Night Petrolling

रात्रीची गस्त

’हमको आज कल है इंतजार.... कोई आये ले के प्यार....’

’आईगगग... काय कंबर हलवतेय माया... माधुरी दिक्षित झक मारते हिच्या समोर....’ साली नाचते तर इतर पोरींची छुटटी करून टाकते.... तिच्याबरोबर कोणीही नसते डान्स फ्लोअरवर... बाकिच्या पोरी ३/४ च्या गटाने डान्स करत असतात, नुसती जागच्या जागी कंबर हलवत... पण माया स्टेजच्या या टोकापासून त्या टोकापर्यंत भिंगरीसारखी फिरत असते... माधुरीचे डान्स म्हणजे हिच्या पायाचा धूळ!... माधुरीसारखेच मादक हावभाव, लचकणारी कंबर आणि सळसळणाऱ्या नागीणीसारखे अंग हलवणे... ऊफ्फ! क्या अदा है!...’

’साली आहे पण एकदम रसरशीत माल!... गुबगूबीत अंग, टरारलेली छाती, भरगच्च नितंब... सालीला झवायला एकदम मजा येईल... पण साली देत नाही ना... नुसती टोलवत असते.... दाबायला, चोंबळायला देते... पण झवायला दे म्हटले तर नाटक करते.... अण्णा शेटटीला सांगून एकदा उचलायला पाहिजे तिला.... ओहहह! क्या गांड हिलाई उसने.... लंड एकदम खडा हो गया!...’

क्राईम ब्रॅंचचा सब-इंस्पेक्टर, विलास भोसले डान्स बार मालक, अण्णा शेटटीच्या केबीनमधील खिडकीतून समोर पहात होता. समोर डान्स फ्लोअरवर डान्सर, माया नाचत होती आणि विलास तिला हपापलेल्या नजरेने न्याहाळत होता.... अण्णा शेटटी टेबलच्या मागे त्याच्या चेअरवर बसून आपल्याच तंद्रीत कोणाबरोबर तरी फोनवर बोलत होता...

इंस्पेक्टर विलास नाईट ड्युटीवर होता. आज त्याचा असिस्टंट, कॉन्स्टेबल गावडे रजेवर होता तेव्हा तो एकटाच ’रात्रीची गस्त’ घालत होता. रुटीन चेकींग करत करत तो त्या बारमध्ये आला होता. आता आलोय तर बार मालक, अण्णाला भेटून ’हप्ता’ वगैरे वसूल करून जावे ह्या विचाराने तो अण्णासमोर बसला होता... नेहमीप्रमाणे अण्णाने त्याला रमचे २ पेग पाजले होते... ड्युटीवर असताना खरे तर तो पित नसे पण अण्णाच्या बारमध्ये आले की त्याला पिण्याची हुक्की यायची....

त्याला कारण त्याच्या बारमधली डान्सर, माया होती!... एकदम मादक आणि सेक्सी अशी माया नेपाळी होती पण आता काही वर्षे मुंबईत असल्याने मुंबईकर झाली होती... जेव्हापासून इंस्पेक्टर विलासने तिला पाहिले होते तेव्हापासून तो तिला झवण्याची ख्वाईश ठेवून होता. पण ती कोणाबरोबर झोपत नव्हती... अर्थात असे ती आणि अण्णा त्याला सांगत असत पण त्याचा त्यावर विश्वास नव्हता. कारण त्याचा समज होता की बारमध्ये डान्स करणाऱ्या सगळ्या मुलीं रांडा असतात... म्हणून तो आला की मायाच्या मागे झवायला दे म्हणून टुमणे लावायचा. तो इंस्पेक्टर असल्याने माया त्याला सरळ सरळ धुडकावून लावत नसे व प्रेमाने समजावून त्याची बोळवण करत असे...

आत्ता पण इंस्पेक्टर विलास अण्णाच्या केबीनमधून तिला नाचताना पहात होता आणि तिला झवण्याची कल्पना करत होता. त्या कल्पनेने त्याची कामोत्तेजना भडकली होती आणि लंड कडक झाला होता! त्यात रमच्या २ पेगने आगीत तेल ओतायचे काम केले होते... गाणे संपत आले तेव्हा विलासच्या लक्षात आले की आता माया त्यांच्या चेंजींग रूममध्ये जाणार... आणि ती तेथे एकटी असणार कारण नॉर्मली माया जेव्हा नाचते तेव्हा इतर सगळ्या मुलीं रेस्ट घेत असतात. आणि जेव्हा माया डान्स करून जाते तेव्हा इतर सगळ्या मुलीं डान्स फ्लोअरवर येतात... मग ५/६ गाण्यांवर सगळ्या डान्स करत रहातात आणि मायाला तोपर्यंत फुरसत मिळते...

