Once Upon a Time Ch. 09

राजघराणे- ३

पट्टराणी उषादेवी गरोदर राहिल्याच्या दिवसापासून राजा शूरसेन उषादेवीपेक्षा पुन्हा एकदा प्रथम पत्नी राणी प्रभादेवी हिच्या बरोबर कामसुख अनुभवू लागला. दिवसरात्र संभोगसुखाच्या आनंदडोहात मनसोक्त डुंबू लागला. हळूहळू उषादेवीचा त्याच्यावर असणारा प्रभाव कमी झाला आणि राणी प्रभादेवीने मूळची सावत्र सासू असणाऱ्या आणि नंतर सवत झालेल्या उषादेवीला मात दिली. पण या तात्कालिक आनंदात आपण लांब पल्ल्याचं नुकसान करून घेतो आहोत याचा राणी प्रभादेवीला विसर पडला आणि नेमका याचाच फायदा पट्टराणी उषादेवी उचलणार होती.

घडलं असं की काही वर्षांपूर्वी, पट्टराणी उषादेवीने आपल्या मादक सौंदर्याने आणि गुलाबी योनीच्या सहाय्याने त्यावेळी राजपुत्र असणाऱ्या शूरसेनाला आपल्या कह्यात घेतलं होतं. साहजिकच राजपुत्र जेव्हा राजा झाला तेव्हा राजाच उषादेवीच्या ताब्यात होता! नेमकी हीच योजना राणी प्रभादेवीने अंमलात आणायचं ठरवलं होतं. त्यामुळे ज्या दिवशी तिचा आणि राजा शूरसेनाचा मुलगा वीरसेन प्रौढ झाला, त्या दिवशी राणी प्रभादेवीने आपलं शरीर त्याला अर्पण केलं. आपल्या आईचे चोखण्याचे कौशल्य, तिची सुंदर गुलाबी बुळबुळीत योनी याने राजपुत्र वीरसेन अक्षरशः वेडावला. ती सांगेल ते ऐकू लागला. त्याचं तारुण्य एवढं सळसळतं होतं की आपल्या आईशी तो दिवसातून चार-चार वेळाही संभोग करायचा. पुढे जाऊन 'राजपुत्र वीसेन' जेव्हा 'राजा वीरसेन' बनेल तेव्हा राजप्रथेप्रमाणे आधीच्या राजाच्या राण्यांशी विवाहबद्ध होईल. आणि तेव्हा पट्टराणीचा किताब आपल्यालाच मिळायला हवा या उद्देशाने राणी प्रभादेवीने राजपुत्र वीरसेनासाठी आपली योनी सदैव तयार ठेवली होती. संभोगसुखाचं आणि आपल्या योनीचं व्यसन राणी प्रभादेवीने आपल्या मुलाला लावलं होतं. पण नियतीच्या मनात वेगळंच होतं. वीरसेन सिंहासनावर बसण्याची वाट बघायची गरज नाही, आणि आत्ता सिंहासनावर असणाऱ्या राजा शूरसेनाला आपण आपल्या मोहजालात अडकवू शकतो हे प्रभादेवीला जाणवताच ती त्यामागे धावू लागली. आणि आपण या आधीच बघितलं तसं पट्टराणी उषादेवी गरोदर झाल्याने राजा शूरसेन तिच्यापासून दूर झाला आणि पुन्हा एकदा आपल्या प्रथमपत्नीच्या, राणी प्रभादेवीच्या सान्निध्यात आपली कामवासना शमवू लागला. राजा शूरसेन आणि राजपुत्र वीरसेन या दोघांना आपण पुरे पडणार नाही याची जाणीव प्रभादेवीला होती. आणि म्हणूनच शूरसेनाला कामसुख देतानाच राजपुत्र वीरसेनालाही पूर्णपणे आपल्या कह्यात ठेवण्यासाठी तिने अजून चाल खेळली. राणी प्रभादेवीची मुलगी, म्हणजे राजपुत्र वीरसेनाची बहिण राजकन्या विभा आता समागम योग्य वयात आली होती. राणी प्रभादेवीने तिला कामक्रीडेत सामील करून घेतलं!

