Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.
You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.
Click here
***
Narayanan thirumbi vara moontru naal aayitru. Antha moontru naalum aval vaelaikkup poakavillai. Avanum leave poattuvittaan. Avalai than quarters-ukkuk kondu poay, blue film poattuk kaati, pannaatha vaelai ellaam panni, avalai paravasap paduththinaan. Avalum vaaykollaap poolai valaiththu valaiththu oombuvathum, utkaarnthum, nintrum, orukkaliththum, orukkaal thookkiyum, irukaal antharaththil aettriyum, saaynthu koduththum, sarinthu koduththum, kuninthu koduththum, kuthirai aeriyum, ammammaa, pundaikkum sunnikkum ennenna porunthumoa annanna poruththi, vithavithamaaga oappathumaay, antha moontru naalil, muppathu varusham oaththa thrupthiyai adainthu theerththaal.
***
Narayanan vantha piragum naeram kidaikkira naerangalil avargal uravu thodarnthu kondirunthathu. Aanaal yaarukkum therinthuvidak koodaathu - athilum oattai vaay Gomathikku thriyavae theriyak koodaathu enpathil kavanamaaga irunthaargal.
Oru naal, Gomathi veettup pakkam kuyyoa muraiyoa entru kookural kaettathu. Gomathi purushan avalaip poattu adiththuk kondirunthaan. Avan vaayilirunthu pachchai pachchaiyaaga vaarththaigal vanthu kondirunthana. "Vaelaikkup poara idaththula, kooda vaelai paarkiravan, kankaani, supervisor-nu kanda kandavanaiyum oaththuttu varraa. Poanaap poaraa-nu kandukkaama vittaa, veettukku vantha engka annan payyanai, makan murai-num paarkkaama oaththukkittu irukkaa. Ivalaik konnaalum paavamillai." Entru sollik kondu oru aruvaalai eduththuk kondu oadinaan antha aal.
Avanaip paaynthu pidiththuk kondaan Mahesh.
Thondai varalkirathu varai kaththi vittu oaynthu utkaarnthu azha aarambiththuvittan. Avanaip paarkkap parithaapamaaga irunthathu.
Makan uravu 18 vayasuk kaaran pettiyum kaiyumaai ooraivittup poaykkondirunthaan.
***
Antha sambhavam Maheshai ulukkivittathu, mukkiyamaaga Gomathi purushanudaiya parithaapa nilaimai. Aanaal antha uravu thanakku munbae theriyum entru Vasanthaa sonnaal. Avalidam Gomathi ethaiyum maraippathillaiyaam. "Pushthagaththai thiranthu vachchu, padidaa-na padikka maattaengiraan; pundaiyai thiranthu vachchu padiddaa-nnaen padichchukkittaan. Aadhaayam-nu avanai vaelai vaangikittu irukkiraen" entru sollip perumaip pattaalaam.
Ontrirandu maasaththil Maheshum athai maranthuvittaan. Vasanthaavai oaththu vaazhkira vaazhkkaiyil aanantham kaanath thodangkinaan. Sanikizhamai maalai naeram avargalukku vasathiyaaga irunthathu. Narayanan sambalam vaangkap pokiraen entru poayvittu iravu 10, 11 manikkuththaan thirumbi varuvar. Atharkul Vasanthaa Maheshai irandu moontru shot vaelai vaangki viduvaal.
Ellaa naalum oru naal poal iruppathillai. Pala naal thirudan oru naal akappaduvaan. Oru sani kizhamai, paathi vazhiyil thirumbivittar Narayanan. 'Veedu aen adaiththuk kidakkirathu? Vasanthaavum Maheshum engkae poayvittaargal?' entru avar yosiththuk kondirukkira poathae, veettukkul irunthu yaaroa munakuvthu poal saptham kaettathu. Avar, kuzhambi, kathavu idukku vazhiyaaga ullae paarththaar.
Vaay kollaatha Maheshudaiya sunniyai valaiththup poattu oombik kondirunthaal Vasanthaa. Narayanan paarththuk kondirukirapoathae, aval Maheshai mallaaththi, aeri, avan poolai than koodhikkul thalli, kuthiyaattam poadath thodangki vittaal.
"Innaikkae en kathai mudinjchidumgra maathiri ennaththukku ivvalavu avasarap padurae?" entraan Mahesh.
"Oru pazhamozhi theriyumaa? Maaman machchaan-naa marunaal oakkalaam; annan thambi-naa annaikkae oakkanum" entru solli chiriththuk kondae oaththaal Vasanthaa.
Narayananukku oru nimisham moolai kalangkivittathu. Vizhunthuvidaamal irukka nilaiyaip pidiththuk kondaar. Piragu, kathavaith thattinaar.
"Yaaru?" Vasanthaavin athikaaramaana kural.
"Naanthaan." Narayanan nithaanamaagap pathil sonnaar.
Thadapuda entru sila sabthangal. Piragu nishabtham. 5 nimishaththukkum meal aanathu. Kathavai Vasanthaathaan thiranthaal. Ullae poay saaththikondu, Narayanan Maheshai kaathoadu searththu oangki oru arai vittaar. Vasanthaa kuraleduththu oalamittaal. Narayanan aval kural valaiyaip pidiththaar. "Un koottukkaari Gomathi maathiri kaththi oorak kootunae, thaevadiyaa, konnu poatturuvaen."
Mahesh thalai kuninthu nintraan. "Avathaan padikkaathava. Saerkkai sariyillai. Unakku engkadaa poachchu buddhi? Athuvum enakkaadaa dhroaham pannuvae? Muthalla idaththak kaali pannu. Intha jenmaththula en moonjchiyila muzhikkaathae."
Mahesh kunintha thalai nimiraamal padi thandinaan. Nilaiyil idiththuk kondaan. Vasanthaa patharivittaal. Narayanan avalai muraiththaar.
Mahesh poayae poayvittaan.
***
Paththu irupathu naal irukkum. Mahesh thangki iruntha quarters kathavu thattap pattathu. Mahesh poay thiranthaan. Thirantha marukanam, mirandu, oaradi pinnukku vanthaan. Angae shavaram ceythu naalaagippoana mukaththodu Narayanan nintrukondirunthaar. Thannai kolai panna aethavathu kaththiyoadu vanthirukkaaraa entru nottam vittaan Mahesh. Aanaal appadi ontrum theriyavillai.
Narayanan thattuth thadumaari ullae vanthu avan kaaladiyil vizhunthaar. Patharippoay Mahesh avarai thookki vittaan. Avar kudiththirunthaar.
"Machchaan, ennai mannichchidungka. En buddhi ketta kaariyam. Ungka nimmathiyak keduththittaen."
"Ellaam en vinai. Kovil aiyaru pondaattiyoada paduththu, pidipattu, ooraivittu oadinaen. Anthap paavam ippo thirumbi varuthu. Sari, athai vidu. Ennoada purappattu udanae Vasanthaavai vanthu paaru."
Mahesh oru kanam thigaiththaan. Piragu, suthaariththuk kondu, "Illai, machchaan ippo naan unarnthittaen. Ennai nambungka, anthap pakkam thalai vachchuk koodap padukka maattaen."
"Illai, Maheshu, annaikku sonnaen. Innaikku illai. Vasanthaa gharbamaa irukkaa. Nee vanthu paarkalainaa thatkolai pannikkuvaen-nu solraa. Vaappaa vanthu en maanaththak kaappaaththu. Ava vayiththula valarra un kuzhanthaikkaagavaavathu vaa."
"Enna solreengka? Athu aen ungka kuzhanthaiyaa irukkak koodaathu?"
