Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.
You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.
Click here
बऱ्याच वर्षांनी अश्या वेगवेगळ्या सेक्सी ब्रेसीयर घालून त्यांना फार मजा वाटली!... वेळ चालला होता आणि कोठल्याही क्षणी श्रेयस येवू शकत होता तेव्हा रिमाबाईंनी अजून टाईमपास न करता साडी घालायचे ठरवले. त्यांनी शेवटी घातलेली सोनालीची ब्रेसीयर अंगावरच ठेवली आणि भरभर ब्लाऊज व परकर घातला. मग त्यांनी पटपट साडी नेसली. सोनालीच्या मेकपचे साहित्य वापरून त्यांनी लाईट मेक.अप वगैरे केला व त्या तयार झाल्या.
श्रेयस जेव्हा घरी आला तेव्हा पुन्हा तो आपल्या सासूबाईंकडे पहातच राहिला... रिमाबाईंना कल्पना होती की ह्या साडीत त्या खरोखरच सुंदर दिसत होत्या श्रेयस 'इंप्रेस' होणार याची त्यांना खात्री होती... तेव्हा त्याबद्दल त्यांना जराही आश्चर्य वाटले नाही! श्रेयसने पुन्हा त्यांची तारीफ केली आणि त्याच्या स्तुतीने आता त्यांना कसेतरीच न वाटता स्वत:चा अभिमान वाटला! श्रेयस फ्रेश वगैरे होवून भरभर तयार झाला आणि मग ते दोघे घराबाहेर पडले...
मग ते एका मोठ्या शॉपींग मॉलमध्ये गेले... शॉपींग मॉलमध्ये इकडे तिकडे फिरताना श्रेयसच्या लक्षात आले की बऱ्याच पुरुषांची नजर त्याच्या सासूबाईंवर जात होती. काही पुरुषांंची 'हपापलेली' नजर पाहून त्याला मजा वाटली की त्याची सासू आपल्या सौंदर्याने अजूनही पुरुषांना 'घायाळ' करत होती. इतर पुरुषांची गोष्ट सोडा... स्वत: श्रेयस आपल्या सासूच्या सौंदर्याने इंप्रेस होता... तेव्हा अश्या ऑट्रॅक्टीव स्त्रीबरोबर चालताना श्रेयसला अभिमान वाटत होता... तोही इंट्रेस्टने रिमाबाईंबरोबर फिरत होता आणि त्यांच्याबरोबर जमेल तितकी थटटा-मस्करी करत होता...
शॉपींग झाल्यावर श्रेयस रिमाबाईंना एका महागड्या रेस्टॉरंटमध्ये डिनरसाठी घेवून गेला... मंद लाईटींगच्या ह्या रेस्टॉरंटमध्ये सोफ्यासारख्या चेअरवर ते समोरासमोर बसले होते आणि मध्ये मोठ्या टेबलवर त्यांनी डिनरच्या काही डिशेस ऑर्डर केल्या होत्या... काही इंटरेस्टींग गोष्टीवर गप्पा मारत, हसत-मस्करी करत ते दोघे जेवत होते. टेबलच्या मध्यावर ठेवलेला पाण्याचा ग्लास पुढे वाकून घेताना रिमाबाईंचा पदर एकदा दोनदा ढळला होता आणि श्रेयसला त्यांच्या टाईट ब्लाऊजच्या लो-कट गळ्यामधून त्यांच्या छातीच्या उभारांचा उसळून आलेला भाग स्पष्ट दिसला. त्यामुळे जरी त्यांनी पदर सावरला तरी त्याची नजर मध्ये मध्ये त्यांच्या उभारांवर जात होती...
रिमाबाईंनी श्रेयसला त्यांच्या छातीकडे पहाताना मार्क केले होते. पण त्याबद्दल त्यांना ऑकवर्ड वाटण्याऐवजी मजा वाटत होती... का कोणास ठाऊक? त्यांना श्रेयसचे 'तसे' पहाणे अयोग्य वाटत नव्हते आणि प्रत्येक वेळी पदर ढळला की तो सावरताना त्यांच्या चेहऱ्यावर चावट मंद स्मित उभे रहायचे. त्यांच्या मंद हास्याने श्रेयसला उत्तेजन मिळत होते आणि तो जसा चान्स मिळेल तसा त्यांच्या उभाराकडे पहात होता... अर्थात! दोघेही असे वागत होते की जणू मांजर डोळे मिटून दुध पित आहे आणि कोणाला ते दिसत नाही...
