Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.
You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.
Click here
त्याचे बोलणे ऐकून नमिताभाभीच्या जांघेत तिच्या योनीच्या दुधाची धार पाझरत होती... तिच्या योनीत प्रचंड खळबळ माजली होती... असे वाटत होते की ह्या सांडाचे मुसळ घुसळुन घ्यावे आपल्या डेअरीत... पण तिला घाई करायची नव्हती... ती वेळ त्यासाठी योग्य नव्हती असे तिला वाटले... तेव्हा तिने त्याच्याबरोबरील बोलणे आटोपते घेतले...
"बर गोपाळ... तू निघ आता... तुला ऊशीर होतोय आणि मला पण कामं आहेत..."
"हा हा... निघतो म्हणा मी... अहो पण भाभी... तुम्हाला कसलं आलय सकाळी सकाळी काम?.. जावून पुन्हा ताणून द्यायची अजुन तास दोन तास..." गोपाळ म्हणाला.
"हो रे... मी अजुन तासभर झोपणार आहेच... पण नंतर तर उठावं लागतच ना..." नमिताभाभी हसत म्हणाली.
"पण काहीही म्हणा.. तुम्हा बायकांच नशीब एकदम भारी... बराच वेळ झोपायला मिळतं... आम्हाला पण तुमच्याबरोबर झोपायला मिळाल असतं तर किती बरं झाल असतं..."
गोपाळ हसत म्हणाला आणि नमिताभाभी चपापली... त्याच्या बोलण्यातील डबल अर्थ तिच्या लक्षात आला हे पाहून तो गडबडत म्हणाला,
"म्हणजे... मला म्हणायचेय की आम्हाला पण असं सकाळी ऊशीरापर्यंत झोपायला मिळालं असता तर किती बरं झाल असतं... पण ह्या धंद्यामुळं कसलं आम्हाला झोपायला मिळतय..."
असे बोलून गोपाळ घाईघाईत निघाला... नमिताभाभी त्यावर काही बोलली नाही. आणि मग गोपाळ तिच्या घरातून बाहेर पडला आणि नमिताने दरवाजा लावून लॉक केला... आपल्या बेडरूममध्ये आल्यावर तिने अंगावरचा ओला गाऊन काढला आणि स्वत:ला बेडवर झोकून दिले... आपल्या नग्न अंगावरून हात फिरवत ती गोपाळचा विचार करू लागली...
'गोपाळला माझे हे भरलेले गोळे दिसले असावेत... माझी ही ताठरली बोंडुस त्याने डोळे भरून पाहिली असावीत... माझे हे सपाट पोट, ही खोलगट बेंबी त्याने बरोबर हेरली असावी... माझी ही केसाळलेली जांघ त्याला स्पष्ट दिसली असावी... आवडली असेल का त्याला माझी ही केसाळ जांघ?... काय वाटले असेल त्याला माझे हे ओलेते अंग पाहून?... तो उत्तेजीत झालेला दिसत होता... त्याचा लवडा ताठ झालेला वाटत होता... म्हणजे त्याला पण मला झवावेसे वाटले असेल... मला अंगाखाली घेवून माझा माज उतरवासा वाटला असेल...
ओहहहह... कसे झवेल तो मला?... कसा चोदेल तो माझी योनी??... आपला मुसळासारखा गलेलठ्ठ लवडा तो माझ्या डेअरीत चांगला घुसळेल... त्याच्या जर्सी गाईवर त्याने चार सांड चढवले पण माझ्यासारख्या माजलेल्या गाईला तो एकच सांड पुरेसा आहे... आहहहह... कसा चढवुन घेईन मी त्याला?... तासन तास कुटत बसेल तो मला... खालुन-वरून मागुन-पुढून चांगला चोदून काढेल तो मला... माझ्या सारख्या जर्सी गाईला हा सांड नक्कीच गाभण करेल... तशी तर मी फळणारी नाही पण हा सांड मला पण फळवेल... ओहहहह... आहहहह...'
आणि नमिताभाभीच्या योनीतून तिच्या पाणचट दुधाची धार पाझरू लागली... तिच्या योनीतून सायेसारखी तिची वासना झिरपू लागली... आणि ती झडायला लागली... आपल्या फुरफुरणाऱ्या योनीत ३ बोटे घालुन ती घुसळत होती आणि झडत होती... झडुन ती शांत झाली आणि मग तिला झोप लागली...
