राँग नंबर

ती आज पुन्हा अंधारात बसली होती. तिला असं अंधारातच बसायला आवडायचं. बायका शक्यतो रात्री एकट्या असल्या की घरातले लाईट लावून ठेवतात, रेडीओ किंवा मोबाईलवर गाणी लावून ठेवतात. त्यामुळं घरात कुणीतरी असल्याचा भास त्यांना धीर देतो. पण ती सगळ्या बायकांपेक्षा वेगळी होती. तिला अंधारातच बसायला आवडायचं. तिला शांतता आवडायची. बाकीच्यांना भयाण वाटेल एवढी शांतता. एखाद्या गजबजलेल्या शहराच्या मध्यभागी एक शांत एकटी सावली पहुडलेली असावी, तशीच होती ती...

ती आपल्या गुबगुबीत आरामखुर्चीत मागं रेलून बसली. त्या हालचालीमुळं तिचं उघडं अंग खुर्चीच्या चामड्यावर घासलं गेलं. तिनं हळूच आपले पाय फाकवले. मग तिनं हातातल्या मोबाईलवर पुन्हा तोच लॅन्डलाईन नंबर डायल केला. पुन्हा त्या नंबरवर फोन करायचा नाही असं तिनं ठरवलं असूनसुद्धा...

"हॅलो?" पलीकडून आवाज आला.

"मी बोलतेय..." ती अस्पष्टपणे पुटपुटली.

"हॅलो? कोण हवंय तुम्हाला?" पलीकडचा पुरुषी आवाज.

"तू एकटा आहेस की तुझ्यासोबत आणखी कुणी आहे?" ती अगदी हळू आणि घोगऱ्या आवाजात बोलत होती.

"नाही... म्हणजे आहे... तुमचा आवाज नीट येत नाही... काय म्हणालात?"

"मी... असं म्हणाले की... तू एकटा असशील तर... मला काही सांगायचंय..." ती थांबून थांबून विशिष्ट शब्दांवर जोर देऊन बोलत होती.

"क... काय... सांगायचंय...? हॅलो..."

"नीट ऐक... मला तुला सांगायचंय की... मी... आत्ता... घरात एकटीच आहे. आणि... माझ्या... अंगावर... आत्ता... एकही कपडा नाही!!"

"क्काय?" तो जवळ-जवळ ओरडलाच.

"अजून ऐक... मी... माझा फोन... हातात नाही पकडला. माझ्या... खांद्यावर ठेवून... मान तिरकी करुन... मी बोलतेय. कारण... माझे हात... आत्ता... माझ्या... मांड्यांच्या मधे..."

"हॅलो... हॅलो...? नाही, नाही... चुकीचा नंबर लावलाय तुम्ही... त्या नावाचं कुणीच नाही इथं..." तो गडबडीनं बडबडू लागला. नक्कीच राँग नंबर लागला होता. पण मग फोनचा रिसिव्हर धरलेला त्याचा हात का थरथरत होता? आणि फोनवर बोलताना त्याची जीभ का अडखळत होती? हा राँग नंबर नेहमी नेहमी त्याच्याच नंबरवर का लागत होता?

"आणि अजून एक... महत्त्वाची गोष्ट...! मी मागच्या वेळी फोन केला तेव्हा सांगितलं का तुला? मी तिथं... खाली... शेव्हींग केलंय. अगदी क्लीन शेव्ह... गुळगुळीत... सगळे केस काढून टाकले. माझी बोटं आत्ता तिथंच... घुटमळतायत. आह्... ओलं-ओलं झालंय सगळं... माझे खालचे ओठ... आणि माझी बोटंसुद्धा... मी चाटू का माझी बोटं...?"

"अच्छा, अच्छा! मग बरोबर आहे... हाच नंबर आहे... पण तुम्ही नाव... चुकीचं सेव्ह केलंय. ते बदलून घ्या..." तो काहीतरी बोलायचं म्हणून बोलत राहिला.

"आऽऽह्... ऊंऽऽह्... माझे ओले-ओले नाजूक ओठ... किती मऊऽऽ किती लुसलुशीत... काय मज्जा वाटतेय त्यावरुन बोटं फिरवायला... आह्... आह्... आता... आता... मला थंडी वाजू लागलीय... कुडकुडतीये रे मी... आह्... थरथर होतेय अंगा-अंगाची... आह्..."

