நரேந்திரன் தந்த வரம்

ஜெயராஜ்

அவன் எங்கிருந்து வந்தான் என்று யாருக்கும் தெரியவில்லை. ஆனால் அந்த அழகான வாலிபன் கோயில் பிரகாரத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டு நல்ல குரலில் திருப்புகழ் பாடியபோது அதை ரசிக்க அங்கே பக்தர் கூட்டம் கூடிவிட்டது. அப்படித்தான் அந்த ஊரில் நரேந்திரனின் ஆன்மீகப் பயணம் துவங்கியது. குரலில் அவ்வளவு கம்பீரம். உருவத்தில் அவ்வளவு வசீகரம்.

அவனைப் பார்த்தால் வயது இருபதுக்கு மேல் இருக்கும் என்று தோன்றவில்லை. சுருட்டை முடியை அலட்சியமாக வாரி விட்டிருந்தான். வெள்ளை வேட்டியும் அரைக்கை சட்டையும்தான் உடை.

அடர்ந்த புருவத்தின் கீழ் ஒளிர்ந்த கண்களில் அவன் ஏதோ ஒரு காந்த சக்தி இருந்தது. அதனால்தான் கல் மனசுடைய அந்த கோயில் தர்மகர்த்தாக்கள்கூட முதல் முறை அவன் பாடிய பிறகு அவனை வார வழிபாட்டில் ஆன்மீகச் சொற்பொழிவு செய்யக் கூப்பிட்டார்கள். ஆனால் அடக்கமாகத் தணிந்த குரலில் மலையாளம் கலந்த தமிழில் பதிலளித்தவன், அதற்குத் தயங்கினான்.

"சாரே. எனிக்கி அது பாடில்லா. நான் அதுக்கல்லாம் தகுதி இல்லாதவன். ஏதோ கொஞ்சம் சங்கீத ஞானம். சின்ன வயசில என்ட அச்சன் என்னை படிக்க வெச்ச ஆன்மீகப் புத்தகங்கள்தான் எனக்கு அறியும். நான் ஒண்ணும் சாமியாரும் இல்ல குருவும் இல்ல. எல்லாருக்கும் உபதேசம் பண்ண எனக்கு எந்த ஒரு ஞானமும் கிடையாது" என்று அவன் சொன்னததைக் கேட்டதும் அவர்களுக்கு அவன் மீது மதிப்பு அதிகமாகிவிட்டது.

அப்படித்தான் அந்த முருகன் கோவலில் அவன் பிரபலமானான். அதற்கு பிறகு அவன் சொற்பொழிவு கேட்க இளம் வயசுப் பிள்ளைகள் கூட்டம கூட ஆரம்பித்தனர். அவன் பெயரை நரேன்ஜி என்று மாற்றியதும் அவன் ரசிகர்கள்தான்.

அவனக்கு வந்த கூட்டத்தில் பெண்கள் அதிகம். அதுவும் வயசுப் பெண்கள். அவன் அழகை ரசித்து, "அவரைப் பாருடி நம்ம கமல் மாதிரி இல்லை, அஜீத் மாதிரி இல்லை?" என்று சினிமா நடிகர்களோடு ஒப்பிட்டார்கள்.

அவர்களில் சில இளசுகள், கனவில் அவனுடன் தாங்கள் அனுபவித்த படுக்கை அறை அனுபவங்களை வெட்கமில்லாமல் தோழிகளிடம் வர்ணனித்தார்கள். சில பெண்கள் அவனுக்கு லவ் லெட்டர் கொடுத்தார்கள். அதை எல்லாம் அவன் லட்சியம் செய்ததாகத் தெரியவில்லை.

அவனை அடிக்கடி வெளியூருக்கும் சொற்பொழிவுக்காக கூப்பிட்டார்கள். அவன் அதற்காகக் கொடுக்கப்பட்ட பணம் மற்றும் பரிசுகளை அப்படியே கோயிலுக்குக் கொடுத்து விடுவான். அதனால் கோவில் நிர்வாகமே அவனுடைய சொந்த செலவுகளைக் கவனித்துக் கொண்டது. பக்தர்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனிடம் தங்களது சொந்த பிரச்சினைகளுக்கு ஆலோசனை கேட்க ஆரம்பித்தார்கள்.

இந்த விளைவகள் எல்லாம் நரேனுக்கு முதலில் சங்கடமாயிருந்தாலும் ஏதோ தனக்குத் தோன்றியதை புராண சம்பவங்களில் மேற்கோள் காட்டி மனதில் பாரத்துடன் வந்தவர்களுக்கு ஆலோசனை கூறினான். அது நன்மை விளைவிக்கும் அருள்வாக்கு என பலர் நம்பினார்கள்.

பலனடைந்த பலர் அவனை வீட்டுக்கு அழைத்துப் பாத பூஜை போட்டு விருந்து படைத்து உபசரித்ததை அவன் எப்போதுமே எளிமையுடன் ஏற்றுக் கொண்டான். பணம் பொருள் அன்பளித்தால் அதை அவர்கள் மூலமாகவே கோவிலுக்கு அனுப்பிவிடுவான்.

