Kavita Madam - Eariler

कधी कधी मॅडम पर्सनल कामासाठी बाहेर जायच्या. माझ्याशी बोलत नसल्यामुळे त्या प्युनला ’मोठ्याने’ सांगून जायच्या जेणेकरून मला ऐकू जावे व त्यांच्या गैरहजेरीत मी इतर कामे सांभाळून घ्यावी. आणि मग जर प्युनही बाहेर काही कामासाठी गेला की मी एकटाच ऑफीसमध्ये असायचो. माझ्या लैंगीक भावनांची भूक ’वेगळ्याच’ पद्धतीने शमवण्यासाठी मी या एकटेपणाचा चांगलाच फायदा घ्यायचो. दरवाजा लॉक करून मी तडक कविता मॅडमच्या टेबलाजवळ यायचो. त्यांची पर्स तेथे असली की मी ती पर्स तपासायचो. जर माझे नशीब जोरावर असेल तर मला त्यात त्यांची पँटीज सापडायची.

माझ्या अश्या गुप्त तपासणीने मला माहीत होते की त्यांच्या ’पिरीयड’च्या वेळेत त्यांच्या पर्समध्ये ’सॅनेटरी नॅपकीन्स’ बरोबर अशी ’ऎक्ट्रा पँटीज’ ही असते याची (म्हणून स्त्रीयांची पर्स कधी तपासू नये म्हणतात ना... ती याचसाठी!). त्यांची पँटीज सापडली की मला ’आसुरी’ आनंद व्हायचा. त्या भांडणाच्या प्रकरणात त्यांनी सांगितल्याप्रमाणे खरोखरच त्यांची पँटीज कधीही ’चॉकलेटी’ किंवा ’निळी’ नसायची. पण जर आता कधी तसा काही प्रश्न उभा राहिला तर मी ठामपणे सांगू शकत होतो की त्यांच्या पँटीजचे रंग गुलाबी, आकाशी किंवा फिकट पिवळा असे ’लाईट कलर’ असतात.

मग ती पँटीज घेवून मी तेथेच माझी पॅन्ट खाली करायचो व माझ्या लंडावर गुंडाळून लंड हलवायचो. कधी त्या पँटीजच्या पुच्चीच्या भागाचे चुंबन घ्यायचो तर कधी वास घ्यायचो. मग माझा लंड गळायच्या बेतात आला की मॅडमच्या ’खुर्चीवर’ माझ्या लंडातले विर्य गाळायचो. कधी त्यांची पँटीज नाही मिळाली तर मी तसाच त्यांच्या खुर्चीवर मूठ मारून विर्य गाळायचो.

हो! मी कविता मॅडमच्या खुर्चीवर माझे विर्य गाळायचो!! त्याने मला असा ’आसुरी’ आनंद मिळायचा की मी त्यांच्या नितंबावर माझे विर्य गाळतोय कारण त्यांचे नितंब त्या खुर्चीवर विराजमान असतात म्हणून. तेवढ्यापुर्ती माझी लैंगीक भूक भागली की मी भराभर टिश्युने खुर्चीवरील माझे विर्य पुसून घ्यायचो. रेक्झीनची खुर्ची असल्यामुळे विर्य सहज पुसले जायचे व मॅडमना कल्पना यायची नाही की थोड्यावेळापुर्वी मी त्यांच्या खुर्चीवर माझे पाणी सोडलो होते याची.

असा एकांत कधी मला जेवणाच्या वेळेआधी मिळाला तर मग मला कविता मॅडमचा जेवणाचा डबा पर्समध्ये सापडायचा. डबा सापडला की मला पँटीजपेक्षा ही जास्त ’आसुरी’ आनंद व्हायचा. मग तो डबा उघडून मी डायनींग टेबलवर ठेवायचो. आणि पटकन पॅन्ट खाली करून मूठ मारायला सुरुवात करायचो. खसखस करत मूठ मारून मी मॅडमच्या ’भाजीमध्ये’ माझे विर्य गाळायचो.

हो! हो! त्यांच्या भाजीत माझे विर्य गाळायचो. माझे झाले की ती भाजी चमच्याने वर खाली करत माझ्या विर्यात मिक्स करायचो. व्यवस्थित बघून मी खात्री करून घ्यायचो की माझ्या विर्याच्या अंशाची कल्पना मॅडमना येणार नाही. अर्थात! मी त्या भाजीत विर्य गाळण्याआधी सुद्धा खात्री करायचो की माझे विर्य त्या भाजीत मिसळून जावू शकते की नाही याची. उदाहरणार्थ! जर मॅडमच्या डब्यात थोडासा रस्सा असलेली भाजी असेल तर मी त्यात विर्य नाही गाळायचो पण थोडी ड्राय भाजी असेल तर त्यात विर्य व्यवस्थित मिक्स व्हायचे.