"हे बघा, तुमचा प्रॉब्लेम आलाय माझ्या लक्षात... पण त्यावर चर्चा करायला थोडा वेळ लागेल... आत्ता... नाही बोलता येणार फार वेळ... त्याचं काय आहे, माझ्या बायकोला एक फोन येणार आहे आत्ता. होय, माझ्या शेजारीच बसलीय ती... फोनची वाट बघत. तिची आई आजारी आहे ना... तिला लगेच निघायचंय की नाही हे फोन आल्यावरच कळेल... तेव्हा..." तो शेजारी बसलेल्या बायकोकडं बघत मुद्दामच मोठ्यानं बोलत होता.

"ठीकाय... मी नंतर फोन करते." असं म्हणून तिनं फोन कट केला.

"राँग नंबर होता," जड अंतःकरणानं फोनचा रिसिव्हर जागेवर ठेवत तो बायकोला म्हणाला.

"हो, कळालं मला ते... बाजूला व्हा," बायको म्हणाली.

तो फोनजवळून उठला आणि समोरच्या सोफ्यावर जाऊन बसला. त्याची बायको तो बसला होता त्या खुर्चीवर बसली. तिची लांबसडक बोटं फोनच्या डायल पॅडवर नाचताना बघून त्यानं डोळे मिटले. मिटलेल्या डोळ्यांसमोर त्याला दुसऱ्याच कुणाची तरी बोटं नाचताना दिसू लागली. अंधारात एका निर्वस्त्र शरीरावर नाचणारी नाजूक बोटं...

"अच्छा, ठीकाय... निघतेच मी लगेच," असं बोलत बायकोनं फोन ठेवला. त्यानं डोळे उघडून तिच्याकडं बघितलं. ती त्याच्याकडं बघून छानपैकी हसली आणि मग आपलं हेल्मेट आणि पर्स उचलून घेत म्हणाली, "मी येते जाऊन थोड्या वेळात." त्यानं काही उत्तर देण्याआधीच घराचं दार उघडल्याचा आणि पुन्हा बंद झाल्याचा आवाज आला.

आता त्याची नजर पुन्हा टेलिफोनकडं गेली. तो झटकन उठून फोनजवळच्या खुर्चीत जाऊन बसला. ती नंतर फोन करते म्हणाली होती. करेल का ती पुन्हा फोन? ह्या लॅन्डलाईनवर तिचा नंबरसुद्धा दिसत नाही. मोबाईलवर का नाही असे राँग नंबर येत? त्याच्या विचारांना कसलीच दिशा नव्हती...

आणखी काय म्हणाली होती ती? आत्ता माझ्या अंगावर एकही कपडा नाही, असंच ना? आणि मागच्या वेळी हाच राँग नंबर आला होता तेव्हा? तेव्हा ती म्हणाली होती की, तिनं गुडघ्यापर्यंत येणारा एक शॉर्ट स्कर्ट घातलाय पण आत चड्डीच नाही घातलेली... तेव्हासुद्धा तिनं खाली क्लीन शेव्ह केलेलं होतं आणि तिच्या मांड्यांना आणि गुप्त अंगाला गार वारा जाणवत होता.

आता तो पुन्हा श्वास रोखून फोनच्या रिंगची वाट बघत बसला. त्याला आता ह्या सगळ्याचं आश्चर्य वाटेनासं झालं होतं. ती कोण होती? कुठून फोन करत होती? त्यालाच का फोन करत होती? तिला नक्की काय पाहिजे होतं? या प्रश्नांची उत्तरं त्याच्याकडं नव्हती आणि त्याला त्या उत्तरांची गरजसुद्धा नव्हती. फोनवरचा फक्त तिचा आवाज ऐकणं त्याच्यासाठी पुरेसं होतं. तिचं ते कुजबुजणं, अगदी त्याच्या कानात बोलल्यासारखं... तिच्या मंद श्वासांचा पुसटसा भास... त्यानं पूर्वी कधीच ऐकले नव्हते असे चित्र-विचित्र पण मादक आवाज... कधी लाडात आलेल्या मांजरीसारखी म्यांव म्यांव, तर कधी माजावर आलेल्या कुत्रीसारखी कुंई कुंई... पण अजून तिचा फोन कसा आला नाही? त्यानं स्वतःलाच तिसऱ्यांदा विचारलं.

