முத்து தூக்கிய மாமியார் பாவாடை

காதில் கேட்ட கிராமத்து கதைகள் - முத்து தூக்கிய மாமியார் பாவாடை

நல்ல உயரம் முத்து. முத்துக்கு நிலத்தில் உழுது, உழுது உரமேறிய கைகள். அகன்ற தோள்கள். நீண்ட வலுவான கைகள். மாநிறம். என் மகள் பூங்கொடிக்கு இவனை கொடுத்து இருக்கேன். முத்து சாமியார் முன்னால், இப்போது பயபக்தியுடன் கை கட்டி நின்றுக் கொண்டு இருந்தான். பக்கத்தில், சாமீ என்று குரல் கொடுக்கும் என் மகள் பூங்கொடியை பார்த்தேன். பூங்கொடி ஒரு கிராமத்து குயில். 22 வயது சிட்டு. முத்துவை விட 10 வருடம் கம்மி. பூங்கொடி, அந்த கால நடிகை ராதாவை நினைவு படுத்தினாள். பூங்கொடி குண்டும் இல்லை, ஒல்லியும் இல்லை. நன்றாக இடைப்பட்ட வாகில் இருந்தாள். மாநிறம். வட்ட முகம். அளவான நெற்றி. ஆப்பிள் கன்னம். குழந்தை இல்லையென்ற குறையை தவிர வேறு எந்த குறையும் இல்லை. இவர்களுக்கு திருமணம் ஆகி 5 வருடம் ஆகி விட்டது. நல்லா, சந்தோஷமாகத் தான் இருக்கிறார்கள். ஆனால் குழந்தை மட்டும் இல்லை. ஊரே முத்துவிடம் குசலம் விசாரிக்க, நேற்று என்னிடம் வந்து புலம்பினான். அதான், அவனை அழைத்துக் கொண்டு இங்கே, இந்த சாமியாரிடம் அழைத்து வந்தேன். சாமியாருக்கு சற்று 70 வயது இருக்கும். நீண்ட தாடி. நன்றாக நரைத்து போன தலை. எங்கோ இமயமலையில் இருந்து வந்தவராம். கண்ணை மூடிக் கொண்டு நிஷ்டையில் இருந்தார். இந்த கிராம சுற்றுபுறத்தில் இவர் கொஞ்சம் விஷேஷம். சாமி என்ன சொன்னாலும், நடக்கும் என்று நம்பிக்கை.

"சாமீ" என்று இப்போது முத்து குரல் கொடுத்ததும் கண்ணை திறந்தார் சாமியார். முத்துவும், பூங்கொடியும் போய் காலில் விழுந்து கும்பிட்டனர். நானும் அவர் காலில் விழுந்தேன்.

"சாமீ. நான் சரசு. எனக்கு 40 வயசாச்சு. புருஷன் கிடையாது. இது என் மருமகன் முத்து, பொண்ணு பூங்கொடி. எங்களுக்கு ஒரே ஒரு குறை தான்" என்றேன் பயபக்தியுடன்.

"அப்படியா? என்ன குறை?" என்றார் சாமியார். ஆனாலும், கணீரென்று பேசினார். விபூதி கொடுக்க, பயபக்தியுடன் வாங்கிக் கொண்டேன். என் பொண்ணுக்கு குங்குமம் கொடுத்தார்.

"சாமீ. எம் பொண்ணுக்கும், இவருக்கும் குழந்தை இல்ல. மற்றபடி வேறு ஒரு குறையும் இல்லை. நிலம், புலம் எல்லாம் இருக்கு. கல்யாணம் ஆகி 5 வருஷம் ஆச்சி. சாமி இன்னும் கண்ணை திறக்கல. நீங்க பெரிய மனசு பண்ணனும்" என்றேன்.