डान्स संपला आणि माया निघून गेली. इतर मुलीं आल्या आणि नाचायला लागल्या... इंस्पेक्टर विलासने रमचा शेवटचा घोट घेतला आणि तो जागेवरून उठला. ’आलोच जरा’ असे बोलून तो बाहेर जायला लागला. अण्णा अजूनही फोनवर बोलत होता आणि बोलता बोलता त्याने त्याला ’ठिक आहे’ चा इशारा केला आणि पुढे बोलत राहिला... बाहेर येवून विलास ड्रेसींगरूमच्या दिशेने गेला. दरवाजा बंद होता तेव्हा त्याने दरवाजा ठोकला. आतून मायाने ’कोण आहे?’ विचारले तर त्याने तिला स्वत:ची ओळख सांगितली. ’एक मिनीट थांबा!’ म्हणून माया म्हणाली आणि साधारण २ मिनीटांनी तिने दरवाजा उघडला. हसून तिने त्यांना आत घेतले आणि आत शिरल्याबरोबर विलासने तिला गच्च मिठीत आवळली!

"अरे हो हो, साहेब... मला इथेच चिरडायचा विचार आहे का?" मायाने टिपीकल बार डान्सरच्या अदेने हसत खिदळत म्हटले.

"अग राणी... तुला पाहिले की मला ’कुछ कुछ होता है’... तुला धरून काय काय करावेसे वाटते..." असे बोलून विलासने एका हाताने तिचा भरगच्च उभार दाबायला सुरूवात केली आणि दुसऱ्या हाताने तिचे मांसल नितंब चिवडायला लागला...

खरे तर माया इतर कोणाला आपल्या जवळपासही येवून देत नसे. पण इंस्पेक्टर विलास तरूण होता, हायटेड होता आणि दिसायला हॅन्डसम होता तेव्हा तिला आवडायचा... फक्त त्याने तिच्या मागे ’झवायला दे’ म्हणून टुमणे लावले की तिला त्याचा त्रास वाटायचा... जरी माया बार डान्सर होती तरी ती वेश्या नव्हती... पण ती वासनेच्या अश्या जगात होती की येथे तिला तिची जवानी जास्त काळ सुरक्षित ठेवता येणार नव्हती हे तिला माहीत होते पण शक्य होईल तितके ती स्वत:चा बचाव करत होती. तिला माहीत होते की जर इंस्पेक्टर विलासने मनात आणले तर तो तिला नक्की उचलू शकत होता पण त्याने तिच्यावर कधी जबरदस्ती केली नव्हती... म्हणूनच तो तिला आवडायचा आणि त्याने तिला इथे-तिथे हात लावलेले, चुम्माचाटी केलेले तिला चालायचे....

"अहो साहेब... थोडा धीर धरा... सध्या मी ड्युटीवर आहे..." मायाने हसत आपल्या उभारावरील त्याचा हात बाजूला करण्याचा प्रयत्न करत म्हटले.

"ड्युटीवर आहेस तर नंतर भेट ना... अजून किती तरसवणार तू मला... बघ! तुला नुसता स्पर्श करून माझा किती ताठलाय..." असे बोलून विलासने तिचे दोन्ही नितंब गच्च धरत तिला आपल्या कडक लंडावर दाबून धरले.

मायाच्या योनीवर त्याचा कडक लंड खुपला होता आणि तिला त्याचा स्पर्श स्पष्टपणे जाणवत होता... तिला दाबून धरत विलासने तिच्या ओठांचे चुंबन घ्यायला सुरुवात केली... माया काही न बोलता त्याला चुंबनात साथ देत होती. तिला इंस्पेक्टर विलासचा हा राकटपणा जाम आवडायचा! म्हणूनच ती त्याला साथ द्यायची. फक्त त्याने झवण्याची गोष्ट काढली की मग ती त्याच्यापासून दूर पळायला बघायची. आत्ता पण जेव्हा विलासने आपली जीभ तिच्या ओठांमध्ये घुसवायचा प्रयत्न केला तेव्हा तिच्या लक्षात आले की तो जाम तापलाय आणि आता झवायला दे म्हणणार... तेव्हा तिने कसेबसे त्याच्या तोंडावरून तोंड बाजूला करत हसून त्याला म्हटले,

"अहो साहेब.... सोडा आता मला... माझा आयटम आहे पुढचा आता..."

