Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.
You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.
Click here
"अजी लकी तो मै हुं... उसके जैसी सुंदर और सेक्सी दिदी मिली है मुझे... जो मुझसे एक दोस्त की तरह बिनधास्त घुलमिलकर रहती है..." मी हसून म्हणालो...
"वाकई... आईये... अब हम लॉंजरी सेक्शनमें चलते है..."
असे म्हणून दिपालीने आम्हाल लॉंजरी सेक्शनमध्ये नेले... तेथे दोन्ही बाजुला रॅकवर नानाविविध प्रकारच्या, रंगाच्या आणि पॅटर्नच्या ब्रा-पॅन्टी आणि गाऊन्स लटकत ठेवल्या होत्या... दिपालीने हसून आम्हाला म्हटले,
"सारा कलेक्शन डिस्पेमें लटक रहा है... आपही खुद देखकर सिलेक्ट किजिये जो भी सेट आपको पसंद आये..."
"ऐसे कैसे?... आपका ओपिनीअन भी चाहिये हमें... आखिरकार आप भी एक लेडीज है... आपकी हेल्प हमें चाहिये..." हरीश परत चावटपणे हसत तिला म्हणाला.
"हां... हां... मै देती हुं ना मेरा ओपिनीअन... आप कुछ पसंद तो किजिये..." तिने हसू आवरत म्हटले...
मग मी आणि हरीश वेगवेगळ्या पॅटर्न आणि रंगाच्या ब्रा-पॅन्टीचे सेट पहायला लागलो... हॅंन्गरला लावलेला एखादा सेट काढुन हातात घेवून आम्ही मागून-पुढून बघायचो... त्याची स्टाईल, त्याचा कपडा, त्यावर लावलेली लेस किंवा बॉर्डर आम्ही बोटाने चाचपून चेक करत होतो आणि त्याबद्दल पुन्हा कुजबूजत चर्चा करत होतो... दिपाली किंचित शरमेने पण शेवटी तिचे काम असल्याने नाईलाजाने आमच्या बाजुला ऊभी राहून बघत होती... एखादा सेट आम्हाला चांगला वाटला की आम्ही त्या दिपालीला दाखवायचो आणि मग ती 'अच्छा है'... नाहीतर 'सुंदर है'... असे बोलत तिचे मत देत होती... आम्ही दाखवू त्या प्रत्येक सेटला ती तसेच उत्तर देत होती तेव्हा हरीशने मिश्किलपणे हसून तिला म्हटले,
"दिपालीजी... आप सही में दिल से ओपिनीअन दे रही है ना?... जो भी सेट दिखायेंगे तो आप 'अच्छा' और 'सुंदर' बस्स दो शब्दोमेंही बता रही है..."
"जी मै दिल से कह रही हुं, अच्छा है, सुंदर है... अब इससे ज्यादा मै क्या कहुं?... दर.असल औरत ये अंदरके कपडे सिंपल पहनना पसंद करती है... लेकीन मर्दोको ऐसे फॅशनेबल और डिझाईनके कपडे ज्यादा पसंद आते है, मेरा मतलब है ऐसे सुंदर और सेक्सी कपडोमें देखना वो ज्यादा पसंद करते है... इसलिये हम औरतोसें ज्यादा मर्दोकी पसंद सबसे जरूरी है... आप कोई भी पसंद किजिये... वो सेट सुंदर भी होगा और 'सेक्सी'भी होगा..." दिपालीने ओशाळवाणे हसत उत्तर दिले...
"हंम्म्म... ऐसा बोलके आपने बॉल हमारे कोर्टमेंही डाल दिया... चलो ठिक है... हम ही अब पसंद करते है..."
हसून असे बोलत हरीश माझ्याबरोबर अजुन सेट पाहू लागला... अनेक सेट पाहिल्यावर आम्ही शेवटी दोन सेट सिलेक्ट केले... त्यातला एक सेट ट्रान्सपरंट कपड्याचा होता आणि दुसरा सिल्कचा पण पुर्ण लेसी होता... चावटपणे हसून दोन्ही सेट दिपालीला दाखवत हरीश म्हणाला,
"दिपालीजी... कैसे है दोनो सेट?... है ना एकदम सेक्सी!... इसमेंसे ये जो ट्रान्सपरंट सेट है ये ब्लॅक कलरमें दिखाईये... ये सेट हमारी दिदी वो जो पार्टी-वेअर ड्रेस के साथ पहनेंगी... और ये सिल्कवाला सेट आप हमें लाल कलरमें दिजिये, जो दिदी उस लाल साडीके साथ पहनेंगी..."
