Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.
You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.
Click here
आणि आता त्या फालतू गेस्ट हाऊसच्या, तिसऱ्या मजल्यावरील, ३०८ नंबरच्या रुममध्ये, मी मॄण्मयी, एका प्रेस्टिजस कंपनीची सेल्स डिपार्टमेंट हेड, माझ्याच डिपार्टमेंटमध्ये माझ्या हाताखाली काम करणारा एक सिनिअर सेल्स मॅनेजर, सागर कदम बरोबर एकटी होते... आणि ती ३१ डिसेंबरची पुर्ण रात्र आणि नवीन वर्षाच्या पहिल्या दिवसाची, १ जानेवाराची पहाट, मी त्याच्याबरोबर तेथे घालवणार होते! ह्यापेक्षा जास्त फुटके नशीब ते काय असणार???
********
बरोब्बर एक आठवड्यापुर्वी, दुपारच्या वेळी, आमच्या ऑफिसमध्ये, माझ्या केबीनमधील घटना...
"मॄण्मयी मॅडम... तु मला हे पाऊल उचलायला भाग पाडत आहेस... आता मला मोठ्या साहेबांकडे गेल्याशिवाय पर्याय नाही..." असे बोलून 'सागर कदम' माझ्या टेबलसमोरील विजिटर चेअरवरून उठून ऊभा राहिला.
आणि माझ्या छातीत धस्स झाले!
"वेट, कदम... सीट!" मी मनातून चरकले होते पण चेहऱ्यावर उसणे अवसान आणून त्याला फर्मावले!
"माझ्यावर ओरडू नकोस!" त्याने आवाज चढवत उलट मलाच म्हटले, "आता तुझी बॉसगिरी माझ्यावर चालणार नाही..."
"कम ऑन, कदम... बी रिझनेबल! मी ऑलरेडी तुला रुपये द्यायचे कबुल केले आहे!" मी माझा आवाज किंचित खाली आणत त्याला म्हटले.
"हो... आणि त्याबाबत तु काहीही घासाघीस केली नाहीस त्याचे मला कौतुक आहे..." तो छद्मीपणे हसत म्हणाला.
"तितके रुपये तुला आणि तुझ्या कुटुंबाला पुढच्या जन्मी सुद्धा पुरतील... इन फॅक्ट, मी ती रक्कम 'डबल' करायला तयार आहे..." मी त्याला अजुन आमीष दाखवले.
"तुझा 'उदारपणा' पाहून मी धन्य झालो... पण माझा 'मेन डिमांड' मी बदलणार नाही... त्या बाबतीत मी कोठलेही कॉम्प्रोमाईज करायला तयार नाही... तेव्हा तु मला दुसरे काही प्रपोजल देवूच नकोस... माझ्याकडील तो पुरावा, म्हणजे तुझे आणि खुराणाचे ते 'फोन रेकॉर्डिंग' जर मोठ्या साहेबांनी ऐकले तर तुझा जॉब, तुझे करीअर आणि तुझे प्रोफेशनल लाईफ फिनिश्ड!... तु बरबाद होशील कायमची!... हवे तर ते रेकॉर्डिंग पुन्हा ऐक... म्हणजे तुझी पक्की खात्री होईल की ते तुझ्यासाठी किती डेंजर आहे ते..." कदमने पुन्हा छद्मीपणे म्हटले.
"नको नको... त्याची गरज नाही..."
मी नाही नाही म्हटले तरी कदमने पुन्हा एकदा त्याच्या मोबाईलमधुन ते रेकॉर्डिंग मला ऐकवले!
ते ऐकताना मी मनातून विचार करत होते की 'शी, मी इतकी कशी स्टुपिड सारखी वागले??'... आज काल मोबाईलमध्ये फोन रेकॉर्डिंग फॅसिलिटी सहज असते. शेकडो फ्री ॲप डाऊनलोड करून वापरता येतात आणि फोनवरील सगळे बोलणे रेकॉर्ड करता येते... मग मी त्या मिस्टर खुराणाबरोबर फोनवर ते 'डिल' का केले?? फोनवर त्याला ती ऑफर देण्याऐवजी मी त्याला पर्सनली माझ्याकडे बोलवायला पाहिजे होते आणि समोरासमोर बसून तोंडी त्याला ती ऑफर द्यायला पाहिजे होती...