सगळ्यात बेस्ट म्हणजे साबुदाण्याची खिचडी!! खिचडीत माझे विर्य इतके बेमालूम मिक्स व्हायचे की तेथल्या तेथे मी शोधले तरी मला माझ्या विर्याचा अंश त्यात शोधता यायचा नाही. त्यांच्या खिचडीत विर्य गाळून माझी वासना शमल्यावर मला थोडे अपराध्यासारखे वाटायचे कारण त्यांचा उपवास असायचा म्हणून त्या खिचडी आणायच्या आणि त्यांच्या नकळत मी त्यांना माझे विर्य खायला घालायचो. पण अपराध्याची भावना फक्त थोडा वेळच मनात रहायची. नंतर मग पुन्हा जेव्हा मला चान्स मिळेल तेव्हा मी तसेच करायचो.

त्या पिरीयडमध्ये आम्ही एकत्र जेवत नसू तेव्हा मला त्यांची भाजी किंवा खिचडी ’शेअर’ करायचा प्रश्नच नव्हता. नंतर पुन्हा जेव्हा आमचे संबंध सुरळीत झाले तेव्हा मी तो प्रकार बंद केला कारण मला त्यांची भाजी खावी लागायची. अशा तऱ्हेने मी एकांताचा फायदा घेत माझी लैंगीक वासना शमवत होतो. आता ही माझ्या ’विकृती’ होती की काय हे मी सांगू शकत नाही कारण असले प्रकार मी फक्त त्या काळात, त्यावेळी, कविता मॅडमच्या बाबतीतच फक्त केले. नंतर पुढच्या आयुष्यात कधीही मी तसले प्रकार केले नाहीत. पण त्या वेळी दिवसातून कितीवेळा मी कविता मॅडमच्या नावाने मूठ मारून विर्य गाळायचो याची काही गिनतीच नव्हती.

त्यावेळी एक गोष्ट माझ्या लक्षात आली होती की मी मुठ मारल्यानंतर जर लघवी केली नाही की नंतर माझा लंड सुपाड्याच्या भागात दुखायचा. असे का होते ते आधी मला कळत नव्हते पण जेव्हा मी कामशास्त्राचे एक ’चांगले’ पुस्तक वाचले तेव्हा मला कळले की जेव्हा पुरुषाचे विर्य गळते तेव्हा त्यातील काही अंश त्याच्या लंडाच्या नलीकेमध्ये रहातो आणि तो अंश लघवीच्या पाण्याद्वारे वाहून बाहेर आला नाही की लंड दुखतो. मग त्यानंतर मी कटाक्षाने लघवी लागेपर्यंत वाट बघायचो आणि जेव्हा लघवी लागेल तेव्हा मूठपण मारायचो आणि मग लघवीही करायचो. आता तुम्हीच अंदाज बांधा की एक २१/२२ वर्षाचा मुलगा दिवसातून किती वेळा मुततो म्हणजे तुम्हाला कळेल की मी कमीत कमी किती वेळा मूठ मारायचो.

ऑफीसमधून घरी गेलो तरी माझ्या डोक्यात कविता मॅडमचाच विचार असे. रात्री झोपेपर्यंत, झोपल्यावर, झोपेत स्वप्नामध्ये, पहाटे जाग आली की, सकाळी उठल्यावर, पुन्हा ऑफीसमध्ये आल्यावर.... असे चोवीस तास माझ्या मनात कविता मॅडम आणि फक्त कविता मॅडमच असायच्या. ऑफीसमध्ये मी त्यांच्या जवळपास असलो आणि त्या काहीतरी करत असल्या की क्षणात त्यांच्या बद्दलच्या लैंगीक विचारांनी माझी तंद्री लागायची. मॅडमनी चान्स दिला तर या क्षणाला मी त्यांना काय काय आणी कसे कसे करेल याचे विचार माझ्या डोक्यात लगेच यायला लागायचे.