******
नंतर दिवसभर नमिताच्या मनात 'गोपाळ'चा विचार होता... आपली अतृप्त योनी त्याच्याकडुन शांत करून घ्यावी का असा प्रश्न तिला सारखा भेडसावत होता... नमिताचा नवरा अजुन २/३ आठवडे येण्याची शक्यता नव्हती त्यामुळे तो रिलीफ दूर होता... समोर रहात असलेले राज-दिप निघुन गेले होते तेव्हा ती मजा बंद झाली होती... ऑफीसमध्ये तिचा बॉस तिला नेहमीसारखा घेत होता पण त्याच्याबरोबरची चुदाई म्हणजे 'फक्त रुटीन' झाले होते... तेव्हा गोपाळसारख्या सांडाकडुन आपली डेअरी चांगली घुसळुन घ्यावी हा विचार तिच्या मनात पक्का होत होता... पण ते कसे आणि कधी साध्य करावे ह्याचाच तिला मुख्य प्रश्न सतवत होता...
बराच विचार केल्यावर तिने आठ दिवसाने येणाऱ्या 'कोजागिरी पौर्णिमे'चा मुहूर्त नक्की केला!... त्या दृष्टीने नमिता गोपाळवर आपले जाळे टाकून त्याला अडकवायला सुरुवात करू लागली... दुसऱ्या दिवशी सकाळी गोपाळ दुध द्यायला आला तेव्हा तिने मुद्दाम आदल्या दिवशीसारखा पारदर्शक गाऊन घालून दरवाजा उघडायला गेली... कालच्यासारखे तिच्या अंगावर पाणी पडण्याची काही शक्यता नव्हती म्हणून तिने मुद्दाम जास्तच पारदर्शक गाऊन घातला होता जेणेकरून आतले सगळे स्पष्टच दिसावे... दरवाजा उघडल्यावर जेव्हा तिची नजर गोपाळवर पडली तेव्हा तिने त्याच्याकडे पाहून एक मादक कटाक्ष टाकला आणि त्याला म्हटले,
"आता तुला कालच्यासारखी तहान लागणार आणि तू पाणी मागणार... हो ना?"
"हॅ हॅ हॅऽऽऽ... ते... आता... काय... तुम्ही देणार असाल... तर पिईन पाणी..."
खरे तर गोपाळला आज तहान नव्हती लागली पण तिने स्वत:हून विचारले तेव्हा तो पण तयार झाला. आणि नमिताभाभीने त्याला पाणी पाजायचेच ह्या उद्देशाने स्वत:च विचारले होते... तेव्हा त्याला तहान लागली जरी नसेल तरी तो हो म्हणणार होता ह्याची तिला खात्री होती... म्हणून तिने आज पण दुधाचे भांडे बरोबर आणले नव्हते... त्याला घरात घेवून ती किचनमध्ये चालू लागली आणि तो तिच्या मागून तिचे माप काढत गेला... फ्रिजमधून पाण्याची बाटली काढताना ती चावटपणे हसत म्हणाली,
"आज बाकी मी पाणी अंगावर सांडून घेणार नाही हं... तेव्हा तिकडेच उभा रहा..."
"हॅ हॅ हॅऽऽऽ... अहो भाभी... काल ते चुकून झालं.. रोज रोज थोडीच होणार..." गोपाळ कसेनुसे हसत म्हणाला...
"हंम्म्म्म.. नाहीतर रोज मला भिजवत बसशील... आणि नको ते बघत बसशील..." नमिताभाभी बिनधास्त म्हणाली...
"अहो पाणी सांडायची गरजच नाही आज... कालच्यासारखच दिसतय आज..." गोपाळ पण चावटपणे हसत म्हणाला.
त्यावर नमिताभाभी काही बोलली नाही आणि लाजेने तिने मान फिरवली... वळुन तिने ओट्याच्या खालचा दरवाजा उघडला आणि दुधाचे भांडे बाहेर काढले... पाठमोरी किंचीत वाकुन भांडे काढताना तिच्या डेरेदार नितंबानी पारदर्शक गाऊनमधून गोपाळला चांगले दर्शन दिले... तिच्या नितंबाच्या मधली फट पण त्याला व्यवस्थित दिसली... गोपाळच्या लवड्याने पायजम्यात आचका दिला आणि तो ताठायला लागला...