मिस्टर खुराणा ज्या कंपनीत पर्चेस डिपार्टमेंट हेड होते त्या कंपनीबरोबर आमची कंपनी एक फार मोठे, म्हटले तर करोडोचे डिल करत होते... आमच्या कंपनीची सेल्स डिपार्टमेंट हेड म्हणून मी स्वत: पर्सनली हे डिल हॅन्डल करत होते कारण करोडोची ऑर्डर होती आणि ईअर एंडींग टारगेट मला अचिव्ह करायचे होते... ही ऑर्डर तो खुराणा दुसऱ्या एका कंपनीला देण्याची भाषा करत होता आणि मी त्याला सगळ्या प्रकारे कन्विन्स करून ती ऑर्डर मिळवण्याचा प्रयत्न करत होते... मला कळत होते की खुराणा ह्या डिलमध्ये मोठे कमिशन एक्सपेक्ट करत होता तेव्हा मी त्याला ते कमिशन द्यायला तयार झाले...
आमच्या प्रोफेशनमध्ये कमिशन देणे-आणि ऑर्डर मिळवणे हे एकदम नॉर्मल होते आणि प्रत्येक कंपनी ती प्रोविजन ठेवत असते तसे आमची कंपनीही ठेवत होती... पार्टीला जे कमिशन द्यायचे असते ते मॅनेजमेंटकडुन, म्हणजे मोठ्या साहेबांकडुन सॅन्क्शन करून घेण्याचे काम सेल्स डिपार्टमेंट हेड म्हणून माझे होते. आणि मी ॲग्री केलेले कमिशन आमचे मोठे साहेब डोळे झाकुन सॅन्क्शन करत असत कारण त्यांचा माझ्यावर पुर्ण विश्वास होता! गेल्या काही वर्षात मी कंपनीला इतक्या मोठ्या ऑर्डर मिळवुन दिल्या होत्या की मोठ्या साहेबांचा माझ्यावर पुर्ण विश्वास बसला होता. म्हणूनच मी वयाने आणि अनुभवाने कमी असतानाही काही सिनिअर सेल्स मॅनेजर्सना डावलुन त्यांनी मला डिपार्टमेंट हेड बनवले होते...
पण अश्या डिलच्या कमिशनमध्ये डिसिजन मेकर म्हणून मलाही 'वरकमाई' मिळत होती. मी करत असलेल्या बहुतेक सगळ्याच डिलमध्ये मला वरकमाई मिळत होती आणि त्याचा सुगावा मी कोणालाही लागून देत नव्हते... पण कसे कोण जाणे पण त्याचा सुगावा आमच्या टिममधील सिनिअर सेल्स मॅनेजर, सागर कदमला लागला होता... तेव्हा तो मला रंगेहाथ पकडण्याच्या संधीची वाट बघत होता...
सागर कदम आमच्या कंपनीतला एक सिनिअर सेल्स मॅनेजर होता आणि खरे तर तोच सेल्स डिपार्टमेंट हेड व्हायला पाहिजे होता... पण मी त्याच्यापेक्षा जास्त शिकलेली, म्हणजे एम.बी.ए. केलेली होते त्यामुळे कोठल्याही डिलमध्ये मी जास्त इफिशीअंट होते... त्यामुळे हळु हळु मी माझ्या टॅलेन्टच्या जोरावर आमच्या डिपार्टमेंटमध्ये खुप प्रगती केली... ७/८ वर्षातच मी सागर कदम सारख्या सिनिअर मॅनेजरला मागे टाकुन डिपार्टमेंट हेड झाले होते... खरे तर मी कंपनी जॉईन केली तेव्हा मी त्याच्या हाताखाली काम करत होते. पण माझ्यापेक्षा सिनिअर असुन आता तो माझ्या हाताखाली काम करत होता, जे त्याला खटकत असे... तसे तो कामात कधी मला विरोध करत नसे पण माझ्या मागे तो माझी निंदा-नालस्ती करत असे हे मला माहीत होते...
मिस्टर खुराणाशी डिल करताना मी ती चुक केली की फोनवर त्याच्याशी डिल केले आणि आमचे ते संभाषण त्याच्या मोबाईलमधील रेकॉर्डिंग ॲपवर रेकॉर्ड झाले होते... आणि मला कल्पनाही नव्हती की सागर कदमचे खुराणाशी जुने संबंध होते आणि कदमने ह्या डिल संदर्भात खुराणाशी गुपचूप संधान बांधले होते... आमचे बोलणे झाल्यानंतर खुराणाने त्याच्या मोबाईलमधील आमच्या संभाषणाचे रेकॉर्डिंग सागर कदमला व्हाटसॲपवर पाठवून दिले आणि सागर कदमने त्या रेकॉर्डिंगच्या बदल्यात मला खोड्यात पकडले!
