Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.
You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.
Click here
जेव्हा केव्हा संगीताताई माझा लवडा चोखायची तेव्हा मला तो १८ वर्षापुर्वीचा खंडाळ्याच्या हॉटेलमध्ये तिने पहिली वेळ माझा लवडा चोखला होता तो प्रसंग आठवायचा... तेव्हा ती नवखी होती आणि कसे मी तिला स्टेप बाय स्टेप समजावून सांगत लवडा चोखायला शिकवले होते... आणि आता ती पक्की लंडचोखी झाली होती आणि इतक्या आसक्तीने लवडा चोखायची की काही मिनिटातच मला गळायला भाग पाडायची...
एक तर वर्षभराने संगीताताई माझा लवडा प्रत्यक्ष चोखत होती ती एक्साईटमेंट होतीच... त्यात आमच्याकडे कमीच वेळ होता तिने माझा लवडा चोखून गाळायला... त्यात आणि ते चोरून करण्याच्या एक्साईटमेंटमुळे मला माझ्या लवड्यातील सत्खलन थोपवून धरणे कठिण जात होते... ह्या सगळ्याचा परिणाम म्हणजे माझा लवडा गळायला आला... मी संगीताताईचे डोके दोन्ही हाताने घट्ट धरले अन माझी कंबर मागे-पुढे करत करत तिचे तोंड मी झवायला लागलो...
संगीताताईने ओळखले की मी गळायला आलोय... माझा लवडा तोंडात ठेवून ती वर माझ्याकडे सुचकपणे पहायला लागली... अर्थात, मी खाली तिच्याकडे पाहूनच तिचे तोंड झवत होतो... कारण आपल्या बहिणीच्या तोंडात आपला लवडा आहे अन आपल्या बहिणीचे तोंड आपण आपल्या लवड्याने झवतोय ते मी पुर्ण लक्ष केंद्रित करून पहात असतो आणि नजरेत ते दृश्य साठवून ठेवत असतो... तेव्हा आमची नजरानजर झाल्यावर मी तिला म्हटले...
"येस्स ताई... येतोय माझा माल बाहेर... काय करू?? तोंडातच सोडू की चेहऱ्यावर उडवू?? प्लिज, खाली गाळायला सांगू नकोस..."
"उंम्म्म्म.... उंम्म्म्म्म..." तिच्या तोंडात माझा लवडा होता तेव्हा तिला बोलता येईना...
मी तिच्या डोक्यावरची माझी पकड ढिल्ली केली... तसे तिने डोके मागे घेत माझा लवडा तोंडातून बाहेर काढला आणि एक दिर्घ श्वास घेतला... आणि मग वर माझ्याकडे पाहून ती मादक स्वरात म्हणाली,
"तोंडावर उडव... खुप दिवस तुझे लोशन लावले नाही चेहऱ्यावर... ती इच्छा पुरी करून घेते... उडव चेहऱ्यावर..."
"येस्स... ये हुई ना बात, ताई!... मला पण वाटत होते की तुझ्या चेहऱ्यावरच उडवावे..." मी आनंदाने उचंबळत म्हणालो...
मग मी पुन्हा एकदा लवडा संगीताताईच्या तोंडात खुपसला आणि कचाकचा तिच्या तोंडात धक्के मारायला लागलो... ८/१० धक्के मारले तसे माझ्या लवड्यात गळायचे फिलिंग तयार झाले... तसे मी माझा लवडा तिच्या तोंडातून बाहेर काढला आणि तिने पटकन तो आपल्या मुठीत पकडला... आणि ती वर माझ्याकडे बघून माझ्या लवड्याचा सुपाडा आपल्या चेहऱ्यावर धरून मूठ मारत तो हलवू लागली...
'सटऽऽऽ.... सटऽऽऽऽ... सटऽऽऽऽ...' माझ्या लवड्यातून एका मागोमाग एक २/३ विर्याच्या पिचकाऱ्या संगीताताईच्या चेहऱ्यावर उडाल्या... पहिली विर्याची पिचकारी तिच्या ओठांवर उडाली... दुसरी तिचा उजवा गाल आणि नाकावर उडाली... आणि तिसरी तिचा डावा डोळा अन कपाळावर उडाली...