श्रेयस रिमाबाईंच्या ऊंचवट्याकडे चोरून पहात होता आणि त्या त्याला पहाताना मार्क करत होत्या... आपल्या सासूबाईंचा पदर पुन्हा ढळावा असे त्याला वाटत होते म्हणजे मग तो त्यांच्या छातीकडे बोल्डपणे पाहिल व त्यांना जाणीव करून देईल की त्याचे लक्ष वेधले जात आहे. पण नंतर काही त्यांचा पदर ढळला नाही... रिमाबाईंना बाकी मजा वाटत होती... खरे तर त्यांचा पदर मुद्दाम वगैरे ढळला नव्हता तर आपोआप सरकला होता. पण त्याने त्या दोघांमध्ये एक वेगळीच 'गंमत' चालू केली होती. एक प्रकारे रिमाबाईंना अभिमान वाटत होता की आपल्या जावयाचे 'लक्ष' त्यांनी स्वत:कडे 'वेधून' घेतले होते...
त्यांचे जेवण झाले आणि मग ते रेस्टॉरंटच्या बाहेर आले. बाहेर येताना नकळतपणे रिमाबाईंनी श्रेयसचा हात पकडला आणि कारमध्ये जावून बसेपर्यंत ते हातात हात घालून चालत होते. ते दोघे घरी आले. शॉपींग केलेल्या बॅगा सांभाळत रिमाबाईंनी हॉलमध्ये प्रवेश केला आणि बॅगा खाली ठेवत त्यांनी सोफ्यावर बसकन मारली. श्रेयसने दरवाजा लॉक केला आणि तो सुद्धा येवून त्यांच्या समोर बसला. ते दोघे एकमेकांकडे पाहून हसले. रिमाबाई हसत श्रेयसला म्हणाल्या,
"थँक्स, श्रेयस!"
"कशाबद्दल, मम्मी?"
"फॉर वंडरफूल इविनींग!" रिमाबाईंनी उत्तर दिले.
"ओह... उलट मी तुम्हाला 'थँक्स' म्हणायला पाहिजे..." श्रेयसने म्हटले.
"मला?... कशाला?" रिमाबाईंनी आश्चर्याने विचारले.
"मला कंपनी दिल्याबद्दल..." श्रेयसने मिश्कीलपणे हसत उत्तर दिले.
"आय सी!... तुला आवडली माझी कंपनी?" रिमाबाईंनी विचारले.
"खूपच!... तुमच्या बरोबर चालताना मला माझा अभिमान वाटत होता..."
"काहीतरीच काय... उलट तू बोअर झाला असशील... माझ्यासारख्या वयस्कर बाई बरोबर शॉपींग करून..."
"कोण म्हणत तुम्ही 'वयस्कर' आहात?... उलट तुम्ही किती चार्मींग आहात... त्या शॉपींग मॉलमध्ये असणाऱ्या कोठल्याही तरुणीपेक्षा तुम्ही कमी ॲट्रॅक्टीव दिसत नव्हता..."
"अच्छा!... म्हणजे तू शॉपींग मॉलमधील सगळ्या तरुणींकडे पहात होता तर..." रिमाबाईंनी त्याची मस्करी करत म्हटले.
"नाही... तसे नाही... ते तर येणाऱ्या जाणाऱ्या मुलींकडे लक्ष जातेच ना... त्यात काय एवढे..."
"हो!.. ते पण बरोबर आहे म्हणा... आपन थोडीच आपले डोळे बंद करून घेवू शकतो... जेव्हा काही 'इंटरेस्टींग' दिसत असते तेव्हा..." रिमाबाईंनी पुन्हा चावटपणे म्हटले. त्यांचा इशारा श्रेयसच्या त्यांच्या छातीकडे बघण्यावर होता पण श्रेयसने तो लक्षात आला नाही असे दाखवले.
"पण... तुम्ही एकदम आकर्षक दिसत होता ह्यात काही शंका नाही... आणि तुम्हाला हे मान्य करावेच लागेल..."
"बरे बाबा!... मी मान्य करते... पण मला एक सांग... तू मला ती 'गुलाबी' साडी घेण्याची इतकी का गळ घातली?" रिमाबाईंनी उत्साहाने विचारले.
"कारण ती साडी सुंदर आहे आणि तुमच्या अंगावर छान दिसेल असे मला वाटले म्हणून मी तुम्हाला आग्रह केला..."