त्या टायपींग करण्यात मग्न असल्या की मला फ्लॅशबॅक सारखे दिसे की.... ’मी त्यांच्या मागे उभा आहे.... खाली वाकून मी त्याच्या खांद्यावर हनुवटी टेकवली आहे व मान वळवून त्यांच्या कानाची पाळी चघळत आहे तर कधी त्यांच्या गालाचे चुंबन घेत आहे. खाली माझे हात त्यांच्या बगलेतून पुढे आले आहेत व मी त्यांच्या छातीचे उभार कुस्करत आहे. त्या जणू काही घडतच नाही आहे असे समजून त्यांचे टायपींग करत आहे. टाईपरायटरच्या तालबद्ध ’टकटकी’ मध्ये मी त्यांना कुस्करत आहे आणि चुंबत आहे.....’

टेबलावर काही कागदपत्र उघडी आहेत आणि कविता मॅडम त्या टेबलावर वाकून कागदपत्र तपासत असल्या की मी लगेच फ्लॅशबॅकमध्ये जाई.... ’मी मॅडमच्या मागे उभा आहे आणि त्यांच्या गांडीवर माझा लंड घासत आहे (आमच्या अंगावर पुर्ण कपडे आहेत बर का..). त्यांच्या कंबरेला दोन्ही हाताने पकडून मी त्यांना कपड्यावरूनच मागून झवण्याची हालचाल करत आहे. त्याने त्या हलत आहेत व त्यांना लिहायला त्रास होत आहे. मग त्या मान वर करून मला दटावत आहे "सागर! मी लिहीतेय ना??" मग मी शांत राहून तसेच त्यांच्या गांडीवर माझा कडक लंड घासत आहे व नंतर हात पुढे आणून त्यांच्या छातीचे उभार चिवडत आहे.

या आणि अशा प्रकारची कितीतरी लैंगीक स्वप्ने मी क्षणो क्षणी बघत असे. तसे सगळे काही प्रत्यक्षात घडू शकते याची मला खात्री होती पण त्यासाठी मला कविता मॅडमना ’पटवावे’ लागणार होते. तेव्हा त्यांच्यात माझ्यात पुन्हा ’जवळीक’ व्हावी या दृष्टीने मी प्रयत्न चालू केले. मग मी कविता मॅडमबरोबर बोलणे वाढवायचा प्रयत्न चालू केला पण त्या तरीही माझ्याशी कामाव्यतिरीक्त बोलायच्या नाही. पण असे फक्त कामाशिवाय न बोलता किती दिवस रहाणार? आता एकत्र काम करतोय म्हटल्यावर सतत कशा ना कशासाठी तरी एकमेकांशी बोलावे तर लागायचे. तेव्हा फक्त तेवढेच बोलून गप्प तरी किती दिवस बसणार. बरे इतर कोणीही ऑफीसमध्ये असे नव्हते की ज्याच्याबरोबर त्यांना बोलायला मिळायचे. तेव्हा शेवटी त्यांनापण आमच्यातील शांततेचा कंटाळा यायला लागला आणि मग हळु हळू कविता मॅडमचे माझ्याशी बोलणे वाढू लागले.

आधी आधी नुसतेच ऑफीसच्या कामासंबंधी बोलायला लागल्या. एखाद्या प्रोजेक्टचे डिटेल्स, रिपोर्ट, टेंडर डॉक्युमेंट्स, असे काही ना काही घेवून येवून त्याबाबत बोलायला लागल्या. आता आम्ही एकमेकांना काही मदत केली तर हसून ’थँक्स’ म्हणू लागलो (हो! त्या प्रकरणानंतर एकमेकांशी हसण्याचे पण बंद झाले होते). मग दुपारचे जेवण पुन्हा पहिल्यासारखे एकत्र खायला सुरुवात झाली. आधी आधी नुसतेच शांत बसून जेवत असू पण हळु हळू इकडच्या तिकडच्या गप्पा चालू झाल्या. मग वेळ मिळाला की वेटींग मध्ये बसून गप्पा चालू झाल्या. मग बॉसच्या केबीनमध्ये बसून किंवा मिटींगरूममध्ये बसून आम्ही गप्पा मारू लागलो. आणि मग हळु हळू बाहेरून खायला घेवून यायचीही सुरुवात झाली.