"நானா போட முடியும், நீதாம்பா பண்ணனும்" என்று சிரித்துக் கொண்டே சாமியார் சோழிகளை உருட்டி போட்டார். மீண்டும், மீண்டும் சோழி போட்டார். நாங்கள் பயபக்தியோட பார்த்துக் கொண்டு இருந்தோம். என்ன சொல்ல போகிறாரோ? கொஞ்ச நேரம் கழித்து,

"தோஷம். தோஷம்" என்றார் சாமியார்.

"தோஷமா?" என்றேன்.

"ஆமாம் சரசு. சரசுதானே உன் பேரு. உன் மருமவனை போன ஜென்மத்தில ஒரு பெண்ணு கல்லாணம் கட்டிக்க துரத்தினா. பாவி இவன் அவளை கண்டுக்கல. அதனால, அவ தூக்கில தொங்கிட்டா. அந்த கன்னி தோஷம் தான் இது" என்றார் சாமியார் மெதுவாக. நாங்கள் மூவரும் அதிர்ந்து போனோம்.

"அப்படியா சாமீ. இப்ப என்ன பண்றது" என்று படபடப்பாக கேட்டாள் என் பெண் பூங்கொடி.

"ஏதாவது பரிகாரம் இருக்கா சாமீ, அதான் எல்லா தோஷத்துக்கும் பரிகாரம் இருக்குமே" என்றேன் பதட்டத்துடன்.

"பரிகாரம் இருக்கு. இப்ப அவ உங்க ஊரில் தான் மறுபடியும் பிறந்து இருக்கா. அவளுக்கு, இந்த தொடையில் மச்சம் இருக்கும். அதான் அடையாளம். முத்து, நீ அவளை போடு, போடுன்னு போடு. ஒரு மாசம் கழித்து, அவளுக்கு மனசு திருப்தி அடஞ்சான்னா, அப்புறம், நீ அவகிட்டே சொல்லிட்டு உன் பெண்டாட்டிய தொடு. குழந்தை நிச்சயம் கிடைக்கும்" என்றார் சாமி. நாங்கள் அதிர்ந்து போனோம். இப்படி ஒரு தீர்வா? என்று திகைத்து போனேன்.

"சாமீ, நான் பரிகாரத்துக்கு ரெடி. ஆனா, தொடையில் மச்சம் இருக்கற பெண்ணை எப்படி கண்டுபிடிக்கறது. ஊர்ல இருக்கற பெண்ணுங்க பாவாடையை தூக்கி மச்சம் இருக்கான்னா பாக்க முடியும் சாமீ" என்றான் முத்து.

"அதுக்கு, நானா ஊர்ல இருக்கறா பெண்ணுங்க பாவாடையை தூக்கி, மச்சம் இருக்கான்னு காமிக்க முடியும். நீ தான் இதை பண்ணனும்" என்றார் சாமியார் சிரித்தார். கூடவே நானும், என் மருமகனும் சிரித்தோம்.

"இல்ல, நீங்க பெரிய சாமியாராச்சே. எதாவது தீர்வு இருக்குமான்னு கேட்டேன்" என்று தன் தலையை சொரிந்தான் முத்து.

"இருக்கு. இந்தா விபூதி. இதை வீட்டு முன்னால் போடு. எவளுக்கு பாவாடை தூக்குதோ. அவதான் அந்த பெண். அவளுக்கு தொடயில் மச்சம் இருக்கும்" என்று சொல்லி மீண்டும் கண்ணை மூடினார். நாங்கள் மூவரும் பயபக்தியாக வெளியே வந்தோம்.

சில நாள்கள் கழித்து.

"முத்து. எப்படிப்பா இருக்கே. பக்கத்து தெருன்னுதான் பேரு. ஆனா, பார்த்தே ரொம்ப நாளாச்சு" என்றேன் நான் முத்துவை பார்த்து.

"இங்கே தான் இருக்கேன் அத்தே. அறுவடை காலம்ல. அதான் நிறைய வேலை" என்று சொல்லிக் கொண்டு இருந்த முத்துவை பார்த்தேன்.