"नाही, ती साडी सुंदरच आहे... पण ती जरा ट्रान्सफरंट आहे असे नाही तुला वाटत?"
"नाही, मम्मी... ती इतकी काही ट्रान्सफरंट नाही... आणि तुम्ही तशी साडी या आधी पण घातली आहे... तुम्ही सोनालीच्या साड्या पहा... त्या यापेक्षाही जास्त ट्रान्सफरंट आहे..." श्रेयसने खुलासा करत म्हटले.
"हो!... माहीत आहे मला... आज मी सोनलीचे कपाट चेक केले... तिच्याकडे साड्या आणि ड्रेसचे फॅन्टॅस्टीक कलेक्शन आहे..." रिमाबाईंनी खूषीत म्हटले.
"हो ना... तुम्हाला जर आवडल्या असतील तर तुम्ही घालू शकता तिच्या साड्या..." श्रेयसने त्यांना परवानगी दिली.
"खरच?... तुझी काही हरकत नाही त्याबद्दल?"
"नाही, मम्मी!... काही हरकत नाही!... त्यात काय एवढे... तुमच्या मुलीचेच तर कपडे आहेत... खुशाल घाला..."
"हंऽऽऽ... मी ऑलरेडी तिचा एक 'कपडा' घातला आहे..." पटकन रिमाबाईंच्या तोंडून बाहेर पडले आणि पटकन त्यांनी आपली जीभ चावली!
"खरच का, मम्मी?... मला नाही दिसला... कोठला कपडा?..." श्रेयसने कुतुहलाने विचारले...
आता रिमाबाईंची पंचाईत झाली! खरे तर त्यांनी श्रेयसला सांगायला नव्हते पाहिजे होते... कारण तो कपडा 'नाजूक' भागाचा होता... आणि आता त्याला उत्तर देणे त्यांना भाग होते...
"मी तिची एक ब्रेसीयर घातली आहे.." रिमाबाईंनी थोडेसे लाजत उत्तर दिले.
"हो का?... कोठली ब्रेसीयर?... मला तिच्या सगळ्या ब्रेसीयर माहीत आहे... मीच तिला सिलेक्ट करून देतो.." श्रेयसने उत्साहाने म्हटले.
"क्रिम कलरची ब्रेसीयर..." पुन्हा रिमाबाईंनी लाजत म्हटले.
"क्रिम कलर?... कोठली क्रिम कलरची?... तिच्या तर बऱ्याच क्रिम कलरच्या ब्रेसीयर आहेत... मला दाखवाल का??" श्रेयसने साळसुदपणे विचारले...
श्रेयसने तसे विचारले आणि रिमाबाई चक्क लाजल्या! जरी त्या लाजल्या तरी मनातून त्या उत्तेजीत झाल्या... त्यांच्या अंगावरून उन्मादाच्या गोड लहरी वाहू लागल्या...
आपल्या जावयाला उत्तर देणे रिमाबाईंना भाग होते तेव्हा तत्पुर्वी त्यांनी श्रेयसला विचारले,
"दाखवेन... पण त्या आधी मला तुझ्याकडून वचन हवे आहे..."
"कसले वचन, मम्मी?"
"हेच की तू ही गोष्ट कोणाला सांगणार नाहीस... अगदी सोनालीला सुद्धा..."
"ऑफकोर्स नॉट, मम्मी... मी कसे सोनालीला हे सांगेन... तुम्ही निश्चिंत रहा..."
"ओके!... आणि येथून पुढे... तू मला तुझी सासू समजायचे नाही..."
"मग काय समजायचे?"
"तुझी एक मैत्रीण समजायचे... कमीत कमीत आपण जेव्हा एकटे असू तेव्हा..."
"हा हा हा!... माझी काही हरकत नाही, मम्मी... मग तुम्ही पण माझे एक म्हणणे ऐकायला पाहिजे.."
"काय?"
"मलाही तुम्ही आपला जावई समजायचे नाही... मला तुम्ही एक मित्र समजायचे... ओके?"
"ठिक आहे... माझी पण काही हरकत नाही..."
"अगदी काहीही झाले तरी... मग नंतर म्हणू नका... 'जावईबापू, तुम्हाला हे शोभत नाही... आणि ते शोभत नाही..."
"नाही नाही... मी नाही म्हणणार तसे..."
