ஆசை 6 (சித்தியும் அம்மாவும்-2)

எழுத்தாளர் குறிப்பு:

1.இதில் வரும் பாத்திரங்கள் அனைத்தும் கற்பனை கதா பாத்திரங்கள். இதில் யாருடைய பெயராவது ஒன்றுபட்டால், அது எதற்ச்சையாக நடந்தது.

2.இந்த கதையில் குடும்ப உறுப்பினர்களுடனான தகாத உறவை பற்றி விவரமாக குறிப்பிட பட்டிருக்கும், இதில் நாட்டுக்கும் வீட்டுக்கும் நன்மைப்பயக்கும் செய்திகள் எதுவும் இல்லை, நம்பி படிக்க வேண்டாம் .

3.அத்துடன் இதில் அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ எழுத்து பிழை இருக்கலாம், ஆகையால் அதை மன்னிக்கவும்.

4.நான் ஒரு எழுத்தாளன் அல்ல, கற்பனை உலகில் வாழும் சராசரி கேவலமான மனிதன்.

5.இந்த கதையில் எல்லோரும் 18 வயதுக்கு மேல் உள்ளவர்கள், இதில் யாரையும் வற்புறுத்தும் வகையில் இருக்காது, அது போல தோற்றம் வேண்டுமானால் இருக்கலாம்.

6.மொத்தத்தில் இது ஒரு காம கதை மட்டுமே. இதை யாரும் வீட்டில் முயற்சிக்க வேண்டாம்.

7.நீங்கள் 18 வத்துக்கும் மேல் இருந்தால் மட்டும் மேலும் படியுங்கள், இல்லையெனில் இத்துடன் முடித்துக்கொள்ளவும்.

____________________ STORY-START____________________

மறுநாள் காலை!

அம்மா(கவிதா) மகனை ஏரிட்டு பார்ப்பதற்க்கு கூச்சத்துடன் அவன் முன்னே வராமல் இருந்தால். சித்திக்கு நடந்தது எதுவும் தெரியாது, ஆனால் அவள் மனசில் நேற்று அவன் பார்த்து விட்டானே, வெளியில் சொல்லிவிடுவானா? என்ற பயம் அவளுக்குள் இருக்க.

இருவரையும் பார்த்ததிலும், நேற்று நடந்ததையும் நினைத்து, மறுபடி அந்த நிகழ்ச்சி நடக்குமா? என்ற ஆர்வத்தில் இருந்தான் செல்வம்.

கவிதா கடையை திறந்து, வியாபாரத்தில் மும்முரமாய் இறங்க, வீட்டின் உள்ளே, செல்வி நேற்று நடந்ததை பற்றி பேசிடலாம், வெளியில் யாரிடமும் சொல்லாமல் இருக்க! செல்வதின் வாயை அடைக்க முடிவெடுத்தால்.

செல்வம் எதையும் கண்டுகொல்லாதவன் போல, டிவியில் வந்த புரோகிராம்மை பார்த்து கொண்டிருந்தான்.

செல்வம்! செல்வம்! (செல்வி மெல்லிய குரலில் அழைக்க).

சொல்லுங்க சித்தி? (திரும்பி பார்த்து கேட்டான் செல்வம்).

உன்கிட்ட தனியா பேசணும்! வாடா!(தலை குனிந்து கேட்டால்).

வீட்டிலே யாரும் இல்லையே? இங்கேயே சொல்லுங்க!(சுற்றி பார்த்து சொன்னான்)

இங்கே வேணாம்! என்னோட ரூமுக்கு போலாம், பிளீஸ் (கெஞ்சி கொண்டால்)

எழுந்து இருவரும் அறைக்குள்ளே சென்றதும், செல்வதின் கையை பிடித்து கொண்டு, நேத்து நீ! நீஎன்று இழுத்தால் செல்வி.

எதை சொல்லுரிங்க? ஒண்ணுமே புரியலையே? (அப்பாவியாய் நடித்தான் செல்வம்).

