Reunion Party

पुनर्मिलन पार्टी!

15 AUGUST 2016

Hemant created group "1992 RACHANA BATCH"

04 MARCH 2017

04/03/2017, 5:03 p.m. - Hemant: मित्रांनो, ह्या व्हाट्सॲप ग्रूपच्या माध्यमातून

आपल्याला एकत्र येवून सहा महिने होवून गेलेत...

आपण सगळे भेटणार कधी?? Lets have "Re-Union"

04/03/2017, 5:06 p.m. - Ganesh: क्या बात है...

04/03/2017, 5:06 p.m. - Ganesh: पुनर्मिलन... २५ वर्षानंतर

04/03/2017, 5:07 p.m. - Hemant: येस्स्स

04/03/2017, 5:07 p.m. - Abhay: डिसाईड करो आप लोग... हम मिलेंगे

04/03/2017, 5:10 p.m. - Hemant: कधी? कोठे??

04/03/2017, 5:12 p.m. - Abhay: My Bungalow Mahabaleshwar...

04/03/2017, 5:13 p.m. - Hemant: अरे पण कधी?

04/03/2017, 5:18 p.m. - Hemant: आम्ही सगळे तयार आहोत. कोठल्याही शनिवार रविवारी

04/03/2017, 5:24 p.m. - Hemant: गणेश, तु तयार आहेस ना शनिवार रविवार

महाबळेश्वरला यायला?

04/03/2017, 5:26 p.m. - Ganesh: कधी ह्या शनिवार रविवार??

04/03/2017, 5:27 p.m. - Hemant: हो...

04/03/2017, 5:27 p.m. - Ganesh: नको रे... त्यापेक्षा पुढच्या आठवड्यात जाऊया... रंगपंचमी...

04/03/2017, 5:28 p.m. - Hemant: चालेल... मला काय... इतरांचे काय??

04/03/2017, 5:28 p.m. - Saagar: मित्रांनो... मी मुंबईला येतोय २ दिवसासाठी... १३, १४ तारीख.

04/03/2017, 5:29 p.m. - Saagar: १३ ला पहाटेच्या फ्लाईटने येणार आणि १४ ला

रात्रीच्या फ्लाईटने जाणार.

04/03/2017, 5:29 p.m. - Hemant: अरे व्वा... मस्तच.

04/03/2017, 5:29 p.m. - Hemant: पहा योगायोग... सागर पण दुबईवरून येतोय...

04/03/2017, 5:29 p.m. - Saagar: अरे पण महाबळेश्वर नको. माझ्याकडे तेवढा वेळ नाही.

04/03/2017, 5:29 p.m. - Saagar: मुंबईतच कोठेतरी भेटुया.

04/03/2017, 5:30 p.m. - Ganesh: ओके.

04/03/2017, 5:30 p.m. - Hemant: मग १३ ला भेटुया. रंगपंचमीला

04/03/2017, 5:31 p.m. - Hemant: असं करुया का? अर्नाळ्याला जाऊया...

04/03/2017, 5:33 p.m. - Hemant: माझ्या नातेवाईकाचे रिसॉर्ट आहेत तेथे...

रंगपंचमीची धमाल करुया.

04/03/2017, 5:35 p.m. - Hemant: सकाळी जाऊया आणि संध्याकाळी परत...

एक दिवस फुलटू धमाल.

04/03/2017, 5:38 p.m. - Abhay: चलेगा...

04/03/2017, 5:39 p.m. - Abhay: लेकीन अगला टाईम मेरे महाबलेश्वर बंगलेमें.

04/03/2017, 5:40 p.m. - Hemant: श्युअर. डन...

04/03/2017, 5:53 p.m. - Vinya: व्हेरी गूड...

04/03/2017, 5:54 p.m. - Hemant: व्हेरी गूड काय? तु येणार आहेस ना? १३ ला...

04/03/2017, 5:55 p.m. - Vinya: १३ ला येतो ना... नक्की

04/03/2017, 5:56 p.m. - Hemant: गूड...

04/03/2017, 5:57 p.m. - Hemant: अरे कोण कोण येणार सांगा... आणि कसे येणार?

04/03/2017, 5:59 p.m. - Vinya: मी माझ्या कारने येईन...

04/03/2017, 6:03 p.m. - Hemant: चालेल... मी माझ्या कारने येईन...

04/03/2017, 6:06 p.m. - Hemant: बाकी कोण कोण येतय?? सांगा लवकर...