त्यानं जवळपास वीसेक मिनिटं वाट बघितली. अधून मधून तो आपल्या अर्धवट ताठलेल्या लिंगाला चुचकारत होता, शांत करत होता... मस्तीच्या मूडमध्ये आलेल्या एखाद्या पाळीव जनावराला थोपटावं तसाच. आणि मग...

ट्रिंग ट्रिंग... ट्रिंग ट्रिंग...

कर्कश्श आवाज करत टेलिफोनची रिंग वाजली.

"हॅलो... मी बोलतीये." पलीकडून तोच मादक आवाज.

"हां, होय... मी... मी वाटच बघत होतो..." रिसिव्हरचं इयरपीस कानाला घट्ट चिकटवून तो तिच्या मंद श्वासांचा आवाज ऐकण्याचा प्रयत्न करु लागला. पण आत्ता तिचा श्वासोच्छवास जोरजोरात होतोय असं त्याला जाणवलं.

"आता तू पूर्णपणे एकटा आहेस, नाही का?"

त्यानं फोनवरच मान हलवली आणि आवंढा गिळत अस्पष्ट उत्तर दिलं, "होय, एकटाच आहे."

"पण माझ्यासोबत आत्ता एक मैत्रिण आहे," तिनं माहिती दिली.

"अच्छा!" फोन सेक्सबद्दल त्याला बरंच माहिती होतं, पण फोनवरुन थ्रीसम सेक्स कसा करता येईल याचा विचार तो करु लागला.

"माझी ही मैत्रिण... खूप सुंदर आहे. निदान मला तरी... तसंच वाटतंय. खरं तर माझ्या खोलीत आत्ता पूर्ण अंधार आहे... त्यामुळं मी तिला बघू शकत नाही, पण..."

"पण काय?" त्याचा आवाज आता घोगरा झाला होता.

"...पण अंधार असला तरी... माझ्या गुडघ्यांजवळ... माझ्या पायांना... तिच्या छातीवरच्या कडक मनुक्यांचा स्पर्श... मला जाणवतोय."

"गुडघ्यांजवळ...? तिथं कसा काय...? नक्की काय करतीये ती आत्ता?" त्यानं अधीर होत विचारलं.

"आत्ता...?" मनापासून हसत ती म्हणाली, "आत्ता ती माझ्या खुर्चीसमोर... गुडघे टेकून बसलीय... आणि माझ्या... उघड्या पोटावरुन हात फिरवतीये... अहाहा... काय मस्त वाटतंय... आणि आता... आता तिचा हात... माझ्या पोटावरुन खाली घसरत चाललाय. मी सांगितलं होतं ना तुला... तिथं... खाली... शेव्हींग केलंय. अगदी क्लीन शेव्ह... गुळगुळीत... सगळे केस काढून टाकलेत. तिची बोटं आत्ता तिथंच... घुटमळतायत. आह्... आई ग्गं..."

"आहाहा.... खूपच जवळची मैत्रिण दिसतेय..." त्यानं पलीकडचं दृश्य डोळ्यांसमोर आणत विचारलं.

"हो ना, खरंच. खूप-खूप जवळची मैत्रिण आहे माझी... अगदी खास... जिवलग... घट्ट मैत्रिण आहे माझी... आह्... आणि तिला ना... माझा तिथला भाग चाटायला खूप खूप आवडतं... हं... तिथंच... खाली... शेव्हींग केलंय ना, अगदी गुळगुळीत... तिथंच."

"हे असं हळू-हळू... पेटवत नेलेलं... खूप आवडतं ना? मलापण असंच आवडतं... हळू हळू... अगदी सावकाऽऽश... शरीराचा एक-एक भाग पेटवत..." तो पँटवरुनच आपल्या हत्याराला कुरवाळत म्हणाला.

"हं... खरंय... ती मला अशीच पेटवत नेते... माझ्या ओल्या-ओल्या योनीच्या पाकळ्या उलगडते... जीभेनं त्यावर नक्षी काढते... हळू हळू... सावकाऽऽश... मला खेळवत, झुलवत, चिडवत... आऊच्!! पण मी तुला काय सांगतेय हे सगळं? तुला तर... माहितीच आहे ती कशी करते..."

