච්චරවත් කියැව්වෙ ඔය කාලේ ඔහොම තමයි. අෆෙයාර් කැඩුනම සයිකො ගහගෙන ඉන්නවා. ටිකක් කල් ගියාම හරියනවා කියල මොකවත් කලේ නෑ"
"ඉතින් ඔයා ඇහුවද?"
"ඔව් ඉතින් මං දිගින් දිගටම ඇහුවා. කොල්ලා කිව්වෙම මොකුත් නෑ කියලමයි. හරියට තරහත් යන්න ගත්තා අහද්දි අහද්දි"
"පරිස්සමෙන් ඉතින් අහගන්න ඕන. අනෙක කෙල්ලො වගේ කොල්ලො මොනවාහරි දෙයක් වුණාම කියන්නෙ නෑනේ. අපි අම්මලට ඉතින් ඔය වගේ එවා අහන්න අමාරුනේ"
"ඔව් ඒත් අතෑරලා දාන්ටත් බෑනේ. පස්සෙන්පහු මං ප්රොපෝසල් දෙකතුනක් ගෙනාවා. එව්වත් ඔක්කොම මග ඇරියා. පස්සෙන්පහු මං බලකරද්දින් කිව්වා එයාට කවදාවත් බඳින්න බෑ. ආයේ කරදර කරන්ට එපාය කියලා"
"මානසික ප්රශ්නයක් කිව්වෙ?"
"ඔව්, පස්සෙ මාත් හිතුවා මිනිහට අප්රාණික ගතියක් වත් තියෙනවද කියලා. එහෙමනම් ඩොක්ට කෙනෙක් ලඟට යං කියලා මං වද කලා"
"ඉතින්?"
"එහෙම එකක් නෑ. ඔලුව විකාර වෙනවා කරදර කරන්ට එපා කියලා කෑ ගැහුවා මට"
"ඉතිං?"
"පස්සෙන්පහු මං සෝදිසියෙන් උන්නා, එයා මාස්ටබේඩ් කොරනවා කියලා ශුවර් කොරගන්ට. පස්සෙ මං හිතුවා පෙනිස් එක හුඟක් පොඩිවැඩීවත්දෝ කියලා"
"ඒකද ප්රශ්නේ?"
"මොන පිස්සුද?"
"ඔයා දැක්කද?"
"දැක්කේ නම් නෑ. කොල්ලගෙන් එහෙම ඇහුවම මට දුන්න උත්තරෙත් ඕක තමයි"
"එහෙනම් මොකො?"
"පස්සසෙන්පහු මං ආයෙ ආයෙ අහද්දි මිනිහට ඇඬෙන්ට වගේ. මට කවදාවත් මැරි කොරන්ට වෙන්නේ නෑ අපෙ අම්මා කියලා හුගක් දුක් වුණා"
"පව් කොල්ලා"
"ඔව්, බලන්ට කොච්චර හැන්ඩ්සම් ද? ඇයි මෙහෙම වෙන්නෙ කියලා මට හිතාගන්ට බැරුව ගියා"
"ඔව්, හරිම හැන්ඩ්සම්. පර්සනල්ටි එකත් ඉහලින්ම"
"ඉතින් මං හිතුවා කියන්නෙ නැත්තෙ මෙයාට කෙල්ලො ලඟඳි අවුල් ඇති. කෙලින් වෙන්නෙ නැති ප්රශ්නයක් ඇති කියලා. කෙල්ලො දෙන්නෙක් තුන්දෙනෙක් අවුල් වුනාම මෙයත් ඩවුන් වෙනවනෙ. බය වෙනවනෙ"
"ඔව් ඔව් ඒක ඇත්ත"
"ඒ හින්දා මං බොරුවක් කියලා එක්කගෙන ආවා මෙහෙන් ඩොක්ට කෙනෙකුට පෙන්නන්ට."
"ඉතින් ඒකද අවුල වුනේ"
"නෑනේ. ඩොක්ට ඇන්න කතාකරද්දින් තමා කතාව එලිවුනේ. ඩොක්ට මට එලියට යන්ට කියලා පුතා එක්කලා කතා කලා. පස්සෙන්පහු මට අඬගහල පුතාව යවල විස්තර කලා"
"මොකද වෙලා තියෙන්නෙ?"