அப்படிப்பட்ட பக்தர் கூட்டத்தில் சரவணன் மிகவும் முக்கியமான புள்ளி. அவர் பெரிய மொத்த வியாபாரி. கோயில் தர்மகர்த்தா. முருகனுக்கு தங்க வேல் செய்து போட்டவர். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக அந்த மாவட்ட அரசியல்வாதிகளுக்கு வேண்டப்பட்டவர்.

அவர்தான் நரேந்திரனை கோவிலில் சொற்பொழிவுக்கு அனுமதிக்கும் முன்பு, முன்னெச்சரிக்கையாக அவன் சொந்த ஊரான குமாரபுரத்தில் (பாலக்காட்டின் ஒரு பகுதி) அவனுடைய குடும்பத்தைப் பற்றிய கடந்தகால விவரங்களைச் சேகரித்தார்.

அவன் நல்ல குடும்பத்தில் பிறந்தவன். அப்பா மலையாளி; நம்பியார். அம்மா தமிழ் பெண். அப்படிப் பட்ட கலந்த குடும்பப் பின்னணி. இளம் வயதில் அவன் குடும்பத்தில் இருந்த அனைவரும் ஒரு கார் விபத்தில் செத்துப் போக, மாமாவின் ஆதரவுடன் கோவையில் படித்தான்.

ஆனால் மனம் ஆன்மீகத்தை நாட, டிகிரி படிப்பைப் பாதியில் விட்டு விட்டு ஊர் ஊராக பயணம் செய்து பல சாமியார்களிடமும், குருமார்களிடமும் ஆன்மீக பாடங்கள் படித்துவிட்டு கடைசியாக அந்தக் கோவிலுக்குக் அவன் வந்ததாக அவருக்குத் தெரியவந்தது.

அதன் பிறகு குமாரபுரம் ஜோசியர் மூலம் நரேந்திரன் ஜாதகத்தை வாங்கி அதையும் படித்தார். நல்ல ஜாதகம். ஆன்மீகமும் பக்தியும் மிகுந்த நல்ல பிறவி என்றும் அவருக்குத் தெரிந்த பிறகு அவனை தனது குரு என்றே கருத ஆரம்பித்தார்.

அதன் பிறகு அவர் தனது வியாபாரம், சொத்து, பாகப்பிரிவினை உள்பட எல்லாப் பிரச்சினைகளுக்கும் அவன் யோசனையைக் கேட்ட பிறகே முடிவெடுத்தார். அவருக்கு ஏற்கனவே பணம் பொருள் புகழ் எதற்கும் குறையில்லை.

அவருடைய அழகான மனைவி மரகதலட்சுமி பதினெட்டு வயசில் கலியாணமாகி வீட்டுக்கு வந்தாள். அவளுக்கு தற்போது முப்பத்தி மூணாவது வயசு எட்டிய பிறகும் பிள்ளை பிறக்கவில்லை.

அது ஒன்றுதான் அவர்கள் இருவருக்கும் வாழ்க்கையில் ஒரு பெரிய குறை. அது இருவருக்கும் மிகுந்த மன உளைச்சலை ஏற்படுத்தியது.

ஒரு நாள் அவர்கள் வீட்டில் நரேனுக்கு விருந்து வைத்தார்கள். அவர்கள் சாப்பிட்டுவிட்டு தனியாக இருந்த போது நரேந்திரனிடம் சரவணன் மனம் விட்டு தனக்கு குழந்தை இல்லாக் குறையைப் பற்றி பேச ஆரம்பித்தார்.

"சாமி, எங்களுக்கு குழந்தை இல்லாத விசயம் உங்களுக்கு நல்லாவே தெரியும். நாங்களும் கும்புடாத கோயில் இல்லை. பண்ணாத தர்மும் இல்லை. இருக்காத விரதமும் இல்லை. பல சோசியருங்களைக் கேட்டுப் புட்டோம். எல்லோரும் சொல்லிட்டாங்க மரகதத்துக்கு புள்ளப் பேரு உண்டு ஆனா உமக்குக் கிடையாதுன்னு. அது எப்படின்னு எனக்கு விளங்கலை."

நரேந்திரன், "ஐயா எனக்கு ஜாதக ஞானமே இல்லை. ஆனால் ஆன்மீகத்தில இதை அவரவர்கள் பூர்வ ஜன்ம கொடுப்பினைன்னு சொல்லுவாங்க.

"நானோ தனி ஆளு, எனக்கு குடும்பமும் இல்லை. அப்படி குடும்பம் வைக்கற யோசனையும் இல்லை, ஆக என்னைக் கேட்டா இதுக்கு மேல நான் என்ன சொல்ல முடியும்? நீங்க டாக்டர் யாரையாவது கேட்கணும்," என்று சொன்னதும் சரவணன் சிரித்தார். :

"நான் பாக்காத டாக்டர் இல்லை சாமி. உங்க கிட்ட சொல்ல என்ன வெக்கம். என் வீரியத்தில உயிர் அணு குறைவாம். அதனால அவ உண்டாக மாட்டான்னுட்டாங்க. மரகதத்துக்கு உண்டாக வேற வழி இருக்கான்னு கேட்டேன்.