भद्रदेशाचा आणि इथल्या सूर्यवंशी राजघराण्याचा इतिहास आणि संस्कृती बघता आई आणि मुलगा यांनी संभोग करण्यात आश्चर्य नव्हतं. आज ना उद्या, राजपुत्र सिंहासनावर बसल्यावर त्या दोघांमध्ये शरीरसंबंध येणार हे उघड होतं. राजपुत्र असतानाच तसे संबंध येणं सर्वमान्य नसलं तरी याकडे दुर्लक्ष करण्याकडे राजघराण्याचा कल होता. पण प्रभादेवीने राजकन्येला कामक्रीडेत सामावून घेत एक नवीनच दार खुलं केलं. खरंतर राजकन्या म्हणजे परराज्यातल्या एखाद्या राजकुमाराशी विवाह करवून देऊन राजनैतिक संबंध प्रस्थापित करायची संधी. त्यामुळे राजकन्येने बेफाम होऊन आपलं यौवन उधळू नये अशी प्रथा होती. राणी प्रभादेवीने या प्रथेला छेद दिला. आपल्या पट्टराणी होण्याच्या आकांक्षेपायी, तिने राजकन्येलाही कामाला लावले. पण अर्थातच यात जबरदस्ती मुळीच नव्हती. कोवळ्या वयातली राजकन्या विभा आपल्या तरुण मोठ्या भावाकडे लहानपणापासून बघत होती. त्याचं देखणं रूप, अनेकदा तिने लहानपणापासून बघितलेलं त्याचं तलवारबाजी आणि शिकारीतलं कौशल्य याने ती प्रभावित झाली होती. त्याचं ते अधिकार गाजवणं तिला आवडायचं. आपल्या आईलाही ओणवं करून मागून संभोगसुख घेणारा आपला भाऊ बघून राजकन्या विभाच्या योनीमार्गात कामरसाची नदी वाहिली होती जणू. तेव्हा राणी प्रभादेवीने तिला त्या दोघांमध्ये सहभागी होण्याविषयी सुचवलं तेव्हा विभा एका पायावर तयार झाली. आपल्या भावाचं कडक लिंग जेव्हा तिने पहिल्यांदा तोंडात घेतलं तेव्हा ती अक्षरशः थरारली. त्याच्या लिंगाच्या गंधाने तिला धुंदी चढल्यासारखं झालं होतं. अगदी त्याचवेळी तिच्या आईने प्रभादेवीने तिची बुळबुळीत योनी चाटत तिला परमोच्च कामानुभूती दिली होती. आईच्या लाळेने आणि तिच्या स्वतःच्या कामरसाने ओली गच्च योनी तिच्या भावाच्या कडक लिंगासाठी तयार झाल्यावर राजपुत्र वीरसेनाने अधिक वेळ दवडला नाही आणि अगदी सहजच आपलं कडक लिंग त्याने बहिणीच्या सुंदर कोवळ्या योनीत घुसवलं.

"सूर्यदेवा!!!" योनीला त्याच्या लिंगाचा स्पर्श होताच अद्भुत कामसुखाची लहर तिच्या शरीरातून गेली आणि ती आवेगाने किंचाळली. तिची ती किंचाळी तिला मिळणाऱ्या कामसुखाची पावती होती. आपल्या कोवळ्या बहिणीवर आरूढ होत, नंतर तिला आपल्यावर घेत आणि त्यानंतर तिला ओणवं करून तिच्यात मागून लिंग घुसवून राजपुत्र वीरसेनाने यथेच्छ कामसुख घेतलं आणि राजकन्या विभालाही दिलं. त्या दोघांची आई राणी प्रभादेवीने अत्यंत प्रेमाने आणि तितक्याच वासनेने त्या दोघांकडे बघत स्वतःची योनी चुरडून स्वतःला आनंद दिला. राजा शूरसेनाची कामसेवा करताना राजपुत्र वीरसेनची सोय आपण केली याचं राणी प्रभादेवीला समाधान वाटलं.

पण असं घडणार नव्हतं. राणी प्रभादेवी दिवसरात्र राजा शूरसेनाच्या दालनात संभोगसुखात रममाण झाली आणि राजपुत्र वीरसेनाला तिचं दर्शनही दुर्लभ झालं. ही गोष्ट वीरसेनाच्या पचनी पडली नाही. तो तरुण होता. पुरेशी प्रगल्भता त्याच्यात अद्याप आली नव्हती. आपल्या आईने राजा शूरसेनाबरोबर संभोग करण्यासाठी आपल्याला झिडकारलं अशी त्याची भावना झाली. वयाने मोठ्या स्त्रीबरोबरच्या संभोग सुखाची चटक लागलेल्या राजपुत्र वीरसेनाला आपली लहान बहिण राजकन्या विभा पुरी पडत नव्हती. तिला सर्व आसनांमध्ये आणि सर्व प्रहरी उपभोगूनही राजपुत्र वीरसेन असमाधानीच राहत होता. शिवाय झिडकारल्याच्या भावनेमुळे आपल्या आईविषयी आणि वडिलांविषयीही तिरस्काराची भावना त्याच्या मनात उत्पन्न झाली होती. शत्रूचा शत्रू तो आपला मित्र असतो हा राजकारणातला जुना नियम आहे. राजपुत्र वीरसेन आपल्या आईपासून दुरावला आहे, आपल्या वडिलांचा दुस्वास करू लागला आहे याची आपल्या गुप्तहेरांकडून पट्टराणी उषादेवीला खबर लागताच ती स्वतःशी हसली. राणी प्रभादेवीवर कुरघोडी करायची संधी ती दवडणार नव्हती.