"अग राणी... जाशील ग... अजून त्या दुसऱ्या चिमण्या नाचत असतील...." विलासने तिच्या गालाचे चुंबन घेत म्हटले.

"हां... पण मला पुढच्या डान्ससाठी तयार पण व्हायचे आहे ना... मला ड्रेस बदलायचाय..." मायाने मादकपणे हसत त्याला म्हटले.

"मग बदल ना.... माझ्यासमोर येथे... मला पण बघू दे ना... तू नंगी कशी दिसते ते..." विलासने चावटपणे हसत तिच्या कानात म्हटले.

"शी! साहेब... तुम्ही ना... एकदम चावट आहात!..." मायाने त्याच्ये म्हणणे हसण्यावारी नेले...

"अग... जरा एकदा माझ्याबरोबर झोप... मग तुला कळेल मी किती चावट आहे ते..."

"पुन्हा आलात का तुम्ही ’झोपण्यावर’... मी सांगितले तुम्हाला खूप वेळा साहेब..." मायाने हसून त्याला टाळत म्हटले.

"हो!... सांगितलेय ना... देईन देईन करतेस... पण कधी ते बोलत नाहीस... आता मला जास्त दम धरवत नाही... आज होवून जावू दे.... तू एक आयटम करून ये... मग मी पुन्हा येतो इथे आणि मग आपण एक ’फास्ट राऊंड’ टाकू...." विलासने पुन्हा तिच्या छातीचा उभार दाबत म्हटले...

"साहेब... मी सांगितले ना तुम्हाला... ड्युटीवर असताना मला असे काही जमणार नाही..." मायाने पुन्हा नकार दिला.

"अग मग कधी जमणार?... माझा लंड बघ किती कडक झालाय..." असे बोलून विलासने तिचा हात आपल्या लंडावर दाबला.

माया पुढे काही बोलणार इतक्यात रूमचा दरवाजा कोणीतरी जोरात ठोकायला लागले... बाहेरील मुलींच्या किलकिलाटाने त्यांच्या लक्षात आले की सगळ्या मुलीं परत आल्या होत्या... मायाने जोर लावून विलासच्या मिठीतून आपली सुटका करून घेतली आणि ड्रेसींग टेबलकडे पळत म्हटले,

"साहेब... तुम्ही दरवाजा उघडा... मला ऑलरेडी उशीर झाला... आता लवकर नाही गेले तर अण्णा येईल ओरडत.... मला तयार व्हायचेय..."

"अग पण... माझे काय?... कधी देणार तू मला झवायला??"

"देईन साहेब देईन... फक्त आत्ता तुम्ही इथून जा... आपण नंतर बोलूया... प्लिज, साहेब!" मायाने त्याला विनंती केली...

नाईलाजाने इंस्पेक्टर विलासने जावून दरवाजा उघडला... बाहेरील मुलीं भराभर हसत खिदळत आत शिरल्या... त्याला पाहून त्या थोड्या गप्प झाल्या आणि फिदीफिदी गालात हसत राहिल्या... इंस्पेक्टर विलासने तेथून काढता पाय घेतला... थोडासा नाराज होत तो पुन्हा अण्णाच्या केबीनमध्ये आला... विलासला आशा होती की आज मायाला झवायला मिळेल पण त्याचा हिरमोड झाला होता!... थोड्याश्या रागात तो अण्णाच्या केबीनमध्ये शिरला तर अण्णा अजूनही फोनवर बोलत होता. त्याला अजून राग आला आणि तो अण्णावर डाफरला!