Narayanan oru varattu chirippu chiriththaar. "Naan kuzhanthaiyae peththukk mudyaathunnu doctor certificate koduththu naalu varusham aachchu. Vasanthaavukku kooda theriyaathu."
***
Vasanthaavum Maheshum meendum inainthu moontru maasam aagivittathu. Narayanan than veettu veliththinnaiyil paduthu natchaththirangalai ennik kondirunthaar. Ullae vilakku erinthu kondirunthathu. Kathavu idukku vazhiyaaga ullea nottam vittaar. Iruvarum nirvaanamaaga irunthaargal. Vasanthaavudaiya adi vayiru pudaiththu thuruththik kondirunthathu. Mulaigal munnai vidap perithaaga irunthana. Vazhakkam poala Vasanthaa Mahesh sunniyai vaayaal kavvi oombik kondirunthaal. Oru kaalaththil thannaiyum ival ithupoal oombiyaval entru Narayanan ennikkondaar. Avarukkuk koapam varavillai.
"Vayiththula azhunthaama ceyyanumnu doctor sonnaangka" entru sollik kondae aval ezhunthu kuninthu nintraal. Mahesh avalukkup pinnaal vanthu nintru, than neelamaana poolai aval koodhikkul vittu mella mella oaththaan.
Karuvalarum koodhikkul kadaisivarai kambuvittu Orupozhuthum oakkaatheer. Uppivarum vayirazhunthap Poruthaatheer. Pundaivaay pazhamthinnak koduppathupoal, Parivoadu poolnuzhaiththu sukhampakirveer panpudaiyeer.
Athaepoala avalai, alungkaamal kulungkaamal, thaan poay oakkavaendum entru Narayanan aasaippattaar. Avar kangalil thaanae neer peruka, mounamaaga azhuthaar. Aaruthal varavillai. Than sunniyai kaiyil pidiththu, than manaiviyai than maiththunan Mahesh oakkira athae vaeghaththil uruvi uruvik kulukkik kondaar. Inbamaaga irunthathu. Vindhu peechchi velippatta poathu miga miga inbamaaga irunthathu. Aaruthal vara appadiyae thoongkip poanaar.
***
Vayiru nantraaga mun thalliya gharbamaana vasanthaavai nadakkach ceythu Mahesh avaloadu koodavae nadanthaan. Veettaip pootti, saaviyai eduththuk kondu, Nararayanan pinthangki thodarnthaar. Vazhiyil, Gomathi aval veetarukil nitrukondirunthaal.
"Enna Gomathi, aalaiyae paarkka mudiyalai!" entru aaruthalaagak kaettaar Narayanan. Munbu avalai avarukkup pidikkaamal irunthathu. Ippoathu avar oru maarivitta manithar.
"Irukkom, annae, ungka pondaattithaan ippo kandukkirathae illai."
"Kaalam kali kaalam. Nadaththaiyum appadiththaanae irukkum?" entraar Narayanan. "Sari, naan varraen. Maaman machchaan-na marunaalu; annan thambi-na annikkae-nu munnaerip poakuthu ulakam."
Narayanan poayvittaar. Gomathikkup porithattiyathu. Than pazhamozhi thanakkaevaa thirumbi varum? 'Aahaa, appadeenaa, annankaaran Maheshai oaththu adivayiru uppiyirukkaa? Adiyae kallak koodhi, enkittayae yosanai kettuttu enakkae marachchuttiyaa?'
Appoathu gomathiyin paththu vayathu makan avalarukae oadivanthu, "Ammaa, oru roovaa irunthaak kodu." entraan. Avalukku Vasanthaa maela vantha aaththiram than makan mael thirumbiyathu. "Ennaththukkudaa oru roovaa?" entraal. "Mittaayi vaangkith thingka." entraan avan.
Sontha makan entrum paarkkaamal, Gomathi than pudavaiyai iduppukku mael thookki, koodhiyai munnukkuth thalli aattinaal, "Inthaa, ithai nakku, mittaayi maathiri irukkum."
- COMMENTS
Anonymousover 7 years agoமறுநாள் வரை நில்லா உறவுகள்..
Sorggavaasal ©
வசந்தாவும் கோமதியும் பேச்சு ஸ்வாரஸ்யத்தில் அதைக் கவனிக்கவில்லை. சமீபத்தில் பெய்த மழைக்கு நீர் வழிந்து ஓடுவதாக வெட்டப்பட்டிருந்த ஒரு பள்ளம். முதலில் அடி எடுத்து வைத்தவள் வசந்தாதான். தொபுக்கடீர்!
அறைக்குள் உட்கார்ந்து எழுதிக் கொண்டிருந்த மகேஷ் சப்தம் கேட்டு வாசலுக்கு ஓடி வந்தான். கோமதி திகைத்துப்போய் நின்றிருந்தாள். மகேஷ் பாய்ந்தோடி வந்து விழுந்து கிடந்த வசந்தாவைத் தூக்கி விட்டான். அவளுடைய உடம்பு நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது.
அவளைக் கைத்தாங்கலாக நடத்தி தானிருந்த அறைக்குள் கொண்டு போனான். கோமதி பின்தொடர்ந்தாள்.அது ஒரு பேக்டரி. மகேஷ் ஒரு என்ஜினீயர். அவன் இருந்த ஆபீஸ் ரூமுக்கும் மெயின் யூனிட்டுக்கும் நல்ல இடைவெளி இருந்தது. இடைவெளியில் மண்டிக் கிடந்த புல்லை வெட்டி அப்புறப் படுத்த வந்தவர்கள்தான் அந்தப் பென்ன்கள். வசந்தாவின் கணங்கள் கலங்கிவிட்டிருந்தன.
”அடி பட்டிருக்கும் போலிருக்கே..” என்றான் மகேஷ். அவள் வேதனையால் உதட்டைக் கடித்தாள். அவன் ஒரு மூலையில் இருந்த பிரஸ்ட் எயிட் பாக்ஸ்சை எடுத்து வந்தான். ”அடிபட்ட இடத்தைக் காட்டுங்க மருந்து போடலாம்..” ஆனால் அவளோ கோமதியை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள்.
”அடி சீ காட்டுடீ ஆபத்துக்குப் பாவமில்லை..” என்று அதட்டினாள் கோமதி. வயதில் பெரியவள் கோமதி. 27 அல்லது 28 இருக்கலாம். வசந்தாவுக்கு 22 அல்லது 23 இருக்கும். அதனாலும் கோமதி அதட்டிப் பேசினாள். வசந்தா தயங்கித் தயங்கிப் புடவையை உயர்த்தினாள். அடித்த தொடையில் இன்னும் ஒரு இன்ச் உயர்த்தினால் புண்டை தன் பொக்கை வாயைக் காட்டிவிடும் என்கிற உயரத்தில் சிராய்ப்புக் கண்டிருந்தது.
மஹேஷுக்கும் கிட்டத்தட்ட வசந்தா வயதுதான். 23 அல்லது 24 துணி ஏறிய தொடைகளை பார்த்து விழி பிதுங்கி விழித்தான். அவள் தொடைகள் மொழு மொழு என்று உருண்டு திரண்டு இருந்தன. எச்சில் விழுங்கித் தவித்தான். அவன் நிலைமையைப் பார்த்தது கோமதிக்கு சிரிப்பு வந்தது. அனால் சிரிக்காமல் சொன்னால் “பயப்படாதீங்க சார் தடவுங்க மருந்தை”.அவன் நடுங்கும் விரல்களால் பஞ்சு எடுத்து துடைத்து களிம்பு பிதுக்கிப் பூசி விட்டான்.