"जी बिलकुल सही सेट सिलेक्ट किये है आपने... दोनो उप्परवाले कपडोंको मॅचिंग पॅटर्न और कलर... इसमें जो ये सिल्कवाला सेट है... जो उस साडी के साथ पहनना है... इसके ब्रा का स्ट्रॅप उस बॅकलेस ब्लाऊजमेंसे दिखेगा... तो फिर उसके लिये मै अलग से ट्रान्सपरंट स्ट्रॅप देती हुं... वो सही रहेगा..." दिपालीने हसून म्हटले...
"आपको देना है तो दिजिये... लेकीन उस बॅकलेस ब्लाऊजमेंसे अगर ब्रा स्ट्रॅप दिखेगा... तो वो देखने के लिये और भी सेक्सी लगेगा..." हरीशने चावटपणे हसून तिला म्हटले...
"पसंद अपनी अपनी... खयाल अपना अपना... आपको अच्छा लगेगा तो फिर ठिक है... वो एक्स्ट्रा स्ट्रॅप लेने की जरूरत नही..." दिपालीने ओशाळत म्हटले...
"नही आप दिजिये ना... हो सकता है बादमें कभी दिदी को ऐसा लगे की चलो ट्रान्सपरंट स्ट्रॅप लगाके ब्रा पहनते है... उस वक्त वो कहां जायेगी खरिदनेके लिये?... हम अभीही दे देंगे तो उसके लिये अच्छा होगा..." मी हसून तिला म्हणालो.
"ये भी सही है... आप कितना खयाल रखते है अपनी दिदीका..." दिपालीने हसून मला म्हटले...
"उसकी खुशी के लिये मै कुछ भी कर सकता हुं... ये सब आज हम खरीद रहे है... ये उसे बहोत बहोत पसंद आयेगा और वो बहोत खुश हो जायेगी..."
"बिलकुल होंगी... आपने इतने सुंदर और सेक्सी ड्रेसेस जो उसे लिये है... वो तो खुशीसे मचक उठेगी... काश मै उन्हे मिल सकती... अगर हो सके तो उन्हे ले आईयेगा हमारे शॉप में... उनकी पसंद की बहोतसी चिजे हमारे पास होंगी..."
ती तसे का म्हणाली ह्याचा अंदाज मला आला! कारण ज्या तऱ्हेने आम्ही माझ्या बहिणीसाठी वेगवेगळे कपडे घेतले तसेच ते घेताना तिच्याबद्दल चावट आणि सेक्सी बोलत होतो त्यावरून तिच्याही मनात प्रचंड उत्सुकता निर्माण झाली असेल की ह्यांची बहिण कशी असेल? हे इतक्या बिनधास्तपणे तिच्याबद्दल चावट बोलताहेत म्हणजे ती पण अशीच चावट असेल का? ह्यांच्यात टिपिकल भाऊ-बहिण नाहीतर एखाद्या जिवलग मित्र-मैत्रिणीसारखे खरच संबंध आहेत का? ते जाणून घेण्यासाठी ह्यांच्या दिदीला भेटावे... म्हणून ती मला सुचवत होती की तुमच्या दिदीला घेवून या आमच्याकडे खरेदीसाठी...
तिच्या बोलण्यावर मी हसून तिला म्हणालो, "देखते है... अभी तो वो सिर्फ दो दिन के लिये आ रही है... तो कैसे टाईम मिलेगा मालूम नही... हमारा शेड्युल बहोत टाईट है..."
"क्या कह रहे है??... सिर्फ दो दिन के लिये?? बस्स???... अरे उन्हे कमसे कम एक हफ्ते के लिये या एक महिने के लिये लेके आना चाहिये था... दो दिन में क्या होगा???" दिपालीने खेद व्यक्त करत म्हटले.
"वही तो... लेकीन वो ज्यादा दिन नही आ सकती थी... इसलिये दो दिन तो दो दिन... उतने भी काफी है हमारे लिये... मेरा मतलब है उसके साथ अच्छा टाईम जाने के लिये... खैर... आप सभी कपडे पॅक किजिये और बिल बनाईये..." मी हसून तिला म्हणालो.
"जी जरूर... लेकीन ये दो सेट कौनसी 'साईज'के चाहिये??" तिने थोडे लाजत विचारले...
"आपकी साईज का!" हरीश पटकन म्हणाला.
