வெவரமான மாமியார்

வாடி வதங்கிய மல்லிகை போல வதங்கி, குடிசையில் இருக்கும் என் மருமகள் வள்ளியை பார்த்தேன். குடிசைக்கு நடுவே உள்ள கட்டிலில் படுத்துக் கொண்டு இருந்தாள். என் மருமவ பேரு வள்ளி. வயசு 21. கிராமத்து கட்டை. பக்கத்தில் எங்க கிராமத்து மருத்துவச்சி இருந்தா. என்னை பார்த்ததும் எழுந்து குடிசைக்கு வெளியே போனா. போகும்போது.

"நல்லா புத்தி சொல்லு பொன்னி, ஆயிரந்தான் இருந்தாலும், அரளி விதையை நசுக்கி குடிக்கலமா. பஞ்சாயத்தில் ஆயிரம் சொல்வாங்க. அதுக்காக இப்படியா" என்று கோவமாக சொல்லி வெளியே போனாள்.

"அத்தே, நான் ரொம்ப மோசம் அத்தே. பஞ்சாயத்தில் நம்ம குடும்ப மானத்தை சந்திக்கு ஏத்திட்டேன். தனியா இருக்கும்போது, நான் பக்கத்து வீட்டு முத்துசாமி. சாமி. கூட படுத்து இருக்க கூடாது" என்று இழுத்தாள் என் மருமவ பொன்னி.

"ஏன், ஓழ் வாங்கனயா? நீ உன் குண்டியை அவன்கிட்டே கிட்டே கொண்டு போய் காட்டி இருப்பே. அதான் பிரிச்சி மேஞ்சிட்டான்" என்று கொல்லென்று சிரித்தேன். மருமவ வள்ளி அதை எதிர்பார்க்கவில்லை. என்னெ ஆச்சரியமா பார்த்தா. பதிலுக்கு.

"அத்தே, உங்களுக்கு கோபம் இல்லையா?" என்று இழுத்தாள் மருமகள்.

"ஏண்டி, நீ சின்ன பொண்ணு. உனக்கு ஆசா பாசம் எல்லாம் இருக்காதா? என்ன பண்றது. என் பையன் ரொம்ப வெள்ளந்தி. அதான் முத்துசாமி கூட நீ படுக்க போயிட்டே. என்னெ, கையும் களவுமா மாட்டிகிட்டே. அதான் வெவகாரமா போச்சு. என் பையனே அதை பாத்துட்டான். கிறுக்கு பைய, இதை பஞ்சாயத்துல சொல்வானா. சிரிப்பா சிரிச்சிட்டாங்க" என்றேன். நான் பச்சையாக பேசியதை கேட்டு, என் மருமகள் அதிர்ந்து போனாள்.

"அத்தே" என்று இழுத்தாள்.

"அடியே, இதுக்கா மருந்து சாப்பிட்டே. அதான் சொன்னானே. என் பையன் ஓழக்கு என்ன சொன்னான். முத்துசாமி உனக்கு உயிர் கொடுத்துக்குனு இருந்தானாம்" என்று நான் சொல்லி சிரிக்க, அவளும் கொல்லென்று சிரிக்க ஆரம்பித்தாள்.

"ஆமாண்டி. இப்படித்தேன். இப்படிதான், இவன் என்னை ஏடா கூடமா பார்த்த போதெல்லாம், எனக்கு உயிர் கொடுக்காங்கன்னு சொல்லி சமாளிச்சேன். கிறுக்கு பைய புள்ள. அதையே நம்பிட்டான். இப்ப அந்த வெள்ளந்தித்தனம் உன்னை காப்பாத்தி இருக்கு" என்று சொல்லி சிரித்தேன். அவளும் சிரித்தாள்.

"அப்ப நிறைய பேரு ஒங்களுக்கு உயிர் கொடுத்து இருக்காங்களா அத்தே" என்று கொக்கி போட்டாள் என் மருமவ.