04/03/2017, 6:36 p.m. - Ganesh: १३ मार्चला का???

04/03/2017, 6:39 p.m. - Vinya: हा बघ झोपी गेलेला जागा झाला...

04/03/2017, 6:40 p.m. - Hemant: हा हा हा...

04/03/2017, 6:41 p.m. - Ganesh: अरे येतो रे मी...

04/03/2017, 6:42 p.m. - Saagar: अरे व्वा... गण्या येतोय... मग फूल धमाल...

04/03/2017, 6:44 p.m. - Vinya: गण्या, मी तुला पिक करु का? एकत्र जाऊया माझ्या कारने.

04/03/2017, 6:45 p.m. - Ganesh: मादरचोद, कार माझ्याकडे पण आहे...

04/03/2017, 6:45 p.m. - Saagar: गण्याचे गटार चालु झाले... खुप दिवसांनी शिव्या ऐकल्या.

04/03/2017, 6:48 p.m. - Ganesh: नाहीतर काय... साल्याची सवय जात नाही

मोठेपणा दाखवायची...

04/03/2017, 6:59 p.m. - Vinya: गांडू, सॉरी गण्या... अरे मी काय मोठेपणा म्हणून नाही बोललो.

04/03/2017, 6:59 p.m. - Vinya: एकत्र जाता जाता गप्पा मारता येईल... तुझे गटार...

म्हणजे शिव्या ऐकता येईल...

04/03/2017, 7:04 p.m. - Ganesh: गांडू साला तू... थांब कॉल करून शिव्याच घालतो तुला...

04/03/2017, 7:05 p.m. - Vinya: हा हा हा... मस्करी रे गण्या... सिरिअस काय होतोय...

04/03/2017, 7:05 p.m. - Hemant: अरे भेटल्यावर भांडा रे...

आधी भेटा तर खरं. डन करा सगळ्यांनी.

04/03/2017, 7:06 p.m. - Vinya: मी डन...

04/03/2017, 7:06 p.m. - Ganesh: मी पण डन...

04/03/2017, 7:07 p.m. - Abhay: मेरा भी डन.

04/03/2017, 7:07 p.m. - Saagar: ओके डन.

04/03/2017, 7:08 p.m. - Hemant: मग ठरलं

04/03/2017, 7:08 p.m. - Hemant: १३ मार्च, रंगपंचमी पुनर्मिलन पार्टी.

04/03/2017, 7:09 p.m. - Hemant: सगळ्यांनी आपापल्या कारने यायचं,

04/03/2017, 7:09 p.m. - Hemant: सकाळी १० वाजता विरार स्टेशनला भेटायचं

तेथून अर्नाळा रिसॉर्ट...

04/03/2017, 7:10 p.m. - Hemant: फूल डे मज्जा करायची... संध्याकाळी रिटर्न...

04/03/2017, 7:10 p.m. - Hemant: बाकी सगळं फोनवर बोलुया... रात्री कॉल करतो सगळ्यांना...

04/03/2017, 7:15 p.m. - Saagar: मला पण?

04/03/2017, 7:15 p.m. - Hemant: भाड्या, तुला दुबईला कॉल करू मी? तु कर मला.

04/03/2017, 7:16 p.m. - Saagar: हा हा हा... ओके ओके... करतो तुला रात्री कॉल.

******

१९८९ ते १९९२ मी ज्या रचना इंस्टिट्युटमधुन डिप्लोमा केला होता त्या माझ्या बॅचमेटचा सहा महिन्यापुर्वी व्हाट्सॲप ग्रुप फॉर्म झाला होता... तीन वर्षे डिप्लोमाच्या कोर्सला आम्ही एकत्र होतो. तसे तर बॅचमध्ये २०/२५ जण होते पण एक ७/८ जणांचा आमचा वेगळा ग्रुप होता जे एकमेकांशी खुप अटॅच्ड होते... आम्ही ७/८ जणांनी तेव्हा कोर्सच्या दरम्यान खुप काही चावट धमाल केली होती... कोर्सच्या टाईमाशिवाय इतर वेळीही आम्ही सगळे एकत्र असायचो. सगळेच १८ ते २२ वयाच्या गटात आणि तरुण सळसळणारे रक्त तेव्हा शिकण्याव्यतिरीक्त आयुष्यातली इतर सगळी मौज-मस्ती आणि धमाल आम्ही करत असायचो. खास करून चावट मस्ती आणि लैंगिक आयुष्य आम्ही त्या दरम्यान पुरेपूर जाणून घेत होतो, उपभोगत होतो...