जस्ट आदल्या दिवशी तो माझ्या केबीनमध्ये आला आणि त्याने मला ते रेकॉर्डिंग ऐकवले. मग त्याने मला धमकी दिली की ते रेकॉर्डिंग तो आता जावून मोठ्या साहेबांना ऐकवणार आहे. मी अर्थात घाबरले पण चेहऱ्यावर तसे न दाखवता मी त्याला रिक्वेस्ट करून थांबवले! त्याने ती गोष्ट मोठ्या साहेबांना सांगू नये आणि त्या बदल्यात त्याने माझ्याकडे काहीही मागावे अशी मी त्याला ऑफर दिली. ते गुपित ठेवण्याच्या बदल्यात त्याने माझ्याकडे खुप मोठ्या रक्कमेची मागणी केली, जी मी काहीही घासाघीस न करता मान्य केली. मग त्याने माझ्याकडे अजुन एक 'दुसरी मागणी' केली, जी मी संतापून धुडकावून लावली.
त्या 'दुसऱ्या मागणी' संदर्भात त्या दिवशी तो पुन्हा माझ्याकडे आला होता आणि त्या मागणीवर तो ठाम आहे हे त्याने मला निक्षून सांगितले... तो ऐकत नव्हता म्हणून मी त्याला त्याच्या वयाचा दाखला देत इमोशनली समजावून सांगायचा प्रयत्न केला.
"प्लिज, कदम अंकल... तुम्ही माझ्या वडिलांसारखे आहात..."
"कदम अंकल???... अरे व्वाऽऽऽ... आता मी अंकल झालो होय??... जेव्हा मला बॉस म्हणून ऑर्डर सोडायचीस... तेव्हा तुला आठवत नव्हते का मी तुझ्या 'वडिलांसारखा' आहे ते??... तेव्हा तुला फक्त टारगेट दिसायचे... तेव्हा नाही तुला मी अंकल वाटलो??" कदमने छद्मीपणे हसत म्हटले.
"मिस्टर कदम...," माझ्या 'अंकल' चा त्याच्यावर परिणाम झाला नाही म्हणून मी 'मिस्टर' संबोधुन त्याला पुढे म्हणाले, "मी लग्न झालेली बाई आहे, एका मुलाची आई आहे... प्लिज त्याचा विचार करा आणि असे भलते सलते डिमांड करू नका... तुम्हाला अजुन पाहिजे तितके रुपये मी द्यायला तयार आहे... पण 'ते' जमणार नाही!"
त्यावर त्याने नकारार्थी मान हलवली आणि वळुन चालायला लागत तो निर्वाणीचे म्हणाला,
"मला काय पाहिजे ते मी तुला सांगितलेय... त्यात काही बदल होणार नाही. तुला जर तुझी नोकरी आणि तुझे करिअर वाचवायचे असेल तर तुला माझी इच्छा पुरी करायलाच पाहिजे... मी उद्या फोन करून सांगेन पुढे काय आणि कसे करायचे ते..."
असे बोलून कदम माझ्या केबीनमधुन निघुन गेला आणि मी हताशपणे माझ्या चेअरवर बसून राहिले...
मला कदमची मागणी मान्य करावीच लागली! कारण मला माझे करिअर वाचवायचे होते... त्याची मागणी मी मान्य केली तेव्हा तो आनंदाने वेडाच झाला! मग त्याने ह्या आजच्या ३१ डिसेंबरच्या रात्री त्याची ती इच्छा पुर्ण करुन घ्यायचे प्लानिंग केले तेव्हा मी उडालेच!
३१ डिसेंबरची रात्र मी माझ्या काही खास मित्र-मैत्रिणींबरोबर सेलिब्रेट करत असते किंवा आमच्या काही नातेवाईकांबरोबर तरी एंजॉय करत असते. क्वचित एखाद्या वर्षी मी माझ्या नवऱ्याबरोबर त्याच्या काही मित्रांच्या फॅमिलीबरोबर ३१ डिसेंबर रात्रीची पार्टी अटेंड केली आहे. पण कदमने मुद्दामहून ती थर्टी फर्स्टची रात्र त्याच्याबरोबर मी 'साजरी' करावी असे प्लानिंग केले. मी त्याला खुप समजावुन सांगितले की त्या रात्री त्याच्याकडे यायला मला अजिबात जमणार नाही पण त्याने माझे काहीही ऐकले नाही. त्याने मला चांगलेच खोड्यात पकडले होते त्यामुळे मला त्याला नकार देता आला नाही.