"உயிர் கொடுத்துக்குனு இருக்கான்னு முதல்ல சொன்னதே, ஒன் புருஷன் அப்பன் லூஸுதான். அதைதான், நான் என் பிள்ளைக்கு சொல்லி வளர்த்தேன். என்ன கேட்டே. ரொம்ப பேரா. இல்லைடி கண்ணே. நம்ம சாமியாருக்குதான் நான் முந்தானை விரிச்சேன். கெட்டிகாரன்" என்று சொல்லி கொல்லென்று சிரித்தேன். அந்த காட்சி என் மனக்கண் முன்னால் வந்தது.

****

இரவு 10 மணி.

"ஏங்க, அவரு வந்துடபோறாரு" என்று சிணுங்கினேன்.

"எவருங்கோ அவரு. ராத்திரி 10 மணிக்கு பொண்டாட்டியை பாக்காம ஊரு சுத்தறவன்" என்று என்னை தன் மேல் போட்டுக் கொண்டார் சாமியார் சோமு.

"அதான், நீங்க என்ன சுத்து, சுத்துன்னு சுத்தறீங்களே" என்று சிரித்தேன்.

"அட கூறு கெட்டவளே. குழந்தை இல்லாத ஒனக்கு, குழந்தை பாக்கியம் கொடுத்தவனே நாந்தாண்டி. அது வறைக்கும் என்ன, அரச மரத்தைதானே சுத்திட்டுதானே இருந்த. சுத்து சுத்துன்னு சுத்தலடி. இந்த சூத்துக்காத்தான் சுத்தறேன்" என்றான் சாமியார்,

"பேச்ச பாரு. பேருக்குதான் சாமியார். ஊரெல்லாம் வைப்பாட்டி" என்று சொல்லி சிரித்தேன்.

"இப்ப நீ மட்டுந்தாண்டி" என்று சொல்லிக் கொண்டே, என் மார்பை அழுத்தி சப்பிக் கொண்டு இருந்தான். நான் ஜக்கெட்டை கழட்ட, என் முலைகளை சப்பிச் சப்பிச் ஜவ்வு போல இழுத்து உறிஞ்சினான். அவன் இழுத்த வேகத்தை பார்க்க எனக்கே ஒரு மாதிரி ஆனது. ஒரு கையால் சப்பிக் கொண்டே இன்னொரு கையால் சூத்தை அழுத்திப் பிசைந்துக் கொண்டு இருந்தான்.

"இவ்வளவு வேகமா" என்று மனதுக்குள்ளே அவனை புகழ்ந்துக் கொண்டு இருந்தேன்.

"இல்லையா பின்னே. முழுசா ரெண்டு நாளாச்சே" என்று என் கழுத்தை தூக்கி நாக்கால் துழாவினான். என்னை நகர விடாமல் அவளை பிசைந்துக் கொண்டு இருந்தான்.

"விடுங்க அவரு வருவாரு. விடுங்க. உங்க கூட தொந்தரவா போச்சி. அவரு வர நேரம்" என்று நான் முனக ஆரம்பித்தேன்.

"ஏண்டி அவன் வந்தா என்ன. வரட்டும். அவன் முன்னாலே பண்றேன்" என்று சொல்லி சிரித்தான் சாமியார் சோமு.

"ச்சீய். வெக்கங்கெட்ட மனுஷா" என்று சொல்ல, அப்போது குடிசை கதவு தட்டப்பட்டது.