சும்மா நடிக்காத, கவிதாவுக்கு தெரியாது, ஆனா நா உன்னை கவனிச்சிட்டேன்! நீ எங்களை பாத்தது நானும் பாத்துட்டென்!. (மறைக்க இதுக்கு மேலும் ஒன்றும் இல்லை முடிவெடுத்து விட்டால்)

ஓஹ் அதுவா? அம்மாவும்! நீங்களும்! கஜகஜா பன்னிங்களே அதை சொல்லுரிங்களா? ( கிண்டலாக சொல்லி சிரித்தான் ).

தலை குணிந்தால்!, ( உனக்கு என்ன வேணுமொ சொல்லு, பிளீஸ் அதை மட்டும் வெளியில சொல்லாதடா?)

தானாய் வந்து வலையில் விழுந்தால் செல்வி, செல்விக்கு எப்படி வலைவிருப்பதெண்ரு யோசிக்க இன்னும் ஆரம்பிக்க கூட இல்லை அதற்குள்ளே அவளே வந்து தலையை விட்டதும்.

சித்தி நீங்க தப்பா நினைக்கலைனா? எனக்கு ஒரே ஆசைதான் சித்தி, குழந்தை பால்குடிக்கிறதை பாக்கணும். அவ்வளவுதான், நீங்க என்னை தப்பா நினைக்காதீங்க, நான் ஒண்ணும் தப்பான என்னத்தில் கேக்களை, அந்த பின்ஜி கைகள் முளையை பற்றிய! அந்த காச்சி, என் மனசில் ஆழமாய் பதின்ஜிடிச்சி. (வெளிபடையாய் சொன்னான் செல்வம்)

மௌனமாய், தனக்குள்ளே யோசித்தால் செல்வி!

பாக்க மட்டும்தான், வேற எந்த வேலையும் பண்ண கூடாதெண்டு (கன்டிஷேனாய் சொல்லிவிட்டால்)

வாழை பழத்தை உரித்து வைத்த! சந்தோசத்தில், ஓகே சித்தி, வேற ஒண்ணும் வேணா!. (பலி ஆட்டை போல தலை அசைத்தான்)

கீழே பார்த்துக்கொண்டே! என்ன செய்வதென்ற என்னதில் முழித்தால்,

செல்வியின் மனசுக்குள்ளே நினைத்தால்:

("எப்போ? இப்பவேவ? குழந்தைக்கு பசிக்காமல் எப்படி பால் கொடுப்பது, அப்படி கொடுத்தால் அது சும்மா இருக்காதே, போனமுறை வெளியுறுக்கு கிளம்பும் போது! வெளியில கொடுக்க சங்கோஜமாய் நினைத்து! பால் கொடுக்க கடித்து வைத்தது நியாபகம் வந்தது, சிலிற்த்தால்!,

இந்த நேரம் தான் சரியான நேரம், வீட்டில் யாரும் இல்லை, இதை விட்டால் மீண்டும் இதுபோன்ற சந்தர்ப்பம் கிடைக்காதே. கவிதாவுக்கு தெரியாமல், சீக்கிரமா இதை மூடி மறைச்சிடனும், என்று முடிவெடுத்தால்.)

இப்பவேவ? ( குழப்பத்தில் கேட்டால்).

பிளீஸ் சித்தி, நேத்து நைட்டில் இருந்து எனக்கு உங்க மு!.
பழத்தில் மீதே எண்ணம் இருக்கு, சீக்கிரம் காட்டுங்க!(கெஞ்சி கேட்டான்)
பக்கத்தில் இருந்த குழந்தையை தூக்கிக்கொண்டு, கட்டிலில் அமர்ந்து மடியில் போட்டு சப்பலம் இட்டால் செல்வி.

முன்னே செல்வம் நின்று ஆர்வமாய்! வெறித்து பார்க்க, அசிங்கம் அசிங்கம்! எல்லாம் தன்னுடைய தவறுதான், என்று மனசுக்குள்ளே நினைத்து கொண்டே, போட்டுகொண்டிருந்த ஜாக்கெட் கொக்கியை! ஒவ்வொன்றாக கழட்டி கிழ்ழிறங்க , செல்வதின் இரண்டு கண்களும் சிமிட்டாமல், இந்த நிகழ்ச்சியை ஆர்வமாய் மனசுக்குள்ளே பதியாவைத்து கொண்டு, பார்த்து ரசித்தது.