सकाळी सकाळी आपल्या बहिणीच्या योनीचा उपभोग घेऊन राजपुत्र वीरसेन आपल्या दालनात परत आला होता. पण त्याची भूक भागली नव्हतीच. त्याने चरफडत सुरई उचलून त्यातले मद्य आपल्या पेल्यात ओतले आणि एका दमात तो पेला रिकामाही केला.

"पंत..." राजपुत्र शूरसेन ओरडला, त्याबरोबर राजपुत्राचे अगदी उजवा हात असणारे, त्याचे प्रमुख सेवक पंत धावत पळत आले.

"राजन् आपण बोलावलंत?"

"पंत, माझा हुक्का कुठे आहे?" राजपुत्र गुरकावला.

"राजन् आपण आज लवकर आलात. त्यामुळे तयार नव्हता, पण आपण आल्या आल्या लावायला घेतला आहे. काही क्षणातच दास आपला हुक्का घेऊन येतील." पंत नम्रतेने म्हणाला. त्यावर राजपुत्राने एक जळजळीत कटाक्ष पंतांकडे टाकला आणि चढ्या आवाजात म्हणाला,

"लवकर आलो? त्या कोवळ्या विभाबरोबर मी किती वेळ मैथुन करणार पंत?" त्याने पुन्हा पेला भरला, "मला आता माझ्यापेक्षा वयाने मोठ्या योनीची सवय झाली आहे... या कोवळ्या योनीने मन भरत नाही..."

"राजन्, म्हणूनच आपल्या सुखासाठी काल रात्री मी माझ्या पत्नीला तुमच्याकडे पाठवलं होतं..." पंत म्हणाले. त्यावर राजपुत्र हसला आणि त्याने पुन्हा एका घोटात पेला रिकामा केला.

"पंत... कसं समजावू तुम्हाला पंत... तुमची पत्नी बहुत सुंदर! अप्सराच जणू. तिच्या केसांतल्या रुपेरी छटांमुळे तर तिचे सौंदर्य अधिकच खुलून दिसते. पंत, तुम्ही भाग्यवान आहात की अशी लावण्यवती आणि रसरशीत अंगाची स्त्री तुमची पत्नी आहे. शिवाय ती कामक्रीडेत देखील कुशल आहे..."

"मग काय राजन्? नेमकी कुठे कमी पडली माझी पत्नी?"

"ती कमी नाही पडली पंत. पण... पण तिच्या कोमल स्तनांना दाबूनही, तिच्या गुलाबी योनीत आपलं लिंग घुसवूनही माझं मन भरलं नाही. कारण माझ्यापेक्षा मोठ्या म्हणजे नुसतं वयाने नाही पंत, माझ्यापेक्षा वयाने आणि अधिकाराने मोठ्या योनीची चटक लावली आहे मला आईसाहेबांनी..." राजपुत्राने पुन्हा एक पेला रिचवला.

"राजन् आता पुरे, सकाळी सकाळी एवढं मद्य..."

"पिऊ द्या मला पंत... विभाचा आराम होईपर्यंत मला या मद्याचीच साथ आहे. मग पुन्हा तिची योनी माझी क्षुधाशांती करेल का हे बघायचं..." राजपुत्र हे म्हणत असतानाच दास हुक्का घेऊन आले. दालनातल्या चौपाईवर हुक्का लावून त्याची नळी राजपुत्राच्या हातात दिली गेली. हुक्क्याचा एक प्रदीर्घ झुरका घेऊन राजपुत्राने सारं दालन धुराने भरून टाकलं. पंत आणि दास निघून गेले आणि वीरसेन आपल्या मद्यात आणि हुक्क्यात गुंग झाला.

"राजन्, राणीसाहेब आल्या आहेत..." दारवानाने सांगितलं.

"काय? राणीसाहेब?" राजपुत्र वीरसेन धडपडत आपल्या आसनावरून उठला. आपली आई आपल्याला भेटायला आली? राजाला बाजूला सारून आपल्यासाठी आली? या विचारानेच त्याचं मन मोहरलं.

