Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.
You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.
Click here
ते सगळे नियम ऐकून सगळे खुप झाले आणि आनंदाने शीळ घालुन, ओरडून सगळ्यांनी त्याला अनुमोदन दिले... माझ्या लक्षात आले की हा 'संगीत-खुर्ची'चा खेळ म्हणजे निव्वळ फार्स होता आणि त्या निमित्ताने बायकांना आपल्या मांडीवर बसवून घेवून त्यांना दाबायचा आणि चोंबाळण्याचा अनोखा मार्ग होता... म्हटले तर मी थोडे खटटू व्हायला पाहिजे होते की मी झोपेचे नाटक न करता त्या खेळात सामील झालो असतो तर मलाही इतर बायकांना मांडीवर बसवून घेत चोंबाळायचा चान्स मिळाला असता. पण त्यापेक्षा जास्त मोठी किक किंवा उत्तेजनेची गोष्ट माझ्यासाठी ही होती की लांबून मला बघायचा चान्स मिळत होता की कसे इतर सगळे पुरुष माझ्या बायकोला आपल्या मांडीवर बसवून घेत तिला चोंबाळणार होते... ते पहाण्यात मला जास्त इंटरेस्ट होता म्हणून मी माझे झोपेचे नाटक चालु ठेवले!
तिकडे पुरुष मंडळी पटापटा सगळ्या चेअर्सवर बसली. एक दोन जणांना चेअर नव्हती तसे त्यांनी इकडे तिकडे धावपळ करून स्टूल घेवून आले आणि काही चेअर सरकवून स्टूल ठेवायला जागा करून घेतली आणि संगीत-खुर्चीत सामील झाले. मृण्मयीसकट सगळ्या ५/६ बायकां त्यांच्या भोवती पसरून ऊभ्या राहिल्या. ह्या मजेदार संगीतखुर्चीची चालू होण्याची सगळेच उत्साहाने आणि आनंदाने वाट बघू लागले. सिनिअर पार्टनर नारंगसरनी 'मोठ्या मनाने' संगीत-खुर्चीत भाग न घेता म्युझिक ऑपरेटरचे काम स्वत:कडे घेतले. त्यांनी म्युझिक सिस्टममध्ये फास्ट डान्स म्युझिकची एक सिडी टाकली आणि म्युझिक चालु केले... भोवतालच्या सगळ्या बायकां चालायला लागल्या. आणि ही 'अनोखी संगीत-खुर्ची' चालु झाली!
धावायचे सोडून बायकां नुसत्याच चालत होत्या म्हणून सगळ्या पुरुषमंडळींनी एकच गलका करून त्यांना धावण्यासाठी भाग पाडले. मग नाईलाजाने सगळ्या बायकां धावायला लागल्या. जसे सगळ्या बायकां धावायला लागल्या तसे सगळे पुरुष खूष झाले आणि टाळ्या अन शिटट्या वाजवुन त्यांनी आपला आनंद व्यक्त केला. कारण जसे बायकां धावायला लागल्या तसे त्यांच्या उभारांचे गोळे उसळायला लागले आणि काही बायकांचे तर नितंब डुचमळायला लागले जे बघून पुरुषमंडळी चेकाळली! प्रत्येक बाईची पळण्याची स्टाईल वेगळी होती ज्याने त्यांच्या अंगाचे मांसल भरलेले अवयव हलत होते, उसळत होते अन डुचमुळत होते.
अर्थात, सगळ्यात जास्त लक्ष वेधून घेत होती, मृण्मयी... एक तर तिने ब्रेसीयर घातलेली नव्हती आणि उभारांच्यावर फक्त दोन स्ट्रिप तिच्या खांद्यावर होत्या. त्यामुळे ती धावताना तिच्या उभारांचे गोळे सगळ्यात जास्त उसळत होते. आधीच तिचे ऊभार गच्च भरलेले त्यामुळे ते अक्षरश: तिच्या ड्रेसमधुन बाहेर पडायला बघत होते... आणि तिचा शॉर्ट ड्रेसही धावताना मागून उडत होता जो सगळ्यांना तिच्या गरगरीत नितंबाचे दर्शन घडवत होता. तिचा ड्रेस इतका उडायचा की अनेकदा तिला तो हाताने खाली करावा लागत होता. खुर्च्यांवर बसलेले पुरुष वळुन वळुन फक्त मृण्मयीलाच बघत नेत्रसुख घेत होते...