"அதுக்கு வெள்ளைக்கார டாக்டர் சொன்னான். 'இன்னொரு ஆம்பிளை உயிர் அணுவை ஆஸ்பத்திரியில மரகதம் பிறப்பு உறுப்புக்கு உள்ளார செலுத்துவாங்களாம். அப்படி சேஞ்சா நூறுல நாப்பது பேருக்கு பிள்ளை பொறக்கலாம்னாங்க."

"ஆனா அதுக்கு மரகதம் ஒப்பவே இல்லை. இது ஆம்பிளையும் பொம்பளையும் பிரைவேட்டா பண்ற விவகாரம் அதை உட்டுப்புட்டு, யாரோ எவனோ, எக்கேடோ கெட்ட ஆம்பிளங்க அணுவை இன்னொரு டாக்டர் மின்னால நான் எப்படி ஏத்திப்பேங்கறா, மேல பேசினா விஷத்தைக் குடிப்பேங்கறா' என்று இழுத்தார்."

'"நான் ஊருக்குப் போனப்போ எங்க குடும்பத்துக்கு மூணு தலைமுறையா யோசனை சொல்ற சோசியர் ஐயாவாண்ட இந்த விஷயத்தைச் சொன்னேன். அவர் சிரிச்சாரு.

"ஐயா, சாதகப்படி உங்க சம்சாரத்துக்கு புத்திர பாக்கியம் உண்டு. நான் ஒரு யோசனை சொன்னா கோபப்படாம கேக்கணும், ரெடியா"ன்னு கேட்டாரு.

"அதுக்கு நான் தலைய ஆட்ட, 'ஐயா, குந்தி ராணிகூட அஞ்சு தேவர்களோட சேர்ந்துதான் பஞ்ச பாண்டவரைப் பெத்தாங்க. ஆகவே நீயும் நல்ல நாளு நல்ல வேளை பார்த்து நல்ல குணமான, திடமான ஆளோட உம் பொண்சாதி சேர்ந்தா கட்டாயம் குழந்தை உண்டாகுமுன்னாரு. எதுக்கும் உங்க ஆத்தா உத்தரவு வாங்கிக்கன்னாரு."

"நானும் வீட்டுக்குப் போயி ஆத்தாவாண்ட விசயத்தைப் புட்டு வெச்சேன். ஆத்தா பொடிய உறிஞ்சிக்கிட்டே என்னை உத்துப்பாத்தா. உனக்கு ஒரு பிள்ளைப் பூச்சிக்குக் கூட பிறப்பு இல்லை. கடைசில நீயும் வேதனைப் படற அவளும் அழுவரா. நான் சோசியர்கிட்ட பேசினபோது அவரு இதையேதான் சொன்னாரு. ஐயா சொன்னது சரின்னு எனக்கு படுது. மரகதம் நல்ல பொண்ணு அதுக்கு அப்படிச் செய்ய மனசு ஒப்பாது. ஆனா நான் ஒரு பேரப்பிள்ளையப் பாத்தூட்டுதான் கண்ணை மூடணும்னு சொன்னா, அவ கேட்டுக்குவா"ன்னு ஆத்தா முடிச்சா."

"எனக்கு ஆத்தா சொன்னதைக் கேட்டு கை காலு ஓடலை. மரகதம் அந்த மாதிரி ஏற்பாட்டுக்கு மொதல்ல ஒத்துக்கலை. அதுக்குப் பிறகு கெஞ்சி கூத்தாடி, ஆத்தா புத்தி சொல்ல அதுவும் இப்போ ஒத்துக்கிச்சு. ஆக நீங்கதான் அவளுக்கு பிள்ளை தானத்துக்கு ஒதவணும்" என்று சரவணன் கையப் பிசிஞ்சாரு.

நரேந்திரனுக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை. "ஐயா இதுக்கு நான் என்ன செய்யணும்?" என்று விழித்தான்.

சரவணனன் பெருமூச்சு விட்டார். "ஐயா மரகதம் நான் கெஞ்சின பிறகுதான் இதுக்கு ஒப்புகிட்டா. ஆனா அவ ஒரு கண்டிசன் போட்டா. அந்த நரேன்ஜி சாமி இதைச் சேஞ்சா அவரு மனசில கல்மிசம் இருக்காது. எனக்கு அவரு மேல நம்பிக்கை உண்டு, அவரு இல்லைன்னா கண்டவனை எங்கூடப் படுக்க விட்டா மனசு ஒப்பாது எனக்குன்னா. நீங்க முடியாதுன்னா என்ன பண்ணுவேன்னு தெரியலை" என்று அவர் சொன்னதும் நரேன் திகைத்தான்.

"ஐயா, என்னை விட்டுடுங்க. எனக்கு பொம்பிளப் பழக்கமே தெரியாது. வயசு இருபத்தி ஒண்ணுதான். பொம்பிள விஷயத்தில அனுபவம் இருக்கிற ஏதாவது நல்ல குடும்பஸ்தராப் பாருங்க. வேற எத்தனையோ நல்லவங்க இருக்காங்க" என்று அவரிடம் கெஞ்சினான்.