"ओके देन... मग दाखवा मला... सोनालीची कोठली ब्रेसीयर तुम्ही घातली आहे ती?"
रिमाबाईंनी थोडेसे लाजत लाजत आपल्या खांद्यावरील पदर खाली डाव्या हातावर पाडला. मग उजवा हात आपल्या डाव्या उभारावरील ब्लाऊजच्या आत घातला व आतील ब्रेसीयर पुढे खेचत श्रेयसला दाखवली... ज्या तऱ्हेने रिमाबाईंनी पदर पाडला आणि ब्लाऊजच्या आतील ब्रेसीयर पुढे ओढली ते पहायला एकदम इरॉटीक वाटत होते... श्रेयस डोळ्यात प्राण आणून आपल्या सासूबाईची हालचाल पहात होता. ते पहाताना तो 'उत्तेजीत' व्हायला लागला... थोडेसे पुढे वाकून ब्रेसीयरचा दिसत असलेला तो थोडा भाग श्रेयस निरखून पहात होता...
"तुम्हाला बसली का पण बरोबर ही ब्रेसीयर?" श्रेयसने अजून कुतूहलाने विचारले.
"हो!... पण थोडी टाईट आहे..." रिमाबाईंनी असे म्हणत ब्रेसीयरचा तो भाग पुन्हा ब्लाऊजमध्ये लपवला.
"तुमचा साईज काय आहे?"
"का? कशाला विचारतोयस?"
"नाही... मी तुम्हाला तुमच्या साईजच्या ब्रेसीयर विकत आणेन..."
"खरच!... पण का?"
"कारण मग तुम्हाला सोनालीच्या ह्या टाईट ब्रेसीयर घालायला नको... तुमच्या मापाच्या असतील तर तुम्हालाही कंफर्टेबल वाटेल..."
"पण तुला कळेल का कशी ब्रेसीयर आणायची?"
"अहो, मम्मी... मला चांगला अनुभव आहे... तुमच्या मुलीसाठी मीच चॉईस करून आणत असतो..."
"बर मग तुला माहीतच असेल मग सोनालीच्या ब्रा चा साईज... मग सांग तूच ह्या ब्रेसीयचा साईज..."
"ह्या ब्रेसीयरचा ना... ३४ साईज असेल... बरोबर ना?"
"बरोबर!... हुशार आहेस!..."
"मग तुमचा किती साईज आहे?"
"आता सोनालीची ३४ ची ब्रा मला टाईट होते म्हणजे माझा साईज ३६ असणार ना..."
"हो!... ते पण बरोबर आहे... पण मग तुम्हाला कोठला रंग आवडेल?... ब्रेसीयरचा..."
"इश्श!... कोठलाही रंग चालेल... जो तुला आवडेल तो..." रिमाबाईंनी लाजत म्हटले.
"ठिक आहे!... मग तुम्ही मला घालून 'दाखवणार' ना?" श्रेयसने चावटपणे विचारले
श्रेयसच्या ह्या प्रश्नाने रिमाबाई गडबडल्या... काही क्षण त्या गप्प राहिल्या. मग थोडा विचार करून त्या म्हणाल्या,
"तुला पहायचे आहे का?"
"हो!... म्हणूनच तर मी सोनालीसाठी स्वत: ब्रेसीयर आणतो... मग ती मला घालून दाखवते... आणि मी चेक करतो की माझा चॉईस तिला सूट होतो की नाही..." श्रेयसने चावटपणे हसत म्हटले.
"अजून काय काय विकत आणतोस तू तिच्यासाठी?"
"सगळे काही... तिच्या ड्रॉवरमध्ये असलेल्या सगळ्या सेक्सी लिंजरी..."
"आणि तिला ते घालायला आवडते?"
"हो तिला आवडते... आणि तिला आवडते म्हणण्यापेक्षा..." श्रेयसने आपले वाक्य मुद्दाम पुर्ण केले नाही.
"म्हणण्यापेक्षा काय??" रिमाबाईंनी उत्सुकतेने विचारले.
"मला ते जास्त आवडते... ती माझ्यासाठी ते सगळे घालते..."
"आय सी!... मग मी सुद्धा तुझ्यासाठी घालू का?"
"हो!... जर तुमची काही हरकत नसेल तर..."
"आणि मग घालून तुला दाखवायला पाहिजे?"
"तेच तर मी सांगतोय..."
"पण मग मला काय मिळणार?"