"राजपुत्र वीरसेन!" दरवाजात उभ्या स्त्रीचा आवाज कानावर पडताच राजपुत्र चमकला. हा आवाज आपल्या आईचा, राणी प्रभादेवीचा नव्हता.

"राजन्, पट्टराणी उषादेवी आपल्याला भेटायला आल्या आहेत.." दारवानाने घोषणा केली.

"राणीसाहेब, तुम्ही?" वीरसेनाच्या तोंडून दुगर बाहेर पडले. पट्टराणी उषादेवी नेहमीसारखीच सुंदर दिसत होती. गरोदर असल्याने पोटाचा घेर वाढला होता पण तिच्या सौंदर्यात आणि मादकतेमध्ये जराही कमतरता आली नव्हती. तिच्या लाल रंगाच्या झिरझिरीत वस्त्रातून तिचे आता अधिकच मांसल झालेले सुंदर आकाराचे स्तन उठावदार दिसत होते. उषादेवी हसली आणि म्हणाली,

"वीरसेन, तू इकडे एकटा, मी पण तिकडे एकटी... मी विचार केला आपण एकमेकांना साथ का देऊ नये?" बोलता बोलताच उषादेवीने वीरसेनाच्या दालनाचं दार लावून घेतलं. वीरसेनाला समजेना काय घडतंय.

"तुझ्यावर राणी प्रभादेवीने केलेल्या अन्यायाची मला कल्पना आहे. आणि आपल्या प्रिय व्यक्तीने आपल्याला झिडकारले की कसे वाटते ते मी अनुभवते आहे वीरसेन..." वीरसेनाच्या शेजारी अगदी त्याला खेटून बसत उषादेवी म्हणाली, "तूच सांग, मी गरोदर झाले म्हणून माझ्यात काही कमी आहे का?" तिने आपले बांधलेले केस मोकळे सोडले आणि एका खांद्यावरून पुढे घेतले.

"र...र...राणीसाहेब..." वीरसेनाला समजेना काय बोलावं. शेवटी राजाची पट्टराणी होती उषादेवी.

"घाबरू नकोस वीरसेन, मी तुझी सावत्र आई असले, या राज्याची पट्टराणी असले तरी एक स्त्री देखील आहे..." शेवटच्या वाक्याला उषादेवीचा स्वर कोमल झाला, तिच्या डोळ्यात आर्जव आणि वासना यांचं बेमालूम मिश्रण उमटलं, "राजा शूरसेन यांचा वंश मी माझ्या पोटात वाढवते आहे याची शिक्षा म्हणून मी माझ्या इच्छा मारून टाकायच्या क? तूच सांग..." बोलता बोलता तिने वीरसेनाचे दोन्ही हात हातात धरले.

"नाही राणीसाहेब, तुम्ही तर राजघराणे वाढवत आहात... तुम्ही कोणतीही शिक्षा का बरे भोगावी..."

"मग सांग मला, मी इतकी कुरूप झाले आहे का रे, की राजे आता माझ्याकडे बघतही नाहीत... हे शरीर आता आकर्षक राहिलं नाही का?" बोलता बोलता तिने आपलं उत्तरीय वस्त्र काढलं आणि स्तन मोकळे केले. तिचे ते थुलथुलीत सुंदर गोल स्तन बघून वीरसेनाचं लिंग ताठरलं. त्याचा श्वासोच्छवास वेगाने होऊ लागला. तो काही बोलत नाही हे बघून पट्टराणी उषादेवीने आपलं कमरेवरचं वस्त्रही सोडलं आणि पाय फाकवून तिने आपल्या गुलाबी योनीचं दर्शन राजपुत्राला दिलं, "ही योनी आता जुनी वाटते का रे?" तिच्या स्वरांतला आर्जवी भाव राजपुत्राला अक्षरशः घायाळ करत होता. त्याच्या डोळ्यात वासना पेटली. आपल्या आईने आपल्याला झिडकारलं ही गोष्ट त्याला पुन्हा आठवली. आपल्या आईपेक्षाही अधिकाराने मोठी अशी पट्टराणी उषादेवी मात्र त्याच्यासमोर नग्नावस्थेत बसली होती. तिचं कमालीचं आकर्षक शरीर त्याला खुणावत होतं. राजपुत्र वीरसेनाने आवेगाने आपल्या सावत्र आईच्या ओठांवर ओठ टेकवले.

"अह्ह्ह..." त्या रसरसून घेतलेल्या चुंबनामुळे उषादेवीच्या तोंडून सुखाचा हुंकार बाहेर पडला.

