गावाकडच्या गोष्टी Ch. 01

"कशी वाटली?" सरपंचाचा आवाज कानावर पडताच यशवंत चपापला. त्याने बघितलं तर सरपंच त्याच्याचकडे रोखून बघत होता.

"हं?" यशवंतने सावरत म्हणलं.

"एकदम नशेली हाये ना?"

"..क...क... काय??"

"अवो साएब, आमची भोगीची दारू कशी वाटली?"

"हां..." यशवंतला एकदम हायसं वाटलं, "द... दारू? दारू...छान..."

"याची एक अजून खासियत सांगतो..." सरपंच म्हणाला, "लग्नाच्या पयल्या रातच्याला नवरा-बायकोला आमी ही पाजतो. यात जो गोड स्वाद हाये ना, तो आहे भोगीच्या फुलांच्या देठाचा. त्ये औषधी हाये. त्याने रात्रभर झवाझव करता येत्ये..."

यशवंतला एकदम ठसका लागला. असं काहीतरी सरपंच म्हणेल असं त्याला वाटलं नव्हतं. जरा वेळ कोणीच काही बोललं नाही. दारू पिणं चालूच होतं. दारूची धुंदी यशवंतच्या डोळ्यावर चढली होती.

"मी आता जातो..." यशवंत जांभई देत म्हणाला.

"साएब, या अशा अवस्थेत तुमाला मी जीप चालवू द्यायचो न्हाई. नशेत रस्ता सोडून शेतात घुसत्याल..."

"नाय मी ठीकाय..." यशवंत बरळला.

"नाय नाय. मी काय ऐकायचो न्हाई," सरपंच ठामपणे म्हणाला, "राधे, साएबाला माडीवरची खोली दाखव... तिथे ऱ्हाउ दे. उद्या सकाळी उतरली की जा," त्याच्या या बोलण्यावर राधा लगेच उठली आणि तिने यशवंतकडे बघितलं.

"या साएब," तिचा आवाज कानावर पडल्यावर कळ बसावी तसा यशवंत अलगदपणे उठला.

"सरपंच, तुमी नाही का झोपणार?" यशवंतने विचारलं.

"न्हाई, तुमी झोपा. माजी अजून शिल्लक हाये," बाटलीतली उरलेली दारू दाखवत डोळे मिचकावून सरपंच म्हणाला, "आमाला रोजची सवय हाये..."

मान डोलवून यशवंतने होकार दिला आणि तो राधाच्या मागे चालू लागला.

घरात शिरून राधा जिना चढू लागली. चार पायऱ्या चढल्यावर ती थबकली. तिने मागे वळून बघितलं तर यशवंत पहिल्या पायरीवरच होता. त्याचे डोळे आणि तिची गांड एकाच पातळीवर होती आणि त्याची नजर तिच्या गांडीवरच खिळलेली होती.

"येताय ना व्ह?" राधाने मादक स्वरांत विचारलं. तिची ती नजर म्हणजे निमंत्रणच होतं जणू. यशवंत पायऱ्या चढत तिच्यापाशी गेला. ती अजून वरती गेली नव्हती. साहजिकच यशवंत तिच्या पाठीच्या अगदी जवळ आला होता. भोगीच्या फुलांच्या देठाच्या गोडव्याने भरलेला त्याचा उष्ण श्वास तिला तिच्या पाठीच्या उघड्या भागावर जाणवला. तिच्या अंगावर शहारा आला. यशवंतला आता स्वतःला रोखणं अशक्य होतं. त्याने तिच्या गांडीवरून हात फिरवला.

"साएब..." ती अस्फुटपणे म्हणाली. त्याने राधाच्या खांद्यावर एक हात ठेवला. तिथून तो हात पुढच्या बाजूला खाली सरकला आणि साडीच्या पदराआड गेला.

"ह्ये काय करताय साएब..." राधा हे म्हणाली पण तिचे शब्द आणि तिचे हावभाव यात ताळमेळ नव्हता. त्याने तिच्या शब्दांकडे दुर्लक्ष केलं. त्याचा हात अधिक खाली सरकला. त्याला तिचे गोल गल्ले जाणवले. ते त्याने अलगद दाबले. दुसऱ्या हाताने तिची गांडही थोडी दाबली.

"हे चुकीचंय..." तिने तिचा आक्षेप नोंदवला खरा, पण तिच्या शरीरानेही तिचं बोलणं ऐकणं थांबवलं होतं. तिचा हात मागे वळून यशवंतचं पँट आड असलेला ताठर लवडा चोळत होता. त्याने आवेगाने त्याचे ओठ तिच्या मानेवर टेकवले. सुखाची एक लहर तिच्या शरीरातून गेली. त्याचा हात तिच्या ब्लाउजमध्ये घुसला आणि त्याने तिचे गल्ले जोरात दाबले.