मग नमिताभाभीच्या हातातले भांडे घेवून तो त्यात दुध ओतायला लागला... नमिताभाभी मग त्याच्याशी कालच्यासारखीच गप्पा मारायला लागली... गोपाळ उत्साहाने तिला उत्तर द्यायला लागला... थोडेसे मिश्किल आणि चावट बोलून ते दोघेही एकमेकांना सुचक बोलत होते आणि इशारे देत होते... नमिताभाभी जमेल तितके त्याला आपल्या मादक सेक्सी अंगाचे प्रदर्शन घडवत होती आणि तो चोरट्या नजरेने तिच्या अंगाची पाझरत असलेली जवानी पित होता. दुध देवून गोपाळ घराच्या बाहेर पडेपर्यंत नमिताभाभी त्याला रिझवत होती, भुलवत होती... त्याच्या लंडाचा झालेला फुगवटा पाहून तिला खात्री होती की त्याचा लवडा कासावीस करण्यात ती चांगली यशस्वी झाली होती...
कोजागिराचा दिवस येईपर्यंत रोज ती त्याला असेच आपली मादक जवानी दाखवत होती, त्याला भुलवत होती, त्याला चेतवत होती...
******
कोजागिरी पौर्णिमा असलेला दिवस उजाडला आणि सकाळपासून नमिताच्या योनीतील सायेचा पाझर फुटलेला होता... गोपाळ सकाळी दुध देवून गेला पण तेव्हा ती त्याला काही बोलली नव्हती... दुपारी तिने त्याला निवांतपणे फोन केला...
"हॅल्लो गोपाळ... मी नमिताभाभी बोलतेय..."
"अहो मला माहीत आहे... तुमचा नंबर माझ्या मोबाईलमध्ये तुमच्या नावाने सेव्ह आहे..." गोपाळ आनंदाने पलिकडुन म्हणाला.
"अस्स... बरं ते जाऊ दे... मी फोन अश्यासाठी केला की आज 'कोजागिरी पौर्णिमा' आहे... तेव्हा रात्री मला तुझी गरज लागेल..." नमिताभाभी मादक स्वरात म्हणाली.
"म्हणजे? माझी कसली गरज??" गोपाळ गोंधळत म्हणाला.
"अरे तुझे गरज म्हणजे तुझ्या दुधाची गरज लागेल..." नमिताभाभी म्हणाली.
"हां... मग तस बोला नां... मी तर कधी पण तयार आहे तुम्हाला माझं दुध पाजायला..." तो हसत चावट बोलत म्हणाला.
"अरे वेड्या... मला तुझ दुध नकोय... म्हणजे तुझच दुध हवय... म्हणजे तुझ्या गाईंच... पण मला एकट्याला नाही तर माझ्याकडे कार्यक्रम आहे त्याला..." नमिताभाभी पण चावट बोलत म्हणाली.
"हॅ हॅ हॅऽऽऽ... अहो मी कुठ म्हणतोय मी माझ दुध पाजतो... मी तर माझ्या गाई अन म्हशीचच दुध म्हणत होतो..." तो परत हसत म्हणाला.
"फाजिलपणा पुरे... मी काय म्हणत होते... तू आज रात्री माझ्याकडे ५० लिटर दुध घेवून ये... माझ्याकडे कोजागिरीचा कार्यक्रम आहे... बरीच लोक येणार आहेत..."
"चालेल ना... ५० मिटर काय मी १०० लिटर दुध घेवून येतो... आख्खा बॅरल उचलून आणतो ना..." तो खुषीत म्हणाला.
"अरे १०० लिटरची गरज नाही रे... ५० लिटर पुरे आहे... असेल ना तितके दुध रात्रीपर्यंत शिल्लक?" नमिताभाभी म्हणाली.
"म्हणजे काय... असणारच... आज कोजागिरी आहे... आमच्यासाठी खास दिवस आहे..." तो खुषीत म्हणाला.
"हो का?... ते कसे काय??" नमिताभाभीने कुतुहलाने विचारले.
"अहो कसे काय म्हणून काय विचारता... कोजागिरी म्हणजे खास दुधाचा सण... आजच्या दिवशी दुधाला डबल मागणी असते रोजच्यापेक्षा... इतर दिवशी आम्ही फक्त सकाळचच दुध काढतो पण कोजागिरीच्या दिवशी आम्हाला संध्याकाळी पण दुध काढावे लागते... तेवढी मागणी असते ना दुधाला... आता हेच बघा ना... तुम्हाला आज खास ५० लिटर दुधाची गरज आहे... त्या आमच्या खास जर्सी गाईला कालपासूनच पान्हा फुटला आहे... घेवून येतो तिचे स्पेशल दुध... काय..." गोपाळ खुषीत म्हणाला.