"राणीसाहेब, ज्यांना तुमचं सौंदर्य दिसत नाही, ते अंधच आहेत म्हणावं लागेल..." राजपुत्र ठामपणे म्हणाला आणि पुन्हा त्याने आपल्या ओठांनी उषादेवीच्या ओठांचा आस्वाद घ्यायला सुरुवात केली. त्याच्या एका हाताने तिला मिठीत घेतल्यासारखं धरलं होतं आणि तो हात तिच्या खांद्यावरून मागून पुढे येत तिचे स्तन दाबू लागला होता तर दुसऱ्या हाताची बोटं तिच्या योनीच्या पाकळ्यांना छेडत होती. त्याच्या चुंबनाचा स्वीकार करत असताना उषादेवीच्या हातांनी वीरसेनाचं कडक लिंग त्याच्या धोतरातून मोकळं केलं होतं. ते एवढं जाडजूड होतं की आपल्या दोन्ही हातांचा वापर करून ती वर-खाली हलवत होती.

राजपुत्र आता उभा राहिला आणि पट्टराणी उषादेवी त्याच्या पुढ्यात गुडघ्यावर बसली. राजपुत्राचं ते कडक जाडजूड लिंग तिच्या तोंडासमोर आलं आणि मग क्षणाचाही वेळ न दवडता तिने ते तोंडात घेऊन चोखायला सुरुवात केली. तिने आजवर जेवढी लिंगं तोंडात घेऊन चोखली होती त्यापेक्षा वीरसेनाचं लिंग अधिक लांब आणि जाड होतं. आज सूर्यदेवाने वीरसेनाची तडफड दूर करण्याचं ठरवलं होतं जणू. आपल्या वडिलांच्या बीजाने गरोदर असणाऱ्या सावत्र आईच्या, साक्षात पट्टराणी उषादेवीच्या सुंदर कोमल तोंडात आपण आपलं कडक लिंग घुसवतो आहोत या दृश्यावर वीरसेनाचा विश्वासच बसत नव्हता.

त्याचं जाडजूड लिंग चोखणं सोपं काम नव्हतं. चोखता चोखता तिच्या गोरापान चेहऱ्यावर लाली आली. त्याचं लिंग त्याने घशापर्यंत घुसवताच तिला श्वास घेणं अवघड झालं, ती लिंग तोंडातून काढणारच होती पण वीरसेनाने तिचं डोकं घट्ट पकडून ते पुन्हा पार घशापर्यंत घुसवलं. तिचा श्वास कोंडला गेला, डोळ्यात पाणी आलं आणि चेहरा चांगलाच लाल झाला. काही क्षणांनी मग वीरसेनाने पट्टराणी उषादेवीच्या डोक्यावर असलेली आपली पकड ढिली केली आणि तिला आपलं लिंग तोंडातून काढण्याची मुभा दिली. त्याबरोबर तिला ठसका लागला. तोंडातून लाळ बाहेर गळाली. पण त्याही अवस्थेत तिने आपली भूमिका सोडली नाही. आपण इथे कशासाठी आलो आहोत आणि आपल्याला काय करायचं आहे याची तिच्या डोक्यात स्पष्टता होती. तिने पाणी आलेल्या आपल्या डोळ्यात सगळी दुनियेभरची वासना आणली आणि ओठांवर हसू आणत राजपुत्राच्या नजरेला नजर दिली. तिचं ते रूप बघून वीरसेन अक्षरशः घायाळ झाला! त्याने तिला उठवलं आणि आपल्या शय्येवर ओणवं केलं.

"राणीसाहेब, तुमच्या योनीसाठी मी आता आतुर झालो आहे..." तिच्या मागे येत तो म्हणाला.

"वीरसेन, मी तुझ्यासाठी सज्ज आहे..." उषादेवीच्या स्वरांत एवढी मादकता होती की वीरसेनला आता एक क्षणही थांबणं शक्य नव्हतं. तिच्या लाळेने माखलेलं आपलं लिंग त्याने तिच्या कामरसाने बुळबुळीत झालेल्या योनीत लीलया घुसवलं.