அப்போது ஓன்று சொல்ல வசந்தா அவளை ஓங்கி ஒரு அடி விட்டாள். கோமதி சொன்னது இதுதான்: “இதுக்கே இந்த நடுக்கம்னா இதுக்கு மேல இருக்கிற காயத்தைப் பார்த்தீங்கன்னா...” அவர்கள் போன பிறகு அதை நினைத்து சிரித்துக் கொண்டான் மகேஷ். அனால் அவன் பூலோ விரைத்துக் கொண்டு சீரியஸ் ஆகி நின்றது.
மறு நாள் வசந்தா வேலைக்குப் போகவில்லை. கோமதி போயிருந்தாள். ஆனால் அவளோடும் கூடப் பேச அன்று மஹேஷுக்கு வாய்ப்புக்கு கிட்டவில்லை. சீனியர் என்ஜினீயர் ஒருவர் வந்து உட்கார்ந்து கொண்டு மஹேஷைப் போல இன்-எக்ஸ்பிரின்ஸ்ட் என்ஜினீர்ஸ் கிடைக்கிற வாய்ப்பைப் பயன் படுத்திக்க கொண்டு எஸ்பிரியன்ஸ் கெயின் பண்ண வேண்டும் என்று உபதேசம் செய்து கொண்டு இருந்தார்.
அப்படி அன்று கிடைத்த வாய்ப்பையும் பயன்படுத்த விடாமல் அறுத்துக் கொண்டு இருந்தார். அதற்க்கு மறு நாள் வசந்தா போனால்; கோமதி போகவில்லை. “காயம் ஆறிவிட்டதா?” என்று மகேஷ் அவளைக் கேட்டான். “உம்” என்றாள். அதற்குள் அவள் உடல் எட்டுக் கோணலாக நெளிந்து வளைந்தது. அவன் துணிச்சலை வரவழைத்துக் கொண்டு “பார்க்கலாமா?” என்று கேட்டான்.
அவள் சுற்றும் முற்றும் நோட்டம் விட்டாள். பிறகு விசுக்கென்று ரூமுக்குள் நுழைந்துவிட்டாள். ஒரு மூலையில் போய் நின்றுகொண்டு தன் புடவையை முழங்காலுக்கு மேல் உயர்த்தினாள். அவன் அவள் முன் மண்டியிட்டான். இரண்டு பேர் இதயங்களும் படபடத்தன. இரண்டு பேர் உடம்பிலும் ஒரு நடுக்கம் உண்டாயிற்று. அவள் மேலும் திரைத்து ஆறிக் காய்ந்துபோய்விட்ட தன் காயத்தைக் காட்டினாள்.
அவன் நடுங்கும் விரல்களால் அதை வருடினான். இன்னும் மேலே தூக்கிக் காண்பிக்க அவள் கை பரபரத்தது. மனம் துணிச்சல் அற்று தயங்கியது. ஆனால் அவனுக்கோ ஆர்வக் கோளாறு. கை நீண்டுவிட்டது. ஆண் பிள்ளை அல்லவா? புடவையை உயர்த்தாவிட்டால் என்ன..? அவன் விரலுக்கு மேலூர்ந்து அதை தொட்டுவிட்டன. உப்பித் திரண்ட ஆவி பறக்கும் ஈர உதடுகள்! அவன் விரல் நுனிகளால் சீண்டப்பட்ட நாகப் படமாய் விரிந்து அவள் புண்டை அவனைப் போட துடித்தது.
அவன் சட்டென்று எழுந்தான். அவளை சுவரோடு சாய்த்தான். ப்ளவுசோடு சேர்த்து இரண்டு முலைகளையும் இரண்டு கையாளும் இறுக்கிப் பிடித்தான். அவன் கைகளுக்குள் கல்லாக விம்மி கசங்க மறுத்தன முலைகள். படித்தவன். ஆங்கிலச் படங்கள் பல பார்த்தவன். அவள் உதடுகளைக் கவ்விக் சுவைத்தான். அவள் அப்படியே விரித்து கருங்காலிக் கம்படுத்த பூல் வாங்கி, நம நமக்கும் புண்டைத் துளை கிழிய ஓல்வாங்கி, கொழகொழத்த ஓட்டை ததும்பி வரப் பால் வாங்கி, பரமசுகம் அடைய பரிதவித்தாள். அப்படிப் பரிதவித்து அவள் தன் இடுப்பை முன் தள்ளி அவன் பேண்டுக்குள் புடைத்துக் கொண்டிருந்த பூலோடு புண்டையைத் தேய்த்து 'ஓளுக்கு வா' என்று உசுப்பேத்தினாள்.
அவன் அவளை விட்டு ஓரடி பின்னுக்கு விலகி தன் பேண்ட் ஜிப்பை கீழ் இழுத்து திறந்தான். அவள் தன் கண்கள் சுடர் மின்ன அவன் பூலை தர்ஷிக்கப் பொறுமை இழந்திருந்தாள்.
அப்போது... டேபிள் மேல் இருந்த டெலிபோன் அலறியது. அவன் திகைத்து அதை எடுத்தான். காதில் வைத்து மேலும் திகைத்தான். பிறகு அவள் பக்கம் திரும்பி “ஓடு ஓடு கேட்டுக்கு வெளியே ஓடு அவசரம்” என்று சொல்லிவிட்டு தானும் வெளியேறிப் பாய்ந்து ஓடினான். மறு நிமிஷம் ஆளை சங்கு 'ஊஊஊ...' என்று ஓலமிட்டுக் கூவியது.
மறு நாள் ஒன்றுமே நடக்காதது போல் அமைதியாக இருந்தது ஆலை. ஒன்றுமே நடக்கவில்லை தான். முதல் நாள் நடந்தது ஒரு சேஃப்டி ட்ரில். அவ்வளவுதான். அதன் காரணமாக ஒரு வெறித்ததனமான ஓல் மட்டுமே தவிர்க்கப்பட்டு இருந்தது.
வசந்தா வெட்டிப் போடப்பட்ட புல்லை வாரிக் கட்டிக்க கொண்டிருந்தாள். அவள் பக்கத்தில் ஒரு ஆள் குனிந்து வெட்டிக் கொண்டிருந்தார். அவளுக்காகக் காத்துக் காத்து பொறுமை இழந்த மகேஷ் தன் ரூமை விட்டு வெளியேறி அவளை நோக்கி வந்தான். குனிந்து புல்வெட்டிக் கொண்டிருந்த அந்த ஆள் நிமிர்ந்து அவனை நோக்கினார். மஹேஷுடைய மண்டைக்குள் ஏதோ இடறல் குழப்பம்.
“நீங்க... உங்களை எங்கயோ பார்த்த மாதிரி...” என்று இழுத்தான் மகேஷ்.
வசந்தாவுக்கு சிரிப்பு வந்தது. கள்ளப் பயல் சுற்றி வளைக்கிறான் பார்.
”தம்பிய பார்த்தா மாதிரி இல்லியே தம்பிக்கு எந்த ஊரு?” என்றார் அந்த ஆள்.
”புதுக்கோட்டை பக்கம் பனங்குளம்” அந்த ஆள் முகத்தில் ஒரு பரபரப்பு.
“பனங்குளத்துல யாரு?”
“வேல்ராஜு மகன்...”
“மஹேஷு?” என்று தனக்குள் சொல்லிக் கொள்வது போல...
மகேஷ் தலை ஆட்டினான். இருவரும் ஒரு கணம் ஊமை ஆனார்கள். இயற்கையும் ஸ்தம்பித்து விட்டது. வசந்தா காட்சிளைப்போல் சமைந்து நின்றாள்.