कोठून मिळणारी चावट कथांची पुस्तके, विदेशी बायकांच्या नागड्या फोटोंची मॅगझिन शेअर करणे. कोठून तरी ब्लू-फिल्मच्या व्हिडिओ कॅसेट आणून कोणाच्यातरी घरी गुपचूप त्या ब्लू-फिल्म बघणे. कित्येकदा सकाळी इंस्टिट्युटमध्ये दांडी मारून एखाद्या ॲडल्ट सिनेमाचा मॉर्निंग मॅटिनी शो बघणे. शो बघुन झाला की कोठेतरी काहितरी खाऊन एखाद्या बिचवर फिरणे, मुंबईमधील काही काही असे बिच आहेत जेथे तुमचे लक असेल तर तुम्हाला बिकीनी किंवा ओलेत्या बायकां-मुलीं पहायला मिळतात... त्या ओलेत्या बायकांचे नेत्रसुख घेवून मनाला आणि लंडाला सुखावणे हा एक छंद आम्हा सगळ्यांचा त्यावेळी होता... संध्याकाळ झाली की एखाद्या पार्कात नाहीतर असेच बिचच्या एखाद्या काना-कोपऱ्यात बसलेल्या जोडप्यांचे चावट-लैंगिक चाळे चोरून पहाणे हा पण एक फेवरिट प्रकार आमच्या त्यावेळी होता...

बाईला झवायचा पहिला खराखुरा आनंद आम्ही सगळ्यांनीच त्यावेळी घेतला होता... मुंबईच्या काही रेड लाईट एरियामध्ये जावून रांड झवायचा अनुभव आम्ही तेव्हाच घेतला होता... क्वचित कधी एखाद्याला माहीत झालेली एखादी मुलगी किंवा बाई, जी थोड्याश्या पैशाच्या बदल्यात किंवा इतर ड्रिंक्स-सिगारेटच्या मजेच्या बदल्यात सेक्सची मजा देते अश्या बाईला किंवा मुलीला आम्ही शेअर केले होते... म्हटले तर आम्ही सगळे खुपच कोवळे आणि तरुण होतो... पण आम्ही सगळेच सेक्सच्या बाबतीत रसिक आणि आसक्त होतो त्यामुळे 'जहां चाह, वहां राह' म्हणतात तसे आम्ही काही ना काही मार्गाने आमची लैंगिक आवड आणि भूक त्या वयात भागवत होतो, लैंगिक आयुष्याची मजा घेवून तो अनुभव वाढवत होतो...

यथावकाश आमचा डिप्लोमा पुर्ण झाला आणि आम्ही सगळेच वेगवेगळ्या कंपन्यामध्ये कामाला लागलो... रहायला तसेही सगळे मुंबईमध्ये वेगवेगळ्या एरियात होते पण इंस्टिट्युटमध्ये शिकायला सगळे रोज भेटत होते. पण जसे सगळे कामाला लागले तसे भेटणे कमी होवू लागले... त्यावेळी आत्तासारखे मोबईल नव्हते तेव्हा लॅन्ड लाईन फोनवरून संपर्क रहात होता... आधी आधी सगळे एकमेकांच्या संपर्कात राहून एकमेकांची खुशाली विचारत होते, सांगत होते. पण जसजसे सगळे प्रोफेशनल लाईफमध्ये आणि मॅरिड लाईफमध्ये बिझी होत गेले तसे आमचा एकमेकांशी संपर्क कमी कमी होत गेला आणि नंतर पुर्णपणे तुटला... मुंबईमध्ये कामानिमित्त क्वचित कधी कोणी भेटले तर आनंद व्हायचा आणि पुन्हा कधीतरी आपण सगळे भेटून धमाल करू अशी चर्चा व्हायची... पण पुन्हा कधी एकत्र भेटायचा योग येतच नव्हता...