संगीताताईच्या ओठांवर माझे विर्य उडाले तसे तिने आपले ओठ विलग करून जीभ बाहेर काढत ते चाटून घ्यायला लागली... तिच्या डोळ्यावर विर्य उडाले तसे पटकन तिने डोळे मिटून घेतले आणि जीभेने विर्य चाटणे चालू ठेवले... चवथा लोड माझ्या लवड्याच्या सुपाड्यावरच ओघळू लागला तसे मी माझ्या लवड्याचा सुपाडा तिच्या ओठांवर दाबला अन ती जीभेने विर्याने माखलेला माझ्या लवड्याचा सुपाडा चाटून घ्यायला लागली...
मग माझ्या लवड्याचे शेवटचे काही आचके मी तिच्या ओठांवर आणि जीभेवरच सोडले... एका हाताने डोळ्यावरील विर्य पुसून घेत संगीताताईने डोळे उघडून वर माझ्याकडे पाहिले अन माझ्या नजरेला नजर देत ती बोटावरील विर्य तसेच माझ्या सुपाड्यावतील विर्य चाटून घ्यायला लागली... इतके एक्साईटिंग असते माझ्या बहिणीच्या चेहऱ्यावर माझे विर्य गाळणे की बस्स!... नेहमीपेक्षा जरा जास्तच विर्य माझा लवड्यातून गळते!...
संगीताताईने अगदी आवडीने मन लावून माझा विर्याने बरबटलेला लवडा चाटून चोखून जीभेने पुसून घेतला... मग शेवटी माझ्या लवड्याच्या सुपाड्यावर दोन घट्ट किस दिले आणि ती हसत उभी राहिली आणि पटकन किचन प्लॅटफॉर्मच्या कोपऱ्यातील सिंककडे गेली... पटकन पाण्याचा टॅप चालू करून ती पाण्याने माझ्या विर्याने बरबटलेला आपला चेहरा साफ करू लागली...
मी हाताने पुसून माझ्या लवड्याला थोडे सुके केले आणि खाली सरकवलेली अंडरवेअर वर खेचत त्यात लवडा घालून बसवला... मग ट्रॅक पॅन्ट वर खेचून मी नीट घातली आणि कपडे व्यवस्थित केले... चेहरा धुवून त्या ओल्या चेहऱ्याने संगीताताई माझ्या जवळ आली आणि माझे डोके धरून माझ्या ओठांवर ओठ दाबून तिने माझे एक कस्सून चुंबन घेतले... आणि मग ती दूर झाली आणि किचनच्या प्लॅटफॉर्मजवळ जावून चहा करायला लागली...
पदर कंबरेला खोचून आता संगीताताई कामाची अशी लगबग दाखवायला लागली की जणू खुप वेळ ती कामात मग्न होती... त्या क्षणी तिच्या चेहऱ्यावर इतके साळसूद आणि निरागस भाव होते की कोणाला सांगूनही पटले नसते की ५ मिनिटापुर्वी ती एका मुरलेल्या रांडेसारखी आपल्या भावाचा लवडा चोखत होती... तिची ती मोहक लगबग पाहून असे वाटत होते की मागून जावून तिला चिटकावे आणि घट्ट आवळून तिच्या मानेवर अन गालावर चुंबनाची बरसात करावी...
पण आता ती रिस्क घेता येणार नव्हती तेव्हा मी किचनमधून काढता पाय घेतला... टॉयलेटला जावून मी लघवी करून फ्रेश झालो आणि काही घडलेच नाही अश्या बेफिक्रीत शीळ घालत हॉलमध्ये जावू लागलो... मग मी जिजू आणि मुलांना हाक मारून बाहेर हॉलमध्ये बोलावले... मी हाक मारल्यावर सगळे हॉलमध्ये आले आणि आम्ही तेथे बसून गप्पा मारायला लागलो...
संगीताताई चहाबरोबर खायला पोहे करत होती आणि ते झाले तसे तिने सायलीला हाक मारून पोह्याच्या डिशेस न्यायला बोलावले... सायली आत गेली आणि ती पोह्याच्या डिशेस असलेला ट्रे आणि संगीताताई चहाचे कप असलेला ट्रे घेवून बाहेर आली... मग हॉलमध्ये बसून आम्ही सगळे गप्पा मारत, टिव्ही पहात ते पोहे खाल्ले अन चहा घेतला...
पुन्हा तेव्हा तेथे हॉलमध्ये बसलो असताना माझ्या मनात विचार आला की तासाभरापुर्वी त्या हॉलमध्ये दिवाणावर संगीताताई तिच्या भावाला आपले गोळे चोखायला देत होती आणि मी तिचा भाऊ आपल्या बहिणीचे गोळे चोखत होतो अन तिच्या पुच्चीत बोटे घालून तिला झडवत होतो...