"जी???" तिने गोंधळत त्याला विचारले...
"जी... वो... मेरा मतलब है...," हरीश गोंधळत पण सावरून तिला म्हणाला, "आपने दिदीके फोटो देखे है ना अभी... तो 'साईज'का अंदाजा आपको आया होगा... इसलिये मैने कहा की आपकी 'अंदाज' का साईज... वो वर्ड थोडे आगे-पिछे हुये..."
"जी मैने फोटो जरूर देखे है... लेकीन उसपेसे साईज का पता नही चलता है... क्योकी उन्होने पुरे कपडे पहने है ना..." तिने हसून उत्तर दिले...
"तो कोई बात नही... इनके पास है ना दिदीकी 'कम' कपडेवाली फोटो..." हरीश चावटपणे हसून हळुच म्हणाला...
"जी मतलब???" तिने किंचित आश्चर्याने विचारले...
"मेरा मतलब इन भाईसाहब को मालूम है उनकी दिदीकी 'साईज'... वो लेते है ना हमेशा उसके लिये ऐसे कपडे..." हरीश पुन्हा चावटपणे हसून तिला म्हणाला आणि ती माझ्याकडे उत्सुकतेने पहायला लागली...
"इसकी बातो पर ध्यान मत दो... ये मजाक बहोत करता है..." मी हसून तिला म्हणालो...
"वो तो ठिक है... लेकीन फिर मै साईज कौनसी दे दूं??..." तिने गोंधळत विचारले...
"आप 38D साईज दिजिये... दिदी का साईज वही है!" मी चावटपणे हसून तिला म्हणालो...
"देखा... मैने कहा ना आपको की इनको दिदी का साईज मालूम है... और ये आपको बोल रहे है के मै मजाक कर रहा हूं... दिदी की हर एक बात का इसे पता है... आप कुछ भी पुछिये, ये झटसे जवाब देगा..." हरीशने लगेच तिला म्हटले...
"आप इसकी बातो पर ध्यान ना दिजिये... आप जल्दीसे इन्हे पॅक किजिये..." मी हसत तिला म्हणालो.
"जी ठिक है..." असे म्हणत ती पुर्ण गोंधळलेल्या चेहऱ्याने पुढे चालायला लागली...
आम्ही सगळे तेथून कॅश काऊंटरकडे निघालो तेवढ्यात मला काहितरी आठवले आणि मी त्या दिपालीला म्हणालो,
"अजी ठहरिये... सॉरी एक बात बताना मै भूल गया... ये जो ब्रा-पॅन्टीवाले दो सेट है वो हमे २ चाहिये..."
"हां... ये दो ही तो है..." दिपाली दोन हातात ते दोन्ही सेट दाखवत हसून म्हणाली...
"नही नही... मेरा मतलब है हर एक सेट के हमे दो पिस चाहिये... ये काला सेट २ जोडी और इस लाल सेट की भी दो जोडी..." मी हसून तिला म्हणालो...
"दो दो पिस?? वोह भी सेम??" तिने प्रश्नार्थक मुद्रेने मला विचारले, "उससे अच्छा आप और कोई अलग पॅटर्नके २ सेट लिजिये ना..."
"जी नही... हमे सेम सेट केही दो पिस चाहिये..." मी तिला हसून पण निक्षून सांगितले...
"जी ठिक है... जैसी आपकी मर्जी..." खांदे उडवले हसत ती म्हणाली...
आणि मग पुन्हा मागे येवून तिने रॅकवरून दोन्ही सेटचे अजुन दोन पिस काढून घेतले आणि परत आमच्या पुढे चालायला लागली... आम्ही तिच्या मागून चालत पुन्हा तिला मागून न्याहाळायला लागलो आणि ते कोणाच्या लक्षात येवू नये म्हणून एकमेकांशी कुजबूजत बोलायला लागलो...
"सर, तुम्ही प्रत्येक सेटचे दोन पिस का घेतले?? मला कळले नाही ते??" हरीशने उत्सुकतेने मला विचारले.
"अरे तुझ्यासाठीच..." मी गुढपणे हसून त्याला म्हणालो.
"माझ्यासाठी म्हणजे??" हरीशने गोंधळुन मला विचारले.
"सांगतो तुला नंतर बाहेर गेल्यावर... थोडा धीर धर..." मी हसून त्याला म्हणालो कारण आम्ही कॅश काऊंटरवर पोहचलो होतो...