दरम्यान मी पण परदेशात नोकरीला गेलो आणि कायम परदेशस्त झालो... जशी संधी मिळेल तशी अनेक देशात नोकरी करून मी शेवटी दुबईत सेटल झालो आणि बायकां-मुलांबरोबर येथे रहायला लागलो... तसे तर मी नियमित मुंबईत जात-येत होतो पण माझ्या ह्या डिप्लोमाच्या ग्रुपमधील मित्रांची गाठ कधी पडली नाही... पण सहा महिन्यापुर्वी मी मुंबईत सुटटीवर असताना अचानक 'हेमंत' भेटला... खुप वर्षांनी भेटला तेव्हा आमच्या भरपूर गप्पा झाल्या. मी दुबईत सेटल झालोय हे ऐकून त्याला विशेष आनंद झाला कारण आमच्या ग्रुपमधील मीच एक असा होतो जो परदेशात होतो... ग्रुपमधील इतरांचा विषय निघाला तसे हेमंतच्या संपर्कातील सगळ्यांविषयी माहिती मिळाली... हेमंतकडे काही जणांचे मोबाईल नंबर होते ते त्याने मला दिले आणि तो म्हणाला की इतर जे कोणी संपर्कात नाही त्यांना तो शोधून काढेल...

सुटटीवरून मी परत दुबईत आलो आणि हेमंतशी फोनवर आणि व्हाट्सॲपवर रेग्युलर कॉन्टॅक्ट ठेवू लागलो... ग्रुपमधील ज्यांचे नंबर त्याने दिले होते त्यांनाही मी नंतर फोन केला आणि त्यांच्याशीही रेग्युलर बोलू लागलो... महिन्याभरातच हेमंतने संपर्कात नसलेल्या मित्रांना शोधून काढुन व्हाट्सॲपवर आमचा हा "१९९२ रचना बॅच" ग्रुप बनवला आणि मग संपर्कात नव्हते ते सगळे मित्र जवळ जवळ २५ वर्षाने पुन्हा एकत्र आलो... अर्थात, आम्ही सगळे व्हाट्सॲप ग्रुपवर एकत्र आलो होतो पण प्रत्यक्षात एकत्र भेटलो नव्हतो... तो भेटण्याचा योग आता येत होता, जवळ जवळ २५ वर्षानंतर... गेल्या आठवड्यात हेमंत म्हणाला सगळे भेटुया आणि मग अनायसे मी माझ्या बॅंकेच्या कामासाठी मुंबईला २ दिवस जाणार होतो. तेव्हा मग १३ तारखेला, रंगपंचमीच्या दिवशी अर्नाळ्याला जावून एक दिवस धमाल करायचे ठरले...

ज्या दिवशी व्हाट्सॲपवर आमचे हे ठरले त्या दिवशी रात्री मी हेमंतला फोन केला आणि त्याने मला आमच्या पुर्नमिलन पार्टीचे सगळे डिटेल्स दिले... मुंबईच्या उपनगरातील विरारला समुद्र किनाऱ्यालगत एक गाव आहे, अर्नाळा. तेथे प्रसिद्ध शिवकालीन किल्लाही आहे जो किनाऱ्याजवळ ५०० मीटर आत समुद्रात आहे. तेव्हा तो किल्ला आणि ते गाव एक छोटेखानी पिकनिक स्पॉटच आहे... त्यामुळे तेथे समुद्रकिनाऱ्यालगत ज्या वाड्या आणि बागा होत्या तेथे अनेक 'हॉलीडे रिसॉर्ट' बनवण्यात आले आहे... मुंबईमध्ये रहाणाऱ्या मध्यमवर्गीय लोकांसाठी एक दोन दिवसाच्या पिकनिकसाठी हा स्पॉट एकदम फेमस झाला आहे... तेथील एका रिसॉर्टचा मालक हेमंतचा नातेवाईक लागतो तेव्हा त्याच्या रिसॉर्टचे त्या दिवसाचे स्पेशल एक्स्क्लुजिव्ह बुकींग हेमंतने करून ठेवले. आमच्या १९९२ रचना बॅचच्या पुर्नमिलनाची खास पिकनिक होती तेव्हा फक्त आम्हीच सगळे त्या दिवशी त्या रिसॉर्टमध्ये असणार होतो आणि फुलटू धमाल करत रंगपंचमी साजरी करणार होतो...

तुम्हाला खरे सांगायचे तर माझे मुंबईला जायचे काही प्लानिंग नव्हते... जस्ट २ महिन्यापुर्वी मी मुंबईला जावून आलो होतो तेव्हा अजुन २ महिने तरी मी मुंबईला ट्रिप केली नसती. पण लंडाची खाज काही स्वस्थ बसून देत नव्हती तेव्हा मुंबईला जायला कसा आणि कधी चान्स मिळेल त्याचा विचार नेहमी डोक्यात असतो... तेव्हा त्या दिवशी, ४ मार्चला जेव्हा व्हाट्सॲपवर हेमंतने भेटण्याबद्दल विषय काढला तसे एका क्षणात माझ्या डोक्यात आले की त्यांना सांगावे मी मुंबईला येतोय २ दिवस. जेव्हा गणेश म्हणाला की रंगपंचमीला भेटुया तेव्हा लगेच मी तारीख पाहिली आणि क्षणात ठरवले आणि त्यांना लिहीले की मी १३-१४ मार्चला येतोय...