तिच्या नवऱ्याला कल्पनाही नव्हती की त्यांची बायको आपल्या भावाबरोबर काय काय लैंगिक चाळे करत होती... संगीताताईच्या मुलांना कल्पनाच नव्हती की त्यांचा मामा त्यांच्या आईबरोबर म्हणजे स्वत:च्या बहिणीबरोबर काय काय कामूक गोष्टी करत होता...
नंतर सगळे रक्षाबंधन सोहळ्याच्या तयारीला लागले... आम्ही सगळ्यांनी चांगले छान छान कपडे घालून आवरले आणि आमच्यातली पुरुष मंडळी, म्हणजे मी, जिजू आणि संगीताताईचा मोठा मुलगा, साहिल आधी आवरून हॉलमध्ये येवून बसलो होतो... नेहमीसारखे आमच्यातल्या बायकां, म्हणजे संगीताताई आणि तिची छोटी मुलगी, सायली ह्या दोघींना नटायला वेळ लागत होता...
शेवटी एकदाच्या त्या दोघी तयार होवून बाहेर आल्या आणि त्या दोघींना पाहून सगळे त्यांच्या सौंदर्याची तारीफ करू लागले... जिजू आपल्या बायकोची आणि लेकीची स्तुती करत होते... तर संगीताताईचा मुलगा, साहिल आपली मम्मी आणि बहिणीची ब्युटी ॲप्रिशिएट करत होता. आणि मी अर्थात, माझ्या बहिणीच्या अन भाचीच्या सौंदर्याच्या तारिफीचे पूल बांधत होतो...
नंतर हसत-खेळत, थट्टा-मस्करी, डान्स-गाणी एंजॉय करत आमचा रक्षाबंधनाचा सोहळा पार पडला. लॉक-डाऊन असल्याने जिजूंना त्यांच्या बहिणीकडे रक्षाबंधनासाठी जाता आले नाही म्हणून त्यांनी सायलीकडून त्यांच्या बहिणीने पाठवलेली राखी बांधून घेतली. मग संगीताताई जेवणाच्या तयारीला गेली आणि सायली तिला मदत करायला गेली...
जेवण तयार झाल्यानंतर हसत-खेळत जेवणाचा कार्यक्रम पार पडला आणि त्यानंतर नेटफ्लिक्सवर नवीन सिनेमा पहाण्यात आमची मध्यरात्र उलटली.. मग सिनेमा संपल्यानंतर सगळे आपापल्या रूममध्ये झोपायला गेले आणि मी हॉलमध्येच दिवाणावर झोपलो... अश्या तऱ्हेने तो रक्षाबंधनचा दिवस पार पडला आणि त्याबरोबर माझा संगीताताईच्या घरातील पहिला दिवस संपला...
********
दुसरा दिवस उजाडला आणि जस जसा दिवस जावू लागला तस तसे काहीही विशेष असे घडले नाही... म्हणजे आदल्या दिवशी दुपारी आम्हाला थोडी तरी चोरटी मजा करायला मिळाली होती. पण दुसऱ्या दिवशी तेवढीही मजा करण्याचा चान्स मिळत नव्हता. सकाळ आणि दुपारपर्यंत एका मागोमाग एक आम्ही सिनेमे बघत होतो आणि सगळे ऑलमोस्ट पुर्णवेळ हॉलमध्येच होतो...
कोणी आत कोठल्या रुममध्ये गेले तरी एखादाच कोणी जात होता आणि त्यामुळे कोठेही मला आणि संगीताताईला प्रायव्हसी मिळत नव्हती... फार फार तर येता-जाता गुपचूप संगीताताईला काही क्षण किस करण्याचा चान्स मिळाला तर कधी कधी तिला चोंबाळण्याचा चान्स मिळाला. पण त्या दिवशी त्यापेक्षा जास्त काही करण्याचा चान्सच मिळत नव्हता...
जेव्हा केव्हा मी संगीताताईला एकांतात गाठायचो आणि आम्ही गुपचूप किसिंग करायचो किंवा मी तिला चोंबाळायचो, तेव्हा मी तिला हळूच म्हणत असे,
"काय ताई, आपल्याला जास्त काही करायला चान्सच मिळत नाहीये..."