"तुम्हाला?... तुम्हाला ते सगळे कपडे मिळतील... जे मी तुमच्यासाठी आणेन..."
"बस्स तेवढेच?... अजून काही नाही?" रिमाबाईंनी गुढपणे पुन्हा विचारले.
"अजून... अजून मी तुम्हाला 'पार्टी' देईन... आपण छान छान ठिकाणी जावूया..."
"पार्टी वगैरे ठिक आहे रे... ते तर आपण जावूच बाहेर फिरायला.."
"मग तुम्हाला काय पाहिजे?" श्रेयसने कुतूहलाने विचारले.
"मला?... माहीत नाही... आय मीन! मी खरे तर येथे आलेय ते तुझी 'काळजी' घ्यायला... सोनालीच्या सांगण्यावरून..."
"माझी काळजी?... माझी काय काळजी घ्यायची? मी काय लहान मुल आहे? काळजी घ्यायला..."
"लहान मुल नाही... पण 'पुरुष' आहेस..." पुन्हा रिमाबाईंनी त्याला गुढपणे म्हटले.
"म्हणजे काय?"
"काही नाही... ते जावू दे... चल!... मी फ्रेश होवून येते..." असे म्हणत रिमाबाई जागेवरून उठल्या.
"मम्मी!..." श्रेयसने म्हटले.
"काय?" रिमाबाईंनी वळून त्याच्याकडे पहात म्हटले
"तुम्ही 'ती' साडी घालाल?"
"कोठली?" त्याचा इशारा शॉपींग बॅगकडे होता तेव्हा त्यांनी ओळखले की तो कोठली साडी म्हणतोय ते.
"जी साडी आज आपण विकत घेतली ती..."
"कोठली, गुलाबी?"
"हो!..." श्रेयसने उत्साहाने म्हटले.
"तुला मी घालून दाखवू?"
"हो!... जर तुमची काही हरकत नसेल तर..."
"आत्ता??"
"हो आत्ता..."
"तू खूपच उतावळा आहेस, श्रेयस..." रिमाबाईंनी हसत म्हटले.
"असू द्या... घालाल ना आत्ता?"
"ठिक आहे... येते मी घालून..."
असे म्हणून हसत हसत रिमाबाई आत निघून गेल्या... श्रेयसला आनंद झाला की त्याची सासू ती गुलाबी पारदर्शक साडी आत्ता घालायला तयार झाली म्हणून... तो आतुरतेने तिची यायची वाट पहात होता... साधारण दहा मिनीटानंतर रिमाबाई गुलाबी साडी घालून बाहेर आल्या... त्यांना पाहून श्रेयसचे डोळे चमकले! त्या गुलाबी साडीत त्या खरोखरच सुंदर आणि सेक्सी दिसत होत्या... त्याच्या तोंडून शब्द बाहेर पडले,
"तुम्ही फार सुंदर दिसताय ह्या साडीत, मम्मी!"
"खर सांगतोय की उगाचच बोलतोय?" रिमाबाईंनी आपली एक भुवयी उडवत विचारले.
"अहो खरच!... मी खोटी स्तुती नाही करत..." श्रेयसचे डोळे त्यांच्या अंगावरून फिरत होते.
"तुला आवडली ही साडी?"
"हो! फारच!"
"ते तर तुझ्या 'नजरेवरून' दिसतेय... पण मला फार लाज वाटतेय..."
"लाज?.. कसली?" श्रेयसने आश्चर्याने विचारले.
"तुझ्यासमोर अशी साडी घालून उभे रहायला..."
"अहो मम्मी त्यात काय लाजायचे??"
"अरे ही साडी थोडी ट्रान्सफरंट आहे ना..."
"मग काय झाले? तुम्ही कधी अशी साडी घातली नाही का? नक्कीच घातली असणार..."
"हो! घातलीय.. पण मी तरुण असताना... आता माझे वय झालेय... मला अश्या साड्या घालणे शोभत नाही आता..."
"कोण म्हणते, मम्मी?... तुमचे वय झाले असेल पण तुम्ही वयस्कर नाही वाटत... आणि अशी साडी तुम्हाला अजूनही छान दिसते..."
"असेल... पण तू माझा जावई आहेस... तेव्हा तुझ्यासमोर मला लाज वाटतेय..."
"नाही, मम्मी!... आय मीन... लाज वाटत असेल... पण तुम्हाला मजा पण वाटत असणार... नाहीतर तुम्ही ही साडी घालून माझ्यासमोर आलाच नसता..."