”நான்தான் நாராயணன் உன் மச்சான்”
மஹேஷுக்கு 10 வயசாக இருந்த போது அது நடந்தது. நாராயணனுக்கு 20 வயசிருக்கும். ஊருக்குள் ஏதோ கசமுசா. நாராயணனுக்கு அதில் தொடர்பு என்று பேச்சு. அன்று ஊரை விட்டு ஓடியவன்தான் நாராயணன் அட்ரஸ் இல்லாமல் போச்சு.
”இவ்வளவு நாளா இங்கயே மச்சான் இருந்தீங்க?”
“அது கிடக்கட்டும் விடு. இதோ இது யாருன்னு பாரு இதுதான் நம்ம சம்சாரம்.”
மஹேஷுக்கு அதிர்ச்சி. வசந்தா ஏற்கெனவே அழுதுகொண்டிருந்தாள். அவர்கள் பேச்சு வளர்ந்து வரும் போனதே அதன் விபரீதத் போக்கு அவளுக்கு தேள் கொட்டினாற் போல புரிந்துவிட்டது.
”இவளுக்கும் இவங்க சொந்த பந்தங்களுக்கு நான் ஒரு அநாதைனு சொல்லி வச்சிருந்தேன். அதுதான் பாவம் ஒரு சொந்தக்காரனாக கண்டதும் அழுகிறாள்” என்று அவள் அழுகைக்கு விளக்கம் கற்பித்தார் நாராயணன்.
மகேஷ் அப்போதுதான் அவளை பார்க்கிறவன் போல இருக்கை கூப்பி அவளுக்கு வணக்கம் தெரிவித்தான். அவளும் கை எடுத்தாள். ஆஹா என்னே தமிழ்ப் பண்பாடு!
கொஞ்ச நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்து விட்டு மகேஷ் விடைபெற்ற போது அவனை மறுநாள் தன் வீட்டுக்கு அழைத்தார் நாராயணன்.
அன்று சாயங்காலம் வசந்தா கோமதியைத் தேடித் போனாள். கோமதிக்கு அதை நம்ப முடியவில்லை. இருந்தாலும் தன் முன்னால் வெட்கத்தை வீட்டுக் கண்ணீர் வடிக்கும் ஒரு பேதை பெண்ணுக்கு ஆறுதல் சொல்வது தானே தர்மம்? கோமதி சொன்னாள்
“ஒரு பழமொழி தெரியுமா வசந்தா? மாமன் மச்சான் என்றால் மறுநாள் ஓக்கலாம்; அண்ணன் தம்பி என்றால் அன்றைக்கே ஓக்கணும்.”
ஆனால் அது அப்படி நடக்கவில்லை. மகேஷ் நாராயணன் வீட்டுக்கு வந்து போக இருந்தான். வசந்தா மகேஷை 'அண்ணா' என்று உறவு சொல்லி அழைத்தாள். அவர்கள் வசித்தது சேரி போன்ற ஒரு பகுதி. மெயின் ரோட்டில் இருந்து இறங்கி நீளும் ஒரு கிராவல் ரோடு. அதில் ஒரு கால்வாய் ஓரமாக இருந்தது கோமதி வீடு.
அங்கிருந்து நாலு வீடு தள்ளி வசந்தா வீடு. எல்லாமே ஒன் ரூம் ஹவுசஸ்.. ஒரு நாள் மகேஷ் வசந்தா வீட்டுக்கு வந்துவிட்டு திரும்புகிற வழியில் கோமதி தன் வீட்டருகில் இருந்த ஒரு மரத்தடியில் நின்று கொண்டிருந்தாள். அவளோடு ஒரு 10 வயசுப் பையனும் ஒரு 17 ~ 18 வயசுப் பையனும் நின்று கொண்டிருந்தார்கள்.
“வாங்க தங்கச்சி வீட்டுக்குப் வந்திட்டு போவர்ரீங்களாக்கும்?”
“ஆமா பசங்க யாரு?”“என் புள்ளைங்கதான்.”
“என்ன இவ்வளவு பெரிய பையனுக்கு அம்மாவா? நம்ப முடியலையே!”
அவள் கலகலவென்று சிரித்தாள். “சின்னவன் என் பய்யன். பெரியவன் என் வீட்டுக் காரரோட அண்ணா பையன்.”
அதற்குள் அங்கயே ஒரு ஆள் வந்து 'இது யார்?' என்பது போல மகேஷை நோட்டம் விட்டான். கோமதி இருவரையும் அறிமுகப் படுத்தி சொன்னாள்
“இவருதான் எங்க வீட்டுக்காரர். இவரு வசந்தாவுக்கு அண்ணன் உறவு. ஆலையில் எஞ்சினீரா இருக்காரு.”
“வணக்கம் சார் அப்போ பேசிக்கிட்டு இருங்க. எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு. டேய் நீயும் வா” என்று அந்தப் பெரிய பையனை அழைத்துக்கொண்டு கோமதியின் கணவர் மெயின் ரோடு பக்கமாகப் போய்விட்டார்.
”வீட்டுக்குள்ள வந்து ஒரு குத்து... இல்லை சாப்பாடு சாப்பிட்டுட்டு போங்களேன்” என்றால் கோமதி. அவள் பேச்சின் இரட்டை அர்த்தம் மகேஷை கிறங்க அடித்தது. ஆனால் அவளுடைய 10 வயசுப் பையன் இருக்கையில்...
”இன்னொரு நாள் வந்து சாப்பிடுறேன்”
“வீட்டுக்குப் பின் பக்கமா ஒரு ஜன்னல் இருக்கு. அது அடைச்சிருந்தா வீட்டுல யாரும் இல்லை-னு அர்த்தம். இரண்டு கதவும் திறந்து இருந்தா புருஷன் வீட்டுல இருக்கிறார்னு அர்த்தம். ஒரு கதவு மட்டும் திறந்து இருந்தா நான் மட்டும் இருக்கேன்னு அர்த்தம். ஒண்ணுக்கு ஒதுங்குறா மாதிரி கால்வாய்ப் பக்கமா வாங்க. ஜன்னல் கதவைப் பார்த்து புரிஞ்சிக்கிட்டு பின் கதவைத் தட்டுங்க என்ன?”
“சரி”
“வீட்டுக்குள்ள வந்து ஒரு வாயிற் தண்ணி சாப்பிட்டுப் போங்க.”அவன் அவள் பின்னால் அவளுடைய வீட்டுக்குள் நுழைந்தான். பையன் வெளியில் தூங்கிவிட்டான். அவள் ஒரு சொம்பு நிறைய தண்ணீர் தந்தாள். அவன் சாஸ்திரத்துக்கு ஒரு மிடறு குடித்துவிட்டு திருப்பிக் கொடுத்தான். அவள் அந்த சொம்பில் இருந்து தானும் பருகினாள். அப்போது தண்ணீர் அவள் மார்பில் சிந்தி மஞ்சள் கலரில் அவள் போட்டிருந்த ப்ளெவுஸ் நனைந்து கொட்டை பாக்கு போல காம்புகள் தெரிய முலை இரண்டும் பளிச்சிட்டது. அவள் ப்ரா போட்டிருக்கவில்லை. அவன் அவள் முலைகளையே வெறித்துப் பார்த்தான்.
“வசந்தா இடத்துல நான் இருந்தா உங்களை கவட்டுக்குள்ள போட்டுக் கசக்கிப் பிழிஞ்சிருப்பேன். அண்ணனாவது தம்பியாவது சுன்னி இருக்கா? சொருகிக்க வேண்டியதுதான்.”
அவனுக்கு தாங்க முடியவில்லை. கை நீட்டி அவள் முலைகளை பிடித்தான். பிசைந்தான். அவள் நெருங்கி நின்று அவன் பேண்ட் மீது கை போட்டு பூலை பிடித்தாள்.