அதைக் கேட்டதும் சரவணன் கண்ணில் தண்ணீர் ததும்பியது. ஆனாலும் நரேந்திரன் மனசு நெகிழவில்லை. கண்டிப்பாக முடியாது என்று மறுத்து விட்டான்.

மூன்றாம் நாள் சரவணனின் டிரைவர் நரேனிடம் ஓடிவந்தான். "ஐயா ஆஸ்பிடல் வரச்சொன்னாருங்க. அம்மா ஏதையோ சாப்பிட்டு சாகக்கிடக்காங்க," என்றதும் நரேன் திடுக்கிட்டான்.

ஆஸ்பத்திரி படுக்கையில் கிடந்த மரகதம் ஓய்ந்து களைத்திருந்தாள். சரவணன் அவள் அருகே கவலையுடன் நின்று கொண்டிருந்தார்.

"ஐயா, அவ நீங்க முடியாதுன்னு சொன்னதக் கேட்டதும் இப்படிப் பண்ணிப்பிட்டா. சரியான டயத்தில டாக்டரைக் கூப்பிட்டேன். நான் ஊரில இல்லாதப்போ இப்படிப் பண்ணினா என்ன ஆவறது," என்று சரவணன் அழ ஆரம்பித்தார்.

மரகதம் கண்ணை விழித்து நரேனைப் பார்த்து புன்சிரித்தாள். "சாமி இப்பவாவது என்னைப் பாக்க வந்தீங்களே பொழைச்சுடுவேன். ஆனா எதுக்கு நான் உசிரோட இருக்கணும். புள்ள இல்லாதவன்னு எல்லாரும் ஏசராங்க.." என்று அவளும் அழ ஆரம்பிக்க நரேனை வெளியே போகுமாறு டாக்டர் கூறிவிட்டார்.

அந்தக் கட்டாயத்தில்தான் நரேன் சரவணன் வேண்டுகோளை ஏற்றுக் கொண்டான். சரவணன் பத்து நாள் வியாபார விஷயமாக ஆந்திரா பயணம் செய்ய வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.

அந்த சமயத்தில் மரகதத்தை அவர்களுக்குச் சொந்தமான பலாத் தோட்டத்தில் இருந்த சிறு வீட்டில் தங்க ஏற்பாடு செய்திருந்தார். அவளுடன் துணைக்கு வேலைக்காரப் பெண்ணையும் அனுப்பினார்.

பிறகு சரவணன் நரேனைக் கூப்பிட்டு "சாமி நீங்க எப்போ அவளைப் பார்ப்பீங்க என்ன ஏதுன்னு எனக்கு ஒரு விவரமும் வேணாம். நான் பிசினஸ் விசயமா பத்து நாள் ஊருக்குப் போறேன். அந்த டயத்தில நீங்க அவளுக்கு பிள்ளை வரம் கொடுங்க. உங்க இஸ்டத்துக்கு, நல்ல மனசுக்கு அவளை ஒப்படச்சுட்டுப் போறேன். அதுக்கு மேல ஆண்டவன் விட்ட கட்டளை," என்று கூறிவிட்டு வெளியூர் போய் விட்டார்.

நரேந்திரன் ஒரு சைக்கிளை எடுத்துக் கொண்டு ஏழு மைல் தூரத்தில் இருந்த தோட்டத்திற்கு ஒரு வெள்ளிக்கிழமை போனான். மாலை நேரம் அந்தி வெயிலில் அவன் தோட்டத்தை அடைந்தான். அங்கே மரகதம் தனியாக உட்கார்ந்திருந்தாள். அவனைப் பார்த்ததும் அவள் முகம் மலர்ந்தது. அவன் காலில் விழுந்து வணங்கினாள்.

"என்னங்க தனியா உக்காந்திருக்கீங்க," என்று அவன் கேட்டதும், அவள் சிரித்தாள்.

"சாமி இன்னிக் காலையில ஒரு கனா வந்திச்சு. அதில நான் குளத்தில முழுகிடறேன். நீங்கதான் எனக்குக் கையக் கொடுத்துக் காப்பாத்தரீங்க. அதைப் பார்த்தும் எனக்குத் தோணிச்சு என் சாமி என்னை இன்னிக்கி கைவிடாதுன்னு. அதனால எங்கூட இருந்த கண்ணம்மாவை வீட்டுக்கு அனுப்பிட்டேன்," என்று அவள் உற்சாகத்துடன் பேசினாள்.

"நீங்க என்ன சாமின்னு கூப்பிடாதீங்க. நான் அந்தப் பேருக்கே லாயக்கில்லாதவன்," என்றவனை அவள் உரிமையுடன் உள்ளே அழைத்து உபசரித்தாள். அங்கே வள்ளி தேவானை சமேத சண்முகன் படத்துக்கு முன்னால் நரேன் வணங்கினான்.

அவள் காபி போட்டு பலகாரம் கொடுத்தாள். அப்போதுதான் மரகதத்தை ஓரக்கண்ணால் பார்த்தான் நரேன்.