"அப்படி தெரியலயே, ஊரெல்லாம் எல்லார் வீட்டுக்கு முன்னால் விபூதி போடறயாம்னுதானே ஊரே பேசிக்குது" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.

"அதுவா அத்தை விஷயம். எல்லாம் அந்த சாமியார் விஷயம் தான்? நீங்களும் கிண்டல் பண்ணா எப்படி அத்தே" என்று சொல்லி சிரித்தான் கோணலாக.

"என்ன ஆச்சு, எவ பாவாடையாவது தூக்குச்சா?" என்றேன்.

"எல்லார் வீட்டுலும் விபூதி போட்டேன். ஒருத்தி பாவாடை கூட தூக்கல அத்தை, ஒரு வீடு தான் பாக்கி" என்றான் வருத்தமாக.

"என் வீடு தானே முத்து" என்றேன் மெதுவாக. மெல்ல அதிர்ந்தான் முத்து.

"அத்தே, உங்க வீட்டு முன்னால விபூதி போடறது முறையா அத்தே" என்றான் மெதுவாக.

"ஆமா, மருமகனே. என் தொடையில் மச்சம் இருக்கு. சாமியார் சொன்ன போதே, இதை நான் சொல்லலாம்னு இருந்தேன். ஆனால், தயக்கத்தால சொல்லல. என்ன வெளியேவே நின்னு பேசிக்கிட்டு இருக்கீங்க,. உள்ளே வாங்க" என்றேன் மெதுவாக. வீட்டுக்குள்ளே வந்த முத்து, விபூதியை எடுத்து போட என் பாவாடை தூக்கியது. மெல்ல, என் பாவாடை தூக்க, அதன் வழியாக என் பருத்த தொடையை பார்த்தான்.

"அத்தே. போன ஜென்மத்தில் என்னை தொரத்தின பொண்ணு நீங்களா?" என்றான் முத்து மீண்டும்.

"அது தெரியல முத்து. ஆனா தோஷம் கழியனும்னா, சாமியார் சொல்றபடி செய்யு" என்றேன் மெதுவாக. அவன் கண்கள் இன்னும் என் தூக்கிய பாவாடையை தாண்டி, என் பருத்த தொடை மேலே இருந்தது.

"இந்த மச்சமா இது, ஆனா உங்கள செய்ய தயக்கமா இருக்கு அத்தே" என்றான் மெதுவாக.

"உறவை பாக்காதே முத்து, பரிகாரத்தை பாரு" என்று நான் சொல்ல, அவன் கை மெல்ல என் பருத்த மார் மேல் பட்டது.

"இவ்வளோ பெரிசா இருந்தா நான் என்ன பண்றது? இது ஒன்னைப் பிடிக்கவே ரெண்டாள் வேணும் போல இருக்கே?" என்றான்.

"மெதுவா, ஒவ்வொரு முலையா செய்யு முத்து" என்றேன்.

"நிச்சயமா" என்று என்னை அலாக்காகத் தூக்கினான் முத்து. மெல்ல, என் வீட்டு படுக்கையறைக்குக் கொண்டுசென்றான். அங்கு என்னை கட்டிலில் தள்ளி என் மீது குப்புறக்க விழ்ந்தான்.

"அத்தே, மாமா போய் எவ்வளவு வருஷமாச்சு" என்றான்.

"அது கிடக்கு 10 வருஷம்" என்று சொல்லிக் கொண்டே அவனது வேஷ்டியை உருவி விட்டு அவன் சட்டையைக் கழற்ற முயன்றேன்.