"चालेल... आण ना... मी पण खूप आतूर आहे... तुझ्या दुधाची चव घ्यायला..." नमिताभाभी चावटपणे म्हणाली.
"माझ्या दुधाची चव??" गोपाळने मिश्किलपणे विचारले.
"अरे तुझ्या म्हणजे तुझ्या त्या गाईच्या दुधाची... काहीतरी फाजीलच बोलतोस नेहमी..." नमिताभाभी हसत म्हणाली...
"बस काय... आता तुम्हीच आधी बोललात ना, भाभी..." गोपाळ तक्रारीच्या सुरात म्हणाला...
"बर तू ये हं रात्री अकरा वाजता... दुध घेवून... मी वाट बघते..." नमिताभाभी म्हणाली.
"अकरा वाजता?.. का हो इतक्या ऊशीरा??" गोपाळने विचारले.
"अरे दुधाचा कार्यक्रम बरोबर बारा वाजता असतो... तेव्हा त्याच्या जस्ट थोडा आधी ये..."
"अहो पण भाभी... हे ५० लिटर दुध गरम पण करावं लागल ना?... मग तासाभरात गरम करून थंड होईल का??" गोपाळने शंकेने विचारले...
"अरे गरम कशाला करायचे?... असेच कच्चे दुध घ्यायचे... म्हणजे प्यायचे... कच्चे दुध प्यायला पण एक वेगळी मजा असते.. तूच म्हणाला होतास ना एकदा?..."
"हा म्हणालो होतो मी... पण ते आम्ही रोज कच्चच दुध पितो... आम्हाला सवय आहे म्हणून... पण तुम्ही प्यायचे म्हणजे..." गोपाळ संभ्रमात म्हणाला.
"अरे ते पाहू आपण रात्री... तू ये तर खरं... चल मी फोन ठेवते... ऊशीर करू नकोस... बरोबर अकरा वाजता..." नमिताभाभीने त्यांच्यातील संभाषण संपवत म्हटले.
"बरं बरं... येतो मी वेळेवर..." गोपाळ म्हणाला.
आणि नमिताभाभीने फोन बंद केला... नंतर मग रात्र होईपर्यंत नमिताचे मन काही थाऱ्यावर नव्हते... दिवसभर तिची योनी नुसती पाझरत होती... गोपाळसारख्या सांडाचा मुसळासारखा लवडा आज आपल्याला घुसळायला मिळणार ह्याचा एक वेगळाच आनंद तिला झाला होता... तिच्याकडे ज्या नजरेने तो बघायचा, तिच्याशी चावट चावट बोलायचा, त्याचा लवडा जसा फुगीर व्हायचा त्यावरून तिला माहीत होते की तो तिला झवायला एका पायावर (मधल्या) तयार होणार होता...
इकडे गोपाळची अवस्थाही साधारण तशीच होती... नमिताभाभीसारख्या सेक्साट बाईने त्याला रात्री अकरा वाजता दुध घेवून बोलावले होते... ज्या तऱ्हेने हल्ली ती त्याच्याशी बोलत होती, त्याला आपल्या मादक जवानीची झलक देत होती त्यावरून ती त्याच्याकडे आकर्षित झाली होती हे त्याला कळत होते... आणि तिच्या सेक्साट अंगाकडे पाहून त्याचा लवडा पण कायम ताठरलेला असायचा... तिची ही सेक्साट जवानी आपल्याला अंगाखाली घ्यायला मिळेल तो दिवस भाग्यवान असेल हे त्याला माहीत होते... कोजागिरीच्या रात्री नमिताभाभीने खास दुध घेवून बोलावले होते म्हणजे त्या रात्रीच त्याचे नशीब फळणार होते असा त्याला अंदाज होता...