அதற்கு முன்னால் அவன் மரகதத்தை அவ்வளவு நெருக்கத்தில் பார்த்தில்லை. நாட்டுப் புறப் பெண்ணின் திடமான தேக்கு மரம் மாதிரி உடல் வாகு. குறுகுறுப்பான, வட்டமான முகத்தில் சப்பை மூக்கின் அடியில் குவிந்த உதடுகள். கன்னம் குழியும் சிரிப்பு. அலையான கூந்தல் திரள் வாரி முடிந்து கட்டுக்கு அடங்காமல் தோளில் விழுந்தது. மல்லிகைப் பூ கொண்டையில். நெத்தியில் சந்தனப்பொட்டுக்கு மேலே பெரிய ரத்தச் சிகப்புக் குங்குமம். காதில் சிகப்புக் கல் தோடு, கழுத்தில் அட்டியல்; ரெண்டு வட சங்கிலி சற்று விலகிய தலைப்பின் வழியே தெரிந்த முலைப் பிரிவின் மேலே தொங்கின

அகண்ட பெரிய பள பளவென்ற நாவற்பழக் கண்கள் அவள் முகத்துக்கு பிரகாசத்தை அளித்தன. நடுத்தர உயரம். பார்ப்பவர் யாரும் அவளை இருபத்தி ஐந்து வயசுக்கு மேல் எடை போடமாட்டார்கள். அவள் மாராக்கு விலகி நிற்க அவன் பார்வை ரவிக்கையின் அடியில் தெரிந்த வட்டமான பெரிய பங்கன பள்ளி மாம்பழ சைஸில் சற்று குவிந்த முலைகள் கனமாகச் சரிந்திருந்தன. அவற்றின் காம்புகள் புடவை அடியில் குத்திட்டு நிற்பதும் தெரிந்தது.

"என்னங்க அப்படிப் பாக்கறீங்க, நல்லா இல்லியா நான்?" என்று அவள் கொஞ்சியதும் அவன் முகம் சிவந்தது.

"கிணத்தடில குளிச்சிட்டு வாங்க. சமைக்கிறேன்," என்று அவள் சொன்னபோது அவனுக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை.

கிணத்தடிக்குப் போய் தண்ணீர் சேந்தி ஊற்றிக்கொண்டு குளித்தான். பிறகு அவள் நீட்டிய துண்டால் துடைத்துக் கொண்டு வேட்டியைக் கட்டிக் கொண்டான். அதன் பிறகு பூஜை அறையில் வெற்று உடம்புடன் உட்கார்ந்து திருப்புகழ் ராகத்துடன் அவன் பாடியதை ரசனையோடு மரகதம் கேட்டாள்.

அவன் ஆழ்ந்த பக்தியுடன் கண்ணை மூடிக்கொண்டிருந்தாலும், மரகதத்துக்கு அவனை அப்படியே அணைத்துக் கடித்துத் திங்க வேணும் போல காமப்பசி தாக்கியது வெட்கமாய் இருந்தது.

"ஏதோ எனக்குத் தெரிஞ்ச சைவம் சமச்சிருக்கேன்," என்று அவள் இலையைப் போட்டதும், நீங்களும் உக்காருங்க என்று அவன் வம்பு பிடிக்க அவளும் எதிரே தரையில் உட்கார்ந்து கொண்டு இலையில் பரிமாறினாள்.

காரக்குழம்பு, உருளை பொறியல், ஒரு குவளையில் பருப்புப் பாயசம், பொரித்த அப்பளம். தயிர். எல்லாம் சேர்ந்து சாப்பாடு நல்ல சுவையாய் இருந்தது.

"இன்னிக்கி வெள்ளிக் கிளமை ஆண்டவனுக்கு படையல் வெச்சேன் அதுதான் பாயாசம்," என்று விளக்கியவள் புது உற்சாகத்துடன் தொடர்ந்தாள்.

அவளையும் சாப்பிட உட்காருமாரு அவன் அழைக்க, "உங்களப் பாத்தப்புறம் எனக்கு வேற பசியும் நல்லா வந்திடுச்சு" என்றவள் முகம் சிவக்க உதட்டைக் கடித்துக் கொண்டாள்.

இருவரும் சாப்பிட்டு முடித்ததும் பின் முற்றத்தில் பாயில் உட்கார்ந்தார்கள். அவள் வெற்றிலை பாக்கை சுருட்டி நரேனுக்கு கொடுத்து விட்டு தானும் தின்றாள்.

மெலிந்த குரலில் நரேன் பேச ஆரம்பித்தான். "நீங்க என்ன இப்படி ஒரு இக்கட்டான விசயத்தில மாட்டிப் புட்டீங்க. எனக்கு வயசு இருபத்தி ஒண்ணுதான் ஆவுது. எனக்கு பெண்கள் விசயத்தில இன்னும் அனுபவம் இல்லீங்க. சொல்லப்போனா அவங்க நெருங்கி பேசினாலே எனக்கு பயம். மூணு நாலு பொண்ணுங்க என்னாண்ட லவ் லெட்டர் கொடுத்தப்ப அதை நேர அவுங்க அப்பனுங்க கிட்ட கொடுத்துட்டேன்," என்று அவன் சொன்னதும் அவள் சிரித்தாள்.