"आआ...." वेदनेने पण आनंदाने राधा विव्हळली. पण मग एकदम काय झालं कुणास ठाऊक, राधाने यशवंतला झटकलं आणि ती पटपट जिने चढून माडीवरच्या खोलीत गेली. यशवंतही भरभर तिथे गेला.

"साएब, मी पाटलीण हाये. सरपंचाची बायडी हाये," यशवंत खोलीत येताच पाठमोरी उभी राधा म्हणाली, "तुमी झोपा. आपन हे असलं करनं बरोबर न्हाई..."

यशवंत आवेगाने पुढे झाला आणि त्याने एका हाताने राधाचा अंबाडा पकडून तिचं तोंड स्वतःकडे केलं. आणि तिच्या प्रतिक्रियेची वाट न बघता त्याने तिच्या ओठांवर ओठ टेकवले. राधाने हलकासा प्रतिकार केला पण यशवंतने ताकदीने तिचा हात वळवून तिच्या मागे धरून ठेवला. तिचे ओठ चोखत त्याने आपली जीभ तिच्या तोंडात घुसवली. तिच्या ओठांना चोखून झाल्यावर त्याने डोकं मागे घेतलं. दोघांचे ओठ विलग झाले. त्या जबरदस्ती चुंबनामुळे तिचा अंबाडा सुटला आणि तिचे कुरळे काळेभोर दाट केस तिच्या पाठीवर पसरले.

"रांडे, मला काय कळत नाही काय... तुझ्या बाप्याला मी जेलमध्ये टाकू नये म्हनून तू हे असले कपडे करून माझ्यापाशी आलीएस...अन् आता ही 'नको नको' ची नाटकं?"

एका झटक्यात त्याने तिचा पदर दूर केला आणि दुसऱ्या एका झटक्यात तिचा ब्लाउज टराटरा फाडला. इतके सुंदर गोल गल्ले त्याने आयुष्यात कधी बघितले नव्हते. तिचे काळे बेदाणे ताठरले होते. साहजिकच त्याचं हे रासवट वागणं आणि तिला काबूत घेणं तिला आवडलं होतं. त्याने तिची साडी वर केली आणि दोन्ही मांड्यांच्यामध्ये तिच्या पुच्चीत बोटं खुपसली, "आणि इथे इतकी ओली झालीएस यावरून कळतंय की तुला आवडतंय हे..."

"साएब..." राधाचा श्वास जोरजोरात होऊ लागला होता, "रावजी चांगला मानुस हाये... त्याला माफ करा. त्याच्यासाटी मी तसंबी कायपन केलं असतंच... पन आज फक्त तेवडंच न्हैये... जेवापासून तुमाला फेसबुकवर बगितलं, तेवापासून तुमच्या लवड्याचं स्वप्न बघत्ये मी..."

"आता कसं खरं बोललीस..." त्याने जोरजोरात त्याची तिच्या पुच्चीत घातलेली बोटं हलवली.

"अगं आय गो....." ती कामसुखाने विव्हळली. पुढचं अर्धं मिनिट गेलं असेल फारतर, पण तेवढ्यात दोघंही नागडे झाले होते. तिचं ते भरलेलं शरीर, गोल रसरशीत गल्ले, गावात सहसा न दिसणारी केस काढून पूर्ण साफ केलेली पुच्ची, भरदार गांड, सगळंच सुंदर होतं. आणि तो तरी काय कमी होता? पिळदार शरीर, पोट सालीसारखं सपाट. आणि काटक आणि मजबूत दोन पायांच्या मधून पुढे आलेला लांबलचक लवडा. तिचे कुरळे केस विस्कटले होते आता पण ते आपल्या हातात एकत्र करून धरून त्याने तिला आपली व्यक्तिगत गुलाम असल्यासारखं जवळ खेचलं आणि आपल्या पुढ्यात गुडघ्यावर बसवलं. तिला हे सगळं आवडत होतं हे तिच्या नजरेतच दिसत होतं. त्याने फर्मावलं,

"घे तोंडात..." ती एखाद्या आज्ञाधारक गुलामासारखी त्याचा लवडा चोखू लागली. ती त्याचा लवडा चोखता चोखता स्वतःचा दाणा आणि पुच्ची चोळू लागली.