"हो रे... ह्या लॉक-डाऊनमुळे सगळेच फूल टाईम घरात आहेत ना..." ती माझा लवडा दाबत म्हणायची...
"आता ग कसं होणार? तुला कचाकचा झवायला कासावीस आहे ग माझा लवडा!..." मी तिचे बोचे दाबत म्हणायचो...
"अरे, माझी पुच्ची पण कासावीस आहे, कचाकचा चोदून घ्यायला... मिळेल... मिळेल काहितरी चान्स... नको तु काळजी करूस!..." म्हणत ती माझ्या तोंडात जीभ सरून डिप किसिंग करायची...
संध्याकाळी चार वाजताच्या दरम्यान आम्ही सगळे हॉलमध्ये बसून एक सिनेमा बघत होतो, तेव्हा संगीताताईच्या मोबाईलवर फोन आला... तो फोन तिची मैत्रीण, 'आशा'चा होता... संगीताताई तिच्याशी हसत-खेळत गप्पा मारायला लागली... टिव्हीच्या मोठ्या आवाजाने तिला ऐकायला त्रास होवू लागला तसे ती तिच्याशी बोलत बोलत आत गेली...
साधारन १० मिनिटांनी तिच्याशी बोलणे संपवून संगीताताई बाहेर आली आणि ती आम्हाला सांगू लागली...
"आशाने सागरला रात्री जेवायला बोलावले आहे... तो खुप दिवसांनी आला आहे ना... म्हणून तिने बोलावलेय..."
"अरे व्वा!... मग आपण सगळेच जावूया आशा मावशीकडे जेवायला..." संगीताताईचा मुलगा, साहिल खूष होत म्हणाला...
"बाहेर कसला पाऊस पडतोय बघितलं ना? इतक्या पाऊसात तिच्या घरी जायचे म्हणजे दिव्यच आहे! पाहिजे तर तुम्हीच जा... मी नाही बाई येणार!" सायलीने तिचे मत सांगितले.
"आणि आपण ५ माणसे तिच्याकडे जेवायला जाण्याऐवजी तिला एकटीलाच इकडे बोलावू जेवायला... म्हणजे तिने ५ जास्तीच्या माणसांचे जेवण बनवण्यापेक्षा आपण तिच्या एकटीचे जास्तीचे जेवण बनवू... हो की नाही, संगीता?" जिजूंनी आपले मत सांगितले...
"अहो... आशा कामाला वाघीण आहे... तिला ५ माणसांचे जेवण बनवणे काही भारी नाही... पण मुद्दा तो नाही... सागर खुप दिवसांनी आलाय हे तिला मी सांगितले तसे ती म्हणायला लागली की तो २/३ वर्षापुर्वी कधी तिच्याकडे जेवायला आला होता... तेव्हा तिला खासकरून त्याला जेवायला बोलवायचे आहे..." संगीताताईने खुलासा केला...
"मग ठिक आहे... तो आणि तु दोघे जा तिच्याकडे जेवायला... हां... आता बाहेर इतका पाऊस पडत नसला असता तर आम्हीही आलो असतो... पण मग फक्त तुम्ही दोघेच जा... आम्ही आपले राहू घरातच..." जिजूंनी संगीताताईला सांगितले...
"बरं... मग मी तुम्हा तिघांसाठी जेवण बनवून ठेवते... म्हणजे तुम्ही रात्री जेवून घ्याल..." संगीताताई काहिशी खूष होत पण चेहऱ्यावर काही न दाखवता साळसुदपणे म्हणाली...
"अग मम्मी, तुम्ही तिच्याकडे जेवायला जाणार आहात तर कशाला आमच्यासाठी जेवण बनवत बसतेस? आम्ही मागवू काहितरी बाहेरून... पिझ्झा नाहीतर बर्गर... हो की नाही, साहिल??" सायलीने साहिलला डोळा मारत म्हटले...
"हो हो... पिझ्झा मागवूया... खुप दिवस खाल्ला नाही!" साहिल आनंदाने तिला म्हणाला.
"नाही हं... पिझ्झा वगैरे नाही मागवायचा... अजून करोना गेलेला नाही... तो डिलिव्हरी बॉय व्यवस्थित सॅनिटाईज केलेला असेल की नाही माहित नाही... आणि ते जंक फूड काय खायचे... तुम्ही घरातलेच जेवा!..." संगीताताई टिपिकल मम्मीसारखी बोलायला लागली...