"किती बोलतोस... किती बोलतोस... माघार घेणारच नाही...," रिमाबाईंनी हसत म्हटले, "मला एक सांग... सोनाली आणि तू अशीच गंमत करत असता का?"
"कधीकधी..."
"कधी कधी?... मग इतर वेळी?"
"ते मी तुम्हाला सांगू शकत नाही, मम्मी..."
"का?"
"कारण तुम्ही माझ्या सासू आहात..."
"हे!... थोड्यावेळापुर्वी तूच मान्य केलेस ना...? की तू मला सासू समजणार नाहीस... मैत्रीण समजणार म्हणून...?"
"अरे हो!... विसरलोच मी!... सॉरी सॉरी!..."
"मग दे माझ्या प्रश्नाचे उत्तर..."
"वेल!... नॉर्मली मी सोनालीला कपडे सिलेक्ट करून देतो आणि मग ती माझ्यासाठी ते घालते..."
"आणि मग ती 'ते' कपडे घालून तुझ्यासमोर 'परेड' करते..."
"हो!... तसेच काहीतरी..."
"आणि तू बसून तिला न्याहाळतो..." रिमाबाईंनी चावट स्वरात विचारले.
"येस्स!... मला बघायला फार आवडते..." श्रेयसने थोडेसे लाजत म्हटले.
"मग ती कधी घातलेले कपडे काढते का?" रिमाबाईंनी पुढे विचारले.
"हो!... कधी कधी ती स्वत: काढते.. कधी कधी मी तिला काढायला सांगतो.." श्रेयसने न लाजता आता उत्तर दिले.
"आय सी!... मग तू आता तिला खूप मिस करत असशील ना?"
"हो!... कालपर्यंत... पण आज नाही..."
"अच्छा!... म्हणजे मी आलेय म्हणून का...?"
"हो, मम्मी! तुम्ही आलाय म्हणून..."
"पण मी तिच्यासारखे करणार नाही... जे ती करत होती..."
"हो!... मला माहीत आहे ते... पण तरीही... तुम्ही जे काही करत आहात... त्याने मी खूष आहे..."
"रियली?... पण मी काय करतेय?"
"तुम्ही मी घेतलेली ही साडी घातली..."
"आणि?"
"आणि मला तुम्ही सोनालीची घातलेली ब्रेसीयर दाखवली..."
"हं... आणि?"
"आणि मला रेस्टॉरंटमध्ये तुमच्या उभारांचे 'दर्शन' झाले..." श्रेयसने मिश्कीलपणे हसत म्हटले.
"हो!... मी पाहिले तुला... माझा पदर ढळल्यावर तू कसा माझ्या उभारांकडे पहात होता ते..." रिमाबाईंनी
लटक्या तक्रारीत म्हटले.
"मग काय करणार मी?... जे दिसत होते ते मी बघत होतो..."
"अजून काय काय पाहिलेस तू?"
"अजून काही नाही..."
"नाही?... तू काल काय पाहिलेस ते विसरलास..."
"काल?... काय पाहिले मी?" श्रेयसने आठवायचा प्रयत्न केला.
"तू माझ्या पोटाकडे आणि बेंबीकडे पहात होतास..."
"मी?... कधी??" श्रेयसने कळून न कळल्यासारखे केले.
"बस काय... काल मी आल्यावर तुझ्या बेडरूममध्ये बेडवर पडले... तेव्हा माझा पदर सरकला आणि माझे पोट आणि बेंबी दिसू लागली... तुझी नजर आरश्यातून राहून राहून माझ्या पोटावर येत होती..." रिमाबाईंनी थोड्याश्या शरमेने म्हटले.
"ओह ते... हो! हे खरे आहे की माझी नजर तुमच्या उघड्या पोटावर जात होती... पण मी काही निरखून वगैरे पहात नव्हतो... जसे मला आत्ता बघायला मिळत आहे... आज जसे मला तुम्हाला पहायला मिळत आहे तसे काल पहायला मिळाले नव्हते..."
"अच्छा!... म्हणजे असे 'निरखून' पहाण्यासाठी तू मला ही साडी घालायला लावलीस तर..."
"खरे सांगायचे तर 'हो, मम्मी!'... मला तुम्हाला असे पहायचे होते..."
"कारण ह्या साडीत बऱ्यापैकी अंगप्रदर्शन होत आहे म्हणून ना?"