गोपाळने कल्पना केली की त्याला तिने दुध द्यायला बोलावले होते... मग तिच्याकडे कार्यक्रम होईल... ती आपल्याला कार्यक्रमाला थांब म्हणेन... मग कार्यक्रम संपला की आपल्याला आवराआवरीला मदत करायला थांबवेल... आणि मग तिच्या बंगल्यात फक्त ती आणि मीच फक्त असतील... मग आवराआवरीच्या बहाण्याने ती माझ्याशी लगट करेल... मी पण चान्स सोडणार नाही आणि तिला पटकन आवळेल... मग आम्ही झोंबाझोंबी करू... एकमेकांचे कपडे ओढून काढू... आणि मग रात्रभर मी तिला चोदत राहील... रात्रभर मी तिच्या जवानीच्या दुधात डुबकी मारत राहील...
अश्या मादक कल्पनेमुळे गोपाळ पुर्ण तयारीनिशीच नमिताभाभीच्या घरी जायला निघाला होता... त्याने मस्त अंघोळ करून अंगावर परफ्युम मारला होता. कधी क्वचीत घालायचा तसे एक पांढरे टि-शर्ट आणि सफेद पॅन्ट त्याने घातली होती... फटफटीच्या बाजुला ५० लिटर दुधाचा बॅरल लावून तो बरोबर रात्री अकरा वाजता नमिताभाभीच्या बंगल्यावर पोहचला...
नमिताभाभीने पण त्या रात्री जंगी तयारी केली होती... मनसोक्त अंघोळ करून तिनेही धुंद करणारा परफ्युम अंगावर मारला होता... एक नवीन ट्रान्सफरंट पांढऱ्या सिल्की ब्रा-पॅन्टीचा सेट तिने अंगावर घातला होता... त्यावर परकर, ब्लाऊज आणि वर शिफॉनची पांढरी साडी तिने नेसली होती... चेहऱ्यावर हलका पण आकर्षक मेकप करून ती अजुनच सुंदर दिसत होती!... साडी तिने चांगली चापून-चोपून नेसली होती आणि बेंबीच्या खूप खाली बांधली होती... साडीचा पदर आपल्या दोन्ही उभारांच्या मध्ये तिने असा खुबीने घेतला होता की तिचे ब्लाऊजमध्ये ठासून भरलेले दोन्ही गोळे पुर्ण दिसत होते आणि पदरही छातीवर असल्यासारखा वाटत होता...
गोपाळने बेल मारल्यावर नमिताभाभीने दरवाजा उघडला... तिला पहाताच तो तिच्याकडे पहातच राहिला आणि ती पण त्याच्याकडे पहात राहिली... त्याने तर या आधी तिला जवळ जवळ नग्न अवस्थेत पाहिली होती पण आत्ता ती अंगभर साडीवर त्याला सगळ्यात जास्त मादक आणि सेक्सी दिसत होती!... तिनेही त्याला आत्तापर्यंत शर्ट आणि पायजमा अश्या साध्या वेषात पाहिले होते पण आत्ता तो टि-शर्ट आणि पॅन्टवर एकदम हॅन्डसम आणि स्मार्ट दिसत होता... अंगाने तर तो पिळदार आधीपासूनच होता पण ह्या टि-शर्ट-पॅन्टमध्ये त्याचे कमावलेले शरीर अगदी उठून दिसत होते... त्याच्या त्या भरदार अंगाच्या कल्पनेनेच तिच्या अंगावर काटा आला आणि तिच्या योनीतून साय बाहेर पडली...
"अरे ये ना आत... नुसताच काय बघत बसलास?"
"हं?... ह... हो... नाही... तुम्ही आज खूप छान दिसताय... एकदम मस्त!..." गोपाळने धाडस करून म्हटले.
"खरचं?... थँक्स!... तू पण खूप हॅन्डसम दिसतोय आज!... मी पहिली वेळ तुला असे टि-शर्टमध्ये पहातेय... खूप छान दिसते तुला टि-शर्ट! नेहमी का घालत नाहीस?..." नमिताभाभीने त्याचे कौतुक करत म्हटले.
"ते... रोज आपलं मेहनतीच काम असतं... तेव्हा नाही घालत... पण आता तुम्ही इतक म्हणताय 'छान दिसतो' तर मग घालेल आता..." गोपाळ लाजत म्हणाला.
"ये ये... आत ये लवकर..." नमिताभाभीने त्याला लगबगीने आत घेतले...
दुधाचा बॅरल उचलून गोपाळ आत शिरला... घरात त्याला कोणीही दिसले नाही... तेव्हा त्याने आश्चर्याने विचारले,
"काय हो, भाभी... घरात तर कोणीही दिसत नाही?... कोजागिरीचा कार्यक्रम आहे ना??"