"मी तुला ते करायची परवानगी दिली नाहीये..." यशवंत पोलीस अधिकाऱ्याच्या कडक आवाजात म्हणाला, "मी सांगेन तेवढंच करायचं" तिने लवडा चोखता चोखताच आपल्या डोळ्यांनी होकार दिला आणि पुच्ची जवळून हात बाजूला घेतला. यशवंत खुश झाला. त्याने तिचं डोकं घट्ट धरलं आणि तो कमरेची पुढे मागे हालचाल करून तिचं तोंड झवू लागला. त्याचा लांबलचक लवडा प्रत्येकवेळी तिच्या पार घशापर्यंत आत घुसवू लागला. तिच्या गव्हाळ रंगाच्या चेहऱ्यावर लाली आली. ज्या गावात आपण ड्युटी चार्ज घेतला, त्याच गावच्या सरपंचाच्या बायकोचं तोंड पहिल्याच दिवशी आपण झवतोय, आणि ती आपण सांगू ते ऐकते आहे हे अद्भुत होतं त्याच्यासाठी. यशवंतची बायको दूर शहरात होती. ती फारच क्वचित त्याचा लवडा तोंडात घ्यायची. पण ही राधा पाटलीण गपचूप गुडघ्यावर बसून यशवंतला मनसोक्त आनंद देत होती.

"उभी राहा..." यशवंतच्या आज्ञेबरहुकुम राधा उभी राहिली. यशवंतने अगदी सहजपणे तिला तिथल्या पलंगावर आडवं केलं आणि तिच्या पुच्चीत आपली जीभ खुपसली.

"साSSSS ए SSS ब.....!!!" ती सुखाने किंचाळलीच. तिची ती किंचाळी अंगणात खाटेवर बसून दारू पिणाऱ्या रावजी पाटलाच्या कानावर गेली. त्याच्या चेहऱ्यावर एक हास्य उमटलं. जे आज व्हायला हवं होतं ते घडत होतं. राधा पाटलीणने यशवंतला पुरता कह्यात घेतला की मग डोक्यावरची अटक होण्याची टांगती तलवार दूर होणार होती. राधाला आत्ता यशवंत ठोकत असणार या कल्पनेने रावजीचा लवडा ताठरला. आपल्या बायकोला परपुरुष झवतोय या विचाराने सामान्यतः पुरुषांना राग येतो. पण रावजी उत्तेजित होत होता. कसं झवत असेल? उभ्याने की आडवं पडून? मागून की पुढून? असे अनेक प्रश्न रावजीचा लवडा अजूनच ताठ करत होते. धोतरातून लवडा बाहेर काढून तो हलवू लागला होता. पण त्याने त्याचं काही समाधान होईना. त्याने एका दमात आपला दारूचा शेवटचा पेला संपवला आणि उठला. झोकांड्या देत, स्वतःला कसं बसं सावरत तो माडीवरच्या खोलीत आला. समोरच त्याची बायको राधा दोन्ही हात आणि गुडघे टेकवून पलंगावर ओणवी झाली होती आणि इन्स्पेक्टर यशवंत तिच्या पुच्चीला मागून झवत होता. त्याचा लवडा तो जोरजोरात तिच्यात घुसवत होता. तिचे सगळे केस त्याच्या मुठीत होते आणि ते त्याने ओढून धरल्याने तिच्या शरीराची मागच्या बाजूला कमान होऊन तोंड वर आलं होतं. त्याच्या प्रत्येक दणक्याबरोबर तिचे कलिंगडासारखे मोठे गल्ले हलत होते. त्याच्या दुसऱ्या हाताने तो तिच्या गांडीवर चापट्या मारत होता.