"ஐயா, நீங்க மன்மத ராஜா மாதிரி அழகா இருக்கீங்க. அதுதான் வயசுப் பொண்ணுங்க அப்படி புத்தி கெட்டு செய்யுதுங்க. ஆனாலும் கோவிலுக்கு வந்து லவ் லெட்டர் கொடுக்கறது கொஞ்சம் ஓவருங்க.

இந்த காலத்து பொண்ணுங்க இப்போ சின்ன வயசிலேயே எல்லாம் முத்திடுதுங்க. லவ் லெட்டர் கொடுக்குதுங்களா! எல்லாம் சினிமா பாத்துக் கத்துக்குதுங்க.

நான் அதிகம் படிக்காதவ. நாட்டுப்புறம். உங்க மாதிரி நல்லாப் பேச வராது, லெட்டர் போட மாட்டேன் பயப்படாதீங்க"னு சிரிச்சா. அதை நெருக்கத்தில் பார்த்த நரேனுக்கு இடுப்படியில் சூடேறியது.

மரகதம் தொடர்ந்து "எனக்கும் இந்த மாதிரி உங்கள இங்க கூட்டியாந்து இதுன்றதுல இஸ்டமே இல்ல. எங்க மாமியாருதான் சொல்லிச்சு. சாமிக்கு நல்ல குணம் கல்மிசம் இல்லாத மனசு. அவர்தான் உனக்கு உபகாரம் பண்ணணும். அவருக்கு நீ பண்றது ஆண்டவனுக்கு பண்ற சேவைனு நினச்சுக்க. ஆம்பிளயும் பொம்பளயும் மனசு சுத்தத்தோட ஒண்ணா சேர்ந்து ஒரு நல்ல காரியத்துக்காக சேஞ்சா அது தப்பே இல்லடின்னா.

அதுனாலதான் நான் ஒப்புக்கிட்டேன். என் உசிரக் காப்பாத்த நீங்க எங்கூட இப்போ வந்திருக்கீங்க. வேற எனக்கு இன்னும் என்ன ஓணும்?" அவள் குரல் சற்று துக்கத்தில் கனமாயிற்று.

"எம் புருசன விட்டு வேற எந்த ஆம்பிளைக்கும் நான் முந்தானி விரிச்சவ இல்லை. இது ஒரு ஆம்பிள பெம்பிள சேந்து செய்ற விசயம். அதனால வேற யாரையும், சொல்லப் போனா, உங்களைக் கூட நிமிந்து கூட பாக்க தகிரியம் இல்லை. ஆனா இப்படி ஒரு கட்டாயம் நேந்திருக்கு. அதுதான் இப்ப இப்படி," என்று புடவைத் தலைப்பை முறுக்கிக் கண்ணைத் துடைத்துக் கொண்டே பேசினாள்.

"ஐயையோ இதுக்காக கண் கலங்கறீங்க. வேணாங்க. ஆண்டவன் விட்ட வழினு நானே வந்துருக்கேனே"னு நரேன் அவள் கண்ணை புறங்கையால் துடைத்தான்.

அவன் கையைப் பற்றி முத்தமிட்டு நெஞ்சில் வைத்துக் கொண்டவள், "நீங்களானா இதுக்கு அனுபவம் இல்லேங்கறீங்க. அனுபவத்தோடியா எல்லாரும் கல்யாணம் கட்டறாங்க. கேட்டா சிரிப்பாங்க" என்றவள் இடி இடி என்று சிரித்தபோது அவள் கன்னம் குழிந்தது.

அவன் முகம் சிவந்தபோது, அவள் "ஐயோ நெசமாவே நீங்க சின்ன பாப்பாதான்" என்று அவன் தோளில் இடித்தாள்.

"நிசமாவே உங்க கிட்ட ஏதோ ஒரு சக்தி இருக்கு சாமி.

"அந்த அய்யரம்மா மீனாச்சி மாமி, வயசு நால்பதானவ, பூசை கோயிலுன்னு சுத்தரவங்க. ரெண்டு பிள்ளைப் பெத்தவங்க. உங்க பிரசங்கம் கேட்டு என்னாண்ட என்ன சொன்னா தெரியமா? அடியே மரகதம், இந்த சாமியாண்ட என்னாடி அப்படி இருக்கு? அவரைப் பாத்தாலே எனக்கு இடுப்பில புடவை நெகிழுதுங்கறா!" என்று அவள் தொடர்ந்ததும் அவன் வெட்கித்தான்.

"அந்த அம்மாவா? அவுங்க பொண்ணும் எனக்கு லவ் லெட்டர் போட்டதுல ஒண்ணு" என்று அவன் முகம் சிவக்கச் சொன்னான்.