"हो हो... आहे तर... कार्यक्रम वर गच्चीवर आहे... चल तो बॅरल घेवून आपण गच्चीवर जावुया..." हसत नमिताभाभी म्हणाली...
आणि मग नमिताभाभी आपली गांड मटकवत पुढे चालू लागली आणि गोपाळ तिच्या मागे दुधाचा बॅरल घेवून निघाला... आज साडीमध्ये तिचे दोन्ही डेरे त्याला भलतेच मादक दिसत होते... त्याच्या बॅरलमध्ये दुध जसे हलत होते तसे तिचे डोन्ही डेरे डुचमुळत होते... दोघेही गच्चीवर पोहचले... गच्चीच्या दरवाज्यातून गोपाळ आत शिरला आणि गच्चीवर दाखल झाला... पुर्ण गच्ची रिकामी होती... म्हणजे कोणाचाही मागमूस तेथे नव्हता... ते पाहून पुन्हा त्याला आश्चर्य वाटले आणि त्याने नमिताभाभीला विचारले,
"काय हो... इथे तर कोणीही नाही?"
"हो... अरे त्याचे काय झाले... आजचा कार्यक्रम मला कॅन्सल करावा लागला..." गच्चीवर असलेल्या एका छोट्या पाळण्यावर बसत नमिताभाभीने सांगितले...
"कॅन्सल झाला? का बुवा??" गोपाळने तिच्या समोर उभे रहात नवल करत विचारले.
"अरे ते दोन तीन खास माणसे येणार होती त्यांना काही कारणाने यायला जमणार नव्हते तेव्हा मग मी कार्यक्रमच कॅन्सल केला..." नमिताभाभी म्हणाली.
"अहो पण... दोन तीन जण नाही येणार होते... पण इतर बाकी कोणी आले असते ना... त्यासाठी कार्यक्रम कशाला कॅन्सल करायचा?" गोपाळने म्हटले.
"अरे ते दोन तीन जण एकदम खास होते आणि कार्यक्रमाची तेच शान असणार होते... तेव्हा तेच नाही तर मग कार्यक्रमाला मजाच आली नसती म्हणून मी पुर्ण कार्यक्रम रद्द केला..."
"अस्स होय... अहो मग हे दुध?... इतके ५० लिटर मागवले तुम्ही ते...?" गोपाळने आश्चर्याने विचारले.
"ते काय वापरू आता 'कशाला तरी'..." नमिताभाभीने थोडे बेफिकरीत म्हटले.
"अहो मग मला सांगायच ना फोन करून... कार्यक्रम कॅन्सल झाला ते... मी नसते आणले दुध..." गोपाळ म्हणाला...
"व्वा... असे कसे?... मी इतकी ५० लिटरची ऑर्डर दिली... ती कॅन्सल कशी करणार??" नमिताभाभी म्हणाली.
"मग काय झालं... करायची होती कॅन्सल... मी दिले असते दुसऱ्या कोणाला हे दुध..." गोपाळ म्हणाला.
"नाही नाही... उगाच तुमचे ५० लिटरचे नुकसान झाले असते... त्यापेक्षा मी ठरवले आणू दे तुला हे दुध... वापरेन मी ते..." नमिताभाभी हसत म्हणाली.
"अहो, पण इतके दुध कशाला वापरणार?... तुम्ही तर एकट्याच आहात..." गोपाळ हसत म्हणाला.
"एकटी का?... तू पण आहेस ना माझ्याबरोबर..." नमिताभाभी पुन्हा हसत म्हणाली.
"अहो, मी तर जाईल आता... मग तुम्हीच एकट्या रहाणार..."
"अरे व्वा... असा कसा तू जाशील?... मी जर म्हटले थांब तर तू थांबणार नाहीस का??..." नमिताभाभीने त्याला खोड्यात पकडले.
"नाही... मी तर थांबेन... पण थांबून करु काय?.. कार्यक्रम तर रद्द झाला आहे ना..." गोपाळ म्हणाला.
"मग काय झालं?... मी आहे तू आहे... आपण दोघांनी कार्यक्रम साजरा करायचा..." नमिताभाभीने डोळे मिचकावत त्याला म्हटले.
"आपण दोघच फक्त?... कसा साजरा करणार??"
"न करायला काय झालं?... तू तयार आहेस ना थांबायला? ते सांग आधी..." नमिताभाभीने त्याला विचारले.
