என் அத்தையின் முலைப்பால்!

"உன் ப்ளான் சரிதான் அத்த...அம்மாவும் சம்மதிப்பான்னு எனக்கு தோணுது...ஆனா...உன் சின்னப்பொண்னு இருப்பாளே உங்க வீட்டுல..." என்று நான் இழுத்தேன் கொஞ்சம் யோசித்தவனாய்.

"பரவால்லடா...யோசிக்கிற...அது நல்லதுதான்...யார் என்ன சொன்னாலும் அப்படியே எடுத்துக்ககூடாது..." என்று என்னைப் பாராட்டினாள்.

"அந்த கவல ஒனக்கு வேணாம்...என் சின்னப்பொண்ணு அவ தாத்தா, பாட்டி வீட்டுக்குப்போயிருக்கிறாடா...அவ அடுத்த வாரம் புதன் இல்ல வியாழன்தான் வருவா..." என்று கூறிக்கொண்டே என்னைப் பார்த்தாள் கண்களில் விஷமம் மாறாமல்.

"ஓ...அப்ப சரி...எனக்கு ஓகே உன் ப்ளான்...நீயும் திருடிதான்..." என்று அத்தையை நான் உசுப்பேற்றினேன். அப்போது கட்டிலறையில் சத்தம் கேட்டது. என் அம்மா உறக்கம் கலைந்து எழுந்துவிட்டாளென நாங்களிருவரும் உணர்ந்தோம். நான் அத்தையின் அரவணைப்பிலிருந்து அரைமனதாய் விடுவித்துக்கொண்டு நான் முன்னர் அமர்ந்திருந்த சோபாவில் போய் அமர்ந்தேன்.

அமர்ந்ததும் அத்தையைப் பார்த்து ஒரு நன்றி கலந்த சிரிப்பொன்றை வீசினேன். அவளும் அதை ஆமோதிப்பதுபோல் தன் இரு கண்களையும் ஒரு முறை மெல்ல மூடித்திறந்தாள். என்னைப் பார்த்து சிரித்தாள்.

"அத்த...அம்மா...அம்மா எழுந்துட்டா...இங்கதான் வர்றா...நீயே கேளு...அப்பதான் அம்மாவுக்கு சந்தேகம் வராது..." என்று அவளுக்கு மட்டும் கேட்கும் வகையில் முணுமுணுத்தேன்.

"சரிடா..." என்று அத்தை டிவி பார்ப்பதுபோல் பாசாங்கு செய்ய ஆரம்பித்தாள். நானும் அதையே செய்தேன்.

"ஏன்டா...அத்தய நீ தூங்கவிடலியா...அவளதான் உனக்குப் புடிக்காதே...அப்படி என்னத்த பேசிக்கிட்டீங்க நீயும் அவளும்..." என்று கேட்டுக்கொண்டே அம்மா வந்து அத்தையினருகில் சோபாவில் அமர்ந்தாள்.

அம்மாவை நான் ஒரு முறை முறைத்தேன்.

"அது...அது ஒன்னும் இல்ல அண்ணி...நான்தான் சுதாகிட்ட பேசி ரொம்ப நாளாச்சேன்னு அவன இழுத்து வைச்சிக்கிட்டு பேசிக்கினு இருந்தேன்..." என்று அத்தை நன்றாக சமாளித்தாள்.

"முறைக்கறத பாரு தனம்...இந்த கோவந்தான் தனம் அவன்கிட்ட எனக்குப் புடிக்காதது..." என்று அம்மா புலம்பினாள்.

"விடுங்க அண்ணி...வாலிபப் பையன்...அப்படித்தான் இருப்பான்...அது சரி...ஆச்சரியம் பாருங்க...என்கிட்ட உங்க மகன் நல்லாவே பேசிக்கிட்டுதான் இருந்தான்..." என்றாளே பார்க்கனும்.

"அதிசயந்தான்டி...நெசமாவா சொல்ற? " என்று அம்மா ஆச்சரித்தொனியில் கேட்டாள்.

"ஆமா அண்ணி...இத்தன நாளா எனக்கும் அவனோட பேச நேரம் அமையல...அவனும் என்ன, என்கிட்ட, என் பொண்ணுங்க கிட்ட பேசாமலே வளர்ந்த்வனாச்சே...எனக்கும் ஒரே ஆச்சரியம்தான்...அவன் என்கிட்ட அப்படி பேசினான்...நான் இன்னைக்கி யார் மொகத்துல முழிச்சேனோ...என் சுதா என்கிட்ட நல்லா ஒட்டிக்கினான்..." என்று ஒரு பாதிப்பொய்யை அவிழ்த்துவிட்டாள் அத்தை.

அவளோடு ஒட்டிக்கொண்டதென்னவோ ஒரு விதத்தில் உண்மைதானே?