ह्या संगीत-खुर्चीच्या खेळात म्हटले तर पुरुषांची दोलनीय अवस्था होती. बाई एखाद्याच्या मांडीवर नाही बसली तर ते पुढिल खेळासाठी पात्र रहाणार होते आणि शेवटपर्यंत राहिले तर शेवटी एखाद्या बाईबरोबर डान्स करायचा चान्स मिळणार होता. पण जर बाई मांडीवर बसली तर तिच्या नितंबाचे स्पर्शसुख लंडाला मिळणार होते आणि झालेच तर त्या बाईला त्यांना चोंबाळता येणार होते पण... पण ते खेळातून बाद होणार होते... त्यामुळे पुरुषांच्या एका मनाला बाद व्हावेसे वाटत नव्हते तर दुसऱ्या मनाला वाटत होते की बाईने मांडीवर बसावे... त्यांना काय मिळणार ते म्युझिकच ठरवणार होते...
आणि म्युझिक थांबायला तयार नव्हते... पाच एक मिनिटे धावल्यानंतर अजुनही म्युझिक बंद होत नव्हते म्हणून बायकां नारंगसरकडे बघून ओरडायला लागल्या की म्युझिक थांबवा... नारंगसरने चावटपणे हसून नकार दिला तसे बायकां धावता धावता त्याला लाडिकपणे विनवू लागल्या. शेवटी मग नारंगसरने त्यांच्यावर दया करतोय अश्या आविर्भावात हसत म्युझिक बंद केले. जसे म्युझिक बंद झाले तसे जवळच्या पुरुषाच्या मांडीवर बसण्याची बायकांची तारंबळ उडाली. म्हटले तर कोणालाही बाई मांडीवर बसायला नको होती पण म्युझिक बंद झाल्याने जवळच्या पुरुषाच्या मांडीवर बाई बसणारच होती तेव्हा ज्यांच्या मांडीवर बायकां बसल्या त्यांनी त्यांचे चांगले 'स्वागत' केले!
धावताना थांबून एक बाई बसायला गेली तेव्हा तिचा तोल जाऊ लागला म्हणून ज्या पुरुषाच्या मांडीवर ती बसत होती त्याने पटकन तिच्या कंबरेला धरून तिला आपल्या मांडीवर बसवून घेतले... दुसरीला माहीत होते की पुरुषाच्या मांडीवर बसायचे म्हणजे त्यांच्या ताठरलेल्या लंडावर बसावे लागणार तेव्हा बसताना ती थोडे पुढेच बसली, पण त्या पुरुषाने तिच्या कंबरेला धरून तिला मागे खेचली आणि आपल्या ताठरलेल्या लंडावर तिचे नितंब चांगले दाबून घेतले. तिसरी बिनधास्त एका पुरुषाच्या मांडीवर अशी दाबून बसली की त्याचा ताठरलेला लंड तिच्या नितंबाच्या फटीत चांगलाच रुतला, ज्याने तो चेकाळला आणि त्याने तिच्या पोटाला धरण्याच्या बहाण्याने तिचे गोळेच दोन्ही हाताने धरले... एकूणच आता बाई मांडीवर बसलीय म्हणजे आपण बाद झालो ह्याचा वचपा म्हणून त्या पुरुषांनी मांडीवर बसलेल्या बाईला सुखासुखी सोडले नाही... कोणी बाईच्या नितंबाच्या फटीत ताठरलेला लंड दाबला तर कोणी बाईच्या मांड्या कुरवाळल्या तर कोणी बाईचे गोळे धरून दाबले तर कोणी बाईचे नितंब कुस्करले, तर कोणी बाईच्या पाठीवर चुंबन घेवू लागले...
सगळ्यात जास्त कहर माझ्या मृण्मयीने केला! इतर बाईपेक्षा वेगळी गंमत करावी असे तिला वाटले असावे. म्हणून म्युझिक थांबले तेव्हा ती आमचे एक सिनिअर कलिग, हितेशच्या जवळ होती आणि ती त्याच्या मांडीवर बसायला गेली... तिला माहीत होते की आता आपण त्याच्या ताठरलेल्या लंडावर बसणार तेव्हा ती आधी त्याच्या मांडीवर म्हणजे पर्यायाने त्याच्या ताठरलेल्या लंडावर बसली आणि जणू काही त्याचा ताठरलेल्या लंडाने तिला शॉक केले अश्या तऱ्हेने 'ओहहह' असे चावटपणे हसत चित्कारत तिने त्याच्या गुढग्यावर हात ठेवून मागून आपले नितंब उचलले आणि परत खाली त्याच्या मांडीवर टेकवले. आणि मग परत मिश्किलपणे हसत चित्कारत आपले नितंब उचलले आणि परत खाली टेकवले...