नंतर मग आम्ही जे जे काही खरेदी केले होते त्याचे बिल त्या दिपालीने बनवले आणि हरीशने त्याचे क्रेडिटकार्ड वापरून ते बिल पे केले. साडी तिने ठेवून घेतली कारण साडीला फॉल आणि पिको करायचे होते. तसेच उद्या मी तिला दिदीचा मापाचा ब्लाऊज आणून दिला की साडीतून ब्लाऊज-पिस कापून घेवून ती ब्लाऊज तयार करणार होती आणि नंतर दोन दिवसांनी साडीची डिलिव्हरी देणार होती... तेव्हा मग पार्टीवेअर ड्रेस, पेटीकोट आणि ते ब्रा-पॅन्टीचे ४ सेट तिने बॅगेत पॅक करून आम्हाला दिले... मग हसतमुखाने दिपालीने आम्हाला धन्यवाद देत पुन्हा शॉपमध्ये खरेदी करायला येण्याची विनंती केली आणि तिने दिलेल्या सर्वीसबद्दल तिचे आभार मानत आम्ही आनंदाने शॉपमधुन बाहेर पडलो...
बाहेर पडल्या पडल्या हरीश उतावळेपणे मला विचारायला लागला, "आता सांगा लवकर, सर... ते दोन दोन सेट तुम्ही का घेतलेत??"
"अरे... हे सगळे कपडे आपण दिदीला घेतलेत ते येथे वापरल्यानंतर परत जाताना ती घेवून जाणार... मग तुला काय घंटा मिळणार?? तेव्हा तुला पण काहीतरी 'बक्षीस' म्हणून मी ही सोय केलीय..." मी पुन्हा गुढपणे हसून त्याला म्हणालो...
"अहो पण कसली सोय?? नीट समजावून सांगा ना..." हरीशने गोंधळत पण उतावळेपणे विचारले...
"हे बघ... ह्यातला फक्त एक सेट मी दिदीला घालायला देणार आणि दुसरा घरात लपवून ठेवणार... दिदीने ते एक एक सेट वेगवेगळ्या ड्रेसवर अंगावर घातले आणि नंतर वापरून काढुन टाकले की तिच्या मादक अवयवांचा गंध त्यावर राहील... तिच्या घामाचा गंध, तिच्या उभारांचा, निप्पलचा गंध ब्रावर राहील, तिच्या पुच्चीचा गंध, पुच्चीरसाचा अंश त्या पॅन्टीवर राहील... मग नंतर ते धुवायला टाकले तर तो दिदीचा 'मेवा' फुकट नाही का जाणार?... आणि धुवून ती ते सेट घेवून गेली तर मग तुला ना दिदीचा मेवा मिळणार ना ते सेट मिळणार... म्हणून मी हे दोन दोन सेम सेट घेतलेत म्हणजे जेव्हा दिदी तिला दिलेला एक सेट वापरून धुवायला टाकेल तेव्हा मी तो गुपचूप घेवून तेथे दुसरा नवा सेट ठेवेल आणि दिदीने वापरलेला, तिच्या मादक सेक्सी अवयवांचा गंध असलेला सेट नंतर तुला देईन... दिदीला घेवून जाऊ दे नवा सेट आणि तुला मिळेल तिने वापरलेला सेट... तुझे बक्षीस म्हणून!... आले का ध्यानात??" शेवटी मी त्याला खुलासा केला..
"हांऽऽऽऽ... क्या दिमाग लगाया सर आपने... मान गये आपको!" माझे हात हातात घेवून प्रचंड खुष होत हरीश म्हणाला.
"अरे तु इतके सगळे करतोय आमच्यासाठी... तेव्हा तुझा पण थोडा विचार करायला हवा ना मला... तुला पण काहितरी दिदीकडुन मिळायला पाहिजे... तेव्हा माझ्या डोक्यात हे आले..." मी हसून म्हणालो...
"थँक्यु सर!!... पण माझ्या मनात एक वेडी आशा आहे..." आता तो गुढपणे हसून मला म्हणाला...
"काय रे??" मी उत्सुकतेने विचारले...
"नाही... तुमची दिदी आली की तुम्ही तिच्याबरोबर मजा करणार... तिला मस्त झवणार... तुमच्या घरी, लिमोझिनमध्ये... आणि कोठे कोठे... ह्यात काहीच शंका नाही... पण मी विचार करत होतो... की... मला पण... कोठे काही... चान्स... म्हणजे... माहीत नाही... पॉसिबल असेल तर... म्हणजे... नुसती एक... वेडी आशा..."