"அதான், இன்னமும் சாமான் கும்முன்னு இருக்கு அத்தே" என்று சொல்லிக் கொண்டே என் ஜாக்கெட்டை கழற்றினான். உள்ளே ப்ரா எதுவும் போடவில்லை. மெல்ல என் மார்பகத்தை தன் வாயில் போட்டுக் கொண்டான் அவன். அவன் உட்கார்ந்திருந்த விதமும் அவனது வாயும் வெறியேற்றியது. இருவரும் கட்டி புரண்டோம். மெல்ல, நான் முத்து வேஷ்டியை கழட்டினேன். முத்து சட்டை எதுவும் போட்டிருக்கவில்லை. உள்ளே, முத்து ஜட்டி எதுவும் போட்டிருக்கவில்லை என்பதால் என் முன்னால் நிர்வாணமாக இருந்தான். அப்போதுதான் கழனியில் வேலை செய்து வந்திருந்ததால், அவன் உடல் முழுதும் வியற்வை இருந்தது. மெல்ல வேஷ்டியை நீக்க, அவன் கடப்பாறை தெரிந்தது. நான் அதை மெல்ல தட்டி தடவி கொடுத்தேன். நான் தடவ, தடவ, முத்து தடியோ கம்பீரமாக எழத்தொடங்கியது. மெல்ல முத்து சாமானை, என் கையால் முன்னுக்கும், பின்னுக்கும் ஆட்டினேன். இப்போது என் தடி கொடிக்கம்பம் போல நட்டுக்குத்தலாக குத்திட்டி இருந்தது.

"என்ன அத்தை, பிரமிச்சு போயிட்டீங்க" என்றான் முத்து மெதுவாக.

"இல்லை கழுதைக்கு இருக்கற மாதிரி இருக்கு மாப்பிள்ளை. இதை வைச்சு தாக்கியுமா, என் பொண்ணுக்கு கர்ப்பம் ஆகல" என்று சிரித்தேன்.

"கழுதை மாதிரி 5 வருஷம் ஓத்ததுதான் மிச்சம் அத்தே. பாவி மக வயத்தில் ஒரு பூச்சி கூட தங்கல. நீங்கதான் இந்த கழுதை பூலை தாங்கி என் பிரச்சனைக்கு தீர்வு தரணும் அத்தே" என்றான் முத்து. சொல்லும்போதே அவன் கைகள் என் புடவையை கழட்டி போட்டது. நான் படுத்துக்கொள்ள அவர் மெல்ல என் ஜாக்கெட்டை கழட்டினார். ப்ரா என்ற கன்றாவி எல்லாம் எங்க கிராமத்தில் கிடையாது. ஜாக்கெட்டை கழட்டி, பளபளவென்று கும்மென்று இருந்த பால்கோவா மார்பகத்தை பிசைந்துக் கொண்டே என் பாவாடை நாடாவை அவிழ்த்தான் முத்து. செம்பழுப்பு முலையை சப்பி சப்பி சுவைத்தார். கண்களை மூடி பரவசத்தில் ஆழ்ந்தேன். கண்களை மூடி கால்களை தேய்த்து உடலை நெளித்தேன். முத்து பாவாடை கழட்ட என் குண்டியை தூக்கி ஒத்துழைத்தேன். முத்து பாவாடையை நன்றாக உறுவினான். பளிங்கு கற்களால் செய்யப்பட்டு இருந்த தொடையை நன்றாக தேய்த்தான்.

"நான் ரெடி முத்து. நீ பார்த்தது போதும். சீக்கிரம் கொடியை ஏற்றி விட வேண்டியதுதானே. அப்புறம் கம்பம் சாஞ்சிடபோகுது."

"கம்பம் ஏன் சாய போகுது."

"ம்ம்ம் தண்ணியை கக்கிடுச்சினா சாயாதா?" என்றேன்.

"இதோ ஏத்தறேன்" என்று சொன்ன முத்து என் மேல் அமர்ந்தான். என் ஆப்பத்தில் கறுத்த முடிகள் மட்டும்தான் தெரிந்தன.

"அத்தே. உன் பூமியை காடு மறைச்சிருக்கே" என்றான்,

"காடை அழிக்கற உனக்கு சொல்லி தரனுமா முத்து. உன் கடப்பாறை வைத்து, காடை அழித்து, அறுவடை செய்யுப்பா" என்றேன்.