असे ती करायला लागली तसे हितेशनेही हसत-खेळत तिची कंबर धरून तिला तो आपल्या लंडावर दाबायला आणि उचलायला लागला आणि मृण्मयी मादक सुस्कारे सोडत वर-खाली व्हायला लागली... जणू काही हितेश तिला मागून झवत होता आणि ती त्याच्या लंडावर वर-खाली होतेय असे दोघे हसत-खिदळत मस्करी करायला लागले... त्यांची ती 'गंमत' पाहून सगळे हसायला लागले आणि त्यांना टाळ्या वाजवून, शिटी वाजवून त्यांना अजुन करायला प्रोत्साहन देवू लागले... त्यांचे पाहून इतर बायकांही तसेच काही इतर पुरुषांच्या मांडीवर बसून करायला लागल्या आणि मग सगळेच पुरुष त्याने आनंदून हल्लागुल्ला करायला लागले...
सगळ्या हल्ल्यागुल्ल्याचा फायदा घेत हितेशने मृण्मयीच्या मस्करीचा अजुन जास्त फायदा घ्यायचे ठरवले... जेव्हा मृण्मयी वर व्हायची तेव्हा हितेश तिचा शॉर्ट ड्रेस वर करायला बघायचा जेणेकरून तिच्या नग्न नितंबाचे डायरेक्ट सुख मिळावे. पण तो ड्रेस वर करायला गेला की मृण्मयी शिताफीने ड्रेस खाली करत होती जेणेकरून त्याच्या लंडावर बसताना तिचे नितंब ड्रेसने झाकलेलेच रहातील... ती त्याला ते करू देत नव्हती हे पाहून त्याने तो नाद सोडला आणि अधाश्यासारखे तिच्या उभारांचे गोळे धरून तो कुस्करायला लागला... त्याबद्दल तिचे काही ऑब्जेक्शन नव्हते आणि तिने त्याला आपले गोळे कुस्करू दिले... तो त्या संधीचा फायदा घेवून मृण्मयीचे गोळे चांगलेच दाबत होता आणि तिला आपल्या ताठरलेल्या लंडावर वर-खाली दाबत होता...
म्युझिक पुन्हा चालु झाले तसे हितेशला नाईलाजास्तव मृण्मयीला सोडून द्यावे लागले. तीच गत इतर पुरुषांची होती ज्यांच्या मांडीवर बायकां बसल्या होत्या... बायकां उठून पळायला लागल्या आणि हितेश आणि इतर बायकां बसलेले पुरुष हसत खुर्च्यांवरून उठून बाजुला गेले आणि पळणाऱ्या बायकांना बघायला लागले... दोन तीन मिनिटे म्युझिक चालल्यावर परत ते बंद झाले आणि पुन्हा बायकां जवळील पुरुषांच्या मांडीवर बसल्या. ह्यावेळी मृण्मयी गोलाकार खुर्च्यांच्या सर्कलच्या मागच्या बाजुला होती तेव्हा ती मला पुर्णपणे स्पष्ट दिसत नव्हती पण हितेशप्रमाणेच ती ज्या पुरुषाच्या मांडीवर बसली होती त्यावर नितंब वर-खाली करत चित्कारत होती... अर्थात तो पुरुषही तिच्या उभारांचे गोळे धरून त्यांना दाबत होता, कुस्करत होता...
पुन्हा म्युझिक चालु झाले आणि बायकां उठून पळायला लागल्या... पुन्हा ४/५ पुरुष संगीत-खुर्चीच्या खेळातून बाद झाले होते... संगीत-खुर्चीचा खेळ असा चालु असताना समोरच्या बाजुला मधल्या खुर्चीवर बसलेले एक टॉप बॉस, रमणसर यांनी बाद झालेल्या हितेशला काहितरी खाणा-खुणा करायला सुरुवात केली... बहुतेक ते हितेशच्या मांडीवर मृण्मयी बसली तेव्हा त्याने कशी मजा केली होती त्याबद्दल थटटा-मस्करी करत होते कारण त्यांनी एक दोन वेळा कंबर हलवायची ॲक्शन केली आणि आपल्या ताठरलेल्या लंडालाही हात लावला होता... मग त्यांनी माझ्याकडे इशारा करून हितेशला काहितरी गुपचूप म्हटले... मग हितेश माझ्याकडे चालत आला तसे मी किलकिले केलेले डोळे पुर्ण मिटून घेतले...