शेवटी मी माझ्या नवऱ्याला खोटेच सांगितले की ३१ डिसेंबरची ती रात्र मी माझ्या काही कॉलेज मैत्रिणींबरोबर सेलिब्रेट करणार आहे तर मी माझ्या मित्र-मैत्रिणींना खोटे सांगितले की ती रात्र मी माझ्या नवऱ्याच्या मित्रांच्या फॅमिलीबरोबर सेलिब्रेट करणार आहे... कोणालाही सुतराम कल्पना नव्हती की ती रात्र मी कोठे आहे आणि कोणाबरोबर 'साजरी' करतेय...
********
त्या ३१ डिसेंबरच्या रात्री मी त्या फालतू गेस्ट हाऊसमध्ये सागर कदमसमोर ऊभी होते आणि तो आनंदाने फक्त नाचायचाच बाकी राहिला होता!
"तुझी बॅग दे माझ्याकडे... रुपये आणलेत ना त्यात??" असे बोलून कदमने माझ्या हातातली हॅन्ड बॅग काढुन घेतली.
बॅगेची चेन उघडुन त्याने आत रुपये असल्याची खात्री करुन घेतली. मग चेन बंद करून त्याने ती हॅन्ड बॅग बाजुला ठेवली आणि मग माझी परवानगी न घेता माझी पर्स खेचत म्हणाला,
"जरा दाखव तुझी पर्स..." पर्स खेचुन घेवून तो ती उघडुन चेक करू लागला.
"पर्स का?... त्यातले पण पैसे घ्यायचा विचार आहे की काय तुझा??" मी चिडुन त्याला विचारले.
"नाही... इतका काही मी पैश्याला हपापलेला नाही..." त्याने त्रासिक चेहऱ्याने उत्तर दिले.
"मग माझी पर्स का चेक करतोय? बायकांची पर्स कधी चेक करायची नसते..." मी फणकाऱ्यात त्याला म्हटले.
"हो... माहीत आहे... पण मी तुझी पर्स चेक करतोय ते... तु पर्स मध्ये काही लपवून तर आणले नाहीस ना त्यासाठी..." तो गुढपणे हसून म्हणाला.
"काय लपवून आणणार मी??" मी संभ्रमात विचारले.
"काहीही... मला मारायला... एखादा चाकू, एखादे रिवॉल्व्हर... असे काहीही..." तो छद्मीपणे हसून म्हणाला आणि ते ऐकून मला धक्काच बसला!
"कदमऽऽऽ...," मी त्याच्यावर ओरडत म्हणाले, "तु मला समजतोस काय??... तुला मी कशाला मारेल??... मी काय क्रिमिनल माईंडची आहे का??" रागाने लालबुंद होत मी म्हणाले.
"नाही ना... पण सांगता येत नाही... मी तुझ्याकडे जी मागणी केली आहे... ती जर तुला पुरी करायची नसेल... म्हणजे ते करायला तुझे मन जर तयार नसेल... तर मग तु मला मारायचा विचार करशील... कारण मला मारूनच तु ते टाळु शकतेस... तेव्हा मला मारायला तु एखादे हत्यार घेवून तर आली नाहीस ना हे मी चेक करतोय..." कदमने खुलासा केला.
"ओहहह व्हाट अ रबीश्शऽऽऽ... मी इतकी काही थर्ड क्लास नाही की तुझा खुन वगैरे करायचा विचार करेल... ईट्स अ बिझनेस... तुम्हाला काही मिळवण्यासाठी आणि काही न गमवण्यासाठी काहितरी सॅक्रिफाईज करावे लागते... तुझ्यासारख्या थर्ड क्लास माणसाचा खुन करून मी कशाला जेल मध्ये जावून माझे लाईफ बरबाद करून घेवू??... त्यापेक्षा तुझ्याबरोबर एक रात्र काढणे जास्त सोपे आहे..." मी बेफिकिरीत त्याला उत्तर दिले.
"हो ना... मला पण तेच वाटले... पण तरीही काळजी घेतलेली बरी..."