"अहो मी तर एका 'पायावर' तयार आहे थांबायला..." गोपाळ खुषीत म्हणाला...
"झालं तर मग... करू आपण आजची कोजागिरी साजरी... आपल्या परीने... ये... इथे बैस माझ्या जवळ... आपण गप्पा मारुया थोडा वेळ..."
असे बोलून नमिताभाभीने त्याला पाळण्यावर स्वत:च्या बाजुला बसायचा इशारा केला... गोपाळ खुषीत पाळण्यावर तिच्या बाजुला सहा इंचाचे अंतर ठेवून बसला... नमिताभाभीने पायाला रेटा देवून थोडा झोका घ्यायला सुरुवात केली... दोघेही गुलुगुलू आवाजात गप्पा मारायला लागले... गच्चीच्या पुर्ण कठड्याला चारी बाजुने ३ फूटाची जाळी लावून त्यावर मनी प्लान्ट आणि अनेक वेगवेगळ्या वेलीं सोडलेल्या होत्या. त्याने गच्चीवर एकप्रकारे प्रायव्हसी निर्माण करण्यात आली होती... तसाही नमिताभाभीचा हा बंगला एका बाजुला एकांतात होता तेव्हा गच्चीवर काय चालले आहे ते कोणाला दिसण्याची शक्यता नव्हती की कळण्याची शक्यता नव्हती...
मंद हवा सुटली होती... वर आकाशात चांदण्याचा सडा विखुरला होता आणि त्याच्या मध्यावर कोजागिरी पौर्णिमेचा गोलाकार चंद्र कपाळावरील बिंदीसारखा दिसत होता. संपुर्ण गच्ची पिठूर चंद्राच्या प्रकाशाने न्हावून निघाली होती... नाही म्हटले तरी नमिताभाभीने गच्चीच्या मध्यावर दोन गाद्या घालुन त्यावर पांढरीशुभ्र चादर अंथरूण एक बैठक तयार केली होती... तिने आधीच ठरवले होते की गोपाळला घेवून गच्चीवरच कोजागिरी 'साजरी' करायची तेव्हा तिने ही तजवीज केलेली होती... गच्चीच्या एका बाजुला पांढऱ्या रंगाचा नक्षीदार छोटा पाळणा लावलेला होता ज्यावर पांढऱ्या वेषात नमिताभाभी आणि गोपाळ बसले होते... एक प्रकारे सगळे वातावरण दुधासारखे पांढरे आणि शुभ्रमय झाले होते!...
पाळण्याचा हलका झोका घेत दोघेही मस्त गप्पा मारत होते... त्यांचे बोलणे बहुतांशी डबल अर्थी आणि चावट होते... दोघेही जास्तीत जास्त चावट बोलून दुसऱ्याला हसवायला जात होते आणि दोघेही एकमेकांना कॉम्प्लिमेंट देत हसत-खिदळत होते... गोपाळ दुधवाला होता खरा पण बारावी शिकलेला असल्याने हुशार होता... अपेक्षेपेक्षा तो जास्त स्मार्ट होता हे नमिताभाभीच्या लक्षात आले... तेव्हा तिने ह्या कोजागिरीच्या रात्री कार्यक्रमाची थाप मारून त्याला एकट्याला मुद्दाम बोलावले होते हे त्याच्या बरोब्बर लक्षात आले!... आता फक्त त्या एकांताचा फायदा घेवून कसे पुढे सरकावे ह्याचा दोघेही आपापल्या परीने मनात विचार करत होते...
गच्चीच्या दरवाज्याच्या भिंतीवर लावलेल्या घड्याळात 'बारा' वाजले! तसे नमिताभाभी गोपाळला म्हणाली,
"चला!... कोजागिरीच्या सेलिब्रेशानची वेळ झाली... थांब हं... मी दुध घेते आपल्या दोघांना..."