हितेशने येवून मला हलवून उठवायचा प्रयत्न केला. पण मी उठलो नाही... काहितरी बरळत मी तसाच झोपून राहिलो... मी अजुनही चांगला झोपलोय ह्याची त्याने खात्री करून घेतली आणि तो पुन्हा संगीत-खुर्ची चालु होती तिकडे गेला... जसे तो माझ्यापासून दूर गेला तसे मी पुन्हा डोळे किलकिले करून पाहू लागलो... मी गाढ झोपलोय ह्याची ग्वाही हितेशने अंगठा वर करून रमणसरना दिली आणि ते पाहून रमणसर अगदी खूष झाले! त्यांच्या खाणा-खुणा कशासाठी चालल्या होत्या ह्याची मला उत्सुकता होती आणि त्याचे उत्तर मला पुढच्याच क्षणी मिळाले... मी जे पाहिले त्याने मी अवाकच झालो!
म्युझिक चालू होते, बायकां पळत होत्या, पुरुष टाळ्या वाजवत, शिटट्या मारत हल्लागुल्ला करत होते... आणि ह्या सगळ्या गडबडीत रमणसर ह्यांनी हळु हळु आपल्या पॅन्टची झिप खाली करायला सुरुवात केली... आपल्या पॅन्टची झिप खोलून रमणसर ह्यांनी आपला लंड गुपचूप बाहेर काढला! ते दोन्ही हात आपल्या जांघेवर ठेवून होते तेव्हा त्यांचे हे कृत्य कोणाच्याही लक्षात आले नाही, फक्त हितेश सोडून. ते पाहून हितेशने गुपचूप त्यांना अंगठा वर करून 'गूड' म्हटले. अर्थात ती गोष्ट माहीत असलेला मी तिसरा व्यक्ती होती... जेव्हा एखादी बाई त्यांच्या जवळून पळायची तेव्हा ते आपल्या दोन्ही हाताच्या ओंजळीने आपला बाहेर काढलेला लंड झाकून घ्यायचे... त्यांचा लंड जास्त लांब नव्हता पण तो जाडजूड आणि कडक होता. दोन्ही हाताची ओंजळी आपल्या जांघेवर ठेवलेली त्यांची पोजीशन जराही संशयास्पद वाटत नव्हती... त्यांनी लंड का बाहेर काढला ह्याचा मी कुतुहलाने विचार करू लागलो...
नंतर मग रमणसर ह्यांनी म्युझिक ऑपरेट करत असलेल्या नारंगसर यांचे इशारा करून लक्ष वेधून घेतले. मग त्यांच्यात काहितरी खाणा-खुणा चालु झाल्या... मध्येच जेव्हा एकही बाई जवळ नव्हती तेव्हा रमणसर यांनी आपल्या हाताची ओंजळ बाजुला करून नारंगसर यांना आपला बाहेर काढलेला लंड दाखवला आणि परत हाताच्या ओंजळीने तो झाकून घेतला... ते पाहून नारंगसर ह्यांना आश्चर्य वाटले आणि त्यांनी मिश्किलपणे हसून रमणसर ह्यांना 'चावट कुठला!' असा गुपचूप इशारा केला. मग पुन्हा ते खाणा-खुणा करू लागले आणि रमणसर त्यांना खुणेनेच काहितरी करायला सांगू लागले... तसे करताना त्यांनी एक-दोनदा पळत असलेल्या मृण्मयीकडे इशारा केला तेव्हा त्यांच्यातल्या खाणा-खुणा तिच्याशी संबंधित होत्या ह्याची मला कल्पना आली! त्यांच्यात काय चालले होते आणि ते काय करणार होते ह्याची आता मला प्रचंड उत्सुकता लागून राहिली... आणि त्याचा खुलास पुढच्याच एका मिनिटात मला झाला!