"ඩොක්ට කිව්වා මේවා ඉතින් හරිනම් තාත්තලා එක්ක කතාකරන්ට ඕන දේවල්. කමක් නෑ අම්මනෙ කියලා විස්තරේ කිව්වා"
"මොකද අනේ වෙලා තියෙන්නේ ඉතින්" සුනීතා නොඉවසිල්ලෙන් ඇසුවාය.
""මාවත් උඩගියා කෙල්ලෙ ඒක ඇහුවම. කොල්ලගෙ පෙනිස් එක හුඟක් ලොකුයි ලු. දිගයි, මහතයිලු. ඉතින් ඒක දැකලා කෙල්ලො බයවෙලා තමයි දාලා ගොහින් තියෙන්නේ"
"පිස්සුනේ"
"කාටද?"
"කෙල්ලොන්ට"
"අනේ මංදා. එහෙම ගිය එකෙන් කොල්ලා සෑහෙන්ට අවුල් වෙලා. මිනිහා එෆෙයා නැතුවත් නාස්ති වෙච්චි කෙල්ලො දෙන්නෙක් ඇන්නසෙක්ස් කරන්ටත් හදලා තියෙනවා. ඒ කෙල්ලොත් පැනලා දුවලා"
"හයියෝ"
"ඒකෙන් කොල්ලා හරි අවුලෙන් ඉන්නෙ"
"ඉතිං ඩොක්ට මොකද්ද කරන්න කිව්වෙ. බේත් දුන්නද?"
"බේත් දීලා හරියන්නෙ නෑ කියලා කිව්වා"
"එහෙනම් මොකද කරන්නේ"
"කවුරුහරි ඇන්න සෙක්ස් කොලාම වංගියක් ඕක නිකම්ම හරියයි කිව්වා"
"කැමති වෙන කෙල්ලෙක් කොහොමද හොයන්නෙ? ප්රොස්ටිටියුට් කෙනෙක් ලඟටවත් යවමුද?"
"මාත් ඇහුවා ඩොක්ට ගෙන් එක සැරේනෙ යන්ට ඕන කිව්ව හින්දා. එහෙම බෑ කිව්වා. කෙල්ලගෙ කැමැත්තෙන්ම කොරන එකක් වෙන්ට ඕන කිව්ව. ප්රොස්ටිටියුට් කෙනෙක් සල්ලි වලට දුන්නට සල්ලි හින්දා දෙන බව පුතා දන්නවනෙ. අවංකව එහෙම දෙන කෙනෙක් ඕන නේ "
"ඉතින් කොහොමද දැං කෙල්ලෙක් හොයන්නෙ"
"ඒක තමා පුරස්නේ. කෙල්ලෙක්වනම් ඉතින් හොයාගන්ට බැරිවෙයි"
"මොකද කරන්නෙ එතකොට?"
"මං ඩොක්ටගෙන් ඇහුවා එහෙම කෙල්ලෙක් හොයාගන්ට බැරිවුනොත් මොකද කියලා"
"ඉතින්?"
"එයා හිනාවෙලා කිව්වා ගෑණු කෙනෙක් වුණත් කමක් නෑ. හැබැයි කැමැත්තෙන් කියලා"
"තරුණ බැඳපු කෙනෙක් ඉතින් කොහොමද හොයා ගන්නේ වැඩේට?"
"එහෙම ඕනැන්නෙ නෑ. මං ඇහැව්වා වයස අවුලක් නැද්ද කියලා. අපේ වයස වුණත් කාරියක් නෑ කිව්වා"
"නැද්ද ඉතින් ඔයා දන්න කියන යාලුවෙක් වත් වැඩේ කරගන්න?" මොහොතක් කල්පනා කල සුනීතා ඇසුවාය.