हरीशला काय म्हणायचेय ते स्पष्ट सांगायला तो चाचरत होता पण माझ्या ते लक्षात आले... तेव्हा मी हसून पण तरीही किंचित सिरिअसली त्याला म्हटले,
"तुला पण तिला झवायचा चान्स मिळाला तर... असेच म्हणायचेय ना तुला??"
"नाही... म्हणजे... नुसतीच एक फॅन्टसी..." तो गोंधळत म्हणाला...
"हे बघ हरीश... तुझ्या भावना मी समजू शकतो... पण तुलाही माहीत आहे की ती माझी बहिण आहे, कोणी दुसरी बाई किंवा रांड नाही... तेव्हा माझ्या व्यतिरीक्त ती इतर कोणाबरोबर सेक्स्युअल रिलेशन ठेवू शकत नाही... तिची परिस्थिती अशी होती की मी तिला हे सगळे करून मदत केली आणि करत आहे, तिचे सेक्स्युअल फ्रस्ट्रेशन शांत करायला... तेव्हा आम्ही भाऊ-बहिण जी झवाझवी करतोय ती एक तिची गरज आहे म्हणून... त्यात बाहेरचे कोणी येवू शकत नाही... तेव्हा मला नाही वाटत की तुला तिला झवायचा चान्स मिळेल... सॉरी दोस्त, पण ते पॉसिबल नाही रे!" शेवटी मी त्याला निक्षुन सांगितले...
"नो सर... तुम्ही अपसेट होवू नका... मी आपले असेच म्हणालो... आय ॲम नॉट सिरीअस अबाऊट दॅट... मला माहीत आहे ते पॉसिबल नाही..." हरीश गडबडुन म्हणायला लागला...
"अपसेट तू होवू नकोस... ते तर तुझी इच्छा होती तिला बघायची म्हणून मी इतके तरी अरेंज करतोय... तिला इकडे बोलवतोय... नाहीतर माझ्या बायको-मुलांच्या नकळत तिला इकडे आणणे किंवा तिच्या मुलीला दुसऱ्या बाईकडे दोन दिवस ठेवून निव्वळ माझ्याबरोबर झवायला दोन दिवस इकडे येणे हे कितीतरी रिस्की आणि सिरीअस आहे..." मी त्याला म्हणालो.
"हो सर... मला जाणीव आहे त्याची... त्याबद्दल तुमचे किती आणि कसे आभार मानावे हेच मला कळत नाही..." हरीशने ओशाळत म्हटले.
"अरे आभार मानायची गरज नाही रे... तू फक्त लांबून मजा घे... दिदी इकडे आली की जे काही नेत्रसुख नाहीतर थोडे फार स्पर्शसुख तुला मिळेल त्याचा फक्त तू आनंद घे..." त्याला डोळा मारत मी चावटपणे हसत म्हणालो...
"स्पर्शसुख??? ते कसे घेणार??? ते कसे पॉसिबल आहे???" हरीश प्रचंड उत्सुकतेने मला विचारायला लागला...
"एकदम उतावळा होवू नकोस... सांगतो मी तुला ते नंतर... आता निघू आपण..." मी हसून त्याला म्हणालो...
*********
दुसऱ्या दिवशी दुपारी लंच टाईममध्ये मी दिदीचा एक ब्लाऊज, जो मी माझ्या ऑफिसमधील लॉकरमध्ये लपवून ठेवला होता, तो घेवून त्या शॉपमध्ये देवून आलो... चार दिवसांनी जेव्हा ब्लाऊज आणि साडी रेडी झाली तेव्हा त्या दिपालीने मला फोन करून तसे सांगितले... मग त्याच्या दुसऱ्या दिवशी त्या शॉपमध्ये जावून मी साडी-ब्लाऊज घेवून आलो...
पुढच्या आठ दिवसात मी आणि हरीश अनेकदा भेटलो आणि दिदी आली की काय काय आणि कसे कसे अरेंज करायचे ह्यावर पुन्हा पुन्हा चर्चा करून आम्ही सगळे काही ठरवले... जे काही आम्ही ठरवले त्यासाठी जी काही अरेंजमेंट करायला पाहिजे ती आम्ही सगळी करून ठेवली... आम्ही दोघेही त्या दिवसाची चातकासारखी वाट बघत होतो ज्या दिवशी संगीतादिदी दुबईला येणार होती आणि मग पुढे जे काही घडणार होते त्याच्या कल्पनेने आम्ही दोघेही प्रचंड कामोत्तेजित रहात होतो...