"இதோ அத்தே, இந்த கறுப்பு கடப்பாறையை உள்ளே அனுப்ப போறேன்" என்று சொல்லி, தன் கறுத்த தடியை என் மன்மத குழியில் வைத்தான். என் குழியில், சமீப காலமாக எந்த தடியும் சென்று வெளியே வராததால் அது உள்ளே செல்ல வில்லை. அப்படியே இடுப்பினை அசைத்தான் முத்து. நானும் என் இடுப்பை அசைக்க, அவன் கடப்பாறை இன்ச், பை இன்ச் ஆக உள்ளே வர, என் ஆப்பம் அவன் தடியை உள்ளே வாங்கியது. முத்து கடப்பாற உள்ளே செல்ல செல்ல எனக்கு இதமாக இருந்தது. அவள் தன் இரு காலையும் அகட்டி உட்கார, முத்து பூல் என் காட்டு பகுதியினுள் சென்று மறைந்து விட்டது.

"முத்து, அப்படியே இதை கொஞ்சம் கசக்கு" என்று என் மாரை காண்பித்தேன். என் மாரை பிடித்துக் கொண்டு சப்பி விட்டான். மெல்ல, என் மாரை அழுத்த ஆரம்பித்தான். மெத்தென்று ஸ்பான்ஞ்ச் போல இருந்த மாரை, முத்து அழுத்த அழுத்த எனக்கு இன்பமாக இருந்தது. வேகமாக என் இடுப்பை ஆட்டிக் கொண்டு இருந்தேன்.

"வலிக்குது மாப்ளே, ஆனால் சுகமா இருக்கு. நிதானமா கசக்கு. இப்படியா கசக்கறது. விட்டா கழட்டிடுவீங்க போலிருக்கு" என்று சிணுங்கினேன்.

"அத்தே. உங்க காம்பு. என்னமா இருக்கு. சுண்டு விரல் அளவில் தடித்து இருக்கு. இதை கடிக்கபோறேன்" என்று சொல்லி காம்பின் மேல் வாயை வைத்து முத்து கடித்தான். முத்து கடிக்க, கடிக்க நான் முத்துவோடு என்னை அழுத்திக் கொண்டேன். என் ஆப்பத்தில் மதனநீர் கசிய, முத்து தடி முழுவதும் பிசு, பிசுவென்று இருந்தது. நான் வெறியுடன் இடுப்பை அசைக்க அங்கே சலக், சலக் என்று சத்தம் மட்டும் கேட்டுக் கொண்டே இருந்தது. நான் நன்றாக என் காலை விரித்துக் கொண்டேன். என் ஆப்பம் வாயை பிளந்து கொண்டது. அதில் ஆப்பு அடிப்பதை போல முத்து குத்தி எடுத்தான். நான் தூக்கி கொடுக்க, குத்திக்கிட்டே இருந்தான். காமம் கரை புரண்டோட வெகுவேகமாக முத்து என் மேல் வேகமாக இயங்கினான். முத்து வேகத்துக்கு ஈடுகொடுக்கமுடியாமல் இரண்டு முறை உணர்ச்சி வசமெய்தினாலும் தொடர்ந்து இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் முத்துவை ஆச்சரியமாகப் பார்த்தேன் நான்.

"இந்த குத்து போதுமா அத்தே. இன்னும் கொஞ்சம் வேணுமா?" என்றான் முத்து.

"போதும். தாங்காதுடா வேணாம்டா" என்று நான் புலம்பினாலும், அந்த புலம்பல் அவனுக்கு மேலும் ஆசையை கிளப்ப, அவன் இன்னும் வேகமாகச் செய்ய ஆரம்பித்தான். அந்த வேகத்துக்கு இன்னும் இரு தடவைகள் நான் உணர்ச்சி வசம் எய்த, அவன் தன் விந்தை என்னுள் விட்டு அப்படியே என்னுள் ஐக்கியமானான். இந்த மன்மத ஆட்டத்தில், நாங்கள் இருவரும் வேர்வையால் நனைந்தோம்.