अण्णाने गडबडीत फोन ठेवून दिला आणि तो उठून इंस्पेक्टर विलासची माफी मागायला लागला... त्याने विलासला रमचा अजून एक पेग तयार करून दिला आणि तो त्याच्याशी लाडीगुडीने बोलू लागला. विलासने त्याला ’हप्त्या’बद्दल विचारले तर अण्णा एक दोन दिवसात देतो म्हणाला. मग विलासने मायाचा विषय काढून त्याला विचारले की कधी तिला झवायचा चान्स तो देणार आहे? पुन्हा लेचटपणे हसत अण्णा त्याला म्हणाला की ’पोरगी नवी आहे तेव्हा थोडा वेळ घेणारच. तेव्हा तुम्ही अजून थोडा धीर धरा’.

विलास चडफडत उठला आणि त्याला धमकावत म्हणाला "ठिक आहे! पण जास्त दिवस लावले तर तिला उचलून घेवून जाईन. मग बस तू नाचत... डान्स फ्लोअरवर..."

त्यावर अण्णा कसेनुसे हसला. इंस्पेक्टर विलास वैतागत त्याच्या केबीनमधून बाहेर पडला. समोर त्याला माया स्टेजवर नाचताना दिसली आणि पुन्हा त्याची वासना उफळून आली. तिने काळ्या रंगाची शिफॉनची साडी घातली होती आणि ती कोणा हिरॉईनचा पावसात भिजलेला डान्स करत होती. त्या साडीत तिची सळसळणारी फिगर बघून त्याच्या लंडात कामाग्नी भडकत होता. पण तो कामाग्नी तिच्या जवानीत बुडवून थंड करण्याची संधी सध्यातरी त्याच्याकडे नव्हती. नाईलाजाने तिच्यावरची नजर हटवत तो बारच्या बाहेर आला.

आपल्या बाईकजवळ येवून तो क्षणभर विचार करायला लागला की राऊंड पुर्ण करून सरळ पोलीस स्टेशनला जावे की एखाद्या रांडेकडे जावून ’गन’ खाली करून यावी? कारण मायाने त्याची कामवासना खरोखर चाळवली होती आणि कोणालातरी झवल्याशिवाय तो शांत होणार नव्हता. मायाने आज त्याला चान्स दिला असता तर मजा आली असती पण आजही तिने टांग दिली म्हणून तो जास्तच वैतागला होता. चडफडत त्याने बाईकला किक मारली आणि तेथून निघाला...

मुन्नीबाईच्या अड्ड्यावर जावून एखाद्या रांडेला अंगाखाली घ्यावे असा त्याने विचार केला आणि मेनरोडवरून बाईक एका छोट्या रस्त्याला घातली जेथून मुन्नीबाईचा अड्डाला शॉर्टकट होता... आपल्या तंद्रीत तो बाईक चालवत होता आणि मनात माया आणि तिची जवानी ह्याचेच विचार होते. रमच्या पेगने तो थोडा झूम झाला होता तेव्हा त्याची वासना त्याला जास्तच सतावत होती. थोडासा सुनसान असलेल्या त्या रस्त्यावरून एखाद दुसरी गाडी येत जात होती... का कोणास ठाऊक पण रस्त्यावरची सार्वजनिक लाईट गेलेली होती आणि सर्वत्र अंधार पसरला होता. पौर्णीमेच्या जवळचा दिवस असल्याने चंद्रप्रकाश सगळीकडे पसरला होता आणि त्या प्रकाशात थोडेफार दिसत होते....

इंस्पेक्टर विलास रस्त्याच्या कडेनेचे हळु हळू बाईक चालवत होता... अचानक मागून त्याला जोराने येणाऱ्या गाडीचा आवाज आला आणि त्याने बाईकच्या मिररमधून मागे पाहिले. मिररमध्ये मागील गाडीचे हेडलाईट चमकत होते आणि बघता बघता ती गाडी त्याच्या बाईकच्या जवळ आली. त्या गाडीवाल्याने जोराचा हॉर्न मारला आणि आवाज करत त्याला ओव्हर्टेक करून ती गाडी पुढे गेली... इंस्पेक्टर विलास काही क्षण सुन्न झाला आणि वेगाने पुढे जाणाऱ्या कारकडे बघत राहिला. मग भानावर आल्यावर त्याने ’आय झवाडा!’ म्हणून एक शिवी हासडली आणि बाईकचा ॲक्सलेटर गर्रकन पिळला....