எனக்குப் புரிந்தது. அத்தை தன் திட்டத்துக்கு அடி போடுகிறாள் என்று. உள்ளூர எனக்கு குதூகலம். ஓரக்கண்ணால் அத்தையைப் பார்த்தேன். அத்தையும் நான் பார்த்ததை கவனித்தாள். ஆனால் அம்மா அந்த அர்த்தம் பொதிந்த எங்கள் பார்வைப் பரிமாற்றத்தை கவனிக்கவில்லை.

"சரிதான்டி...ஏதோ...எல்லா சொந்தங்க கிட்டயும் அவன் நல்லா பேசினா சரிதான்...இல்லன்னா அவன் சிடுமூஞ்சின்னு எல்லாம் சொல்லிடுவாங்க..." என்று அம்மா அங்கலாய்த்தாள்.

"அண்ணி...எனக்கு ஒரு யோசன..." என்று அத்தை இப்போது அம்மாவை பதம் பார்த்தாள்.

"என்னடி தனம்...?" என்றாள் அம்மா.

"இல்ல...அவன எங்க வீட்டுக்குக் கூட்டிட்டு போலாமுன்னு..." என்று மெல்ல அம்மாவிடம் புடம் போட்டாள்.

"அதுக்கென்னடி...தாரளமா கூட்டிட்டு போ...இதுக்கு எங்கிட்ட கேக்கனுமா? அவன் வர்றானானு அவன்கிட்ட கேட்டியாடி?" என்று சந்தேகத்துடன் என்னைப் பார்த்தாள் அம்மா.

"ஏன்டா சுதாகரு...அத்த வீட்ல ஒரு ரெண்டு நாள் போய் இருந்துட்டு வர்றியா? நம் சொந்தக்காரங்க கிட்ட பழகனும்டா...என்ன சொல்ற?" என்று என்னைக் கேட்டாள் அம்மா.

அத்தையின் திட்டம் மிகச்சரியாக வேலை செய்கின்றதே என்றெண்ணிக்கொண்டே, உள்ளத்தில் எழுந்த அபரிமிதமான ஆனந்தத்தை அடக்கிக்கொண்டேன். ஆனாலும் உடனே சரி என்று கூறினாள் அம்மா சந்தேகப்படக்கூடும் என்பதாலும், என் வறட்டு ஜம்பத்தை விட்டுக்கொடுக்கக்கூடாது என்ற எண்ணத்தினாலும் நான் உடனே சம்மதம் சொல்லவில்லை.

"அது...அம்மா...அத்த வீட்டுக்கா...அங்க எனக்கு தேவையானதெல்லாம் கிடைக்காதே..." என்று இப்போது நான் என் அத்தையை ஓரக்கண்ணால் பார்த்து அவளைச் சீண்டிப்பார்த்தேன்.

அதை அத்தையும் உணர்ந்து கொண்டாள். அவளும் விடுவதாயில்லை.

"ஆமாமாம்...இவ்ரு தொர...இவ்ருக்கு எதுவும் அங்க கெடைக்காதாம்...தொரைக்கு எது வேணுமோ அத நான் பாத்து பாத்து பண்ணிடறேன் அண்ணி...தொரைக்கு இப்ப எங்க வீட்டுக்கு வர்றதுக்கு சம்மதமாமாம்?" என்று அவளும் என்னை தன் ஓரக்கண்ணால் விஷமமாகப் பார்த்துக்கொண்டே அம்மாவுக்கு பதில் கூறுவது போல் கூறினாள். அதிலும் அவள் பார்த்து என்று சொல்லும்போது ஒரு வித அழுத்தம் அதில் புதைந்திருந்ததை நான் உணர்ந்துகொண்டேன்.

"அப்றம் என்னடா...போயிட்டுதான் வாயேன்...ஒன்னும் கொறைஞ்சி போயிட மாட்ட..." என்று அம்மா இப்போது என்னை அதட்டினாள்.

"சரி...சரி...போறேன்..." என்று வேண்டா வெறுப்பாய் பேசுவதுபோல் பாசாங்கு செய்தேன். அம்மா என் மேலோ, அத்தை மேலோ சந்தேகப்பட்டுவிடக்கூடாதல்லவா...

அவ்வாறு சொல்லிக்கொண்டே நான் எழுந்து அறைக்குள் சென்றேன்.

"எங்கடா போற?" என்றாள் அம்மா.

"ஹ்ம்ம்...என் ட்ரெஸ்லாம் பேக்கப் செய்ய வேணாமா?" என்று அம்மாவை பொய்யாய்க்கடிந்துகொண்டேன்.

"சரி...சரி...போ..." என்றாள் அம்மா.

"அண்ணி...நானும் அவனுக்கு போய் உதவட்டுமா?" என்று அத்தை என் பின்னால் அம்மாவிடம் கேட்டது எனக்குக் கேட்டது.

"ஹ்ம்ம்...அதுவும் சரிதான்...அப்படியே நானும் கொஞ்சம் வீட்டைப்பெருக்கி, விளக்கேற்ற போறேன்..." என்று அம்மா சோபாவிலிருந்து எழுந்த அதே நேரம் அத்தையும் எழுந்து என் அறைக்கு நடந்து வந்தாள்.