चान्स मिळेल तसे मुंबईला जायचे निमित्त मी का बघत असतो ते तुम्हाला माहीत आहेच! काय म्हणता? माहीत नाही??? अरे माझी आधीची कथा, 'अमृताची चव' वाचलीत ना?... त्या कथेमध्ये सांगितल्याप्रमाणे मुंबईला गेलो की माझ्या नेहमीच्या ठरलेल्या बायकां आणि मुलींना मला झवायची चान्स मिळतो. त्यात गेल्या ट्रिपमध्ये अनपेक्षितपणे 'अमृता'ला झवायचा चान्स मिळाला होता... अरे हो हो... ती कथा अजुन अर्धवट आहे आणि तिला झवायचा पुर्ण किस्सा तुम्हाला अजुन सांगायचा आहे, जो ह्या कथेनंतर सांगणारच आहे... तर आता मुंबईला ट्रिप मारली की पुन्हा एकदा अमृताची चव घ्यायला मिळणार होती...

अर्थात, अश्या कितीही अंतरा आणि अमृतांना झवायचा मला चान्स मिळत असला तरी ह्यांची सर 'तिला' कधीच येणार नाही... ती म्हणजे 'संगीता'... जगातल्या कोठल्याही बाईला किंवा मुलीला झवायचा चान्स मला मिळू दे... पण जी मजा मला 'संगीता'ला झवायला मिळते, जे झवण्याचे सुख मला 'संगीता' देते ते सुख ह्या भुतलावरची कोठलीही स्त्री मला देवू शकत नाही... तेव्हा मुंबईला जायचा हा चान्स मला मिळत होता आणि माझ्या मनात पहिला विचार संगीताचाच आला की तिला पुन्हा इतक्या लवकर झवायला मिळणार होते...

तर माझ्या ह्या १९९२ रचना बॅचच्या मित्रांबरोबरील पुर्नमिलन पार्टीचे निमित्त करून मी मुंबईला जायचा प्रोग्राम नक्की केला... मुंबईला जायचे कारण सगळ्यात पहिले बायकोला पटवून द्यावे लागते तेव्हा तिला माझ्या व्हाट्सॲप ग्रुपवरील चाट दाखवून सांगितले की २५ वर्षानंतर आमचे रि-युनिअन गेट-टुगेदर ठरले आहे तर मला जायला पाहिजे... जातोच आहे तर बॅंकेची एक दोन कामे आणि इतर एखादे महत्वाचे काम करून येतो असे तिला सांगितले... माझ्या ह्या मित्रांबद्दल मी तिला अनेकदा सांगितले होते. माझे लैंगिक ज्ञान आणि लैंगिक सुखाची शिकवण आणि पहिले ट्रेनिंग कसे माझ्या ह्या मित्रांबरोबर झाले ह्याची गोष्ट मी तिला अनेकदा सांगितली होती. तेव्हा ते माझे मित्र २५ वर्षानंतर भेटणार ह्याची तिलाही मजा वाटली आणि तिने मला मुंबईला २ दिवस जायची 'परमिशन' दिली... ऑफकोर्स, असे म्हणायलाच पाहिजे... शेवटी काही झाले तरी बायको ही 'होम मिनिस्टर' असते, तेव्हा आपल्या प्रत्येक प्रोग्रामला तिची 'परमिशन' असणे जरुरीचे असते... होम मिनिस्टरकडुन परमिशम भेटल्याबरोबर मी जायचे तिकिट बूक केले...