முழுசும் விடைபெற்றதும், ஆசையாய் அம்மாவின் முளையை பார்த்த ஆர்வத்தில், குழந்தை தனது இரு கையால் அதை பிடித்து விளையாட, அதன் பின்ஜி கைவிரல்கள், முலை மேட்டில் பதிந்து அமுங்க!, தண்ணீர் பந்தை போல முளை வலைந்தும்! நெலிந்தும், சில நொடியில் கல்லாய் கேட்டியாய் மாறிவிட்டது. காம்புகள் சொட்டு சொட்டாய்! பாளை வீனடிக்க.

பால் மூட்டிக்கொண்டதாளா? இல்லை காமம் வந்ததாளா? என்ற கேள்வி செல்வத்தின் மனசில் எழுந்தது.

எதிரே இருந்த செல்வம் இன்னும் நெருங்கி வந்தான். நாவில் எச்சில் சுரக்க, விழுங்கிக்கொண்டான்.

டேய்! குழந்தை குடிக்கிறதை பாத்து கண் வைக்காத! குழந்தைக்கு ஜீரணம் ஆகாது ( முன்னே இருந்தவனின் தலையை தள்ளிவிட்டால்)

சித்தி! சித்தி என்று மீண்டும் முன்வந்தான்.

அவனின் மனசில் என்ன நினைப்பான் என்று புரிந்து வைத்திருந்தால்.(கண்டிஷன் நியாபகம் இருக்கா? என்று மீண்டும் நியாபகப்படுத்த).

நீங்க பாவம் சித்தி, சித்தப்பா உங்களை சரியா கவனிக்காரதே இல்லை( வருத்ததுடன் சொன்னான்).

சுர்ரெண்டு கரண்ட் ஷாக் அடித்தது போல! உணர்ந்தால், (பாவி பாவி, பயம் புறித்தியே! காரியத்தை சாதிச்சிக்கிரான், இது வேரையா?)
போதுண்டா? எனக்கு புரிஞ்சி போச்சி! இப்ப உனக்கு என்ன வேணும்.

(குழந்தை)பாபு உங்க ரெண்டு பக்கத்தையும், காலி பண்ணிடுவானா?( குழந்தையை காட்டி கேட்டான்)

இல்லைடா, இவன் ஒழுங்கா பால் குடிக்கிறதே இல்லை என்று (சலிப்புடன் சொன்னால்).

அப்படினா! அப்படினா நான் ஒருபக்கம் குடிச்சிக்கவா? (பட்டென கேட்டுவிட்டான்).

நேற்று இரவு நடந்தது:

கவிதாவின் புழையை சுவைக்கும் ஆர்வத்தில், முட்டி! முட்டி வந்தவனை, அவளால் இதுக்கு மேலும் தள்ளிவிட முடியாத நிலையில் தல்லபட்டால், நிறுத்துடா! இதுக்கப்பரம் நீ போனா! கண்டிப்பா உங்க அப்பா கிட்ட சொல்லிடுவேன்.

கண்டிப்பா நீங்க சொல்லவே மாட்டிங்க! (கீழே இருந்து முணுமுணுத்தான்.)

சரியாய் கேக்காமல் குனிந்து கேட்டால் கவிதா( குனிந்ததும்! அவளின் இரு மலைகளும், தோள்பட்டையில் பதிந்து ஏற்படுத்திய அழுத்தம் காரணமாய்!, சீராக வளராத அவளின் முர்புதார் செல்வத்தின் வாயில் மாட்டிக்கொண்டது, பல்லாலேயே கடித்து இழுத்தான், முல்லால் குத்தி விட்டது போல பின்னோக்கி நகர முடியாமல், இடைவெளியை குறைக்க இடுப்பை அவனின் வேகத்துக்கு மேலே தூக்கிவிட்டதும், இருக்கதில் மாட்டிக்கொண்டு வாயில் மாட்டாமல் தப்பித்த பருப்பு, இப்போது சரியாக மாட்டிக்கொண்டது மட்டும் இல்லாமல் இருக்கமும் இடைவெளியாக மாறியது. இந்த சந்தர்ப்பத்துக்காக காதிருந்தவன்.