"अग संगीता, खाऊ दे त्याना पिझ्झा पाहिजे तर... कितीतरी दिवस घरचेच जेवण जेवताहेत ते... ते डिलिव्हरीवाले घेतात व्यवस्थित प्रिकॉशन... मी काय... खाईल दुपारचे उरलेले जेवण... डोन्ट वरी... तुम्ही दोघे ना तिच्याकडे जेवायला..." जिजूंनी मुलांना सपोर्ट करत म्हटले...
"नाही हं... मी नाही तुम्हाला दुपारचेच थंड जेवण जेवू देणार... तुमच्यासाठी मी ताजे ताजे जेवण करून जाते..." संगीताताई त्यांना म्हणाली...
"अग संगीता, दुपारचे भरपूर जेवण बाकी असेल... माझ्या एकट्यासाठी कशाला अजुन काही करतेस?... आणि मी पण थोडा पिझ्झा खाईल मुलांबरोबर... तेव्हा उगाच तु काहितरी बनवायच्या भानगडीत पडू नकोस... तु जा निवांत जेवायला तिच्याकडे... नाहीतर तुझी लाडकी मैत्रीण तक्रार करेल माझ्याकडे... 'काय हो, भाऊजी... एक दिवस पण निवांत सोडत नाही माझ्या मैत्रीणीला?? त्यातल्या त्यात जेवण बनवून घेतलंत'... तेव्हा तुम्ही जा असेच... आम्ही खातो आमचे काहितरी!..." जिजू हसून म्हणाले...
"हां... माझी मैत्रीण नाही हं काही तक्रार करणार अशी... बरं ठिक आहे!... तुम्ही खा बाकी व्यवस्थित काहितरी... आम्ही जातो मग तिच्याकडे जेवायला..." संगीताताई हसून त्यांना म्हणाली आणि तिने हळुच माझ्याकडे पाहिले...
तिने ज्या तऱ्हेने सुचकपणे माझ्याकडे पाहिले त्यावरून मला कल्पना आली की तिच्या मनात काहितरी होते... त्यावर मी विचार करायला लागलो तसे माझ्या लक्षात येवू लागले की इथे घरात सकाळपासून आम्हाला काही करायला चान्स मिळत नव्हता... तेव्हा आम्ही बाहेर पडलो तर आम्हाला काहितरी करायला मिळेल...
तो विचार मनात आला तसे माझे मन उचंबळायला लागले... आम्ही बाहेर पडलो तर आम्हाला कोठे अन काय कसे करता येईल ह्याचे विचारचक्र माझ्या मनात चालू झाले...
'अरे पण, एक तर करोना आहे आणि अजुनही लॉक-डाऊन आहे... म्हणजे बऱ्याचश्या गोष्टी अजुनही नॉर्मलपणे चालू नव्हत्या... त्यात आणि बाहेर चांगला पाऊस पडत होता... तेव्हा संगीताताई रहाते त्या तालुक्याच्या गावात तसेही जास्त वर्दळ नसते, त्यात लॉक-डाऊन आणि वर धुंवाधार पाऊस... मग आम्हाला कोठे जावून काय करायला मिळणार??' हा प्रश्नच होता...
मी शेवटी मनात म्हटले की 'जावू दे, इथून बाहेर तर पडू... मग बघू काय अन कसा चान्स मिळतो बाहेर ते... कोठेतरी काहितरी नक्कीच करायला मिळेल'...
बाय द वे... ही 'आशा' संगीताताईची त्या गावात रहाणारी जिवलग मैत्रीण होती... तिचा नवरा अन जिजू मित्र होते... त्यामुळे त्यांच्या बायकां म्हणून संगीताताई आणि त्या आशाची मैत्री झाली आणि पुढे त्या दोघी जिवलग मैत्रीणी झाल्या होत्या... आशा साधारण संगीताताईच्या वयाचीच होती आणि दोघींच्या आवडीनिवडी साधारण सारख्याच होत्या... म्हणून त्या दोघींची चांगली गट्टी होती...
त्या आशाचा नवरा दिल्लीला कामाला होता आणि तो महिन्या दोन महिन्याने किंवा सणाला घरी यायचा... आशाला एक मुलगा होता जो इंजिनिअरिंग करायला बॅंगलोरला गेला होता... इतर वेळी ती आशा घरात एकटीच असायची तेव्हा ती टाईमपास करायला एक तर संगीताताईच्या घरी यायची किंवा संगीताताई तिच्या घरी जावून दोघी टाईमपास करायच्या... त्यामुळे त्या दोघींमध्ये आणि दोन्ही घरांमध्ये चांगला घरोबा होता... लॉक-डाऊनमुळे तिचा नवरा दिल्लीत अडकला होता आणि मुलगाही बॅंगलोरलाच राहिलेला होता...