"ஐயோ மட்டிக்கிட்டோம்" என்று குரல் கொடுத்தேன். வேறு வழியில்லை. குடிசை கதவு ஓட்டை வழியா பாத்தா, அங்கே மாரி. என் புருஷன். பீடி பிடித்துக் கொண்டு உக்கந்துக்குனு இருந்தான். மேலே சாமியார் இருந்ததால், உடனே எழுந்துக்க முடியவில்லை. ஆனால் குடிசை கதவை மாரி தட்டிக் கொண்டு இருந்ததால், வேறு வழியில்லாமல், சாமியாரை தள்ளி விட்டு, மார்பகத்தை ஜாக்கெட்டுக்குள் தள்ளிக் கொண்டு வந்து குடிசை கதவை திறந்தேன். வேறு வழியில்லை. நல்லா மாட்டிக்கிட்டேன் என்று பயந்துக் கொண்டே கதவை திறந்தேன். அங்கே, மாரி பீடி பிடித்துக் கொண்டு நின்றுக் கொண்டு இருந்தான்.

"ஓ. நீங்களா, வேற யாரோன்னு நினைச்சேன்" என்று வரவேற்றேன்.

"வேற எவன் வருவான்னு நினைச்ச" என்று நக்கலாக சிரித்துக் கொண்டே, மாரி உள்ளே வந்தான். உள்ளே கும்மிருட்டு. வந்தவன் கண்ணு இருட்டுக்கு முதலில் பழகவில்லை. லேசாக, அவன் கண்கள் இருட்டுக்கு பழக்கமானது. அங்கே நின்ற சாமியாரை பார்த்தான். உடனே, கும்புடு போட்டான். பிறகு என்னை பார்த்தான். நான் சேலை இன்றி நின்றுக் கொண்டேன். ஒரு கணம், வசமாக மாட்டிக் கொண்டேன் என்று நினைத்து விட்டேன்.

"என்னங்க பாக்கறீங்க?" என்றேன். என் குரலில் நடுக்கம்.

"சாமியார் எனக்கு உசுரு கொடுக்கறாருன்ன்" சொல்லிகிட்டே சமாளித்தேன்.

"என்னது. உசுரா, அப்படின்னா" என்றான் மாரி. சாமியார் சோமு அபாரமாக சமாளித்தான்.

"ஆமா மாரி. உன் பொண்டாட்டியை பூரான் புடுங்கிடுச்சு. நம்ம கிராமத்து பூரானை பத்தி ஒனக்கு தெரியுமே? எல்லாம் வெசம். கடிச்ச உடனே எனக்கு தகவல் சொல்லி அனுப்பினா. அதுதான் வந்தேன். சிகிச்சை இன்னும் ஆரம்பிக்கல, அதுக்குள்ள நீ வந்துட்ட" என்று எழுந்தார்.

"ஐயோ சாமி. மன்னிச்சுடுங்க. நேரம் காலம் தெரியாம வந்துட்டேன்" என்று மாரி சொன்னவுடன் சாமியார் முகத்தில் சிரிப்பு. நான் இன்னும் புடவை கட்டாமல் நின்றுக் கொண்டு இருந்தேன். நானும் சமாளித்தேன்.

"நீங்க ஏங்க உள்ள வந்தீங்க, எனக்கு வெக்கமா இருக்கு" என்றேன்.

"அது சரி. நீ ஏன் இப்படி நிக்கறே?" என்றான் மாரி.

"பூரான் கடிச்சிடுச்சி. அதான் பதறி போய் சாமியாரை கூப்பிட்டேன். நீங்க எங்க போனீங்க. சாமியாரு இல்லேன்னா நான் அம்புட்டுதான். ஐயோ வலிக்குதே" என்று சோக கீதம் பாடினேன்.

"மாரி. இது பார்த்தீயா பாஷணம். இது ரொம்ப விஷேஷம். இதை இவ உடம்பு முழுசா தேய்க்கனும். இல்லைன்னா இவ உயிருக்கு ஆபத்து" என்று சாமியார் சிரித்துக் கொண்டே, கையில் இருந்த பாஷாணத்தை எடுத்தான். அவன் கிட்டேயா, இதுக்கெல்லாம் பஞ்சம்.

"அப்ப ஏன் நிக்கறீங்க. சீக்கிரம் தேய்ங்க" என்றான்.