சில மணித்துளிகளுக்குப் பிறகு அத்தை என் அறையில். வந்தவள் நேராகச் சென்று என் கட்டிலில் அமர்ந்துகொண்டாள். என்னைப் பார்த்து அர்த்தமாய் சிரித்துகொண்டே. நானும் அவளை அர்த்தம்பொதிந்த ஒரு புன்னகையுடன் பார்த்தேன்.

"சரி அத்த...நான் பாத்ரூம் போய் ட்ரெஸ் மாத்தப்போறேன்..." என்று சொல்லிக்கொண்டே என் உள்ளாடைகளையும், ஷர்ட், ஜீன்சையும் எடுத்தேன் என் கைகளில்.

"ஏன்டா...என் முன்னாடி ட்ரெஸ் மாத்த வெக்கப்படறியா?" என்று என்னைச் சீண்டினாள்.

"அதுக்கில்ல...என்ன இருந்தாலும் நீ ஒரு பொம்பள...உன் முன்னாடி அம்மணமா நிக்கனுமா நெனச்சா எனக்கு கொஞ்சம் கூச்சமாத்தான் இருக்கு..." என்று திணறினேன்.

"ஓ அப்பிடியா...அப்போ கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி, நான் உன் கண்ணுக்கு என்ன மோகினியா தெரிஞ்சனா?...என் மார்பகங்க மேல உன் விரல்கள் விளையாடின விளையாட்ட இப்ப நெனச்சுப்பாத்தாலே...அப்பப்பா...எனக்கு என்னென்னவோ செய்யுதுடா...அப்படியே என் புருஷன், கல்யாணமான சில நாள்ல என் மார்பகங்களோட வெறியோட விளையாடின மாதிரி இருந்துச்சுடா சுதா..."

நான் உள்ளுக்குள் பூரித்தாலும், அத்தைக்குத் தன் கணவனின் நினைப்பை வரச்செய்துவிட்டோமே என்று எண்ணி அப்படியே நின்றேன். அப்போதுதான் அம்மா எப்போதோ சொன்னது ஞாபகத்திற்கு வந்தது. அத்தையின் கணவன் பெயருக்குத் தான் அத்தையை மணமுடித்துக்கொண்டான் என்றும் அவன் ஒரு குடிகாரன் என்றும், அத்தையை அவன் எப்போதும் அன்பாய் நடத்தியதே இல்லையென்றும் அம்மா சொல்லியிருக்கிறாள்.

"ஏன்டா சிலையாட்டம் நிக்கற? சீக்கிரம் ட்ரெஸ் மாத்து...நாம என் வீட்டுக்கு போகலாம்..." என்று என்னை துரிதப்படுத்தினாள் அத்தை.

நான் மீண்டும் பாத்ரூம் பக்கம் போகப்போவதைப்பார்த்து, "டேய்...இப்ப நீ என் முன்னாடி ட்ரெஸ் மாத்துற...இல்ல...நடக்கறதே வேற...ஆமாம்..." என்று சற்றே பொய்க்கோபத்துடன் என்னைப் பார்த்தாள்.

அந்தப்பார்வையில் கோபம் இருந்ததா என்று எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் ஒரு வித மோகனமும், மந்தகாசமும் மிகுந்து காணப்பட்டது. நான் சிரித்தேன். அவள் ஒரு வினாடிப்பொழுதில் தன் முகத்தில் இருந்த உணர்ச்சியை மாற்றிக்கொண்டு, என்னைப் பார்த்துச் சிரித்தாள். இப்போது நான் கொஞ்சம் வெட்கம் விலகியவனாய், என் கால்சட்டையைக் கழற்றினேன். என் ஆணுறுப்பு வெட்ட வெளிச்சமாய்த் தெரிந்தது. அத்தை அதை முழுதும் பார்த்தாள். எவ்வித உணர்ச்சி அவள் முகத்தில் தெரிந்ததென்பது எனக்கு விளங்கவில்லை.

ஹ்க்கும்...இவன் ஒன்னும் தெரியாத பச்சைக் குழந்தைதான் என்று நீங்கள் கேலி செய்து சிரிப்பது என் காதுக்குக்கேட்கிறது. இருந்தாலும் அதுதான் உண்மை...நம்பினால் நம்புங்கள். இல்லாவிட்டால் எனக்கென்ன...

நான் மேலும் தாமதியாமல் என் ஜட்டியை அணிந்துகொண்டேன். பிறகு ஜீன்சை அணிந்துகொண்டு, ஷர்ட்டையும் அணிந்துகொண்டு, கண்ணாடி முன் நின்று கொண்டு தலை முடியை வாரினேன். பின் என் அலமாரியில் இருந்து ஒரு சின்ன சூட்கேசை எடுத்து எனக்குத் எடுத்துக்கொள்ளத் தோன்றிய ஆடைகளையும், உள்ளாடைகளையும் எடுத்து சூட்கேசுக்குள் திணித்தேன்.