இடையை பிடித்து மேலும் முன்னேறி, கவிதாவின் கால் விரிப்பை பயன்படுத்தி, வாயால் இதழை பிரித்து நாவால் வருடி விட்டான். தங்கை மட்டுமே இதுவரை சுவைத்த பணியாரம்! இப்போது மகனும் சுவைக்கிறான்! கணவன் செய்ய முடியாதென்ற வீட்டு விட்ட செய்கையை! பெற்ற மகன் முடித்துவிட்டான்.

நடுக்கம் வந்து நடுங்கினால், போதும்டா, போயிடு போயிடு என்று கத்திவிட்டால், ஆனாலும் இறுக்கி அனைத்த படியே! முத்தம் தந்தான், இந்த முத்தம் தந்தது வலி அல்ல வாழ்க்கை! கணவன் கைபடாமல் இத்தனை நாள் இருந்தவள்! தகப்பனுக்கு அடுத்து உரிமை கொண்டாடும்! என்னத்தில் விடாமல் நக்கியதில், முர்கமாய் மாறினால் கவிதா, கோவத்தால் அல்ல காமத்தால், மகனின் தலைமயிரை பிடித்து கோதிக்கொண்டே! இன்னும் இன்னும் என்று பினற்ற ஆரம்பித்துவிட்டால்,

கவிதாவின் வீக்னஸ்! அறிந்த சந்தோஷமும், அவளும் இனங்கி வந்த சந்தோஷமும் செல்வத்தின் இன்பத்தை இன்னும் கூட்டியது.

அம்மா மேலே போகிடலாமா?. (கட்டிலை பார்த்து சொன்னான்).

வேணாடா! அம்மா அசிங்கம் பண்ணிடுவேன்! வேணாவேணா. (தன்னை அறிந்தவள், தாய்மையை மறந்து மகனுக்கு காலை விரித்து காட்டிக்கொண்டே, மீண்டும் தலையை பிடித்து அவளின் குகை வாசலில் இடித்துக்கொண்டால்)

செல்வியின் குழந்தை அழுகும் சத்தம் கேட்டதும், தான் செய்வது தவறென்று புரிந்துகொண்டால்.

கீழே இருந்த மகனை கவனிக்காமல்! பாவாடையை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு, முழு நிர்வாணமாய் சின்ன பெண் போல! இடுப்பை ஆட்டிக்கொண்டே ஓடி மறைந்தால்.

வாய் வரை வந்தது! பாதியிலேயே பீடுங்கிக்கொண்டதை பார்த்து! வடை போச்சே! என்ற ஏமாத்தத்துடன்! தரையை துளையிட்ட ஆறாம் விரலை! கடைசிவரை கை கொடுப்பது சொந்த கை மட்டும்தான் என்று அடித்து முடித்து, சோகத்தில் உறங்கி முழித்தான்.

மீண்டும் செல்வியின் அறையில்:

வெக்கமில்லையா? நா உன்னோட சித்திடா? (கோவம் வந்ததை காட்டிக்கொண்டால்)

நீங்க எனக்கு ஒரு வகையில் அம்மா போல தானே? உங்க பைய்யன் கேட்டா கொடுக்க மாடிங்களா? சரி விடுங்க நா அம்மாகிட்ட கேட்டுகிறேன்! (வருத்ததுடன் பின்னே நடந்தான்)

போதுண்டா! நடிச்சது, வா! ஆனா இத்தொட முடிச்சிடனும்! மறுபடி இது போல ஆசை படவே கூடாது. ஓகே வா?.

சிரிப்பு அடக்க முடியாமல், அருகில் வந்து மடியில் சாய்ந்து படுத்தான், ஒருபக்கம் பாபு, ஒருபக்கம் செல்வம் என்று இருவருக்கும் இடம் கொடுத்து காலை கட்டிலில் நீட்டி விட்டால். குழந்தையின் சில்மிஷம் ஒருபக்கம் இருக்க, செல்வதின் செயல் அவளால் தாங்கமுடியாவில்லை!