"அது வந்து மாரி. அதுக்கு இவ நிர்வாணம் ஆகனும். பாஷானம் விஷம். இதை நாந்தான் பக்குவமா தேய்க்கனும். நிர்வாணமா ஆக கூச்சப்படறா?" என்று சாமியார் இழுத்தார்.

"ஆபத்துக்கு பாவமில்லை பொன்னி. சாமி நீங்க கவலைப்படாதீங்க" என்றான் மாரி.

"ஐயோ வெக்கமா இருக்கு" என்றேன் மனதுக்குள் சிரித்துக் கொண்டே.

"ஆபத்துக்கு பாவமில்லே பொன்னி" என்று சொல்லிக் கொண்டே சாமியார் மாரி முன்னாலே, என் ஜாக்கெட்டை கழட்டினார். ஜாக்கெட்டை கழட்டியதும், உள்ளே இருந்து முயல் குட்டி போல மார்பகங்கள் வெளியே வந்து விழுந்தது. கையில் இருந்த பாஷணத்தை மெல்ல என் உடல் முழுதும் தேய்த்தார். மாரி முன்னால் தேய்த்தது, எனக்கு மேலும் போதையை கொடுத்தது. மாரி வெவகாரம் புரியாமல்

"சாமி, நல்லா அழுத்தி தேய்ங்க" என்றான்.

"அவருதான் சொல்லிட்டாரே. நல்லா அழுத்தி தேய்ங்க" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே. சாமியார் சிரித்துக் கொண்டே என் இரு முலைகளையும் தேய்த்தான். என் முலை காம்பில் அவர் விரல்கள் விளையாடியது. இரு முலைகளில் இருந்தும் பால் கொட்டியது.

"ஐயோ, பாஷாணம் கூட பால் கலக்ககூடாது" என்றார் சாமியார் சிரித்துக் கொண்டே.

"ஐயோ சாமி. இப்ப என்ன பண்றது" என்றான் மாரி.

"நீ சொன்னா, நான் பாலை குடிக்கறேன்" என்றார் சாமியார். நான் மனதுக்குள் சிரிக்க ஆரம்பித்தேன்.

"நல்லதா போச்சு சாமி. அப்படியே செய்யுங்க" என்றான் மாரி. சாமியார், மாரி முன்னாலே என் மார்பு காம்பில் வாயை பதித்தான். குழந்தை போல முலைக்காம்பை சப்ப ஆரம்பித்தாரன். பத்து நிமிசம் அப்படியே போச்சு.

"ஏங்க, எவ்வளவு நேரம்தான் சப்பிட்டு இருக்க போறீங்க" என்று கிசுகிசுத்தேன். இன்னமும், மாரி அங்கேயே நின்றுக் கொண்டு இருந்தான். மாரியை பாத்து சொன்னேன்.

"ஏங்க, எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியல. எனக்கு உயிர் கொடுக்கனுங்க."

"நான் என்ன பண்றது அதுக்கு" என்றான் பதவிசாக மாரி.

"அது என் சாமான்லதான் கொடுக்கனும். அப்படி கொடுக்கனும்னா அரை மணி நேரம் தேவைப்படும், சாமியை உசுரு கொடுக்க சொல்லுங்க" என்றேன்.

"எப்படி கொடுப்பீங்க சாமி" என்றான் மாரி.