"என்னடா...ரொம்ப அவசரமோ...உன்னப் பாத்தா, இன்னைக்கே உன் அத்தய முழுசா சாப்டுட்டுத்தான் மறுவேலன்ற மாதிரி இருக்கே...ஹ்ம்ம்ம்?" என்று என்னை அத்தை மேலும் சில்மிஷம் செய்தாள்.

"ஏன்...பண்ணமாட்டேன்னு நெனக்கிறியா? பாப்போமா? " என்று நானும் பதிலுக்கு சில்மிஷமாய் அத்தையைச் சீண்டினேன்.

"அம்மாடி...நீ செஞ்சாலும் செய்வே...மதியானம் நீ செய்ஞ்சதே காட்டுச்சே உனக்கு இருக்கற வேகத்த...உனக்கு என் உடம்பு மேலயும், முக்கியமா என் இரண்டு மார்பகங்க மேலயும் இருக்கிற வெறியும் வேகமும்..." என்று அவளும் விடாமல் என்னை உசுப்பேற்றினாள்.

மேலும் என்னை பேச விடாமல், "சரி...சரி...கெளம்பலாமா?" என்று என்னைத் துரிதப்படுத்தினாள்.

"நான் ரெடி..."

"சரி...வா...அம்மாகிட்ட சொல்லிட்டு புறப்படலாம்..." என்று அத்தை என் அறையைவிட்டு வெளியேற, அவள் பின்னாலேயே ஒரு நாய்க்குட்டியைப் போல நானும் வெளியேறினேன்.

அப்போது மணி ஐந்தேமுக்கால்.

"அண்ணி...அண்ணி..." என்று அத்தை அம்மாவை அழைத்துக்கொண்டே முன்னே நடந்தாள்.

"நான் வாசல்ல தண்ணி தெளிச்சிக்கினு இருக்கேன்டி..." என்று அம்மா வாசலிலிருந்து சற்றே உரக்கச் சொன்னாள்.

"நீ முன்னாடி போ அத்த...என் பைக் சாவிய எடுத்துக்குனு வர்றேன்..." என்று சொல்லிக்கொண்டே, வரவேற்பறையில் சாவிகள் மாட்டுமிடத்தில் இருந்த என் பைக் சாவியை எடுத்துக்கொண்டு, நான் வாசலுக்குச் சென்றேன்.

"அண்ணி...அப்ப நாங்க கெளம்பறோம்..." என்று அத்தை அம்மாவிடம் கூறினாள்.

"இப்பவேவா...உன் அண்ணன் வந்தப்புறம் அவர்கிட்ட பேசிட்டுப் போறேன்னு சொன்ன..." என்று அம்மா இழுத்தாள்.

"ஆமா...பாருங்களேன்...அத மறந்தே போயிட்டேன்...உங்க மகன் என் வீட்டுக்கு வற்ரான்னதும் சந்தோஷத்துல எனக்கு அது மறந்துபோச்சு...என் அண்ணன்தான...அவரு அதெல்லாம் தப்பா நெனச்சிக்க மாட்டாரு...அதான் வரா விருந்தாளி உன் மகன் என் வீட்டுக்கு வரேன்னு சொல்லியிருக்கிறான்ல...அவன காக்க வைக்க எனக்கு மனசில்ல...அண்ணன இன்னொரு நாள் வந்து பாத்துப் பேசிக்கிறேன்...என்ன அண்ணி...?" என்று அத்தை முடித்தாள்.

"ஹ்ம்ம்...அதுவும் சரியாத்தான் படுது...சரி...சரி...பாத்துப் போய் வாங்க..." என்று அம்மா விடைகொடுத்தாள்.

அவர்களிருவரும் பேசிக்கொண்டிருந்த போது நான் என் பைக்கை வீட்டின் தாழ்வாரத்திலிருந்து வெளியே எடுத்துத் தெருவில் இறக்கிவிட்டேன்.

அத்தை என் சிறிய சூட்கேசை எடுத்துக்கொண்டாள். நான் என் பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்தவுடன் அத்தையைப் பார்த்து ஏறிக்கொள் என்றேன். அத்தையும் என் வலது தோளைத் தன் வலது கையால் பற்றிக்கொண்டு பைக்கில் என் பின்னால் அமர்ந்தாள். அவள் இடது கையில் என் சூட்கேஸ். அவள் அமர்ந்த போது அவள் வலது தோள்பட்டை என் முதுகில் உரசியது. அது வேண்டுமென்றே நடந்ததல்ல...

ஒரு பதினைந்து அல்லது இருபது நிமிடங்கள் சென்றிருக்கும். ஒரு மெயின் ரோடு, சிற்சில குறுக்குச் சந்துகள் எனக் கடந்து நாங்களிருவரும் அத்தையின் வீட்டை அடைந்தோம். எனக்கு எப்படி வழி தெரிந்தது என்று கேட்கும் அன்பர்களுக்கு...அத்தைதான் வழி காட்டினாள். அவள் அவ்வாறு ஒவ்வொரு குறுக்குச்சந்தை நெருங்கும் போதும், என் முதுகோடு சாயவேண்டிய நிலை...ஏனென்றால் அப்போதுதான் அவள் பேசுவது என் ஹெல்மெட்டை மீறி எனக்குக் கேட்கும். அப்போதெல்லாம், அவள் பருத்த வலது மார்பகம் என் முதுகைப் பதம் பார்த்தது.