असे म्हणून त्याने माझी पर्स चेक करायचे काम पुर्ण केले आणि ती बाजुला त्या हॅन्ड बॅगेजवळ ठेवली... मग त्याने त्याचा मोबाईल घेतला आणि कोणालातरी कॉल करून त्याला रुमवर यायला सांगितले. ते ऐकून मी अस्वस्थ झाले की तो दुसऱ्या कोणाला का बोलवत आहे?? त्याच्याशिवाय अजुन कोणाबरोबर तरी तो मला 'शेअर' करायचा विचार तर करत नाही आहे ना??? त्या विचाराने माझ्या अंगातून भितीची एक लहेर सरसरून गेली आणि मी अस्वस्थपणे त्याला विचारले,
"कदम, तु कोणाला बोलवत आहेस?? काय तुझा विचार काय आहे??"
"रिलॅक्स, मॄण्मयी मॅडम... तुला काळजी करण्यासारखे काही नाही..."
कदमने माझ्याकडे हसून पहात म्हटले. त्याने अंगात एक सफेद रंगाचा बाथरोब घातलेला होता, जो रोपने त्याने बांधला होता. वर त्याच्या छातीचा भाग त्यातून दिसत होता आणि त्याच्या छातीवरचे केसाळ जंगल त्यातून दिसत होते. तसेच तो बाथरोब त्याच्या गुडग्यापर्यंत होता आणि खालील त्याचे पाय दिसत होते, ज्यावरही केसांचे जंगल होते... एकूणच कदम 'केसाळ प्राणी' होता आणि मला पुरुषाच्या अंगावर केस असलेले अजिबात आवडत नव्हते... त्याच्या अंगावरील डोकावण्याऱ्या केसांकडे लक्ष गेले की माझ्या पोटात मळमळायला व्हायचे आणि असे वाटायचे की मला उलटी होईल की काय... माझी अस्वस्थता कदमच्या लक्षात आली आणि तो मला म्हणाला,
"मृण्मयी... बस इथे चेअरवर..."
मला हायसे वाटले आणि मी पटकन बाजुच्या टेबलजवळ असलेल्या चेअरवर बसले...
तेवढ्यात रुमच्या दरवाज्यावर टकटक झाली. माझ्या मनात उगाचच धस्स झाले की कोण आलेय आता??? माझ्या मनातल्या घालमेलीची कदमला कल्पना असावी तेव्हा तो माझ्याकडे पाहून मिश्किलपणे हसला आणि जावून त्याने ती रुपयाची हॅन्ड बॅग उचलली. मग तो दरवाज्याजवळ गेला आणि त्याने दरवाजा उघडला. आधी त्याने दरवाजा किंचित उघडला आणि बाहेर कोण आहे ते नीट पाहिले. आणि मग त्याने पुर्ण दरवाजा उघडला. बाहेर दरवाज्यात तो 'मॅनेजर' ऊभा होता. कदमने त्याला ती हॅन्ड बॅग दिली आणि हळु आवाजात तो त्याला काहितरी बोलला. मग त्या मॅनेजरने त्याला दुजोरा दिला आणि ती बॅग घेवून तो निघून गेला. कदमने पुन्हा दरवाजा नीट लावून घेतला आणि लॉक केला.
म्हणजे ती रुपयाची बॅग त्या मॅनेजरकडे देण्यासाठी त्याने त्याला फोन करून बोलावले होते तर... त्याने मला मनातून हायसे वाटले आणि मग त्या कदमचा पुन्हा मला किंचित राग आला! मी फणकाऱ्यात त्याला म्हणाले,
"अच्छा... ती बॅग द्यायला तु त्याला बोलावले होय... ती बॅग इथेच ठेवली असती तरी चालले असते... मी काही ती घेवून पळुन गेले नसते..."
"कूल मृण्मयी कूल... तुझ्यावर अविश्वास दाखवायला म्हणून मी त्याला बोलावून ती बॅग दिली नाही. तर त्याला मी ते रुपये काही कामाकरीता दिले आहेत... तो माझा नेहमीचा विश्वासू मॅनेजर आहे..." कदमने खुलासा केला.
"आय सी... म्हणजे तु इथे नेहमीच येतो वाटते..." मी उपहासाने म्हणाले.