”சரியான முரட்டு சுண்ணியா இருக்கும் போல இருக்கே! துணிய தூக்கிக் காட்டுறேன்.. ஏத்தி ஒரு இழுப்பு இழுக்குறீங்களா?” என்று உடைந்த குரலில் கரகரத்தாள்.
மஹேஷுக்கு கிக் ஏறியது. அவளூர் அவனுடைய பேண்ட் ஜிப்பை கீழே இழுத்தாள். ”அம்மா” பையனின் குரல் கேட்டுது திடுக்கிட்டாள். அவளுக்கு தன் மகன் மேல் கோபம் வந்தது. இப்படி குறுக்கே விழுந்து கெடுத்து விட்டானே என்று ஆத்திரம் வந்தது. ஆனால் பையன் மேல்கொண்டு சொன்னான் “அம்மா அப்பாவும் அண்ணனும் ரோட்ல வந்துட்டு இருக்காங்க.”
அவ்வளவுதான் மகேஷ் பாய்ந்து வெளியேறிக் காணாமல் போனான்.
இரண்டு மூன்று வாரங்களுக்குப் பிறகு மகேஷ் தன் வீட்டுக்கு வந்திருந்த போது நாராயணன் வெளிக் கிளம்பிக் கொண்டிருந்தார்.
“மதுரைக்கு போய்கிட்டு இருக்கிறான் மஹேஷு.. திரும்ப ரெண்டு மூணு நாளு ஆகும். வீட்டுக்கு வந்து போயி தங்கச்சியே கவனிச்சுக்கோ”
அவர் போன பிறகுதான் கவனித்தான். வசந்தா பாவாடை தாவணியில் இருந்தாள்.
“ஆமா இது என்ன கோலம்?”
“சீலை எல்லாம் நனச்சுப் போட்டுட்டேன். அதுதான்...” முலைகளை பிடித்துக் கொண்டு சிக் என்று இருந்தது ப்ளெவுஸ். நன்றாக இறக்கிக் கட்டி இருந்த பாவாடை அடிவயிறு முழுக்க வெளிக்காட்டி தொடைகளில் வழிந்தது. கொப்பூழ் குழி படு கவர்ச்சியாக இருந்தது.
”என்ன அப்படி பார்க்குறீங்க?”
“இல்ல ஒன்னும் இல்ல.”
“உங்க பார்வையப் பார்த்தா அன்னிக்கு உங்க ஆபீஸ்ல செஞ்சு விட்ட இடத்துல இருந்து தொடரலாம்கிற மாதிரி...”
“சீ சீ அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல.”
“கோமதியக்கா என்னை வையிரா.”
“என்னத்துக்கு?”
“புருஷனுக்கு மச்சான்னு பொலம்புறது சரி இல்லைங்கிறா.”
“ஆனா அதுதானே உண்மை?”
“எது உண்மை? உங்க மச்சானுக்குப் பதிலா மதுரை பக்கமா நீங்க வந்து இருந்தீங்க-ந உங்களுக்கு நான் பொண்டாட்டி உங்க மச்சானுக்கு தங்கச்சி சரிதானே?”
“சரிதான் ஆனாலும்...”
“என்ன ஆனாலும்... அவ அவ கூடப் பொறந்த அன்னான் தம்பியாவே கூட்டிப் படுக்குறா...”
“அது எவ?”
“எல்லாம் நம்ம கோமதி அக்கா கதை தான். அவ அப்பாவுக்கு ரெண்டு பொண்டாட்டியாம். இவ ரெண்டாவது பொண்டாட்டிக்குப் பொறந்தவளாம். மூத்த பொண்டாட்டிக்குப் பொறந்த ஒரு அண்ணன் உண்டாம். அவரு தான் இவளை சீல் உடைச்சதாம். குழந்தை குட்டினு ஆயிப் போன இப்பவும் இவ ஊருக்குப் போனா அனுபவிக்காம விடமாட்டாராம்.”
மகேஷ் பேச்சு மூச்சற்றுப் போனான். நம்பவும் முடியவில்லை. நம்பாமல் இருக்கவும் முடியவில்லை. ஏனென்றால் தன்னிடமே 'அண்ணனாவது தம்பியாவது சுன்னி இருக்கா? சொருகிக்க வேண்டியதுதான்.' என்று சொன்னவள் தானே!
”கோமதி சொல்றா...” வசந்தா தொடர்ந்தாள்
“அண்ணனுக்கும் தங்கைக்கும் ஆகாதுன்னா உள்ள விட்டா போகக் கூடாதுல்ல.. ஏன் போகுதுங்கிறா.”
அவனுக்கு உடம்பு முறுக்கிக் கொண்டது. அவள் அவனை நெருங்கி அவன் மீது சரிந்தாள். அவன் சட்டென்று விலகி வீட்டைத் திறந்துகொண்டு வெளியேறிவிட்டான்
மெயின் ரோடு வரை போய் விட்டான். கொதிப்பு அடங்கவில்லை. அப்படியே போகவும் அவனுக்கு மனசு இல்லை. தடுமாறினான். அப்போது அவனுக்கு கோமதி நினைவு வந்தது. தன் மச்சானுக்கு துரோகம் செய்யக் கூடாது என்றால் அதுதான் வழி.. தப்பில்லை.. அவன் திரும்பி வந்தான்.
கோமதியின் வீட்டை சுற்றிக்கொண்டு கால்வாய்ப் பக்கம் போய் மூத்திரம் போவது போல நோட்டம் விட்டான். கோமதி வீட்டு ஜன்னல்! அவனுக்கு அதிர்ஷ்டம்தான்! ஜன்னலில் ஒரு கதவு சாத்தி ஒரு கதவு திறந்து வைக்கப் பட்டிருந்தது. சுற்றும் முற்றும் பார்த்தான். யாரும் இல்லை. ஜன்னலை நெருங்கினான். உள்ளுக்குள் ஏதோ பேச்சு சத்தம். உஷார் ஆனான். திறந்து இருந்த ஜன்னல் வழி மெல்ல எட்டிப் பார்த்தான்.
அம்மணமாக மல்லாந்து கிடந்த ஒரு ஆண் உருவத்தில் குதிரை ஏறி நாட்டுக்கு கொண்டிருந்த அவன் பூளில் தன் புண்டையை சொருவி ஒத்துக்க கொண்டிருந்தாள் கோமதி.
“நீ ஏறி ஓத்ததை விட நான் ஏறி ஓக்கிறது நல்ல இருக்கா சொல்லு?” என்று அவளுக்கே உரிய உடைந்த குரலில் காரகரத்தாள்.
“நீங்க ஓக்குறதுதான் நல்லா இருக்கு சித்தி” என்றான் கீழாய் கிடந்தவன்.
கோமதி புருஷனுடைய அண்ணா பையன் அவன். மஹேஷுக்கு தலை சுற்றியது. கோமதி தன் கனத்துச் சரிந்த முலையை அவன் வாயில் வைத்து சப்பக் கொடுத்து விட்டு தன் பெருத்துப் பிதுங்கிய குண்டியைத் தூக்கித் தூக்கி அந்த மகன் உறவுக்காரனின் 18 வயசுப் பூலில் நார் உறிக்கத் தொடங்கினாள். மகேஷ் கால்கள் தள்ளாட போதையில் விழுந்தவனைப் போல அந்த வீட்டைவிட்டு விலகித் தெருவுக்கு வந்தான்.