"அது எப்படி சொல்றது மாரி. நீ குடிசைக்கு வெளியே போ. பத்து நிமிசம் கழிச்சு வா" என்று சாமியார் கோமு சொல்ல, மாரி வெளியே சென்றான். நான் பெருமூச்சு விட்டுக் கொண்டேன். மாரி, வெளியே போனதும் நாங்கள் சிரிக்க ஆரம்பித்தோம். கழட்டப்பட்ட பாவாடையை விட்டு விட்டு, வேட்டை நெகிழ்ந்த சாமியாரை இழுத்து என் மேல் போட்டுக் கொண்டேன். என்னை கட்டி தழுவி முத்தமிட்டான். அவன் அழுத்திய வேகத்தில் என் மார்பு ஜாக்கெட் உள்ளே நசுங்கியது. தட்டியின் இடுக்கில் மாரி சிரித்துக் கொண்டே அங்கே இருந்த வைக்கோல் கட்டுக்கு மேல் அமர்ந்துக் கொண்டதை பார்த்ததும் எனக்கு சிரிப்பு வந்தது. இன்னமும், அவன் மேல் மாடிக்கு என்ன நடக்குது என்றே தெரியவில்லை.

"லூஸு பையன், பெண்டாட்டியை ஒருத்தன் அவன் கண்ணுக்கு முன்னாலே தள்ளிட்டு போறான், சிரிக்கறான் பாரு" என்று சோமு என்னை பார்த்து சொன்னான்.

"அதுவும் நல்லதுக்குதானே" என்றேன் நான் மெல்ல சிரித்துக் கொண்டே.

"அதுவும் நல்லதுக்குதான்" என்று சொல்லிக் கொண்டே என்னை கட்டி அணைத்தான் சோமு. மெல்ல அவன் உதடுகள் என் முகம், கன்னம், உதடுகள் என்று அலைந்தது. இறுக்க பிடித்து முத்தமிட்டான்.

"சீக்கிரம் ஓழுங்க" என்றேன். மெல்ல, அவன் சாமான் என்னுள் புகுந்தது. ஏற்கனவே ஏராளமான மதன நீர் இருந்ததால், என் புண்டை லூஸாக இருக்கவே, அவன் சாமான் கத்தி போல உள்ளே கிழித்துக் கொண்டு போனது. மெல்ல, தன் இடுப்பை அசைத்து உள்ளே அவன் கடப்பாரையை உள்ளே தள்ளினான். உள்ளே போனதும், நான் நன்றாக காலை அகட்டி வைத்துக் கொண்டேன். வேகமாக, இழுத்து, இழுத்து அடித்தான். மெல்ல, அவன் சாமான் உள்ளே போனது. நான் லேசாக, அவன் ஆவேச தாக்குதலில் திணறி போனேன்.

"என்னடி" என்றான்.

"பிள்ளை தாய்ச்சி உடம்பு இல்லே. அதான்" என்று முனகினேன். நான் சொன்னதை கேட்டு, அவன் முகத்தில் இருந்த சிரிப்பு இன்னும் அதிகமானது. மெல்ல என்னை உயர்த்தி, தன் சாமானை உள்ளுக்குள் தள்ளினான். என் சாமான் மன்மத நீரை அருவி போல சுரந்தது. மீண்டும், பழைய எண்ணம் எல்லாம் வந்தது மீண்டும். நான் காலை குறுக்கினேன்.

"ஏய். என்னடி குறுக்கறே" என்றான்.

"வாயை மூடுடா மச்சான். வேகமா ஒழு" என்றேன். எவ்வளவு நேரம் தான் என்னை நிற்க வைத்துக் கொண்டு இருப்பான். என்னை குடிசை தரையின் மீது சாய்த்தான். மெல்ல, தன் பூலை உள்ளே வைத்து இழுத்து அடித்ததில், என் மார்பகங்கள் பாலை சிந்தியது. அவன் ஒவ்வொரு குத்துக்கும் பால் வெளியே பீய்ச்சி அடித்தது. குளிக்கும் அறையில் இருந்த தண்ணீரோடு, இந்த பாலும் கலந்து தரையே ஏறக்குறைய பால் மணம் மணத்தது.

"எவ்வளவு குத்தினாலும் தாங்கறீடி" என்று சொல்லிக் கொண்டே குத்திக் கொண்டு இருந்தான்.

"சரி, தண்ணிய உள்ள விட்டுடாதீங்க" என்றேன்.