"ඩොක්ට කිව්වට පස්සෙ මාත් ඒ ගැන හිත හිතා ආවේ. පිට යන එකියො දෙන්නෙක් තුන්දෙනෙක්ම ඉන්නවා. ඒත් ගන්ට දෙයක් නෑ. උන් ලඟට කොල්ලව යවන්ටත් බයයි. අනික ඉතින් අපිට හොඳත් නෑනෙ"
"ඔව් ඒක ඇත්ත. විශ්වාසවන්ත කෙනෙක් වෙන්නත් එපායැ"
"ඒකනෙව. ඔයාගෙ යාලුවෙක් වත් නැද්ද. එතකොට අපේ විස්තර දන්නෙත් නෑනෙ"
"එහෙමට කියලත් කෙනෙක් නෑ" මදක් සිතා පැවසු සුනීතාහට තම කාර්යාලයේ කතුන් දෙදෙනෙක් ගැන සිහිවී අතුරු ප්රශ්නයක් නැගුවාය. "නාඳුනන කෙනෙක් කමක් නෑ කිව්වද?"
"අනේ ඒකනම් අහන්ට බැරිවුණා. ඒකත් පොඩි අවුලක් තියෙනවා තමයි" යශෝධා මද කල්පනාවකට වැටිණ. "ආ... හැබැයි මෙහෙම කිව්වා. කවුරු වුණත් කමක් නෑ සයිස් එක දැකලම එකසැරේ කැමැත්තෙන්ම එන කෙනෙක් වෙන්ට ඕන. නැත්නම් ආයේ කෙනෙක් මෙයාව රිජෙක්ට් කලොත් තවත් අවුල් වෙනවා. ඉන්පස්සෙ කොල්ලා එහෙම උත්සහ කරන්ටවත් කැමති වෙන එකක් නෑ ජීවීතේටම කියලා"
"අම්මට හුඩු" සුනීතා කියැවිනි. 'ඔව් ඔව් ඒක කොරනවා' යශෝධා යටිසිතින් කිව්වාය.
"මං දැං හොඳටම අසරණ වෙලා ඉන්නේ සුනී" යශෝධා ඉකිබින්දාය. සුනීතා වහා ඈ අසලට ඇදී ඇයව තුරුළුකොට ගත්තාය.
"කලබල වෙන්න එපා යසෝ. මට තේරෙනවා වේදනාව. මාත් අම්ම කෙනෙක්නේ"
"මට වෙන කෙනෙක් නෑ මේව්වා කියන්ට. මට පිස්සු හැදෙයි ඔයාවත් නොහිටියනම්"
"කලබල වෙන්න එපා කෙල්ලේ. අපි කොහොමහරි මේක විසඳගමු" සුනීතා තවදුරටත් කාර්යාලයේ ගැහැනුන් දෙදෙනා ගැන සිතුවාය. සයිස් එක නම් ඒ දෙදෙනාට ප්රශ්නයක් නොවන බව ඇයට බොහෝ සේ විශ්වාසදායක විය. නමුත් කාර්යාලය පුරා පැතිරගිය කටකතා හා ඇතිවු කරදර නිසා ඔවුන් දෙදෙනාම රැකියාවෙන් ඉවත්ව වෙනත් ආයතන වලට ගොස් සිටියාය. මදක් උත්සහ කලොත් ඉන් අයෙකු මුනගැහෙන්නට මගක් සොයාගත හැකිවෙනු ඇත.
එනමුත් නොසැනසුන යශෝධා දිගටම ඉකිබින්දාය. සුනීතා ඇයව පසෙකින් තුරුලු කොට ගෙන හිස අතගාමින් අසරණ මව සනසන්නට උත්සහ කලාය.
"ඔයා මට උදව් කරනවද සුනී?" මද වෙලාවකට පසු ඇඬුම්බරව යශෝධා ඇසුවාය.
"ඔව් ලමයෝ, මේ වෙලාවේ ඔයාට නොකරන උදව් මොකටද?"
"මට මේක ඔයාගෙන් අහන්නත් මොකද්ද වගේ" මද වෙලාවක් කල්පනාකරන බව ඇඟවූ යශෝධා පැවසුවාය.
"අහන්න ලමයෝ ඕන දෙයක්. හිතේ තියාගෙන ඉන්න එපා. කියන්න"
"ඔයා වැරදියට හිතන්නෙ නෑ නේද?"
"මේ වෙලාවේ මොනවද යසෝ වැරදියට හිතන්න තියෙන්නේ? ලමයව ගොඩ දාගන්නනේ ඕන."