त्याच रात्री मी 'संगीता'ला फोन करून मी रंगपंचमीला २ दिवस मुंबईला येतोय हे तिला सांगितले. ते ऐकून अर्थात संगीता प्रचंड खूष झाली! नॉर्मली मी मुंबईला जावून तिला भेटून 'झवायची मजा' देवून-घेवून परत दुबईला येतो तेव्हा पुढची ट्रिप कमीत कमी ३-४ महिन्यानंतर होते तर कधी कधी ६ महिन्यानंतरही होते... आणि तेवढे दिवस ती तिकडे 'ऊपाशी' असते आणि मी इकडे तिच्या आठवणीने झुरत असतो... नाही म्हणायला आम्ही म्हटले तर रोज फोनवर चावट घाण घाण बोलून एकमेकांना उत्तेजित करत असतो तर मोबाईल ॲप 'आय.एम.यु.' वर एकमेकांना पहात असतो. तिकडे संगीता कॅमेऱ्यासमोर पुर्ण नागडी होवून मला आपले नागडे अंग दाखवत असते तर आपले गोळे दाखवून तर कधी पुच्ची दाखवून पुच्चीत बोट घालुन स्वत:ची कामतृप्ती करून घेत असते... मी पण एकांत असेल तर माझा लंड बाहेर काढुन तिला बघत हलवत असतो आणि एकमेकांशी चावट घाण घाण बोलून माझा लंड गाळत असतो... आणि ह्यावेळी २ महिन्यातच मला मुंबईला जावून संगीताला झवायला मिळणार होते आणि तिला माझ्या लंडाकडुन आपली पुच्ची शांत करायला मिळणार होती तेव्हा आम्ही दोघेही प्रचंड खूष आणि उतावळे झालो!

आपल्या मचाकन्यू ग्रुपच्या होळी विशेष सप्ताहसाठी एक कथा लिहायची होती. मी 'अमृताची चव' कथेचा राहिलेला किस्सा लिहून द्यायचे ठरवले होते... पण माझ्या ऑफिसच्या कामाच्या काही गल्फ कंट्रिमधील टूरमुळे मला कथा लिहायला जमले नाही... मी ठरवले होते की होळीच्या किंवा रंगपंचमीच्या दिवशी ऑफीसमध्ये लेट बसून कथा लिहून देईन. पण मग माझा हा १३-१४ तारखेचा प्रोग्राम अचानक ठरला आणि कथा लिहायचे राहूनच गेले... मग इडीपसला सांगितले की मी मुंबईवरून आल्यावर कथा देतो... तो पण म्हणाला की हरकत नाही कारण त्याची आणि इतर लेखकांच्या कथा त्याच्याकडे होत्याच होळी सप्ताहात सुरुवातीला पोष्ट करायला. त्याच्या बोलण्याने मी निश्चिंत झालो आणि माझी मुंबई ट्रिप एंजॉय करायला उत्साही झालो! (हो... तुम्हा वाचकांना आता काय सांगायचे? आपल्या ग्रुपसाठी कथा लिहिणे म्हणजे एक 'मिशन' असते. आपल्या पर्सनल आयुष्यातून वेळ काढुन, प्रसंगी पर्सनल आयुष्याचा वेळ आणि मजा बाजुला ठेवून ग्रुपसाठी वेळ द्यावा लागतो... मी गेली १३ वर्षे माझ्या ९०-९५ कथा ह्या फक्त आणि फक्त ऑफिसमध्ये एक्स्ट्रा वेळ बसून लिहील्या आहेत आणि अजुनही लिहीत आहे)...

१२ तारखेला होळीच्या दिवशी संध्याकाळी मी ऑफिसवरून लवकरच घरी गेलो... बायको मस्त पुरण-पोळ्या बनवण्यात मग्न होती आणि पोळ्या-भजी-कुरडई-पापड्या-कटाची आमटी अन भात असा सुग्रण बेत होता... त्या रात्री मस्तपैकी बायकोच्या हातचे ते सुग्रण जेवण जेवून मी रात्रीच्या फ्लाईटने मुंबईला जाणार होतो... आणि मग सकाळी सकाळी मुंबईला पोहचून ऊपनगरातील वसईला रहात असलेल्या संगीताच्या घरी जावून तिच्या मादक सेक्सी भरगच्च अंगावर 'ताव मारून' तिला मनसोक्त झवणार होतो... नॉर्मली जेव्हा मी २/३ दिवसाकरीता मुंबईला जातो तेव्हा सरळ संगीताच्या घरीच जावून रहातो... त्याने मला तिच्याबरोबर पाहिजे तशी झवायची मजा लुटता येते आणि तिच्या घरून मुंबईमध्ये माझी जी कामे असतात ती मी जावून करत असतो... अर्थात, बायकोला मी सांगतो की मी मुंबईच्या आपल्या घरीच जातो आणि रहातो... मग दिवसभरात कामानिमित्त मी जेव्हा मुंबई सिटीत येतो तेव्हा सिटीमधील माझ्या घरी जावून माझ्या घराचे हाल-हवाल बघतो... तसे माझ्या घराच्या जवळच रहाणाऱ्या एका नातेवाईकाकडे माझ्या फ्लॅटची चावी असते आणि ते फ्लॅटवर जावून-येवून त्याची देखभाल करत असतात. पण जेव्हा केव्हा मी मुंबईला जातो तेव्हा अर्धा तास का होईना माझ्या घरी जातच असतो...