வீடு வந்ததும் அத்தை என் பைக்கை விட்டு இறங்கினாள்.

தன் கைப்பையைத்திறந்து அதிலிருந்து ஒரு சாவியை எடுத்து அவள் வீட்டின் வாசலில் போட்டிருந்த இரும்பாலான தள்ளும் கதவிலிருந்த பூட்டைத் திறந்து, கதவை திறந்தாள். பின் இன்னொரு சாவியெடுத்து வாசல் கதவைத் திறந்தாள். பெண்கள் மட்டுமே இருக்கின்ற வீடென்பதால் இந்தளவு பாதுகாப்பு தேவைதான் என்றெண்ணியவாறு, நான் பைக்கை விட்டிறங்காமல் யோசித்தேன்.

"என்னடா...இவ்ளோ தூரம் வந்ததுக்கு அப்புறம் ஏன்டா வந்தோம்னு யோசிக்கிறாப்ல இருக்கு?" என்று அத்தை என்னைக் குறும்பாய்க் கேட்டாள்.

"அ...அதெல்லாமில்லை..." என்று சமாளித்துக்கொண்டே நான் பைக்கை விட்டு கீழே இறங்கினேன்.

"அதான பாத்தேன்...எங்கடா என் திருட்டு படவா மனம் கினம் மாறிட்டானோ என்று ஒரு நிமிடம் பயந்துட்டேன் தெரியுமா? " என்று பயப்படுவது போல பார்வையை வைத்துக்கொண்டு என்னை ஆழம் பார்த்தாள் அத்தை.

"அதெப்படி...சிவ பூஜை பாதியிலேயே நின்னு போயிரும்ல...நாங்க விடுவோமா?...சரி...பைக்கை எங்க விடறது?" என்று நானும் சளைக்காமல் பதிலளித்தேன்.

"நல்லா தான் பேசறடா நீ...உனக்குப் பேசத் தெரியாதுன்னு உங்கம்மா என்னடான்னா கவலப்படறது ஓயல...ஹ்ம்ம்ம்...நீ இன்னைக்கு எங்கயும் வெளியே போக மாட்டேன்னு நெனக்கிறேன்..." என்று அத்தை, கண் சிமிட்டிக்கொண்டும், அர்த்தமாய் சிரித்துக்கொண்டும் கேட்டாள்.

"நீ என்ன போகத்தான் விட்ருவியா?" என்று நான் அத்தையை மடக்கினேன்.

"அம்மாடியோவ்...உன்கிட்ட பேசி ஜெயிக்க முடியாது போல...சரி சரி...அப்படின்னா, பைக்க வீட்டுக்குள் தாழ்வாரத்தில் ஏத்தி விட்ருடா..." என்று கூறிக்கொண்டே அத்தை என் சூட்கேசை எடுத்துக்கொண்டு வீட்டிற்குள் சென்றாள்.

நான் பைக்கை ஏற்றி தாழ்வாரத்தில் விட்டு இரண்டு பக்க ஸ்டாண்டிட்டு அத்தையின் வீட்டின் வரவேற்பறையில் நுழைந்தேன். அங்கிருந்த சோபாவில் அமர்ந்தேன்.

"வாடா...எங்க வீட்டுக்கு மொத வாட்டி வரும் விருந்தாளியே...வா...எவ்ளோ சந்தோஷமா இருக்குடா உன்ன எங்க வீட்ல பாக்கறதுக்கு...இந்தா...டிவி போட்டுப் பாத்துக்கினுரு...வாசக்கதவ தாள் போட்டுட்டு வந்துடறேன்..." என்று அத்தை டிவி ரிமோட் கண்ட்ரோலை என் கையில் திணிக்காத குறையாகக் கொடுத்துவிட்டு விரைந்து சென்று வாசற்கதவை தாளிட்டுவிட்டு வந்து என் அருகில் சோபாவில் அமர்ந்தாள்.

"பாரு...வந்த விருந்தாளிய கவனிக்காம உட்காந்துட்டேன்...என்னடா சாப்பிடற? டீ போடட்டுமா? கொரிக்க ஏதாவது கொடுக்கட்டுமா?" என்று தன் இயல்பான விருந்தோம்பலை அத்தை ஆரம்பித்தாள்.

"எனக்கு பால் வேணும்...கெடைக்குமா அத்த?" என்றேன் குறும்பாய் அத்தையைப் பார்த்துக்கொண்டே.

"பாலா...ஹ்ம்ம்..." என்று அத்தை பலமாக யோசித்தாள். நான் பால் குடிக்க மாட்டேன் என்பது அத்தைக்கு நன்றாகத் தெரியும். ஆனால் அவள் அப்போது நிதானமாக யோசிக்கும் நிலையிலில்லை. ஏதோ வராத விருந்தாளி வந்தாற்போல அவள் படபடத்தாள்...பரபரத்தாள். அதனால் என் கேள்வியில் இருந்த குறும்புத்தனத்தை, விஷமத்தை முற்றிலும் தவறவிட்டாள்.