காம்பாய் பிடித்து நாவால் சுழற்றி சீண்டி! சீண்டி செல்விக்கு மேலும் வெறுபெற்றிவிட்டான். வெறுப்பானவள்! இதழை பார்க்கலால் கடித்துக்கொண்டு, தன்னை தானே அடக்க முயற்சித்தால்.

நமது உடலில் நமிச்சல் ஏற்பட்டால், கைகள் தானாக சென்று சொறிந்து கொல்லுமே அதே போல, அவளுக்கு ஏற்பட்ட நமீசலில் தானாக விரல்விட்டு நொண்டிக்கொண்டால். பசுவின் மாரை பால் குடிக்க முட்டி குடிக்கும் கன்று போல, முட்டி முட்டி உறிஞ்சி குடிதான்.

கண்ணை மூடி செல்வம் கொடுத்த கவணத்தால் மேலும் மூடாகி, விரலை வேகமாய் செலுத்த துவங்கினால்.

சித்தி! சித்தி என்று குரல் எங்கோ கேப்பது போல ஒரு குரல், திடுகிட்டால்! என்ன? (மெய்மறந்த நிலையில் இருந்து திரும்பினால்)

சித்தி! ஒரு முறை அதை பாத்துக்கவா? ஒரே ஒரு வாட்டி! பிளீஸ் பிளீஸ். (கொஞ்சிக்கொண்டே கேட்டான்)

முளைக்கு அவன் கொடுத்த கவனத்துக்கு இடாக! இதை கேக்ககிறான் என்று புரிந்தாலும்! தப்பு என்ற எண்ணம் அவளை யோசிக்க வெத்தது. ஆனாலும் இத்தனை தூரம் வந்த பின்னாடி, என் திரும்பனும், வந்தது வந்துட்டேன், முழுசையும் இன்னைக்கு அனுபவிசிடலாம் என்று முடிவெடுத்தால்.

உனக்கு ரொம்ப ஆசைதான், சரி அதுக்கு இணையா நீ என்ன பண்ணுவா? சித்தி எதை சொல்லுறேன்னு உனக்கு தெரிமா? இல்லை அதையும் என் வாயால் கேக்க ஆசையா?

சித்தி! நீங்க சொன்னீங்கன்னா! போதுன்னு காதிருந்தேன், எழுந்து நின்று கால் சட்டையை கழத்திவிட்டான். வீங்கி போன பெருவிரல் முன்னே நீட்டி நிரக்க,

(கண்டிஷன் மாறியது, புதிய பிஸினஸ் ஆரம்பிக்க இருவரும் கொடுக்கல் வாங்களுக்கு டிளை பேசி முடித்தனர்

குழந்தையை பக்கதில் வைத்துக்கொண்டு இடை செய்ய முடியுமா?

சித்தி எழுந்து தனது ஜாக்கெட் கொக்கியை மாட்டிக்கொண்டு,
நீ போய்ட்டு உன்னோட ரூமில் இரு, நா குழந்தையை தூங்கா வைத்துட்டு வரேன் என்றதுமே (நேற்று அம்மா பாதியில் விட்டு ஓவடியா காட்ச்சி நியாபாகத்துக்கு வந்து, ஏமாராதடா என்று நினைவூட்ட! )

பரவா இல்லை சித்தி! என்று எழுந்தவளை பின்னே இருந்து கட்டி பிடித்து விரைப்பை அவளின் இடையின் இடையில் இடித்து காட்டினான்.

பொருமையாய்! குழந்தையை தொட்டிலில் படுக்க வைத்துவிட்டு, திரும்பி தவடையிலேயே பளார் என்று அறைந்தால் செல்வி.

அடி உதவுவது போல அண்ணன் தம்பி உதவ மாட்டான் என்பது உண்மைதான். விழுந்த அடியை வாங்கி கொண்டு.