मनातून त्या कारवाल्याला आई-बहिणीवरून शिव्या देत त्याने बाईकचा स्पीड वाढवला आणि त्या कारचा पाठलाग करून लागला. काही क्षणात तो कारजवळ पोहचला आणि कारला ओव्हरटेक करून तो पुढे गेला... मग पुढे जावून त्याने हाताने त्या कारवाल्याला थांबायचा इशारा करत तो बाईकचा स्पीड कमी करू लागला. त्याची बाईक कारच्या पुढे असल्याने कारवाल्याला स्पीड कमी करावा लागला आणि बाईकच्या स्पीडप्रमाणे कारचा स्पीड कमी कमी होत गेला. शेवटी थोडे पुढे जावून इंस्पेक्टर विलासने बाईक थांबवली आणि कार त्याच्या मागे थांबली...

बाईक स्टॅन्डला लावून तो कारच्या जवळ आला. रस्त्याला अंधार असल्याने त्याला समोरच्या काचेतून ड्रायव्हर दिसला नाही. म्हणून तो ड्रायव्हरच्या दरवाजाजवळ गेला तर काच लावलेली होती आणि काचेला डार्क फिल्म असल्याने त्याला ड्रायव्हर दिसत नव्हता. त्याने काचेवर टकटक करून काच खाली घ्यायला लावली आणि ड्रायव्हरने काच खाली केली. अंधूकशा प्रकाशात ड्रायव्हर दिसत नव्हता तेव्हा इंस्पेक्टर विलास वैतागत म्हणाला,

"ये... लाईट लाव..."

"व्हाट?..." एक मंजूळ आवाज आतून आला आणि कारची लाईट फटकन लागली!

प्रकाशाने कारचा आतला भाग उजळला आणि इंस्पेक्टर विलासला दिसले की कार एक ’स्त्री’ चालवत होती. तिचा चेहरा पाहून तो हबकून गेला! एकदम ’सेलिना जेटली’ सारखी ती दिसत होती! तिचा उभट गोल चेहरा एकदम मोहक दिसत होता. चेहऱ्यावर भरपूर मेक.अप केलेला होता पण आता तो किंचीत फेड झाला होता. पण टपोऱ्या ओठांवर लालचुटूक लिपस्टिक चमकत होती... तिचे पाणीदार चॉकलेटी डोळे एकदम ’नशिले’ वाटत होते... नव्हे ती ’नशेत’ होती हे इंस्पेक्टर विलासने लगेच ओळखले...

त्याने खिश्यात हात घालून आपले आयकार्ड बाहेर काढले आणि तिला आपला परिचय देत म्हणाला,

"मी सब-इंस्पेक्टर विलास भोसले, क्राईम ब्रॅंच.... हे माझे आयकार्ड... प्लिज चेक करा!" असे बोलून त्याने आयकार्ड तिच्या हातात दिले. तिने ते पाहिल्यासारखे केले आणि त्याला परत देत कसेबसे हसत म्हणाली,

"ओके!... व्हाट हॅपन्ड इंस्पेक्टर?"

"मराठी... तुम्हाला मराठी येते का?" विलासने मोठ्या आवाजात विचारले.

"हं?... येते..."

"मग मराठीत बोला.... तुमचे लायसन्स आणि गाडीचे पेपर दाखवा..."

"हं?... जस्ट मिनट..." तिने गोंधळून म्हटले.

आणि ती कारमध्ये पेपर्स शोधू लागली... इंस्पेक्टर विलास तिच्या हालचाली न्याहाळायला लागला... एकूण कपड्यावरून ती एक पैसेवाली हाय-सोसायटी लेडी वाटत होती. हो! लेडीच होती कारण चेहऱ्यावरून ती ३५/३६ ची वाटत होती. बहुतेक एखाद्या पार्टीमधून ती परत घरी चालली होती. काळ्या रंगाची एक उंची तलम साडी तिने घातली होती ज्यातून तिची खच्चून भरलेली फिगर ओसांडून जात होती. जाळीदार ब्लाऊजमधून काळी ब्रेसीयर आणि त्यात ठासून भरलेले भरगच्च उभार दिसत होते... ह्या मॅडमच्या साडीचा पदर गुजराती पद्धतीने तिच्या उजव्या खांद्यावर होता म्हणजे ती गुजराती होती!