"हो!... ह्या साडीत तुमची फिगर जरा जास्तच खुलून दिसतेय..."
"आणि मला असे पाहून तुला चांगले 'नेत्रसुख' मिळतेय ना?"
"हो, मम्मी!... आणि तुम्हाला असे पाहून मी धन्य झालो!..." श्रेयसने त्यांची स्तुती करत म्हटले.
"तू ना... चांगलाच 'बोलघेवडा' आहेस, श्रेयस... तुला बायकांना कसे इंप्रेस करायचे ते बरोबर कळते..."
"ओह रियली?... म्हणजे तुम्ही माझ्या बोलण्याने 'इंप्रेस' झालात?"
"नाहीतर काय... तुझ्या बोलण्यावर मी भाळलेय आणि ही साडी घालून तुझ्यासमोर अशी उभी राहिलेय..."
"अरे व्वा!... हे ऐकून मी पुन्हा धन्य झालो, मम्मी..."
"बघितलस... कसा पोपटासारखा बोलतोस तू..."
"पण, मम्मी... तुमची फिगर खरोखरच छान आहे... स्पष्ट सांगायचे म्हणजे एकदम सेक्सी!" श्रेयसने न लाजता म्हटले.
"असे तू प्रत्येक बाईला म्हणतोस का?"
"नाही!... ज्या माझ्यापुढे 'अश्या' उभ्या रहातात त्यांना..."
"अश्या किती बायका तुझ्यासमोर उभ्या राहिल्यात??"
"हा हा हाऽऽऽ... फक्त दोनच... एक सोनाली आणि आता तुम्ही..."
"अस्स!... खर बोलतोयस ना?... कारण तू अश्या टोनमध्ये बोललास की जणू तू बऱ्याच जणींना असे तुझ्यासमोर उभे केले आहे..."
"नाही नाही, मम्मी... मी खरच सांगतोय... एक सोनाली आणि दुसऱ्या तुम्ही..."
"ठिक काहे... पण मी तुझ्यापुढे अशी उभी आहे म्हणून तू मला छान म्हणतोस काय?" रिमाबाईंनी चावटपणे विचारले.
"नाही, नाही... तुम्ही खरोखरच आकर्षक दिसता..."
"इतकी काय मी सुंदर दिसतेय? काय आहे माझ्यात??"
"तुम्ही ऊंच आहात... तुमचा चेहरा आकर्षक आहे... तुमचे डोळे काळेभोर आहेत, नाक एकदम सरळ आहे... तुमचे गाल गुबगूबीत आहेत आणि ओठ टपोरे आहेत..."
"अच्छा!... म्हणजे हे सगळे असले म्हणजे स्त्री एकदम आकर्षक असते का??"
"हो! अगदी बरोबर, मम्मी..."
"बर मग... सेक्सी कोण?... तुझ्या मते सेक्सी स्त्री कोणती?" रिमाबाईंनी बोल्डपणे विचारले.
"वेल!... वेल..." श्रेयस सांगताना बावचळला...
"अरे लाजू नकोस... सांग बिनधास्त..." रिमाबाईंनी त्याचा संकोच घालवला.
"ज्या स्त्रीचे उभार भरगच्च असतात... कंबर वळणदार आणि खोल बेंबी असते... गरगरीत नितंब आणि सडसडीत मांड्यां
असतात... ती स्त्री 'एकदम सेक्सी' असते..."
"आय सी!... आणि ही सगळी लक्षण माझ्यात आहे??"
"हो! नक्कीच!..." श्रेयसने रिमाबाईंना डोळा मारत म्हटले.
"पण तुला काय माहीत?... तू कोठे मला पुर्ण नग्न पाहिले आहेस??"
"हो!... नाही पाहिले... पण हरकत नाही... आता पाहीन..."
"काय?? काय म्हणालास??" रिमाबाईंनी आश्चर्याने विचारले.
"जे तुम्ही ऐकले ते... तुम्हाला नग्न पाहीन... तुम्ही दाखवा..."
"हंऽऽ... म्हणजे मी ही साडी काढून नग्न होवू??"
"हो!... काय हरकत आहे?"
"काय हरकत?... मी तुझी सासू आहे..."
"आता तुम्ही विसरलात... तुम्ही माझ्या सासू नाहीत तर माझ्या मैत्रीण आहात..."
"तरी पण मला ते विसरता येणार नाही..."