एका क्षणी जेव्हा मृण्मयी संगीत-खुर्चीच्या गोलाच्या एका कोपऱ्याने वळुन पुढच्या बाजुला पळत येवू लागली तसे रमणसरनी नारंगसरना नजरेनेच इशारा केला... जसे मृण्मयी रमणसरच्या जवळ आली तसे नारंगसरनी म्युझिक बंद केले... सहाजिकच पुढे असलेल्या रमणसर ह्यांच्या मांडीवर बसणे मृण्मयीला भाग होते आणि तिला कसलीही कल्पना नसल्याने हसत-खिदळत उत्साहाने वळुन ती रमणसर ह्यांच्या मांडीवर बसायला लागली... त्याच क्षणी रमणसरनी आपले दोन्ही हात बाजुला घेतले आणि मृण्मयीचा ड्रेस मागून पटकन वर केला. बसण्याच्या भरात मृण्मयीच्या ते लक्षात आले नाही आणि ती पटकन त्यांच्या जांघेवर बसली... जशी ती त्यांच्या जांघेवर बसली तसे ती स्तब्ध झाली! जराही हालचाल न करता ती काही क्षण बसून राहिली आणि नंतर तिने आपले डोळे विस्फारले! याचाच अर्थ रमणसर ह्यांनी बरोबर डाव साधला होता आणि आपला झेंडा मृण्मयीच्या भोकात रोवला होता!!
आता त्यांचे नशीब चांगले होते की त्यांनी हुशारीने आपले स्किल वापरून ते जमवले होते ते देवालाच माहीत. पण ते घडले होते खरे! कदाचित दारूच्या नशेने, पार्टीच्या एंजॉयमेंटने आणि सगळ्या पुरुषांच्या चोंबळण्याने मृण्मयी एक्साईट झालेली असावी, तिची पुच्ची पाझरून ओलीचिंब झालेली असावी. त्यात आणि रमणसर यांचा लंड जास्त मोठा नसल्याने ती बसताना शिताफीने आपले कसब वापरून तिच्या ओलसर पुच्चीत मागून लंड खुपसायला त्यांना लिलया जमले असावे...
माझ्या लंडाने एक सणकून आचका दिला आणि मला त्यात प्रचंड तणाव जाणवला! माझी एक खुप दिवसाची इच्छा की मृण्मयी, माझी बायको परपुरुषाकडुन झवून घेतेय, ती इच्छा मला समोर पुरी होताना दिसत होती... भले मला ते लख्ख डोळ्याने पहाता येत नव्हते की ती पण स्वत:हून उघड उघड झवून घेत नव्हती. पण ते खरोखर घडत होते आणि मी ते चोरून पहात होतो. मी विचार करू लागलो की आता मृण्मयी काय करणार?? उठून बाजुला होणार की तशीच बसून रहाणार? मी पाहिले की मृण्मयीने उठायचा प्रयत्न केला. रमणसरनी तिला कंबरेला पकडुन धरले होते तेव्हा तिची सुटका इतक्या सहजासहजी होणार नव्हती हे नक्की होते. पण जेव्हा तिने उठायचा प्रयत्न केला तेव्हा रमणसरनी तिच्या कंबरेवरील पकड थोडी ढिल्ली केली ज्याने ती २/३ इंच वर झाली... पण मग त्यांनी परत तिला घटट पकडुन परत आपल्या लंडावर बसवली...
आणि मग परत परत ते घडायला लागले... मृण्मयीने उठायचा प्रयत्न केला की रमणसर थोडे तिला सोडायचे आणि ती २/३ इंच वर झाली की पुन्हा तिला मागे खेचून आपल्या जांघेवर बसवायचे... सहाजिकच अश्या पद्धतीने ते तिला झवायला लागले होते... जे कोणी त्यांना बघत होते त्यांना असे वाटत असणार होते की मृण्मयीनेच सुरुवातीला हितेशबरोबर चालु केलेली ती गंमतीची खोटी झवाझवी आता रमणसर यांच्याबरोबर ती करत होती... त्यामुळे त्यांच्या त्या ॲक्शनला सगळे टाळ्या वाजवून, शिटट्या वाजवून, आरडा-ओरडा करून प्रोत्साहन देत होते... मृण्मयीला स्वप्नातही वाटले नसेल की तिने चालु केलेली ती गंमत अशी तिच्यावर उलटून प्रत्यक्षात खरी होईल... तेथे असलेल्या सगळ्या लोकांपैकी फक्त ५ जणांना माहीत होते की त्या दोघांच्यात काय चालले होते... मृण्मयी आणि रमणसरना, हितेश आणि नारंगसरना, आणि ऑफकोर्स मी पाचवा फक्त जाणून होतो की ते दोघे झवत होते...