का कोणास ठाऊक? पण ह्या मॅडमला पाहून विलासच्या मनात पटकन मायाचा विचार आला! बारमधून बाहेर पडताना त्याने तिला काळ्या साडीतच पाहिले होते. आता हिला पण काळ्या साडीत पाहून त्याला मायाची आठवण आली. हात लांब करून बाजूच्या कप्प्यात पेपर शोधताना पदराखालील तिच्या उजव्या छातीचा गोळा हिंदळला तेव्हा विलासच्या लंडात एक सणक गेली! जरा वेळ शोधल्यावर तिला काही पेपर्स सापडले ते तिने इंस्पेक्टर विलासला दाखवले. त्याने पेपर्स चेक करून तिला काही प्रश्न विचारले तर ती म्हणाली की ’कार तिची नाही’...

"ही कार तुमची नाही? मग कोणाची आहे?"

"माझ्या मैत्रिणीची आहे...." तिने अडखळत उत्तर दिले.

"अच्छा!... तुमच्या मैत्रिणीची कार... तुम्ही चालवता?.... ते पण इतक्या रात्री?" विलासने आश्चर्य दाखवत विचारले.

"हां!... ते.. मला पार्टीत जरा उशीर झाला... तेव्हा तिने म्हटले माझी कार घेवून जा..."

त्याने तिला नाव, रहाण्याचे ठिकाण वगैरे माहिती विचारून घेतली. नावावरून कळले की ती गुजराती नाही तर मराठी होती! बहुतेक स्टाईल म्हणून गुजराती पद्धतीने साडी नेसली होती. ती कोठून पार्टीवरून आली आणि आता कोठे चालली हे पण त्याने तिला विचारून घेतले. तिने पार्टीत किती दारू प्यायली हे विचारले तर ती कसेबसे हसत म्हणाली ’जास्त नाही’ आणि गप्प राहिली.

"तुमच लायसन्स दाखवा, मॅडम..." त्याने तिला विचारले.

"लायसन्स?... ते..." असे म्हणून तिने आपली पर्स घेतली आणि त्यात लायसन्स बघायला लागली...

तो तिच्या पर्सकडे पाहू लागला तर त्याची नजर पुन्हा तिच्या छातीच्या उभारांवर गेली. ती मॅरीड आहे हे तिच्या सांगण्यावरून त्याला कळले होते पण गळ्यात मंगळसुत्र दिसत नव्हते. ब्लाऊजमध्ये कसलेल्या छातीच्या उभारांवर पदर होता पण साडी पारदर्शक असल्याने तिचे भरगच्च उभार अर्धेअधिक दिसत होते. तिची छाती बघून पुन्हा त्याच्या लंडात वळवळ झाली! पण त्याने तिच्या छातीवरून नजर हटवली आणि तो खाली तिच्या पर्सकडे पाहू लागला. एका क्षणी पर्समध्ये तिच्या हाताला काहीतरी लागले म्हणून तिने ते बाहेर काढले तर तो ’कंडोम’ होता! ती शरमेने कावरीबावरी झाली आणि पटकन कंडोम आत टाकत पुन्हा लायसन्स शोधायला लागली... तिला पर्समध्ये लायसन्स काही मिळेना... तेव्हा अपराधीपणे तिने म्हटले,

"ते मी दुसरी पर्स घेवून आले तेव्हा लायसन्स घरी राहिले..."

"अरे व्वा! लायसन्स घरी ठेवून आलात... कार मैत्रिणीची चालवताय... ते पण नशेत ड्रायव्हींग करत... बरे ड्रायव्हिंग पण असे करताय जसे रेसमध्ये भाग घेतलाय.... बरोबर ना?"

"हॅ... हॅ..." ती कसेबसे केविलवाणी हसली.

"खूप गंभीर गुन्हा आहे हा, मॅडम!..." इंस्पेक्टर विलास शांतपणे पण दरडावत म्हणाला...

"हॅ... हॅ... साहेब.... जरा घ्या समजून...." तिने त्याच्याकडे पहात सुचकपणे म्हटले.

"समजून काय घ्या??" त्याने न समजल्यासारखे दाखवत तिला विचारले.

"नाही... म्हणजे... ते... तुम्हाला ’काही’ पाहिजे असेल तर... मी द्यायला तयार आहे!... म्हणजे... काही खर्चापानी... लेनदेन..." पुन्हा ती सुचकपणे बोलली...