सुनील गेल्यानंतर साधारण दोन तीन महिन्यानंतर ऑफीसचे वातावरण पुन्हा पहिल्यासारखे ’खेळीमेळीचे’ झाले. फरक एवढाच होता की आधी सुनील आमच्याबरोबर असायचा पण आता फक्त मी आणि कविता मॅडमच होतो. नवीन प्युन मुलं आमच्यात कधी मिक्स झालेच नाही. तसे पण ते नवीन असल्यामुळे त्यांच्यासमोर आम्ही असा ’टाईमपास’ करत नव्हतो. कोण जाणे कधी त्यांनी बॉसला चुगली केली तर? म्हणून आम्ही त्यांच्यासमोर काही करायचो नाही. कामानिमीत्त प्युन बाहेर गेला की मग आम्ही आमचा ’टाईमपास’ चालू करायचो. कित्येकदा आम्हाला एकमेकांबरोबर टाईमपास करता यावा म्हणून आम्ही प्युनला काहीना काही काम सांगून बाहेर पाठवू लागलो. तो गेला रे गेला की दरवाजा लॉक करून अक्षरश: उड्या मारत आम्ही गप्पा मारायला इकडे तिकडे बसायचो.

प्युन गेला की कधी कविता मॅडमना तर कधी मला काही ना काही खायची तल्लफ व्हायची. मग काय खायचे हे आम्ही थोडा वादीवाद करून ठरवायचो. मग आणायला बाहेर कोण जाणार यावरून आम्ही ’प्रेमळ’ हुज्जत घालायचो. शेवटी आम्ही असे ठरवले की प्रत्येकाने आळीपाळीने जायचे. पण कित्येकदा कविता मॅडम अगदी ’गोड’ आवाज काढून मलाच जायची गळ घालायच्या. त्याने मी ’पाघळायचो’ आणि मग मीच जावून घेवून यायचो. खायची गोष्ट घेवून आलो की आम्ही वेटींगच्या सोफ्यावर नाहीतर बॉसच्या केबीनमध्ये किंवा मिटींगरूममध्ये बसून गप्पा मारत खायचो. आम्ही आयस्क्रीम खायला आणली की मला विशेष आनंद व्हायचा, खास करून जेव्हा ’चोकोबार’ आणायचो तेव्हा....

आम्ही ’चोकोबार’ खात असताना माझी चोरटी नजर कविता मॅडमच्या तोंडावरच असायची. ज्या तऱ्हेने त्या जीभ बाहेर काढून ’चोकोबार’ चाटायच्या आणि ओठांचा चंबू करून चोखायच्या ते पाहून माझ्या मनात विचार उमटत रहायचे.... ’मॅडमने माझा लंड चोखला तर असाच चोखतील का? माझा लंड चाटला तर असाच चाटतील का??’ ह्या विचारांची कल्पना करत माझे लक्ष अनेकदा त्यांच्या तोंडावर गुंग होत असे ज्याने माझा चोकोबार ’पाघळायचा’.... म्हणजे मला म्हणायचेय की माझ्या ’हातातला’ चोकोबार पाघळायचा. मग गळत असलेला भाग चाटून घ्यायची माझी धांदल उडायची. बऱ्याचदा माझी ती धांदल पाहून मॅडमना हसू यायचे व त्या विचारायच्या "पटकन खायला काय होत?... कसल्या विचारात गुंग असतोस??"... आता त्यांना काय कप्पाळ सांगणार.... की मी ’कोठल्या’ विचारात गुंग होतो ते??

कधी कधी कविता मॅडम ऑफीसमध्ये आल्या की एकदम शांत असायच्या. त्यांच्या वागण्यावरून कळायचे की त्यांचे काही बिनसले आहे. मी काही विचारले की ’काही नाही’ म्हणून सांगायच्या. आपल्या जागेवर बसून काम करता करता त्या कधी कधी गुपचूप रडायच्या. कोणी जवळ आले की त्या गप्प व्हायच्या पण त्यांच्या लालसर डोळ्यावरून त्या रडत होत्या हे कळायचे. नंतर जेव्हा आम्ही दोघे बॉसच्या केबीनमध्ये किंवा मिटींगरूममध्ये बसलेलो असू तेव्हा त्या नेहमी सारख्या गप्पा न मारता शांत रहायच्या आणि पुन्हा जर मी काय झाले म्हणून विचारले की त्या ’काही नाही’ म्हणूनच उत्तर द्यायच्या.

पण कविता मॅडमच्या शांततेने कळून यायचे की त्या दु:खी आहेत. तेव्हा मग मी त्यांचा पिच्छा पुरवायला सुरुवात केली की त्यांना काय झाले आहे आणि त्या शांत का रहातात. मी खूपच मागे लागल्यानंतर त्यांनी मला शेवटी सांगितले की त्यांच्या कुटुंबात प्रॉब्लेम आहे. त्यांचे आपल्या सासूबरोबर पटत नाही आणि त्यांच्याबरोबर नेहमी भांडणे होतात. त्यांच्या ह्या भांडणात त्यांचा नवरा आपल्या आईची बाजू जास्त घेतो व नेहमी मॅडमनाच दोष देतो. त्याने मॅडमना खूप वाईट वाटते म्हणून त्या दु:खी होतात व कधी कधी रडतात. त्यांचा हा प्रॉब्लेम कळल्यामुळे मला त्यांच्याबद्दल जास्त सहानभुती वाटायला लागली व मी त्यांना धीर देवू लागलो.