"येस्स... मी तसा रंगेल माणूस आहे... म्हटले तर दर आठवड्याला मी येथे येवून एखाद्या नव्या बाईला किंवा मुलीला झवत असतो... बहुतेक सगळ्या रांडा असतात पण कधीतरी एखादी गरीबीने पिचलेली बाई किंवा मुलगी पण उपभोगायला मिळते... पण आज माझे लक एकदम जोरावर आहे... आज मला एक हाय प्रोफाईल, करीअर वूमन, चांगल्या घरचा खानदानी माल 'चाखायला' मिळणार आहे..." कदमने लालसावलेल्या नजरेने माझ्याकडे बघत म्हटले.
माझ्या मनातली हुरहूर वाढू लागली... ती वेळ आता आली होती ज्या दिव्यातून मला जायचे होते... माझ्या नवऱ्याच्या व्यतिरिक्त दुसऱ्या एखाद्या पुरुषाकडुन आता मी उपभोगली जाणार होते... माझे करिअर, माझे पुढिल प्रोफेशनल लाईफ वाचवण्यासाठी मला ते करावे लागत होते... म्हणजे एक प्रकारे माझे पुढिल लाईफ सिक्युअर करण्यासाठीच मी हे करत होते, मला हे करणे गरजेचे होते आणि म्हणूनच मला हे करावे लागणार होते अशी मी माझी समजुन परत परत घालू लागले...
"तु खुप सुंदर दिसतेस, मॄण्मयी... नेहमीसारखीच!...," कदम माझ्या जवळ येत म्हणाला, "पण तु एकदम सिंपल ड्रेस घालून आलीस... तु अजुन जास्त सुंदर ड्रेस घालायला पाहिजे होतास..."
मी ब्लू कलरची जीन्स पॅन्ट, त्यावर सफेद रंगाचा शर्ट आणि त्यावर एक ग्रे कलरचे पातळ स्वेटर घातलेले होते. कदमने माझ्या कपड्याबद्दल कॉमेंट्स केले तसे मी फणकाऱ्यात त्याला म्हणाले,
"अजुन जास्त सुंदर?? तुला काय वाटले? मी काय 'डेट'वर आलेय??"
"म्हटले तर आपली 'डेट' आहे ना?...," चावटपणे मला डोळा मारत कदम म्हणाला आणि हसत पुढे बोलू लागला, "आणि तसेही आज ३१ डिसेंबरची खास रात्र आहे... आय ॲम श्युअर तु तुझ्या नवऱ्याला सांगितले असशील की तु कोणा मैत्रिणीकडे पार्टीला जात आहेस... मग त्याने तुला विचारले नाही का? की तु अश्या सिंपल ड्रेसमध्ये कसे काय पार्टीला जात आहेस??"
"हो... त्याने विचारले मला... पण मी सांगितले की त्या पार्टीत फॅन्सी ड्रेस घालायचे आहेत... ते माझ्या मैत्रिणीकडेच जावून मी घालणार आहे..." मी त्याला उत्तर दिले.
"आय सी... मग मी कोठलातरी 'फॅन्सी' ड्रेस्स आणून ठेवायला पाहिजे होता... एनी वे... तसेही खरे तर आजची रात्र तुझ्या अंगावर ड्रेस जास्त असणार नाही आहे... मग तो जास्त सुंदर असला असता काय किंवा आत्ता घातलेला हा सिंपल ड्रेस असला काय... फक्त मला तुला थोड्या वेगळ्या अश्या सुंदर आणि सेक्सी कपड्यात बघायची इच्छा होती म्हणून मी म्हटले..." कदम म्हणाला.
"आणि तो वेगळा असा सुंदर आणि सेक्सी ड्रेस म्हणजे कोठला??" नकळत मी उत्सुकतेने विचारले आणि माझे मलाच आश्चर्य वाटले की मी कसे काय त्याला ते विचारले??
"म्हणजे तुला ऑफिसमध्ये नेहमी आम्ही बिझनेस सूट किंवा प्रोफेशनल ड्रेसमध्ये पहात असतो ना... क्वचित कधीतरी एखाद्या सणानिमित्त तु साडी वगैरे घालुन नटुन आली आहेस... तेव्हा आजच्या रात्री मला तुला एखाद्या सेक्सी साडीत नटलेली पहायची इच्छा होती..." कदमने खुलासा केला...