*******
शेवटी तो दिवस उजाडला, ज्या दिवशी संध्याकाळी संगीतादिदी दुबईला येणार होती...
त्या दिवशीपासून मी ऑफिसला ६ दिवसाची रजा टाकलेली होती ज्यात पहिले ३ दिवस मी दुबईतच दिदीबरोबर असणार होतो आणि नंतरचे ३ दिवस मी मुंबईला जाणार होतो... मी रजेवर असल्याने मला कामाचे काही टेन्शन नव्हते आणि घरातच राहूनच मी संगीतादिदी माझ्या घरात रहाणार होती त्या दृष्टीने सगळी तयारी करून ठेवली... त्या दिवसाचा प्रत्येक मिनिट हा एक एक तासासारखा मला वाटत होता आणि वेळ जाता जात नव्हता... हरीशचीही तीच अवस्था होती... कसाबसा वेळ गेला आणि एकदाची रात्र झाली!!
अर्थात संगीतादिदी संध्याकाळी मुंबईमध्ये घरातून निघाली तसे मोबाईलवर सतत माझ्या कॉन्टॅक्टमध्ये होती आणि ती प्लेनमध्ये बसून टेक-ऑफ घ्यायच्या आधी फोन स्विच-ऑफ करेपर्यंत आम्ही सतत बोलत होतो... आणि अर्थात, हरीश पण मला मध्ये मध्ये फोन करून दिदीची 'खबर' घेत होता आणि ती प्लेनमध्ये बसलीय व प्लेनने टेक-ऑफ केलेय हे जेव्हा त्याला कळले तेव्हा त्याच्या आनंदाला उधाण आले!! रात्री ९ वाजता प्लेन लॅन्ड होणार होते तेव्हा त्या वेळी संगीतादिदीला रिसिव्ह करण्यासाठी मी एअरपोर्टला पोहचलो...
आमचे ठरल्याप्रमाणे हरीश तेथे ऑलरेडी येवून ऊभा होता आणि माझी वाट बघत होता... संगीतादिदीला पहायला तो इतका प्रचंड उत्सुक होता की तिने दुबईमध्ये पाय ठेवल्यापासून जेव्हा आणि जेथे शक्य आहे तेथे त्याला तिला चोरून पहायचे होते... त्याने मला तशी गळ घातली तेव्हा त्यासाठी मी त्याला नकार देवू शकत नव्हतो... इनफॅक्ट, संगीतादिदीला हे दोन दिवस मी दुबईला बोलावले तेच मुळी हरीशला तिला बघायचे होते म्हणून... तेव्हा त्याला तिला जास्तीत जास्त बघता येईल ह्याचाच आम्ही पुरेपूर विचार केलेला होता...
प्लेन जस्ट लॅन्ड झाले होते आणि प्लेनमधून उतरून इमिग्रेशन हॉलपर्यंत येवून नंतर इमिग्रेशन स्टॅम्पिंग वगैरे प्रोसेस पुर्ण करून तिला बाहेर यायला अजुन तासभर तरी जाणार होता... तेव्हा टाईमपाससाठी आम्ही वेटींग हॉलजवळील फूड-कोर्टमध्ये गेलो आणि एका कॅफेटेरियामध्ये चहा घेतला... नंतर आम्ही परत वेटींग हॉलमध्ये आलो आणि हलक्या आवाजात एकमेकांशी चर्चा करायला लागलो की संगीतादिदी बाहेर आली की मी तिला कोठे आणि कसे रिसिव्ह करायचे आणि हरीश किती अंतरावर थांबून कसे आम्हाला गुपचूप पाहू शकत होता...
दुबई एअरपोर्ट जगातील टॉप ५ बिझी एअरपोर्टमध्ये मोडते तेव्हा त्या वेटींग हॉलमध्ये भरपूर गर्दी होती... पॅसेंजर येत होते, जात होते... केबीन क्र्यु जात होते, येत होते... पॅसेंजरला रिसिव्ह करायला आलेल्या लोकांची येता-जाता गडबड होती... कोणी त्यांची वाट बघत इकडे-तिकडे येरझऱ्या घालत होते, सिटींग चेअरवर बसलेले होते तर अनेकजण येणाऱ्या-जाणाऱ्या लोकांना 'न्याहाळत' होते... आपले पॅसेंजर आले की जसे रिलेशन असेल तसे कोणी त्यांना मिठी मारत होते तर कोणी हलके किस करत होते तर कोणी नुसतेच हात मिळवत होते... कोणी बुके देवून तर कोणी नुसते फूल देवून आपल्या पॅसेंजरचे स्वागत करत होते आणि मग कोणी त्यांच्या कमरेत हात घालून तर कोणी नुसते हात हातात घेवून तर कोणी नुसतेच बरोबर चालुन बाहेर पडत होते...