சித்தி, நா என்னோட ரூமில் வைட் பன்றேன். (சொல்லி திரும்பினான்)

வலிக்குதாடா?

---------------------------------

குழந்தையை தொட்டிலில் போட்டு! தாலாட்டு பாடி தூங்க வைக்க முயற்சித்தால், ஆனால் குழந்தையோ அம்மாவின் தாலாட்டுக்கு துயிலாமல், கொட்டகொட்ட முழித்து கொண்டு. "உன்னை விடமாட்டேன்" என்பது போல, சிரித்துக்கொண்டே உருண்டான்.

பிள்ளையின் சிரிப்பில், தன் தேவையை மறந்தால் செல்வி, செல்விக்காக கட்டிலில் காத்திருந்து காத்திருந்து! நேரத்தை விநடித்தது மட்டும்தான் மிச்சம்.

குழந்தையுடன் விளையாடிக்கொண்டே நேரம் போனது தெரியாமல், செல்வத்தை மறந்தே விட்டால், செல்விக்காக காத்திருந்து விங்கிவிட்டான்.

மாலை ஆனது, இறவாவது வருவாளா! வந்தால் அவளை விடக்கூடாதென்று முடிவெடுத்தான், இரவு மணி 11.30 ஆனது, அப்பா(பாண்டி) வெளியில் இருந்து வந்தார், எப்போதும் போலவே, இப்போதும் தள்ளாடிக்கொண்டே வாசலை அடைந்தார்.

வாசலில் வைத்தே கவிதா கழுவி! கழுவிஊற்றி முடித்தாள். பாண்டி இதை காதில் வாங்காமல் நின்று கேட்டுகொண்டே வாசலிலேயே சரிந்து படுத்தார்,

தாத்தா கட்டிய வீடு என்பதால், திண்ணையிலேயே படுத்து புரண்டார், கோவத்தில் கவிதா கதவை மூடிவிட்டு உள்ளே வந்தால், வரும் வழியில் நின்றிருந்த செல்வம் கண்ணில் பட்டதும், அவனின் கையயைய் பிடித்து இழுத்து சென்றால்,

அம்மா! அம்மா எங்க கூட்டி போற?(காலையில் இருந்து முகம் கொடுத்து பேசாதவள், இப்போ கூட்டி போகிறாளே! என்று செல்வம் திகைபிள் பின்தொடர்ந்தான்)

கவிதா அறைக்குள்ளே சென்று கதவை மூடி, (இதோ பாருடா, நேத்து நடந்தது ரொம்ப பெரிய தப்பு, அதுக்கு நம்பா என்ன சொன்னாலும் தகாது, மாத்தவும் முடியாது, உன்னோட அப்பனை போல! அதனால இனிமேல் நடக்க போரதை பாக்கலாம்) சொல்லி முடித்து செல்வத்தின் உதட்டில் பச்சக் என்று ஒரு முத்தம் தந்ததும், பிடித்து வைத்த பிள்ளையார் சிலைபோல! பிரம்மித்து போனான்.

செல்விக்காக காத்திருந்து காத்திருந்து நேரத்தை வினடிக்காமல், தானாய் வந்தவளை கட்டி அனைத்து பதிலுக்கு முத்தம் தந்தான். இந்த முறை இவளை விடவே கூடாதென்ற முடிவில், கட்டிலில் சாய்த்து விட்டு, சேலையை உருவி, கவிதாவை காவலிகரம் செய்ய மும்முரமாய், செயலில் இறங்க.

மகனின் வேகத்தை பார்த்து வியந்தால் கவிதா! ஏண்டா? இந்த அவசரம். (வியப்புடன் கேட்டால்)
எதுக்கு! நல்லா! ஃப்லோ வா போகும் போது பாதியில நீ எழுந்து போய்விடுவ!, நா கையில பிடிச்சீட்டு தூக்கம் வராம மெத்தையை துளை போடவா? அது இப்ப நடக்காது.

மெத்தையில் மகனை ஏற்றுக்கொள்ள கவிதா காதிருக்க! கட்டி இருந்த லுங்கியை கழட்டிவிட்டு எதிரில் இருந்த அம்மாவின் மீது பாய்ந்தான்.