அப்போது அந்தப் பக்கமாக சைக்கிளில் வந்த ஒரு ஆள் நின்று
“உடம்புக்கு முடியலையா சார்?” என்றான். அவனுக்கு நம்புகிற மாதிரி ஏதோ சொல்லிவிட்டு அவன் நடந்தான். அவன் அறியாமல் கால்கள் அவனை வசந்தா வீட்டு முன்னாள் கொண்டுவந்து நிறுத்தி இருந்தது. ஒரு கணம் அவன் திகைத்தான். ஒரு கணம்தான். மறு கணம் கதவைத் தட்டினான்.
அழுதிருப்பாள் போல வசந்தாவின் கண்கள் வீங்கிச் சிவந்து இருந்தன. உள்ளே நுழைந்ததும் கதவை அடைத்து அவளைத் தன் மார்பில் இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டான். அவள் அவன் மார்பில் விழுந்ததும் மறுபடியும் அழுதாள். அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி அவள் உதடுகளில் முத்தமிட்டான். முலைகளில் கைபோட்டு அமுக்கிவிட்டான். அவை பஞ்சு போல் மென்மையாக இருந்தன. அவளுக்கு அழுகை நின்று அமைதி வந்தது.
அவள் காதுக்குள் அவன் கிசுகிசுத்தான் “அன்னிக்கு ஆபீஸ்-ல செஞ்சு விட்ட இடத்துல இருந்து தொடங்கணும்னு ஆசையா இருக்கு.”
அவள் புன்னகைத்தாள். அவன் ஓரடி பின்னுக்கு விலகி தன் பேண்ட் ஜிப்பை கீழே தள்ளி திறந்தான். பெல்டை விடுவித்தான். பேண்ட்டோடு ஜட்டியையும் சேர்த்து கீழே தள்ளினான். முக்கால் அடிக்கு விரைத்துக் கொண்டு புழுத்திக் கொண்டு நின்றது அவன் பூல். தன் புருஷனுடைய பூலை அல்லாமல் வேறு ஒரு பூலையும் பார்த்தவள் இல்லை அவள். யம்மாடி எம்மாம் பெருசு! அதை பார்த்ததும் அவள் உடம்பில் காமம் விஷம் போல தலைக்கு ஏறிவிட்டது. அவளைக் கை பிடித்து இழுத்தான். அவள் வெட்கப்பட்டு திரும்பிக் கொண்டாள். அதனால் அவன் சுன்னி அவள் குண்டியில் போய் இடித்தது.
இடித்த சுன்னி இடித்தபடி இருக்க அப்படியே அவளை பின்புறமாக அணைத்து அவள் கக்கத்துக்குள் கைவிட்டு முலைகளை பிடித்தான். என்ன ஆச்சரியம்! கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்பு பஞ்சு போல் மென்மையாக இருந்த முலைகள் இப்போது கல் போல் கெட்டித்து விட்டன. அவள் கழுத்து மயிர் மீது அவன் மூச்சு சூடாகப் பட்டுப் பரவியது. முலைகளை பிழியும் அவன் கைகளின் வலிமையையும் குண்டியில் குத்தும் அவன் தண்டாயுதத்தின் வன்மையையும் அவள் கண்மூடி ரசித்தாள்.அந்த நிலையிலேயே அவள் துணிகளை நீக்கி அவளை நிர்வாணம் ஆக்கினான். 22 வயதிலும் அவள் சின்னப் பெண்ணைப் போலத்தான் இருந்தாள்.
நன்றாக விளைந்த நாக்பூர் ஆரஞ்சு சைஸ்ஸில் கையடக்கமான முலைகள். ஒல்லி இடுப்பு. ஆனால் பருத்து உருண்டை தொடைகள்; பாம்புப் படம் போல உப்பலாய் விரிந்த ஓட்டகக் குளம்பு புண்டை. சிறிது முன்பு அவன் அவளை உதறிப் போன போது துக்கத்தில் ஒரு பாயும் தலையணையும் போட்டுப் படுத்து அழுது கொண்டு இருந்தாள். அந்தப் பாயும் தலையணையும் அப்படியே கிடந்தன. அவன் அவளைத் தூக்கி அதில் மல்லாத்திக் கிடத்தினான். பிறகு அவள் மீது படர்ந்தான்.
அவள் தன் தொடைகளை அகற்றி வைத்து அவன் தடித்த பூளுக்கு தன் வெடித்த பூவை விரித்துக் கொடுத்தாள். அவனுடைய உருக்கிரும்பு சுன்னி அவளுடைய புண்டையின் சூடான ஈர உதடுகளை முத்தமிட்டு உள்ளிறங்கி ஓலு விடத் துடித்தது. தன் புண்டைக்குள் அவன் பூலு நுழையும் தருணத்தை அவளும் ஆவலோடு எதிர்பார்த்துத் தவித்திருந்தாள். ஆனால் அவன் அவள் உதடுகளை சுவைத்து கீழிறங்கி அவள் முலைகளை சுவைத்து கீழிறங்கி கொப்பூழை நக்கி கீழிறங்கி கூதி மேட்டைக் கவ்விக் கடித்து கீழிறங்கி பருப்பு முடிச்சைப் பல் படாமல் கவ்வி வழித்து கீழிறங்கி பிளவுச் சிறு குழியில் நாக்கு விட்டுத் துழாவிய போது வசந்தா ”ஆஅஹ்ஹ்ஹ ஓஓஒஹ்ஹஹ்” என்று அரற்ற ஆரம்பித்து விட்டாள்.
நாட்டுக்கு கட்டைதான் என்றாலும் வசந்தாவுக்கும் வாய்வேலை அனுபவங்கள் உண்டுதான். நாக்குப் போடுவதும் ஊம்பக் கொடுப்பதும் நாராயணனுக்கு பிடித்தமான வேலைதான்.. ஆனால் அதெல்லாம் பழைய நினைவுகள். இரண்டு வருஷமாக அவருக்கு ஆர்வம் குறைந்துவிட்டது. அதனால் மகேஷ் வாய் வைத்து வாசித்த புதிய கீதம் வசந்தாவைக் கிறுக்குப் பிடிக்கச் செய்தது. அவள் கால்களை உயர்த்தி ஆகாயத்தில் துழாவி தன் புண்டையில் அவன் நாக்குக்கு பதில் நிறுத்தம் பிடித்தாள்.
அவள் நெளியத் தொடங்கி அவள் யோனியில் தினவு நீர் பெருகியதும் அவன் அவள் மேல் அரிப்பெடுத்து தன் பூலு நுனிக் குமிழை அவள் புண்டை நடு வெடிப்பில் பொருத்தினான். ஆவலை அடக்க முடியாமல் அவள் குண்டியைத் தூக்கி தன் புண்டைக்கு குழி வாயால் அவன் சுண்ணியைக் கிரஹித்தாள். அவனுக்கும் அதற்கு மேல் பொறுமை இல்லை. குன்னித் தள்ளி கொட்டை வரை புதைத்து விட்டான்.
யம்மாடி! கன்னி கழிந்து கட்டிய கணவனோடு 5 வருஷம் குடித்தனம் வேறு நடத்தி இருக்கிறாள். இருந்தும் புதுப் புண்டையில் முதல் பூலு போல நிகுத்துக் கொண்டு நிறைத்து விரித்தது அவன் முரட்டுத் தடி.
அவனுக்கும் இது முதல் புண்டை இல்லை. கல்லூரி நாட்களில் ஒரு நண்பனின் தங்கை கல்யாணத்துக்குப் போய் அவன் அக்காவின் துபாய் மாப்பிள்ளைக்கு டூப் போடுகிற வாய்ப்புக் கிட்டி ஃபாரின் சீடி பலான காட்சிகளை அவள் விரும்பிய படியெல்லாம் ஆடிக் கொடுத்தவன். இருந்தும் வசந்தாவின் டைட்டான வஜைனா அவனுக்கு எதிர்பாராத ஒரு இன்ப வாய்ப்பாக இருந்தது. கல்லு முலைகள்; கவ்விக் பிடிக்கிற புண்டை. ஆஹா நாட்டுச் சரக்கிலும் அப்படி ஒரு நல்ல சரக்கு யாருக்கு கிடைக்கும்!