रमणसरच्या तावडीतून सुटण्याची मृण्मयी खुप धडपड करत होती. पण ते काही तिला सोडत नव्हते आणि झवत होते. शेवटी ती त्यांना विनवणी करू लागली की 'सोडा ना मला'... पण रमणसर तिला धरून ठेवत, परत परत आपल्या लंडावर बसवत तिला उत्तर देत राहिले की 'अग, जरा म्युझिक तर चालु होवू दे'... म्युझिक पुन्हा चालु व्हायचे नाव घेत नव्हते... शेवटी मृण्मयीने अगतिकपणे नारंगसरकडे पाहिले म्युझिक चालु करा म्हणून सांगायला... पण नारंगसर महा बेरकी! ती काही बोलायच्या आतच त्यांनी डिक्लेअर केले की 'अरे ह्या गाण्याने सगळे बोअर झाले असतील तुम्ही... थांबा मी सिडी बदलून दुसरे गाणी लावतो'... आणि मग ते सिडी बदलायचा उपद्व्याप करत 'टाईमपास' करू लागले...
इकडे रमणसर प्रत्येक क्षणाचा 'सदुपयोग' करून घेत होते आणि मृण्मयीला वर-खाली करत झवत होतो... मृण्मयीला पण दुसरा काही पर्याय नव्हता आणि यंत्रवत ती पण वर-खाली होत होती आणि पर्यायाने त्यांना साथ देत होती... म्हटले तर ती ओरडून त्यांना थांबवू शकली असती किंवा त्यांच्या थोबाडीत मारून त्यांना गप्पा करू शकली असती किंवा ते काय करताय हे इतरांना सांगून त्यांना थांबवू शकली असती... पण त्याने उगाचच मोठा सीन क्रिएट होवून रमणसर ह्यांचा पाण-उतारा झाला असता... रमणसर टॉप बॉसेसपैकी एक होते तेव्हा त्यांचा पाण-उतारा झाला असता तर ते मृण्मयीच्या नवऱ्याला म्हणजे मला भारी पडले असते कारण नंतर त्यांनी मला कंपनीत सुखासुखी राहू दिले नसते... मृण्मयीला ह्याची कल्पना होती त्यामुळेच ती गप्पा राहून त्यांची जबरदस्ती सहन करत होती... तिने दोन तीन वेळा माझ्याकडे अगतिकपणे बघितलेही की मी जागा झालो तर रमणसर तिला सोडून देतील. पण मी 'जागे' व्हायचे नामोनिशाण नव्हते... कारण मी प्रचंड कामोत्तेजित झालो होतो आणि मला पुढे काय घडतेय ते बघायची (चोरून) प्रचंड इच्छा होती...
त्यामुळे तिला रमणसरला साथ देण्याशिवाय दुसरा पर्याय नव्हता... तिकडे नारंगसर दुसरी सिडी लावायच्या भानगडीत म्युझिक चालु करायला वेळ घेत होते... त्यामुळे इतर बायकां ज्या इतर पुरुषांच्या मांडीवर बसल्या होत्या त्यांनाही ते पुरूष चांगले चोंबाळत होते... आणि इकडे रमणसर मृण्मयीला वर-खाली हलवून झवत होते... अगदीच सगळे नाही पण अनेकजण त्यांना बघून हसत-खिदळत होते... इतर पुरुषांच्या मांडीवर बसलेल्या बायकां काहितरी गंमतीदार बोलून, सेक्सी हालचाल करून त्यांना चोंबाळणाऱ्या पुरुषांना साथ देत होत्या. आणि इन फॅक्ट, मृण्मयी सुद्धा या आधी ज्या कोणाच्या मांडीवर बसली त्यांच्याबरोबर तेच करत होती. पण आत्ता रमणसर तिला गुपचूप झवत होता आणि मृण्मयी शांत राहून वर-खाली होत होती... तिच्याही मग लक्षात आले की जर ती शांत राहिली तर सगळ्यांना संशय येईल की तिला काय झाले शांत रहायला...
म्हणून मग मृण्मयी पण कसेनुसे हसून हलायला लागली आणि आधी हितेश आणि इतरांच्या मांडीवर बसल्यानंतर जसे ती नाटकीपणे चित्कारत वर-खाली होवून गंमत करत होती तसे आता ती रमणसर ह्यांच्याबरोबर हलायला लागली... फरक इतकाच होता की हितेश आणि दुसऱ्या पुरुषांबरोबर फक्त ते गंमतीचे नाटक होते आणि रमणसर ह्यांच्याबरोबर ती खरोखर झवत होती... ती चित्कारत, आवाज करत वर-खाली होवून त्यांना साथ द्यायला लागली तसे रमणसरनी समज करून घेतला की मृण्मयीला पण आता झवायची मजा वाटायला लागली होती... मग पन्नाशीच्या रमणसरना अजुन जोर चढला आणि ते मृण्मयीचे दोन्ही उभार पकडून त्यांना कुस्करत खालुन धक्के द्यायला लागले... नक्कीच त्यांचा छोटा पण तगडा लंड मृण्मयीच्या परीपक्व पुच्चीत जोमाने आत-बाहेर होत असावा...