"क्काय? मला...? मला कसं माहिती असेल?"

"का..? तुलासुद्धा ती अशीच पेटवते ना...? तुझ्या गोट्यांना मुठीत कुस्करत... तुझ्या ताठलेल्या लिंगाच्या टोकावर जीभेनं नक्षी काढत... हळू हळू... सावकाऽऽश... तुला खेळवत, झुलवत, चिडवत..."

"मला खेळवत...? मला झुलवत...? माझ्या...?"

"थांब, तिच्याशीच बोल. मी तिलाच देते फोन..."

"हॅलो...?" पलीकडं काही सेकंद शांतता होती. मग त्याला जोरजोरात श्वासोच्छवासाचे आवाज येऊ लागले.

"हॅलो..." एक अतिशय ओळखीचा आवाज त्याच्या कानावर आदळला. पलीकडून बोलणारी व्यक्ती जोरजोरात उसासे टाकत होती. त्याला आवडणारे मादक सुस्कारे.... ओळखीच्या आवाजाचा विचार आणि सुस्काऱ्यांनी वाढलेली उत्तेजना ह्यामुळं त्याच्या तोंडून शब्दच फुटेना. पुन्हा फोनमधून आवाज आला, "हॅलो... मजा येतीय ना... राँग नंबरवर बोलायला?"

आता त्यानं न चुकता आवाज ओळखला आणि दुसऱ्याच क्षणी रिसिव्हर फोनवर आपटला. भूत बघितल्यासारखा फोनकडं बघत तो समोरच्या सोफ्यावर जाऊन बसला.

आई आजारी आहे म्हणून त्याची बायको थोड्या वेळापूर्वी घराबाहेर पडली होती. ती ह्या राँग नंबरच्या घरी कशी पोहोचली? आणि त्या दोघी नक्की काय करतायत तिथं? आपली बायको एका दुसऱ्या बाईसोबत...? कधीपासून..? कसं घडलं हे...? आणि आपल्याला कल्पनाच नाही...?

त्याचं डोकं गरगरायला लागलं. आपल्या बायकोचे दुसऱ्या व्यक्तीसोबत 'तसले' संबंध आहेत...? आणि ती दुसरी व्यक्ती एक बाई आहे...? आणि तीच बाई एवढे दिवस आपल्याशी राँग नंबर म्हणून बोलत होती...? आपणसुद्धा बायकोपासून लपवून तिच्याशी बोलत होतो...? नुसते बोलत नव्हतो, आपण तिच्याशी 'फोन सेक्स'सुद्धा केला...!! ती तिकडं आणि आपण इकडं एकमेकांना पेटवत झडलो... तिला आपण आपल्या सेक्स फॅण्टसी सांगितल्या... त्याच बाईसोबत आपली बायको...

ट्रिंग ट्रिंग... ट्रिंग ट्रिंग...

पुन्हा कर्कश्श आवाजात टेलिफोनची रिंग वाजली. आता फोन उचलायचं त्याचं धाडसच होत नव्हतं. बराच वेळ वाजून रिंग बंद झाली. तो सुन्न झालेलं डोकं दोन्ही हातात धरुन बसला होता. बायको परत आल्यावर तिला जाब विचारलाच पाहिजे... पण कशाचा? फोनवर बायकोचा आवाज ओळखला असला तरी तेवढ्यावरुन तिच्यावर थेट आरोप करणं शक्य नव्हतं... आणि आरोप काय करणार? तुझे कुठल्या बाईसोबत संबंध आहेत असं कसं विचारणार? तुला कसं कळालं म्हणून तिनं विचारलं तर काय उत्तर देणार...?

ट्रिंग ट्रिंग... ट्रिंग ट्रिंग...

पुन्हा कर्कश्श आवाजात टेलिफोनची रिंग वाजत राहिली. तो वेड्यासारखा फोनकडं बघतच राहिला... पुन्हा तीच असणार... राँग नंबर... राँग नंबर...!!

- 'प्रणयकथा'कार मॅन्डी

(डीन बिल यांच्या मूळ इंग्रजी कथेवर आधारित)