तेवढ्यात एका गाडीच्या हेडलाईटचा उजेड लांबून पडला आणि एक गाडी त्यांच्या दिशेने आली. आली तशी गाडी त्यांना क्रॉस करून पुढे निघून गेली. क्षणार्धात इंस्पेक्टर विलासच्या डोक्यातील विचारचक्र फिरू लागले. ती काहितरी ’द्यायला’ तयार होती... तिच्याकडून ’काय’ घ्यावे ह्याचा तो विचार करू लागला. पुढच्याच क्षणी त्याने काही निश्चय केला आणि तो इकडे तिकडे पहात तिला म्हणाला,

"हे बघा, मॅडम... इथे कोणी आपल्याला बघेल... तुम्ही माझ्या मागे मागे या... आपण जरा आडबाजूला जावूया...."

"पण साहेब... घ्या ना इथेच... मी जरा घाईत आहे..." तिने चिंतेच्या स्वरात विनंती करत म्हटले.

"मी पण घाईत आहे... पण ही जागा सेफ नाही!.... तुम्ही माझ्या मागे या..." विलासने जरबेने आवाज वाढवत म्हटले तर ती निरुत्तर झाली.

मग इंस्पेक्टर विलास लगबगीने त्याच्या मोटरसायकल जवळ गेला आणि त्यावर बसत त्याने किक मारली... मग त्याने मागे कारमध्ये बसलेल्या मॅडमला इशारा केला की त्याच्या मागे ये. तो हळु हळू पुढे निघाला. त्या रोडला ’सेफ’ जागा कोठली असेल ह्याचा तो विचार करू लागला... त्याला आठवले की साधारण एखाद किलोमीटर दूर गेले की एक छोटी कंपनी होती जी बंद होती. त्या कंपनीच्या कंपाऊंडच्या आत गेले तर चांगला एकांत मिळणार होता.

त्याने मिररमध्ये चेक केले की ती मॅडम मागून येतेय की नाही ते. ती त्याला फॉलो करत होती. त्या कंपनीच्या गेटजवळ आल्यावर त्याने मोटरसायकल वळवली आणि सरळ गेटवर घातली. गेटला एक साखळी लावून तकलादू कुलूप लावलेले होते ते तुटले आणि गेट सताड उघडला. तो सरळ आत शिरला आणि उजव्या बाजूला वळला. थोडे पुढे जावून तो कंपाऊंडच्या भिंतीजवळ गेला आणि त्याने मोटरसायकल उभी केली. त्या मॅडमनेही कार आत आणली आणि त्याच्या जवळ आणून उभी केली.

तो मोटरसायकलवरून उठला आणि कारच्या जवळ गेला. त्या मॅडमने त्याच्याकडे पाहिले तर त्याने तिला कार आणि कारची हेडलाईट बंद करायला लावली. तिने मुकाटपणे तो सांगतो तसे केले!

"हां... आता बोला, मॅडम!... कसली लेनदेनची गोष्ट तुम्ही करत होता?" त्याने तिला हळु पण जरबेने विचारले.

"नाही म्हणजे... तुम्ही काहितरी पैसे वगैरे घेवून मॅटर फिनीश करून टाका..." तिने असे म्हटले आणि आपली पर्स उचलली. मग ती पर्समधून ’नोटा’ काढू लागली... पुन्हा तिच्या हाताला एक कंडोम लागला पण आता ती पहिल्यासारखी कावरीबावरी झाली नाही. पर्समधून तिने काही नोटा काढल्या आणि त्याला देवू करत म्हटले,

"हे ठेवा साहेब..."

"तुम्ही मला ’लाच’ देत आहात??" त्याने चढ्या आवाजात म्हटले.

"लाच नाही... हे तुमच्या खर्चाला होतील.... मला माहीत आहे... तुमच्या पगारात तुमचा खर्च चालत नसणार..."

"हो का... बरीच माहिती दिसते तुम्हाला...." त्याने थोड्या उपरोधाने म्हटले.

"हॅऽऽऽ हॅऽऽऽ ते असेच माहित आहे...." तिने पुन्हा कसेबसे हसत म्हटले.

"तुम्ही जरा बाहेर या!..." इंस्पेक्टर विलास पटकन तिला म्हणाला

"व्हाट?... बाहेर?... क... का?" ती संभ्रमात पडत विचारले.