नंतर मी पाहिले की रमणसर ह्यांचा झवण्याचा जोर वाढला आणि त्यांचा धक्क्यांचा स्पीड जास्त झाला... मग एका क्षणी त्यांनी एक जोरकस धक्का मारला आणि मृण्मयीला आपल्या लंडावर दाबून धरले... ते स्तब्ध झाले तसे मृण्मयी पण चपापली आणि ती पण स्तब्ध झाली... तिच्या चेहऱ्यावरील हावभाव पाहून माझ्या लक्षात आले की काय घडले होते ते! रमणसर ह्यांनी आपल्या लंडाचा चीक मृण्मयीच्या पुच्चीत सोडला होता! माझ्या बायकोच्या पुच्चीत एका परपुरुषाचे विर्य पिचकारले गेले होते... माझ्या नजरेसमोर माझ्या एका टॉप बॉसने माझ्या बायकोला झवून तिच्या पुच्चीत आपले पाणी फव्वारले होते! निव्वळ माझ्या नजरेसमोर नाही तर २५/३० पुरुष आणि ४/५ बायांच्या सान्निध्यात एक परपुरुष माझ्या बायकोला झवला होता!
मृण्मयी तशीच बसून थोडीशी कंबर हलवत कसेनुसे हसत राहिली... आजुबाजूला पाहून चेक करू लागली की त्यांच्या काय घडले ह्याचा सुगावा तर कोणाला लागलेला नाही ना... नशीबाने इतर बायकां ज्या पुरुषांच्या मांडीवर बसल्या होत्या त्यांच्याबरोबर तसेच जे पुरुष बाद झाले होते त्यांच्याबरोबर चावटपणा करण्यात मग्न होत्या. फक्त हितेश आणि नारंगसरना माहीत होते की काय झाले होते ते. नारंगसरनेही पाहिले होते की रमणसर नंतर कसे स्तब्ध झाले होते ते... म्हणजे त्यांनी मृण्मयीच्या पुच्चीत पाणी सोडले होते ह्याची त्यांना कल्पना आली होती. मग त्यांनी गुपचूप इशारा करत रमणसरना विचारले की 'झाले का सगळे?'... मग रमणसरने त्यांना गुपचूप अंगठा दाखवत म्हटले की 'डन!'...
नंतर मग नारंगसरने गुढपणे हसून ते 'शोधत' असलेली सिडी म्युझिक सिस्टिममध्ये टाकली आणि म्युझिक चालु केले... म्युझिक चालु झाल्याबरोबर सगळ्या बायकां उठल्या आणि पळायला लागल्या... मृण्मयीचा पण नाईलाज होता तेव्हा ती पण उठली आणि चालायला लागली... मृण्मयी उठायला लागली तेव्हाच रमणसरनी आपले हात आपल्या मांडीवर आणून ठेवले होते. आणि जसे ती उठली तसे पटकन त्याने आपले हात आपल्या लंडावर आणून आपला लंड झिपच्या आत शिताफीने ढकलून आपल्या हाताची ओंजळी त्यावर ठेवली... ते बाद झाले होते पण ते पटकन खुर्चीवरून उठले नाहीत. जेव्हा सगळे पुरुष पळणाऱ्या बायकांना बघण्यात मग्न झाले तेव्हा ते गुपचूप उठले आणि बाजुला गेले...