ते सगळे पाहून हरीश काहितरी सुचले आणि तो धावत पळत जावून एक गुलाबांच्या फुलांचा बुके घेवून आला... माझ्या हातात देत म्हणाला की दिदी आली की तिला देवून तिचे माझ्यातर्फे स्वागत कर... मी हसून तो बुके हातात घेतला आणि मग आम्ही आमची चर्चा चालु ठेवली... तेथे इतकी गर्दी होती आणि जो तो आपल्या घाई-गडबडीत होता तेव्हा मी संगीतादिदीला रिसिव्ह करत असताना हरीश आमच्या जवळ जरी ऊभा राहिला तरी त्याला संगीतादिदी नोटीस करू शकत नव्हती... तरीही त्याला मी माझ्यापासून सात-आठ फूटावर लोकांच्या मागेच रहायला सांगितले आणि मी आणि दिदी बरोबर असेल तेव्हा आमच्या पुढच्या बाजुला नव्हे तर आमच्या मागच्या बाजुला त्याने रहावे असे आमचे ठरले...
अर्थात, संगीतादिदी हरीशला ओळखत नव्हती तेव्हा त्या गर्दीत त्याला ती नोटीस करू शकत नव्हती... पण चुकून तो जर समोर आला आणि तिने त्याला जवळुन पाहिले तर मग नंतर लिमोझिनचा ड्रायव्हर म्हणून त्याची ओळख करून देताना तिला आठवायला नको की ह्याला मी एअरपोर्टला पाहिले होते असे... म्हणून मी त्याला आमच्या मागे मागेच रहा असे सांगितले जेणेकरून संगीतादिदीची त्यावर नजर पडू नये म्हणून... आमच्यापासून ५० फूटावर असलेल्या ऑटोमॅटिक डोअरमधुन आता संगीतादिदी कोठल्याही क्षणी बाहेर येणार होती तेव्हा मी हरीशला माझ्यापासून दूर ऊभे रहायला सांगितले. माझा हात हातात घेवून मला शुभेच्छा देत हरीश म्हणाला,
"सर, ऑल द बेस्ट टू यु!... ह्या क्षणापासून तुमच्या आणि माझ्या आयुष्यातला एक अनोखा एक्सायटींग अनुभव आपल्याला मिळणार आहे... तुम्ही तुमच्या दिदीबरोबर भरपूर सेक्स एंजॉय करा... आणि मी जमेल तसे त्याचा चोरून आनंद घेतो..."
"थँक्स हरीश... आणि तुलाही ऑल द बेस्ट!... जगात क्वचितच कोणाला एखाद्या भाऊ-बहिणीमधील सेक्स्युअल रिलेशन पहायला मिळत असेल आणि तू त्यातील एक असणार आहे... आणि ऑफकोर्स, माझ्यासाठीही हा एक लाईफ-टाईम अनुभव असेल की मी माझ्या बहिणीला साऱ्या जगापासून लपवून जे झवतो ते आता अजुन एक परकी व्यक्ती लाईव्ह पाहू शकणार आहे..."
"ओके सर, मी जातो बाजुला... अच्छा... तो 'ट्रान्समिटर' कानात घाला... मी पण माझ्या कानात घालतो... म्हणजे आपल्याला एकमेकांचे बोलणे ऐकायला येईल..."
हरीशच्या टुरिस्ट कंपनीमध्ये सिक्युरिटी आणि कम्युनिकेशनच्या उद्देशाने कानात लावायचे बारीक ट्रान्समिटर इक्युपमेंट लिमोच्या ड्रायव्हरना वापरावे लागत असे... जेणेकरून ड्रायव्हर बाहेर रोडवर असतील तेव्हा ते लोमोतील मशीनद्वारे ऑफीसमधील स्टाफशी संपर्क साधून रिपोर्टींग करत असत... एक ट्रान्समिटर हरीशकडे होताच आणि त्याने अजुन एक आणला होता मला कानात लावायला... मी तो माझ्या कानात लावला की आम्हा दोघांना एकमेकांशी संपर्क साधता येणार होता... आम्ही एकमेकांपासून दूर कोठेही ऊभे असलो तरी आम्ही एकमेकांशी बोलू शकत होतो आणि एकमेकांचे बोलणे ऐकू शकत होतो...