तो म्हणतोय ते बरोबर होते... ऑफिसमध्ये मी मोस्टली बिझनेस सूट किंवा प्रोफेशनल ड्रेसेस घालते... ते नाही तर मी मोस्टली मॉडर्न वेस्टर्न ड्रेसेस जास्त घालते. स्कर्ट-टॉप किंवा ब्लाऊज, जीन्स-शर्ट किंवा टि-शर्ट हे माझे फेव्हरीट ड्रेस होते. पंजाबी ड्रेस म्हणजे सलवार कमीज मी फार क्वचित घालते, म्हणजे जवळ जवळ नाहीच म्हटले तरी चालेल. साडी बाकी एखाद्या सणाला किंवा लग्न समारंभाला मला इच्छा झाली की नेसते. मला आवडते साडी नेसायला आणि माझ्या नवऱ्यालाही मी साडी नेसली की खुप आवडते. तो म्हणतो की साडीमध्ये मी सगळ्यात सुंदर आणि सेक्सी दिसते. पण मी तशी मॉडर्न असल्याने मला साडी नेसायची म्हटले की खुप वेळ जातो. मला जवळ जवळ तास दिड तास सहज जातो साडी नेसायला आणि कोणाची मदत नक्कीच लागते.
आणि जर नवरा जवळपास असेल तर मग तो पदर काढायला किंवा निऱ्या नीट करायला मदत करतो. मला साडी नेसायला मदत करण्यात त्याचा सगळ्यात आवडता भाग म्हणजे निऱ्या माझ्या ओटीपोटातुन खोचणे... तसे करताना तो हमखास चावटपणा करतो. निऱ्या खोचताना तो मुद्दामहुन आपला हात जास्त आत घालतो आणि माझ्या पॅन्टीतुन बोटे खाली सरकवून माझ्या योनीच्याच्या वरील केसांवर फिरवतो... त्याने असे काही केले की माझ्या अंगावरून एक गोड शिरशिरी सळसळत जाते आणि मी मोहरून जाते... मग तो अजुन चावटपणा करत माझे ते योनीच्या वरील केस बोटाच्या चिमटीत धरून ओढतो. मग मी 'आऽऽऽऊऽऽऽच' करत विव्हळते ज्याची त्याला मजा वाटते... मग मी त्याच्या हातावर लाडाने चापट्या मारून त्याला हात बाहेर काढायला भाग पाडते..
पण तरीही तो प्रत्येकवेळी असा काही चावटपणा करतच असतो... त्याचसाठी माझा नवरा मला नेहमी इंसिस्ट करतो की मी योनीच्या भागावर थोडेसे केस कायम ठेवावे. जेणेकरून त्याला ते ओढता यावे, ज्याने मला गोड वेदना व्हाव्यात, जे मला काहिसे आवडत असे! आमच्या हनीमूनच्या पहिल्या रात्री मी माझ्या योनीवरील सगळे केस काढले होते कारण माझा असा समज होता की पुर्ण केस काढलेली माझी योनी त्याला आवडेल. पण त्याला ते आवडले नाही आणि त्याने मला योनीवर थोडेतरी केस ठेवत जा म्हणून सांगितले. मग त्यानंतर मी कधीही योनीवरील पुर्ण केस काढले नाहीत आणि अर्धा इंच लांबीचे केस माझ्या योनीवरील भागावर ठेवत असते. तो जेव्हा माझ्या योनीवरील केस कुरवाळतो, त्यांना बोटात किंवा ओठांत धरून ओढतो, तेव्हा मला थोड्या वेदना होतात, ज्याने मी काहिशी उत्तेजित होते... त्या वेदनांनी माझ्या अंगात उत्तेजनेची एक वेगळी सळसळ निर्माण होते...
आत्ता कदमने मला साडीत बघायची इच्छा होती असे म्हटले तेव्हा मला मी साडी नेसायचे दिव्य कसे करते ते आठवले आणि त्याचबरोबर माझा नवरा जो चावटपणा करतो ते आठवले!
त्या अनुषंगाने माझ्या मनात विचारचक्र चालु झाले की यदाकदाचित जर कदमने डिमांड केला असता की आज मी साडी नेसूनच यायला पाहिजे... तर मग मी काय केले असते?? माझ्या घरी मी दिड दोन तास घालवुन ती साडी नेसले असते. कदाचित ती साडी नेसायला नेहमीसारखी माझ्या नवऱ्याने मला मदत केली असती. ते करताना कदाचित नेहमीसारखे त्याने माझ्याशी चावटपणा केला असता... खास करून माझ्या निऱ्या आत खोचताना माझ्या योनीवरील केस खेचले असते... आणि ते सगळे करून मी येथे आली असते, कशासाठी???