जे घडले त्याने मृण्मयीला पण काहीसा शॉक बसल होता ज्यामुळे तिला पळायचे भानही राहिले नाही... पळणाऱ्या बायकां तिला मागे टाकून पुढे जाऊ लागल्या तसे सगळे ओरडायला लागले आणि तिला पळायला सांगू लागले... मग मृण्मयी थोडी भानावर आली आणि कसेनुसे हसत पळायला लागली... एखाद राऊंड झाल्यानंतर मृण्मयीने स्वत:ला सावरले आणि परत ती पहिल्यासारखी हसत खिदळत पळायला लागली... मला आश्चर्य वाटले की किती पटकन तिने स्वत:ला सावरले होते आणि जणू काही घडलेच नाही अश्या आविर्भावात ती पुन्हा पहिल्यासारखी धमाल करायला लागली... कोणी तिच्याकडे पाहून म्हटलेच नसते की ही बाई आत्ता काही क्षणापुर्वी एका पुरुषाकडुन झवली गेली होती. मी तिच्या मांड्यांकडे निरखुन पाहिले तर मला त्या ओलसर दिसल्या... नक्कीच रमणसर यांचा चीक तिच्या पुच्चीतून बाहेर तिच्या मांड्यावर ओघळला होता!
ह्या अनोख्या संगीत-खुर्चीच्या अजुन २ बाद फेऱ्या झाल्या ज्यातून पुढिल आठ पुरुष बाद झाले. बाद झालेल्या सगळ्या पुरुषांनी मांडीवर बसलेल्या बायकांना इतरांसारखेच चांगले दाबून चोंबाळून काढले. पण अर्थात रमणसरने जसे मृण्मयीला गुपचूप झवले होते तसे धाडस इतर कोणी नंतर केले नाही... शेवटच्या राऊंडमध्ये ४/५ पुरुष बाद झाले तेव्हा संगीत-खुर्चीचा हा खेळ थांबला आणि राहिलेल्या ४/५ पुरुषांना विजयी म्हणून घोषित केले गेले...
आणि मग सगळ्या खुर्च्या बाजुला घेण्यात आल्या पुन्हा एकदा डान्ससाठी जागा करायला... मग डान्ससाठी वेगळे रोमॅन्टीक म्युझिक चालु झाले आणि जिंकलेल्या ४/५ पुरुषांनी आपल्याला पार्टनर बायकांचे हात धरले आणि त्यांना मध्यावर नेवून ते त्यांच्याबरोबर डान्स करायला लागले... इतर सारे पुरुष अर्थात त्यांच्याभोवती नाचायला लागले पण त्यांना कोणालाही पहिल्यासारखे बायकांशी लगट करण्याची आता परवानगी नव्हती... अर्थात, ज्यांना दारू चढली होती आणि त्यांना फक्त झिंगाट करायचा होता तसे अनेक पुरुष बायकांची पर्वा न करता आपल्याच धुंदीत नाचायला लागले...
ह्या सगळ्या गोंधळात काही जण मृण्मयी कुठेय ह्याची चौकशी करायला लागले... त्यावरून मला कळले की मृण्मयी तेथे नव्हती... मग कोणीतरी म्हटले की ती वॉशरूमला गेली आहे... माझ्या लक्षात आले की ती बहुतेक क्लिन करायला गेली असावी, रमणसरने तिला गुपचूप झवून तिच्यात जे पाणी सोडले होते ते... मग काही मिनिटानंतर ती एकदम 'फ्रेश' होवून आली आणि संगीत-खुर्चीत विजयी झालेला माझा एक पुरुष कलिग, तेजपाल, जो तिची वाट बघत होता, त्याच्याबरोबर नाचायला लागली... तेजपाल चांगला ६ फूट ऊंच होता आणि अंगापिंडाने एकदम मजबूत होता. त्याच्याबरोबर मृण्मयी अशी दिसत होती जसे एखाद्या सांडेबरोबर असलेली गरीब गाय... अर्थात, तेजपाल खुषीत मृण्मयीबरोबर नाचत होता आणि मृण्मयी उत्साहाने त्याला साथ देत होती...
नंतर मग सगळ्यांना डान्स-मस्तीवर जास्त लक्ष केंद्रित केले आणि दारूच्या नशेत ज्यांना झिंगाट करायचा होता अश्या बहुतांशी पुरुषांनी बायकांची पर्वा न करता आपल्या मस्तीतच बेभान नाचायला सुरुवात केली... त्या गर्दीत मला सुरुवातीला मॄण्मयी तेजपालबरोबर नाचताना मला काही वेळा दिसले... मग नंतर मला ते दिसेनासे झाले... डोळे किलकिले करून मी सगळे बघत होतो त्याचा मला थोडा कंटाळा आला... तेव्हा मी डोळे पुर्ण मिटून घेतले आणि थोडी खरी झोप घेतली... मला साधारण दहा मिनिटे झोप लागली असावी... नंतर थोडा गलका झाला तसे मला जाग आली... मी पुन्हा डोळे किलकिले करून पाहू लागलो की काय चालले होते ते...