संगीताताईचे लग्न झाल्यानंतर ४/५ वर्षांनी तिची अन त्या आशाची मैत्री झाली होती आणि तेव्हापासून मी पण तिला ओळखत होतो... ती संगीताताईच्याच वयाची होती म्हणजे माझ्यापेक्षा मोठी, म्हणून मी तिला 'आशाताई' म्हणायचो... मी म्हणजे संगीताताईचा भाऊ परदेशात असतो हे आशाताईला माहित होते आणि तिलाही त्याचे अप्रूप वाटायचे... दुबईवरून मी काही भेटवस्तू संगीताताईला आणल्या की ह्या आशाताईसाठीही काही ना काही आवर्जुन घेवून येत असे...
त्यामुळे ही आशाताई मलाही खुप मानायची आणि आपुलकीने कायम माझी चौकशी करायची... मग जेव्हा केव्हा मी संगीताताईकडे जायचो तेव्हा आशाताई मला आवर्जुन तिच्या घरी बोलवायची आणि माझा पाहुणचार करायची... कधी नुसतेच चहा-पाणी-नाश्ता तर कधी कधी जेवणाला ती मला बोलवायची...
ही आशाताई पण संगीताताईसारखी दिसायला देखणी होती आणि तिची फिगर मादक होती... तसेच बोलायला ती एकदम बिनधास्त होती त्यामुळे माझे तिच्याशीही चांगले जमायचे... बडबडी असल्याने ती चावट अन डबल मिनिंगमध्ये बोलण्यात माहीर होती त्यामुळे मलाही तिच्याशी गप्पा मारण्यास एकदम इंटरेस्ट वाटायचा...
आताही मी खुप दिवसांनी आलो होतो तर त्या आशाताईने मला घरी जेवायला बोलावले होते... आणि अर्थात, माझ्याबरोबर संगीताताईसुद्धा तिच्याकडे जेवायला जाणार हे सहाजिकच होते... तसे तर जेवणाची वेळ रात्री साधारण आठ किंवा नऊ वाजता असते... पण संगीताताई सहा वाजायच्या दरम्यान उठून म्हणाली,
"सागर... चल तयार होवूया आशाकडे जायला...," असे म्हणत ती जिजूंकडे पाहून पुढे बोलू लागली, "आशा म्हणाली जरा लवकरच ये... बाहेर पाऊस पडत आहे तर ऊशीर करू नका... लवकर आलीस तर मला स्वयंपाक बनवायलाही तुझी मदत होईल... आणि लवकर आलात तर निवांत गप्पाही मारता येतील..."
जिजू अर्थात संगीताताईला काही म्हणाले नाही उलट त्यांनी मला सल्ला दिला...
"सागर, तुमची जेवणें झाल्यानंतर त्या दोघी गप्पा मारत बसल्या तर तु घरी निघून ये रे बाबा... नाहीतर तु एकटा बसून बोअर होशील आणि त्या दोघी गप्पा मारत बसतील..." म्हणून ते मिश्किलपणे हसले...
"नाही हां, जिजू... मी कसे ताईला एकटे सोडून येवू?? एक तर बाहेर मरणाचा पाऊस, त्यात अंधार असेल... आणि इतक्या रात्री थोडीच ती एकटी घरी येईल??" मी म्हणालो...
"अरे पण त्या दोघी रात्रभर म्हटले तरी गप्पा मारत बसतील... त्यांचा काही भरोसा नाही! या आधी बऱ्याचदा त्या दोघी रात्रभर गप्पा मारत बसल्या आहेत..." जिजू हसून म्हणाले...
"अच्छा... तसे असेल तर मग मी पण बसेल तिकडेच मारत... त्या दोघींबरोबर गप्पा... मी थांबलो तर त्या आवरत्या तरी घेतील, गप्पा..." मी हसून म्हटले...
"ते पण खरे आहे म्हणा... मग तु तिकडेच झोपला म्हणून समज!" जिजू हसून म्हणाले.
"तुमचं आपलं काहितरींच!... उगाच माझ्या मैत्रीणीला बदनाम करता..." संगीताताई लटक्या रागात म्हणाली...