"ஐஐயோ வெக்கத்தப் பாரு. நீங்க கோயில்ல பிரசங்கம் பண்ணி பாடறீங்க. கோயில்ல அந்த மாதிரி நெனப்பு வரக்கூடாது. ஆனா நெசத்தைச் சொன்னா உங்களைப் பார்த்தா அந்த அய்யரம்மா சொன்ன மாதிரி எனக்கும் உடம்பு ஜெவ ஜெவுங்குது. சொல்லவே வெக்கமா இருக்கு. ஆனா இப்போ நீங்க இங்க வீட்டுக்கு வந்த பிறவு எனக்கும் மீனாச்சி அம்மா மாதிரிதான். பொடவை நழுவுது," என்று மரகதம் வெட்கத்தில் முகத்தை கைகளில் புதைத்துக் கொண்டாள்.

"அது என்னா சூக்குமம்னு வெச்சிருக்கீங்கன்னு நான் இன்னிக்கி பாக்கப் போறேன்" என்றவள் அவனை நெருங்கி உட்கார்ந்தாள்.

மேலே நிலா பள பளவென்று ஒளிர்ந்தது. தூரத்தில் நரிகள் ஊளையிட்டன. அவன் அவளை விட்டு சற்று விலகி உட்கார்ந்தான்.

"ஐயா, பயப்படாதீங்க. நான் பக்கத்தில உக்காரலாமா?" என்றவள் அவன் தொடை மீது கையை வைத்தாள். அவன் உடல் நடுங்கியது.

"ஏன் சாமி நடுங்கற? நான் அவ்வளவு கோரமா இருக்கேனா ஐயா? பயப்படறீக," என்றவள் கை அவன் வெற்று மார்பைத் துழாவி அவன் முலைக் காம்பைக் கிள்ள அவனுக்கு காம உணர்ச்சி கிண்ட சுண்ணி எழுந்து நின்றது.

"பயம் இல்லீங்க, பெண்களோட பழக்கம் இல்ல, உங்க அழகுக்கு என்ன குறைச்சல்" என்று விலகப் பார்த்தவனை அவள் இழுத்தபோது அவள் கை அவன் சுண்ணியின் மீது பட்டது.

"பரவாயில்லை, நான் கோரமில்லதான்னு அவரு சொல்றாரு" அவள் கை அவன் சுண்ணியிப் பிடித்து உருவி விட்டுக் கொண்டே சொன்னதும் அவன் முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டான்.

அவள் கிழக்குப் பக்கம் பார்த்து ஆண்டவனுக்குக் கும்பிடு போட்டாள். பிறகு குனிந்து அவன் காலைத் தொட்டு கும்பிட்டதும் அவன் விலகிக் கொண்டான்.

"என்னாங்க இது. என்னைப் போயி கும்பிட்டுட்டு" என்று அவன் சொன்னதும் அவள் அவன் கைகளைப் பற்றிக் கொண்டாள்.

"ஐயா ஆண்டவன வேண்டிக்கிட்டு எனக்கு உயிர் பிச்சை போடு ஐயா" என்று குரல் தழதழக்கச் சொன்னவள் அவன் கால்களைப் பற்றியவாறே கீழே சாய்ந்தாள்.

என்னாங்க நீங்க, என்றவன் அவளை விலாவில் பிடித்து உட்கார வைக்க அவள் அவன் மீது சாய்ந்தாள். அவள் மாராக்கு சறிய, அவள் அவன் கையைப் பற்றி ரவிக்கை உடுத்திய முலைகள் மீது வைத்தாள். அவன் விறைத்த சுண்ணி அவள் பட்டுத் தொடையில் பட அவன் இதயம் படு வேகத்தில் அடிக்க இடுப்புக்குக் கீழே சூடான ரத்த ஓட்டம் அதிகமாயிற்று.

அவள் அவன் தலையை இரு பக்கத்திலும் பிடித்து அவன் உதட்டில் முத்தம் இட்ட போது விலகப் பார்த்தவனை அவள் விடவில்லை. அவள் வெல்வெட் உதடுகள் அவன் உதட்டைக் கடித்து அவள் நாக்கு அவன் வாயில் புகுந்து அவன் நாக்கை உள்ளே தள்ளின. அதுதான் வாழ்வில் அவன் அனுபவித்த முதல் முத்தம். அவன் கைகளால் இடுப்புச் சதையைப் பிடித்து கசக்கி முகத்தை அவள் கழுத்தில் தேய்த்தான்.

அவன் காமச்சூட்டில் உடல் தசைகள் சுண்டி இழுக்க முண்டும் முடிச்சுமாய் இருந்த சுண்ணி முழு எழுச்சியில் வில்லு போல வளைஞ்சு நிற்க அவள் மேல் தொடையைக் குத்தியது.

அவள் இரு கைகளால் ஊக்குப் போடாத ரவிக்கையை விலக்க அதனடியில் விண்ணென்று நிமிர்ந்து சற்று சரிந்து நின்ற முலைகளின் தடுத்த பழுப்பு நிறக் காம்புகள் அவனைப் பார்த்து முறைத்தன. அவன் தலையை இழுத்து மரகதம் தனது முலைகளின் மீது பதித்தாள்.