तर ती मेहनत करून नेसलेली साडी कदमकरवी फेडली जाण्यासाठी... माझ्या नवऱ्याने खोचलेल्या निऱ्या एका पर-पुरुषाकडुन ओढल्या जाण्यासाठी... माझ्या नवऱ्याने चावटपणा करून ओढलेले माझ्या योनीवरील केस एका परपुरुषाकडुन स्पर्शले जाण्यासाठी... त्या विचाराने माझ्या अंगाला एक झटका बसला आणि माझे अंग शहारले! तो झटका, तो शहारा लाजिरवाण्या भावनेने का किळसवाण्या भावनेने का कोठल्या अनामिक उत्तेजनेच्या भावनेने माझ्या अंगातून गेला ते मला कळत नव्हते...
मी माझ्या तंद्रीत होते आणि कदम त्याच्या तंद्रीत होता. तो माझ्या अगदी जवळ आला होता हे माझ्या लक्षात आलेच नाही! कदम माझ्या जवळ आला आणि त्याने आपले दोन्ही हात वर घेवून माझ्या दोन्ही गालावर ठेवले! त्याच्या स्पर्शाने मी पुर्ण भानावर आले आणि माझ्या अंगावर शहारा येवून मला कसेतरीच झाले!
"ओहहह... किती मुलायम आहेत तुझे गाल!" तो हरखुन जात म्हणाला.
मी खुर्चीवर बसलेली होते तेव्हा कदम खाली वाकला आणि त्याने माझ्या ओठांवर आपले ओठ टेकवले! त्याच्या ओठाच्या स्पर्शाची जाणीव झाली आणि सगळ्यात पहिले त्याच्या उच्छवासातून सिगारेटचा वास माझ्या नाकात शिरला! पुन्हा एकदा मला उलटीची उबळ आली पण मी प्रचंड इच्छाशक्तीने ती दाबून टाकली! कदम माझ्या ओठांवर ओठ दाबून मला चुंबू लागला आणि मी स्तब्ध बसून राहिले. मी माझ्या ओठांची अजिबात हालचाल करत नव्हते पण कदम उत्साहाने माझ्या ओठांना चुंबत होता... मी त्याला अजिबात साथ देत नव्हते पण तो त्याची फिकीर न करता माझ्या ओठांवर ओठ दाबून आपली जीभ माझ्या ओठांवर फिरवत होता.
मग त्याने माझ्या ओठांच्या मध्ये जीभेने जोर दिला आणि माझ्या तोंडात आपली जीभ सारण्याचा प्रयत्न केला. जरी मी जोर लावून माझे ओठ मिटुन ठेवायचा प्रयत्न करत होते तरी त्याच्या जोरापुढे माझा जोर कमी पडला. मग त्याने आपली जीभ माझ्या ओठांत सारली आणि आपली थोडी थुंकी माझ्या तोंडात सोडली... आपली जीभ माझ्या उघडलेल्या ओठांमधुन आत फिरवत तो माझ्या तोंडातील लाळेचा स्वाद घेवू लागला आणि माझ्या डोक्यावर आपले दोन्ही हात ठेवून माझ्या केसांमधुन बोटे फिरवू लागला... त्याच्या स्पर्शाने खरे तर मला किळसच वाटत होती पण मला माहीत होते की आता तर सुरुवात होत आहे आणि पुढे अजुन खुप काही घडणार आहे... तेव्हा माझ्या मनातली कदमबद्दलची किळस मी कमी करण्याचा प्रयत्न करत होते आणि त्याच्याबद्दलच्या तिरस्काराच्या भावनेवर ताबा ठेवायचा प्रयत्न करत होते...
मग कदमने माझ्या डोक्यावरील हात खाली माझ्या मानेवर नेले आणि मानेवरून पुढे आणले. ते करताना तो माझ्या पुढे गुढग्यावर बसला आणि पुढे आणलेले दोन्ही हात त्याने माझ्या शर्टाच्या वरील बटणावर नेले. तो रोखून त्याच्या हाताकडे म्हणजे पर्यायाने माझ्या अंगाकडे पहात होता आणि मी त्याच्या चेहऱ्यावरील वासनेचे हपापलेले भाव टिपत होते. मनातून मला खुप लाजिरवाणे वाटत होते की माझ्या हाताखाली काम करत असलेला हा कदम स्वत:च्या हाताने माझा शर्ट खोलत होता आणि मला उघडी करत होता! आणि मी त्याला थांबवू शकत नव्हते आणि त्याला ते करू देत होती. ह्यापेक्षा मानहानीकारक अजुन काय होते??