"आह्ह्ह...परमेश्वरा!!!" उषादेवी सुखाने विव्हळली. तिची कंबर धरून वीरसेन वेगाने तिच्यात आपलं कडक लिंग आतबाहेर करू लागला. त्याच्या प्रत्येक दणक्याबरोबर उषादेवी प्रचंड साम्धानाने सुखावत होती. हे सुख नुसतं शारीरिक नव्हतं. भविष्यातल्या राजाला आपण आपल्या कह्यात केल्याचा आणि राणी प्रभादेवीवर कुरघोडी केल्याचाही आनंद पट्टराणी उषादेवी उपभोगत होती. ओणवं होऊन वीरसेनाकडून संभोग आनंद घेताना उषादेवीचे मांसल सुंदर स्तन लटकत होते, त्याच्या प्रत्येक दणक्याबरोबर ते पुढे मागे हलत होते. आपण आपल्या या देहाच्या मादक सौंदर्याच्या आधारे प्रत्येक राजावर आणि त्यामुळे अर्थातच संपूर्ण भद्रदेशावर सत्ता गाजवतो आहोत याबद्दल तिला स्वतःचाच सार्थ अभिमान वाटत होता. आपण आपलं लिंग बुळबुळीत पट्टराणीच्या योनीत घुसवत असताना तिच्या डोक्यात हे सगळे विचार असतील असं राजपुत्र वीरसेनाला जराही वाटलं नाही. तो यथेच संभोग करत राहिला.

"वीरसेना, बाहेर काढू नकोस..." त्याचं लिंग लवकरच वीर्य सोडेल याचा अंदाज येताच उषादेवी म्हणाली, "माझ्या योनीला तुझ्यासारख्या वीराच्या वीर्याची भूक आहे... तू सगळं आताच सोड!" वीरसेन आनंदला. काही क्षणातच त्याने आपल्या वीर्याचा घडा उषादेवीच्या योनीत रिता केला. इथून पुढे आपली कामक्षुधा शांत करायला वीरसेनाला आपल्या आईची गरज नव्हती. त्याची सावत्र आई त्याच्यासाठी तत्पर होती. पुढच्या अवघ्या काही दिवसातच वीरसेनाला पट्टराणी उषादेवीच्या गुलाबी योनीची, कोमल ओठांची आणि सुंदर मांसल स्तनांची चटक लागली. भद्रदेशाचा पुढचा राजा पट्टराणी उषादेवीच्या गळाला लागला होता.

पुढच्या काही काळातच पट्टराणी उषादेवीने एका मुलीला-अरुंधतीला जन्म दिला. आणि पाठोपाठ अत्यंत संशयास्पद घटना घडत गेल्या. राज्यातले एक सरदार बंडखोरी करून राजधानीवर चालून येत असल्याची खबर आली. अशावेळी मागे राहील असा शूरसेनाचा स्वभाव नव्हता. खबर आली तेव्हा राणी प्रभादेवीचे दोन्ही पाय खांद्यावर घेऊन राजा कामक्रीडेत गुंतला होता खरा पण तरीही खबर येताच तो तत्काळ बंड मोडून काढायला बाहेर पडले. त्याच्यासोबत राजपुत्र वीरसेन आणि पट्टराणी उषादेवीचे वडील म्हणजेच राज्याचे सरसेनापती होते. नेमकं काय घडलं हे कधीच कोणाला समजलं नाही. पण राजपुत्र वीरसेन आणि सरसेनापती यांनी सांगितलेली कहाणी अशी की बंडखोरांनी राजाच्या सैन्याला खिंडीत गाठलं. शर्थीची लढाई झाले. बंडखोरांचा निःपात केला गेला पण या लढाईत सरसेनापती, वीरसेन आणि काही मोजके सैनिक वगळता राजासह सर्वजण ठार झाले. मुख्य प्रधानांचा या गोष्टीवर विश्वास बसेना. त्यांनी या कहाणीवर उघड शंका व्यक्त केली, इतर मुख्य सरदार आणि अधिकारी यांच्याशीही संपर्क साधला. पण हा विषय फार पुढे जाण्याआधीच मुख्य प्रधान आजारी पडून स्वर्गवासी झाले. त्यांच्यावर विषप्रयोग झाल्याचा संशय त्यांच्या मुलाने व्यक्त केला, पण लगेचच त्याच्यावर एका दासीवर बलात्कार केल्याचा आरोप लावून त्याला तुरुंगात डांबण्यात आले. ज्यांनी ज्यांनी राजा शूरसेनच्या मृत्यूबद्दल शंका उपस्थित केली त्यांचा काही काळातच मृत्यू झाला किंवा त्यांना या ना त्या आरोपावरून तुरुंगात डांबण्यात आले. इतकंच काय, तर जे मोजके सैनिक सरसेनापती आणि वीरसेनच्या सोबत जीव वाचवून परत आले होते त्यांचाही एकेक करत खून झाला. एकूण सगळंच प्रकरण संशयास्पद होतं, पण बोलणार कोण? राजा शूरसेन गेल्यामुळे भद्रदेश दुःखात होता. दुःखात नव्हते ते फक्त राजपुत्र वीरसेन आणि पट्टराणी उषादेवी!

