Kavita Madam - Eariler

"हो! पण तुम्हीच कधीतरी म्हणाल... की मी मुद्दाम हात लावतो..."
"मी म्हणाले का तसे?.... मी काही तक्रार केली का??" मॅडमने मिश्कीलपणे म्हटले.
"नाही केली.... पण मला हे बर वाटत नाही...." मी उगाचच ’संत’पणाचा आव आणत म्हटले.
"अरेरेरे रे!!... असा बोलतोयस जणू काही तुला खूपच वाईट वाटते त्याने.... मनातून उकळ्या फूटत असतील... माझ्या उभारांचा स्पर्श मिळतो म्हणून..."
"बघितलत! बघितलत!!.... बोललात ना शेवटी??... मला ’मजा वाटते’ असे वाटलेच ना तुम्हाला??"
"अरे पण मला जरी असे वाटले तरी त्याने तुझे काय नुकसान होतेय? मी तुला दोष दिला का??" मॅडमने चावटपणे मला पुन्हा विचारले.
"म्हणजे ’ह्याचा’ अर्थ मी असा घ्यायचा का की तुम्हाला माझ्या हाताचा स्पर्श झाल्यावर ’मजा’ वाटते??" मी बेधडकपणे त्यांना विचारले.
"ते तू काहीही समज..." कविता मॅडम ’सुचकपणे’ बोलल्या आणि हसायला लागल्या.
"हो ना... मग मी ’तेच’ समजतो.... आणि तुम्हाला जशी ’मजा’ वाटते तशी मलाही ’मजा’ वाटते.... तुमच्या छातीचा स्पर्श झाला की... तेव्हा आता... मी मुद्दामच तुमच्या छातीला हात लावतो....." असे म्हणत मी हसत उठलो....
"सागर... जास्त नालायकपणा करू नकोस.... माझ्या अंगाला हात लावू नकोस..... मी मार देईन हां..... सागर!!!"

असे बोलत कविता मॅडम इकडे तिकडे पळत स्वत:चा बचाव करू लागल्या आणि मी हात पसरवून उगाचच ’व्हिलन’ सारखे हसत त्यांना पकडायला जावू लागलो. मॅडम ड्राफ्टींग सेक्शनच्या बाहेर पळाल्या आणि मी त्यांच्या मागे गेलो. त्या बॉसच्या केबीनमध्ये गेल्या आणि दरवाजा लावू लागल्या पण मी पटकन दरवाजा ढकलला आणि आत शिरलो. त्यांनी मला बाजूला ढकलले आणि त्या बाहेर पळाल्या आणि मी त्यांच्या मागे.... त्या मला ’हात लावू नकोस’ म्हणून धमकावत होत्या आणि मी ’लावणार’ म्हणून बोलत होतो. शेवटी रिसेप्शन एरीयात त्या वैतागून उभ्या राहिल्या आणि निश्चयाने म्हणाल्या,

"हां... लाव हात.... बघते तुझी हिंमत.... लावूनच दाखव हात....."
"हा! हा! हा!.... नाही हो, मॅडम... मी मस्करी करत होतो....." मी हात खाली करत हसत हसत म्हणालो.
"नाही, लाव ना हात..... बघू तुझ्यात किती डेअरींग आहे...." त्या तरीही मला बोलत होत्या.
"अहो, मॅडम.... मी मजेत तसे बोललो.... मला खरोखर काही करायचे नाही...."
"आणि करायचे जरी असते तरी तुझी काय हिंमत.... मला हात लावायची...??" त्या असे काहीतरी बोलून मला उकसवू लागल्या.
"बघा हां, मॅडम... उगाच मला चॅलेंज करू नका.... आता मी सिरीयसली बोलतोय..." मी त्यांना वॉर्नींग दिली.
"हो का.... मग बघू ना तुझी डेअरींग...." मॅडमने उगाचच छाती ताणून मला आव्हान केले.

आणि माझा नाईलाज झाला.... मी पटकन पुढे झालो आणि कविता मॅडमना माझ्या मिठीत घट्ट पकडले. त्या माझ्या मिठीतून सुटण्याची खोटी खोटी धडपड करू लागल्या पण मी त्यांना घट्ट आवळून धरले. त्या मला सोडण्यासाठी धमकावू लागल्या आणि मी हसत होतो. त्यांच्या चेहऱ्यावरही मिश्कीलपणा होता. लटक्या रागात त्या मला सोडायला सांगत होत्या आणि मी त्यांच्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष करत होतो.

"सागर! सोड हां मला.... लाज नाही वाटत मला अशी धरलीस ते...."
"नाही सोडणार.... मला चॅलेंज करत होतात ना...."
"ऊं... मी मस्करीत बोलले...."
"पण मी सिरीयसली पकडलेय तुम्हाला...."
"पण तू हात लावणार होतास ना.... मग मिठीत का घेतलेस?"
"अच्छा.... तर मी हात लावलेले चालले असते पण मिठीत नव्हते घ्यायला पाहिजे काय... ठिक आहे... मग आता हात लावतो..."