रात्री बायको मुलांबरोबर पोळ्यावर ताव मारत असताना बायकोने 'बॉम्ब' टाकला!... ती म्हणाली की आता जातच आहात तर येथे असलेले न वापरातले काही कपडे आणि वस्तू मुंबईला आपल्या घरी नेवून ठेवायचे आहेत आणि काही वस्तू तिच्या बहिणीला म्हणजे माझ्या मेव्हणीच्या घरी नेवून द्यायच्या आहेत. तर उद्या सकाळी सकाळीच त्या तिच्याकडे नेवून द्या कारण तिने मेव्हणीला फोन करून ते सांगितले होते आणि तेवढ्यासाठी ती तिच्या घरी माझी वाट पहात थांबणार होती. ते ऐकून मी चमकलो आणि मनातून जाम वैतागलो! एक तर मला न विचारता तिने ते ठरवले होते आणि वर परस्पर आपल्या बहिणीला फोन करून सांगितलेही होते...

जरी मनातून मी जाम वैतागलो होतो तरी चेहऱ्यावर मी ते दाखवू शकत नव्हतो कारण माझ्या बायकोच्या दृष्टीने म्हटले तर त्यात वैतागण्यासारखे काहीच कारण नव्हते आणि असे ह्या आधी अनेकदा झाले होते... फक्त आताची वेळ माझ्या मेव्हणीच्या घरी जावून त्या वस्तू देण्यासाठी एकदम चुकीची होती... एक तर मी एअरपोर्टवरून माझ्या घरी न जाता परस्पर वसईला संगीताच्या घरी जाणार होतो... संगीताच्या घरी जावून सकाळी सकाळी तिला मस्तपैकी झवून मी माझा बार मोकळा करणार होतो... आणि मग तयार होवून तिकडून जवळच असलेल्या विरारला आमच्या पुर्नमिलनाच्या पार्टीला जाणार होतो... फक्त मी संगीताच्या घरी जाणार होतो हे बायकोला माहीत नव्हते किंवा ते मी तिला सांगू शकत नव्हतो त्यामुळे मनातून जरी वैतागलो होतो तरी मी ते माझ्या चेहऱ्यावर किंवा बोलण्यात दाखवू शकत नव्हतो...

"अग... हे ठरवायच्या आधी तु मला विचारायचे तरी होतेस... माझ्याकडे तितका वेळ तरी आहे का?" मी किंचित कोरड्या आवाजात म्हटले.

"वेळ नसायला काय झाले?... तुम्ही पहाटे तीन वाजता लॅन्ड होणार आणि चार-साडे चार वाजता घरी पोहचणार... दोन अडीच तास झोप काढुन मग ऊठा आणि तयार व्हा... विरारला जाता जाता मध्येच ताईच्या घरी जावून बॅग द्या आणि परस्पर तुमच्या पार्टीला जा..."

बायकोने सगळे 'प्लानिंग' सांगितले आणि त्यावर माझी काहीच प्रतिक्रिया नव्हती... मनात आले की काही बोलावे पण मला माहीत होते की जरी मी काही बोलायला गेलो किंवा काही कारणे सांगितली तरी त्यावर तिच्याकडे कोठला ना कोठला उपाय असणार होता. आणि नसला जरी तरी ती त्यावर उपाय काढणार होती... तेव्हा मी काही न बोलता होकारार्थी मान हलवली!