நரேன் அவள் முலைகளின் இதமான பரப்பில் முகத்தை தேய்த்து, இயற்கை உந்தலில் அவற்றைக் கைகளால் பிசைந்து காம்பைக் கடித்து சுவைத்தான். அப்போது க்குங் என்று முனகியவள் அவன் வேட்டியை விலக்கித் தள்ளி, சுண்ணியைப் பிடித்து அதை மேலுங் கீழும் அசைத்து விரைப் பையை வருடினாள்.

அவன் வெறி ஏற, முலையின் மீதிருந்த உதடுகள் வயிற்று மடிப்பில் நகர்ந்தன. அவள் கை புடவையை இடுப்புக்கு மேல விலக்க, அகன்ற வெளுத்த தொடைகள் நிலா ஒளியில் பளபளப்பாகத் தெரிய, அவற்றுக்கு இடையே கருத்த முடிக் கோணத்தில் பருத்து மேடிட்டிருந்த புண்டை உதடுகளைப் பிரித்து அவனை எதிர்பார்ப்பது போலத்தோன்றின. அந்தக் காட்சியைப் பார்த்தவன் அப்படியே உறைந்து விட்டான்.

"ஐயோ சாமி, என்ன அப்படிப் பாக்கிற. இப்படி அவுத்துப் போட்டு உங்க முன்னால எனக்கு. வெக்கமா இருக்கு. நெசமாவே பொம்பிளை புண்டையப் பாத்ததில்லியா? ஆன்னு பாத்து ஒதுங்கறியே" என்றவள் அவனைக் கீழே தள்ளி அவன் மீது ஏறிப் படுத்தாள்.

"ஒங்க மலயாளத்தில இப்படித்தான் பொம்பிளை மேல படுக்குமாமே?" என்றவள் கால்களை அகட்டி அவன் சுண்ணியை நீர் சொட்டிக் கொண்டிருந்து புண்டையில் பிரவேசிக்க உதவினாள்.

"பேசமாட்டியா? நான் அளகா இல்லியா. என்னப் பிடிக்கலையா," என்று அவன் முகத்தில் மாறி மாறி முத்த மிட்டவள் கை அவன் குண்டிப் பிளவில் கையை விட்டுத் தடவ அவன் சுண்ணி அவளைக் குத்த ஆரம்பித்தது.

நரேன் "நல்ல அழகா இருக்கீங்க. இப்படித்தான் திலோத்தமைங்கறவ இந்திரன் சபையில நாட்டியமாடறவ விசுவாமித்திரருங்கற முனிவரை மயக்கிட்டா. அந்த மாதிரி மயக்கரடி நீ" என்ற அவன் பேச்சு ஒருமையில் மாற, அவள் முல்லை வரிசை மாதிரி வெளுத்த பல் தெரிய சிரித்தாள்.

"போக்கிரி படுவா, தெங்குரா" என்று தெலுங்கிலும் தமிழிலும் அவன் காதில் கெட்ட வார்த்தைகளை ரகசியம் பேசினாள்.

அவன் அவள் உள்ளே முழுசாக பிரவேசிக்க இருவரின புணர்ச்சி வேகமும் அதிகமாயிற்று. வெல்வெட்டைவிட மென்மையான யோனியின் உட்பரப்பில் சூடு ஏற அவள் யோனியின் தசைகள் சுண்ணியை இருகப் பிடித்து நீவி விட்டன.

நரேன் காமதாகத்தால் அவளைப் புரட்டி மல்லார்ந்து போட்டு ஏறி வேகமாக அடிக்க, அவள் "மெதுவா ஐயா, நான் எங்கியும் போவலை, ராசா..." என்று அவனை மாற்றி மாற்றி முத்தமிட்டாள். அவன் வீரியும் மீண்டும் மீண்டும் பீச்சியடிக்க அவள் பரவசமானாள். அவன் அடித்து ஓய்ந்ததும் அவள் அவனை ஒதுக்க அவன் அவள் பக்கத்தில் சரிந்தான்.

"நெசமாவே நான் திலோத்தா மாதிரியா இருக்கேன். அது என்னா பேரு அய்யா பேருலியே ஓத்தானு வருது" என்று அவனை அணைத்தாள். அவள் முலைக்காம்புக்ள அவன் மார்பில் குத்த அவன் சுண்ணி அடுத்த சுற்றுக்குத் தயாராக விறைக்க ஆரம்பித்தது.

"நான் திலோத்தமயப் பாத்தவன் இல்லை. இங்க நீ ரதி மாதிரி பக்கத்தில இருக்க அதைப் பத்தி எனக்கு கவலையில்லை" என்று பேசியவனை வியப்புடன் பார்த்தாள்.

"ஐயா, தப்பாப் சொல்றேனேன்னு நினக்காதீங்க. நீங்க முதல் தபாவே அன்பாப் பேசறீங்க. இவரு எங்க வீட்டுக்காரு நல்ல மனுசர்தான். ஒரு தடவைகூட எங்கூட இருக்கறப்போ அன்பா பேசமாட்டாரு. பக்கத்தில படுத்தா அவரு பொலி எருது மாதிரிதான் ஏறுவாரு. அவருக்கு கோபந்தான் வரும்," என்று சொன்னவள் வாயைப் பொற்றினான் நரேன்.