அமுக்கிப் பிடித்து அவள் முலைகளைக் கசக்கிக் கொண்டு அவள் இறுக்க வெடிப்பில்.. தன் உருக்குத் தண்டை உள் விட்டு, உருவி சொருவி.. உருவி சொருவி... ஆஹா!
காத்திருந்தாள் புண்டைக்கு கன் போல சுன்னி என்று பூத்திருந்த நாள் முதலாய் போயறியா ஆழமெல்லாம் தூர்த்திரும்பு உலக்கை-பிடி தொண்டி அடி வரை இடிக்க ஓத்திரண்டு தொடைவிரித்துக் குழி உயர்த்தி உயிர்குடித்தாள்.
அவன் சுன்னி நுனி வீங்கி சுடு தண்ணீர் பீச்சி அடித்த போது அவள் தன் கால்களால் அவன் இடுப்பை வளைத்துப் பின்னி கொட்டைகளும் கூதிக்குள் சொருவ வேண்டும் என்பது போல இறுக்கிக் கிடந்தாள். ஆசுவாசம் தோன்றிய போது, அவன் அவள் முகம் முழுக்க முத்தமிட்டான்.
'அண்ணன் சுன்னி போதுமா? இன்னும் கொஞ்சம் வேணுமா?' அவன் அவள் காதில் கிசுகிசுத்த போது அவள் வெட்கத்தால் முகம் சிவந்து, பூரித்துப் புளகாங்கிதம் அடைந்தாள்.
நாராயணன் திரும்பி வர மூன்று நாள் ஆயிற்று. அந்த மூன்று நாளும் அவள் வேலைக்குப் போகவில்லை. அவனும் லீவு போட்டுவிட்டான். அவளை தன் குவார்ட்டர்ஸ்க்கு கொண்டு போய் ப்ளூ பிலிம் போட்டுக் காட்டி பண்ணாத வேலை எல்லாம் பண்ணி அவளை பரவசப் படுத்தினான்.
அவளும் வாய் கொள்ளாய் பூலை வளைத்து வளைத்து ஊம்புவதும், உட்கார்ந்தும் நின்றும் ஒருக்களித்தும் ஒருக்கால் தூக்கியும், இரு கால் அந்தரத்தில் ஏற்றியும், சாய்ந்து கொடுத்தாள், சரிந்து கொடுத்தாள், குனிந்து கொடுத்தாள், குதிரை ஏறியும்.. அம்மம்மா.. புண்டைக்கும் சுண்ணிக்கும் என்னென்ன பொருந்துமோ, என்னன்னா பொருத்தி.. விதவிதமாக ஓப்பதுமாய் அந்த மூன்று நாளில், முப்பது வருஷம் ஓத்த திருப்தியை அடைந்து தீர்த்தார்கள்.
நாராயணன் வந்த பிறகும் நேரம் கிடைக்கிற நேரங்களில் அவர்கள் உறவு தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது. ஆனால் யாருக்கும் தெரிந்துவிடக் கூடாது அதிலும் ஓட்டை வாய் கோமதிக்கு தெரியவே தெரியக் கூடாது என்பதில் கவனமாக இருந்தார்கள். ஒரு நாள் கோமதி வீட்டுப் பக்கம் குய்யோ.. முறையோ.. என்று கூக்குரல் கேட்டது. கோமதி புருஷன் அவளை போட்டு அடித்துக் கொண்டிருந்தான்.
அவன் வாயிலிருந்து பச்சை பச்சையாக வார்த்தைகள் வந்து கொண்டிருந்தன. “வேலைக்குப் போற இடத்துல கூட வேலை பார்க்கிறவன், கண்காணி, சூப்பர்வைசர்னு கண்ட கண்டவனையும் ஓத்துட்டு வர்ற. போனப்ப போறானு கண்டுக்காம விட்டா வீட்டுக்கு வந்த எங்க அண்ணன் பையனை மகன் முறை-ன்னும் பார்க்காம ஓத்துக்கிட்டு இருக்கா. இவளைக் கொன்னாலும் பாவமில்லை.” என்று சொல்லிக் கொண்டு ஒரு அருவாளை எடுத்துக் கொண்டு ஓடினான் அந்த ஆள்.
அவனைப் பாய்ந்து பிடித்துக் கொண்டான் மகேஷ். தொண்டை வறள்கிற வரை கத்தி விட்டு ஓய்ந்து உட்கார்ந்து அழ ஆரம்பித்துவிட்டான். அவனைப் பார்க்கப் பரிதாபமாக இருந்தது. மகன் உறவு 18 வயசுக்கு காரன் பேட்டியும் கையுமாய் ஊரைவிட்டுப் போய்க்கொண்டிருந்தான்.
அந்த சம்பவம் மகேஷை உலுக்கிவிட்டது முக்கியமாக கோமதி புருஷனுடைய பரிதாப நிலைமை. ஆனால் அந்த உறவு தனக்கு முன்பே தெரியும் என்று வசந்தா சொன்னாள். அவளிடம் கோமதி எதையும் மறைப்பதில்லையாம்.
“புஸ்தகத்தை திறந்து வச்சு படிடான்னா படிக்க மாட்டேன்கிறான்; புண்டையை திறந்து வச்சு படிடான்னேன் படிச்சுக்கிட்டான். ஆதாயம்னு அவனை வேலை வாங்கிகிட்டு இருக்கிறேன்..” என்று சொல்லிப் பெருமைப் பட்டாளாம்.
ஒன்றிரண்டு மாசத்தில் மஹேஷும் அதை மறந்துவிட்டான். வசந்தாவை ஓத்து வாழ்கிற வாழ்க்கையில் ஆனந்தம் காண தொடங்கினான். சனிக்கிழமை மாலை நேரம் அவர்களுக்கு வசதியாக இருந்தது. நாராயணன் சம்பளம் வாங்கப் போகிறான் என்று போய்விட்டு இரவு 10,11 மணிக்குத்தான் திரும்பி வருவார். அதற்குள் வசந்தா மகேஷை இரண்டு மூன்று ஷாட் வேலை வாங்கி விடுவாள்.
எல்லா நாளும் ஒரு நாள் போல் இருப்பதில்லை. பல நாள் திருடன் ஒரு நாள் அகப்படுவான். ஒரு சனி கிழமை பாதி வழியில் திரும்பிவிட்டார் நாராயணன். 'வீடு ஏன் அடைத்துக் கிடக்கிறது? வசந்தாவும் மஹேஷும் இங்கயே போய்விட்டார்கள்?' என்று அவர் யோசித்துக் கொண்டிருக்கிற போதே வீட்டுக்குள் இருந்து யாரோ முனகுவது போல் சப்தம் கேட்டது. அவர் குழம்பி கதவு இடுக்கு வழியாக உள்ளே பார்த்தார். வாய் கொள்ளாத மஹேஷுடைய சுண்ணியை வளைத்துப் போட்டு ஊம்பிக் கொண்டிருந்தாள் வசந்தா.
நாராயணன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிற போதே அவள் மகேஷை மல்லாத்தி போட்டு ஏறி அவன் பூலை தன் கூதிக்குள் தள்ளி குதியாட்டம் போடத் தொடங்கி விட்டாள்.