आणि हसत हसत तयार व्हायला आत निघून गेली... मला अर्थात, तयार व्हायला कितीसा वेळ लागणार होता? बाथरूममध्ये जावून मी तोंड-हात-पाय धुवून फ्रेश झालो... बाहेर मरणाचा पाऊस पडत होता तेव्हा मी मुद्दाम फूल जीन्स न घालता थ्री-फोर्थ पॅन्ट घातली आणि त्यावर एक टि-शर्ट घालून साधारण १५ मिनिटात तयार झालो...
पाणी प्यायला मी किचनमध्ये गेलो आणि माझ्या नंतर ५ मिनिटात संगीताताई तयार होवून किचनमध्ये आली... ती माझ्या समोर उभी राहिली आणि मी तिचे वरून-खाली निरिक्षण करू लागलो... तिने साडी न घालता वर एक गुलाबी कलरचा कुर्ता घातला होता आणि खाली सफेद कलरची स्लॅक घातली होती... कुर्ता जेमतेम तिच्या गुढग्याएवढा होता आणि साईडने त्याला तिच्या कंबरेच्या वर २/३ इंच इतका कट होता...
त्या कटमधून तिच्या स्लॅकचे कंबरेवरील इलास्टिक आणि वरील कंबरेच्या त्वचेचा भाग उघडा दिसत होता... झालेच तर कुर्ता किंचित टाईट होता, ज्यामुळे तिचे नितंब त्यावरून मागून फुलून आल्यासारखे दिसत होते... राणी कलरची एक ओढणी तिने दोन्ही खांद्यावरून छातीवर घेतलेली होती... चेहऱ्यावर मेकप नव्हता पण हलकिशी पिंक लिपस्टिक तिने ओठांना लावली होती... एका रबराने केस पोनीटेल हेअर-स्टाईलने मागे बांधले होते...
ह्या अश्या ड्रेस आणि गेटपने ती ४८ वर्षाची बाई न वाटता ३५शीतील रसरशीत तरुणी वाटत होती!... संगीताताईने एक भुवई उडवत मला 'कशी दिसते?' असा मुक प्रश्न केला... मी अंगठा अन तर्जनीने 'छान दिसतेस!' असा इशारा तिला केला... त्यावर तिने चावटपणे हसून किंचित ओठांचा चंबू करून मला 'फ्लाईंग किस' दिला!... मी पण ओठांचा चंबू करून तिच्या फ्लाईंग किसचा स्विकार केला...
मग संगीताताई फ्रिजजवळ गेली आणि आतून तिने एक चॉकलेटचा बॉक्स काढला, जो मी आशासाठी दुबईवरून आणलेला होता... एका प्लास्टिक बॅगमध्ये तिने तो बॉक्स ठेवला आणि मला चलायचा इशारा केला... ती पुढे निघाली आणि मी तिच्या मागून निघालो... अर्थात, मी मागे होतो अन माझी नजर माझ्या बहिणीच्या गरगरीत गांडीवर गेली...
संगीताताईला त्याची पुरेपूर कल्पना होती, म्हणून ती जरा जास्तच गांड मटकवत भावासमोर चालली होती... तिच्या डूचमळणाऱ्या गांडीकडे पहात मी मनातून विचार करत होतो की 'यार, कधी ताईची ही गांड मला उघडी दिसणार अन कधी मी तिची गांड मारणार?... आता बाहेर पडलो की अजिबात चान्स सोडायचा नाही ताईवर...'
संगीताताईने हॉलमध्ये प्रवेश केला तसे तिची चाल एकदम सोज्वळ झाली... तिने हॉलमध्ये असलेल्या जिजू आणि मुलांना 'आम्ही निघतो आशाकडे...' असे सांगितले... मी पण त्यांना 'येतो जावून' म्हणालो आणि त्या सगळ्यांनी 'ओके' म्हटले... हॉलमधून आम्ही मुख्य दरवाज्याच्या बाहेरील पडवीत आलो... बाहेर जोराचा पाऊस चालू होता... साडे सहा वाजलेले होते आणि म्हटले तर थोडा उजेड असायला पाहिजे होता... पण धुंवाधार पाऊसाने अंधारून आले होते आणि काळोख पडला होता...
पडवीत एका बाजूला अडकवलेल्या दोन छत्र्या संगीताताईने घेतल्या आणि एक मला देत म्हणाली, "चल सागर, निघुया..."