मग आम्ही गप्पा मारत बसलो की मी मुद्दाम त्यांच्या कुटुंबाचा विषय काढून त्यांना माहिती विचारायचो. मग त्या मला त्यांच्या घरच्या गोष्टी सविस्तरपणे सांगायला लागल्या. एखादा वाद कसा झाला हे त्या मला सांगायच्या आणि त्याबद्दल माझे मत विचारायच्या. मी पण अगदी समंजसपणाचा आव आणत त्यांच्या वादाबद्दल त्यांच्याशी चर्चा करायचो व त्या वादात मॅडमचेच म्हणणे ’बरोबर’ आहे असे माझे मत द्यायचो. अर्थात! जरी कधी कधी त्यांच्या सासूचे म्हणणे किंवा त्यांच्या नवऱ्याचे म्हणणे बरोबर असले तरीही मी नेहमी मॅडमच बरोबर आहेत असे सांगायचो कारण माझा संबंध फक्त कविता मॅडमशी होता आणि त्यांना खूष ठेवण्यात माझा फायदा होता. आणि खरोखरच त्याने माझा फायदा झाला. एकतर मला त्यांच्या प्रॉब्लेममध्ये ’रस’ आहे हे जाणून त्या माझ्याशी एकदम ’मोकळेपणे’ बोलायला लागल्या. आणि त्यात मी त्यांचीच बाजू घेवून त्या प्रॉब्लेमवर कॉमेन्ट्स करत असे हे पाहून त्या सुखावत असत.

मग अशा चर्चेचा फायदा घेत मी कविता मॅडमना हळु हळू काही ’खाजगी’ प्रश्न विचारू लागलो. त्यावर त्या मनमोकळेपणे उत्तर देत नसत व मला म्हणत की अशा प्रश्नांसाठी मी अजून लहान आहे. मग मी त्यांना पटवून दिले की जरी मी त्यांच्यापेक्षा बराच लहान असलो तरी मी ’सज्ञान’ आहे. त्यांना मी दाखवून दिले की त्यांच्या प्रॉब्लेममध्ये कसे मी समंजसपणे मते देतो ते. पुढे मी त्याना विश्वास दिला की आमच्यात जरी वयाचा फरक असला तरी मैत्रीचे संबंध आहेत आणि जेथे मैत्री असते तेथे एकमेकांपासून काही लपवले जात नाही व एकमेकांकडे ’मनमोकळेपणे’ बोलायचे असते. ते बाकी त्यांना पटले! आणि त्या माझ्याबरोबर अजूनच मोकळेपणे बोलायला लागल्या.

हळु हळू आमच्या बोलण्यात लैंगीक विषय येवू लागले. सुरुवातीला कविता मॅडमना लाज वाटायची व हसू यायचे पण मी त्यांना विश्वास दिला की आम्ही ’ह्या’ विषयावरही मनमोकळेपणे बोलू शकतो. मग पुढे पुढे त्या लाजायच्या बंद झाल्या आणि माझ्याशी ’बिनधास्त’ बोलायला लागल्या. आणि जशी आमच्यातली ही लैंगीक विषयाची लाज-शरम मिटली तसे आमचे एकमेकांशी वागणे-बोलणे अगदी खुले आणि मनमोकळे झाले. नंतर मग मला कविता मॅडमच्या लैंगीक आयुष्याबद्दल पुढे बरेच काही कळले.

त्यांचे लग्न बऱ्याच उशीरा म्हणजे २८व्या वर्षी झाले आणि त्यावेळी त्यांचे पती ३५ वर्षाचे होते. आता त्या ३३च्या आहेत व त्यांचे पती चाळीसच्या घरात.... लग्नाच्या दुसऱ्यावर्षी त्यांना मुलगा झाला आणि आता तो ५ वर्षाचा आहे. दोन खोल्यांचे त्यांचे घर आहे. बाहेरच्या खोलीत सासु-सासरे झोपतात व आतल्या खोलीत मॅडम, पती आणि मुलगा झोपतात. सुरुवातीला मुलगा २/३ वर्षाचा होईपर्यंत त्यांचे आणि पतीचे शारीरीक संबंध नियमीत होते पण जसा मुलगा मोठा झाला तसे ते कमी कमी होत गेले. आधी आधी मुलगा आजी-आजोबांबरोबर झोपायचा व त्या दोघांना आतमध्ये चांगला एकांत मिळायचा.