एक छोटेसे माईक मशीन मी आणि त्याने आपापल्या पॉकेटमध्ये ठेवले होते ज्यातून आमचे आवाज ट्रान्समिट होत होते जे आमच्या कानातील छोट्या स्पिकरमधुन आम्ही ऐकू शकत होतो... ह्या इक्युपमेंटचा वापर करण्याची आयडीया हरीशच्या डोक्यात आली कारण मग मी जेव्हा संगीतादिदीबरोबर असेल आणि हरीश आमच्या आजुबाजुला कोठे दूर असेल तेव्हा तो आमचे बोलणे ऐकू शकत होता... तसेच त्याला मला काही सांगायचे असेल तर मी त्याचे बोलणे ऐकू शकत होतो...
हरीशने मला दिलेला तो एकदम छोटा 'ट्रान्समिटर' मी माझ्या डाव्या कानात टाकला... तो माझ्यापासून दूर गेला आणि सात-आठ फूटावर मागे गर्दीत ऊभा राहिला... आम्ही एकमेकांशी बोलून खात्री करून घेतली की आम्ही एकमेकांचा आवाज ऐकू शकतो ह्याची... त्या इवल्याश्या यंत्राच्या करामतीने आम्ही दोघेही खूष झालो! आता मी संगीतादिदीबरोबर असताना तिच्याशी जे काही बोलेल किंवा ती जे काही बोलेल ते हरीश ऐकू शकणार होता... माझ्या बहिणीशी मी जे जे काही बोलेले चांगले, चावट, अश्लिल आणि घाण घाण बोलेल ते सगळे हरीश ऐकू शकत होता... ती जाणीव झाली आणि मी प्रचंड उत्तेजित झालो!
एका क्षणी पन्नास फूटावर असलेला ऑटोमॅटिक डोअर उघडला आणि काही पॅसेंजरच्या घोळक्यामधुन 'संगीतादिदी' एका हाताने ट्रॉली बॅग ओढत बाहेर आली!!... तिला पहाताच क्षणी मी उत्स्फुर्तपणे हरीशला म्हणालो,
"हरीश... माझी लाडकी... माझी कामसुंदरी... माझी झवती... माझी रांड... आली रे... ती बघ, डार्क ब्लू ट्रान्सपरंट कुर्ता आणि व्हाईट स्लॅक घातलेली संगीतादिदी!!... बघितलीस ना?"
हरीशला मी ट्रान्समिटर द्वारे म्हणालो जे त्याने त्याच्या कानातील स्पिकरमधुन ऐकले... माझ्या कानातील स्पिकरमधुन हरीशचा आवाज मला ऐकू आला,
"हो हो सर... तुम्ही सांगितले नसतेस तरी मी ओळखली असती तिला...," ओह सरऽऽऽ... काय दिसतेय दिदी!... तुम्ही म्हणाला ते खरेय... कामसुंदरी!!" हरीश हरखुन बोलत होता...
"येस्स... कामसुंदरी!... पाहूनच लंड टाईट झाला!..." मी उत्तेजितपणे त्याला म्हणालो.
"माझा पण... जादू आहे जादू तुमच्या दिदीमध्ये... कोणालाही उत्तेजित करेल..." हरीश पण उत्तेजित स्वरात म्हणाला...
"ओके... मी जातोय पुढे तिला रिसिव्ह करायला..."
असे म्हणून मी पुढे सरसावलो आणि आनंदाने हात हलवून मी दिदीला इशारा केला... मी दिसताच तिचा चेहरा खुलला आणि तिनेही मला हात दाखवला व ती लगबगीने पुढे आली... मी तिच्या जवळ गेलो आणि तिला काही कळायच्या आत मी पटकन तिला मिठी मारली... एका हातात गुलाबांचा बुके आणि दुसऱ्या हातात मोबाईल असे माझ्या 'भरल्या' हातांचा विळखा घालत मी तिला माझ्या अंगाशी ओढले... तिचे उन्नत ऊभार माझ्या छातीला भिडले आणि माझ्या दाबाने ते माझ्या छातीवर चिरडले!... माझ्या हाताचा विळखा तिच्या मागे मी खाली सरकवला आणि माझे हात तिच्या नितंबाच्या गोलाईच्या वरच्या भागावर मी विसावले!