"சரி...இதோ ஒரு நிமிஷன்டா..." என்று கூறிக்கொண்டே சமையலறைக்குள் சென்றாள் அத்தை. அவளைத்தொடர்ந்து அவள் பின்னாலேயே நானும் சென்றேன்...ஒரு தாய் நாயை அது போகுமிடமெல்லாம தொடர்ந்து செல்லும் ஒரு நாய்க்குட்டிபோல்.

அத்தை அடுப்பைப் பற்ற வைத்தாள். அத்தை வீட்டில் எரிவாயு அடுப்பு இல்லை என்பது சற்றே ஆச்சரியம்தான். அந்த அடுப்பு 'கிருஷ்ணாயில்' என்று சொல்லப்படும் சமையல் எண்ணெய் பயன்படுத்தும் அடுப்பு. குளிர்பதன பெட்டியிலிருந்த பால் பாட்டிலை எடுத்தாள். அடுப்பில் பால் காய வைக்கும் பாத்திரத்தை வைத்து அடுப்பைப்பற்றவைத்தாள். பின் பாலை அதில் ஊற்றினாள். அதிலேயே அவள் கவனம் முழுதும் இருந்ததால் நான் அவள் பின்னாலேயே வந்ததை அவள் கவனிக்கவில்லை.

நான் மெல்ல பூனை போல அவளுக்குப்பின்புறமாகச் சென்று அவளை நெருங்கி நின்று, சடக்கென்று என் இரு கைகளையும், மாராப்பு மூடிய செழுமையான இரு மார்பகங்களின் மீதும் வைத்தேன்.

"ஏன்டா...பொறுக்க முடியலயா? ஹ்ம்ம்ம்..." என்று அத்தை குறும்பாய் சிரித்துக்கொண்டே, "விட்றா என்ன..." என்று என்னிடமிருந்து திமிறி விலகுவதுபோல் பாசாங்கு செய்தாள்.

"அத்த...அத்த...நான் எந்தப் பால் கேட்டேன்னு உனக்குப்புரியல?" என்று அத்தையை ஆழம் பார்த்தேன்.

"ஹ்ம்ம்...புரியல...நீ பால் குடிக்க மாட்டேன்னு அம்மா சொல்லியிருக்கா...ஆனா..." என்று அத்தை சற்றே யோசிக்கலானாள்.

சில மணித்துளிகளே யோசித்திருப்பாள் அத்தை.

"ஏய்...பொறுக்கி...பொறுக்கி...இப்பதான் புரியுது...நீ எந்த பால் கேட்டேன்னு...சரியான திருட்டு ராஸ்கல்டா நீ...ஹ்ம்ம்ம்...இந்தளவுக்கு இருக்கியா...சரிதான்...நான் என்ன பாடு படப்போறனோ இந்த முரட்டுக்காள கிட்ட...ஹ்ம்ம்ம்..." என்று என் குறும்பை உணர்ந்தவளாய் சிரித்த முகமாய், சமையலறை மேடையில் ஒட்டியவாறே நின்று கொண்டே தன் முகத்தை மட்டும் திருப்பி என்னை அர்த்தமாய் ஒரு பார்வை பார்த்தாள்.

"கெடைக்குமா?" என்றேன் நான் இப்போது முகத்தை சற்றே ஏக்கமாக வைத்துகொள்வது போல் வைத்துக்கொண்டு...

"அதுக்கென்ன...குடுத்துட்டா போச்சு..."

"ஹ்ம்ஹூம்...நீ குடுக்காத...நானே குடிச்சிக்கிறேன்..." என்று சொல்லிக்கொண்டே, அத்தையை அடுப்பினருகில் இருந்து சற்றே பின்னல் இழுத்தேன். அவள் முன்னால் போய் நின்றுகொண்டு, வெடுக்கென அவள் சேலைத்தலைப்பை அவள் தோளிலிருந்து உருவி வீசினேன். சற்றும் நில்லாமல் அத்தையின் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை அவிழ்த்தேன். அப்பொது என் கை விரல்கள் அத்தையின் மதர்த்த, பருத்த, வாளிப்பான இரு மார்பகத்தினையும் ஸ்பரிசித்தது.

அத்தை அணிந்திருந்த ஜாக்கெட் அவள் பருத்த, செழிப்பான மார்பகங்களை மூடமுடியாமல் இறுக்கமாக இருந்தது. அதனால் அதிருலிந்த கொக்கிகளை அவிழ்ப்பதில் எனக்குச் ச்ற்றே சிரமமாயிருந்தது. நான் சிரமப்படுவதைப் பார்த்த அவள் சற்று தன் தோள்களிரண்டையும் குறுக்கி ஜாக்கெட்டை தளர்ந்து போகச் செய்தாள். இதனால் அவள் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை அவிழ்ப்பதென்பது அப்போது எனக்குச் சிரமமாயில்லை.