पण मग नंतर जेव्हा त्यांचे सासूबरोबर खटके उडू लागले तेव्हा सासू नातवाला त्यांच्याबरोबरच झोपायला पाठवू लागल्या. बरे मॅडमचा नवरा आईची बाजू घेत असे त्यामुळे तोपण त्याबद्दल काही बोलायचा नाही व त्यामुळे मुलगा बरोबर झोपत असल्यामुळे कित्येक दिवस त्यांचा नवरा त्यांच्याशी शारीरीक संबंध ठेवायचा नाही. त्यांनी जरी ’पुढाकार’ घेवून काही करायचे म्हटले तर नवरा काहीतरी कारणे सांगून टाळाटळ करायचा. मग पुढे पुढे त्यापण शांत रहायला लागल्या. कधी कधी दोन दोन महीने त्यांच्यात शारीरीक संबंध होत नसत.

ते ऐकून मी कविता मॅडमना सहानभुती दाखवत असे की मला त्यांच्याबद्दल वाईट वाटते (पण मनातून मला उकळ्या फुटायच्या की त्यांच्या ह्या अवस्थेचा मला फायदा उठवता येणार होता म्हणून). मग मी त्यांना विचारले की कधी त्यांच्या भावना ’अनावर’ होत नाहीत का? तर त्या हताशपणे म्हणत की... ’होतात! पण त्यावर काही ईलाज नाही....’ मी मनातून म्हटले की ’त्यावर ईलाज आहे फक्त तुम्ही त्यासाठी तयार व्हायला हव्यात....’

मग हळु हळू आमच्या बोलण्यात लैंगीक विषय सर्रास येवू लागले आणि आम्ही बिनधास्त एकमेकांशी बोलू लागलो. मी त्यांना वेगवेगळे चावट जोक्स आणि किस्से सांगू लागलो आणि त्या मनमोकळेपणे हसत मला दाद देवू लागल्या. बॉसच्या केबीनमध्ये बसून जेव्हा आम्ही खिडकीच्या बाहेरची रहदारी न्याहाळत असे तेव्हा येणाऱ्या-जाणाऱ्या मुलीं आणि बायकांबद्दल मी मुद्दाम चावट कॉमेन्ट्स मारू लागलो आणि कविता मॅडमही माझ्यात सामील होवून त्यांच्याबद्दल मोकळेपणे बोलत असत.

पुढे पुढे तर त्या स्वत:च पहिल्या कॉमेन्टस मारायच्या व मी त्यांना दुजोरा देत नंतर बोलायचो. त्या अगदी न लाजता ’उभार, छाती, नितंब, मांड्या, ब्रा, पँटीज’ वगैरे वगैरे शब्द वापरायच्या आणि मीही त्यांच्याएवढाच निर्लज्ज बनत ’तेच’ शब्द वापरून त्यांच्याशी बोलत असे. जरी आमच्या बोलण्यात अजून आम्ही ’लंड, पुच्ची, झवणे’ वगैरे सारखे ’उत्तेजीत’ करणारे बिनधास्त शब्द वापरत नसलो तरी जे शब्द आम्ही वापरत होते ते ऐकून माझा लंड नेहमीच टाईट व्हायचा.

आता मी हळु हळू कविता मॅडमची स्तुती करू लागलो. त्या ३३ वर्षाच्या आहेत पण पंचविशीच्या वाटतात हे मी त्यांना शपथेवर सांगू लागलो. त्यांनी घातलेल्या साडीची मी स्तुती करत असे. ब्लाऊजच्या स्टाईलवर कॉमेन्टस करत असे. त्या हसताना किती छान दिसतात आणि एखादा शब्द बोलण्याची त्यांची लकब किती दिलखेचक आहे हे मी त्यांना अगदी प्रेमळ शब्दात सांगू लागलो. त्या माझे बोलणे हसण्यावारी न्यायच्या पण पुढे पुढे त्या माझ्या स्तुतीने भारावून जाऊ लागल्या. चुकून मी त्यांच्याबद्दल आणि त्यांच्या कोठल्याही गोष्टीबद्दल कॉमेन्ट्स मारली नाही तर त्या स्वत:हून मला विचारू लागल्या. आणि मी लगेच त्यांना ’हरभऱ्याच्या’ झाडावर चढवत असे.