माझ्या सुरुवातीच्या प्रोग्रामला सुरुंग लागला होता... एक तर मी फक्त खांद्यावर एक सॅक घेवून मुंबईला जाणार होतो पण आता मोठी सुटकेस घेवून जावी लागणार होती... बरे सरळ संगीताच्या घरी वसईला जाणार होतो तर आता मला मुंबई सिटीमधील माझ्या घरी पहिले जावे लागणार होते... संगीताच्या घरी जावून तिला मनसोक्त झवून मी 'फ्रेश' होवून मग आमच्या पुर्नमिलन पार्टीला जाणार होतो. मग दिवसभर माझ्या मित्रांबरोबर त्या रिसॉर्टमध्ये दारू-नाच-गाणे आणि अजुन काय काय धमाल करणार होतो... आणि मग परत रात्री संगीताच्या घरी येवून रहाणार होतो आणि परत तिला रात्रभर झवून मजा घेणार होतो... पण ह्या प्रोग्रामचा पुर्ण बट्ट्याबोळ झाला होता! कारण सकाळी मी सिटीतील माझ्या घरी गेलो की तेथून परत वसईला संगीताच्या घरी जायला मला वेळ मिळणार नव्हता... मग परस्पर मला विरारला पार्टीला जावे लागणार होते आणि मग रात्री पार्टीवरून परत येताना मला संगीताच्या घरी रात्री जायला मिळणार होते...

आता हा नवीन प्रोग्राम संगीताला सांगितला तर ती पण नक्कीच वैतागणार होती आणि हिरमुसणार होती... पण माझा नाईलाज होता... मी जर त्या वस्तू न्यायला नकार दिला असता तर बायकोने माझ्याशी वाद घातला असता आणि मी तरीही नकार देत राहिले असतो तर तिला ऊगाच काहितरी वेगळाच संशय आला असता. तेव्हा मग मी मुकाट्याने ते मान्य केले आणि नंतर एअरपोर्टला जाताना ही बॅड न्यूज संगीताला द्यायचे ठरवले... माझ्या मनातला खटटूपणा चेहऱ्यावर न दाखवता हसत-खेळत मी जेवण संपवले आणि नंतर मोठी सुटकेस काढुन त्यात ज्या वस्तू न्यायच्या होत्या त्या टाकुन ती बॅग तयार केली... यथावकाश तयार होवून ८ वाजता मी बायको-मुलांना बाय-बाय किस केले आणि घराबाहेर पडलो...

दुबई एअरपोर्टला जायला मी टॅक्सी केली आणि टॅक्सीत बसल्यावर संगीताला फोन केला...

"हॅल्लो, संगीता... मी निघालोय एअरपोर्टला जायला..."

"अरे व्वा... ये ये... लवकर ये... नुसते हे ऐकून माझी पुच्ची पाझरायला लागली बघ..." संगीता पलीकडुन म्हणाली.

"अग... तुला तो पाझर थांबवण्यासाठी अजुन थोडी वाट बघावी लागणार आहे..."

"हो रे माझ्या राजा... मला माहीत आहे पहाटेपर्यंत मला वाट पहावी लागणार आहे... तोपर्यंत तुझी वाट बघत मी रात्रभर जागीच राहून माझा दाणा घासत राहिल..." संगीता चेकाळत म्हणाली.

"वाट नको बघूस माझी... सरळ झोपून जा... कारण मी सकाळी डायरेक्ट तुझ्याकडे येत नाही आहे..."

असे बोलून मी तिला बायकोचे 'फर्मान' ऐकवले आणि मी सकाळी पोहचल्यावर परस्पर माझ्या घरी जाणार आहे ही दु:खद बातमी तिला दिली... तेथून मी डायरेक्ट माझ्या पार्टीला जाणार आणि मग रात्रीच तिच्या घरी येणार हे मी तिला सांगितले. ते ऐकून अर्थात संगीता हिरमुसली झाली!

"शी बाबा!... म्हणजे मला उद्या रात्रीपर्यंत तुझी वाट बघावी लागणार?" संगीताने उदासपणे म्हटले.

"माझा नाईलाज आहे ग..." मी पण उदासपणे म्हटले.

"अरे पण तु ती बॅग घेवून माझ्याकडेच ये ना... मग दुसऱ्या दिवशी सकाळी जेव्हा तु मुंबईला जाशील तेव्हा ती नेवून दे..." संगीताने वेगळेच सुचवले...

"अग मी तसाही विचार केला... पण हिने तिच्या बहिणीला सांगून ठेवले आहे आणि आणि ती तिच्या घरी सकाळी माझी वाट बघत थांबणार आहे... आणि मी काही कारण सांगून गेलो नाही तर तिची बहिण माझ्या घरी येवून चेक करेन... आणि मी माझ्या घरी नाहीये हे हिला फोन करून सांगेन... तेव्हा म्हटले काही रिस्क नको... तेव्हा तुला उद्या रात्रीपर्यंत वाट बघावी लागणार आहे... सॉरी पण दुसरा काही इलाज नाही... मी पण जाम उदास झालोय..."