மேலே விழுவானோ என்று புரண்டால் கவிதா!, கவிதா நகர்ந்ததால் மெத்தையில் நீட்டிக்கொண்டிருந்த தம்பி தங்க கம்பி, நேராய் குத்திக்கொள்ள, ஒரு வினாடியில் நூறு ஷாட் போட்டோ எடுப்பது போல, அவனின் இரும்பு கம்பி முனை பட்டு, வளைந்து உடைந்ததை நீங்களே கற்ப்பனை செய்துகொள்ளுங்கள்.

விதியின் சதியா? காலமெல்லாம் இப்படியே இருக்க வேண்டியது தானா? கவிதா பக்கத்தில் இருந்து நடந்ததை அறியாமல் சொல்லிய வார்த்தை, அடிபட்ட இடதிலேயே மிளகாய் துளை துவிவிட்டது போல எரிச்சல் ஆனான் செல்வம். ஆனாலும் வலியை காட்டிக்கொள்ளாமல் இருக்க முடியாமா?, புரண்டான்,

கத்தி ஊரையே கூட்டிடுவான் போல, செல்வதின் வாயை மூடி பார்த்தால் கவிதா? ஆனாலும் வலியால் உருண்டு புறன்டதால் அவளால் அவனை கட்டு படுத்த முடியலை.

என்னடா? என்னடா ஆச்சி? சொல்லுடா?(கவலையாய் விசாரித்தால்)

செல்வம் கொடுத்த சத்தம் இரண்டு அறைக்கு அப்பால் இருந்த செல்வியின் காதில் கேட்டு ஓடிவர! கண்முன்னே அக்காவும் செல்வமும் கட்டிலில் இருக்க, செல்வம் தன் பெருவிரலை பிடித்து அழுதுகொண்டிருந்தான்,

என்னா ஆச்சி? (பதரியவண்ணம் கேட்டால் செல்வி)
பதட்டத்தில் செய்வது அறியா கவிதா! அது வன்துடி, என் மேல பாஞ்சான் நா நகந்திட நேரா குத்திக்கிட்டான் (பச்சை பிள்ளை போல, பழியை எல்லாம் செல்வத்தின் மீது சுமத்தினால்)

ரெண்டு பெரும் பேசரதை நிறுத்திட்டு எனக்கென்ன ஆச்சின்னூ பாருங்க, வலி உயிரே போகுது. (வலியில் துடித்த வண்ணம் சொன்னான் செல்வம்)

இங்க உனக்கென்ன வேலை! உன்னோட ரூமில் இது நடந்திருந்தா பரவா இல்ல! ஆனா நீ இங்க என்ன பன்ற?(செல்வி கவிதா பக்கத்தில் வந்து கேட்டா)
கவிதா செல்வத்தின் சிவந்து போன இடத்தை பார்த்து வருத்ததுடன், நடந்ததை முழுசும் சொல்லிவிட்டால்.

இருவரும் சோதிக்க! மெல்லாக்க படுத்து கொண்டான், நேராக இருக்க வேண்டிய அவன், கொஞ்சம் வளைந்து ஒரு பக்கமாய் சாய்ந்து காணபட்டான்.
செல்வி கிண்டலாய் (அய்யய்யோ போச்சி! போச்சி இது ரொம்ப சீரியஸ் ஆனா விஷயம், மாமா இதை பாத்தா உங்களை என்ன பண்ணுவாறுன்னு தெரியலை.)
கவிதாவுக்கு தன் தங்கை கிண்டல் அடிக்கிறாளா இல்லை உண்மையாளும் எச்சரிக்கை கொடுகிறாளா? என்ற குழப்பம் ஏற்படும் வகையில் சொன்னதும், பதட்டத்தில் வேற்றுவிட்டால்.