माझ्या या स्तुतीचा कविता मॅडमवर चांगलाच परिणाम होवू लागला. काही काही गोष्टी त्या खास माझ्या नजरेत येतात म्हणून करू लागल्या. डार्क रंगाची लिपस्टीक माझ्या नजरेत भरते हे त्यांना माहीत होते तर त्या डार्क लिपस्टीक लावून यायच्या. केसांची सिंगल पोनी बांधलेली मला आवडते हे मी त्यांना सांगितले होते तर त्या अशीच पोनी बांधू लागल्या. साड्यांचे लाईट रंग मला आवडतात हे माझ्या बोलण्यात आले होते ते लक्षात ठेवून त्यांनी लाईट कलरच्या दोन तीन नवीन साड्या घेतल्या. शॉर्ट स्लीव्हजचे ब्लाऊज मला आवडतात म्हणून त्यांनी तसेच ब्लाऊज शिवून घेतले.

अश्या बऱ्याच गोष्टी ज्या मला आवडतात म्हणून त्या करू लागल्या. अर्थात! मी माझ्या स्वार्थासाठी कधी कधी कविता मॅडमची जास्तच स्तुती करत होतो. पण त्यांना ते कळत नव्हते कारण अश्या स्तुतीसाठी त्या आसुसलेल्या होत्या. त्यांचा नवरा त्यांची अशी स्तुती करत नसावा म्हणून त्या माझ्या बोलण्याने ’पाघळायच्या’ आणि मला आवडेल तसे करायच्या.


एकदा आम्ही असेच बॉसच्या केबीनमध्ये बसून गप्पा मारत होतो. कविता मॅडम बॉसच्या चेअरवर बसल्या होत्या आणि मी त्यांच्या समोर विजीटर चेअरवर बसलो होतो. बाजूलाच लांबलचक खिडकी होती आणि बसल्या जागेवरून आम्हा दोघांनाही बाहेरची रहदारी दिसत होती. बाहेरून जाणाऱ्या येणाऱ्या बायकांबद्दल आम्ही चावट कॉमेन्टस करत होतो. कसे कुणास ठाऊक पण माझ्या बोलण्यात ’ब्लू-फिल्म’ हा शब्द आला. पण त्याचे कविता मॅडमना काही वाटले नाही व आमचे संभाषण पुढे चालू राहिले. मला थोडे आश्चर्य वाटले की त्यांनी ’ब्लू-फिल्म’ या शब्दाबद्दल काही आक्षेप घेतला नाही किंवा त्याबद्दल काही विचारले नाही. तसे पण त्या आता माझ्याबरोबर एकदम बिनधास्त बोलतात तेव्हा ह्याचा फायदा घेत मी त्यांना विचारले,