"मग तुम्ही दिलेला शब्द मोडत आहात..."
"पण तुला इतका कॉन्फीडन्स कसा की मी तुला नग्न होवून दाखवेन?"
"आता तुम्ही स्वत:ला माझी मैत्रीण म्हणवता... मी सांगितले तर ही साडी घालून आलात... तेव्हा आता मी सांगतोय म्हणून नग्न व्हाल असा मला ठाम विश्वास आहे..."
"फारच कॉन्फीडन्सने बोलतोयस तू..."
"हो! कारण मी तुम्हाला ओळखतो..."
"आणि मी नकार दिला तर?" पुन्हा रिमाबाईंनी आपली एक भुवयी उडवत म्हटले.
"तर माझे नुकसान आहे आणि तुमचेही नुकसान आहे..." श्रेयसने खांदे उडवत म्हटले.
"नुकसान कात त्यात?" रिमाबाईंनी कुतुहलाने विचारले.
"माझे नुकसान कारण मला तुम्हाला नग्न बघायची संधी गेली... तुमचे नुकसान कारण पुढच्या सगळ्या गंमतीला तुम्ही मुकाल..."
"कसली पुढची गंमत?"
"गंमत म्हणजे आपण हे जे मित्र-मैत्रीणी सारखे वागायचे ठरवले ती गंमत..."
"म्हणजे काय? मला नाही समजले तुला काय म्हणायचे ते?"
"अहो, मम्मी... तुम्ही जर नकार दिलात, माझे म्हणणे ऐकले नाही... तर मग पुढे आपण मित्र-मैत्रीणी सारखे कसे
वागणार... ती मजा आत्ताच संपून जाईल..."
"अरे पण तू मला काहीही करायला सांगशील... मी ते ऐकले पाहिजे का?"
"ऐकायला काहीच हरकत नाही... आणि मी तुम्हाला असे काहीही सांगणार नाही ज्याने तुमचे नुकसान होईल..."
"अरे हे तू मला साडी काढून नग्न व्हायला सांगतोय... आणि म्हणतो माझे काही नुकसान नाही... माझ्या मनाला काय वाटेल त्याने?"
"काही वाटणार नाही, मम्मी... मला एक सांगा... तुम्ही मला इतके काही दाखवले... मी सांगितले म्हणून ही ट्रान्सफरंट साडी घालू आलात... मग हे सगळे का केलेत?... तुम्हाला खरोखरच शरम वाटली असती, ऑकवर्ड वाटले असते तर तुम्ही हे केलेच नसते... तुम्हाला पण मजा वाटतेय... गंमत वाटतेय म्हणून तुम्ही करताय... तेव्हा तसेच... तुम्ही नग्न झालात तर अशीच मजा येईल..."
"व्वा!... काय लॉजिक आहे... मानल तुला, श्रेयस..." रिमाबाईंनी वेडावणे आणत म्हटले.
"हो ना.. मग ऐका पाहू माझे..." श्रेयसने आपले घोडे पुढे दामटत म्हटले.
"तुला मी फारच आवडते वाटत?"
"हो, मम्मी... मला तुम्ही आवडता..."
"सासू म्हणून की मैत्रीण म्हणून??"
"दोन्ही... सासू म्हणून मला तुमचा अभिमान वाटतो... कारण तुम्ही इतक्या सुंदर आहात आणि आकर्षक आहात... आणि
मैत्रीण म्हणून तर प्रश्नच नाही... तुम्ही एकदम सेक्सी आहात..."
"आणि म्हणून तुला मला नग्न बघायचे आहे... हो ना?"
"हो!... साडी वरून तुम्ही इतक्या सेक्सी दिसता मग बिनासाडीच्या कश्या दिसाल ही उत्सुकता मला आहे... तेव्हा मला तुम्हाला नग्न पहायचे आहे..."
"मग मी तयार झाले तर मला माझी साडी काढावी लागणार की तू काढणार?"
"नाही!... तुम्हीच काढा... मी नुसते पाहीन..."
"आय सी!... पण मग मी हळु हळू साडी काढू की पटकन साडी फेडू??"
"पटकन नको!... हळु हळू काढा..."
"हळु हळू म्हणजे इरॉटीकपणे की साधेपणे..."
"अर्थात! इरॉटीकपणे, मम्मी..."
"म्हणजे हळु हळू काढून माझे एक एक अंग उघडे करून दाखवू?"