"අනේ සුනී...." යලි මදක් පැකිලුණ යශෝධා සිහින් හඬින් කතා කරන්නට විය. "ඔයාට.... ඔයාට.... ඔයාට බැරිද මේ උදව්ව කරන්ට?"
"මොන උදව්වද කෙල්ලේ?" උදව්ව කුමක්දැයි එකවර වටහාගන්නට නොහැකිවූ මිතුරිය ඇසුවාය. යශෝධා නිහඬය.
"ඔෆිස් එකේ ගෑණු දෙන්නෙක් හිටියා උන් නම් වැඩේට හරියයි. ඩබලම එකට හරි ගෙන්න ගන්න පුලුවන් වෙයි." යලි සුනීතා පවසන්නට වූ විට යශෝධා හට හීන් දාඩිය දැම්මේය. සැලසුම අවුල් වෙයිද?
"බය නැද්ද එයාලා ගැන?"
"අවුලක් නම් තියෙනවා තමා ඒ ගැන. උන් දෙන්නා ඔෆිස් එකේ ඉන්න බැරුව අස්වෙලා ගියා. සිම් හිටන් මාරු කරලා කියලයි ආරංචිය. ඉන්නෙ කොහෙද නම් දන්නෙ නෑ දැං. ඒත් ට්රයි කලොත් හොයාගන්න බැරිවෙන එකක් නෑ" මිතුරියගේ වදනින් යශෝධා මදක් අස්වැසුනාය. ඇයට තවමත් උත්සාහය අත හැරිය යුතු නැති බව හැඟුනේය.
"එහෙනම් හොඳටම නාස්ති වෙලා ඇති නේද?"
"අනේ මංදා?" ඒ ගැන වැඩි විස්තර මිතුරියට පවසන්නට සුනීතා මැලිවූවාය. කාර්යාලයේ කොල්ලන් පමණක් නොව විශ්රාමික වසයේ හුන් මහල්ලන් පවා උන් දෙදෙනාට හුකන්නට කොතෙකුත් දැඟලු බව ඈ හට මතක්විය. සත්ය හෝ අසත්යදැයි නොදන්න නොයෙකුත් කටකතාද පැතිරි තිබිනි. තවදුරටත් සිතූ සුනීතා අවසානයේ ඒ ගැන අදහස අතහැර දමා අලුතින් කල්පනා කරන්නට පටන් ගත්තාය. ගැහැණුන් දෙදෙනා මද වෙලාවක් කල්පනා ලෝක වල තනිවී සිටියහ.
"ඔයා මොනවද කියන්න ගියේ යසෝ?" මිතුරියගේ පැකිලීම ගැන සිහියට නැගුණ සුනීතාහට ඈ කියන්නට ගියේ කෙනෙකු සොයනවාට වඩා බරපතල දෙයක්දැයි ඇයට සිතිනි. යශෝධා තම දුව පියුමි ගැනවත් අදහස් කලාදැයි එකවර ඇගේ සිතට නැගින.
"මං ඇහැව්වේ ඔයාට බැරිද කියලා" මහත් අපහසුවෙන් යශෝධා තෙපලාය.
"මට බැරිද කියලා?" සුනීතා ප්රතිරාව නැගුවාය. මැදිවියේ මවුන් දෙදෙනා එකිනෙකාගේ දෑස් දෙස බලා සිටියහ.
"අහ්.. මට?" එකවරම මිතුරියගේ අදහස පැහැදිලි වූයෙන් දෙදෙනාම ලැජ්ජාවෙන් බිම බලා ගත්හ.
නිහඬව ගතවූ විනාඩි කීපය කල්පයක් සේ දෙදෙනාටම දැණුනි.
"අනේ සුනී.. එකපාරනේ" යලි දිගු නැහැඩියාවකි.
"කමක් නෑ කෙල්ලේ. මට තේරෙනවා" යශෝධා මිතුරියට යලි තුරුලි වී හඩ අවදිකලාය. "මං කොල්ලව ගොඩ දාගන්ට වෙන විදියක් කොහොම හරි හොයා ගන්නම්" ඒ සමගම මහත් සෙනෙහසින් සුනීතා ඇයව බදාගත්තාය.