राजा शूरसेनाच्या मृत्यूनंतर दहा दिवसात राजपुत्र वीरसेनाचा विधिवत राज्याभिषेक केला गेला. त्याबरोबर उषादेवी हीच आपली पट्टराणी असेल असं त्याने घोषित केलं. लवकरच आपल्या आईशी म्हणजेच प्रभादेवीशी आपण विवाहबद्ध होऊ ही घोषणाही वीरसेनाने केली तरी प्रभादेवी आधीसारखीच नुसती राणी राहणार होती. पट्टराणी हा किताब दूरच राहिला होता. तिने वीरसेनावर जी मेहनत घेतली होती ती पाण्यात गेली होती. नवीन राजाही आपल्या ताब्यात आला अशा विचारांत उषादेवी होती खरी, पण त्याचे आजोबा राजा भद्रवीर आणि वडील राजा शूरसेन यांच्यापेक्षा वीरसेन वेगळा होता. राजाला संभोगात गुंतवून राज्यकारभार आपल्या हातात ठेवायची उषादेवीची नेहमीची चाल वीरसेनच्या बाबतीत यशस्वी होऊ शकली नाही. वीरसेनाला जेवढा रस संभोगात होता तेवढाच सत्ता उपभोगण्यातही होता. त्यामुळे अगदी सुरुवातीपासूनच त्याने पट्टराणीला राज्यकारभारापासून कटाक्षाने दूर ठेवलं.

राणी प्रभादेवी आपल्या राजा झालेल्या या मुलाकडून गरोदर राहिल्यावर, सर्व प्रथा परंपरा गुंडाळून ठेवत राजा वीरसेनाने विभाशी देखील विवाह केला. भद्रदेशाच्या शेजारी असणाऱ्या सामृत देशात बंडाळी माजली होती. तिथला राजा मोठा जुलुमी आणि निर्दयी होता. त्या देशातल्या स्त्रिया सुरक्षित नव्हत्या. कारण सामृतचा राजा मनाला येईल त्या स्त्रीला उचलून नेऊन तिच्यावर बलात्कार करत असे. सामृतच्या खुद्द पट्टराणीलाही तो मारझोड करत असे, स्त्रियांच्या दुःखात तो विकृत आनंद मिळवत असे. अखेर सामृतच्या राजाच्या विरोधात बंड पुकारलं आणि वीरसेनची मदत मागितली. वीरसेन मदतीला धावून गेला आणि त्याने सामृतच्या राजाचा पराभव केला. नुसतं त्याचं मुंडकं मारलं जाऊन सामृतच्या राणीचा बदला पुरा होणार नव्हता. तिने राजाला शिक्षा करण्यासाठी एक विलक्षण मागणी वीरसेनासमोर ठेवली. ती मागणी मान्य करावी की नाही वीरसेनला कळेना.

मागणी अशी होती की तिला सामृतच्या राजासमोर वीरसेनाबरोबर संभोग करायचा होता. ती कामसुख मिळवताना बघून सामृतचा राजा चरफडेल हे तिला नक्की माहित होतं. उषादेवी, प्रभादेवी आणि विभा या आपल्या पत्नी आणि असंख्य दासींबरोबर अनेकदा कामसुख अनुभवणाऱ्या वीरसेनाला ही मागणी मान्य करायचं कारण नव्हतं. पण सामृतची पट्टराणी कमालीची सुंदर होती. जवळपास पन्नाशीला पोचली तरी चेहऱ्यावर तेज होतं, तिचे रुपेरी केस तिचं सौंदर्य अधिकच खुलवत असत. शिवाय तिचं रणांगणातलं कर्तृत्व बघूनही वीरसेन प्रभावित झाला होता. त्याने तिची ही मागणी मान्य केली. सामृतच्या राजाला बांधून ठेवण्यात आलं आणि त्याच्यासमोर सामृतची राणी नग्न झाली. तिने आपले रुपेरी केस मोकळे सोडले आणि ती नग्नावस्थेत असणाऱ्या वीरसेनाच्या पुढ्यात गुडघ्यावर बसली. त्याचं कडक आणि जाडजूड लिंग तिने आपल्या तोंडात घेऊन चोखायला सुरुवात केली. हे दृश्य बघून सामृतचा राजा अक्षरशः तडफडू लागला. स्त्रियांना वेदना आणि दुःख देऊन आनंद घेणाऱ्या त्याला स्त्रीचं सुख बघून वेदना होऊ लागल्या. त्याच्या त्या तडफडीकडे बघून राणी अधिकच मजवर आली आणि अगदी बेभान होत तिने वीरसेनाचं लिंग चोखलं आणि पुढे होत ती त्याच्या लिंगावर आरूढही झाली. आयुष्यात प्रथमच ती हे असं कामसुख मिळवत होती. राजाची राणी बनून ती सामृतच्या राजवाड्यात आली तेव्हा तिने अनेक स्वप्नं रंगवली होती, पण तिच्या पदरी फक्त निराशा आणि वेदनाच आल्या होत्या. आज ती या सगळ्याची भरपाई करत होती. वीरसेनाच्या सुंदर लिंगाने सामृतच्या राणीला परमोच्च कामसुखाचा अनुभव दिला आणि सामृत राजा हे सगळं तडफडत बघत राहिला. अशाप्रकारे त्याच्यासमोर संभोगाचा यथेच्छ आनंद घेतल्यावर त्याचं मुंडकं छाटून टाकण्यात आलं.