"अग, ताई... दोन छत्र्या कशाला घेतेस?? एकच घेवूया..." मी हळुच तिला म्हणालो...
"एकच छत्री? अरे पण मग आपण भिजू ना??..." तिने हळूच शंका बोलून दाखवली...
"अग ताई... दोन छत्र्या घेतल्या तर आपल्याला वेगवेगळे चालावे लागेल... एका छत्रीत आपल्याला चिटकून' चालता येईल... तेवढीच जवळीक!... इतके काही भिजणार नाही आपण एका छत्रीत... कळले का??" मी चावटपणे हसून तिला म्हणालो...
"हंम्म्म... छान डोके चालते तुझे!..." तिनेही चावटपणे मला डोळा मारत म्हटले...
"अग, ताई... तुझ्या जवळ असलो की माझे डोकेच नाही तर अजून बरेच काही चालते... तुला त्याची चांगलीच कल्पना आहे!..." मी सुचकपणे हसून तिला म्हणालो...
"हो हो... आहे चांगली कल्पना... आता चल लवकर... उशीर होतोय..." संगीताताईने हसून मला म्हटले आणि पडवीच्या पायरीवर उतरत छत्री उघडली...
मी पटकन तिच्या डाव्या बाजुला छत्रीत घुसलो आणि तिच्या उजव्या खांद्यावर हात ठेवून तिला चिटकून चालू लागलो... संगीताताईच्या घरापुढील आवारातून आम्ही बाहेर पडलो आणि बाजुच्या गल्लीतून मागच्या लहान पायवाटेला लागलो...
ताईची मैत्रीण, आशाचे घर गावाच्या दुसऱ्या टोकाला थोडे आडबाजुला होते. पाऊस नसता तर भरभर चालत आम्ही १० मिनिटात तेथे पोहचलो असतो. पण जोराचा पाऊस असल्याने आम्हाला साचलेले पाणी अन खाच-खळगे पाहून सावकाश चालावे लागत होते. त्यामुळे आम्हाला तेथे चालत पोहचायला साधारण १५/२० मिनिटे लागणार होती...
पायवाटेला लागलो तसे मी संगीताताईला जरा जास्तच चिकटलो होतो... तसे तर छत्री मुख्यत: तिने धरलेली होती, पण मी माझा डावा हात पुढून वर आणून तिच्या छत्री पकडलेल्या हातावर ठेवला होता, असे दाखवत की मी पण छत्री पकडली आहे... त्या बहाण्याने मी तिचा हात तिच्या छातीखाली दाबून धरला होता...
आणि तसे केल्यावर माझ्या त्या डाव्या हाताच्या मनगटाच्या वरील हाताचा भाग संगीताताईच्या डाव्या उभारावर दाबला गेलेला होता... चालण्याच्या हालचालीमुळे मी माझा तो डावा हात तिच्या डाव्या उभारावर चांगलाच घासत होतो अन त्यांचा गुबगुबीतपणा चांगला जोखत होतो...
संगीताताईला ते कळत होते की मी मुद्दाम तिच्या उभारावर माझा हात घासतोय... आणि मी जरा जास्त हात दाबला की ती हळुच वर लटक्या रागाने माझ्याकडे बघायची... अर्थात, अंधूक प्रकाशात ना मला तिची नजर दिसत होती ना तिला माझी नजर दिसत होती... पण आमच्या मानेच्या हालचालीवरून आम्ही अंदाज घेत होतो...
रस्त्याला लॅम्प पोस्ट नव्हते आणि आजुबाजूला तुरळक असलेल्या घरांच्या बाहेर एखादा छोटा बल्ब लावलेला असेल तर त्याचा अंधूक प्रकाश येत होता... म्हटले तर आम्ही मोबाईलमधील टॉर्च चालू करू शकत होतो पण त्या उजेडाची गरज ना मला भासत होती ना संगीताताईला...
कारण अंधाराचा फायदा घेवून मला संगीताताईबरोबर जमेल तसे चाळे करायचे होते अन त्यासाठी ती सुद्धा उत्सूक होती... तेव्हा माझ्या तिच्या उभारावरील हाताच्या दाबाने तिने लटकेपणे माझ्याकडे पाहिले की मी तिच्याकडे पहात असे आणि माझा हात तिच्या ओढणीच्या खालून तिच्या डाव्या उभारावर नेवून तिचा उभार दाबत असे...