அத்தையின் ஜாக்கெட் கொக்கிகள் இப்போது விலகியதால் அவ்விரு செழுமையான மார்பகங்களும் வயலெட் நிற ப்ரா கப்புகள் மூடிய நிலையில் என்னுள் கிளர்ச்சியூட்டின. மேலும் தாமதிக்காமல் என் இரு கைகளயும் அத்தையின் முதுக்குப்புறம் செலுத்தி, அவள் ப்ரா கொக்கிகளை சற்றே சிரமப்பட்டு தடவித்தேடி, சற்று கடினப்பட்டு, தடுமாறி, அவிழ்த்தேன்.

அத்தை, அவள் ப்ரா கொக்கிகளை நான் அவிழ்க்க தடுமாறியதை ரசித்தாள் போலும்...ஆனாலும் நானே அவிழ்க்கட்டும் என்று சிலை போல நின்றிருந்தாள்.

அந்த இறுக்கமான ப்ரா கொக்கிகளை நான் அவிழ்த்ததுதான் தாமதம் போல, அந்த ப்ரா கப்புகளுக்குள் அடைபட்டுக்கிடந்த, சிறைபட்டுக்கிடந்த வனப்பான, வாளிப்பான, மதர்த்த, மார்பகங்களிரண்டும் இறுக்கம் தளர்ந்து சற்றே துள்ளாட்டம் போட்டது போல் ஓரிரு முறை ஆடி மிக லேசாக அசைந்தன. அச்செழுமைகளிரண்டும் இப்போது என்னுள் ஒரு போதை அரக்கனை, காம வெறியனை முற்றாய் இறங்கிவிட்டிருந்தன இப்போது. வெடுக்கென்று அத்தையின் ப்ரா கப்புகளை விலக்கி, அவள் ப்ராவினை அவள் உடலில் இருந்து உருவி தரையில் வீசினேன். அத்தையின் மார்பில் ஏறி அமர்ந்ததுபோல சற்றே அளவில் பெரிய முயல்குட்டிகள் போல் இருந்த இரு பெரிய மார்பகங்களையும் விடுதலை செய்துவிட்டது போல் எண்ணி அளவிலா ஆனந்தம் அடைந்தேன்.

அந்த ஆனந்தத்திற்கு வேறொரு அர்த்தம் இருந்தது என்பதை நீங்கள் அனைவரும் அறிந்திருப்பீர்கள். ஆம்...அன்றுதான்...அப்போதுதான், என் வாழ்நாளில் முதன்முறையாக ஒரு பெண்ணின் நிர்வாணமான மார்பகங்களை நேரில் பார்த்தேன். அந்த முதல் முறையே நான் இண்டெர்நெட்டில் பார்த்த ஆபாசப் படங்களில் நடிக்கும் நடிகைகள் சிலருக்கு மட்டுமே இருந்த, மிகப்பெரிய, பருத்த, செழிப்பு வாய்ந்த, வாளிப்பான, வனப்பான, மதர்த்த இரு மார்பகங்கள் அத்தையிடம் இருந்ததைப் பார்த்ததால் உண்டான ஆனந்தம். நான் எவ்வளவு அதிர்ஷ்டக்காரன் என்று மனது சொன்னது அந்த ஆனந்தத்தை மேலும் இரட்டிப்பாக்கியது.

ஹ்ஹாஹ்...எங்களை விடுதலை செய்தாயா அல்லது எங்களை ஒரு கை...இல்லை...இல்லை...உன் இரு வன்மையான கை விரல்களால் பதம் பார்க்கப்போகிறாயா...அல்லது, உன் முரட்டு உதடுகளால் எங்கள் உச்சியில் இருக்கும் அழகிய பெரிய, கோவைப்பழம் போல் சிவந்த வட்ட முலைகளை கவ்வி, உறிஞ்சி, விரைப்பேற்றி இன்ப இம்சை கொடுக்ககப்போகிறாயா என்று அம்மார்பகங்களிரண்டும் என்னை கேட்காமல் கேட்டது போலிருந்தது.

"டேய்...மெல்லடா...நான் உன் அத்தன்றது ஞாபகமிருக்கா?" என்று அத்தை நான் படும் அவசரத்தை ரசித்தவாறு, சிரித்துக்கொண்டே ஒரு அப்சரஸ் போல தோன்றினாள் என் போதையேறிய கண்களுக்கு...

அவளை, அவள் பேசியதை என் காதுகள் கேட்க மறுத்தன.

பின், ஏதோ வெகு நாளாய் பசியால் வாடிய சிங்கம் இரையைக்கண்டது போல் என் இரு கைவிரல்களால் அத்தையின் பருத்த, நிர்வாணமான இரு மார்பகங்களையும் லபக்கென்று கவ்வினேன்.

"ஆவ்...அம்மாடி...என் பாடு திண்டாட்டந்தான் போலிருக்கு..." என்று அத்தை சிரித்தவாறே சற்றே பின்னால் நகர்ந்து, சமையலறை சுவற்றில் வசதியாய் சாய்ந்து நின்றாள்.