"आआआ.... ठोकत राहा असंच... थांबू नका... आ...आ.." ती आनंदाने विव्हळत होती. बेभान होऊन एकमेकांना कामसुख देत असतानाच एकदम राधा आणि यशवंत दोघांनाही दरवाजात उभा रावजी दिसला. यशवंतला समजेना काय करायला हवं. खरंतर स्वतः पोलीस असूनही तो जरा घाबरला. आणि स्वाभाविक नाही का? जिच्या पुच्चीत त्याचा लवडा आत्ता होता, ती समोर उभ्या या सरपंचाची बायको होती. पण रावजी काहीच बोलला नाही. त्याने शांतपणे आपलं धोतर सोडलं. आपल्या अंगातला शर्ट काढून टाकला. सरपंच यशवंतसारखा बारीक आणि तंदुरुत नव्हता. पण तरुण वयात तालमीत व्यायाम केला असल्याने मजबूत बांधा होता. रूंद खांदे होते. पोट वाढलेलं असलं तरी फोफसं नव्हतं. त्याचा कडक झालेला जाडजूड लवडा दिमाखात उभा होता. दारूच्या नशेत झोकांड्या देतच तो पुढे आला. ओणवं होऊन झवून घेणाऱ्या बायकोच्या तोंडापाशी बरोबर त्याचा लवडा आला. आणि सरळ तो आपल्या बायकोच्या उघड्या तोंडात घुसवला. तिचं डोकं घट्ट धरून तो तिचं तोंड झवू लागला. मागून यशवंत आणि पुढून तोंडात नवरा! रावजी किंवा यशवंत कोणीच काही बोलले नाहीत. ते फक्त झवत राहिले. तोंडात आणि पुच्चीत लवडे घेतलेल्या राधाला इच्छा असती तरीही बोलता आलंच नसतं. पण ती दोन्ही लवड्यांचा मनसोक्त आस्वाद घेण्यात गुंगली होती. हा अनुभव तिच्यासाठी नवीनच होता. आपल्या नवऱ्याच्या लवड्याची चव तिला नेहमीच धुंद करायची आणि आज ती चव घेत असतानाच यशवंतचा लांब दांडा मागून आत घुसत तिला झवत होता. थोड्या वेळाने रावजीने यशवंतला खुण केली आणि दोघांनी आपाल्या जागांची अदलाबदल केली. रावजी राधाच्या मागे उभा राहिला आणि यशवंत तिच्या तोंडापाशी गेला.

"साएब, तुमची मैत्री पाईजेल आपल्याला फक्त..." रावजी म्हणाला, "पोलीस-पाटील एकत्र आले तर राज करतील सगळ्यांवर..." त्याच्या आवाजात गुर्मी होती, सत्ता होती. रावजीच्या बोलण्यावर यशवंत हसला आणि म्हणाला,

"जेंवा पोलीस-दरोडेखोर एकत्र येतात, तेंवा ते जनतेची दोन्ही बाजूंनी मारतात!"

"पन...जनतेला आवडतंय हे...दोनी बाजूंनी मारून घेनं..." राधा चावट सुरांत म्हणाली. त्यावर दोघंही खळखळून हसले. रावजीचा दांडा यशवंतपेक्षा जाडजूड होता. त्याने तो घुसवताच तिची पुच्ची आधीपेक्षा जास्त फाकली.

"आ...आ... रावजी... देवा..." सुखाने राधा ओरडली. ओरडताना तोंड उघडलं गेलंच होतं त्यात अलगदपणे यशवंतने आपला लवडा घातला. यशवंतचा लवडा लांब होता तो पार तिच्या घशापर्यंत गेला. दोन्ही भोकं झवली जाऊ लागली. तिला या सगळ्यात कितीतरी वेळा कामपूर्ती झाली. आणि अगदी एकापाठोपाठ एक रावजी आणि यशवंतचे लवडे देखील गळाले. यशवंतच्या उबदार कोमट पांढऱ्या वीर्याने राधाचं तोंड भरून गेलं. आणि रावजीच्या वीर्याने तिची योनी पार आतपर्यंत भरून गेली. ते वीर्य इतकं होतं की दोन्ही बाजूंनी भोगवडीचा धबधबाच वाहत होता जणू!

"गावात तुमी येकले आहा असं समजू नगा..." दुसऱ्या दिवशी वाड्याच्या दारात उभं राहून राधा पाटलीण यशवंत जाधवला म्हणत होती, "तुमची बायडी गावांत नसली तरी कदी बी कसली बी गरज पडली तर सरळ इकडे या. मटण, दारू अन्..." ती अडखळली.

"अन्?" यशवंतने रोखून बघत विचारलं.

"आनी मी... काही बी हवं ते, हवं तेंवा घ्या..." लाजत पण चावट स्वरात राधा म्हणाली. यशवंत दिलखुलासपणे हसला.

"येत जाईन मी अधूनमधून माझा दांडा शांत करायला," यशवंत ठामपणे म्हणाला, "पाटलांना म्हणावं त्यांचे आधीचे गुन्हे माफ केलेत मी. पण इथून पुढे वाटमारी थांबवा. न्हाईतर माजी नोकरी जाईल."

राधाने हसून, लाजून मान हलवली आणि आजूबाजूला कोणी बघत नाही ना असं पाहून पटकन यशवंत जाधवच्या ओठांवर ओठ टेकवले.

"मी वाट बघते हं..." असं म्हणून ती वाड्याचं दार लावून आत निघून गेली. भोगवडीमधला पहिलाच दिवस इन्स्पेक्टर यशवंत जाधव साठी फारच अविस्मरणीय ठरला होता.

या अद्भुत गावात अजून काय काय घडतंय? बघूया...