वीरसेनाच्या रणांगणातल्या शौर्यावर आणि कामक्रीडेतल्या कौशल्यावर सामृत राणी बेहद्द खुश झाली आणि तिने आपल्या मुली सामृतच्या राजकन्या अरुणादेवी आणि कौमुदीचा हात वीरसेनच्या हातात दिला. अशाप्रकारे वीरसेन अरुणादेवी आणि कौमुदीशी विवाहबद्ध झाला.पट्टराणी उषादेवी, आई प्रभादेवी, बहिण विभादेवी यांच्यानंतर आता अरुणादेवी त्याची चौथी तर कौमुदी पाचवी राणी बनली. सामृतची राणी कामतृप्त होऊन आपल्या राज्यात परत गेली आणि जर कधी वीरसेन सामृतला आला तर तिची योनी सदैव त्याच्यासाठी उपलब्ध असेल असं तिने आश्वासनही देऊन ठेवलं..

पाच राण्या, एक मोठं कुटुंब याबरोबर एक बलाढ्य आणि संपन्न असं भद्रदेशाचं राज्य वीरसेन चालवू लागला. तो एक अतिशय कर्तव्यदक्ष राजा होता. त्याचबरोबर आपल्या कुटुंबाला खुश ठेवण्यातही तो तरबेज होता. आपल्या पाचही बायकांना तो पुरेसा वेळ देत असे. शिवाय त्याच्या मुली आणि बहिणी यांचाही तो अतिशय लाडका होता. पट्टराणी उषादेवीची राजा भद्रवीर पासून झालेली मुलगी आरुषी म्हणजे नात्याने वीरसेनची सावत्र आत्या होती, वीरसेनापेक्षा दहा वर्षांनी लहान. आणि उषादेवीची राजा शूरसेनापासून झालेली मुलगी अरुंधती ही नात्याने वीरसेनाची सावत्र बहिण होती, जी त्याच्यापेक्षा जवळपास २० वर्षांनी लहान होती. शिवाय प्रभादेवी दुसरी मुलगी, म्हणजे वीरसेन-विभाची सख्खी लहान बहिण शुभा ही देखील राजवाड्यात होती. वीरसेनवर या सगळ्यांचं प्रेम होतं आणि त्यांनाही वीरसेनबद्दल विलक्षण आकर्षण होतं. अगदी अपेक्षित होतं तसंच झालं. वयात आल्याच्या दिवसापासून खुद्द आईने ज्याला कामसुखाची चटक लावली त्या वीरसेनाने सावत्र आत्या आरुषी, सावत्र बहिण अरुंधती आणि बहिण शुभा यांच्याशीही कामक्रीडा सुरू केल्या आणि यथावकाश विधिवत विवाहही केला. आई आणि मुलगी यांच्याबरोबर एकत्र संभोग आनंद घेण्यात वीरसेनाला विशेष मजा येत असे. त्यामुळे प्रभादेवी आणि मुली विभा-शुभा असं तिघींबरोबर एकत्र संभोग तर कधी उषादेवी आणि आरुषी-अरुंधतीबरोबर एकत्र कामसुख. अधून मधून प्रभादेवी आणि उषादेवी यांनाही एकत्र कामसुखासाठी बोलवून वीरसेनाने त्या दोघींमधली दरी कमी करायचा देखील प्रयत्न केला. मोकळ्या वेळात आपल्या सगळ्या बायकांसह नग्न होऊन राजवाड्याच्या तलावात पोहणे हा त्याचा आवडीचा भाग होता.