நானும் என் கைகளை அவள் மார்பகங்களிலிருந்து எடுக்காமல் அவளோடு நடந்து சென்று அவள் சுவற்றில் சாயும் வரை பொறுத்திருந்து, அவள் வசதியாகச் சாய்ந்து கொண்டாள் என்று உறுதிப்படுத்திக்கொண்டு, வீறு கொண்ட வேங்கை போல அவளின் வாளிப்பான, செழிப்பான, பெரிய வலது மார்பகத்தின் உச்சாணிக்கொம்பில் அமர்ந்திருப்பதுபோல் இருந்த, கருமையுமில்லாமல், செக்கச்செவேலென்று சிவக்கமும் சிவக்காமலிருந்த அந்த அழகிய முலையை என் உதடுகளால் கவ்வினேன்.

ஹ்ம்ம்ம்...ஓஓஓஓ...ஒரு பெண்ணின் மார்பகத்தில் இத்தனை போதையா...இவ்வளவு ருசியா...தேனே தோற்றுவிடும் போலிருக்கிறதே...இவ்வளவு மென்மையா...ஆடை மூடிய நிலையில் பார்த்து, இந்தக் முலைக்காம்புகளும், இவற்றை தாங்கமுடியாமல் தாங்கிக்கொண்டிருக்கும் மதர்த்த மார்பகங்களும் சற்றே ஏமாற்றம் அளித்ததோ என்றுதான் எண்ணத்தோன்றியது.

ஆம்...அவ்வளவு மிருதுவாய்...பஞ்சை விட மென்மையாய்...இள முயல் குட்டிகளின் உடம்பில் இருக்கும் உரோமத்தை விட மிருதுவாய்...அம்மம்மா...வார்த்தைகள் தோற்றுப்போயின அவைகளை வர்ணிக்க...என் வாழ்நாளில் அவ்வளவு மென்மையான ஒன்றைத்தொட்டிருப்பேனா என்பது சந்தேகம்தான் என்று எண்ணும்படியான ஒரு மென்மை...அம்மென்மைதான் ஆண்களுக்கு, பெண்களின் மார்பகங்கள் மீது விவரிக்கமுடியாத ஒரு போதையை உண்டாக்கியது போலும்.

அத்தையின் செழித்த வலது மார்பகத்தின் மீதிருந்த கருஞ்சிவப்பு கோவைப்பழம் போலிருந்த முலைக்காம்பை என் உதடுகள் கவ்விப்பிடித்ததும், அத்தை சற்றே சிலிர்த்தாள். என் உதடுகளின் எச்சிலின் ஈரம் பட்டதாலா அல்லது பல ஆண்டுகளுக்குப்பிறகு ஒரு ஆணின் உதடு தன் மார்பகத்தின் மீதிருந்த முலைக்காம்பில் பட்டதாலா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. தன் இரு கைகளையும் தன் பின்னால் சுவற்றில் பதிய வைத்துக்கொண்டு தன்னை ஒருவாறு நிலையாய் நிறுத்தினாள் நான் அவள் செழுமையான, வாளிப்பான வலது மார்பக முலைப்பால் பருக வசதியாக...

சிறிது நேரத்தில் அடுப்பில் பால் பொங்கியது...அது பொங்கி வழிந்தோடியது...அதனால் அடுப்புத்தீ நின்றது.

என்னுள் எழுந்த மோகத்தனல் தீயாய் மாற ஆரம்பித்தது. அதன் உஷ்ணம் என் உடல் முழுக்கப்பரவி, என் வலது கைவிரல்கள் அத்தையின் நிர்வாணமான, செழித்த, வனப்பு வாய்ந்த, பெரிய இடது மார்பகத்தை வளைத்துப்பிடித்து ஒரு முறை மூர்க்கமாக அழுத்தியெடுத்தது. அவள் கரிய நிற மார்பகத்தோலிலும் என் கைவிரல்கள் பதிந்தது என் கைவிரல்களை அதிலிருந்து எடுத்த பின்னும் நன்றாகத்தெரிந்தது, என் கைவிரல்கள் அச்சாக அம்மார்பகத்தின் மீது.

"ஹ்ஹ்ம்மாஹ்...ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...டே...டேய்...வி...விடு...விடுடா என்ன..." என்று அத்தை முனக ஆரம்பித்தாள்.

அத்தை அப்படி முனக ஆரம்பித்தது எனக்குள் மேலும் கிளர்ச்சியூட்டியது. இருக்காதா பின்னே...நான் இண்டெர்நெட்டில் பார்த்த ஆபாசப்படங்களிலெல்லாம் இப்படித்தான் பெண்கள் முனகுவார்கள். அவ்வாறு முனகினால் அவர்களும் காம இன்பம் அடைகிறார்கள் என்று எனக்குத்தோன்றும். அத்தையும் அவ்வாறே முனகியது நான் நினைத்தது சரிதான் என்று உறுதிப்படுத்தியது.