”இன்னைக்கே என் கதை முடிஞ்சிடும்ங்கிற மாதிரி என்னத்துக்கு இவ்வளவு அவசர படுரே?” என்றான் மகேஷ்.
”ஒரு பழமொழி தெரியுமா? மாமன் மச்சான் என்றால் மறுநாள் ஓக்கலாம்; அண்ணன் தம்பி என்றால் அன்றைக்கே ஓக்கணும்.” என்று சொல்லி சிரித்துக் கொண்டே ஓத்தாள் வசந்தா. நாராயணனுக்கு ஒரு நிமிஷம் மூளை கலங்கிவிட்டது. விழுந்துவிடாமல் இருக்க நிலையைப் பிடித்துக் கொண்டார். பிறகு கதவைத் தட்டினார்.
”யாரு?” வசந்தாவின் அதிகாரமான குரல்.
”நான்தான்.” நாராயணன் நிதானமாகப் பதில் சொன்னார்.
தடபுட என்று சில சப்தங்கள். பிறகு நிசப்தம். 5 நிமிஷத்துக்கு மேல் ஆனது. கதவை வசந்தாதான் திறந்தாள். உள்ளே போய் சாத்திக்கொண்டு நாராயணன் மகேஷை காதோடு சேர்த்து ஓங்கி ஒரு அரை விட்டார். வசந்தா குரலெடுத்து ஓலமிட்டாள். நாராயணன் அவள் குரல் வளையைப் பிடித்தார்.
“உன் கூட்டுக்காரி கோமதி மாதிரி கத்தி ஊர கூட்டுனே தேவடியா கொன்னு போட்டுருவேன்.”
மகேஷ் தலை குனிந்து நின்றான்.
“அவதான் படிக்காதவ. சேர்க்கை சரியில்லை. உனக்கு எங்கடா போயாச்சு புத்தி? அதுவும் எனக்காடா துரோகம் பண்ணுவே? முதல்ல இடத்தக் காலி பண்ணு. இந்த ஜென்மத்துல என் மூஞ்சியில் முழிக்காதே.”
மகேஷ் குனிந்த தலை நிமிராமல் படி தாண்டினான். நிலையில் இடித்துக் கொண்டான். வசந்தா பதறிவிட்டாள். நாராயணன் அவளை முறைத்தார். மகேஷ் போயே போய் விட்டான்.
பத்து இருப்பது நாள் இருக்கும். மகேஷ் தங்கி இருந்த குவார்ட்ரஸ் கதவு தட்டப் பட்டது. மகேஷ் போய் திறந்தான். திறந்த மறுகணம் மிரண்டு ஓரடி பின்னுக்கு வந்தான். அங்கே ஷவரம் செய்து நாளாகிப்போன முகத்தோடு நாராயணன் நின்று கொண்டிருந்தார். தன்னை கொலை பண்ண ஏதாவது கத்தியோடு வந்திருக்காரா என்று நோட்டம் விட்டான் மகேஷ். ஆனால் அப்படி ஒன்றும் தெரியவில்லை.நாராயணன் தட்டுத் தடுமாறி உள்ளே வந்து அவன் காலடியில் விழுந்தார்.
பதறிப்போய் மகேஷ் அவரை தூக்கி விட்டான். அவர் குடித்திருந்தார்.
”மச்சான் என்னை மன்னிச்சிடுங்க. என் புத்தி கெட்ட காரியம். உங்க நிம்மதிய கெடுத்திட்டான்.”
“எல்லாம் என் வினை. கோவில் அய்யரு பொண்டாட்டியோட படுத்து பிடிபட்டு ஊரைவிட்டு ஓடினேன். அந்தப் பாவம் இப்போ திரும்பி வருது. சரி அதை விடு. என்னோட புறப்பட்டு உடனே வசந்தாவை வந்து பாரு.”
மகேஷ் ஒரு கணம் திகைத்தான். பிறகு சுதாரித்துக் கொண்டு
“இல்லை மச்சான் இப்போ நான் உணர்ந்திட்டேன். என்னை நம்புங்க அந்தப் பக்கம் தலை வச்சுக்க கூடப் படுக்க மாட்டேன்.”
“இல்லை மஹேஷு அன்னைக்கு சொன்னேன். இன்னைக்கு இல்லை. வசந்தா கர்ப்பமா இருக்கா. நீ வந்து பார்கலைனா தற்கொலை பண்ணிக்குவேன்னு சொல்றா. வாப்பா வந்து என் மானத்தைக் காப்பாத்து. அவ வயித்துல வளர்ற உன் குழந்தைக்காகவாவது வா.”
“என்ன சொல்றீங்க? அது ஏன் உங்க குழந்தையா இருக்கக் கூடாது?” நாராயணன் ஒரு வறட்டு சிரிப்பு சிரித்தார்.
“நான் குழந்தையே பெத்துக்க முடியாதுன்னு டாக்டர் செர்டிபிகேட்டே கொடுத்து நாலு வருஷம் ஆச்சு. வசந்தாவுக்கு கூட தெரியாது.”
***
வசந்தாவும் மஹேஷும் மீண்டும் இணைந்து மூன்று மாசம் ஆகிவிட்டது.
நாராயணன் தன் வீட்டு வெளித்திண்ணையில் படுத்து நட்சத்திரங்களை எண்ணிக் கொண்டிருந்தார். உள்ளே விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது. கதவு இடுக்கு வழியாக உள்ளே நோட்டம் விட்டார். இருவரும் நிர்வாணமாக இருந்தார்கள். வசந்தாவுடைய அடிவயிறு புடைத்து துருத்திக் கொண்டிருந்தது. முலைகள் முன்னை விடாய் பெரிதாக இருந்தன.
வழக்கம் போல வசந்தா மகேஷ் சுண்ணியை வாயால் கவ்வி ஊம்பிக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு காலத்தில் தன்னையும் இவள் இதுபோல் ஊம்பியவள் என்று நாராயணன் எண்ணிக்கொண்டார். அவருக்கு கோபம் வரவில்லை.
“வயித்துல அழுந்தாம செய்யணும்னு டாக்டர் சொன்னாங்க” என்று சொல்லிக் கொண்டே அவள் எழுந்து குனிந்து நின்றாள். மகேஷ் அவளுக்குப் பின்னால் வந்து நின்று தன் நீளமான பூலை அவள் கூதிக்குள் விட்டு மெல்ல மெல்ல ஓத்தான்.
கருவளரும் கூதிக்குள் கடைசிவரை கம்புவிட்டு ஒருபொழுதும் ஓக்காதீர். உப்பிவரும் வயிரெழுந்தப் பொறுத்தாதீர். புண்டைவாய் பழம் தின்னக் கொடுப்பது போல் பரிவோடு பூல்நுழைத்து சுகம் பகிர்வீர் பண்புடையீர்.
அதே போல அவளை அலுங்காமல் குலுங்காமல் தான் போய் ஓக்கவேண்டும் என்று நாராயணன் ஆசைப்பட்டார். அவர் கண்களில் தானே நீர் பெருக மெளனமாக அழுதார். ஆறுதல் வரவில்லை. தன் சுண்ணியை கையில் பிடித்து தன் மனைவியை தன் மைத்துனன் மகேஷ் ?
Anonymousabout 12 years agoa wonderful story.gomathy a sensual sex lady.it will a thrill for mahesh to have sex with gomathy.
Anonymousabout 18 years agointha kathaiyai varnikka varthaigale illai, neengal neraya elutha vendum, frequentaga elutha vendum, naangal ungal kathaiku adimai...
great work.. keep it up....
regards
sundar
Anonymousabout 18 years agoditto previuos comment. hats off to u. am hooked to ur stories. Great.