போதும் டி! இப்ப என்ன பண்றது பாரு.(அழுதுவிடுவது போல இருந்தால்)
அக்கா! நீ ரொம்ப நர்வஸ் ஆகாத, கொஞ்சம் வெளியில நில்லு நானே பாக்கிறேன், மாமா உள்ள வர பொறார், (வெளியில் காவலுக்கு நிர்க்க வைத்தால் செல்வி)

சின்ன பிள்ளை போல செல்வியின் சொல்லுக்கு தலையாட்டி வெளியில் போனால் கவிதா! போகும் போது உன்னோட சேலையை போட்டுகிட்டு போ, கவிதா தான் இருக்கும் நிலையை கவனித்தால்,

சேலை இல்லாமல், மலயாள மல்லு ஆண்ட்டி கணக்கா மழு மழுனூ முளை பிதுங்க இறுக்கி கொண்டிருந்த ஜாக்கெட், ஈடுப்புக்கும் கீழே இறங்கி இருந்த பாவடையுடன் ஒரு ஐட்டம் போல காணபட்டால்.

தங்கை சொன்னது புரிந்துவிட்டது, சேலையை மாரில் போட்டு பாவாடையை மேலே தூக்கிவிட்டு வெளில போனால்.

கவிதா போனதுமே, வீக்கம் கொண்ட வாழை பழத்தை! தோலுரித்து, வாயில் போட்டு சப்பிவிட்டால்!, இதமான சூட்டில், இதழை கூப்பி சப்பியதும், வலி கொஞ்சம் கொஞ்சம் அகன்று வலைவ்வும்! நெளிவு சரியானது.

சித்தி நீங்க!

(கவிதா அருகில் இல்ல, பொதுண்டா நடிச்சது.)

கவிதாவள் தனியாக இருக்க முடியாமல், உள்ளே என்ன செய்கிறாள் என்று எட்டி பார்க்க, பாவாடைக்குள்ளே விரலை விட்டு நொண்டிக்கொண்டே. பழத்தை சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தாள்.

அடி பாவி! உன்னை, என்று அடிக்க ஓடி வந்தால், அவளின் பிடியில் மாட்ட விருப்பம் ) இல்லா செல்வி! செல்வத்தின் மீது உருண்டு மறுபக்கம் படுத்தால்,

வாடி இங்க! வாடி (கவிதா மிரட்டி கூபிட்டும், வராமல் செல்வத்தின் பழத்தை பிடித்து உறிவிவிட்டால்)

நடப்பதை பார்த்து ஒரு நிம்மதி! பரவா இல்லை, ஏதும் தப்பா நடக்கல. ஒரு வேலை இது நடிப்பா! என்று ஒரு சந்தேகம் ஏற்பட, கவிதா செல்வத்தை கண்ணோடு கண் நோகினால்.

கவிதாவின் கண்ணை பார்க்க முடியாமல் நெளிந்து கொண்டே, அருகில் இருந்தவளை தன்னோடு வளைத்து இழுக்க, கட்டிலில் அவளும் விழுந்து பக்கத்தில் படுத்தால்.

திருட்டு பைய்யண்டா நீ? என்னமா நடிக்கிற? சந்தோஷமாக பேசினால்.
அம்மா தனக்கு அடிபட்டதாக நினைத்து வருந்தியதை பார்த்து!, அவள் என்னதான் தன்னுடன் அப்படி இப்படி இருந்தாலும், என்றுமே அவள் ஒரு தாய். அதற்க்கு பிறகுதான் மற்றது எல்லாம் என்று புரிந்துகொண்டான்.

இதை அவனே கண்டு பிடித்து, அவளுக்கு புரியவைக்கத்தான்! இந்த நடிப்பு, என்று சப்ப கட்டு கட்ட? தன் மகன் பிழைக்க தெரிந்தவன் என்று மனசில் சந்தோஷத்துடன், தங்கையை ஏறிட்டு பார்த்து. நீ இன்னும் போகளையாடி! போய்ட்டு பிள்ளை பால் குடிக்குதான்னு பாரு! (செல்வியை வெளியில் போ என்று சொல்லாமல் சொல்ல)

அக்கா என்னை கழட்டி விட்டுட்டு நீமட்டும் கஜகஜாவா? சிரித்தாள் செல்வி.

தொடரும்......