असे म्हणत मी कविता मॅडमना एका हाताने जखडून धरले आणि थोडे मागे होत दुसरा हात त्यांच्या छातीकडे नेला. पुर्ण वेळ त्या माझ्या डोळ्यात डोळे घालून बघत होत्या आणि त्यांच्या ओठावर हलके हसू होतो. मी हात नेवून त्यांच्या छातीच्या उभारावर ठेवला आणि हलकेच त्याला दाबले.

"बघा मॅडम.... लावलाच शेवटी मी तुमच्या छातीला हात..." त्यांच्या डोळ्यात खोलवर पहात मी म्हटले.
"हं.... खूप उशीर केलास पण.... खरे तर कधीच तू माझ्या छातीला हात लावायला पाहिजे होतास..." त्यांनी लाडावलेल्या स्वरात म्हटले.
"हं?.... काय म्हणता?..... म्हणजे तुम्हाला पण मी हात लावावा असे वाटत होते तर..." मी आश्चर्याने विचारले.
"मग काय... आधी किती चान्स तू घालवलेस....."
"अच्छा!!.... म्हणजे पहिल्यापासून तुम्हाला वाटत होते.... की मी तुमच्या छातीला हात लावावा.... ठिक आहे... अजूनही काही बिघडले नाही.... आता मी सगळी कसर भरून काढतो..."

असे म्हणत मी त्यांना मागे ढकलत सोफ्यावर बसवले आणि मी त्यांना चिटकून बसलो. मग त्यांच्या खांद्यावरून हात टाकून मी त्यांना जवळ ओढले. आमची तोंडे एकमेकांच्या जवळ आली.... नजरेने एकमेकांना इशारे झाले.... आणि आमचे ओठ एकमेकांना भिडले. हळु हळू आम्ही दोघे ओठांचे चुंबन घेवू लागलो. खरे तर आमच्यात हे सेक्स्युअल टेंशन बऱ्याच काळापासून तयार झाले होते. फक्त कोणीतरी सुरुवात करायची गरज होती. एक ठिणगी पडायचा अवकाश आणि आग भडकणार होती. त्याला मुहूर्त आत्ता मिळाला होता. ठिणगी पडली होती आणि आग भडकली होती.....

माझा मोकळा हात नकळत कविता मॅडमच्या छातीच्या उभारावर गेला आणि मी त्यांचे उभार दाबू लागलो. नॉट बॅड!!... त्यांच्या छातीची गोलाई बऱ्यापैकी मांसल होती. दाबताना मजा वाटत होती. आमचे ओठ विलग होवून एकमेकांच्या जीभा आम्ही कधी चाटायला लागलो हे कळलेच नाही. बराच वेळ एकमेकांना मिठी मारून आम्ही चुंबन घेत सोफ्यावर बसलो होतो. माझा हात मॅडमच्या छातीच्या दोन्ही उभारांवर मुक्तपणे फिरत होता. मध्ये मध्ये मी त्यांच्या नितंबावर आणि मांडीवर हात फिरवत होतो.

आणि अचानक बेल वाजली व आम्ही दोघे ताडकन उडालो!! कविता मॅडम पटकन पळत आपल्या जागेवर गेल्या आणि मी दरवाजा उघडायला पुढे झालो. मॅडमने मला थांबायचा इशारा केला आणि पळत पळत माझ्या जवळ आल्या. आपल्या हातरुमालाने त्यांनी माझे ओठ खसाखसा पुसले आणि व्यवस्थित चेक करून त्या परत आपल्या जागेवर गेल्या. अच्छा! तर मॅडम आपला रुमाल आणायला पळाल्या होत्या म्हणजे माझ्या ओठाला लागलेली त्यांची लिपस्टीक पुसता यावी म्हणून.... च्यायला! माझ्या तर हे लक्षातच आले नाही.... मग मी दरवाजा उघडला....

कोणीतरी आल्यामुळे कविता मॅडम आणि माझ्या लैंगीक संबंधातील ती ’पहिली घटना’ तेवढ्यातच संपली.... पण ती तर सुरुवात होती..... मग पुढे ऑफीसमध्ये जस जसा आम्हाला एकांत मिळायचा तस तसे आम्ही आमचे लैंगीक संबंध एक एक पायरी पार करत पुढच्या लेवलवर नेवू लागलो. आधी आधी आम्ही एकमेकांच्या ’नाजूक’ अवयवांना हाताळू लागलो. मग तोंडाने एकमेकांना चोखून एकमेकांची कामतृप्ती करू लागलो. यथा अवकाश आम्ही झवाझवीही करू लागलो. ऑफीसमध्ये जास्त मोकळेपणा मिळत नसे म्हणून आम्ही बाहेर हॉटेलच्या रूमवर जावून, एकमेकांना पुर्ण नागडे करून झवू लागलो.....

तो सगळा किस्सा म्हटल तर अगदी ’उत्तेजक’ आहे आणि सविस्तरपणे सांगण्यासाठी मला ह्या कथेचे अजून दोन ते तीन भाग लिहावे लागतील.... पण सध्या मला ते लिहावेसे वाटत नाही.... तेव्हा मी ही कथा येथेच संपवत आहे.... अर्थात! जर तुम्हा वाचकांना मी पुढचे भाग लिहावे असे वाटत असेल तर मी लिहीन कदाचित.....

पण तुर्तास समाप्त