"मॅडम! तुम्हाला ब्लू-फिल्म हा काय प्रकार आहे हे माहीत आहे का?"
"ऑफकोर्स! माहीत आहे, सागर...." कविता मॅडमने हसून मला उत्तर दिले.
"काय म्हणता, मॅडम?? कसा काय??" मला आश्चर्य वाटल्याचे मी दाखवले.
"म्हणजे काय.... मी विवाहीत आहे म्हटल....." मॅडमने मला वेडावून दाखवत म्हटले.
"मग काय झाल.... सगळ्याच विवाहीत बायकांना ’त्या’ बद्दल माहीत असते असे काही नाही..."
"तुला काय माहीत, सागर ते...? तू कोणत्या विवाहीत बाईला विचारले आहेस का?" मॅडमने मिश्कीलपणे मलाच प्रश्न केला.
"नाही... मी कोणाला विचारले नाही... पण माझा तसा अंदाज आहे... पण ते जावू द्या.... तुम्ही तुमचे सांगा... तुम्हाला कसे काय माहीत??"
"अरे.... माझ्या नवऱ्याबरोबर बघितली आहे मी ब्लू-फिल्म कित्येकदा.... आमचे नुकतेच लग्न झाले होते तेव्हा सासू-सासरे कुठे बाहेर गावी गेले की माझा नवरा व्हिसीआर व ब्लू-फिल्मची कॅसेट भाड्याने आणायचा. मग आम्ही दोघे गुपचूप ब्लू-फिल्म बघायचो...."
"काय म्हणता, मॅडम? मग पहिली वेळ तुम्ही जेव्हा ब्लू-फिल्म बघितली तेव्हा काय वाटले तुम्हाला?" मी उत्सुकतेने त्यांना विचारले.
"काय वाटणार.... खूप घाण वाटली पहिल्यांदा.... तसे लग्नाआधी मी थोडे थोडे ऐकून होते पण प्रत्यक्षात पहिली वेळ जेव्हा मी बघितले तेव्हा अक्षरश: मी डोळे मिटून घेतले..."
"खरच!! मग पुढे पाहिली का ब्लू-फिल्म??" मी त्यांचे बोलणे ऐकून उत्तेजीत होत होतो.
"न पाहता कशी रहाणार... ह्यांचा फारच आग्रह की बघच... बघच म्हणून.... शेवटी पाहिली कशी तरी..."
"मग, मॅडम... फक्त त्याचवेळी तुम्ही ब्लू-फिल्म पाहिलीत की परत पुन्हा कधीतरी पाहिली??"
"पाहिली ना... परत नंतर कित्येकदा पाहिली.... त्यावेळी ह्यांचा ’जोर’ अगदी फॉर्मात होता. जेव्हा जेव्हा चान्स मिळेल तेव्हा तेव्हा हे ब्लू-फिल्मची कॅसेट घेवून यायचे. कधी कधी तर दिवसभर आम्ही दार लावून गुपचूप बघत असू..."
"सांगता काय मॅडम??.... मी आश्चर्याने ओरडत बोललो, "मग तुम्ही नुसतेच बघत असायचे की काही ’करायचे’ सुद्धा??"
"शी! सागर.... काय प्रश्न आहे तुझा हा??" मॅडमने फणकाऱ्यात मला म्हटले.
"आता शी काय त्यात, मॅडम.... तुम्ही फक्त सांगताय की आम्ही ’बघत’ असू मग मला कसे कळणार की तुम्ही अजून ’काही’ करत होता??"
"ते काय सांगायला पाहिजे का, सागर? समजून घ्यायच ना पुढे...."
"आता मी काय आणि कस समजून घेणार, मॅडम?? अनलेस तुम्ही काही ’डिटेल’ मध्ये सांगितल्याशिवाय..." मी चावटपणे मॅडमना म्हणालो.
"सागर... तू ना.... दिवसेन दिवस नालायक होत चालला आहेस...." मॅडमनेही माझ्यात टोनमध्ये मला उत्तर दिले.
"अहो, मॅडम... वाण नाही पण गुण लागतो म्हणतात ना.... तसेच होत आहे तुमच्या सहवासात..." मी हसत हसत मॅडमना बोललो.
"शी! सागर.... म्हणजे मी पण नालायक का?? जावू दे मी काही सांगणारच नाही तुला..." मॅडमने लटक्या रागात म्हटले.
"अहो... रागावू नका हो, मॅडम.... मी मस्करीत म्हणालो.... आता मला सांगा... तुम्हाला पण मजा वाटते की नाही अशी चर्चा करायला??" मी हसत हसत त्यांना म्हणालो.
"नाही.... मला नाही मजा वाटत..." त्यांनी आपले हसू दाबत म्हटले.
"नाही काय, मॅडम... चेहरा बघा लाजेने किती लाल झाला आहे तुमचा.... शेवटी काही झाले तरी सांगण्यात पण एक मजा असते आणि ऐकण्यात पण... तेव्हा लाजू नका आणि बिनधास्त सांगा..."
"मी नाही... मला शरम वाटते...." मॅडमने नव्या नवरीसारख्या आविर्भावात म्हटले.
"सांगा हो, मॅडम.... काय लाजता काकूबाई सारख्या..."
"नालायक.... बेशरम... काय सांगू??"
"हेच की.... काय काय करत होता तुम्ही ब्लू-फिल्म बघताना??" मी हसून त्यांना विचारले.
"तेच... जे ब्लू-फिल्म मध्ये चालते ते...." बोलताना मॅडमचा चेहरा लाजेने लाल लाल झाला होता.
"काय चालत होते ब्लू-फिल्ममध्ये??" मी मिश्कीलपणे त्यांना विचारले.
"का? तुला माहीत नाही का काय चालते ते? तु पाहिल्या नाहीत का ब्लू-फिल्म??" मॅडमने मला खोचकपणे विचारले.
"पाहिल्यात ना.... भरपूर पाहिल्यात! पण तुम्हाला तर माहीत आहे त्यात बरेच काही दाखवतात.... कित्येकदा अशा गोष्टी दाखवतात की त्या प्रत्यक्षात ’करायला’ अशक्य असतात... बरोबर की नाही??"
"हो! हे अगदी बरोबर आहे.... बऱ्याचदा त्यात असे ’प्रकार’ असतात की जे आपण करूच शकत नाही...."