असे म्हणून नमिताभाभी पाळण्यावरून उठली. पाळण्याच्या बाजुला एका टेबलावर स्टिलचा एक जग आणि काही ग्लासेस ठेवले होते... तिने जाऊन त्यातला जग उचलला आणि गोपाळने आणलेल्या बॅरलचे झाकण उघडले. मग त्यात जग टाकुन तिने दुध बाहेर काढले... नंतर त्या टेबलावर ठेवलेल्या ग्लासांपैकी दोन ग्लासात तिने दुध टाकले आणि ते दोन्ही ग्लास घेवून ती परत पाळण्याकडे येवू लागली... पुर्ण वेळ गोपाळ ती काय करतेय हे पाळण्यावर बसून बघत होता.. पिठूर चंद्र प्रकाशात पांढऱ्या साडीतली मादक सेक्सी नमिताभाभी त्याला स्वर्गातून उतरलेली अप्सरा भासत होती!... आपल्या नाजूक आणि मादक हालचाली करत ती सगळे करत होती आणि भारावल्यासारखा गोपाळ तिचे निरीक्षण करत होता...
दुधाने भरलेले ग्लास घेवून नमिताभाभी गोपाळजवळ आली आणि हसून तिने एक ग्लास त्याच्या हातात दिला.. गोपाळनेही हसत ग्लास घेतला आणि मग नमिताभाभी पाळण्यावर परत त्याच्या बाजुला बसली... पण ती बसताना किंचीत त्याच्या जवळ सरकली आणि त्यांच्यात जेमतेच तीन इंचाचे अंतर होते... दुधाने भरलेला ग्लास समोर धरत ती गोपाळला म्हणाली,
"हंम्म्म... आता दुधाचा ग्लास असा सरळ पुढे धरायचा... आणि ग्लासातील दुधामध्ये चंद्र दिसेल असे पहायचे... हे अस्से... दिसतोय का तुला चंद्र?"
"हो हो.. दिसतोय ना..." गोपाळनेही आपल्या हातातील ग्लास समोर धरत त्यातून चंद्र पाहिला...
"हां म्हणजे आता ह्या दुधात कोजागिरीच्या चंद्राचे सत्व मिसळले गेले आहे... म्हणजे आता हे दुध सत्वयुक्त झाले आहे... पौष्टिक झाले आहे... हं.. पी आता हे..."
असे म्हणून नमिताभाभीने ग्लास आपल्या ओठाला लावला... गोपाळ ती काय बोलतेय हे तिच्याकडे पाहून ऐकत होता तेव्हा तिने ओठाला लावलेला ग्लास तो लक्ष देवून पहात होता... तिच्या लालचुटूक टपोऱ्या ओठांचा ग्लासाला स्पर्श झाला आणि पांढऱ्या दुधाचा स्पर्श तिच्या ओठांना झाला... तिने हळुच आपला ओठ उचलला आणि दुध तिच्या तोंडात शिरायला लागले... पहिलाच घोट घेतलेले दुध तिच्या जीभेवरून तिच्या घश्यात शिरले असावे अशी त्याने कल्पना केली आणि आपोआप त्याचे लक्ष तिच्या गळ्याकडे गेले... घोट घेतलेले दुध तिने गिळले तसे तिच्या गळ्याची गिळल्याची हालचाल झाली... गोपाळला तिच्या मुलायम गळ्याची ती गिळण्याची हालचाल प्रचंड सेक्सी आणि मादक वाटली... पॅन्टमध्ये त्याच्या लंडाने उत्तेजीत होत एक आचका दिला!
दुधाचे दोन घोट घेतल्यावर नमिताभाभीने वळुन गोपाळकडे पाहिले... तो हातात ग्लास धरुन आपल्याकडे पहात बसलाय हे तिच्या लक्षात आले... तिने खाकरून त्याचे लक्ष वेधून घेत म्हटले,
"अरे असा माझ्याकडे बघत काय बसलाय?... दोन घोट घे ह्या सत्वयुक्त दुधाचे..."
त्यावर गोपाळ ओशाळला आणि त्याने ग्लास आपल्या ओठाजवळ आणला... आधी जसे गोपाळ नमिताभाभीला दुध पिताना निरखून बघत होता तसे आता नमिताभाभी गोपाळला निरखून पाहू लागली... गोपाळनेही तिच्यासारखाच दुधाचा एक घोट घेतला... त्याच्या दुधाचा घोट त्याच्या घश्यात गेला आणि नमिताभाभीची नजरही त्याच्य घश्यावर गेली... काहीसा कणखर असा दिसणारा त्याचा घसा हलला आणि ती हालचाल नमिताभाभीलाही एकदम सेक्सी वाटली!... एक कणखर पुरुष आपल्या जवळ बसून असा दुध पितोय ही भावना तिच्या योनीतही उत्तेजनेची एक लहेर उठवून गेली...