"මට ටිකක් හිතන්න දෙන්න" අවසානයේ ඈ කෙඳිරුවාය. සුබලකුණ කණ වැකුණ යශෝධා යටි සිතින් සතුටු වෙන්නට වුවාය.
යලි නිවස පුරා නිහඬතාවය රජවිය. සාලයේ කුමක් සිදුවෙන්නේදැයි දැනගැනීමට නොහැකිව තරුණයා කාමරයේ ඇඳට වී නොසන්සුන්ව ඇඟිලි ගැන්නේය. සැලසුමේ හැටියට ඔහුට වෙන කොහේවත් යා නොහැකිය.
"මං... මං කවදාවත් අපේ එක්කෙනාගෙන් පිට ගිහින් නෑ" අවසානයේ සුනීතා වෙව්ලන ස්වරයෙන් තෙපලාය. යශෝධා කිසිත් නොදොඩා අසාගෙන සිටියාය.
"අනේ මංදා මේවා එයා දැනගත්තොත් මොනවයින් මොනවා වෙයිද දන්නේ නෑ"
"කවුද ඉතින් එයාට කියන්ට යන්නේ" කොළ එළිය දැල්වූයෙන් යශෝධා බැරෑරුම් මුහුණක් පාමින් කීවාය. "අනික ඉතින් දිගට යන එකක්යැ. එකම එක පාරනේ"
"ඒත් ඉතින් වරදක් කලොත් හිත වද දෙනවනේ"
"හොඳ දෙයක් නෙ කරන්ට යන්නේ. අනික ඔය පිරිමි කොහෙ කොහේ ගිහින් එනවද අපි දන්නවද. මොකෝ අපිට කියනවැයැ."
"අපේ මිනිහා නම් එහෙම නෑ. ඒකනම් හොඳටම විශ්වාසයි"
"වෙන්නැති. ඒත්..."
"ඒත් මොකද්ද?"
"නෑ නෑ එව්වා ඕනැන්නෙ නෑ"
"මොකද්ද මොකද්ද කියන්නකෝ"
"එයා මට දාන බැල්ම නම් ඉතිං...."
"අමුම අමු වල් නේද?"
"හ්ම්ම් ඔයා දන්නවද?"
"මොකද නැත්තේ. එයා ඔයාට හෙන ලයින්. ඒ වගේම ඔයාට හරිම ආසයි. එයා ලයින් දාන අනෙක් හැමෝටම වඩා ඔයාට තමා ගොඩක් ආස"
"ඈ???" එය බොරුවක් නොවන බව අත්දැකිමෙන්ම ඔප්පුවී අවසානය.
"මේ මං මේක කලොත් ඔයත් දෙයක් කරනවද?"
"කියන්ට සුනී ඕන දෙයක් කරන්නම්"
"ඔයත් අපේ එක්කෙනා එක්ක එක සැරයක් ඉන්න ඕන"
"ඈ?" යශෝධා සැබැවින්ම විමතියට පත්වූවාය. "පුතා වෙනුවෙන් ඕන දෙයක් කරන්නම්. ඒත් ඇයි එහෙම?"
"එතකොට මට වගේම එයාටත් රහසක් තියෙනවා නෙ"
"ඒකත් ඇත්ත, ඒත් එයාට එක සැරේ මදි වුනොත් මොකෑ කරන්නේ?"
"ඒකට මක් වෙනවද. ඔන්න ඔහේ දීලා දාන්න. එයාට ගොඩක් සෙක්ස් ඕන" සුනීතා බොහොම සැහැල්ලුවෙන් කිව්වාය.
"ඔයත් මාර එක්කෙනෙක් තමයි. මං නම් අහුවුනොත් අපේ මිනිහව මරණවා" එය පවසා අවසන් වෙනවාත් සමගම යශෝධාහට මැරුව හැටි සිහිවිය.
"ඔයාට එහෙම කරන්න බෑනේ දැං ඉතින් ඔයත් පිට ගියායින් පස්සෙ"
"අම්මට හුඩු"
"යසෝ...?" යශෝධා ඇයි කියා අසන්නාක් මෙන් සුනීතාහට මුහුනෙන් ඉඟියක් කලාය. "මාත් බය වෙයිද?"