"இது போன ஜென்ம பந்தம் முத்து" என்று அரற்ற ஆரம்பித்தேன்.

"ஆமாம் அத்தை. நான் இப்படியே ஒரு மாசம் வைச்சிருக்கேன். அப்புறம் உங்க ஆசீர்வாதத்தோடு, பூங்கொடியை தொடறேன்" என்ற முத்துவை நான் ஆசையாக பார்த்தேன். முத்து அயர்ந்து போய் என் மீது குப்புறக் கிடந்தான்.

ஒரு மாசம், மூணு மாசமாச்சு.

"என்ன அத்தை, என்னை இப்படி ஏமாத்திட்டீங்களே?" என்றான் முத்து.

"நான் ஒன்னும் ஏமாத்தல முத்து. நீ விபூதி போட்டதும் என் பாவாடை தூக்கிச்சு. ஆனால், அது விபூதியால இல்ல. அது கரப்பான் பூச்சியால நான் தூக்கினேன். சரி, எங்கே மச்சம்னு கேட்டியா? அதுவும் கேக்கல. நானே ஒரு கறுப்பு பொட்டை வைச்சிட்டு மச்சம்னு சொன்னதை நம்பிட்டே. மூணு மாசமா, போடறீயே ஒழிய, அந்த மச்சம் உண்மையா, பொய்யான்னு கண்டுபிடிக்கல நீங்க" என்றேன் நான் சிரித்துக் கொண்டே.

"நீங்க உண்மையை சொல்லி இருக்கலாம்ல" என்றான் முத்து.

"சொல்லலாம்னு நினைச்சேன் முத்து. ஆனா, உன் மேல எனக்கும் ஆசை வந்துடுச்சி. அதுதான் சொல்லல, சரி, இனிமே விபூதியை எவ வீட்டு முன்னால போடலாம்னு யோசிக்காதே. நேரா உன் பெண்டாட்டிகிட்டே போ" என்றதும் முத்து சரி என்று தலையாட்டிக் கொண்டே போனான்.

ஒரு மாதம் கழித்து.

"அத்தே, எப்படி பூங்கொடிக்கு கர்ப்பம் உருவாச்சி. அப்ப தோஷம் எல்லாம் பொய்யா?" என்றான் முத்து.

"எப்ப, எல்லா பொம்பளைங்களையும் விட பெண்டாட்டி முக்கியம்னு போனயோ, அப்பவே தோஷம் போயிடிச்சி. கருத்தா பண்ணதாலே இப்ப பூங்கொடியும் முழுவாம இருக்கா" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.

"நீ ஏம்மா ஏமாத்திட்டே" என்றாள் பூங்கொடி தயங்கிக் கொண்டே.

"அடியே மச்சத்தை வைச்சி ஏமாத்தனது உண்மைதான். ஆனா, இப்ப நானும் முழுவாம இருக்கேண்டி. நாம ரெண்டு பேரும் இவனுக்கு குழந்தை பெத்து போடப் போறோம்" என்று சொன்னதும் முத்துவும், பூங்கொடியும் அதிர்ந்து போனார்கள்.

"எது எப்படியோ, இனிமே ஊர்க்கார பசங்க ஒன்னும் புறம் பேச மாட்டாங்க. ஏன்னா, என் விதை இப்ப ரெண்டு பொண்ணுங்ககிட்டே வளருது" என்று முத்து வயலுக்கு கிளம்ப, நானும், என் மகளும் சந்தோஷமாக கட்டிக் கொண்டோம்"

"அம்மா, இதில் இருந்து என்ன தெரியுது" என்றாள் பூங்கொடி.

"கருத்தா பண்ணா, எல்லாம் நல்லா முடியும்டி, இந்த தோஷம், விபூதி எல்லாம் அப்புறம் தான்" என்று சொல்லி சிரிக்க, பூங்கொடி சிரித்துக் கொண்டே என்னை கட்டி பிடித்தாள்.

முற்றும் மௌனி