"ஏன்?" என்றான் செல்லா.

"இப்பதான் குழந்தை பெத்துருக்கேன்" என்றேன்.

"அதனாலென்ன, மறுபடியும் ஒன்னு பெத்துக்கோ" என்று அவன் விந்து விட்டான். அவன் விந்து என் பொந்தை நிரப்பியது. அப்போது மாரி உள்ளே வந்தான்.

"என்ன பண்றீங்க?" என்று உள்ளே வந்தான் மாரி.

"ஏன் சீக்கிரம் வந்தீங்க. இப்பதான் எனக்கு உயிர் கொடுத்து முடிச்சார். இன்னும் கொஞ்சம் இருங்கோ. முழுசுமா உயிர் கொடுக்கட்டும்" என்று சொல்லி முடிக்கும்போதே, சோமு தன் கெட்டி விந்தை முழுதுமாக உள்ளே விட்டான். மாரி கண்ணு முன்னாலே நாலு இடி இடித்தார். விந்து என் தொடை வழியாக வழிய ஆரம்பித்தது.

"என்னது இது. பால் போல இருக்கு" என்று வழிந்த விந்தை எடுத்து முகர்ந்து பார்த்தான்.

"டேய், டேய் என்னடா பண்றே" என்று சோமு அலற ஆரம்பித்தான். அதற்குள் மாரி, அந்த விந்தை முகர்ந்து பார்த்தான்.

"கவிச்சி மாதிரி வாடை" என்றான் மாரி வெள்ளந்தியாக. சோமு எழுந்துக்கவே, நானும் எழுந்தேன். என் சாமானில் இருந்து கெட்டியாக சாமியார் விந்து குபுக்கென்று வெளியே வந்து கொட்டியது. கொட்டிய விந்தை மாரி கண் கொள்ளாமல் பார்த்தான்.

"என்னது இது?" என்றான் வெள்ளந்தியாக.

"இதுங்களா. சாமியார் மூலிகை பாஷணம். உயிர் கொடுக்கனும் இல்லே. அதான்" என்று சொல்ல மாரி தலையாட்டினான்.

***

"அத்தே, நீங்க இவளோ கைகாரியா இருந்து இருப்பீங்கன்னு நினைக்கல" என்றாள் வள்ளி சந்தோஷமாக.

"ஆமாண்டி, சமாளிக்கணும். ஓழில் மாட்டிக்கிட்டோம்னு மருந்து சாப்பிடறத்து எல்லாம் தப்பு. நான் சொன்னதில் இருந்து என்ன தெரியுது" என்றேன்.

"தப்பு பண்ணலாம். ஆனா, மாட்டிக்க கூடாதுன்ன்" என்றாள் வள்ளி கிறக்கமாக.

"அடியே, நான் அப்படி சொல்ல வில்லி இல்லைடி. நான் என்ன சொல்ல வரத்துன்னா, குழந்தைங்க எசகு பிசகா பாத்துட்டா, இப்படி எல்லாம் வில்லங்கமாக சொல்லிக்குடுக்க கூடாதுன்ன்" என்று சொல்ல, வள்ளியும் கூட சேர்ந்து சிரிக்க ஆரம்பித்தாள்.

"ஆமா சாமியார் மாமா அப்புறம் என்ன ஆனார்" என்றாள் வள்ளி.

"என் புருசன் மாரியை உண்மையிலே அப்புறம் பூரான் புடுங்கிடுச்சி. அப்புறம் சாமியார்கிட்டே போயி அன்னிக்கி பொன்னிக்கு கொடுத்த மாதிரி உயிர் கொடுங்க, , கொடுங்கன்னு சொன்ன போது அலறிகிட்டு கிராமத்தை காலி பண்ணவர் தான். இன்னும் திரும்பல" என்று சொல்லி நான் சிரிக்க, வள்ளியும் சிரிக்க ஆரம்பித்தாள்.

முற்றும்