"पहिले बाहेर या... मग सांगतो!" त्याने जरबीने म्हटले आणि तिचा नाईलाज झाला...

तिने नोटा पुन्हा पर्समध्ये टाकल्या आणि दरवाजा उघडून ती बाहेर येवू लागली... इंस्पेक्टर विलास हपापल्यासारखा तिला बघायला लागला. तिला नशा झाली होती तेव्हा ती हात लांब करून दरवाजाचा आधार घेत बाहेर येत होती. त्याने तिच्या पोटावरचा पदर बाजूला झाला आणि तिची खोलगट बेंबी त्याच्या नजरेच पडली! तिचे किंचीत चरबी असलेले पोट आणि त्यावरील खोल बेंबी लगेच त्याच्या नजरेत भरली! बाहेर येवून ती कशीबशी कारला टेकून उभी राहिली आणि इंस्पेक्टर विलासकडे संभ्रमाने बघू लागली... त्याची नजर तिच्या पोटावरील बेंबीवर होती आणि ते पाहून तिने पदर सरळ करत आपले पोट झाकून घेतले.

उंचीला ती साडे पाच फूटापेक्षा जास्त होती. कदाचित तिने हाय हिल्स सॅन्डल घातल्या होत्या म्हणूनही ती उंच दिसत असावी पण तिची उंची पाहून विलास इंप्रेस झाला! काही क्षण तिला वरून-खाली न्याहाळल्यावर विलासने तिच्या तोंडाजवळ आपले नाक नेले तर तिला ’हा काय करतोय?’ असे वाटले आणि तिने तोंड मागे नेले... विलासच्या नाकात दारूचा वास शिरला आणि त्याचबरोबर एका उंची सेंटचा वासही शिरला! दोन्ही वासाने त्याला धुंद झाल्यासारखे वाटले आणि त्याच्या मनात विचार आला की ’जास्त नशा कोठल्या वासात आहे?’ तिच्या तोंडाचा वास घेतल्यावर तो तिला दरडावत म्हणाला,

"तुम्ही चांगलीच दारू प्यायलेली आहे..."

"न... नाही... जास्त नाही..." ती अडखळत म्हणाली.

"जास्त नाही... अहो तुमच्या दारूचा वास मला इथे येतोय..."

"ओह... ते... अहो मी डान्स करत होते ना... तेव्हा ड्रिंक्स माझ्या साडीवर सांडले... त्याचा वास तुम्हाला येत असेल..." तिने खोटे कारण दिले.

"अस्स होय!... पण त्याने तुमचा गुन्हा कमी होत नाही... इतक्या प्यायलेला असताना तुम्ही ड्रायव्हिंग करत होता? आणि ते पण इतक्या रशमध्ये..." विलासने चढ्या आवाजात म्हटले.

"नाही... ते मला... कळले... नाही... माझा स्पीड जास्त झाला ते..." तिने खजिलपणे उत्तर दिले.

"हो ना... तुम्ही मला उडवले असते... ते पण तुम्हाला कळले नसते...." विलास उपरोधकपणे म्हणाला.

"नाही नाही... तुम्हाला कसे मी उडवले असते...." तिने गडबडत म्हटले.

"कसे काय?... तुम्ही इतक्या जोराने कार चालवत येत होता... नशीब मी पटकन बाजूला झालो... नाहीतर मी मेलोच असतो...."

इंस्पेक्टर विलासने उगाचच तिला घाबरवले. ती आश्चर्याने तोंडावर हात ठेवत ’नाही नाही’ अशी मान हलवत राहिली...

"ते काही नाही... तुमचे गुन्हे एकदम सिरीयस आहेत... तुम्ही माझ्याबरोबर पोलीस स्टेशनला चला..."

"सिरीयस गुन्हे?... कोठे काय...." ती काहितरी बोलायला गेली पण तिला थांबवत विलास पटकन म्हणाला,

"तुम्ही भरपूर दारू प्यायलात.... त्या दारूच्या नशेत ड्रायव्हींग करताय... ते पण स्पीडने... तुमच्याकडे लायसन्स नाही... गाडी तुमची स्वत:ची नाही... अजून काय काय गुन्हे सांगू मी तुमचे??" विलासने चढ्या आवाजात तिला विचारले...